Rozdzial
1 1 | był na uczcie u Nerona, która przeciągnęła się do późna
2 1 | synem jego starszej siostry, która przed laty wyszła za Marka
3 1 | miękkiej karbassowej tkaniny, w którą był obwinięty. - Co słychać
4 1 | dziewczynę z Kolchidy, za którą oddałbym wszystkie tutejsze
5 1 | Tygranesy i cała ta barbaria, która, jak twierdzi młody Arulanus,
6 1 | Ale ja pisuję prozą, którą jednak nie częstuję ani
7 1 | dość licha i nudna książka, którą zaczęto namiętnie czytać
8 1 | Scaurus swoją wazę koryncką, która w nocy stoi przy jego łożu
9 1 | nocy stoi przy jego łożu i którą całuje, jeśli nie może spać.
10 2 | wyrwaną trzciną w ręku, którą zanurzała kiścią w wodzie
11 2 | temu chłopcu opaskę z oczu, którą zawiązał Eros, bo inaczej
12 2 | wolnej, próżniaczej ludności, którą cezar bawił, żywił, a nawet
13 2 | Nero otruł, i Agrypinę, którą kazał zamordować, i Oktawię,
14 2 | kazał zamordować, i Oktawię, którą na Pandatarii uduszono po
15 2 | zmienności ulicznej hałastry, która nazajutrz po groźnym wzburzeniu
16 2 | pałeczki z kości słoniowej, którą zasuwa sobie w gardło: inni
17 2 | przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie może darować Pomponii,
18 2 | jednak znaleźć żadnej rzeczy, która by raziła jego smak - i
19 2 | żadnej, prócz tej chyba, którą zamierzał wyświadczyć Winicjuszowi.
20 2 | najmniej ruinę wielkiego domu, która tylko nadzwyczajnymi ofiarami
21 2 | odpowiedział na to pytanie, która to ostrożność dotknęła nawet
22 2 | przed piękną dziewczyną, która stała z piłką w ręku; z
23 2 | tylko podbijał w górę piłkę, którą stojąca naprzeciw z wzniesionymi
24 2 | i promienista "Psyche", która przeświecała przez jej różane
25 2 | ślady szukam także tej, która by mi szczęście dać chciała...~
26 2 | tylko lekki plusk wody, w którą mały Aulus ciskał kamyki
27 2 | śpiewa jakąś pieśń dziwną, która sączy się w jej uszy, porusza
28 3 | jak miedziana tarcza, w którą ktoś pałką uderzy. I nie
29 3 | szarzały, ale tę wiosnę, którą niegdyś widziałem w Helwecji,
30 3 | Szczęśliwyś, że posiadasz tę, którą kochasz.~- Ja? Wiesz, co
31 4 | przebywa córka króla Ligów, którą ów król jeszcze za życia
32 4 | zabiera jej drogą głowę - tę, którą Aulus nazwał światłem oczu,
33 4 | nauczycielem, ze swoją szatną, która niegdyś niańczyła ją, i
34 4 | Ligię jako zakładniczkę, o którą upomina się cezar - a zatem
35 4 | Zaciężyła nad nim teka, którą pogardzał, a jednocześnie
36 5 | mówić z gryzącą ironią, którą zwracał przeciw sobie samemu:~-
37 5 | Brak ci przezorności, Aulu, którą my, żyjący szczęśliwie przy
38 5 | wypłacił ci się za opiekę, którą otoczyłeś jego młode lata.
39 5 | się kroplami potu; krew, która na chwilę uciekła do serca,
40 5 | się z woli cezara, przed którą schylcie głowy, jako schylamy
41 6 | pewną chuderlawą dziewczynę, która hoduje się u Aulusów, że
42 7 | miłością smutną i zbolałą, która żyje już nie nadzieją, ale
43 7 | jest ona na jego woli, nad którą nie masz innej na świecie.~-
44 7 | słyszałaś o córce Sejana, która małym była jeszcze dziewczątkiem,
45 7 | jeszcze dziewczątkiem, a która z Tyberiuszowego rozkazu
46 7 | barwy tunikę bez rękawów, na którą miało przyjść śnieżne peplum.
