Rozdzial
1 1 | mówił, że rankami budzi się jakby zdrętwiały i bez możności
2 1 | przedziału, wychodził jeszcze jakby wskrzeszony, z oczyma błyszczącymi
3 1 | Petroniusz spoglądając na młode, jakby wykute z marmuru ciało Winicjusza. -
4 1 | stoli i w ogóle wygląda, jakby za życia jeszcze chodziła
5 2 | Petroniusz spojrzał na niego jakby z pewną zazdrością.~- Szczęśliwy! -
6 2 | znaki, raz jeszcze na mnie, jakby chcąc o coś spytać - i nagle
7 2 | senatorów i rycerzy o rysach jakby zakrzepłych i wyniszczonych
8 2 | naokół z pewnym zdziwieniem i jakby z poczuciem zawodu, albowiem
9 2 | których delikatne płatki były jakby posrebrzone od wodnego pyłu.
10 2 | zielonawą głowę ku wodzie. jakby się chciała napić. Podłoga
11 2 | nad Winicjuszem wtrącał jakby mimo woli wyraz: "domina",
12 2 | zwrócił oczy na Pomponię, jakby na znak, że wobec niej żadne
13 2 | przezroczą, i świeże usta, jakby do pocałunku złożone, i
14 2 | zdziwieniu i zarazem tak, jakby słuchała głosu greckiej
15 2 | podniosła swoje błękitne, jakby rozbudzone ze snu oczy na
16 2 | spoglądał w stronę Petroniusza, jakby od niego jedynie wyglądał
17 4 | krótka orla twarz stała się jakby z kamienia wykutą. Po chwili,
18 4 | słów jego mrugając oczyma i jakby nie rozumiejąc, o co chodzi;
19 4 | obejmując ramionami dziewczynę, jakby chciała jej bronić - lepiej
20 5 | począł czytać tak skwapliwie, jakby chodziło o cały jego dom.~
21 7 | nią z takim zdumieniem, jakby dziewczyna mówiła w gorączce.
22 7 | słodką twarz do twarzy Ligii, jakby chcąc sprawdzić, jakie jej
23 7 | izbie i mówić do siebie jakby z rozpaczą:~- Nie! I on
24 7 | poczęła chodzić ze ściśniętymi jakby z bólu rękoma i twarzą bezradną.~
25 7 | wiotkich i pełnych, utworzonych jakby z perłowej masy i róży,
26 7 | połysku, lecz lekko, lekko, jakby rozjaśnił je promień...
27 7 | marmury, rozbijały się na nich jakby z łkaniem.~Akte przestała
28 7 | lecz Ligia patrzyła ciągle, jakby wypatrując kogoś w tłumach.
29 7 | oczyma i smagłą cerą był jakby uosobieniem młodości i siły.
30 7 | I począł patrzeć na nią, jakby chciał nasycić się jej widokiem,
31 7 | wstrząsnęła taka radość, jakby mnie całkiem niespodziane
32 7 | bić, usta rozchyliły się jakby z podziwu. Brał ją strach,
33 7 | bojaźliwy i zarazem pytający, jakby pragnęła mu powiedzieć: "
34 7 | omdlałość i zapomnienie, jakby ją morzył sen.~Lecz bliskość
35 7 | dojrzeć?~A ona odpowiedziała jakby ze smutkiem:~- Widzę go
36 7 | obecnych z takim zdumieniem, jakby ich nigdy przedtem nie widział.~
37 7 | zaś, podniecony winem i jakby zniecierpliwiony, że tyle
38 7 | Nic, tylko chodzi, chodzi, jakby czego szukała. A jak zbliży
39 7 | jej szyi z taką łatwością, jakby to były ramiona dziecka,
40 8 | rękoma, patrzyła w niebo, jakby czekając stamtąd ratunku.
