Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
czyjes 1
czyli 5
czylis 1
czym 259
czymkolwiek 3
czyms 21
czymze 11
Frequency    [«  »]
260 których
260 niego
259 cie
259 czym
257 cezar
256 ty
256 winicjusza
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

czym

    Rozdzial
1 1 | albowiem stanowiły one dowód, czym by być mógł i umiał, gdyby 2 1 | że niebezpiecznie mówić o czym innym.~- Ta wojna źle idzie 3 1 | Petroniusz począł się śmiać, po czym mówił dalej - Posłałem wprawdzie 4 1 | chciwie ustami jej ust, po czym rzekł:~- Ten ma słuszność. 5 1 | ale król ich poległ, za czym odeszli z łupami, a zakładniczki 6 1 | Hermesa z posochem w dłoni.~Po czym dodał:~- Na światło Heliosa! 7 1 | mu na szyję ramiona, po czym odrzuciwszy w tył swe złote 8 2 | filozofując nad życiem. Po czym Petroniusz udał się do cubiculum, 9 2 | czy Aulos potrafi mówić o czym innym i nie mniemaj, że 10 2 | na szafrannym piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze 11 2 | kolumnę świątyni Wenus.~Po czym zwrócił się , do Winicjusza:~- 12 2 | odrzekł Winicjusz. Po czym spojrzawszy na tytuł zapytał: - 13 2 | zupełnym bezpieczeństwem. Za czym zmienił znów rozmowę i począł 14 2 | i nie byle głowa!~ ~Po czym zawróciwszy w miejscu, uciekła, 15 2 | nigdy dobrze nauczyć, nad czym skrycie bolał, rad był więc 16 2 | stara... jak Troja!"~Po czym zwrócił się do Pomponii 17 3 | lub z Kornutusem nad tym, czym jest ich wielki Logos... 18 3 | mówić z nią i z Placjuszem o czym innym. Na święty brzuch 19 3 | przez chwilę milczał, po czym jął mówić przerywanym przez 20 4 | zarazem i moim, o Aulu! Po czym padłszy na kolana, poczęła 21 4 | na tabliczki, na znak, po czym podniósłszy oczy na starego 22 4 | zamiast łez - wesele.~Po czym jęła mówić o sobie. Tak! 23 4 | Nastała chwila milczenia, po czym wódz mówił dalej:~- Oto 24 5 | za to - odrzekł wódz.~Po czym kazał się nieść do Winicjusza, 25 5 | cezar mieć jej nie będą.~Po czym zwrócił zaciśnięte pięści 26 5 | schylamy ja i Petroniusz."~Po czym nastało długie milczenie.~ 27 6 | dłoń młodego atlety, za czym chwycił drugą i trzymając 28 6 | oczyma na Petroniusza, po czym rzekł: - Przebacz mi. Miłuję 29 7 | nie pozwala ci być tym, czym ja byłam, i że wam, jak 30 7 | ale zła nie jestem.~Po czym jęła chodzić szybkimi krokami 31 7 | prześliczne lekkie fałdy, po czym Akte, zapiąwszy jej perły 32 7 | by mieć sen wróżebny, po czym wrócił i rzekł tak: "Śnił 33 7 | wciąż z pułapu róże.~Po czym jął śpiewać, a raczej mówić 34 7 | tracił odwagi, bo jakkolwiek czym się kto urodzi, tym jest, 35 7 | wyłącza czci innych bogów.~Po czym wstał, by odprowadzić Poppeę, 36 7 | dziwactwo zastępowało dowcip. Za czym słynny mima, Parys, przedstawiał 37 7 | rozradowanym i pytającym.~Po czym ustroił i siebie w bluszcz, 38 7 | ścięła się w żyłach, po czym wziął na ręce swą królewnę 39 7 | oka jak skamieniały, po czym zerwał się i począł biec 40 7 | Zatoczył się raz i drugi, po czym chwycił za nagie ramiona 41 8 | żyję w tym domu i wiem, czym grozi gniew cezara. Nie! 42 8 | zobaczę ich nigdy więcej.