Rozdzial
1 1 | niej nie różni.~Winicjusz począł opowiadać o wojnie, lecz
2 1 | własnego ojca!~Tu Petroniusz począł się śmiać, po czym mówił
3 1 | uśmiechnął się z zadowoleniem i począł zanurzać się w wannie, wychlustywając
4 1 | szczęśliwe wojny, później jednak począł nadto łupić ze skóry nie
5 1 | iż sam cezar Klaudiusz począł obawiać się o spokój granicy.
6 1 | uśmiechnąwszy się do Winicjusza począł cytować mu w odpowiedzi
7 2 | sobie przynieść werweny począł ją wąchać i nacierać sobie
8 2 | przybiegł mały Plaucjusz i począł o coś pytać. Ale ja nie
9 2 | czym zmienił znów rozmowę i począł wychwalać mieszkanie Plaucjuszowe
10 2 | przywitaniu i złożeniu podzięki począł też zaraz narzekać, że Pomponię
11 2 | nadzwyczajnie, zbliżywszy się począł go zapraszać do gry w piłkę.
12 2 | zwykłych wyrazów powitania począł cytować słowa, którymi Odys
13 2 | stopniowo w kątach jej ust począł drgać swawolny uśmiech,
14 2 | Aulusa i Ligii.~A stary wódz począł opowiadać historię dziewczyny
15 2 | jednak Winicjusz znów mówić począł głosem jeszcze miększym
16 2 | ostrzegał przed Libityną, począł opowiadać o Sycylii, gdzie
17 4 | przychodzisz.~- Aulu Plaucjuszu - począł Hasta - cezar dowiedział
18 4 | zwróciwszy się do dziewczyny, począł mówić:~- Ligio, byłaś chowana
19 4 | prochu wobec Boga.~On zaś począł chodzić szerokimi krokami
20 5 | oddał. Tu stary mędrzec począł mówić z gryzącą ironią,
21 5 | jednak nieco drżącą ręką i począł czytać tak skwapliwie, jakby
22 6 | zbliżając twarz do jego twarzy, począł pytać chrapliwym głosem:~-
23 6 | nie znudzi."~Tak mówiąc począł patrzeć swymi orzechowymi
24 7 | wybrałbym ciebie, o boska!~I począł patrzeć na nią, jakby chciał
25 7 | przysunąwszy się bliżej, począł jej szeptać wyrazy dobre,
26 7 | i ciągnąc ją ku sobie, począł szeptać drżącymi wargami:~-
27 7 | zaniepokoił się, ochłonął i począł spoglądać nieznacznie w
28 7 | Kryspinilla.~Na to Nero począł bić w dłonie, inni poszli
29 7 | podniósłszy czaszę z winem począł pić.~- Co było w liście? -
30 7 | sosów i tłuszczów wargami, począł spoglądać na obecnych z
31 7 | niespodzianym śmiechem i począł szukać pierścienia w peplum
32 7 | raz wraz róże.~Petroniusz począł jednak prosić Nerona, by
33 7 | poparł jego słowa, ale Nero począł się wzbraniać. Nie o samą
34 7 | morskim powietrzem.~Lecz Lukan począł go zaklinać w imię sztuki
35 7 | wdzięcznością i udając zły humor począł mruczeć:~- Przeklęte Fatum,
36 7 | miał pamięć zadziwiającą, począł powtarzać ustępy z hymnu,
37 7 | człowieka. Przeciwnik jego począł oddychać coraz śpieszniej,
38 7 | Lukana, a ów, równie pijany, począł zdmuchiwać złoty puder z
39 7 | tancerkę i bezzębnymi ustami począł całować jej kark i plecy,
40 7 | przyłożył pięści do skroni i począł krzyczeć na całą komnatę:~-
41 7 | pod stół, gdzie po chwili począł oddawać języki flamingów,
42 7 | dali spokój. Nero natomiast począł się zachwycać, jako znawca
43 7 | przyłożywszy dłoń do mokrego czoła począł sobie przypominać. Po chwili
44 7 | go przekrzyczeć wstał i począł wołać:~- Nie jestem człowiekiem,
45 7 | przyciągnąwszy jej głowę ku piersiom, począł dysząc rozgniatać ustami
46 7 | skamieniały, po czym zerwał się i począł biec ku wyjściu:~- Ligio!