47 7 | wyniosłym łukiem bramy, nad którą wspaniała kwadryga Lizyppa
48 7 | jeszcze krwawe plamy krwi, którą obluzgał białe marmury Kaligula,
49 7 | Pomponią i domem Aulusów, która zerwała się w niej przed
50 7 | zaledwie mogła rozeznać Akte, która umieściwszy ją przy stole,
51 7 | chwili ozwał się głos Akte, która spoczywała z drugiej strony
52 7 | w stronę cezara. Ligia, która na początku uczty widziała
53 7 | by odprowadzić Poppeę, która będąc istotnie niezdrową
54 7 | puder z włosów Nigidii, która, spiwszy się, usnęła. Następnie
55 8 | Winicjusza." Lecz Ligii, która czuła jeszcze na ustach
56 8 | mogła oczu oderwać od Ligii, która zwrócona do niej profilem,
57 8 | nogi. Lecz na twarzy Akte, która spodziewała się cudu, odbiło
58 8 | zbrodni obrazy majestatu, która musi być pomszczona, i gdyby
59 9 | żal było Pomponii Grecyny, którą kochała z całej duszy, i
60 9 | o swoim szczęściu Akte, która jednak nie mogła jej zrozumieć.
61 9 | koniec, sądząc, że Ligia, nad którą zawisło tyle gróźb i niepewności,
62 9 | uważniej patrzeć na Ligię, która stała przed nią z głową
63 10| której Winicjusz przywykł i którą polubił na Wschodzie. Głąb
64 10| szatą syryjskiego kapłana, w którą się przybrał na przyjęcie
65 11| twarzą zmęczoną i bladą, która na widok Winicjusza pobladła
66 11| chwili wróciła z tabliczką, którą jej zostawił Aulus.~Winicjusz
67 11| Poppeę, a z nią małą Augustę, którą niosła Murzynka Lilith.
68 11| urzekła je ta cudzoziemka, którą spotkały w ogrodach. Jeśli
69 11| wyznanie? Co to jest za miłość, która woli tułactwo, hańbę ubóstwa,
70 11| uciekła. Co to jest za miłość, która boi się rozkoszy, a płodzi
71 11| i kim Pomponia Grecyna, która wychowała Ligię? Zali nie
72 11| nierządna Wenus lub niż Izys, którą czczą rozpustne Rzymianki?
73 11| razie będziemy wiedzieli, w którą stronę ją uprowadzą. Jeśli
74 12| Spotkałem u Akte Pomponię, która powiedziała mi: "Niech ci
75 12| niechęć do każdej kobiety, która nie była Ligią, i nie chcąc,
76 12| zdumieniem. Niewolnica, która śmie się wypraszać od spełnienia
77 12| wypraszać od spełnienia rozkazu, która mówi: "Nie chcę i nie mogę",
78 12| panie, o ucieczce dziewicy, która miała zamieszkać w domu
79 13| Jest to znajomy Eunice, która w tej chwili nadejdzie ułożyć
80 13| ułożyć fałdy mojej togi i która da nam o nim bliższą wiadomość.~-
81 13| bliższą wiadomość.~- Ta, którą wczoraj chciałeś mi darować?~-
82 13| chciałeś mi darować?~- Ta, którą wczoraj odrzuciłeś, za co
83 13| albo właściwie: Kallina, którą twoi niewolnicy, o panie,
84 13| tylko marną stratą czasu, o którą zły był na Petroniusza.~-
85 13| Winicjusz cisnął mu kieskę, którą Grek chwycił w powietrzu,
86 14| szybko jedwabną chustkę, którą Nero zawsze nosił na szyi,
87 14| Chilonie, czy ta teza, którą nam głosisz, nie odbije
88 14| to jest moja filozofia, która zwłaszcza Merkuremu powinna
89 14| chciał na rachunek tej sumy, którą mi obiecał.... cośkolwiek...~-
90 14| rozgłoś, iż ci sprzedaję maść, która posmarowanym nią koniom
91 15| tej ligijskiej jutrzenki, która ucieka przed słońcem miłości.
92 15| chrześcijanie zaś są nową sektą, która niedawno powstała w Judei.
93 16| tracił tę resztę równowagi, którą chciał w nim utrzymać Petroniusz.
