Rozdzial
1 1 | albowiem stanowiły one dowód, czym by być mógł i umiał, gdyby
2 1 | że niebezpiecznie mówić o czym innym.~- Ta wojna źle idzie
3 1 | Petroniusz począł się śmiać, po czym mówił dalej - Posłałem wprawdzie
4 1 | chciwie ustami jej ust, po czym rzekł:~- Ten ma słuszność.
5 1 | ale król ich poległ, za czym odeszli z łupami, a zakładniczki
6 1 | Hermesa z posochem w dłoni.~Po czym dodał:~- Na światło Heliosa!
7 1 | mu na szyję ramiona, po czym odrzuciwszy w tył swe złote
8 2 | filozofując nad życiem. Po czym Petroniusz udał się do cubiculum,
9 2 | czy Aulos potrafi mówić o czym innym i nie mniemaj, że
10 2 | na szafrannym piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze
11 2 | kolumnę świątyni Wenus.~Po czym zwrócił się , do Winicjusza:~-
12 2 | odrzekł Winicjusz. Po czym spojrzawszy na tytuł zapytał: -
13 2 | zupełnym bezpieczeństwem. Za czym zmienił znów rozmowę i począł
14 2 | i nie byle głowa!~ ~Po czym zawróciwszy w miejscu, uciekła,
15 2 | nigdy dobrze nauczyć, nad czym skrycie bolał, rad był więc
16 2 | stara... jak Troja!"~Po czym zwrócił się do Pomponii
17 3 | lub z Kornutusem nad tym, czym jest ich wielki Logos...
18 3 | mówić z nią i z Placjuszem o czym innym. Na święty brzuch
19 3 | przez chwilę milczał, po czym jął mówić przerywanym przez
20 4 | zarazem i moim, o Aulu! Po czym padłszy na kolana, poczęła
21 4 | na tabliczki, na znak, po czym podniósłszy oczy na starego
22 4 | zamiast łez - wesele.~Po czym jęła mówić o sobie. Tak!
23 4 | Nastała chwila milczenia, po czym wódz mówił dalej:~- Oto
24 5 | za to - odrzekł wódz.~Po czym kazał się nieść do Winicjusza,
25 5 | cezar mieć jej nie będą.~Po czym zwrócił zaciśnięte pięści
26 5 | schylamy ja i Petroniusz."~Po czym nastało długie milczenie.~
27 6 | dłoń młodego atlety, za czym chwycił drugą i trzymając
28 6 | oczyma na Petroniusza, po czym rzekł: - Przebacz mi. Miłuję
29 7 | nie pozwala ci być tym, czym ja byłam, i że wam, jak
30 7 | ale zła nie jestem.~Po czym jęła chodzić szybkimi krokami
31 7 | prześliczne lekkie fałdy, po czym Akte, zapiąwszy jej perły
32 7 | by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: "Śnił
33 7 | wciąż z pułapu róże.~Po czym jął śpiewać, a raczej mówić
34 7 | tracił odwagi, bo jakkolwiek czym się kto urodzi, tym jest,
35 7 | wyłącza czci innych bogów.~Po czym wstał, by odprowadzić Poppeę,
36 7 | dziwactwo zastępowało dowcip. Za czym słynny mima, Parys, przedstawiał
37 7 | rozradowanym i pytającym.~Po czym ustroił i siebie w bluszcz,
38 7 | ścięła się w żyłach, po czym wziął na ręce swą królewnę
39 7 | oka jak skamieniały, po czym zerwał się i począł biec
40 7 | Zatoczył się raz i drugi, po czym chwycił za nagie ramiona
41 8 | żyję w tym domu i wiem, czym grozi gniew cezara. Nie!