41 8 | kochanką Nerona uchylił się jakby róg zasłony kryjącej świat
42 8 | wstąpiła w nią na nowo, tak jakby nadzieja ratunku zmieniła
43 8 | wpatrywać się przed siebie, jakby chciał dojrzeć jakieś rzeczy
44 8 | starał, ile będzie mógł. Ale jakby się zdarzyło niechcący?...
45 8 | Przecie musi ją odebrać! No, jakby się zdarzyło, to już on
46 9 | poczęła patrzeć na Ligię, jakby chcąc znaleźć odpowiedź
47 9 | A Ligia spała spokojnie jakby w domu, pod opieką Pomponii
48 9 | heban Etiopka, o wydętych, jakby wezbranych mlekiem piersiach,
49 10 | wyjść z pałacu - rzekł, jakby mówiąc sam do siebie.~-
50 11 | zrobiłby bez niej jutro, jakby mógł przeżyć dni następne.
51 11 | popatrzyła na niego przez chwilę, jakby wahając się lub jakby pragnąc
52 11 | chwilę, jakby wahając się lub jakby pragnąc zbadać, czy mówił
53 12 | zważali na obecność niewolnic, jakby nie zważali na kręcące się
54 12 | cierpienie, począł rozmyślać, jakby to uczynić.~- Może twoje
55 12 | W głosie jej brzmiała jakby radość i wdzięczność. Widocznym
56 14 | rodzicielskiego żalu, tak jakby je dawał komediant na scenie.
57 14 | łez powstrzymać." Wówczas, jakby tknięty przeczuciem, umoczywszy
58 14 | albowiem pomyśl, panie, jakby on mi zjednał od razu wszystkich
59 16 | ją czasem tak dokładnie, jakby przed nim stała; przypominał
60 17 | śmierci Chrystusa. Mówił jakby nie do Urbana, ale jakby
61 17 | jakby nie do Urbana, ale jakby sam dla siebie rozpamiętywał
62 17 | rozpamiętywał ową śmierć lub jakby jej tajemnicę zwierzał temu
63 17 | robotnik.~I w głosie jego był jakby żal, że zdrajca sam już
64 17 | niego z ogromnym niepokojem, jakby nie zdając sobie sprawy
65 17 | począł powtarzać głosem jakby spod ziemi wychodzącym:~-
66 17 | powtórzył robotnik, jakby chcąc utwierdzić sobie w
67 17 | pierwsze zabójstwo, doznał jakby uczucia przestrachu.~- Ojcze -
68 19 | Winicjusz, który żył dotąd jakby w gorączce, podtrzymywany
69 19 | istocie i miał takie wrażenie, jakby po długiej podróży miała
70 19 | żądze jego były obecnie jakby mniej ślepe i dzikie, a
71 20 | Winicjuszowi wydawały się jakby pełne tęsknoty. Chwilami
72 20 | poczęło wreszcie błyszczeć jakby ognisko lub płomień pochodni.
73 20 | wądół, zamknięty z boku jakby dwoma okopami, nad którymi
74 20 | tak przejmującą i ogromną, jakby wraz z ludźmi począł tęsknić
75 20 | pieśń cichła, następowała jakby chwila oczekiwania, tak
76 20 | spoglądali ku gwiazdom, jakby w obawie, że stanie się
77 20 | biegłym w ceremoniach, ale jakby prostym, wiekowym i niezmiernie
78 20 | zatęchło." I obok gniewu doznał jakby uczucia zawodu, spodziewał
79 20 | że rozchodzi się od niej, jakby od łąki pełnej kwiatów,
80 20 | i strasznego, na którym, jakby na jakimś mistycznym łożu,
81 20 | Starzec przymknął oczy, jakby chcąc widzieć lepiej w duszy
82 20 | ku niebu i nastała chwila jakby oczekiwania, jakby owi ludzie
83 20 | chwila jakby oczekiwania, jakby owi ludzie mieli nadzieję
84 20 | nadzieję dojrzeć Go jeszcze lub jakby się spodziewali, że zstąpi
85 21 | widok, i napawał się nią jakby ożywczą wodą po długim pragnieniu.