47 7 | ramiona jednej z bachantek i począł pytać mrugając oczyma:~-
48 8 | słyszał nikt o Rzymie.~Tu począł wpatrywać się przed siebie,
49 8 | maczugi rękę na tył głowy i począł mrucząc pocierać kark z
50 9 | nieszczęśliwa, lecz teraz począł ją chwytać jakiś niepokój,
51 10 | swoją westalką i gołąbką, począł jej tłumaczyć różnicę, jaka
52 10 | Owszem, wytrzymam.~Lecz począł poruszać nozdrzami i sapać,
53 10 | niezwykłe ożywienie ulicy, począł się wreszcie niepokoić.
54 10 | było ją dojrzeć. Atacynus począł drugą wolną ręką narzucać
55 10 | jego gniew.~Winicjusz zaś począł się już niecierpliwić zupełnie.~
56 11 | na wysłaną ławę w atrium, począł bezładnie rozmyślać, jakim
57 11 | ścisnął znów dłońmi głowę i począł powtarzać z twarzą ściągniętą
58 11 | swą twarz do twarzy Akte, począł mówić przez zaciśnięte zęby:~-
59 11 | Aulusowie, ani ona. Tu gniew począł mu znów podnosić włosy na
60 11 | przerywanym przez wzruszenie począł Petroniuszowi opowiadać,
61 12 | porwał?~Lecz Petroniusz począł się śmiać.~- Widzisz - rzekł -
62 12 | złagodzić jego cierpienie, począł rozmyślać, jakby to uczynić.~-
63 12 | ścisnąwszy rękoma skronie począł mówić prędko jak człowiek,
64 12 | stole z różowego marmuru począł pracować nad swoją Ucztą
65 12 | zmarszczył znów brwi i począł się za nim oglądać.~Nie
66 12 | o niej wiesz?~Tejrezjasz począł mówić nieco niepewnym głosem: -
67 12 | wyszedł.~Petroniusz zaś począł mimo woli myśleć o Eunice.
68 13 | jeszcze bardziej, albowiem począł przypuszczać, że Ursus mógł
69 13 | zaledwie się z nim powitawszy począł o owego człowieka wypytywać.~-
70 14 | się i tragicznym głosem począł wołać tak, aby go wszyscy
71 14 | kobiet, ni uciech.~Winicjusz począł chodzić szybkimi krokami,
72 14 | nie widział, po czym znów począł chodzić. Widocznym było,
73 14 | niewolnika. Tak mówiąc, znów począł płakać, ja zaś pomieszałem
74 15 | Chilo zbliżył się ku nim i począł rozmawiać z jakimś starcem,
75 16 | ów zaś zmiarkowawszy to począł go opanowywać i stawać się
76 16 | niemu z twarzą złowrogą i począł mówić stłumionym głosem:~-
77 16 | uspokoił się już nieco, począł mówić:~- Śmierć przeszła
78 16 | dziewicę?~Tu umilkł znów i począł obcierać łzy, po czym mówił
79 16 | ludzie spokojni.~Tu Chilon począł opowiadać z pewnym zdziwieniem,
80 16 | między nim i Ligią, więc począł zarazem bać się tej nauki
81 17 | powitawszy w imię Chrystusa, począł mówić o sprawie, która go
82 17 | wolnym, stłumionym głosem począł mówić o śmierci Chrystusa.
83 17 | Robotnik płakał, a gdy Chilo począł jęczeć i ubolewać nad tym,
84 17 | okrywszy głowę rogiem płaszcza, począł powtarzać głosem jakby spod
85 17 | padało wprost na jego twarz i począł mu się przypatrywać uważnie.