94 16| biedną starą niewolnicę, którą kupiłem trzy dni temu, aby
95 16| ale nie spostrzegł żadnej, która byłaby podobną do Ligii.
96 16| ulgi słysząc, że nauka, którą i ona, i Pomponia wyznawały,
97 17| począł mówić o sprawie, która go do niego przywiodła.
98 17| dobrze przyjąć ich ofiary, która mogłaby zaoszczędzić mu
99 17| wpatrzył się w twarz robotnika, która mimo nieco groźnego i smutnego
100 18| mojej czary mirreńskiej, którą znasz i podziwiasz. Jeśli
101 19| Ligia jednak, o panie, która zostaje pod opieką Ursusa
102 19| ich panu cudownej maści, którą dość posmarować kopyta najlichszym
103 19| lanisty, eksgladiatora, która swym ogromem zdawała się
104 19| strzeże tej dziewicy, o którą chodzi dostojnemu Winicjuszowi,
105 19| albowiem prócz radości, która zalewała mu duszę, trawiła
106 19| tym oto stole tę sakiewkę, którą dostałeś.~Chilo, który zawsze
107 19| Chilon zaś wdział perukę, w którą się po drodze od Eurycjusza
108 20| przechodziło mu, że może która z owych ciemnych postaci
109 20| Żydami i przed ludnością, która, jak ci wiadomo, posądza
110 20| pieśni. Ta sama tęsknota, która już uderzyła go w śpiewach
111 20| wydało mu się, że owa postać, którą przed sobą widział, jest
112 20| Winicjusza taż sama różnica, którą odczuł słuchając pieśni
113 20| opowiedzieć jakąś prawdę, którą widział, której dotykał,
114 20| widział, której dotykał, w którą uwierzył, jak wierzy się
115 20| Chrestosa" i jaka jest ta nauka, którą wyznają Ligia i Pomponia
116 20| całkowicie nową duszą. Nauka, która mu nakazywała kochać Partów,
117 20| kwiatów, jakaś woń upajająca, którą gdy ktoś raz odetchnął,
118 21| a Ligią ta dziwna nauka, którą ona wyznawała. Rozumiał
119 21| ta siła miecza i pięści, która zawładnęła światem, zawsze
120 21| zgodzony do odszukania Ligii, którą też z niebezpieczeństwem
121 21| Winicjusz oddał mu tę kieskę, którą w jego oczach zatknął za
122 21| jeśli oddasz mi tę kiesę, którą ci rzucił dostojny trybun,
123 21| w wysmukłą postać Ligii, która, w miarę jak brzask się
124 22| można było obsadzić bramę, która zdawała się być jedynym
125 22| niepokoiła go cisza sieni, na którą z daleka spoglądał.~"Jeśli
126 22| przerażenia i z chyżością, która by nawet w młodzieńcu mogła
127 22| się, że nie zgubił kieski, którą dostał od Winicjusza, wolniejszym
128 22| przy sobie dwie kieski: tę, którą Winicjusz dał mu w domu,
129 22| Winicjusz dał mu w domu, i tę, którą mu rzucił w powrotnej drodze
130 23| padając, zasłonił się ręką, którą wybił i złamał, ale przez
131 23| dawniej wyrządził, i tej, którą chciał wyrządzić świeżo,
132 23| wprost nadludzka dobroć, która wstrząsa nim do głębi duszy.
133 23| prześladować dłużej Ligię, którą pozbawiłeś opiekunów, dachu -
134 23| mieszkamy u biednej wdowy, która wkrótce nadejdzie z synem
135 23| Powiedzcie owej wdowie, która zamieszkuje ten dom, aby
136 23| osłabienia. Lecz Ligia, która z drugiej izby słyszała
137 23| słyszała całą rozmowę i która była pewną, iż Winicjusz
138 23| jakąś Sybillą czy kapłanką, którą otacza cześć i posłuch.
139 24| rzekł:~- Gdyby nie sica, którą miałem ze sobą, byłby mnie
140 24| I porwawszy tabliczkę, którą mu podał Winicjusz, wybił
141 25| przypisywał to w części nauce, którą wyznawali, bardziej Ligii,
142 25| miłość do ludzi bezgraniczną, która nakazywała zapominać o sobie,
143 25| panie, bo to kapłanka, za którą On się pomści..." Winicjusz
144 25| i zabierał ich do łodzi, która rozszerzała się jakby cudem.