86 21 | się nieraz takie rzeczy, jakby bogowie grywali w bierki,
87 21 | nogach, skoczył tak żywo, jakby przy kostkach miał skrzydełka
88 22 | patrycjusz.~A potem usłyszał, jakby przez sen; okrzyk Ligii: "
89 22 | następnie uczuł; że coś jakby piorun, rozwiązało jego
90 22 | Każę cię...~Lecz Ursus, jakby zniecierpliwiony zwloką,
91 23 | i oczy jego były zakryte jakby mgłą. Stopniowo jednak wracała
92 23 | się uważać na jego słowa, jakby nie słyszeli ich lub jakby
93 23 | jakby nie słyszeli ich lub jakby je poczytywali za zwykły
94 23 | On zaś patrzył na nią, jakby chcąc napełnić nią źrenice
95 23 | Doznał takiego wrażenia, jakby się zapadał gdzieś w otchłań,
96 23 | więc do Kryspusa z twarzą jakby natchnioną i poczęła mówić
97 23 | natchnioną i poczęła mówić tak, jakby przez nią mówił głos jakiś
98 23 | czuł, przyłączyła się teraz jakby pewna obawa, wobec której
99 23 | napastniczą - zdobywczą i że jest jakby bezbronnym dzieckiem na
100 23 | teraz, dlaczego tak jest, jakby to było rzeczą zupełnie
101 24 | innych, wprost ku niemu - jakby w przekonaniu, że przy nim
102 24 | mówić z wolna a dobitnie, jakby chciał, by każde jego słowo
103 24 | ze słowami Glauka, była jakby błyskawicą w ciemności.
104 24 | się do łoża Winicjusza, jakby jeszcze szukając u niego
105 24 | się po pasie i biodrach, jakby chcąc się przekonać, że
106 25 | Winicjuszu na samą myśl o tym, jakby postąpił z takim, kto by
107 25 | zdumienia była i litość, i jakby cień pogardy. Wydało mu
108 25 | tak ufne i pełne wesela, jakby zlało się na niego jakieś
109 25 | położyła mu na nich lekko rękę, jakby chcąc go do snu nakłonić.
110 25 | szlakiem księżycowego światła, jakby drogą ku niebu, on zaś,
111 25 | łodzi, która rozszerzała się jakby cudem. Wkrótce wypełniły
112 25 | nardu; woda grała tęczą, jakby z dna przeglądały lilie
113 26 | rozdmuchiwać węgle tak, jakby czynił to nie ustami, ale
114 26 | Ursus.~I począł patrzeć jakby z żalem na swe ręce, które
115 26 | Tu poprawił ogień i mówił jakby sam do siebie:~- Gdy Kallinę
116 26 | sprzeciwić się jej woli, jakby była córką cezara lub boginią,
117 26 | wdzięcznością, a myśl biedziła się, jakby jej tę wdzięczność okazać.~-
118 26 | nagle ujrzał przed sobą jakby przepaść bez dna. Był patrycjuszem,
119 26 | jednak serce jej poczęło bić, jakby chciało rozerwać krępującą
120 26 | wyrwał ją na Palatynie Ursus, jakby ją wyrwał z płomienia. Tylko
121 27 | następną.~On zaś był cierpliwy, jakby sobie cierpliwość poprzysiągł.