86 19 | przerwał mu niecierpliwie i począł wypytywać o szczegóły rozmowy
87 19 | oczy i rozjaśniła twarz. Począł na nowo czuć młodość i rozkosz
88 19 | radością, zabrał głos i począł dawać rady. Według niego
89 19 | ta nadzieja go zawiodła, począł jeść i pić nadzwyczaj obficie,
90 19 | atrium i z przyjemnością począł przyglądać się potężnej
91 19 | dłużej."~I złożywszy trzcinę począł przechadzać się szybkim
92 20 | kilkakrotnie swą omyłkę począł nie ufać oczom.~Droga wydała
93 20 | Stało się jaśniej. Tłum począł po chwili śpiewać, z początku
94 20 | ogromną, jakby wraz z ludźmi począł tęsknić cały ten cmentarz,
95 20 | Grecyna.~Tymczasem Piotr począł mówić i mówił z początku
96 20 | młodego człowieka, gdy starzec począł nauczać, że Bóg jest również
97 20 | jakieś chmury. Ów cmentarz począł czynić na nim wrażenie zbiorowiska
98 20 | wspomniawszy o śmierci Chrystusa począł już tylko o Nim mówić. Wszyscy
99 20 | Zapomniał na chwilę, gdzie jest, począł tracić czucie rzeczywistości,
100 20 | mieli widzenia, gdy zaś począł mówić, jak w chwili Wniebowstąpiemia
101 21 | a potem Wielki Apostoł począł chrzcić wodą z fontanny
102 21 | jej strzeże.~Lecz Chilo począł odradzać i zaklinać ich
103 21 | narzekania Chilona, który począł biadać na swoje losy: był
104 21 | zwrócić na się uwagi. Chilo począł też narzekać na rany i strzykanie
105 21 | przycisnąwszy się do muru począł na nich psykać, aby do niego
106 21 | od przedsięwzięcia. Kroto począł nabierać oddechu w swą herkulesową
107 22 | albowiem stali w mroku sieni, i począł spokojnie opłukiwać w wodzie
108 22 | przycisnąwszy się do muru, począł patrzeć tamując dech w piersiach.~
109 22 | rozejrzawszy się raz jeszcze, począł z nim biec pustą ulicą ku
110 22 | zaś, nie czekając dłużej, począł biec w głąb poprzecznej
111 22 | siadł więc na progu domu i począł rogiem płaszcza obcierać
112 22 | wigilów?...~Tu zamilkł i począł się namyślać, lecz po chwili
113 23 | o rannym.~I to rzekłszy począł nastawiać ramię Winicjusza,
114 23 | odetchnąć.~Po chwili zaś począł znów mówić:~- O Krotona,
115 24 | ROZDZIAŁ XXIV~Lecz począł się również obawiać, by
116 24 | Winicjusz - i słuchaj!~Tu począł patrzeć bystro w oczy Chilona
117 24 | czym zgiął się we dwoje i począł jęczeć:~- Nie jestem...
118 24 | stanąwszy nad Winicjuszem, począł mówić przerywanym głosem:~-
119 24 | upadł twarzą na ziemię i począł jęczeć: - Urbanie... W imię
120 25 | do mnie." I rzekłszy to, począł z nią razem iść szlakiem
121 25 | wyciągnąwszy ku nim ręce począł ich błagać, by zabrali go
122 25 | rozbudził się, otrzeźwiał i począł patrzeć przed siebie. Ognisko
123 25 | coś półgłosem. Winicjusz począł patrzeć na niego z pewną
124 25 | zebrawszy całą przytomność począł nasłuchiwać słów Piotra.~
125 25 | odjąwszy dłonie z czoła, począł opowiadać dalej, lecz Winicjusza
126 25 | mu rzucać fale w oczy i począł tonąć wołając błagalnym
127 25 | sam nie wiedząc dlaczego, począł szukać Petroniusza i zdziwił
128 26 | nim żaru, który znalazłszy począł rozdmuchiwać węgle tak,
129 26 | inaczej - mruknął Ursus.~I począł patrzeć jakby z żalem na
130 26 | przemogła.~Więc uspokoiwszy się począł wypytywać o wojnę Ligów
