Rozdzial
1 1 | nawet dobrze, jak jej imię: Ligia czy Kallina? Nazywają ją
2 1 | Kallina? Nazywają ją w domu Ligią, gdyż pochodzi z narodu
3 1 | żonami i dziećmi... Otóż moja Ligia jest córką owego wodza.~-
4 2 | Plaucjusz. - To mój mały Aulus i Ligia bawią się w piłki. Ale co
5 2 | znaleźli się w ogrodzie, gdzie Ligia i mały Aulus bawili się
6 2 | chłopcem weszła do triclinium i Ligia. Pod firanką bluszczów,
7 2 | z wzniesionymi ramionami Ligia usiłowała schwytać. Dziewczyna
8 2 | cyprysów jak trzy białe posągi. Ligia trzymała małego Aulusa za
9 2 | powietrze było nim przesycone. Ligia podniosła swoje błękitne,
10 3 | Oto za kilka dni boska Ligia będzie spożywała w twoim
11 4 | wymawiając jakieś ciche wyrazy; Ligia, z twarzą bladą jak płótno,
12 4 | gdzie Pomponia Grecyna, Ligia i mały Aulus czekali nań
13 4 | dziwnym, niezwykłym głosem. Ligia słuchała słów jego mrugając
14 4 | by dla niej było umrzeć.~Ligia zaś, tuląc się jej do piersi,
15 4 | spokój, jednakże w chwili gdy Ligia zwróciła ku niemu oczy zalane ,
16 4 | słów polecając opiekę nad Ligią wyzwolenicy Neronowej, Akte.
17 5 | przed cezarem, jak dalece Ligia jest dla Plaucjuszów drogą,
18 5 | Winicjusz dowiedziawszy się, że Ligia została porwana, pobladł
19 5 | wicher. Zdawało mu się, że Ligia, raz przestąpiwszy próg
20 5 | pociechą była mu myśl, że Ligia, jeśli nie zostanie uratowaną,
21 6 | niewdzięczności.~- Gdzie jest Ligia?~- W lupanarze, to jest
22 6 | do więzienia, a tymczasem Ligia nudziłaby się w twym domu.~
23 7 | wynieść bez miary.~Dnia tego i Ligia miała wziąć udział w podobnej
24 7 | jej słowa czynią wrażenie.~Ligia zaś, narzuciwszy z ufnością
25 7 | rzęsy jej pokryły się łzami. Ligia wodziła za nią czas jakiś
26 7 | rękoma i twarzą bezradną.~A Ligia pytała nieśmiało dalej: -
27 7 | Ach, Akte! - odpowiedziała Ligia. - Petroniusz był u nas
28 7 | słuszność, Akte - .odpowiedziała Ligia - i pójdę za twoją radą.~
29 7 | opowiadano w Rzymie, sama Ligia nie umiała sobie zapewne
30 7 | nie pamiętam - odrzekła Ligia. - Ursus tylko mi mówił,
31 7 | czas zachwyconymi oczyma za Ligią. Lecz wnet była gotowa,
32 7 | przestała opowiadać, lecz Ligia patrzyła ciągle, jakby wypatrując
33 7 | pozdrowiona, boska Kallino!~Ligia, oprzytomniawszy nieco,
34 7 | niespodziane szczęście spotkało.~Ligia oprzytomniawszy i czując,
35 7 | najmilszą i najdroższą. Ligia po raz pierwszy słyszała
36 7 | przy ucztach, lecz w domu Ligia zajmowała miejsce między
37 7 | Marku, puść mnie - rzekła Ligia.~On zaś mówił dalej z oczyma
38 7 | przeszkodzić jego rozmowie z Ligią.~Więc podniósłszy głowę
39 7 | nieznacznie w stronę cezara. Ligia, która na początku uczty
40 7 | mianem "boskiej Augusty". Ligia nigdy w życiu nie widziała
41 8 | spali do wieczora. Lecz Ligia przez długi czas nie chciała
42 8 | być. Po to on tu jest.~A Ligia powtarzała:~- Tak, Ursusie,
43 8 | Rozpacz, z jaką mówiła Ligia, nie znajdowała w niej echa.
