Rozdzial
1 1 | Nero przyznawał im wyższość nad cezariańskimi, chociaż cezariańskie
2 1 | zepsuciu, co Petroniusz cenił nad wszystko.~Pozdrowienie Petroniuszowi! -
3 1 | sobie wyobrazić gorszego nad to połączenia. Brr!~- Nie
4 2 | a po trochu filozofując nad życiem. Po czym Petroniusz
5 2 | ku nozdrzom i zdawał się nad czymś namyślać, po chwili
6 2 | siebie. Piętrzyły się jedne nad drugimi, biegły w prawo
7 2 | prostym doryckim kwadratem. Nad owym lasem błyszczały barwne
8 2 | który zwieszał się spokojnie nad owym zbitym miastem świątyń.
9 2 | lub wigilów czuwających nad ulicznym porządkiem. Język
10 2 | Romanum, zarazem panujące nad falą świata i zarazem tak
11 2 | równi z Rzymianami władali nad miastem, ale władali wiedzą,
12 2 | drzwi wiodące do ostium, nad którymi sroka, zamknięta
13 2 | się w atrium. Przełożony nad nim niewolnik, zwany atriensis,
14 2 | dziękując jej za opiekę nad Winicjuszem wtrącał jakby
15 2 | jej nigdy dobrze nauczyć, nad czym skrycie bolał, rad
16 2 | za Tyber i stanęło nisko nad Janikulskim wzgórzem. Na
17 2 | wieczornych odblaskach, pochylony nad nią, z prośbą drgającą w
18 2 | liść nie opada z drzew i nad miastem śmieje się niebo
19 2 | i odrzekła z prostotą:~- Nad światem włada nie Nero -
20 3 | Seneką lub z Kornutusem nad tym, czym jest ich wielki
21 4 | niebezpieczeństwo przede wszystkim nad nim zawisło. Pomponia objąwszy
22 4 | twój naród Rzymowi i opieka nad tobą należy do cezara. Otóż
23 4 | straszniejszego niż to czasowe, nad którym obie teraz boleją -
24 4 | jeszcze, wierząc, że jest moc nad Neronową większa - i Miłosierdzie
25 4 | abym jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.~- Nie
26 4 | sposób potrafisz czuwać nad nią?~- Nie wiem, domina,
27 4 | kilka słów polecając opiekę nad Ligią wyzwolenicy Neronowej,
28 4 | chwili myślę, że nie masz ich nad światem i że jest tylko
29 4 | się upokorzony. Zaciężyła nad nim teka, którą pogardzał,
30 5 | Jakże ci było nie unosić się nad jego pięknością, cnotą,
31 5 | pięknością, cnotą, śpiewem, nad jego deklamacją, powożeniem
32 5 | lubił okazywać panowanie nad sobą, wziął go jednak nieco
33 6 | ciebie bać. Natomiast boleję nad twym grubiaństwem, a gdyby
34 7 | Odtąd jest ona na jego woli, nad którą nie masz innej na
35 7 | Pawła z Tarsu, i ja wiem, że nad ziemią jest Bóg i jest Syn
36 7 | Petroniusz pisał, bym miała nad tobą opiekę, a że pisała,
37 7 | niewolnic, by czuwać z daleka nad czesaniem. Dwie niewolnice
38 7 | wyniosłym łukiem bramy, nad którą wspaniała kwadryga
39 7 | róż. Ze swymi zrośniętymi nad nosem brwiami, z przepysznymi
40 7 | prawdę. Cezar, pochylony nad stołem i zmrużywszy jedno
41 7 | jego silnie występującym nad brwiami czole było jednak
42 7 | istnieć, a ja będę panował nad całym Wschodem.~- Wróżby
43 7 | takim, jak jest, i by miał nad nią litość. Przesycony winem
44 7 | zdumione oczy i nagle ujrzał nad sobą olbrzymią postać Liga
45 8 | pomoc. Biskup ulituje się nad nią, nie zostawi jej w rękach
46 8 | Ukrzyżowany zlituje się nad nim biednym... On by przecie
47 9 | odtąd On sam będzie czuwał nad nią jak nad dzieckiem posłusznym
48 9 | będzie czuwał nad nią jak nad dzieckiem posłusznym i wiernym.