131 26 | ligijskich, aż dopiero gdy płyn począł syczeć, wylał go w płaską
132 26 | siadłszy koło jego łóżka, począł czerpać polewkę z misy małym
133 26 | po raz pierwszy w życiu począł się zastanawiać nad tym,
134 26 | zabiło żywiej na jej widok, począł jej wymawiać, że dotąd nie
135 26 | I pod wpływem tego żalu począł mówić:~- Czy ty wiesz, żeś
136 26 | rozmowę z Ligią, i gdy Glaukus począł zadawać mu pytania, odpowiadał
137 26 | dostał się jadowity robak i począł w nim huczeć. Nawet sen,
138 27 | chorym najprostsze usługi począł mu również okazywać pewien
139 27 | otaczali; niemniej jednak począł przypatrywać się ludziom
140 27 | czynił nigdy w życiu, i począł odkrywać w nich różne godne
141 27 | się stało.~Wówczas Kryspus począł opowiadać wszystko, co mu
142 27 | Lecz skruszony Kryspus począł się z pokorą usprawiedliwiać:~-
143 29 | zupełna samotność. Wówczas począł znów przebiegać zaułki przyległe
144 29 | głowę i serce, i wreszcie począł narzekać, że wpadł w chaos,
145 29 | zbliżywszy się do Winicjusza począł rozgarniać palcami jego
146 29 | śmieszną.~Winicjusz zaś począł trzeć czoło - i mówił:~-
147 29 | niej pełną garść fiołków począł obsypywać nimi głowę, piersi
148 29 | znaleźć można.~To rzekłszy począł wodzić ustami po jej ramionach
149 29 | słowa i wróciwszy do siebie począł rozmyślać, że może w istocie
150 30 | była westalką.~Winicjusz począł się uderzać, w głowę dłonią
151 31 | zająwszy jego triclinium począł jej szeptać coś do ucha.
152 31 | człowiek objął rękoma głowę i począł powtarzać jakby z rozpaczą:~-
153 32 | zobaczenia się z Ligią, więc począł rozmyślać nad sposobami.~
154 32 | na kolana i zgiąwszy się począł jęczeć przerywanym głosem:~-
155 32 | przytomny i padłszy na kolana począł mówić z wyciągniętymi rękoma:~-
156 33 | jego nastało milczenie, począł mówić dalej, jakby chcąc
157 33 | ręce starego Galilejczyka i począł je z wdzięcznością do ust
158 33 | powstał z rozjaśnioną twarzą i począł mówić:~- Widzę, że szczęście
159 34 | pień. Winicjusz zaś znów począł prosić drgającym głosem:~-
160 35 | rzekł Winicjusz.~Petroniusz począł się śmiać:~- Prawda! Nie
161 35 | krzesła, głowę na ramieniu i począł mówić z twarzą pełną uśmiechów
162 35 | rybaków galilejskich, i począł półgłosem śpiewać:~ ~W zieleń
163 36 | z rozpromienioną twarzą, począł mówić przyśpieszonym głosem
164 36 | krzyża, zaś dobry Ursus począł go zaraz wysławiać, rad,
165 36 | ucałowawszy rękę Apostoła począł go prosić, by wstąpili do
166 36 | jego apostolskie serce i począł mówić w duchu do Mistrza: "
167 38 | Mówiliśmy o tobie, a potem on począł nauczać, ja zaś słuchałem
168 38 | poemat o zburzeniu Troi i począł narzekać, że nigdy nie widział
169 39 | liliowe odblaski i ogród począł się srebrzyć od księżycowego
170 39 | sierpa.~Po chwili Winicjusz począł mówić:~- Ja wiem... Ledwiem
171 39 | przepełniony.~Po chwili znów mówić począł głosem przyciszonym i drgającym:~-
172 39 | mnie wieczorem. Petroniusz począł lekko mówić i żartować,
173 39 | przycisnąć do niej usta, lecz on począł mówić szepcąc, jakby się
174 40 | upił się tym razem.~A Nero począł pytać miodowym głosem, w
175 40 | Nero.~I po chwili mówić począł:~- Tak jest. Masz słuszność.
