Rozdzial
1 1 | ciepło ich rąk przejdzie w niego i usunie zeń znużenie.~Lecz
2 1 | miasta. Petroniusz miał dla niego pewną słabość, graniczącą
3 1 | Zeusa. Petroniusz patrzył na niego zadowolonym okiem artysty.~
4 1 | Sądzę, że możesz. Ty masz na niego wpływ, a przy tym umysł
5 2 | zaproponował lekką drzemkę. Według niego pora była jeszcze za wczesna
6 2 | Petroniusz spojrzał na niego jakby z pewną zazdrością.~-
7 2 | stronę Petroniusza, jakby od niego jedynie wyglądał ratunku.~
8 4 | szyję przytuliła się do niego ze wszystkich sił, a zsiniałe
9 4 | jeszcze nie spłynął na niego zdrój światła. Nie wolno
10 4 | jakkolwiek słowo Seneki nic już u niego nie znaczy, będę i u Seneki.
11 4 | uczynić.~A ona podniosła na niego nagle oczy. - Petroniusz?~-
12 5 | Petroniusz. Wskaż mi na niego sposoby, wskaż wpływy, jakim
13 5 | przeciwnych obozów. Sposobów na niego nie wiem, wpływom niczyim
14 5 | próg domu cezara, jest dla niego stracona na zawsze, gdy
15 5 | że Petroniusz zadrwił z niego i że albo podarkiem Ligii
16 7 | inny... Może wreszcie prócz niego znajdziesz jeszcze kogo,
17 7 | zaś czując żar, który od niego bił, doznawała zarazem wstydu
18 7 | jej poczęła działać i na niego. Twarz mu zbladła. Nozdrza
19 7 | jej uwagę i odrywało ją od niego i jego słów, mówił:~- Tak,
20 7 | zazdrości, owszem, spojrzał na niego z wdzięcznością i udając
21 7 | ją do niej. I uczuła do niego żal, Poczęła się znów bać
22 7 | barbarzyńcom. A to darmo! Co do niego żałuje, że dożył takich
23 8 | do niej, wyciągnęłaby do niego ręce jak do szczęścia. Rozumiejąc
24 9 | Tak, droga moja, pójdę do niego i powiem mu: "Winicjuszu,
25 10 | odziedziczony był przez niego po matce, siostrze Petroniusza,
26 11 | nieposłuszeństwo i uzyska na niego wyrok śmierci, ale przedtem
27 11 | centurion uśmiechnął się do niego przyjaźnie i postąpiwszy
28 11 | Winicjusz.~A ona spojrzała na niego swymi mglistymi oczyma niemal
29 11 | dotrzymać, i że mówi przez niego gniew i męka. Nad męką miałaby
30 11 | mnie.~Akte popatrzyła na niego przez chwilę, jakby wahając
31 11 | jej, że ratunku wygląda od niego, od Winicjusza; miała nadzieję,
32 11 | ufa. I jej serce biło dla niego, ale on sam przestraszył
33 12 | Petroniusz spojrzał na niego z pewnym politowaniem. Istotnie,
34 12 | złotowłosa Eunice patrzyły na niego także ze współczuciem, lecz
35 12 | Petroniusz, który miał do niego rzeczywistą słabość i który
36 12 | odpowiedzialność może spaść i na niego, albowiem na jego to prośbę
37 12 | słabość, jaką czuła dla niego Poppea, ukrywając ją wprawdzie
38 12 | spytał.~A ona podniosła na niego swoje niebieskie, łzawe
39 12 | tak piękna, patrzyła na niego tak błagalnie, że Petroniusz,
40 14 | na jej cześć i ułożę do niego muzykę.~- A potem poszukasz
41 14 | albo raczej wcale się wobec niego nie krępował, aż dotąd jednak
42 14 | Zbliżywszy się wówczas do niego spytałem o przyczynę łez.
