Rozdzial
1 1 | sam Otho nie mógł się z nim porównać, i prawdziwy, jak
2 1 | tych Plaucjuszów. Rojno w nim, a cicho jak w gajach w
3 1 | wiedziałem, że mieszka w nim bóstwo. Aż raz o świcie
4 1 | Hister, nie wiedząc, co z nim robić, odesłał do rządcy
5 2 | widzę, że cierpienie w nim więcej jest warte niż gdzie
6 2 | w atrium. Przełożony nad nim niewolnik, zwany atriensis,
7 2 | wieczny smutek, nigdy w nim nie bywał, spoglądał naokół
8 2 | zbyt wielki, choć mieszka w nim wielki człowiek; mój jest
9 2 | nigdy donosicielem i można z nim było rozmawiać z zupełnym
10 2 | następny perystyl i leżącą za nim salę, zwaną oecus, wzrok
11 2 | całe życie schodzi ci na nim.~- Życie jest śmiechu warte,
12 2 | Winicjusza przybiegł się z nim witać, ów zaś przechodząc
13 2 | domu zaprzyjaźnił się był z nim nadzwyczajnie, zbliżywszy
14 2 | barbarzyński, odpowiedziano w nim językiem i wierszem Homera.~-
15 2 | rozkwitłych kwiatów. Zbudził się w nim artysta i czciciel piękności,
16 2 | i całe powietrze było nim przesycone. Ligia podniosła
17 2 | Ligii i małego Aula - lecz nim nadeszli, Petroniusz spytał
18 4 | niebezpieczeństwo przede wszystkim nad nim zawisło. Pomponia objąwszy
19 4 | upokorzony. Zaciężyła nad nim teka, którą pogardzał, a
20 5 | przyszłość widzieć się z nim. Natomiast Seneka, jakkolwiek
21 5 | ulega, i sam wreszcie użyj z nim całej wymowy, jaką cię stara
22 5 | zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: "Czyn
23 5 | Zazdrość i wściekłość miotały nim na przemian jak wicher.
24 5 | jeszcze bym pomścił na nim krzywdę Ligii. Wracaj do
25 6 | Winicjusza, który stał przed nim upokorzony, zawstydzony
26 7 | w pałacu mieszkanie, a w nim osobne cubiculum i garść
27 7 | towarzystwo czując się w nim najswobodniejszym. Zbytek
28 7 | rzadko śmie być przeciwnego z nim zdania.~- Ach, Akte! - odpowiedziała
29 7 | Petroniusz był u nas przedtem, nim mnie zabrali, i matka moja
30 7 | widzenia Winicjusza i rozmowy z nim zgłuszyła inne głosy, Próżno
31 7 | lecz obok żądzy świeciło w nim szczęście i rozmiłowanie,
32 7 | istotą, poczęła mówić z nim i wypytywać go o wszystko,
33 7 | prośbie. Serce poczęło w nim topnieć. Piękność jej upajała
34 7 | jednak prosić Nerona, by nim goście się popiją, uszlachetnił
35 7 | inaczej rychło by sobie dały z nim rady.~To rzekłszy przygarnął
36 7 | bluszczów ze stojącej przed nim wazy i obwinął w nie śpiącą,
37 7 | obok żądzy budziła się w nim chęć do kłótni, co zdarzało
38 7 | Cezar mi cię obiecał, nim cię wziął... Musisz być
39 7 | Akte w tej chwili wyszła za nim.~Winicjusz siedział przez
40 8 | Ona wszędzie pójdzie za nim, choćby za morza, choćby
41 8 | ucztą cezara i wymogli na nim obietnicę, że ją nazajutrz
42 8 | w żelazo, to i głowa pod nim nie wytrzyma.~Lecz Ligia
43 8 | Ukrzyżowany zlituje się nad nim biednym... On by przecie
44 10 | wzruszył ramionami.~- Nie ma w nim filozofa za jedną sestercję -
45 10 | towarzysze jego dążyli za nim rozpraszając się stopniowo
46 10 | aa!~Winicjusz skoczył ku nim.~- Gdzie Ligia? - zawołał
47 11 | I nagle serce zamarło w nim niemal pod wpływem strasznego
48 11 | cezara, a nie mogąc się z nim zobaczyć wstąpił do niej.