176 40 | ci, nie mogę!~Petroniusz począł się śmiać.~- Jeszcze też
177 41 | usta do ucha Petroniusza, począł szeptać:~- Czy wiesz, że
178 41 | zdziwienia wzrok Poppei począł przenosić się z cezara na
179 42 | niebu nabitemu gwiazdami; począł się modlić: "Nie was wzywam,
180 42 | głowy ani cienia groźby, począł znów smagać konia, tym bardziej
181 42 | Ancjum, skoczył ku nim i począł pytać:~- Która część miasta
182 42 | zwyciężył śmierć!" Tak rozumując począł znów modlić się i wedle
183 42 | prawdopodobniejszym, że na drodze począł napotykać coraz więcej ludzi,
184 42 | narodowości i z gladiatorów, począł grabić domy i wille w mieście
185 42 | pyłu i posypawszy nim głowę począł przez chwilę jęczeć rozpaczliwie.~
186 42 | koniec Rzymu!...~I znów począł powtarzać: "Biada! Biada
187 43 | młotem jego konia, który począł rzucać zakrwawionym łbem,
188 43 | zeskoczył wreszcie na ziemię i począł biec piechotą, prześlizgując
189 43 | pomyślał Winicjusz.~I począł wołać: - Ligio! Ligio!~Odpowiedziało
190 43 | Ligię, wziął więc kaganek i począł szukać cubiculów. Znalazłszy
191 43 | zasłonę i świecąc kagankiem, począł patrzeć.~Lecz i tu nie było
192 43 | padł. W kilka chwil później począł już jednak nie rozeznawać
193 43 | zanim jeszcze dobiegł, począł krzyczeć całą siłą głosu
194 45 | przeżegnawszy zgromadzenie począł mówić głosem śpiesznym i
195 46 | Drugiego już dnia głód począł doskwierać tej ciżbie ludzkiej,
196 47 | ułożoną poprzednio pieśń począł improwizować szukając wielkich
197 47 | rozhukane morze ludu.~I począł szukać dalej wyrażeń, które
198 47 | togę, podniósł ją w górę i począł nią wywijać nad głową na
199 47 | wyprostował się na koniu i począł mówić donośnym, spokojnym
200 47 | twarzą pobladłą ze wzruszenia począł pytać:~- I cóż? Co się tam
201 48 | Niego z radością życie.~I począł patrzeć w niebo, powtarzając
202 48 | miłość i szczęście.~Wreszcie począł jej opowiadać, jak przyleciał
203 48 | się następnie do Piotra i począł znów mówić:~- Rzym płonie
204 48 | przykładem twoim?~Winicjusz począł wodzić ręką po głowie, jakby
205 48 | i ręce wzniósł w górę i począł wołać:~- Zali rozumiem Cię
206 49 | umyślnie ogromną ilość domów, począł słabnąć. Lecz stosy gorejącego
207 49 | zawołał Nero.~Ale Tygellinus począł się sprzeciwiać. Nie umiał
208 49 | podniósł rękę do góry i począł deklamować:~ ~Serca zemsty
209 49 | Witeliusz pobladł, lecz począł się śmiać.~- Mój tłuszcz -
210 49 | uśmiechem Petroniusz.~Lecz Nero począł narzekać:~- Co mi po Rzymie
211 49 | niebezpieczną jak nigdy w życiu.~Począł wszelako mówić swobodnie
212 49 | tęczę w oczy Nerona, ów zaś począł podnosić wargi w górę, zbliżając
213 50 | skwapliwie Tygellin.~Chilo począł wić się, trzeć ręce i rzekł:~-
214 50 | bronił chrześcijan. Lecz Nero począł się śmiać.~- Petroniusz
215 51 | niekłopotliwość była tak wielka, że począł się uśmiechać. Lecz po chwili
216 51 | ich dosyć.~Lecz następnie począł zastanawiać się nad położeniem.