44 8 | Rozumiejąc teraz jasno, że Ligia albo musi zostać kochanką
45 8 | ci tak nienawistny?~Lecz Ligia nie mogła odpowiedzieć,
46 8 | nienawistny?~- Nie - rzekła Ligia - nie wolno mi go nienawidzić,
47 8 | dna otworzyła się przed Ligią na nowo.~Zaś młoda wyzwolenica
48 8 | cię wrócił Pomponii.~Lecz Ligia obsunęła się na kolana,
49 8 | zrozumiała teraz, dlaczego Ligia nie może zostać niczyją
50 8 | wszystko to prawda, skoro Ligia tak się modli.~Ligia zaś
51 8 | skoro Ligia tak się modli.~Ligia zaś podniosła się wreszcie
52 8 | pomszczona, i gdyby nawet Ligia zdołała się ukryć, cezar
53 8 | obrażonego majestatu.~Lecz Ligia tak właśnie myślała. Aulusowie
54 8 | pod nim nie wytrzyma.~Lecz Ligia z wielką, a zarazem dziecinną
55 9 | Lecz teraz chwila nadeszła. Ligia czuła się prawie szczęśliwa
56 9 | bezsennie spędzonej nocy. Ligia nie stawiła oporu i obie
57 9 | mogła.~Na koniec, sądząc, że Ligia, nad którą zawisło tyle
58 9 | wieczornej ucieczce.~Lecz Ligia spała spokojnie. Do ciemnego
59 9 | Jaka ona inna ode mnie!"~I Ligia wydała jej się cudem, jakimś
60 9 | niej jakieś uczucie matki; Ligia wydała się jej nie tylko
61 9 | włosów poczęła je całować.~A Ligia spała spokojnie jakby w
62 9 | przedniejsi dworscy spali jeszcze. Ligia po raz pierwszy w życiu
63 9 | kwiaty szafranu. Akte z Ligią chodziły dość długo, oglądając
64 9 | coraz większą litość nad Ligią. Przychodziło jej też do
65 9 | wrócił ją Pomponii.~Lecz Ligia potrząsnęła smutno swą ciemną
66 9 | miłym? - Tak - odrzekła Ligia schylając głowę.~- Ty przecie
67 9 | ze złotą frędzlą. Akte i Ligia powstały mniemając, że Poppea
68 9 | czy się kto nie zbliża. Ligia powtarzała ustawicznie,
69 9 | zjawił się jak duch w atrium. Ligia w jednej chwili poznała
70 10| trybuna, Marka Winicjusza!~Ligia widziała przez rozsunięte
71 10| wymknąć w ciemności.~Lecz Ligia poczęła wołać: - Ursus!
72 10| skoczył ku nim.~- Gdzie Ligia? - zawołał strasznym, zmienionym
73 11| nich wyznanie, gdzie jest Ligia. Lecz jeśli ją oddadzą,
74 11| Tak mogło zdarzyć się z Ligią. Cezar przypatrywał się
75 11| mu czoło. W takim razie Ligia była straconą na zawsze.
76 11| jemu poczęła się przesuwać Ligia. Widział ją i słyszał każde
77 11| wejściu, to będzie dowód, że Ligia jest z woli cezara w pałacu.
78 11| środek atrium - gdzie jest Ligia?~- Chciałam się ciebie o
79 11| wiedział, co się stało z Ligią, byłby przyszedł szukać
80 11| zobaczysz, że wiedząc, iż Ligia została zabrana z jego domu
81 11| się to, czego chciała sama Ligia. - Tyś wiedziała, że ona
82 11| zobaczyć wstąpił do niej. Ligia uciekając sprzeciwiła się
83 11| Marku! Wczoraj byłyśmy z Ligią w tutejszych ogrodach i
84 11| po jednym dniu znajomości Ligia uczyniła jej wyznanie? Co
85 11| rozpustne Rzymianki? Nie! Ligia nie czyniła jej wyznań,
86 11| wzruszenie. Wiadomość, że Ligia kochała go, wstrząsnęła
87 11| wszystkiemu winien. Gdyby nie on, Ligia nie potrzebowałaby się tułać,
88 11| Jeden ma iść w ślad za Ligią i za olbrzymem, drugi wróci
89 11| wszystko by poszło inaczej. Ligia byłaby u Aulusów, a on,
90 12| kobiety, która nie była Ligią, i nie chcąc, by wspaniałomyślność
91 12| jeśli cezar uwierzy, iż Ligia rzuciła czar na małą Augustę,
92 13| ucieszyć, jako dowód, że Ligia znajduje się w mieście,
93 13| Aula Plaucjusza, imieniem Ligia albo właściwie: Kallina,
94 13| Tak! Widziałem raz, jak Ligia nakreśliła na piasku rybę.~-