42 8 | zobaczę ich nigdy więcej.~Po czym zwróciwszy się do Ursusa
43 8 | niezmiernie odległe, po czym jął mówić:~- Do boru? Hej,
44 9 | oddechem pierś dziewczęcą, po czym pomyślała znów:~"Jaka ona
45 9 | na lektykę.~- Prawda.~Po czym opuściły cubiculum i udały
46 9 | rozjaśnioną złym uśmiechem, po czym rzekła:~- Więc ci obiecuję,
47 10 | pierwszy wsiada na kwadrygę. Po czym zwróciwszy się do Winicjusza
48 10 | nazajutrz zostać niż wrócić.~Po czym ukazując na Chryzotemis
49 10 | strzaskał czerep niewolnika, po czym, objąwszy się za głowę rękoma,
50 11 | wszystkie przyległe zaułki. Po czym obszedłszy Kapitol, przez
51 11 | przedostał się na wyspę, za czym, przebiegł część miasta
52 11 | przynajmniej dla czego żyć i czym zapełnić dnie i noce. Po
53 11 | zapełnić dnie i noce. Po czym zaniechawszy myśli udania
54 11 | twoją nałożnicą. - A ty czym byłaś całe życie?~- Ja byłam
55 11 | on nie potrzebuje pytać, czym była przedtem. Wynajdzie
56 11 | Nastała chwila milczenia, po czym Winicjusz ozwał się:~- A
57 11 | czy mówił szczerze, po czym odrzekła:~- Człowieku zapalczywy
58 11 | nierządnicą. Zali zapomniał, czym jest dom Aulusów i kim Pomponia
59 11 | najstaranniej przed Poppeą. Po czym jął wyrzucać gorzko Petroniuszowi
60 12 | natychmiast do domu Winicjusza.~Po czym przeszli do wewnętrznego
61 12 | zamyślił się na chwilę, po czym rzekł: - Poppea wyznaje
62 12 | ust brzeg jego togi, po czym odrzekła:~- O, tak, panie!
63 12 | jakieś dziwne uśmiechy; za czym popatrzył chwilę jeszcze
64 12 | jednak przecinać skóry. - Czym nie wydał co do niej innego
65 13 | palców u prawej ręki.~Po czym podniósł głowę i rzekł:~-
66 13 | przerwał Petroniusz - czym ci tego samego słowo w słowo
67 13 | świtu do południa i oto, czym mój przyjaciel obdarzył
68 14 | na jeden rzut kości, za czym wyciągnąwszy rękę zerwał
69 14 | przedtem nie widział, po czym znów począł chodzić. Widocznym
70 14 | że to nie jego wina, po czym rzekł:~- Panie! Wymów po
71 16 | nimi Glauka lekarza.~- O czym mówisz i co to za jeden?~-
72 16 | począł obcierać łzy, po czym mówił dalej:~- Lecz póki
73 17 | darmo zabije Glauka."~Po czym spytał:~- Urbanie, miłujesz
74 17 | oświeconą blaskiem księżyca, po czym wyciągnąwszy ramię położył
75 17 | rzekłszy wydobył pieniążek, po czym jął szukać za pasem noża,
76 17 | głęboko raz i drugi, po czym, położywszy znów dłoń na
77 18 | umysł zaprzątnięty jest czym innym; zresztą, jeśli prawda,
78 19 | Tu dostaniesz jeść, po czym możesz odpocząć. Do wieczora
79 19 | chwilę strach i wahanie, po czym jednak uspokoił się i rzekł:~-
80 19 | choć koniec mego nosa."~Po czym jął sobie przypominać rozmowę
81 19 | odpowiedział Winicjusz.~Po czym dał im znak, by odeszli,
82 20 | jakiś szli w milczeniu, po czym Chilo, którego strach zwiększał
83 21 | wyjście jest jedno. Po czym złożył ręce:~- Na Jowisza,
84 22 | a raczej z Ursusem, po czym z porwaną Ligią równie prędko