49 11 | bo inaczej stanie się z nim coś złego.~I okręciwszy
50 12 | Winicjusza.~Lecz ona padła przed nim na kolana i ze złożonymi
51 12 | Tejrezjasza i powrócisz tu z nim razem.~Eunice wstała drżąca,
52 12 | znów brwi i począł się za nim oglądać.~Nie dostrzegłszy
53 13 | Petroniusza i zaledwie się z nim powitawszy począł o owego
54 13 | mojej togi i która da nam o nim bliższą wiadomość.~- Ta,
55 13 | Człowiek, który stał przed nim, nie mógł być niczyim kochankiem.
56 13 | tymczasem każę wykadzić po nim atrium.~A Chilon Chilonides,
57 13 | czy z domu Petroniusza za nim nie patrzą, minął portyk
58 13 | dawna. Trzeba jednak być z nim ostrożnym, bo jego zmarszczenie
59 13 | Chilonem, ten zaś umoczywszy w nim palec nakreślił rybę na
60 13 | do wina, że mogłaby się w nim znaleźć i ryba. To jest
61 14 | jakie dawał cezar, płakał z nim razem, wyciągał ręce po
62 14 | zgryzł w sobie gniew. Między nim i Petroniuszem z dawna istniało
63 14 | Nie czyń tego; miej z nim cierpliwość, póki się dowodnie
64 14 | spoglądał czas jakiś za nim, wreszcie rzekł: - Powiedz
65 14 | ale kobieta. i czasem igra nim jak piłką.~- Tak! - rzekł
66 14 | on tobą owładnie, nie ty nim.~- Pozdrowienie i cześć
67 14 | wczoraj ! Uczyniła mnie nim ta ryba. Patrz, jaka jednak
68 14 | i wyliczysz staremu przy nim pieniądze. Ponieważ jednak
69 15 | byłeś szczęśliwym, bądźże nim i w miłości, a jeśliś ciekaw,
70 15 | poszedłem niepostrzeżenie za nim i za chłopcem, którego mu
71 15 | jak Chilo zbliżył się ku nim i począł rozmawiać z jakimś
72 15 | wzniesionymi w górę rękoma, a przy nim klęknął ktoś drugi, widocznie
73 15 | miejsca, będę chodził z nim razem i jeśli bogowie pozwolą
74 15 | Chilon nie chce, bym z nim chodził. Boi się, ale ja
75 16 | dla Ligii, rodziła się w nim jeszcze zawziętość gracza,
76 16 | niejasnego poczucia, że między nim a Ligią i między ich pojęciami,
77 16 | równowagi, którą chciał w nim utrzymać Petroniusz. Były
78 16 | tak dokładnie, jakby przed nim stała; przypominał sobie
79 16 | potłumił gniew, który w nim wzbierał, i rzekł:~- Jeśliś
80 16 | wziąwszy zadatek nie zniknęli z nim razem bez wieści. Za dobrą
81 16 | Żydów, i postanowił się z nim poznać. Ale najbardziej
82 16 | ani plugawą. Powstawało w nim jednak jakieś niejasne poczucie,
83 16 | stworzyła rozdział między nim i Ligią, więc począł zarazem
84 17 | Maximus, aby sprzedawać w nim oliwki, bób, przaśne ciasto
85 17 | za braci, poznaj mnie z nim - rzekł Chilo.~- Jest chrześcijaninem,
86 17 | wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić. Demas
87 17 | krzyżu Baranka, burzyła się w nim prostacza dusza i ogarniała
88 17 | skarał, jeśli nikt się nad nim nie pomścił, jeśli nikt
89 18 | bóg nie pomścił się nad nim, udaje je tylko, aby wzruszać
90 18 | podłości, i śmierć, a w nim pod pozorami poety siedzi
91 18 | będą jeszcze drżeli przed nim, jak drżą przed tamtym rycerzem
92 19 | Ursusa, panie, i mówiłem z nim. - I wiesz, gdzie się skryli?~-
93 19 | albo pójdziesz w ślad za nim i dowiesz się, gdzie Ligia
94 19 | Pragnienie jej budziło się w nim, jak na wiosnę budzi się
95 19 | chrześcijanina i doniesie o nim Winicjuszowi. Gdy jednak
96 19 | mi przyrzekł położyć na nim łapę...~Wahał się, nie chciał,
97 19 | widziałem tego, ale mówiono mi o nim, że byka chwyciwszy za rogi,
98 19 | Dziś wieczór udaję się z nim i z Krotonem do Ostrianum
99 20 | z takiej prawdziwej za nim tęsknoty, jaką mogą mieć
100 20 | tej chwili musi myśleć o nim jako o wrogu tej nauki i
101 20 | cmentarz począł czynić na nim wrażenie zbiorowiska szaleńców,
102 20 | jakowegoś nieszczęścia. Wstał w nim niepokój, który wnet zmienił
103 20 | Chrystusa począł już tylko o Nim mówić. Wszyscy zatrzymali
104 20 | Winicjusz słuchał i działo się z nim coś dziwnego. Zapomniał
105 20 | starca, widzę Urbana, a. przy nim jakąś dziewicę.~Winicjusz
106 21 | mimo całego zamętu, jaki w nim powstał, uderzyła go w przeciwstawieniu
107 21 | głowy. Miłość przeleciała po nim jak płomień, ogromna, pomieszana
108 21 | prawie przezrocza; czyniła na nim wrażenie kwiatu i duszy.