145 25| oddzielić jej od nauki, którą wyznawała. Pojmował nawet,
146 25| spoczynek, a Ligia jedna, ona, którą pokrzywdził, czuwała nad
147 26| poruszał, panie, nawet tą ręką, która została zdrowa, więc Kallina
148 26| w radość. I śmierć sama, która dla was jest końcem życia,
149 26| Zważ, jaką musi być nauka, która nakazuje nam miłosierdzie
150 26| matka, błogosławiona ziemia, która cię wydała. Chciałbym objąć
151 27| żyła w ciągłej rozterce, która powiększała się z dniem
152 27| cudzoziemka, stara Miriam, która otaczała go troskliwością,
153 27| to bądź co bądź nauka, w którą wierzyła Ligia, więc dla
154 27| nadludzką siłą tej nauki, która przeradzała tak do gruntu
155 27| niewysłowioną piękność, która w jego sercu zrodziła prócz
156 27| znalazła drogą istotę, z którą groził jej wiekuisty rozdział.
157 27| upojeniu ze sobą i z miłością, która pchała jedno ku drugiemu.~
158 27| głowie. Lecz to była kropla, która przelała ostatecznie pełny
159 27| samą myśl, że owa Ligia, którą opiekował się od chwili
160 27| się od chwili ucieczki, którą pokochał, utwierdził w wierze
161 27| utwierdził w wierze i na którą patrzył dotychczas jakby
162 27| Sodomy, w której sam żyje, a którą Bóg zniszczy płomieniem
163 27| Miriam i swój żal, że dusza, którą chciał ofiarować Chrystusowi
164 27| prawdę po wszystkiej ziemi, którą zamieszkują ludzie, a jednak -
165 27| ziarno w tę kamienistą rolę, którą użyźni Pan, aby wydała plon
166 28| prostaków, w ubogiej izbie, która zastępowała im zarazem kuchnię
167 28| Ligia przez tę dziwną naukę, którą wyznaje. Gdym od nich wrócił
168 28| pijanych niewolników i ucztę, którą sobie wydawali w moim triclinium.
169 29| tam na nadejście wiosny, która zresztą czyniła się wcześniejsza
170 29| gorętsze słońce. Na Via Appia, która była zwykłym miejscem zamiejskich
171 29| następnie na ucztę do domu, która trwała przez całą noc. Winicjusz
172 29| ile waży, ale kobieta, która przy tym kocha, nie ma wprost
173 29| rzekłszy zawołał Eunice, która weszła, ubrana w białą draperię,
174 29| Ale co to jest za miłość, która się wyrzeka? Czy to nie
175 30| przerwał grę w kości, w którą się zabawiał z augustianami,
176 30| Egipcie zaślubię też Lunę, która jest wdową, i będę naprawdę
177 30| utworzymy nową konstelację, która będzie się zwała konstelacją
178 30| w której się kochałeś i którą odebrałem Aulusom dla ciebie?...~
179 30| nie lubisz, lubię poezję, która cię nudzi, lubię naczynia,
180 30| znajdzie się ani jedna, która by ci się oparła. Ani jedna -
181 31| stawiło się na ową ucztę, która nie miała równej sobie w
182 31| Poppei ani westalki Rubrii, którą cezar życzył sobie mieć
183 31| znalazł się przy Poppei, która po chwili wyciągnęła doń
184 31| razem z innymi, upatrując, która z driad wyda mu się najpiękniejszą.
