Rozdzial

1 12| oczy Winicjusza podsiniały, źrenice świeciły gorączką; nie ogolony
2 21|    zaś jego skrzyły się jak źrenice wilka. Dość było na niego
3 23|    jakby chcąc napełnić nią źrenice tak; aby po zamkięciu powiek
4 28|      że i mnie zwilgotniały źrenice... Wiesz, co ci wyznam:
5 53|   którego ślepną śmiertelne źrenice, i usłyszy głos, od którego
6 53| mogą dojrzeć ich śmiertelne źrenice.~Jakoż twarz mu się zmieniła
7 62|   znów te utkwione w siebie źrenice. Podniósł się i chciał uciekać,
8 71|      wzniósł po raz ostatni źrenice, pełne niezmiernego spokoju,