109 21 | poczęły piać na przedświt, nim ujrzeli wychodzącego z bramy
110 21 | wychodzącego z bramy Ursusa, a z nim Ligię. Towarzyszyło im kilka
111 21 | jak ludzie klękają przed nim na przodzie.~Ludzie rzeczywiście
112 21 | przepaściach, jakie wykopała między nim a Ligią ta dziwna nauka,
113 21 | zawładnęła światem, zawsze nim władać będzie, po raz pierwszy
114 22 | wziął mokre sito i zniknął z nim razem za zasłoną. Kroton
115 22 | Kroton i Winicjusz ruszyli za nim, sądząc, że wpadną wprost
116 22 | balustradzie i zawrócił ku nim.~- A czego tu szukacie? -
117 22 | wreszcie ziemia zakręciła się z nim i światło dnia zgasło w
118 22 | albowiem ciekawość walczyła w nim ze strachem. Myślał również,
119 22 | i tak muszą napotkać, bo nim dojdą do Karynów, ruch się
120 22 | się raz jeszcze, począł z nim biec pustą ulicą ku rzece.~
121 22 | pochłonie! Nie chcę mieć z nim do czynienia. Zanadto jest
122 22 | uczuł, że może mu być w nim za ciasno. Bo każdy inny
123 22 | ktoś szuka go i chce się z nim widzieć w pilnej sprawie.
124 23 | zrozumieć, gdzie jest i co się z nim dzieje. W głowie czuł szum
125 23 | jakiś rodzaj dokonywanej nad nim zemsty, rzekł przez zaciśnięte
126 23 | albo gorączka stawia przed nim drogie widmo - i po długiej
127 23 | nadludzka dobroć, która wstrząsa nim do głębi duszy. Jak poprzednio
128 23 | osłabienia, że stoi nad nim bóstwo.~Tymczasem Glaukus
129 23 | że zaszły między nią i nim rzeczy wielkie, na mocy
130 23 | zamieszkuje ten dom, aby została w nim, wy zostańcie także i mnie
131 23 | jej narzucił, by mogła o nim zapomnieć. Myślała o nim
132 23 | nim zapomnieć. Myślała o nim po całych dniach i nieraz
133 23 | nami i my pozostaniemy z nim, dopóki Chrystus go nie
134 23 | pani. Były to poczucia w nim niesłychane, które dniem
135 24 | by nikt nie stanął między nim a Ligią.~Zauważył zaś ze
136 24 | mówiącego, iż Grek był z nim na cmentarzu Ostrianum,
137 24 | ruszył paraliż, a razem z nim i wszystkich Ligów, co daj,
138 24 | nogi trzęsły się nieco pod nim.~Tymczasem z domku poczęły
139 24 | ujrzawszy łoże w rogu izby i na nim Winicjusza, ruszył, nie
140 24 | jakby w przekonaniu, że przy nim będzie mu najbezpieczniej.~-
141 24 | jakie otrzymałem w walce z nim.~Chilo od razu zrozumiał,
142 24 | się szybko, stanął przed nim.~- Nie poznajesz mnie, Cefasie? -
143 24 | skokiem znalazł się przy nim, chwycił go za ramiona i
144 24 | pewny, że Ursus wypadnie za nim i zabije go wśród nocy.