185 32| niezadowoleniem, a nawet i obawą, którą spotęgowały jeszcze wypadki
186 32| zaproszonych do Ancjum, którą rano przyniósł mu wyzwoleniec
187 32| trać tej resztki rozumu, którą ci jeszcze chrześcijanie
188 32| zdarzyła się okoliczność, która, mogła usunąć wszystkie
189 32| łachmanie, służba jednak, która miała dawniej rozkaz puszczania
190 32| baranią głowę u rzeźnika, którą ogryza na poddaszu, popijając
191 32| zniszczono; niewolnica, która miała spisywać moją naukę,
192 32| pogodzi swój los z nauką, którą wyznaje, to również rzecz
193 32| Chilonem. Wszakże nauka, którą ona wyznaje, każe przebaczać;
194 33| wzruszyło się tą duszą w męce, która, jak ptak zamknięty w klatce,
195 34| tę niezmierną tęsknotę, która przesłoniła mu życie od
196 34| na świecie nie bywało, a która nie tylko jest posągiem,
197 34| uczynił z zakładniczką, którą mi powierzył, rzeknę: "Zaślubiłem
198 35| Nero byłby zaślubił Akte, którą umyślnie dla niego wywiedli
199 35| strzeż w Ancjum Poppei, która jest mściwa.~- Ani myślę!
200 35| mógłby stracić twoją ufność, która i nadal zapewne Piotrowi
201 35| się wprost do Apostołów, która przyszła mu właśnie podczas
202 35| zgodne z tą słodką nauką, którą wyznajesz, a po wtóre, uczyniłem
203 36| władać ciężki bronią, w którą zbrojne były tego rodzaju
204 36| tunikę i w ametystową togę, która rzucała sinawy blask na
205 36| zwykle, chustką jedwabną, którą poprawiał co chwila ręką
206 36| wołano: "Flava coma!" - którą to nazwą oznaczano ulicznice.
207 36| i niepożytości Rzymu, na którą się składał i przed którą
208 36| którą się składał i przed którą klęczał świat. Jakoż w świecie
209 36| wielkiemu zdumieniu gawiedzi, która nie mogła zrozumieć oznaki
210 36| przerwał mu głos Ligii, która rzekła:~- Miasto całe jak
211 37| posiadał tu wspaniałą willę, którą swego czasu darował Poppei,
212 37| był więc gościem Poppei, która w tajemnicy przygotowała
213 37| ci zresztą i inną rzecz, która cię uspokoić powinna: oto
214 37| jest jako czara próżna, którą Paweł z Tarsu ma napełnić
215 38| zamieszkałej przez obcą ludność, na którą mniej by w danym razie zważano.
216 39| czym pojął tę Boską naukę, którą ty wyznajesz, i czym został
217 39| pokochać i nie przyjąć nauki, która zarazem mówi prawdę i znosi
218 39| słodka i nieprzeparta, przez którą sama miłość staje się czymś
219 39| cezar wyznawał tę naukę, która nakazuje miłość i sprawiedliwość;
220 39| gdy się zdarzy niewiasta, którą zowiecie univira. Ale ja
221 39| głoszę miłość i głoszę naukę, która nakazuje władcom kochać
222 40| Nastała chwila milczenia, którą przerwał wreszcie Tygellinus.~-
223 40| swoje wiersze w puszce, która (chcesz się założyć?) będzie
224 40| cezara.~- Co za zręczność, która nawet z nagany potrafi zrobić
225 40| chrześcijańską westalkę, która siedzi na Zatybrzu. Ani
226 40| szczęścia, i mimo tej miłości, która ma być wkrótce uwieńczoną,
227 41| gdy patrzę na kwadrygę, którą powozisz w cyrku, na piękny
228 41| szukam całą potęgą władzy, którą bogowie złożyli w moje ręce.
229 41| owa zakładniczka ligijska, którą mu podarowałeś, odnalazla
230 41| młodej królewnie ligijskiej, którą nakazuję ci zaślubić. Pełen
231 41| panie!~Nastała chwila ciszy, którą przerwał okrzyk Winicjusza:~-
232 42| Nie wiedział wprawdzie, która część miasta zaczęła płonąć,
233 42| niewolników była również zmorą, która dusiła Rzym od lat całych.
234 42| bardziej że białe mury Arycji, która leżała na połowie drogi
235 42| koło świątyni Merkurego, która leżała w gaju przed miastem.
236 42| ku nim i począł pytać:~- Która część miasta w ogniu? -
237 42| do Arycji szedł pod górę, która zasłaniała całkowicie widnokrąg
238 42| zapach spalenizny i sreżogę, która poczynała przesłaniać nawet
239 42| a między nimi i Ligii, którą kochał jak dziecko własne.