95 14| dowiedział się od Akte, że Ligia go kochała, stokroć jeszcze
96 14| Petroniusz rad był teraz, że Ligia uciekła; ponieważ jednak
97 14| Pomponia, a z nią razem i Ligia mogą należeć do nieprzyjaciół
98 14| nie mylisz i czy istotnie Ligia nakreśliła ci rybę?~- Na
99 14| Petroniusz - że Pomponia i Ligia zatruwają studnie, mordują
100 14| ale dopiero wówczas, gdy Ligia zostanie odnaleziona, to
101 15| Chilon przypuszcza, iż Ligia chodzi umyślnie do innych
102 15| kochać, i ja umiałem mówić z Ligią o miłości, ale teraz tylko
103 16| poczucia, że między nim a Ligią i między ich pojęciami,
104 16| stworzyła rozdział między nim i Ligią, więc począł zarazem bać
105 18| na wszystko, co nie jest Ligią, jak nią się tylko zajmuje,
106 18| należy Pomponia Grecyna i Ligia, nie są zapewne takimi łotrami,
107 19| tu znajduje, to i boska Ligia jest w Rzymie, i drugą wiadomość,
108 19| dlaczego nocą opuszcza dom, Ligia jednak, o panie, która zostaje
109 19| nim i dowiesz się, gdzie Ligia mieszka, albo każesz go
110 19| wskażę dom, w którym mieszka Ligia, dziś okaż mi zaś tylko
111 19| scrupula - rzekł. - Gdy Ligia będzie u mnie w domu, dostaniesz
112 19| Mówił sobie, że nazajutrz Ligia będzie w tym domu. Nie wiedział,
113 19| nakazuje? Ale jeśli tak, to gdy Ligia raz będzie w jego domu i
114 20| owych ciemnych postaci jest Ligią. Niektóre, przechodząc blisko,
115 20| Jakkolwiek też miał myśl zajętą Ligią, a uwagę wypatrywaniem jej
116 20| ta nauka, którą wyznają Ligia i Pomponia Grecyna.~Tymczasem
117 20| jasno jedną rzecz: że jeśli Ligia jest na cmentarzu, jeśli
118 21| teraz iść jak najprędzej za Ligią i pochwycić ją w drodze
119 21| jakie wykopała między nim a Ligią ta dziwna nauka, którą ona
120 21| światu, w którym żył, i że Ligia, gdyby go nawet kochała,
121 21| którym domu mieszka boska Ligia, wrócił do siebie po niewolników
122 21| Trzeba było teraz iść za Ligią dalej i ostrożniej, by nie
123 21| gromadka, w której była Ligia, rozdzieliła się. Apostoł,
124 21| niższego wzrostu, Ursus i Ligia wsunęli się w wąski vicus
125 22| Ursusem, po czym z porwaną Ligią równie prędko dostaną się
126 22| wpadł tak nagle, że zanim Ligia mogła go rozpoznać, chwycił
127 23| mi pić jeszcze - rzekł.~Ligia odeszła z próżną czarą do
128 23| twoje rany i jako rzekła Ligia, będziemy modlić się, aby
129 23| że chcą go rozłączyć z Ligią i że gdy straci ją ponownie,
130 23| gniewu i osłabienia. Lecz Ligia, która z drugiej izby słyszała
131 23| wrażenie. Wydało mu się, że Ligia jest między chrześcijanami
132 23| zyskał, tak wielka, że gdy Ligia podała mu znów po chwili
133 24| nie stanął między nim a Ligią.~Zauważył zaś ze zdziwieniem,
134 24| zdziwieniem, że od chwili gdy Ligia stanęła po jego stronie,
135 24| domu, w którym mieszkała Ligia, zatrzymał się na chwilę
136 25| oburzenia, jak następnie Ligia przycisnęła swoje usta królewny
137 25| całkiem wątek myśli.~Lecz gdy Ligia podała mu znów po chwili
138 25| opanowało go znów osłabienie.~Ligia odeszła, ale po chwili wróciła
139 25| mógł zasnąć i wodził za Ligią wzrokiem, gdziekolwiek się
140 25| kształcie wieży, w której Ligia jest kapłanką. I oto nie
141 25| kolan na niskim podnóżku Ligia, dalej Glaukus, Kryspus,
142 25| spadały mu aż na ramiona.~Ligia słuchała z oczyma wzniesionymi
143 25| Lecz urwał nagle, gdyż Ligia położyła palec na ustach.