85 22 | odparł Winicjusz.~Po czym zwróciwszy się do Krotona
86 23 | Winicjusz wypił chciwie, po czym doznał ogromnej ulgi. Po
87 23 | skurczyła mu się z gniewu, po czym jął mówić w uniesieniu:~-
88 24 | dokładnie jego mieszkanie, po czym skreśliwszy kilka słów na
89 24 | odpowiedział Ursus.~Po czym wziąwszy płaszcz wyszedł
90 24 | jakiś szli w milczeniu, po czym Chilo rzekł: - Nie ja cię
91 24 | Coś czynił dziś?~- Jak to? Czym ci, panie, nie powiedział,
92 24 | tej chwili na ziemię - po czym zgiął się we dwoje i począł
93 24 | ci mi! - odpuść mu!"~Po czym zapadła cisza jeszcze większa.~
94 25 | niepodobną, by ktoś mógł mówić o czym innym, więc zebrawszy całą
95 25 | płomień strzelił żywiej, po czym siadł i zawołał:~- A niechby
96 26 | narzucił poprzednio drew, po czym wyjął ją i rzekł:~- U nas
97 26 | zamyśliła się przez chwilę, po czym odrzekła: - Nie. Nie mogę
98 27 | zgrzybiałą rękę na jej głowie, po czym podniósł oczy na starego
99 27 | wydał się w tej chwili tym, czym był w istocie, to jest olbrzymem,
100 28 | czemu ona to uczyniła. Czym ci pisał, że sam ofiarowałem
101 29 | znów na drogę Appijską, po czym była u niego na wieczerzy,
102 29 | wszystkie mi zbieleją.~Po czym nastało milczenie. Petroniusz
103 29 | rzekł:~- A teraz pomyśl, czym są wobec tego twoi posępni
104 29 | znów chwila milczenia, po czym Petroniusz rzekł:~- Niech
105 30 | powodu nie będą narażone. Za czym w towarzystwie augustianów,
106 30 | zamyślił się na chwilę, po czym zapytał:~- Powiedzcie mi,
107 30 | i rzadko cię widuję.~Po czym pomilczawszy chwilę rzekł:~-
108 30 | ręką z wyrazem znużenia, po czym rzekł:~- Zobaczymy, co nam
109 30 | który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz,
110 32 | Neronowi zbyt potrzebny.~Po czym przejrzawszy listę rzekł:~-
111 32 | odpowiedział Winicjusz.~Po czym jął przeglądać listę i rzekł:~-
112 32 | słuchał, jakby myśląc o czym innym, i wreszcie rzekł:~-
113 32 | uciekła zabrawszy resztę tego, czym twoja wspaniałomyślność
114 32 | domu dzieje, wiesz także, czym jest tam Eunice. Mam jeszcze
115 32 | potem radość bez końca! "Czym było moje życie? - myślał
116 32 | drapał się niespokojnie, po czym przejęło go niewypowiedziane
117 32 | na Furie! nie zapomnę! Po czym znów osłabł.~
118 33 | stało, ale tak jest! Za czym przychodzę do was, bo wy
119 33 | wystąpił na policzki, po czym znów mówił coraz śpieszniej
120 33 | nie spadnie ci z głowy.~Po czym wysłał Miriam po Ligię,
121 33 | wraz pobladła bardzo, po czym jęła spoglądać zdumionymi,
122 34 | swe oczy koloru irysów, po czym schyliwszy zawstydzoną głowę
123 34 | z nadmiaru szczęścia, po czym znów jął mówić, jak powoli
124 34 | świętą przy ognisku.~Po czym chwyciwszy jej rękę nie
125 35 | Rzym i jego powietrze, na czym świat stoi, rad by go z
126 35 | nam przygodę Ledy, przy czym spotniał i zaziębił się.