~Po czym zwróciwszy się do Ursusa 43 8 | niezmiernie odległe, po czym jął mówić:~- Do boru? Hej, 44 9 | oddechem pierś dziewczęcą, po czym pomyślała znów:~"Jaka ona 45 9 | na lektykę.~- Prawda.~Po czym opuściły cubiculum i udały 46 9 | rozjaśnioną złym uśmiechem, po czym rzekła:~- Więc ci obiecuję, 47 10 | pierwszy wsiada na kwadrygę. Po czym zwróciwszy się do Winicjusza 48 10 | nazajutrz zostać niż wrócić.~Po czym ukazując na Chryzotemis 49 10 | strzaskał czerep niewolnika, po czym, objąwszy się za głowę rękoma, 50 11 | wszystkie przyległe zaułki. Po czym obszedłszy Kapitol, przez 51 11 | przedostał się na wyspę, za czym, przebiegł część miasta 52 11 | przynajmniej dla czego żyć i czym zapełnić dnie i noce. Po 53 11 | zapełnić dnie i noce. Po czym zaniechawszy myśli udania 54 11 | twoją nałożnicą. - A ty czym byłaś całe życie?~- Ja byłam 55 11 | on nie potrzebuje pytać, czym była przedtem. Wynajdzie 56 11 | Nastała chwila milczenia, po czym Winicjusz ozwał się:~- A 57 11 | czy mówił szczerze, po czym odrzekła:~- Człowieku zapalczywy 58 11 | nierządnicą. Zali zapomniał, czym jest dom Aulusów i kim Pomponia 59 11 | najstaranniej przed Poppeą. Po czym jął wyrzucać gorzko Petroniuszowi 60 12 | natychmiast do domu Winicjusza.~Po czym przeszli do wewnętrznego 61 12 | zamyślił się na chwilę, po czym rzekł: - Poppea wyznaje 62 12 | ust brzeg jego togi, po czym odrzekła:~- O, tak, panie! 63 12 | jakieś dziwne uśmiechy; za czym popatrzył chwilę jeszcze 64 12 | jednak przecinać skóry. - Czym nie wydał co do niej innego 65 13 | palców u prawej ręki.~Po czym podniósł głowę i rzekł:~- 66 13 | przerwał Petroniusz - czym ci tego samego słowo w słowo 67 13 | świtu do południa i oto, czym mój przyjaciel obdarzył 68 14 | na jeden rzut kości, za czym wyciągnąwszy rękę zerwał 69 14 | przedtem nie widział, po czym znów począł chodzić. Widocznym 70 14 | że to nie jego wina, po czym rzekł:~- Panie! Wymów po 71 16 | nimi Glauka lekarza.~- O czym mówisz i co to za jeden?~- 72 16 | począł obcierać łzy, po czym mówił dalej:~- Lecz póki 73 17 | darmo zabije Glauka."~Po czym spytał:~- Urbanie, miłujesz 74 17 | oświeconą blaskiem księżyca, po czym wyciągnąwszy ramię położył 75 17 | rzekłszy wydobył pieniążek, po czym jął szukać za pasem noża, 76 17 | głęboko raz i drugi, po czym, położywszy znów dłoń na 77 18 | umysł zaprzątnięty jest czym innym; zresztą, jeśli prawda, 78 19 | Tu dostaniesz jeść, po czym możesz odpocząć. Do wieczora 79 19 | chwilę strach i wahanie, po czym jednak uspokoił się i rzekł:~- 80 19 | choć koniec mego nosa."~Po czym jął sobie przypominać rozmowę 81 19 | odpowiedział Winicjusz.~Po czym dał im znak, by odeszli, 82 20 | jakiś szli w milczeniu, po czym Chilo, którego strach zwiększał 83 21 | wyjście jest jedno. Po czym złożył ręce:~- Na Jowisza, 84 22 | a raczej z Ursusem, po czym z porwaną Ligią równie prędko 85 22 | odparł Winicjusz.~Po czym zwróciwszy się do Krotona 86 23 | Winicjusz wypił chciwie, po czym doznał ogromnej ulgi. Po 87 23 | skurczyła mu się z gniewu, po czym jął mówić w uniesieniu:~- 88 24 | dokładnie jego mieszkanie, po czym skreśliwszy kilka słów na 89 24 | odpowiedział Ursus.