144 25| głosem o ratunek. Wówczas Ligia uklękła przed Apostołem,
145 25| strach, że pójdą na dno. Lecz Ligia poczęła go uspokajać i pokazywała
146 25| piersią o piasek. Wówczas Ligia wzięła go za rękę i rzekła: "
147 25| udali się na spoczynek, a Ligia jedna, ona, którą pokrzywdził,
148 25| przykrą. Wolałby był, by Ligia czyniła tak z miłości dla
149 26| Winicjusz spytał:~- Gdzie jest Ligia?~- Dopiero co odeszła, a
150 26| rozkazała mi cię karmić.~Ligia rozkazała! Na to nie było
151 26| szczęśliwa?~- Tak! - odrzekła Ligia. - Wyznając Chrystusa nie
152 26| podniosę na ciebie ręki.~Ligia zamyśliła się przez chwilę,
153 26| świadczyła o tym ta uczta, której Ligia nie mogła zapomnieć; wszakże
154 26| iż mu przerwano rozmowę z Ligią, i gdy Glaukus począł zadawać
155 26| się wkrótce, lecz jeśli Ligia miała jakiekolwiek złudzenia,
156 27| pewien rodzaj przywiązania. Ligia była zawsze dla Winicjusza
157 27| których miał pełne ogrody.~Ligia rozumiała, ile go muszą
158 27| nauka, w którą wierzyła Ligia, więc dla tego samego gotów
159 27| tylko ona rozdzieliła go z Ligią, i gdy o tym myślał, nienawidził
160 27| tylko, że był to Bóg Ligii.~Ligia zaś widziała, co się w nim
161 27| grobem nie odnajdzie Aulusa. Ligia poczęła teraz lepiej rozumieć
162 27| nadziei, ni ratunku.~Lecz Ligia spostrzegła z przestrachem,
163 27| pchała jedno ku drugiemu.~Ligia podniosła się wreszcie i
164 27| opłacić szczęsną chwilę, lecz Ligia zrozumiała, że teraz ona
165 27| oburzeniem na samą myśl, że owa Ligia, którą opiekował się od
166 27| nad przerażoną dziewczyną. Ligia czuła się winną, lecz nie
167 27| rysy Pawła z Torsu.~Lecz Ligia rzuciwszy się na kolana
168 27| wszystko, co mu wyznała Ligia, jej grzeszną miłość, jej
169 27| które wołały o pomstę Bożą.~Ligia w czasie jego słów obejmowała
170 27| czystego jak lilie polne?~Ligia ze łkaniem przytuliła się
171 28| nimi. Wiedz też o tym, że i Ligia jest taką jak inni. Gdyby
172 28| inaczej. A jednak taż sama Ligia opuściła potajemnie przede
173 28| instynktom. Mnie wprawdzie Ligia obchodzi więcej niż cały
174 28| coraz większa tęsknota za Ligią.~Wszakżem ci pisał, że ona
175 28| mnie zmieniono duszę. Chyba Ligia jedna mogła to uczynić albo
176 28| mogła to uczynić albo raczej Ligia przez tę dziwną naukę, którą
177 28| nadto znów wydało mi się, że Ligia to widzi, że cieszy się
178 28| gdym leżał chory: że gdyby Ligia była podobną do Nigidii,
179 29| Zdawało mu się też, że jeśli Ligia go kocha, to tym samym wszystkie
180 29| historię swych poszukiwań za Ligią i pobytu między chrześcijanami,
181 29| na twe rany. Mówisz, że Ligia cię kocha? Być może! Ale
182 29| silniejszego? Nie, drogi: Ligia to nie Eunice.~Na to Winicjusz
183 29| wówczas, że gdyby mi tak Ligia odkryła swoje, to niechby
184 29| zamierzał pohańbić bóstwo... Ligia to nie Eunice, tylko że
185 29| mojej nędzy i żądzy wolę, że Ligia jest taką, jak jest, niż
186 30| Gdyby nie ta dzika nauka, Ligia byłaby dziś w domu twoim.
