Rozdzial

1 9 |            rzekła wreszcie, dojrzawszy w mroku twarz Greczynki.~- Ja, Ligio.~-
2 22|          dostrzegł ich, albowiem stali w mroku sieni, i począł spokojnie
3 32| Niebezpieczeństwo! My wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila jakaś
4 33|              Męczę się i z miłości, i od mroku. Mówili mi, że w waszej
5 43|              czarnego dymu i pogrążyła w mroku ulicę. Winicjusz widząc,
6 47|         poetyczny. Gdzieś tam poniżej, w mroku, szemrze i burzy się lud!
7 56|                 się twarze jasne, oczy w mroku połyskiwały radością i gorączką.
8 60|                się w nią przez łzy. Mimo mroku mógł odróżnić jej twarz,
9 62|                  drewnianej ławy stało w mroku czterech nieruchomych niewolników