122 27 | patrzył na nią z niepokojem, jakby chcąc ją przeprosić, ją
123 27 | zawsze dla Winicjusza istotą jakby do innego gatunku należącą,
124 27 | mógł sobie zgoła wyobrazić, jakby mógł istnieć, gdyby ją na
125 27 | może. Tymczasem parły go jakby dwie przeciwne fale, wahał
126 27 | którą patrzył dotychczas jakby na białą lilię wyrosłą na
127 27 | z Palatynu był dla niej jakby ojcem okaże trochę litości,
128 27 | i Zbawiciela, boś zeszła jakby na bagno, którego wyziewy
129 27 | kolana objęła ramionami jakby z rozpaczą nogi Piotra i
130 27 | coraz silniej nogi Apostoła, jakby chcąc przy nich szukać ucieczki
131 28 | nauki; i tu dopiero stajesz jakby nad brzegiem morza, które
132 28 | się jednak do niego tak, jakby w nim było coś boskiego,
133 28 | wygłodniałe twarze, znów doznałem jakby uczucia litości. Kazałem
134 29 | uczucie to przejmowało go jakby obawą. Zżymał się sam na
135 29 | rozpuście, owszem, czynił to jakby na złość Ligii, ale w końcu
136 29 | Chrystusem. Na koniec żyje, jakby nie żył: bez nadziei, bez
137 29 | dziwny sposób przed siebie, jakby rzeczywiście szukał drogi
138 29 | nie dawna niewolnica, ale jakby bogini miłości i szczęścia.~
139 29 | się wraz ze śmiercią. - To jakby ktoś powiedział: dzień zaczyna
140 29 | do Italii. Będzie to coś, jakby pochód Bachusa i Apollina
141 29 | boją i żyją tak spokojnie, jakby go na świecie nie było?~-
142 31 | wyrzeźbiły tak jego rysy, jakby przeszła po nich delikatna
143 31 | zachował dawne potężne formy, jakby stworzone do pancerza, lecz
144 31 | Błękitna szyba stawu wyglądała, jakby ją kto przyrzucił płatkami
145 31 | przyrzucił płatkami kwiatów lub jakby ją poobsiadały motyle. Nad
146 31 | i gaje stały nieruchome, jakby zasłuchane i zapatrzone
147 31 | długich rzęs spojrzenie jakby zawstydzone i potrząsnęła
148 31 | się!~Winicjusz obudził się jakby ze snu: - Ktoś ty?~Lecz
149 31 | głowę i począł powtarzać jakby z rozpaczą:~- Jeszcze nie!
150 32 | rozumiesz?~Winicjusz słuchał, jakby myśląc o czym innym, i wreszcie
151 33 | milczenie, począł mówić dalej, jakby chcąc uprzedzić niepomyślną
152 34 | życia, i powtarzał jej imię, jakby chcąc się upewnić, że ją
153 34 | rzekłszy wyciągnął ręce, jakby niebo biorąc na świadka
154 34 | dwojga bóstw i tak piękni, jakby ich wraz z kwiatami wydala
155 35 | niego z takim zdziwieniem, jakby chciał sprawdzić, czy głowa
156 35 | chwilę stali w milczeniu, jakby uszom własnym nie wierząc,
157 35 | wzruszywszy ramionami rzekł jakby sam do siebie:~- Zadziwiająca
158 35 | odpowiedział z takim zapałem, jakby i sam był ochrzczony:~-
159 36 | ciężkim krokiem, oni zaś jakby świadomi swej siły, której
160 36 | na tłumy swymi zielonymi, jakby sennymi oczyma, czasem zaś
161 36 | rudawym włosem tworzącym jakby krwawe plamy, którego nie
162 36 | przelatywała mu po twarzy jakby chmura, tłum bowiem rzymski
163 36 | swój wypolerowany szmaragd, jakby chcąc zobaczyć i zapamiętać
164 36 | których wędrował, lecz były to jakby pojedyncze członki tej siły,
165 36 | kolumny i szczyty świątyń były jakby zanurzone w ów blask złoty
166 36 | dala części rzeki płynęły jakby krwią i w miarę jak słońce
167 37 | morzu, które było tak ciche, jakby spało, a tak niebieskie
168 37 | ukazywały się liczne delfiny, jakby istotnie wywabione z głębin
169 38 | jak odbudowałby miasto i jakby potomne wieki musiały podziwiać
170 39 | spokój słodki i niezmierny, jakby już ukoiły duszę Sen i Śmierć.
