Rozdzial

1 2 |       nacierać sobie nią ręce i skronie.~- Nie uwierzysz - rzekł -
2 8 | uspokoić i przycisnąwszy rękoma skronie powtarzała tylko jak dziecko:~-
3 12|       nagle i ścisnąwszy rękoma skronie począł mówić prędko jak
4 27|          Chwyciwszy dłońmi jego skronie usiłowała go podnieść, lecz
5 33|         Apostoł zaś wziął go za skronie i rzekł:~- Ale ty się cezara
6 42|        ściskając dłońmi zbolałe skronie.~- Mnie więcej chodzi o
7 48|        ramiona wziął w ręce jej skronie, całował czoło, oczy, i
8 53|        głowy i ściskając dłońmi skronie patrzył na mówiącego wzrokiem
9 54|    dusza i pot zimny oblewał mu skronie, wierzył. Każde uderzenie