240 42| lub zysków z kradzieży, którą ułatwiało zamieszanie. Tu
241 42| wśród rzeki ludzi i wozów, która płynęła z miasta. - Miasto
242 43| toteż gdy osiadła ludność, która w ogniu traciła całe mienie,
243 43| dostać się~na Via Portuensis, która wiodła wprost na Zatybrze.
244 43| to jest obcisła szata, którą kobiety nosiły bezpośrednio
245 43| otwartym polu czeka go Ligia, którą przyobiecał mu Piotr Apostoł.
246 43| narożnik znalazł się w ulicy, która wiodła ku Via Portuensis
247 43| dojrzał znów jakby chmurę, która przesłaniała wyjście. "Jeśli
248 43| zrzucił z siebie tunikę, która zatlona od iskier, poczęła
249 44| uboga ludność, i odzieży, którą czasem z łaski cezarów rozdawano
250 44| nic na panowaniu Rzymu, a którą przewrót mógł tylko uwolnić
251 44| powstrzymuje jeszcze wybuch rzezi, która rozpocznie się natychmiast,
252 44| zawierające beczki smoły, którą smarowano liny. Przez kilka
253 44| cała ta część miasta, za którą leżało pole Marsowe, świeciła
254 45| jest tylko kupą popiołów, którą prędzej czy później wiatr
255 45| przechodzi strach trzody, między którą zjawił się pasterz. Ludzie
256 47| dawane przez hałastrę, która nie posiadając nic, nic
257 47| płonęła świątynia Herkulesa, którą wzniósł Ewander, i świątynia
258 47| tragedię podobną do tej, którą opisywał. Wierszorób czuł
259 47| wahania, ale z pewną otuchą, którą napełniał ich jego spokój.
260 47| laskę z kości słoniowej, którą się zwykle podpierał.~I
261 47| rozchodzą się fale na wodzie, w którą rzucił ktoś kamień: to bliżsi
262 47| Igrzyska wyprawię, a tę pieśń. którą wam śpiewałem dzisiaj, odśpiewam
263 48| wydrążoną w załomie góry, którą od zewnątrz zamknięto ścianą
264 48| rzekł:~- Weź tę dzieweczkę, którą ci Bóg przeznaczył, i ocal
265 49| dostatecznej siły zbrojnej, która mogłaby swawoli zapobiegać,
266 49| szukał bowiem w duszy ofiary, która by naprawdę mogła zaspokoić
267 49| gdybym zaśpiewał mu tę pieśń, którą śpiewałem wam w czasie pożaru,
268 49| zrzuciwszy z siebie togę, która spłynęła mu do stóp, wyciągnął
269 49| wypłacasz mi się za przyjaźń, którą dla ciebie miałem?~- Jeśli
270 50| wychowankę Pomponii Grecyny, która chełpiła się, że nie mogąc
271 51| zwaną Coa vestis, przez którą przeglądało jej różane ciało,
272 51| myśleli tylko o miłości, która im życie zmieniała jakby
273 51| korowodem i jakąś orgią, która jednak musi się skończyć.~
274 51| żeś ją odrzucił dla Ligii, którą i tak znienawidziła od pierwszego
275 52| Afrem, z Kryspinillą, przez którą chciał trafić do Poppei,
276 52| Za pomocą Chryzotemis, która była obecnie kochanką Watyniusza,
277 53| zebraniu jednej duszy ludzkiej, która by nie straciła drogich
278 53| przeciwstawiać tę siłę, która w nich była, sile i okrucieństwu "
279 53| Wiem. Wzięlić dzieweczkę, którą umiłowałeś. Módl się za
280 54| dla wspaniałej lektyki, którą niosło czterech silnych
281 55| zesłał na nią gorączkę, na którą umierają więźnie w Tullianum,
282 55| Zbawiciela, albowiem ta choroba, która ją ocaliła od hańby, może
283 55| uwolni Chrystus.~A Poppea, która dla ocalenia Rufiusa gotowa
284 55| wiernej piastunce Sylwii, która i ją samą wyniańczyła.~Lecz
285 55| zastawszy wielkiej dziewicy, która wraz z innymi westalkami
286 56| tą częścią chrześcijan, która była przeznaczona na dziś,
287 56| oni zaś upatrywali, gdzie która najpiękniejsza, i odzywali
288 56| myśl, wyłączna i zaziemska, która jeszcze za życia znieczuliła
289 56| dalej w ciemną głąb izby, która zdawała się być tak obszerną
290 56| śmiecie mniemać, by ta, która was czeka, mogła tamtą okupić?