49 9 | koniec, sądząc, że Ligia, nad którą zawisło tyle gróźb
50 9 | chwilę wypoczynku, siedzieli nad sadzawkami lub w cieniu
51 9 | Czuła coraz większą litość nad Ligią. Przychodziło jej
52 9 | niewolnic. Dwie z nich trzymały nad jej głową pęki strusich
53 10| poczyniono upięcia na ścianach i nad drzwiami. Kolumny okręcono
54 10| zwojami winogradu. W atrium, nad którego otworem rozciągnięto
55 10| zaś tuż za nią czuwając nad pochodem.~Lecz posuwali
56 10| obowiązkiem było czuwać nad miastem, nie był zbyt odległy,
57 11| cubiculów i pastwić się nad nią, to znów porywała go
58 11| przez niego gniew i męka. Nad męką miałaby litość, lecz
59 11| niebezpieczeństwo nie wisiałoby nad jej drogą głową. A teraz
60 11| niebezpieczeństwa zawisły nad głową Ligii, tak straszne,
61 12| Petroniusza, przełożony nad atrium oświadczył im, że
62 12| błaga go, by zlitował się nad nią. Niechaj ją każe chłostać
63 12| zaś wróciła z przełożonym nad atrium Kreteńczykiem Tejrezjaszem.~-
64 12| marmuru począł pracować nad swoją Ucztą Trymalchiona.~
65 13| wydawał się być garbatym, nad owym garbem zaś wznosiła
66 13| gdzie jest twoja ojczyzna? - Nad Pontem Euxynem. Pochodzę
67 13| Szczenięta wilcze panują dziś nad światem!... Mniej bym się
68 14| jego syn, lecz że to robota nad siły, więc dlatego chciał
69 14| mi, bym przyszedł w nocy nad rzekę, a on mnie z braćmi
70 16| niezrozumiałego, jakaś zagadka, nad której rozwiązaniem męczył
71 16| przełożyła tułactwo i nędzę nad jego miłość, nad jego pieszczoty
72 16| i nędzę nad jego miłość, nad jego pieszczoty i nad pobyt
73 16| miłość, nad jego pieszczoty i nad pobyt w jego rozkosznym
74 16| zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który zamierzam
75 16| dni temu, aby miała pieczę nad moim wiekiem i kalectwem.
76 16| łez, które wyleję z żalu nad Glaukiem. Bogów biorę na
77 17| jest więc dość - pójdźmy nad rzekę, a tam wysłuchasz
78 17| począł jęczeć i ubolewać nad tym, że w chwili śmierci
79 17| nie skarał, jeśli nikt się nad nim nie pomścił, jeśli nikt
80 18| ustawicznie wraca i krąży nad nią niby jastrząb nad upatrzonym
81 18| krąży nad nią niby jastrząb nad upatrzonym łupem. Na Polluksa!
82 18| żaden bóg nie pomścił się nad nim, udaje je tylko, aby
83 19| odczuwa człowiek po podróży nad siły, u celu. Chilon zauważył
84 19| niejakim czasie przełożony nad atrium, i w czasie jedzenia
85 19| Glaukusowi nie wolno się nad tobą pomścić... Ursus, jeśli
86 19| sobie ręce? Muszę się kiedyś nad tym zastanowić. Tymczasem
87 20| boku jakby dwoma okopami, nad którymi przerzucał się w
88 20| że nie warto zatrzymywać nad nią myśli. Otoczyły go jakieś
89 20| człowiek mówi prawdę i płacze nad nią!" - a słuchaczów o prostych
90 20| po tamtejszych gajach i nad wodami, że ten cmentarz
91 21| znał. Widział w niej cudną nad wszystkie dziewczynę, do
92 21| że bogowie powinni czuwać nad wybranymi, ale czyż nie
93 21| szyszakach, a potem uczynił nad nimi znak krzyża. Młodemu
94 21| nowe dusze i szerzy się nad wszelkie ludzkie pojęcie.
95 22| dusza Winicjusza kwili tam, nad tym przeklętym domem, czekając
96 22| Zatybrza strudziły go istotnie nad wszelką miarę.~Jedna rzecz
97 23| dojrzał trzech schylonych nad sobą ludzi. Dwóch rozpoznał:
98 23| jakiś rodzaj dokonywanej nad nim zemsty, rzekł przez
99 23| rozbudził się znowu - i ujrzał nad sobą Ligię.~Stała tuż przy
100 23| chwili osłabienia, że stoi nad nim bóstwo.~Tymczasem Glaukus
101 23| wrócił ci zdrowie, ale dłużej nad tobą czuwać nie możemy.