~Po czym wziąwszy płaszcz wyszedł 90 24 | jakiś szli w milczeniu, po czym Chilo rzekł: - Nie ja cię 91 24 | Coś czynił dziś?~- Jak to? Czym ci, panie, nie powiedział, 92 24 | tej chwili na ziemię - po czym zgiął się we dwoje i począł 93 24 | ci mi! - odpuść mu!"~Po czym zapadła cisza jeszcze większa.~ 94 25 | niepodobną, by ktoś mógł mówić o czym innym, więc zebrawszy całą 95 25 | płomień strzelił żywiej, po czym siadł i zawołał:~- A niechby 96 26 | narzucił poprzednio drew, po czym wyjął i rzekł:~- U nas 97 26 | zamyśliła się przez chwilę, po czym odrzekła: - Nie. Nie mogę 98 27 | zgrzybiałą rękę na jej głowie, po czym podniósł oczy na starego 99 27 | wydał się w tej chwili tym, czym był w istocie, to jest olbrzymem, 100 28 | czemu ona to uczyniła. Czym ci pisał, że sam ofiarowałem 101 29 | znów na drogę Appijską, po czym była u niego na wieczerzy, 102 29 | wszystkie mi zbieleją.~Po czym nastało milczenie. Petroniusz 103 29 | rzekł:~- A teraz pomyśl, czym wobec tego twoi posępni 104 29 | znów chwila milczenia, po czym Petroniusz rzekł:~- Niech 105 30 | powodu nie będą narażone. Za czym w towarzystwie augustianów, 106 30 | zamyślił się na chwilę, po czym zapytał:~- Powiedzcie mi, 107 30 | i rzadko cię widuję.~Po czym pomilczawszy chwilę rzekł:~- 108 30 | ręką z wyrazem znużenia, po czym rzekł:~- Zobaczymy, co nam 109 30 | który jest tym w życiu, czym deszcz w naturze. Czy wiesz, 110 32 | Neronowi zbyt potrzebny.~Po czym przejrzawszy listę rzekł:~- 111 32 | odpowiedział Winicjusz.~Po czym jął przeglądać listę i rzekł:~- 112 32 | słuchał, jakby myśląc o czym innym, i wreszcie rzekł:~- 113 32 | uciekła zabrawszy resztę tego, czym twoja wspaniałomyślność 114 32 | domu dzieje, wiesz także, czym jest tam Eunice. Mam jeszcze 115 32 | potem radość bez końca! "Czym było moje życie? - myślał 116 32 | drapał się niespokojnie, po czym przejęło go niewypowiedziane 117 32 | na Furie! nie zapomnę! Po czym znów osłabł.~ 118 33 | stało, ale tak jest! Za czym przychodzę do was, bo wy 119 33 | wystąpił na policzki, po czym znów mówił coraz śpieszniej 120 33 | nie spadnie ci z głowy.~Po czym wysłał Miriam po Ligię, 121 33 | wraz pobladła bardzo, po czym jęła spoglądać zdumionymi, 122 34 | swe oczy koloru irysów, po czym schyliwszy zawstydzoną głowę 123 34 | z nadmiaru szczęścia, po czym znów jął mówić, jak powoli 124 34 | świętą przy ognisku.~Po czym chwyciwszy jej rękę nie 125 35 | Rzym i jego powietrze, na czym świat stoi, rad by go z 126 35 | nam przygodę Ledy, przy czym spotniał i zaziębił się. 127 35 | świat dotąd nie widział.~Po czym przystanąwszy rzekł:~- Bo 128 35 | własnym nie wierząc, po czym wszystkie ręce podniosły 129 35 | to znak chrześcijan.~Po czym wyciągnął rękę do Winicjusza 130 35 | odpowiedział Petroniusz.~Po czym wzruszywszy ramionami rzekł 131 36 | podróżach w ogóle, przy czym majtkowie i wysłużeni żołnierze 132 36 | w podróż po świecie. Za czym pojawiły się wspaniałe karruki, 133 36 | patrzyły na ciebie jedną.~Po czym zwrócił się do Ursusa i 134 36 | szaty.~- Bądź zdrowa...