217 51 | Petroniusz.~I pozostawszy sam, począł chodzić wzdłuż kolumn zdobiących
218 51 | godne pochwały. Powoli też począł z nim rozprawiać, spierać
219 51 | Petroniusz. - Lud godny cezara.~I począł myśleć, że taki świat, oparty
220 51 | Petroniusz wzdrygnął się i począł patrzeć na Winicjusza pytającym
221 52 | niepewny własnego jutra, począł mu przekładać, że chrześcijanie,
222 52 | wściekłością, a ze zwartych szczęk począł się wydobywać zgrzyt.~-
223 52 | stokroć więcej, ale po prostu począł jej oddawać w duszy cześć
224 53 | i okrucieństwo przemocy, począł obchodzić wszystkie cyrki,
225 53 | więc klęknąwszy u wejścia, począł powtarzać z jękiem i z zaciśnionymi
226 53 | Winicjusz podniósł się i począł patrzyć osłupiałym wzrokiem
227 53 | zgrzybiałości i niemocy.~Wtem począł się skarżyć drugi głos:~-
228 53 | bezbrzeżna.~A tymczasem Piotr począł mówić głosem z początku
229 53 | wyszła pierwsza skarga, począł mówić silniejszym już głosem:~-
230 53 | zadrgał mu wzruszeniem, gdy począł żegnać ich krzyżem i mówił:~-
231 53 | przyłożywszy twarz do kolan Piotra począł powtarzać:~- Tyś znał Chrystusa,
232 54 | udał się do biblioteki i począł pisać list do Ligii.~Gdy
233 56 | chwila mogą otworzyć kraty, począł wołać głośno Ligii i Ursusa,
234 56 | doszedłszy do środka areny, począł się znów cofać z nastawianym
235 56 | się i stanąwszy w miejscu, począł obracać się tylko nieznacznym
236 56 | wywinąwszy się z sieci, począł się na nowo cofać ku okręgowi
237 56 | cesarskiej loży.~Cały cyrk począł się trząść od oklasków i
238 56 | zdjął go nagły gniew i począł odgryzać się rozpaczliwie.~-
239 56 | rozwścieczony takim tchórzostwem począł tupać, gwizdać, rzucać próżnymi
240 56 | spity krwią i rozszalały lud począł krzyczeć przeraźliwymi głosami:~-
241 56 | mnóstwo leżało na arenie, począł na nie działać. Wkrótce
242 56 | chwili cezar, sam wzruszony, począł śpiewać dalej: ~Mógłżeś
243 57 | się jej boję.~I tak mówiąc począł patrzeć wprost w oczy cezara,
244 57 | filozof, Chilo.~To rzekłszy począł się oglądać i spytał: -
245 57 | ramieniu i przy blasku pochodni począł mu patrzeć w oczy, nie mogąc
246 57 | wieści z miasta.~Petroniusz począł się przypatrywać uważniej
247 57 | Winicjusz.~Lecz Petroniusz począł mu odradzać z całą stanowczością,
248 57 | umilkli. Po czym Nazariusz począł się żegnać, obiecując przyjść
249 57 | wziąwszy na stronę Winicjusza począł mu szeptać: - Panie, nie
250 57 | ukląkł w swym cubiculum i począł się modlić.~O wschodzie
251 57 | chrześcijanką? - zawołał.~I począł patrzeć badawczo w twarz
252 57 | i płacząc ze szczęścia, począł całować jego czoło.~W chwilę
253 57 | Wyszedł wówczas z chaty i począł spoglądać naokół oczyma
254 57 | sprawdziła się, gdyż niebawem począł sypać grad, z początku drobny,
255 57 | płomienie pochodni.~Niger począł się żegnać znakiem krzyża
256 58 | przerwały widowiska. Lud począł trwożyć się. Przepowiadano
257 58 | przegrody otaczającej arenę i począł ich żegnać znakiem krzyża.~
258 58 | śmierci - odrzekł Kryspus. I począł się bić w piersi.~Wtem zarządca
259 58 | patrząc wprost w niebo, począł modlić się żarliwie. Zdawał
260 58 | konający, otworzył je i począł patrzyć na cezara.~Twarz
261 58 | żebra wystąpiły na wierzch i począł wołać:~- Matkobójco! Biada