43 15 | boskiego Augusta. Nie ma dla niego ratunku. Taki jest nasz
44 15 | Chilonem i niczym lepszym od niego. Gdy ci przestanie być potrzebny,
45 16 | samej ucieczce Ligii coś dla niego niezrozumiałego, jakaś zagadka,
46 16 | wyzwoleńcy zbliżali się do niego z drżeniem, a gdy kary spadały
47 16 | Tedy wiesz więcej od niego, panie - odpowiedział z
48 16 | wyjściu z domu modlitwy o niego wypytywać i ci, którzy go
49 16 | ciężko, że śmierć byłaby dla niego dobrodziejstwem. Czymże
50 17 | takich, którzy zwietrzywszy u niego pieniądze, zaczęliby od
51 17 | pieniądze, zaczęliby od niego robotę lub wziąwszy zadatek,
52 17 | wziąwszy zadatek, wymusili z niego całą sumę postrachem wydania
53 17 | mówić o sprawie, która go do niego przywiodła. Oto oddawszy
54 17 | darmo wszystko, czego od niego zażądam." Dalsze rozmyślania
55 17 | Baranka.~Robotnik patrzył na niego z ogromnym niepokojem, jakby
56 18 | zabójstwo matki jest dla niego tylko tematem do wierszy
57 18 | wielkie dziękczynienia, dla niego zaś nowa zachęta do podróży
58 18 | wzburzy, tak z miłości dla niego, jak z obawy o rozdawnictwo
59 18 | gdziekolwiek będę. Może uczynię z niego drugiego Watyniusza i może
60 19 | go w ręku, wydobędziesz z niego wyznanie, gdzie ukrył Ligię.
61 19 | wina, zanim tajemnicę z niego wydobył; inny powiedziałby
62 19 | powiedziałby ci, że przegrał do niego tysiąc sestercyj w scriptae
63 19 | począł dawać rady. Według niego należało sprawy nie uważać
64 19 | niewolnikom, aby sprowadzili do niego Krotona. Chilo, który wszystkich
65 19 | czarownic. Chrześcijanie mają do niego ufność ogromną, dlaczego
66 19 | ośmielą się podnieść na niego ręki, co do mnie zaś, będą
67 19 | pozwól mi więc pójść do niego, panie, rozpytać dokładnie
68 20 | nadzwyczajnych, które się koło niego działy. Tymczasem dorzucono
69 20 | miłość, ale zraża Ligię do niego i utwierdza ją w oporze.
70 20 | jego głowie. Był to dla niego jakiś niesłychany nów pojęć.
71 20 | i oczy nasze patrzyły na Niego, albowiem był między nami."
72 21 | Wielkiego Apostoła, obok niego szedł drugi starzec, znacznie
73 21 | chrześcijańskich prawd dla niego nie poświęci; że jeśli istnieje
74 21 | wskazał ją. Ale czegóż od niego chcą więcej? Czy się podejmował
75 21 | począł na nich psykać, aby do niego wrócili.~Oni zaś uczynili
76 21 | źrenice wilka. Dość było na niego spojrzeć, by zrozumieć,
77 22 | Winicjuszowi i znów potrafi z niego wycisnąć pokaźną ilość sestercyj.~-
78 22 | niewolnicy wiedzą, żem do niego przychodził, a niektórzy
79 22 | stało, i choćby padło na niego jakoweś podejrzenie, czekać
80 22 | czyby nie udać się wprost do niego i nie opowiedzieć mu, co
81 22 | Żeby jednak udać się do niego, trzeba było wiedzieć na
82 22 | rzecz, bylebym ja się do niego nie udawał... Mogę także
83 22 | wzywa cię, abyś się do niego udał wraz ze mną.~
84 23 | to zresztą szczęśliwa dla niego okoliczność, nie czuł bowiem
85 23 | jej ręku, lecz zwróciła na niego oczy pełne smutku.~- Pokój