~Po czym oddalił się prędko, gdyż 135 39 | przycisnął usta do jej ręki, po czym siedli na kamiennej ławce 136 39 | przez chwilę do siebie, po czym rzekł:~- Ligio! Niech będzie 137 39 | Kocham cię, Marku.~Po czym umilkli znów oboje, nie 138 39 | w twoich oczach pytanie, czym pojął Boską naukę, którą 139 39 | naukę, którą ty wyznajesz, i czym został ochrzczony? Nie! 140 39 | prawie jedno i to samo.~Po czym zaczął marzyć o przyszłości.~- 141 39 | vivaria przepełnione.~Po czym weszli oboje do domku Linusa, 142 40 | wyłącznie tym, co wynalazł i czym przyozdobił życie geniusz 143 40 | towarzystwa nie zbraknie!...~Po czym umilkł na chwilę i. pomyślawszy 144 41 | i z pochyloną głową, po czym powstał nagle i rzekł:~- 145 41 | będzie mi mówił o muzyce.~Po czym wyszli razem na wyłożony 146 41 | muzykę, lepiej się rozumie, czym ty jesteś.~- Jeśli tak, 147 41 | do Petroniusza i rzekł:~- Czym ja ci się odwdzięczę za 148 41 | miasto i skończę Troikę. Po czym zwrócił się do konsula:~- 149 42 | niewolnikom, by jechali za nim, po czym wskoczywszy na konia, popędził 150 42 | ginie, niech i on ginie.~Po czym przypomniawszy sobie, że 151 43 | pożaru nakazywał myśleć o czym innym. Ligia nie odpowiedziała 152 43 | nie było odpowiedzi, po czym jakiś znajomy Winicjuszowi 153 44 | jęli się skupiać i zbroić, czym kto mógł. Najpotworniejsze 154 45 | zaopatrzył w odzież i posilił, po czym młody trybun odzyskawszy 155 45 | zarazem złą i radosną. Po czym mówił dalej: "Ginie! Ginie! 156 47 | nieszczęsną swą głowę!", po czym przeszedłszy Clivus Delphini 157 47 | Czymże wobec niego Homer? Czym sam Apollo ze swoją drążoną 158 47 | powtarzał ostatnie wiersze, po czym znów Nero zrzucał wyuczonym 159 47 | Senecjo pojadą za mną.~Po czym zszedł z wolna z wodociągu, 160 47 | który was karmi, odziewa, po czym idź spać, hołoto, albowiem 161 47 | epilimmę, bo zemdleję.~Po czym zwrócił się do cezara.~- 162 47 | odpowiedział Petroniusz.~Po czym zwrócił się do pożaru.~- 163 48 | odpowiedzieli: - I z tobą.~Po czym zawrócili obaj na prawo 164 48 | się do nóg Apostoła, po czym poznawszy Winicjusza chwycił 165 48 | ale o to zapytaj Piotra, czym mu przed chwilą, idąc do 166 48 | prawdziwym wyznawcą Chrystusa, i czym go nie prosił, by mnie ochrzcił, 167 48 | Twoje ognisko moim.~Po czym zawstydzona, że wymówiła 168 48 | jako morze nieprzebrane.~Po czym zwrócił się do Winicjusza 169 48 | lub bił się z myślami, po czym chwyciwszy Ligię za rękę 170 49 | wołają, a zemsta ofiary.~ ~Po czym zapomniawszy o wszystkim, 171 49 | Zemsta chce ofiary.~Po czym powiódł wzrokiem po otaczających:~- 172 49 | stanął przed cezarem.~Po czym jął mówić z wolna i dobitnie, 173 49 | przy tobie będzie Priam, czym Agamemnon, czym Achilles, 174 49 | będzie Priam, czym Agamemnon, czym Achilles, czym sami bogowie? 175 49 | Agamemnon, czym Achilles, czym sami bogowie? Mniejsza, 176 49 | człowieka dla nędznika, po czym rzekł:~- Tygellinie, ciebie 177 50 | dzieci, aby Apostoł miał czym skrapiać głowy obecnych, 178 51 | kąpiel w fiołkowej wodzie, po czym moja Złotowłosa sama mnie 179 51 | spokojnie zjeść obiad. Po czym zwrócił się do przełożonego 180 51 | krater - rzekł Petroniusz.