127 35 | świat dotąd nie widział.~Po czym przystanąwszy rzekł:~- Bo
128 35 | własnym nie wierząc, po czym wszystkie ręce podniosły
129 35 | to znak chrześcijan.~Po czym wyciągnął rękę do Winicjusza
130 35 | odpowiedział Petroniusz.~Po czym wzruszywszy ramionami rzekł
131 36 | podróżach w ogóle, przy czym majtkowie i wysłużeni żołnierze
132 36 | w podróż po świecie. Za czym pojawiły się wspaniałe karruki,
133 36 | patrzyły na ciebie jedną.~Po czym zwrócił się do Ursusa i
134 36 | szaty.~- Bądź zdrowa...~Po czym oddalił się prędko, gdyż
135 39 | przycisnął usta do jej ręki, po czym siedli na kamiennej ławce
136 39 | przez chwilę do siebie, po czym rzekł:~- Ligio! Niech będzie
137 39 | Kocham cię, Marku.~Po czym umilkli znów oboje, nie
138 39 | w twoich oczach pytanie, czym pojął tę Boską naukę, którą
139 39 | naukę, którą ty wyznajesz, i czym został ochrzczony? Nie!
140 39 | prawie jedno i to samo.~Po czym zaczął marzyć o przyszłości.~-
141 39 | vivaria przepełnione.~Po czym weszli oboje do domku Linusa,
142 40 | wyłącznie tym, co wynalazł i czym przyozdobił życie geniusz
143 40 | towarzystwa nie zbraknie!...~Po czym umilkł na chwilę i. pomyślawszy
144 41 | i z pochyloną głową, po czym powstał nagle i rzekł:~-
145 41 | będzie mi mówił o muzyce.~Po czym wyszli razem na wyłożony
146 41 | muzykę, lepiej się rozumie, czym ty jesteś.~- Jeśli tak,
147 41 | do Petroniusza i rzekł:~- Czym ja ci się odwdzięczę za
148 41 | miasto i skończę Troikę. Po czym zwrócił się do konsula:~-
149 42 | niewolnikom, by jechali za nim, po czym wskoczywszy na konia, popędził
150 42 | ginie, niech i on ginie.~Po czym przypomniawszy sobie, że
151 43 | pożaru nakazywał myśleć o czym innym. Ligia nie odpowiedziała
152 43 | nie było odpowiedzi, po czym jakiś znajomy Winicjuszowi
153 44 | jęli się skupiać i zbroić, czym kto mógł. Najpotworniejsze
154 45 | zaopatrzył w odzież i posilił, po czym młody trybun odzyskawszy
155 45 | zarazem złą i radosną. Po czym mówił dalej: "Ginie! Ginie!
156 47 | nieszczęsną swą głowę!", po czym przeszedłszy Clivus Delphini
157 47 | Czymże wobec niego Homer? Czym sam Apollo ze swoją drążoną
158 47 | powtarzał ostatnie wiersze, po czym znów Nero zrzucał wyuczonym
159 47 | Senecjo pojadą za mną.~Po czym zszedł z wolna z wodociągu,
160 47 | który was karmi, odziewa, po czym idź spać, hołoto, albowiem
161 47 | epilimmę, bo zemdleję.~Po czym zwrócił się do cezara.~-
162 47 | odpowiedział Petroniusz.~Po czym zwrócił się do pożaru.~-
163 48 | odpowiedzieli: - I z tobą.~Po czym zawrócili obaj na prawo
164 48 | się do nóg Apostoła, po czym poznawszy Winicjusza chwycił
165 48 | ale o to zapytaj Piotra, czym mu przed chwilą, idąc do
166 48 | prawdziwym wyznawcą Chrystusa, i czym go nie prosił, by mnie ochrzcił,
167 48 | Twoje ognisko moim.~Po czym zawstydzona, że wymówiła
168 48 | jako morze nieprzebrane.~Po czym zwrócił się do Winicjusza
169 48 | lub bił się z myślami, po czym chwyciwszy Ligię za rękę
170 49 | wołają, a zemsta ofiary.~ ~Po czym zapomniawszy o wszystkim,
171 49 | Zemsta chce ofiary.~Po czym powiódł wzrokiem po otaczających:~-
172 49 | stanął przed cezarem.~Po czym jął mówić z wolna i dobitnie,
173 49 | przy tobie będzie Priam, czym Agamemnon, czym Achilles,
174 49 | będzie Priam, czym Agamemnon, czym Achilles, czym sami bogowie?