171 39 | ramienia, podniosła oczy, jakby w zamyśleniu, na osrebrzane
172 39 | on począł mówić szepcąc, jakby się bał spłoszyć szczęście:~-
173 39 | cyprysy stały tak nieruchome, jakby również zatrzymały dech
174 39 | niespodziany, głęboki i jakby wychodzący spod ziemi. Dreszcz
175 40 | zdawano już sobie sprawy, jakby cezar zdołał się bez niego
176 40 | mówił to od niechcenia, jakby drwiąc, a zarazem zrzędząc,
177 40 | się, Nero zaś po chwili, jakby chcąc zmienić rozmowę, dodał:~-
178 40 | Wydaje mi się, że była w tym jakby groźba, jakby zapowiedź
179 40 | była w tym jakby groźba, jakby zapowiedź nieszczęścia...
180 40 | ciągły niepokój w sercu, jakby Ligia potrzebowała mojej
181 41 | na ramieniu Winicjusza, jakby się ugiął pod brzemieniem
182 41 | wodził ręką po gryfie harfy, jakby chcąc dokładnie kształt
183 41 | ludzie siedzieli nieruchomie, jakby skamienieli. Tylko Terpnos
184 42 | straszliwej wieści w stan jakby szału i umysłowego zdziczenia,
185 42 | innego do zmiany. Niewolnicy, jakby spodziewając się przybycia
186 42 | była dymami, tworzącymi jakby jedną olbrzymią, leżącą
187 42 | wydawały się przez sreżogę jakby rude i chore. Winicjusz,
188 43 | tak że Winicjusz biegł jakby w ognistej chmurze. Natomiast
189 43 | końcu ulicy dojrzał znów jakby chmurę, która przesłaniała
190 44 | ich brzmiały jednakże tony jakby tryumfu, dlatego też gdy
191 44 | strzelały ku rozgorzałemu niebu jakby olbrzymie fontanny i słupy
192 45 | świeciły czerwono od pożaru jakby od zorzy zachodniej. Droga
193 45 | Winicjuszowi Kryspus, z twarzą jakby na wpół przytomną, bladą,
194 45 | Oczy zwróciły się ku niemu jakby w oczekiwaniu słów pokrzepienia
195 45 | i tacy, których twarze, jakby wniebowzięte, pełne nadziemskich
196 45 | garnąć się do jego kolan, jakby szukając pod jego skrzydłami
197 46 | porozrywanych worów pokryła jakby śniegiem całą przestrzeń
198 47 | ku oblanemu łuną niebu, jakby czekając natchnienia.~Lud
199 47 | nią widać było istotnie jakby morze głów, ruchome, kotłujące
200 47 | głowach najzuchwalszych, tak jakby torował sobie drogę w zwykłym
201 48 | twarzy. Usta trzęsły się mu, jakby się modlił.~- Pójdźmy -
202 48 | również z takim uniesieniem, jakby cudownie uratowaną. Więc
203 48 | od strony Ager Vaticanus, jakby na potwierdzenie obaw Winicjusza
204 48 | począł wodzić ręką po głowie, jakby walczył ze sobą lub bił
205 49 | Poczęli więc wysilać głowy, jakby zrzucić z siebie odpowiedzialność
206 49 | Petroniusz wzruszył ramionami, jakby chciał powiedzieć, że takiemu
207 49 | dobitnie, głosem, w którym był jakby zgrzyt żelaza:~- Wysłuchaj
208 49 | na piersi i znów milczał, jakby niegodziwość, o której usłyszał,
209 50 | skręca głowy tak łatwo, jakby inny skręcał makówki. Aulus
210 51 | która im życie zmieniała jakby w boski sen.~Lecz zanim
211 51 | najmniejszego wzruszenia i rzekł, jakby mówił człowiek, którego
212 51 | jeszcze z takim zajęciem, jakby patrzył na jakąś tragedię.~
213 51 | niedbały i tak pewny siebie, jakby sam mógł łaski rozdawać.