86 23 | nie mając zaufania i do niego także, chcą zabezpieczyć
87 24 | ani Kryspus nie żądają od niego żadnych zapewnień, tak jak
88 24 | pomiarkowawszy, że Ursus patrzę na niego jak na człowieka zupełnie
89 24 | Ursus poczyna spoglądać na niego jakimś łakomym. wzrokiem. "
90 24 | całym Hadesie nie ma dla niego mąk dostatecznych. Bo kto
91 24 | jakby jeszcze szukając u niego opieki, albowiem nie miał
92 25 | wesela, jakby zlało się na niego jakieś wielkie, niespodziane
93 25 | dokonanej zemsty, patrzył na niego rozszerzonymi przez gorączkę
94 25 | wszystko, co się naokół niego działo, ale w którym rzeczywistość
95 25 | Winicjusz począł patrzeć na niego z pewną zabobonną bojaźnią,
96 25 | na ziemię i nie śmieli na Niego podnieść ręki, i aż dopiero
97 25 | czyniła tak z miłości dla niego, dla jego twarzy, oczu,
98 26 | Polluksa! Jeśli inni Ligowie do niego podobni, legie danubijskie
99 26 | nie tylko przemawiać do niego tak poufale, ale jeszcze
100 26 | Pomponiusza. Przybywszy do niego dowiedzieli się jednak,
101 26 | zgniótłszy Krotona, rzucił się na niego samego jak burza i byłby
102 26 | pochylała się ku niemu, biło na niego ciepło jej ciała i rozwiązane
103 26 | Jednakże uśmiechała się do niego, a następnie rzekła mu,
104 26 | chwilą jeszcze było dla niego ciemne, że w takich czasach
105 27 | tkliwsze rodzą się w niej dla niego uczucia. Opuściła ją spokojność.
106 27 | łożu. Gdy zbliżała się do niego, a on rozpromieniał się,
107 27 | To rzekłszy spojrzała na niego ze zdziwieniem i żalem;
108 27 | przez chwilę oburzyć się na niego, ale nie mógł być o niego
109 27 | niego, ale nie mógł być o niego zazdrosnym. Syn Miriam istotnie
110 27 | szaloną jak żadna inna. Według niego ludzie i w Rzymie, i na
111 27 | jedna: że nie znasz dla niego ni nadziei, ni ratunku.~
112 27 | wisi, zamiast ją zrażać do niego, przez samo politowanie
113 27 | słabości Ewy. Niczym dla niego było, że dziewczyna pozostała
114 27 | grzechu, lecz módl się za niego i wiedz, że nie masz winy
115 28 | złota, ile sam waży, i od niego tylko zależałoby zostać
116 28 | znajduje się więcej ludzi do niego podobnych. Nuż tobie lub
117 28 | wszystko, co stanowiło dla niego dotychczas interes życia,
118 28 | życia, albo zupełnie dla niego nie istnieje, albo zmniejszyło
119 28 | i dlaczego nie miałbym w Niego uwierzyć, ja, który nie
120 28 | dlaczego zbliżam się jednak do niego tak, jakby w nim było coś
121 29 | zaklinał Glauka, by go do niego przyprowadził, obiecując
122 29 | Appijską, po czym była u niego na wieczerzy, na której
123 29 | uczucie, że oczy jej patrzą na niego, i uczucie to przejmowało
124 29 | cezarem. Źle, żeś dotąd u niego nie był; Tygellinus gotów
125 30 | silniejszy.~Nero spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Silniejszy
126 31 | doświadczony. Patrzyły na niego teraz wszystkie, nie wyjmując
127 31 | chwila przelatywały koło niego ze śpiewem i okrzykami coraz
128 31 | zbrakło oddechu, oderwała od niego twarz.~- Noc miłości!...