187 31| pałacu cezara, na której była Ligia, ale i jego olśnił i upoił
188 31| rozpoznał, że Diana nie była Ligią i z bliska nie była nawet
189 31| ogarnęła go tęsknota za Ligią tak niezmierna, jakiej nigdy
190 31| zgubiony bez ratunku: ty, Ligia, a może i ja.~Lecz Winicjusz
191 32| chrześcijan z Rzymu, to Ligia opuściłaby go razem z innymi
192 32| jedna myśl: zobaczenia się z Ligią, więc począł rozmyślać nad
193 32| Wiem, gdzie mieszka boska Ligia, wskażę ci, panie, dom i
194 32| żyją? Co następnie uczyni Ligia, jak pogodzi swój los z
195 32| jednak zastanowił się, czy Ligia pochwaliłaby jego postępek
196 32| mi dom, w którym mieszka Ligia.~Chilo zerwał się, lecz
197 33| szczerość moją. Wiem, gdzie jest Ligia; wracam sprzed domu Linusa,
198 33| zbrodnie. A gdy myślę, że Ligia jest jako śnieg w górach,
199 34| przed tobą uciekłam - rzekła Ligia. - Więc czemuś to uczyniła?~
200 34| Wierz mi, Marku - odrzekła Ligia - że to Chrystus umyślnie
201 34| mnie.~- Tak - odpowiedziała Ligia.~Przeszli koło letnika pokrytego
202 34| przypominaj! - odpowiedziała Ligia - i nie pamiętaj tego Ursusowi.~-
203 34| świadka swej miłości, a Ligia podniósłszy na niego świetliste
204 34| blisko wejścia do izby. Ligia oparła się o jego pień.
205 34| zrobi, jak zechce - odrzekła Ligia płonąc na wspomnienie "pronuby"
206 34| tamować dech w piersiach. Ligia stała oparta plecami o cyprys,
207 35| którzy nakreślą rybę, wyzwoli Ligia.~Lecz Petroniusz, który
208 36| cezara. Towarzyszyła mu Ligia, mając twarz ukrytą pod
209 36| zdrów, Marku - odrzekła Ligia i potem dodała ciszej -
210 36| jak w ogniu - powtórzyła Ligia. A Piotr przysłonił oczy
211 39| wiedzy cezara? - pytała Ligia.~- Nie, droga moja - odpowiedział
212 39| potęgom któż się oprze?~Ligia słuchała go utkwiwszy w
213 39| w jego sercu wszystko: i Ligia, i nauka Chrystusa, i światło
214 39| mi słowa Pawła - rzekła Ligia.~- Było to u mnie wieczorem.
215 39| widywać Pomponię? - spytała Ligia.~- Tak, droga. Będziemy
216 39| założymy kolonię chrześcijan.~Ligia podniosła rękę i wziąwszy
217 39| groźnego i posępnego, toteż Ligia, której owe głosy spłoszyły
218 40| z serca. Siedzieliśmy z Ligią obok siebie w noc tak pogodną
219 40| niepokój w sercu, jakby Ligia potrzebowała mojej obrony
220 42| ludzkiej, a w tym wszystkim Ligia! Jęki Winicjusza pomieszały
221 42| Ursusowi przedostać się wraz z Ligią przez bramę Janikulską,
222 42| miałaby koniecznie zginąć Ligia? "Wszak czuwa nad nią Bóg,
223 42| zimną krew. Pomyślał też, że Ligią opiekuje się nie tylko Ursus
224 42| przyobiecał mu Ligię, to Ligia nie mogła zginąć w płomieniach.