214 51 | miejscami natężając uwagę, jakby chciał sprawdzić, czy dobrze
215 51 | rozśpiewany i nie tańczący, ale jakby wzburzony. Z dala dochodziły
216 52 | bywało: samo powietrze było jakby nasiąknięte szałem, krwią,
217 52 | cześć niemal religijną, jakby nadziemskiej istocie. A
218 53 | wydawał się im w tej chwili jakby uosobieniem zgrzybiałości
219 53 | nagle ujrzał przed sobą jakby przepaść, której widok obezwładnił
220 53 | czas jakiś w milczeniu, jakby oniemiał z zachwytu, lecz
221 53 | lot ku wieczności i szli, jakby w śnie lub w zachwyceniu,
222 54 | Chwilami miał wrażenie, jakby złe już minęło. Gdy rozpacz
223 54 | chrześcijanin był dla niego jakby nowym świadectwem potęgi
224 54 | ręku i świeci. Jakiś głos, jakby głos Petroniusza, wołał
225 55 | mrużył swe śliczne oczy, jakby usiłował ich rozpoznać.
226 56 | błyszczące od oliwy, potężne, jakby wykowane w marmurze, wprawiały
227 56 | nich żartobliwymi słowami, jakby żadna troska nie ciążyła
228 56 | otworzył drzwi i weszli jakby do ogromnej izby, ale niskiej
229 56 | Winicjusza, patrzyli nań oczyma jakby zbudzonymi ze snu, nie odpowiadając
230 56 | umilkł, po czym odpowiedział jakby z pewnym wysileniem:~- Wytrzymam!...~
231 56 | zaludniła się gromadami jakby sylwanów, pookrywanych skórami.
232 56 | Widziano twarze pobladłe, lecz jakby natchnione. Wszyscy zrozumieli,
233 56 | pieśń, klęczeli nieruchomi, jakby skamieniali, powtarzając
234 56 | wspinały się na ściany lóż, jakby chciały dostać się do widzów,
235 56 | wokoło, szczekając zażarcie, jakby goniły jakiegoś niewidzialnego
236 56 | ich rzuciły się w środek, jakby przez wyłom. Tłum przestał
237 56 | raził je, więc mrużyły oczy, jakby olśnione; niektóre wyciągały
238 56 | szalonych skokach po arenie, jakby szukając zakrytego miejsca,
239 56 | Cała arena pokryła się jakby ruchomą falą skór pręgowanych,
240 56 | rzeczywistości, a zmieniło się jakby w orgię krwi, jakby w straszny
241 56 | się jakby w orgię krwi, jakby w straszny sen, jakby w
242 56 | krwi, jakby w straszny sen, jakby w potworny majak obłąkanego
243 56 | oczy i czas jakiś stał tak. jakby oczekując na natchnienie.~
244 57 | oblał się rumieńcem wstydu, jakby schwytany na haniebnym uczynku,
245 57 | zmarszczył brwi i odpowiedział jakby z wybuchem nudy i zniechęcenia:~-
246 57 | Patrzą w górę i umierają jakby bez cierpień. Jestem pewny,
247 57 | cezarowi i Tygellinowi. To jest jakby walka, w której zawziąłem
248 57 | zawziąłem się zwyciężyć, to jest jakby gra, w której chcę wygrać
249 57 | ruszać ramionami i mówić jakby sam do siebie:~- Na Polluksa!
250 57 | spoglądać naokół oczyma jakby świeżo ockniętymi ze snu.
251 57 | złamanym i powolnym głosem, jakby chorego dziecka:~- A ja
252 58 | wyciągnął ku niemu ramię, jakby chcąc go zgromić, lecz ujrzawszy
253 58 | starca ściągnęły się nieco, jakby się gniewał, że pogański
254 58 | tak że na arenie stanął jakby las z wiszącymi na drzewach
255 58 | zaś grube cienie, tworzące jakby czarną poplątaną kratę,
256 58 | pospuszczanymi na piersi, jakby ujęci snem, niektórzy jakby
257 58 | jakby ujęci snem, niektórzy jakby w zamyśleniu, niektórzy
258 58 | próbował poruszyć prawą ręką, jakby ją chciał oderwać od drzewa.~
259 59 | pytającym wzrokiem na Chilona, jakby czekając od niego wyjaśnienia,
260 59 | Wydawał się też chwilami jakby odurzony i na wpół przytomny.