262 59 | rzekłszy zmarszczył brwi, lecz począł patrzeć pytającym wzrokiem
263 59 | Tygellina dodała otuchy, począł się śmiać i rzekł pokazując
264 59 | innych augustianów, z którymi począł rozmawiać o wyścigach, jakie
265 59 | Zmartwychwstanie!...~I począł się trząść tak, że siedzący
266 60 | niektórzy rzężą pod ścianami.~I począł narzekać na kobiety, że
267 60 | poczucie rzeczywistości i począł rozglądać się w podziemiu,
268 60 | odnajdzie Ligię.~I naprzód począł przeglądać starannie pierwsze
269 60 | podniósłszy światło w górę, począł się po niej rozglądać.~I
270 60 | uwielbienia, że padłszy na twarz począł przyciskać do ust brzeg
271 60 | Na mękę Zbawiciela! - począł mówić prędkim głosem. -
272 60 | rzucił się do jej rąk i począł przykładać je do czoła i
273 60 | się, zdusił w sobie ból i począł mówić głosem, który starał
274 61 | nią już nigdy.~Petroniusz począł chodzić po atrium z wyrazem
275 62 | mdlejących w dymie, który począł dusić ofiary. A płomień
276 62 | wyciągnąwszy w górę prawą rękę, począł wołać, a raczej krzyczeć
277 62 | party jakąś nieznaną siłą, począł kierować się ku fontannie,
278 62 | mnie?! - powtórzył Chilo.~I począł jęczeć jak człowiek, któremu
279 62 | I po chwili znów mówić począł:~- Pójdź za mną, a ja cię
280 62 | podniósł twarz ku gwiazdom i począł się modlić:~- Panie, spojrzyj
281 62 | brodę, zwalił na ziemię i począł deptać powtarzając z pianą
282 63 | i siadłszy pod krzyżem, począł mruczeć, jakby i w jego
283 65 | Petroniusza senator Scewinus i począł z nim długą rozmowę o ciężkich
284 65 | lubo zaprzyjaźniony z nim, począł się mieć na ostrożności.
285 65 | jak i z Lukanem. W końcu począł nadmieniać o niezadowoleniu
286 65 | Scewinus zmienił rozmowę i począł niespodzianie wychwalać
287 65 | nie miał dotąd.~Scewinus począł powtarzać wiersz Horacjusza: ~ ~
288 65 | Lecz Nero ochłonął już i począł przymrużać swe oczy krótkowidza
289 66 | przypuszczenia mogą być słuszne, począł Go błagać w duszy z namiętnością,
290 66 | chrapliwym, nieludzkim głosem począł powtarzać:~- Wierzę! Wierzę!...
291 66 | ogniem i pochyliwszy grzbiet, począł biec pod kątem ku rozszalałemu
292 66 | bladą jak płótno twarz i począł patrzeć na arenę szklistym,
293 66 | wziąwszy dziewicę na ręce, począł oddychać śpiesznie.~Twarz
294 66 | jednakże podniósł oczy i począł patrzeć na widzów.~A amfiteatr
295 66 | tchórzostwo sprzeciwić.~Więc począł patrzeć, czy przynajmniej
296 67 | Ursus przestał się modlić i począł mówić cicho, jakby się bał
297 69 | udać się dalej do Sycylii, począł go błagać, by wraz z nimi
298 70 | coraz szerzej na równinie.~I począł patrzeć ze zdziwieniem na
299 71 | Nero właśnie był wznosić począł, jeszcze niżej teatr Pompejusza,
300 71 | stojąc na wyniesieniu, począł wyciągniętą prawicą czynić
301 71 | stracenia była daleka i wieczór począł zapadać. Góry stały się
302 73 | przydać. Lecz z wolna Tygellin począł tłumaczyć cezarowi, że Karynas
303 74 | uprzedzić wyrok.~I nagle począł się śmiać jak człowiek,
304 74 | dotknąwszy palcami jej skroni począł patrzeć na nią z takim rozmiłowaniem,
305 74 | W końcu egipski wróżbita począł przepowiadać gościom przyszłość
306 74 | purpurowego wezgłowia list i począł czytać, co następuje:~"Wiem,
307 Epi| rannej rosy, krople potu. Począł zwłóczyć. Głosem zarazem
|