129 31 | świecie nie istniało dla niego nic prócz Ligii.~Więc odsunąwszy
130 32 | zgubiony, albo, co dziś do niego podobne, oprze się i w takim
131 32 | niebezpieczeństwo zarówno od niego, jak i od siebie. Augusta
132 32 | się pozbyć przywiązania do niego, a po wtóre, by namawiać
133 32 | zależało, albowiem jesteś dla niego żołnierzem, z którym co
134 32 | przyszedł niespodzianie do niego Chilo.~Przyszedł nędzny
135 32 | stary... a w domu prócz niego są tylko jeszcze starsze
136 32 | zginą wszelkie nauki! Co dla niego będą znaczyli wówczas chrześcijanie,
137 32 | nie na Chrystusa, bo w niego jeszcze nie wierzył. Zresztą,
138 32 | dach, jeśli ona wejdzie pod niego dobrowolnie, błogosławiona
139 32 | który, wpatrując się w niego, zasunął rękę pod łachman
140 34 | mocniej, bo kochanie było od niego silniejsze i już u Aulusów
141 34 | uczyniła?~A ona podniosła na niego swe oczy koloru irysów,
142 34 | przebłagać ich gniew na niego.~- Ja ci przysięgam - rzekł
143 34 | a Ligia podniósłszy na niego świetliste oczy rzekła:~-
144 35 | Petroniusza, więc popatrzywszy na niego przez chwilę, rzekł:~- Co
145 35 | bogiń?~Petroniusz patrzył na niego z takim zdziwieniem, jakby
146 35 | Akte, którą umyślnie dla niego wywiedli z królewskiego
147 35 | jeśli myślisz, że mnie do niego zrazisz powtarzając z przekąsem
148 36 | aby ten, wstąpiwszy na niego, mógł lepiej widzieć od
149 36 | cezar da znak, żeby się do niego przesiadł. Spośród innych
150 36 | słucha chciwie i patrzy na niego z wdzięcznością.~Orszak
151 36 | go prosić, by wstąpili do niego na posiłek, mówiąc, że dom
152 37 | domu, mogę więc pisać przez niego z całą ufnością i bez obawy,
153 38 | Będę Mu służył i oddam za Niego życie i krew. Źle mówię:
154 39 | słuchała go utkwiwszy w niego swe niebieskie oczy, podobne
155 40 | jakby cezar zdołał się bez niego obejść, z kim by mógł rozmawiać
156 40 | Petroniusz zaś napadł na niego.~- Nie wierz im - rzekł
157 40 | muzyki. Za dwa dni mamy być u niego, by wysłuchać muzyki do
158 41 | ale się lepiej znasz od niego. Powiedz mi, co ty sądzisz
159 42 | krzyknął przebiegając koło niego: "Roma ginie!", i popędził
160 42 | Młody trybun skoczył na niego i popędził dalej. Jechał
161 42 | Ustrinum, w których czekały na niego nowe konie, ale i Rzym,
162 42 | serca. Piotr był zawsze dla niego istotą niepojętą, niemal
163 42 | mu wcale lub podnosili na niego wpółobłąkane z przerażenia
164 42 | Zatybrze?~Juniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Mniejsza
165 43 | życie ludzkie zbyt wobec niego niemożliwym. Winicjusz wierzył
166 45 | wiedzieć, zwrócił się do niego raz jeszcze:~- A ich widziałeś
167 47 | orszaku, ale nie śmiał na niego uderzyć. W wielu miejscach
168 47 | pożar Troi. Czymże wobec niego Homer? Czym sam Apollo ze
169 47 | białego konia i siadłszy na niego pojechał na czele towarzyszy
170 48 | kocham tak, że oddałbym za Niego z radością życie.~I począł
171 48 | wodą i zbliżywszy się do niego, rzekł uroczyście:~- Oto
172 49 | widząc, że obecni oczekują od niego jakiegoś słowa, rzekł: -
173 50 | Glaukos, lekarz w Neapolu. Od niego to dowiedziałem się z czasem,
174 50 | Winicjusz? Wszakże ona od niego uciekła?~- Ona uciekła,
175 51 | że Paweł z Tarsu mówi do niego:~"Nazywacie nas nieprzyjaciółmi
176 51 | insula spłonęła, mieszkał u niego i na szczęście był w domu.~-
177 51 | zemsta ta może spaść na niego, ale niewiele o to dbał.