145 24 | Ursus istotnie stanął przy nim.~Chilo upadł twarzą na ziemię
146 25 | był od Chilona. Bo że z nim samym ludzie ci obeszli
147 25 | zamiast pomścić się nad nim za napaść, opatrzyli troskliwie
148 25 | blisko, pochyliła się nad nim, by się przekonać, czy śpi.
149 25 | schodach, by ją porwać, za nim zaś pełzł Chilon szczękając
150 25 | Winicjusz, wyciągnąwszy ku nim ręce począł ich błagać,
151 25 | też pewny, że starzec o nim mówi, a może radzi, jak
152 25 | może, bo gdyby tak ot przy nim podniósł kto rękę na Zbawiciela,
153 25 | Zbawiciela, gdyby on był z nim tej nocy, oj, poleciałyżby
154 25 | pokrzywdził, czuwała nad nim, to właśnie dlatego, że
155 25 | sam nie wiedział, co się z nim dzieje, albowiem spostrzegł,
156 25 | albowiem spostrzegł, że i w nim poczynają powstawać jakieś
157 26 | oczy, Ligii nie było przy nim, Ursus tylko, pochylony
158 26 | siwy popiół i szukał pod nim żaru, który znalazłszy począł
159 26 | dzieckiem. Ursus chciał wracać z nim do kraju, ale droga to była
160 26 | oni nawet nie słyszeli o Nim... Wiedział on lepiej ode
161 26 | Nero dowiedziałby się o nim przez swoich niewolników
162 26 | przewidzieć. Nie liczyć się z nim, nie bać się go mogli chyba
163 26 | inni musieli drżeć przed nim. Groza czasów, w których
164 26 | siedzisz przy mnie i myślisz o Nim tylko.~Myśl i o mnie, bo
165 26 | mogła oprzeć się litości nad nim i nad jego męką. Wzruszyła
166 26 | myślała o Chrystusie niż o nim, to gotów Go znienawidzić.
167 26 | jadowity robak i począł w nim huczeć. Nawet sen, mimo
168 27 | powinna być ciągle przy nim, raz dlatego, że boska nauka
169 27 | wtóre, że rozmawiając z nim mogłaby go do tej nauki
170 27 | polubił z czasem i rozmawiał z nim teraz całymi dniami, albowiem
171 27 | dniami, albowiem mógł z nim mówić o Ligii, olbrzym zaś
172 27 | Ligia zaś widziała, co się w nim działo, jak się przełamywał,
173 27 | stateczności Aulus nie został nim pod wpływem mądrej i doskonałej
174 27 | doskonałej Pompinii, jakże mógł nim zostać Winicjusz? Na to
175 27 | wyrok zatraty, który nad nim wisi, zamiast ją zrażać
176 27 | brała ją ochota mówić z nim szczerze o jego ciemnej
177 27 | lecz gdy raz siadłszy przy nim rzekła mu, że poza nauką
178 27 | pierwszy, jako więzień, w nim mieszkał. A teraz, gdy mnie
179 28 | wrócę do miasta, muszę z nim zabrać bliższą znajomość
180 28 | tym wszystkim, co się w nim dzieje, to może sam zdołałby
181 28 | jest tego zdania, a przed nim było wielu innych. Chrystus
182 28 | jednak do niego tak, jakby w nim było coś boskiego, to jest
183 28 | od wszystkich, jacy przed nim byli, i że on to opętał
184 28 | się teraz we mnie pamięć o nim, podobna do żalu i do wyrzutu...
185 29 | radością, albowiem mógł z nim rozmawiać o Ligii. Glaukus
186 29 | dawna natura odezwała się w nim raz jeszcze z taką siłą,
187 29 | uświadamiania tego, co się w nim dzieje, spostrzegł, że i
188 30 | wypadkiem znajdował się tuż za nim. Wyniesiono go natychmiast
189 30 | powodowany miłością ku nim, jako ojciec ku dzieciom,
190 31 | wyobraźnia Nerona została nim uderzona.~Ucztę więc kazał
191 31 | srebrnych słupkach, pod nim zaś błyszczały jak słońca
192 31 | zaledwie ruszył, stanęła przed nim jakaś postać z głową owiniętą
193 31 | Lecz ona wsparła się na nim piersią i poczęła nalegać:~-
194 32 | będzie zgubiony na pewno, a z nim mogę być i ja, choćby dlatego,
195 32 | gdy ten sam stanął przed nim i rzekł:~- Panie, ów starzec
196 32 | zakręcie uliczki, wyciągnął za nim ręce i grożąc pięściami,
197 33 | męce i tęsknocie. Przedtem, nim byłem z wami, byłbym niechybnie
198 33 | jedzie do Ancjum, a ja z nim muszę, gdyż mam rozkaz.