291 56| nawet wobec śmierci, na którą za chwilę pójść mieli wszyscy
292 56| na trójząb, ale na sieć, która krążyła ustawicznie. nad
293 56| nastąpiła chwila odpoczynku, która z rozkazu wszechwładnego
294 56| zarówno jak i w pustce areny, która za chwilę miała się zapełnić
295 56| chwili zabrzmiała pieśń, którą po raz pierwszy usłyszano
296 57| przedtem chciał wpaść do matki, która z powodu niepewnych i strasznych
297 57| samą gorączkę więzienną, na którą i w Tullianum, i po innych
298 60| w poczet swej czeladzi, którą co noc wysyłał po trupy
299 60| mógł odróżnić jej twarz, która wydała mu się bladą jak
300 61| że to jest rzecz, przez którą można przejść jakby w zamyśleniu,
301 61| że to może ostatnia noc, którą będzie mógł spędzić z Ligią,
302 62| zarazem zapobiec zarazie, która z więzień rozchodziła się
303 62| zwycięstwo i tryumf tej sile, która kazała go rozniecić.~Lecz
304 62| kwadrydze, otoczony falą ludzką, która kłaniała mu się do stóp,
305 62| kierując się głosem fontanny, która zdawała się płakać wśród
306 62| nie miałem krom złości, która mieszkała w sercu moim,
307 64| istotę niemal bezcielesną, która, tęskniąc za zupełnym wyzwoleniem
308 64| pocieszał swą królewnę, która chwilami żałowała, że w
309 65| laskę z kości słoniowej, którą miał w ręku, i odrzekł:~-
310 65| wyprawię ucztę weselną, na którą ciebie przed innymi zaproszę.~-
311 66| widok zemdlonej dziewczyny, która przy ogromnym ciele Liga
312 67| patrzeć na tę kochaną twarz, która przy świetle księżyca wydawała
313 67| nocy i świątecznej pory, która trwała od początku igrzysk.
314 68| Napisz pieśń o dziewicy, którą rozkaz władcy świata uwalnia
315 68| że to już nie ta Ligia, którą spotkał u Aulusów. Jakoż
316 68| przedtem. Złotowłosa Eunice, która przynosiła jej kwiaty i
317 69| schodzić, by oglądać tę, nad którą jawnie okazała się łaska
318 69| oznajmił jego przybycie. Ligia, która chodziła już o swej mocy,
319 69| owiec w tej trzodzie, nad którą rządy zdał mu Chrystus,
320 70| rzekł:~- Widzisz tę jasność, która zbliża się ku nam? - Nie
321 71| wiedział już, że ta Prawda, którą całe życie opowiadał, zaleje
322 71| Pożycz, mi tylko zasłony, którą zawiążą mi oczy w chwili,
323 71| w zamyśleniu na równinę, która ciągnęła się. przed nim,
324 71| tą pewnością, że w walce, którą jego Prawda wypowiedziała
325 71| ukojenie, ale jakowaś harmonia, która z ziemi zdawała się podnosić
326 71| niczym nie będą bez miłości, która jest łaskawa, cierpliwa,
327 71| jest łaskawa, cierpliwa, która złego nie wyrządza, nie
328 73| zdoła, ponieważ śmierć, która dla was jest końcem wszystkiego,
329 73| pomyślę, jak ta droga głowa, którą dziś co dzień kołyszę na
330 73| najlepiej, zali wobec prawdy, którą on opowiadał, wszystkie
331 73| powinowactwo przez tę wnuczkę, którą Tyberiusz oddał swego czasu
332 74| panu jedną z waz moich, którą ci wręczę przed drogą. Powiedz
333 74| cześć Pani Cypryjskiej, która jest starszą i większą od
334 74| wezgłowie i oblała Eunice, która podparłszy głowę Petroniusza
|