178 51 | dziwił się, że nie ma od niego żadnej wieści. Był epikurejczykiem
179 51 | nie wiedział. Powiał na niego od nich jakiś wiatr, który
180 51 | odsuwali się jeszcze od niego, lecz on posuwał się wśród
181 51 | poczęto znów zbliżać się do niego. Lecz koniec wieczoru mniej
182 51 | wrzodem świata. Wiało od niego trupią wonią. Na zgniłe
183 51 | sam mi ją oddał. Idź do niego i ratuj mnie!~Petroniusz,
184 51 | dowódcę kohorty i skinął na niego.~- A co to, Nigrze? - rzekł. -
185 53 | Kryspinusa, i uzyskał od niego list; podarował willę w
186 53 | się stać może. Gdy ktoś do niego mówił, podnosił mechanicznym
187 53 | ochrzczony, dowiedział się od niego, że w winnicy leżącej za
188 53 | do Apostoła i zażądać od niego ratunku, lecz nagle ujrzał
189 53 | coraz większy i szła od niego siła, szedł majestat, szła
190 53 | zbawić. Wierz i módl się do Niego, a ja będę się modlił wraz
191 54 | Winicjusz. Żołnierz spojrzał na niego ze współczuciem i odrzekł. -
192 54 | ryby.~Winicjusz spojrzał na niego bystro. - ...I jesteś pretorianinem?...~-
193 54 | żołnierz chrześcijanin był dla niego jakby nowym świadectwem
194 54 | miłosierdzie."~W domu czekał na niego Petroniusz, który, jak zwykle "
195 54 | naprzód przez współczucie dla niego, a po wtóre, że temu estecie
196 54 | wiele rzeczy przedtem dla niego niezrozumiałych, przybliżył
197 55 | wrócić na chwilę jej duszy do niego, aby mu powiedzieć, że żyje,
198 55 | opuściwszy szereg, zbliżył się do niego pierwszy i rzekł:~- Posłuchaj
199 55 | Winicjusz popatrzył na niego oczyma, w których błyszczała
200 55 | sprawy, co dzieje się koło niego, uśmiechał się do nich i
201 56 | inni uśmiechali się do niego, kładąc palce na ustach
202 56 | przeżegnać ginących. Chciałbym na niego patrzeć w chwili śmierci
203 56 | wieńcem na głowie, obok niego piękna i posępna Augusta,
204 56 | tymczasem to przyskakiwał do niego, to odskakiwał, czyniąc
205 56 | Chilo zaś wyszczerzył na niego swe dwa ostatnie żółte zęby
206 56 | wytrzymasz!~Starzec popatrzył na niego swymi zaczerwienionymi oczyma,
207 56 | w męce i gdy giną oto za niego tysiące, gdy wylewa się
208 56 | miłosierdzie. Ta myśl szła na niego z areny, przenikała go wraz
209 56 | nie Piotr Apostoł. Nikt na niego nie patrzył, wszystkie bowiem
210 57 | po ukończeniu pieśni dla niego nie było to dosyć, spodziewał
211 57 | mogąc wytrzymać, skinął na niego, a gdy ów wszedł do podium,
212 57 | Nero też, spojrzawszy na niego, pomyślał, że może istotnie
213 57 | mu tabliczki.~- Napisz do niego, by tu przybył jutro. Gońca
214 57 | strasznych czasów nie miała o niego chwili spokoju. Pomocnika
215 57 | jego powrocie wyszedł do niego i spytał:~- Cóż?... Czy
216 57 | Petroniusz zwrócił się do niego.~- Mówiłem wczoraj - rzekł -
217 57 | Petroniusz spojrzał na niego ze zdziwieniem, po czym
218 57 | domu. W atrium czekał na niego Petroniusz.~- Byłem na Palatynie -
219 57 | który również patrzył na niego rozszerzonymi źrenicami.~-
220 58 | którym przygotowano dla niego i gości wspaniałe prandium.