102 23| wdową będzie miał pieczę nad tobą.~Winicjusz zmarszczył
103 24| od pewnego czasu pracuję nad nawróceniem Winicjusza i
104 24| pragniesz, aby prawda zapanowała nad fałszem?~- Tak jest - odrzekł
105 24| jednak oprzeć się podziwowi nad nadludzką siłą barbarzyńcy.~-
106 24| Nie masz cięższej winy nad zabójstwo. Będę się, za
107 24| niespodzianego, więc stanąwszy nad Winicjuszem, począł mówić
108 24| chrześcijańskiej, pomimo rozmowy nad rzeką z Urbanem i pomimo
109 25| obeszli, i zamiast pomścić się nad nim za napaść, opatrzyli
110 25| stanąwszy blisko, pochyliła się nad nim, by się przekonać, czy
111 25| się Chrystus objawił raz nad jeziorem. Więc teraz widział
112 25| mu się jeszcze, że jest nad jeziorem i że otaczają go
113 25| którą pokrzywdził, czuwała nad nim, to właśnie dlatego,
114 26| dla ciebie, panie. Czuwała nad tobą całą noc.~- Czemuś
115 26| Rzymianom zwierzchnictwo nad ziemią - rzekł surowo Winicjusz.~-
116 26| życiu począł się zastanawiać nad tym, co też może dziać się
117 26| odczuwał zarazem, że to jest nad wszystko droga i nad wszystko
118 26| jest nad wszystko droga i nad wszystko uwielbiona głowa,
119 26| człowiekiem potężnym, ale nad wszystkimi potęgami tego
120 26| nędzarz, który nie ma ni dachu nad sobą, ni chleba. Tyś mi
121 26| Kochałem cię już wówczas nad życie, a i ty poczęłaś się
122 26| człowiek, który przestawszy nad sobą panować nie chce liczyć
123 26| mogła oprzeć się litości nad nim i nad jego męką. Wzruszyła
124 26| oprzeć się litości nad nim i nad jego męką. Wzruszyła ją
125 26| on: mianowicie, że stoi nad brzegiem przepaści. Na toż
126 27| kosztować podobne zwycięstwa nad samym sobą. Lecz im częściej
127 27| tym bardziej zdumiewał się nad nadludzką siłą tej nauki,
128 27| Ligii uczyniła drogą mu nad wszystko w świecie istotę.
129 27| ten wyrok zatraty, który nad nim wisi, zamiast ją zrażać
130 27| swymi wychudłymi rękoma nad przerażoną dziewczyną. Ligia
131 27| Miriam będzie jej zwycięstwem nad pokusą i złagodzeniem winy.
132 27| przebaczy i niechaj zmiłuje się nad tobą, gdyż ja, póki nie
133 28| odnajdziesz." I oto łamię głowę nad tymi słowy, jakbym je usłyszał
134 28| tu dopiero stajesz jakby nad brzegiem morza, które ci
135 29| rozgarniać palcami jego włosy nad uchem.~- Czy ty wiesz -
136 29| i nieraz zastanawiał się nad duszą ludzką i nad życiem.
137 29| zastanawiał się nad duszą ludzką i nad życiem. Lecz w ogóle życie
138 29| i ja polubiłem je teraz nad wszystko, i od czasu jak
139 30| odłożyć; Egipt i władztwo nad Wschodem wedle przepowiedni
140 30| nic już więcej nie znajdę nad to, com znalazł, ty sam
141 31| stworzone do pancerza, lecz nad tym torsem legionisty widniała
142 31| jakby ją poobsiadały motyle. Nad łodziami unosiły się tu
143 32| Niegdyś Petroniusz miał nad młodym żołnierzem ogromny
144 32| Petroniusz pewien był zwycięstwa nad wszystkimi współzawodnikami.~
145 32| Tymczasem postanowił czuwać nad Winicjuszem i zachęcać go
146 32| kilkanaście dni rozmyślał nawet nad tym, że gdyby wyrobił u
147 32| Ligią, więc począł rozmyślać nad sposobami.~Tymczasem zdarzyła
148 32| podzielą się z tobą władzą nad światem.~Winicjusz w pierwszej
149 32| przypomniał sobie wzniesioną nad sobą pięść Ursusa i wszystko,
150 32| Ujrzał ją znów schyloną nad jego łożem, przebraną w
151 32| ulgę, i zwycięstwo, jakie nad sobą odniósł, nąpełniało
152 33| błogosławieństwo Pana będzie nad tobą i będzie oczyszczone
153 33| otworzono, i łaska Pana jest nad tobą, przeto błogosławię
154 34| Ursusowi.~- Mógłżebym mścić się nad nim za to, że cię bronił?