175 49 | Agamemnon, czym Achilles, czym sami bogowie? Mniejsza,
176 49 | człowieka dla nędznika, po czym rzekł:~- Tygellinie, ciebie
177 50 | dzieci, aby Apostoł miał czym skrapiać głowy obecnych,
178 51 | kąpiel w fiołkowej wodzie, po czym moja Złotowłosa sama mnie
179 51 | spokojnie zjeść obiad. Po czym zwrócił się do przełożonego
180 51 | krater - rzekł Petroniusz.~Po czym dał znak Antemiosowi, by
181 51 | się wychodząc z domu, po czym wziąwszy pod rękę Winicjusza
182 53 | Chrystus na to pozwolił~Po czym trzeci:~- Zostałam sama
183 53 | da im chleba i wody?~Po czym czwarty:~- Linusa, którego
184 53 | położyli na męki, panie!~Po czym piąty:~- Gdy wrócimy do
185 53 | jego wiara, i wszystko, czym żył, a pozostanie tylko
186 53 | inne: "Pro Christo!", po czym zapadła cisza. Jasne letnie
187 53 | się modlił wraz z tobą.~Po czym, podniósłszy twarz ku niebu,
188 54 | objął oczyma więzienie, po czym oparł ją o zrąb skalny,
189 54 | mógł się nawet poruszyć. Za czym w widzeniach jego nastał
190 54 | chwilę umilkli obaj, po czym ozwał się głuchy głos Winicjusza:~-
191 55 | ze spuszczoną głową, po czym podniósł ją i rzekł cicho:~-
192 55 | pierwszym uderzeniem.~Po czym zbliżyli się do Rufiusa.
193 55 | matki, skonało łatwo. Za czym owinęli je w prześcieradło
194 56 | nim śmierć obejmie!" Po czym znikali w bramach, z których
195 56 | o ogromie widowiska. Za czym ciągnęli ludzie, którzy
196 56 | Charona lub do Merkurego, za czym ludzie pilnujący porządku
197 56 | rozdający siedzenia, za czym niewolnicy do roznoszenia
198 56 | Żałujmy za grzechy nasze!", po czym zapadło milczenie i słychać
199 56 | byli za nimi ukryci. Po czym otworzyły się z wolna obie
200 56 | i bogatymi zbrojami, po czym zatrzymali się przed cesarskim
201 56 | Morituri. te salutant!~Za czym rozsunęli się szybko, zajmując
202 56 | zatrzymał ją tarczą, po czym rozskoczyli się obaj. W
203 56 | kopał nogami piasek, po czym wyprężył się i pozostał
204 56 | obelgi. Na chwilę umilkł, po czym odpowiedział jakby z pewnym
205 56 | Apostoł modli się za nią!" Po czym zapamiętał się, stracił
206 56 | warstwą świeżego piasku. Za czym wbiegły amorki rozrzucając
207 56 | oczekując na natchnienie.~Po czym uderzył w struny i zaczął
208 57 | będziesz go opuszczał.~Po czym rozśmiał się i rzekł:~-
209 57 | który mi ją wrócić może. Po czym wziąwszy Nazariusza poprowadził
210 57 | czarnym, bujnym włosom, po czym spytał:~- Z jakiego kraju
211 57 | jego uwagi i umilkli. Po czym Nazariusz począł się żegnać,
212 57 | płaszcz niewolniczy, po czym wyszli.~Petroniusz odetchnął
213 57 | najdroższych mi w świecie oczu.~Po czym objął głowę Winicjusza i
214 57 | niego ze zdziwieniem, po czym jął ruszać ramionami i mówić
215 57 | grad, z początku drobny, po czym coraz grubszy i gęstszy.