221 58 | końcu sam cezar zwrócił na niego uwagę i ociężale przyłożył
222 59 | Chilona, jakby czekając od niego wyjaśnienia, albowiem udawał
223 59 | palce. Nero popatrzył na niego przez chwilę i zwróciwszy
224 59 | Co?...~Starzec patrzył na niego jakiś czas z otwartymi ustami,
225 60 | istotnie małe. Chroniły od niego: noc, niewolniczy ubiór
226 60 | kaganek, zbliżył się do niego i spytał:~- Ursus, czy to
227 60 | przez długi czas patrzył na niego w milczeniu, na koniec jednak
228 60 | pożegnać. Już ja idę do Niego, Marku, ale kocham cię i
229 60 | krzyżu, a teraz giną za Niego tysiące, więc dlaczegóż
230 60 | a któż ja jestem wobec niego? Gdy przyszli do nas pretorianie,
231 62 | płonącego słupa patrzył na niego Glaukos lekarz.~Żył jeszcze.
232 62 | żony, dzieci, nasadził na niego zabójcę, a gdy to wszystko
233 62 | nie chciał i nie wierzył w Niego, póki mi się nie ukazał
234 62 | mną, a ja cię powiodę do Niego. Dla jakiejż innej przyczyny
235 62 | a ja ci mówię: uwierz w Niego, a czeka cię zbawienie.
236 62 | Tygellin zbliżył się do niego krokiem powolnym i głosem
237 62 | Tygellin spojrzał na niego ze zdumieniem: - Psie, tyś
238 63 | zaspokoić zemstę ludu i wpoić w niego przekonanie, że kara spada
239 63 | A Tygellin spojrzał na niego szydersko i rzekł: - Ej!
240 65 | Scewinus, tak jak i ja, i przez niego wiem, co dzieje się w obozie...
241 65 | Tuliusz Senecjo skoczyliby za niego w ogień. A toż samo Natalis
242 65 | Petroniusz spoczął naprzeciw niego, chciał bowiem rozmawiać
243 65 | zawsze, ilekroć ktoś mówił do niego w ten sposób.~- Wiem - odrzekł
244 65 | Tygellinus spojrzał na niego ze zdziwieniem.~- Petroniusz
245 66 | zaciekawionych spojrzeń, jakie na niego zwracano, poznał, że najstraszniejsze
246 66 | amfiteatrze, ale nie mógł z niego wyjść. Wszakże przedstawienie
247 67 | nie słysząc, co się wokół niego dzieje, z sercem zmienionym
248 68 | zimnej krwi, zbliżył się do niego z całą swobodą arbitra elegancji
249 69 | ich, oni zaś tulili się do niego, czując, że to jest ostatnie
250 69 | chrześcijaninem, i znaleziono u niego listy Apostołów Piotra i
251 73 | znasz Karynasa. Podobnym do niego był Chilo, zanim śmiercią
252 73 | Petroniusza i że lepiej od niego potrafi urządzać w Achai
253 74 | wieczór zamierzano wysłać do niego centuriona z rozkazem, aby
254 74 | niewolnicą?~A ona podniosła na niego swoje spokojne, błękitna.
255 74 | to odsunęła się nagle od niego i głosem, w którym zabrzmiał
256 74 | znów i poczęła patrzeć na niego, mrugając z przerażenia
257 74 | utracił, cios byłby dla niego mniej okrutnym. Zrozumieli
258 Epi| rządzili jeszcze krwawiej od niego.~Nikt nie był pewny życia
259 Epi| złota epoka pocznie się dla niego i Rzymu. Czasem znów wołał
260 Epi| chwili przesuwał się obok niego, poznał władcę, lecz zmieszany
|