155 34| tym dowiedzieć i mścić się nad nimi. Patrzże: teraz będziesz
156 35| Eunice, ale oświadczył, że nad pobytem w Ancjum nie myśli
157 36| pretorianów pieszych i konnych, nad każdym zaś niewolniczym
158 36| obozach na miejscu, by czuwać nad miastem i trzymać je w ryzach.
159 36| się w milczeniu, rozmyślał nad ogromem i władzą tego miasta,
160 36| wydłużone mury Circus Maximus, nad nim piętrzące się pałace
161 36| rzekł:~- Gniew Boży jest nad nim.~
162 37| byśmy kiedyś zamieszkali nad brzegiem morskim, Augusto
163 38| Mam i ja tu siedzibę tuż nad wodą, z oliwnikiem i lasem
164 39| się nagle z uczuciem, że nad tobą wisi niebezpieczeństwo;
165 39| który pierwszy wyciągnął nad tobą ręce i pierwszy cię
166 39| Go przecie i w mieście, i nad jeziorem, i na górze, i
167 39| Kto by nie przełożył dobra nad zło? Ja myślałem, że ta
168 40| każdego dnia nowe zwycięstwa nad augustianami współubiegającymi
169 40| czytywano wiersze, rozprawiano nad ich budową i doskonałością,
170 40| każdy jednak wolał czuć nad sobą cezara wyrafinowanego
171 40| daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo.
172 41| ci na te gwiazdy, które nad nami świecą, że mówię szczerą
173 41| cudniejsze lub straszliwsze nad ludzkie pojęcie, byle było
174 41| blady jak ściana konsul - nad miastem jedno morze płomieni:
175 42| podobna do zorzy wstęga.~Nad tą wstęgą unosił się wał
176 42| zginąć Ligia? "Wszak czuwa nad nią Bóg, który sam zwyciężył
177 43| w taki niezmierny chaos. Nad tą zaś falującą, obłąkaną
178 43| przykrywając je dymami, nad którymi nie było już widać
179 43| łatwiej było odnaleźć szpilkę nad brzegiem morza niż ją w
180 43| ujrzawszy niespodzianie nad sobą Chilona.~Grek zaś mówił:~-
181 44| czuwać troskliwiej od innych nad grodem. Okazali się bezsilni,
182 44| włosy skier i niósł hen nad Kampanią, aż ku Górom Albańskim.
183 45| chrześcijanom, że Linus pieczę nad domem swym powierzył od
184 45| zrządzenie Chrystusa; poczuł nad sobą Jego opiekę i z sercem
185 45| bezpiecznie. O bogowie! Świstać nad takim światowładnym miastem!
186 45| Co tam robisz? - Płaczę nad Rzymem, panie - odpowiedział
187 45| Cyrku, i rozmyślałem właśnie nad nauką Chrystusa, gdy poczęto
188 45| często przymierałem głodem nad księgami, więc siadałem
189 45| nadzwyczajnego.~Wtem pieśni umilkły i nad zgromadzeniem, we framudze
190 45| Zbudź się, który śpisz!" Nad wszystkim górował krzyk
191 45| opieki, on zaś wyciągnął nad nimi ręce i mówił:~- Czemu
192 45| pokarał ogniem Babilon, ale nad wami, których obmył chrzest
193 47| bojowym po drodze, czuwało nad spokojem i bezpieczeństwem
194 47| nawet i miecze chwiały się nad głową Petroniusza, drapieżne
195 47| górę i począł nią wywijać nad głową na znak, że chce przemówić.~-
196 48| Chrystus trzykroć powtórzył mi nad jeziorem: "Paś baranki moje!"