199 34 | swej duszy ,zmiany, jakie w nim zaszły, i wreszcie tę niezmierną
200 34 | będzie więcej uciekała przed nim, tak jak ostatnim razem
201 34 | za to, iż uciekała przed nim, i że będzie mu świętą przy
202 34 | Mógłżebym mścić się nad nim za to, że cię bronił? Gdyby
203 35 | powtórzył Petroniusz. Lecz nim ochłonął ze zdziwienia,
204 36 | skupiała się wyłącznie na nim, jechał przez miasto sam,
205 36 | na jadącą zaś tuż za nim Poppeę wołano: "Flava coma!" -
206 36 | cezar przejechał, a tuż za nim ośmiu Afrów przeniosło wspaniałą
207 36 | jeszcze długo w ślad za nim, póki nie zbliżył się do
208 36 | mury Circus Maximus, nad nim piętrzące się pałace Palatynu,
209 36 | rzekł:~- Gniew Boży jest nad nim.~
210 37 | ta, lubo rozwiedziona z nim, uznała za stosowne zatrzymać
211 37 | szczęściu. Czy chcesz? Lecz nim odpowiedź z twoich kochanych
212 37 | go bez ustanku, widząc w nim nie tylko teumaturga, ale
213 37 | Seneka, który słyszał o nim od Gallona. Ale już gwiazdy
214 38 | boski, a wezmę pochodnię i nim noc upłynie, ujrzysz płonące
215 38 | zostanie tu w Ancjum, a nim wróci, dawno i niewolnicy
216 40 | współubiegającymi się z nim o łaskę cezara. Wpływ Tygellina
217 40 | zwycięstwo, że przyjaźń między nim i cezarem weszła już w okres
218 40 | Petroniusz odebrał mu je, nim płomień dotknął papirusu.~-
219 40 | chrześcijanina jak zarazy, albo nim zostać. Ja przyznaję im
220 40 | i służyć śmierci wpierw, nim nas zabierze. Życie istnieje
221 41 | jakie ja sam spostrzegam w nim skarby, gdy muzyka drzwi
222 41 | do willi, a oni poszli z nim razem, pełni w sercach radości
223 41 | cesarski, Faon, a tuż za nim konsul Lekaniusz.~Nero zmarszczył
224 42 | niewolnikom, by jechali za nim, po czym wskoczywszy na
225 42 | dokładnie sprawy, co się z nim dzieje, miał tylko poczucie,
226 42 | pęd konia i gnały przed nim jako stado czarnego ptactwa -
227 42 | Rzymu, zaświeciły już przed nim w blasku księżyca. Po pewnym
228 42 | miasta do Ancjum, skoczył ku nim i począł pytać:~- Która
229 42 | twarzy powiew wiatru i wraz z nim zapach dymu doszedł do jego
230 42 | brudnego pyłu i posypawszy nim głowę począł przez chwilę
231 43 | odzież. Tunika poczęła się na nim tlić w kilku miejscach,
232 45 | współwyznawców, za murami, a wraz z nim i Ligia, i Ursus. W ten
233 45 | za kilka dni zostanie po nim tylko kupa zgliszcz, po
234 45 | Chilo zaś, jadąc tuż za nim, rozmawiał przez całą drogę
235 45 | ludzkie, latarki zaś ginęły w nim jedna za drugą. Lecz z bocznych
236 46 | nagromadzone w mieście gorzały, z nim razem, w powszechnym zaś
237 47 | ruchów, spierając się z nim zawzięcie, czy przy słowach: "
238 47 | wodociąg Appijski, a za nim augustianie i chór śpiewaków
239 47 | widoku, który się przed nim roztaczał. I twarz poczęła
240 47 | widowisko i śpiewać przy nim pieśni. Nero usłyszawszy
241 47 | których wezwał, szli za nim nie bez wahania, ale z pewną
242 49 | spełnił. Nienawiść przeciw nim była niemal silniejsza niż
243 49 | komediantem, albowiem jesteś nim nawet i teraz.~- Czy dlatego,
244 50 | wieniec z róż i postaw przed nim dzban wina, a będzie śpiewał
245 50 | zaufałem mu. Dzieliłem się z nim każdym kawałkiem chleba,
246 51 | szczęśliwym. Mówiono zresztą o nim od dawna, że jest pierworodnym
247 51 | spalił - mówił sobie - a z nim razem moje gemmy, moje naczynia
248 51 | musiał szukać pozorów, a nim je znajdzie, może upłynąć
249 51 | ręce.~Ona zaś chyląc ku nim swą złotą głowę odrzekła: -
250 51 | pochwały. Powoli też począł z nim rozprawiać, spierać się,
251 52 | Wówczas przerażała się w nim wiara w Chrystusa i to przerażenie
252 53 | uszy Winicjusza gasząc w nim ostatnie przebłyski nadziei.