261 59 | czas z otwartymi ustami, jakby nie zrozumiał pytania, i
262 59 | Nie! Oni umierają tak, jakby zbrodniarzami byli ci, którzy
263 60 | okratowanemu otworowi, po czym jakby odpowiadając sam sobie,
264 61 | przez którą można przejść jakby w zamyśleniu, z oczyma utkwionymi
265 61 | go za rękę i prowadziła, jakby już zbawiona i święta, do
266 62 | strzelał jeszcze wyżej, jakby na zwycięstwo i tryumf tej
267 62 | miał zbolałą i pochyloną, jakby chciał po raz ostatni przypatrzeć
268 62 | wyszedł z cienia i mimo woli, jakby party jakąś nieznaną siłą,
269 62 | równie białą, nieruchomą, jakby umarłą lub wykutą z kamienia
270 63 | mogły otwierać się i tworzyć jakby dwie odrębne sceny. Lecz
271 63 | spoglądał naokół spode łba, jakby się nad czymś namyślał lub
272 63 | krzyżem, począł mruczeć, jakby i w jego zwierzęcym sercu
273 63 | uśmiechem, czoło otoczyły mu jakby promienie, oczy podniosły
274 64 | rzeczywiście, szli tak zgodnie, jakby codziennie długo dzielili
275 66 | już od niejakiego czasu jakby tylko półżyciem, sam pogrążył
276 66 | lecz gasły natychmiast, jakby w niezmiernym rozżaleniu,
277 66 | rozglądając się wkoło, jakby chcąc rozpoznać, z czym
278 66 | dzikiej bestii, zerwał się jakby sparzony żywym ogniem i
279 66 | jaki mieli przed sobą, jakby nie wierząc, żeby to być
280 66 | Innym pot oblał czoła, jakby sami zmagali się ze zwierzęciem.
281 66 | natomiast biły w piersiach, jakby je chciały rozsadzić. Wszystkim
282 66 | siedzących widzów doszedł jakby trzask łamanych kości, po
283 66 | wodą. Przez chwilę stał jakby na wpół przytomny, po czym
284 66 | wyrazem błagalnej prośby, jakby chciał mówić:~- Nad nią
285 66 | drobna postać, tak biała jakby wycięta z alabastru, jej
286 67 | Winicjusz był dotychczas jakby na wpół przytomny. Powtarzał
287 67 | modlić i począł mówić cicho, jakby się bał zbudzić Ligię:~-
288 69 | miał smutku i cierpienia, jakby przeszedł przez wszystkie
289 70 | ukazały się cudne, liliowe, jakby z samych tylko blasków złożone.~
290 70 | że w dali drżą drzewa, jakby je ktoś potrząsał, a blask
291 70 | przypadł głową do ziemi, jakby całował czyjeś stopy.~Długo
292 71 | czas dla obu Apostołów. Ale jakby na zakończenie służby, danym
293 71 | odchodzi do Pana." Wszyscy jakby zapomnieli, że czeka go
294 71 | go przez most Tryumfalny, jakby mimo woli dając jego tryumfowi
295 71 | żołnierzami, spoglądał na nie tak, jakby spoglądał władca i król
296 71 | Oprawcy zatrzymali się jakby onieśmieleni jego postawą;
297 72 | żołnierstwem mury i trzymał miasto jakby w oblężeniu, wysyłając co
298 74 | której każde jego słowo było jakby słowem wyroczni, miała w
299 74 | szczerym i wesołym śmiechem, jakby o najniewinniejszy żart
300 Epi| komediancka jego dusza znajdowała jakby jakiś urok w grozie chwili.
301 Epi| artysta ginie!" - powtarzał jakby ze zdumieniem.~Tymczasem
|