197 48| skała jaskini otwiera się nad ich głowami, że z nieba
198 49| niebezpieczeństwie, jakie zawiśnie nad Ligią, nad Winicjuszem,
199 49| jakie zawiśnie nad Ligią, nad Winicjuszem, którego kochał,
200 49| Winicjuszem, którego kochał, i nad wszystkimi tymi ludźmi,
201 49| o własną skórę przeważy nad miłością dla sławy."~I w
202 49| zwycięstwo arbitra elegancji nad współzawodnikiem, gdyż w
203 50| przekładając śmierć samą nad obrazę Zakonu.~- I Kaligula
204 50| świat - i odda im panowanie nad ziemią...~- Teraz lud zrozumie,
205 50| samo, że śmiał przenieść nad nią inną, dawało jej się
206 51| mógł rozmyślać teraz chyba nad zmiennością tej matki, a
207 51| zmiennością tej matki, a raczej nad podobieństwem jej z Chronosem
208 51| następnie począł zastanawiać się nad położeniem. Dzięki swej
209 51| zdobiących atrium, rozmyślając nad tym, co się stanie. Wiedział,
210 51| Właśnie za to.~- Więc jedźmy nad morze. Twoje boskie oczy
211 51| sali niewolnik, przełożony nad atrium.~- Panie - rzekł
212 51| zwrócił się do przełożonego nad atrium: - Wpuść.~Niewolnik
213 51| położył się w progu i czuwa nad nią.~- Czemu Ursus jej nie
214 51| ujrzał przy tym wzniesioną nad sobą pięść olbrzyma, wyczerpała
215 53| się, że już pracuje tylko nad tym, by jej uczynić śmierć
216 53| przepaść Nerona i zapanuje nad światem... Jeszcze patrzyli
217 53| i trząsł swą białą głową nad tym ludzkim bólem i trwogą.
218 53| lękanie się mocy złego? Nad ziemią, nad Rzymem, nad
219 53| mocy złego? Nad ziemią, nad Rzymem, nad murami miast
220 53| Nad ziemią, nad Rzymem, nad murami miast jest Pan, który
221 53| duchowi memu każesz objąć rząd nad nim i nad ludami ziemi?...
222 53| każesz objąć rząd nad nim i nad ludami ziemi?... I oto zlewasz
223 54| Stróże i Ursus czuwają nad nią. To rzekłszy pochylił
224 54| Słońce ranne podniosło się nad mury więzienia, a razem
225 54| różowych obłokach zwieszonych nad Kapitolem i świątynią Statora,
226 54| tyle znaczy, co śmierć!~- Nad Augustą zawisła kara Boża -
227 55| Chrystus nie zlitował się nad nią. Jednakże w tym właśnie
228 55| westalek, powierzywszy opiekę nad chorym dzieckiem wiernej
229 56| rzemieślników pracowało nad budową dniem i nocą. Budowano
230 56| żadna troska nie ciążyła nad nimi, przesyłając całusy
231 56| kościste dłonie trząsł nimi nad pochylonymi głowami, nieustraszony,
232 56| kręgiem morze głów ludzkich, nad którymi od słupa do słupa
233 56| chwilami wybuchał śmiechem nad jakimś dowcipnym słowem,
234 56| która krążyła ustawicznie. nad jego głową jak ptak złowrogi.
235 56| któremu oklaski droższe były nad wszystko w świecie, nie
236 56| i uśmiechali się widząc nad sobą, hen, w górze, znak
237 56| Wznosiły łzawy głos,~Byś nad ich dziećmi litość miał; ~
238 56| Panie! Komuś Ty oddał rząd nad światem? I przecz chcesz
239 57| posłał wilki po owce. Kogóż nad nimi przełożę? - Przełóż
240 57| ku otworowi amfiteatru, nad którym już noc poczęła rozciągać
241 57| i Glaukus lekarz czuwają nad nią dzień i noc.~- Czy stróże
242 57| Niech Chrystus zmiłuje się nad nią - rzekł Winicjusz -
243 57| za nią. Jest jedno okno nad stromą, wysoką ścianą, pod
244 57| było wielkie wzruszenie, nad którym nie starał się nawet
245 57| uczyniło się parne; niebo nad miastem było jeszcze błękitne;
246 57| właśnie był dowód, że czuwano nad nią i strzeżono jej pilniej
247 57| On może mi ją powrócić. Nad miastem cichły ostatnie
248 58| przeznaczenie, trząsł białą brodą nad Neronowym podium, rozpraszając
249 58| krzyża i wyciągnie ją groźnie nad cezarem, lecz nagle wychudłe
250 59| Niech bogowie zmiłują się nad tobą! Jak to noc?~- Noc
251 60| jakiś nowy plan i pracuje nad uwolnieniem Ligii z Eskwilińskiego