253 53 | sądził, że ból może wypali w nim życie, zanim straszliwy
254 53 | dzień otworzy się przed nim królestwo cieniów. Twarz
255 53 | upewniając go, że znajdą na nim Piotra. Jakoż o zmroku wyszli
256 53 | czy osłabienie ugięło pod nim kolana, więc klęknąwszy
257 53 | wieczne i połączysz się z nim! Tobie, ojcze, któremu kaci
258 53 | Głowy chyliły się przed nim, a on, gdy umilkło "amen",
259 53 | memu każesz objąć rząd nad nim i nad ludami ziemi?... I
260 54 | na tę myśl, choć drżała w nim dusza i pot zimny oblewał
261 54 | który natychmiast poszedł z nim do więzienia. Po chwili
262 54 | nieznaną winnicę, a przed nim idzie Pomponia Grecyna z
263 54 | głos Petroniusza, wołał za nim z daleka: "Wróć się!" Lecz
264 54 | zaś Winicjusz stoi przed nim bezbronny, z wynędzniałą
265 55 | ogromną nadzieją. Była w nim tylko jedna prośba związana
266 56 | Młode dziewczęta wznosiły ku nim oczy pełne miłości, oni
267 56 | całusy lub wołając: "Obejmij, nim śmierć obejmie!" Po czym
268 56 | otoczeniu wigilów, a po nim nieprzerwanym już łańcuchem
269 56 | by otwarcie udał się z nim do amfiteatru i dopiero
270 56 | później na dzień przedtem, nim mnie uwięzili. Pobłogosławił
271 56 | który pochyliwszy się ku nim, rzekł:~- Nie wiecie, czy
272 56 | piasek i zakłuli się na nim wzajemnie. Wówczas, wśród
273 56 | głowach. Sam cezar zwrócił ku nim swą znudzoną twarz i przyłożył
274 56 | cytrami w ręku, postępowało za nim, on zaś, dzierżąc srebrną
275 57 | pochodnie i opuścił cyrk, a za nim westalki, senatorowie, urzędnicy
276 57 | martwotę, zbudził się w nim żołnierz, któremu nadzieja
277 57 | po niej; bo poszliby za nim i odkryli jej schronienie.
278 57 | spośród tych, którzy wraz z nim wynosili trupy z więzienia.~
279 57 | zapomniał, gdzie jest i co się z nim dzieje.~Po południu już
280 57 | Winicjusz skoczył ku niej, a za nim Petroniusz, Niger i dwaj
281 57 | brytańscy z lektyką.~Lecz nim dobiegli, w ciemności dał
282 58 | czym kolana zgięły się pod nim, a usta wyszeptały: - Apostoł
283 59 | widzieć, jakie uczynią na nim wrażenie nasze pochodnie.~
284 60 | i boleść zmieniła się w nim w jedną żądzę śmierci.~Wtem
285 61 | była Ligia, i pozostawał w nim dopóty; dopóki brzask nie
286 61 | pewność, rozkochali się w Nim jak w ogniwie, które ich
287 61 | rzeczywistości serce zadrgało w nim jednak bólem i przerażeniem.