216 57 | wprost nie do zniesienia, po czym podnieśli nosze z trumnami
217 58 | wysokości na arenę, przy czym młody Kwartus upadł tak
218 58 | jego twarz opuścił dłoń, po czym kolana zgięły się pod nim,
219 58 | odparł spokojnie Paweł. Po czym, zwróciwszy się do Kryspa,
220 59 | będzie jasna jak dzień.~Po czym zwrócił się do innych augustianów,
221 60 | ozwał się dozorca.~Po czym wyznaczył czterech ludzi,
222 60 | okratowanemu otworowi, po czym jakby odpowiadając sam sobie,
223 60 | Jeden Chrystus!...~Po czym umilkli obaj. Lig w prostaczej
224 60 | tchu w swą chorą pierś, po czym podniosła do ust jego rękę:~-
225 61 | zniecierpliwienia w twarzy, po czym rzekł:~- Na to nie potrzeba
226 62 | wieńce, girlandy bluszczu, po czym szły dalej i dalej, zadając
227 62 | poruszyła się lekko, po czym usłyszano z wierzchotka
228 62 | zmartwychwstanie odpuść mu!~Po czym umilkł, lecz długo jeszcze
229 62 | świadectwo prawdzie!~Po czym wyszli razem. U bram ogrodu
230 62 | poruszały się cicho, po czym odrzekł:~- I ja wierzę w
231 62 | położyli go na ławę, po czym przytwierdziwszy go do niej
232 65 | trzeba się śpieszyć." Z czym to chcecie się śpieszyć,
233 65 | równie długo jak ze mną, o czym chcesz.~- Dlaczego?~- Dlatego,
234 66 | nadziei, że to wszystko, przed czym drżała jego dusza, odwróci
235 66 | olśniony światłem areny, po czym wysunął się na jej środek,
236 66 | jakby chcąc rozpoznać, z czym mu przyjdzie się spotkać.
237 66 | krzyknął Winicjusz.~Po czym chwycił rękoma włosy przy
238 66 | trzask łamanych kości, po czym zwierz zwalił się na ziemię
239 66 | jakby na wpół przytomny, po czym jednakże podniósł oczy i
240 66 | rozglądał się dokoła, po czym zbliżył się do cesarskiego
241 66 | togą jej nagie ciało.~Po czym rozdarł tunikę na piersiach,
242 68 | Palatyn. Pragnął posłuchać, o czym tam będą mówili, a zwłaszcza
243 68 | chwilę na Petroniusza, po czym rzekł:~- Tak jest! Może
244 69 | dopiero w domu Pana.~Po czym zwrócił się do nich, mówiąc: "
245 70 | nasycając się złotem. Za czym wschód zaczął różowieć i
246 70 | Długo trwało milczenie, po czym w ciszy ozwały się przerywane
247 71 | Mamertyńskim, przyjęli chrzest. Po czym nadeszła godzina męki. Nerona
248 71 | owi wpadali w zadumę, po czym odchodzili mówiąc sobie: "
249 73 | moją familię w stolicy.~Po czym zapowiedział im ucztę "przed
250 74 | z niezmąconą pogodą, po czym rzekł:~- Zaniesiesz swemu
251 74 | popołudniowych w bibliotece, po czym wziął kąpiel, po której
252 74 | podobną i wprost bezcenną, po czym rzekł: - A oto jest ta,
253 74 | najniewinniejszy żart chodziło, po czym powiódł oczyma po obecnych
254 74 | Charonowi w chwili przeprawy.~Po czym skinął na Greka lekarza
255 74 | jeszcze przypatrzyć. Za czym znowu rozwiązano mu żyły.~
256 74 | ostatnim ruchem Eunice, po czym głowa opadła mu na wezgłowie -
257 Epi| otaczających go augustianów, czym był tryumf Cezara przy jego
258 Epi| jeszcze nie nadeszła, po czym znów ją cytować. W końcu
259 Epi| chrapliwym głosem Nero. Po czym dodał:~- Oto jest wierność!~
|