225 42| przypomniawszy sobie, że Ligia idąc za jego radą mogła
226 43| to są próżne wysilenia. Ligia mogła nie być już w mieście,
227 43| uliczki, na której mieszkała Ligia.~Winicjusz jednak pamiętał,
228 43| nakazywał myśleć o czym innym. Ligia nie odpowiedziała wprawdzie
229 43| rzeczą aż nadto widoczną, że Ligia, Linus i Ursus musieli wraz
230 43| na otwartym polu czeka go Ligia, którą przyobiecał mu Piotr
231 45| stanowiło to dowód, że ani Ligia, ani Ursus nie pozostali
232 45| za murami, a wraz z nim i Ligia, i Ursus. W ten sposób uniknęli
233 45| chwytał go na samą myśl, że Ligia mogła się znaleźć wśród
234 48| Obok ogniska siedziała Ligia trzymając w ręku pęczek
235 48| i zaufajcie mi wszyscy.~Ligia słuchała z rozjaśnioną twarzą
236 49| niebezpieczeństwie, jakie zawiśnie nad Ligią, nad Winicjuszem, którego
237 50| Byłby go zabił, gdyby nie Ligia. Winicjusz długo potem chorował,
238 50| Aulus jest chrześcijaninem i Ligia, i Winicjusz. Służyłem mu
239 50| że w całym Rzymie jedna Ligia może z nią współzawodniczyć,
240 51| się stanie. Wiedział, że Ligia i Linus wrócili po pożarze
241 51| uprzedził pretorianów i uciekł z Ligią lub w ostateczności, że
242 51| był pewien, że Winicjusz z Ligią są już za bramami miasta,
243 51| ci radził, byś uciekał z Ligią lub odbił ją? Przecie gdybyś
244 51| Czymże wytłumaczysz, że Ligia została pierwsza uwięziona?
245 52| znieść mogą. Od chwili gdy Ligia była uwięziona i gdy padł
246 53| Widowiska miały się rozpocząć. Ligia lada dzień mogła się znaleźć
247 53| nadziei, ale i on sam, i jego Ligia, i jego miłość do Chrystusa,
248 53| pomniał sobie, jak niegdyś i Ligia, zgromiona przez Kryspusa,
249 54| płowych bród ściekała krew. Ligia prosiła go, by ją wyprowadził,
250 55| ROZDZIAŁ LV~Ligia w długim, pośpiesznie pisanym
251 55| się niepodobieństwem, aby Ligia mogła zginąć pod kłami dzikich
252 55| zagniewane bóstwo. - Jak?~- Ligia jest chora. Wpłyń na cezara
253 55| możesz co innego. Jeśli Ligia wyzdrowieje, musi iść na
254 55| odmówi ci tego.~- A jeśli Ligia umrze z gorączki?~- Chrześcijanie
255 55| mu:~- Proś swego Boga, by Ligia nie umarła na gorączkę,
256 56| Winicjusza. Ów wiedział, że Ligia jest chora i bezprzytomna,
257 56| się o dziewicę imieniem Ligia, nikt jednak nie dał nam
258 56| fossor mógł się omylić i że Ligia może znajdować się między
259 57| wdowy, u której mieszkała Ligia.~- I chrześcijaninem?~Chłopiec
260 57| panie.~- Czy chciałbyś, by Ligia była wolną? Chłopiec podniósł
261 60| mu oddechu. Na myśl, że Ligia znajduje się wśród tej nędzy
262 60| jeszcze nad drzwiami.~Wtem Ligia otworzyła oczy i położywszy
263 60| jestem, Marku - odrzekła Ligia - i czy na arenie, czy tu,
264 60| duodecim.~- O Marku - odrzekła Ligia - Chrystus sam wołał. do
265 61| podziemia, w którym była Ligia, i pozostawał w nim dopóty;
266 61| którą będzie mógł spędzić z Ligią, więc pożegnawszy Petroniusza
267 64| pewną ulgę myśl, że jeśli Ligia umrze, wówczas on pochowa
268 64| sobie, że wówczas oboje z Ligią wezmą się za ręce i odejdą
269 64| ciszę. Odgadywał też, że Ligia, równie jak on, gotuje się
270 66| cuniculów, by się przekonać, czy Ligia w nich się znajduje, ale
271 66| umiera. Wydało mu się, że Ligia niezawodnie musiała już
272 67| przytomny. Powtarzał sobie, że Ligia jest ocalona, że nie grozi
273 68| bólach i dawnych trwogach. Ligia mówiła mu, że Chrystus umyślnie
274 68| zorzom wieczornym. Czasami Ligia, będąc jeszcze osłabioną
275 68| mimo woli, że to już nie ta Ligia, którą spotkał u Aulusów.
276 69| razem, wraz z Winicjuszem, Ligią i chrześcijańskimi niewolnikami
277 69| oznajmił jego przybycie. Ligia, która chodziła już o swej
278 69| żałością wielką. Winicjusz i Ligia zauważyli też, że włosy
279 73| na wodzie, rozmawiamy z Ligią o dawnych czasach, które
280 73| to, że szczęście moje to Ligia! Tak, drogi! Dlatego, że
281 73| mój Petroniuszu, oboje z Ligią cieszymy się nadzieją, że
|