288 62 | jego dwór należał. Szły za nim inne wozy, pełne dworzan
289 62 | że coś przepełnia się w nim, coś się zrywa, że dosyć
290 62 | prawdy nieznane.~- Co z nim jest? Oszalał! - ozwało
291 62 | które wysyłały w ślad za nim roje iskier, chwilami siadał
292 62 | drzewo.~Nogi chwiały się pod nim i ramiona zwisły mu wzdłuż
293 62 | mną.~I wziąwszy go szedł z nim ku krzyżującym się ulicom,
294 62 | i winy ludzkie potoną w nim jako kamienie w otchłani.
295 62 | którego rozdzierała się w nim dusza do dna, a Paweł ogarniał
296 62 | bogactwa i królowanie. W Nim jednym ucieczka, On jeden
297 62 | ziemi Chilo. - Na męki z nim!~Usłyszawszy ów rozkaz Trakowie
298 62 | Tygellin pochylił się nad nim i raz jeszcze zapytał:. "
299 63 | uczynić, bo powtarzam: z nim nie ma żartów! Pamiętajcie,
300 63 | Dostrzegłszy wreszcie krzyż, a na nim nagie ciało, zbliżył się
301 64 | zwierzęta. Widok ich budził w nim nieprzepartą chęć walki
302 65 | senator Scewinus i począł z nim długą rozmowę o ciężkich
303 65 | Petroniusz, lubo zaprzyjaźniony z nim, począł się mieć na ostrożności.
304 65 | Tygellina i rozmawiał z nim równie długo jak ze mną,
305 65 | chciał bowiem rozmawiać z nim o Achai i o miastach, w
306 66 | przebyte bóle odezwały się w nim na nowo. Uciszona rozpacz
307 66 | niepewność zabije go wprzód, nim ujrzy widowisko. Gdzieś
308 66 | sprawy z tego, co się z nim dzieje, miał jednak poczucie,
309 66 | chciał tylko, by umarła, nim ją wywiodą na arenę, i z
310 66 | targane wichrem. Budziła się w nim żądza zemsty i krwi. Porywała
311 66 | podeprzeć Winicjusza i wyjść z nim razem. Serce wezbrało mu
312 68 | drażnić cezara udał się za nim wraz z innymi augustianami
313 68 | prawda i że nie pozostało w nim nic z dawnego patrycjusza,
314 68 | ogromnie błogie szło ku nim i brało ich w siebie. W
315 69 | państwa i edykt przeciw nim trwał ciągle w dawnej mocy.~
316 69 | opuści Rzym, wierni pójdą za nim, a on zawiedzie ich wówczas
317 69 | Wreszcie i Linus pochylił przed nim swą umęczoną głowę.~- Panie! -
318 70 | opuszczał Rzym i męczonych w nim współwyznawców. Niebo na
319 70 | mieszkanie Miriam i szukali w nim Apostoła. Lecz on na wszystkie
320 70 | przychodził tam codziennie, a za nim ciągnęły co dzień liczniejsze
321 71 | podbił. Kazałeś mi założyć w nim stolicę swoją, więcem ją
322 71 | zwanej Aquae Salvia. I za nim również postępowała gromada
323 71 | która ciągnęła się. przed nim, i na Góry Albańskie, zanurzone
324 72 | przyszedł spisek Pizona, a po nim kośba tak nieubłagana najwyższych
325 72 | przypłacił głową spisek, a za nim poszli Seneka i Lukan, Feniusz
326 72 | Periodonicesa" i szaleć z nim razem wśród orgii nagich
327 73 | Tarsu i nieraz rozmawiałeś z nim długo, więc wiesz najlepiej,
328 73 | mnie Chrystus nauczył. W nim jest źródło szczęścia i
329 73 | prześladowań ze względu na twoje z nim powinowactwo przez tę wnuczkę,
330 73 | wyższy jeszcze, i stojąc na nim wołasz na mnie: "Wejdź,
331 74 | widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą, odejść dobrowolnie,
332 74 | przysięgam ci na Hades, a w nim na cienie twej matki, żony,
333 74 | wysłuchał, ja zaś pochwalę się nim chyba Charonowi w chwili
334 74 | Petroniusza pochyliła się nad nim i rzekła:~- Panie, czyś
335 Epi| wyjechał do Achai, tęsknili po nim, albowiem Helius i Politetes,
336 Epi| pytyjski, nieśmiertelny!" Za nim niesiono zdobyte wieńce,
337 Epi| miasta i kraje uczczą w nim już nie cezara, pana ziemskiego
338 Epi| Błyski nadziei budziły się w nim jednak od czasu do czasu,
|