252 60| którym spoczywała ta droga mu nad wszystko głowa.~Ursus przez
253 60| jego ręku i które kochał nad życie.~Winicjusz klęknął
254 60| kaganka, który migotał jeszcze nad drzwiami.~Wtem Ligia otworzyła
255 60| Jedyny kaganek wiszący nad drzwiami zgasł, ale za to
256 62| oczach miał uśmiech i jaśniał nad ludźmi jak słońce albo jak
257 62| przed każdą, czyniąc uwagi nad ofiarami lub drwiąc ze starego
258 62| Kobiety litowały się głośno nad dziećmi, których tyle rzucono
259 62| płakać wśród nocnej ciszy nad ciałami pomęczonych.~- Bóg
260 62| Apostoł. - Gdybyś stanął nad morzem i rzucał w nie kamienie,
261 62| również rozbudził się z zadumy nad tą niezmierną potęgą, której
262 62| bowiem Tygellin pochylił się nad nim i raz jeszcze zapytał:. "
263 63| naokół spode łba, jakby się nad czymś namyślał lub czegoś
264 63| sercu ozwała się litość nad tym szczątkiem człowieka.~
265 64| obradował wraz z "ojcami" nad dobrem ludu i miasta, ale
266 64| rzymskie nie mściło się nad umarłymi. Dla Winicjusza
267 64| smutek, który unosił się nad obu ich duszami, tracił
268 64| zarazem ich dobrem, wyższym nad wszelkie śmiertelne pojęcie
269 64| i niejeden zamyślał się nad swą niedolą, której kresem
270 66| powiększono, komendę zaś nad nimi miał nie centurion,
271 66| męczarnie istoty droższej nad życie. Wszystkie dawniej
272 66| się wszystkiego, co rośnie nad jej krawędzią, tak i on
273 66| gladiatorów ogromniejszych o wiele nad zwykłą miarę ludzką, ale
274 66| cały Rzym i jego panowanie nad światem. Ów Lig był im teraz
275 66| prośby, jakby chciał mówić:~- Nad nią się zmiłujcie! Ją ocalcie!
276 66| ojciec żebrze o zmiłowanie nad dzieckiem. Litość buchnęła
277 66| w stronę, gdzie komendę nad pretorianami trzymał srogi
278 67| czasu do czasu pochylał się nad otwartą lektyką, by patrzeć
279 67| łańcuchami byka, teraz zaś widząc nad sobą twarz Winicjusza, oświeconą
280 68| nie uznawał innego prawa nad własne żądze. Ale w tych
281 68| całe lata przetoczyły się nad ich głowami i że ta straszna
282 68| trwogą świat, oni, czując nad sobą opiekę stokroć potężniejszą,
283 68| ogrodowej, on zaś czuwał nad nią i wpatrując się w jej
284 68| tym bardziej i gdy czuwał nad uśpioną, wydawało mu się,
285 68| wydawało mu się, że czuwa nad światem całym.~
286 69| schodzić, by oglądać tę, nad którą jawnie okazała się
287 69| już owiec w tej trzodzie, nad którą rządy zdał mu Chrystus,
288 69| rządy zdał mu Chrystus, a nad której losem płakało teraz
289 69| duszy słowa Pana, który nad Jeziorem Tyberiadzkim rzekł
290 69| Pana."~Tak mówiąc podniósł nad nimi swe stare drżące dłonie
291 69| Nero rozsiada się w chwale nad światem, straszny, potężniejszy
292 69| cienistych gajów Galilei, nad cichą toń Tyberiadzkiego
293 69| go nie mogą, lecz jeśli nad tobą, Nauczycielu rozsroży
294 69| pytać będą: "Któż jest nad Nerona?" Tyś jest opoką,
295 69| na zwycięstwo Antychrysta nad Namiestnikiem Bożym i nie
296 69| podniósł się i wyciągając nad klęczącymi dłonie rzekł:~-
297 71| czas swej niebytności rządy nad Rzymem. Wiekowego Apostoła
298 71| białych kolumn świątyń. nad których naczółkami wisiało
299 71| przyobiecał, i uczynić sąd nad światem." W tej zaś myśli
300 73| nasza Prawda każe nam płakać nad cudzą niedolą, ale nawet
301 73| cienistych gajów oliwnych, nad nasze pokryte bluszczem
302 73| ostatnie, przedśmiertne nad Tygellinem zwycięstwo.~Tymczasem
303 74| wiedziało wprawdzie, że nad wykwintnym arbitrem zawisły
304 74| czuli, że nie zawiśnie nad nimi ni przymus, ni groźba,
305 74| jak brzęczy rój pszczół nad okrytą kwiatami jabłonią.
306 74| Petroniusza pochyliła się nad nim i rzekła:~- Panie, czyś
307 74| nieśmiertelność, a cezar władzę nad światem, poszłabym jeszcze
|