~Po czym dał znak Antemiosowi, by 181 51 | się wychodząc z domu, po czym wziąwszy pod rękę Winicjusza 182 53 | Chrystus na to pozwolił~Po czym trzeci:~- Zostałam sama 183 53 | da im chleba i wody?~Po czym czwarty:~- Linusa, którego 184 53 | położyli na męki, panie!~Po czym piąty:~- Gdy wrócimy do 185 53 | jego wiara, i wszystko, czym żył, a pozostanie tylko 186 53 | inne: "Pro Christo!", po czym zapadła cisza. Jasne letnie 187 53 | się modlił wraz z tobą.~Po czym, podniósłszy twarz ku niebu, 188 54 | objął oczyma więzienie, po czym oparł o zrąb skalny, 189 54 | mógł się nawet poruszyć. Za czym w widzeniach jego nastał 190 54 | chwilę umilkli obaj, po czym ozwał się głuchy głos Winicjusza:~- 191 55 | ze spuszczoną głową, po czym podniósł i rzekł cicho:~- 192 55 | pierwszym uderzeniem.~Po czym zbliżyli się do Rufiusa. 193 55 | matki, skonało łatwo. Za czym owinęli je w prześcieradło 194 56 | nim śmierć obejmie!" Po czym znikali w bramach, z których 195 56 | o ogromie widowiska. Za czym ciągnęli ludzie, którzy 196 56 | Charona lub do Merkurego, za czym ludzie pilnujący porządku 197 56 | rozdający siedzenia, za czym niewolnicy do roznoszenia 198 56 | Żałujmy za grzechy nasze!", po czym zapadło milczenie i słychać 199 56 | byli za nimi ukryci. Po czym otworzyły się z wolna obie 200 56 | i bogatymi zbrojami, po czym zatrzymali się przed cesarskim 201 56 | Morituri. te salutant!~Za czym rozsunęli się szybko, zajmując 202 56 | zatrzymał tarczą, po czym rozskoczyli się obaj. W 203 56 | kopał nogami piasek, po czym wyprężył się i pozostał 204 56 | obelgi. Na chwilę umilkł, po czym odpowiedział jakby z pewnym 205 56 | Apostoł modli się za nią!" Po czym zapamiętał się, stracił 206 56 | warstwą świeżego piasku. Za czym wbiegły amorki rozrzucając 207 56 | oczekując na natchnienie.~Po czym uderzył w struny i zaczął 208 57 | będziesz go opuszczał.~Po czym rozśmiał się i rzekł:~- 209 57 | który mi wrócić może. Po czym wziąwszy Nazariusza poprowadził 210 57 | czarnym, bujnym włosom, po czym spytał:~- Z jakiego kraju 211 57 | jego uwagi i umilkli. Po czym Nazariusz począł się żegnać, 212 57 | płaszcz niewolniczy, po czym wyszli.~Petroniusz odetchnął 213 57 | najdroższych mi w świecie oczu.~Po czym objął głowę Winicjusza i 214 57 | niego ze zdziwieniem, po czym jął ruszać ramionami i mówić 215 57 | grad, z początku drobny, po czym coraz grubszy i gęstszy. 216 57 | wprost nie do zniesienia, po czym podnieśli nosze z trumnami 217 58 | wysokości na arenę, przy czym młody Kwartus upadł tak 218 58 | jego twarz opuścił dłoń, po czym kolana zgięły się pod nim, 219 58 | odparł spokojnie Paweł. Po czym, zwróciwszy się do Kryspa, 220 59 | będzie jasna jak dzień.~Po czym zwrócił się do innych augustianów, 221 60 | ozwał się dozorca.~Po czym wyznaczył czterech ludzi, 222 60 | okratowanemu otworowi, po czym jakby odpowiadając sam sobie, 223 60 | Jeden Chrystus!...~Po czym umilkli obaj. Lig w prostaczej 224 60 | tchu w swą chorą pierś, po czym podniosła do ust jego rękę:~- 225 61 | zniecierpliwienia w twarzy, po czym rzekł:~- Na to nie potrzeba 226 62 | wieńce, girlandy bluszczu, po czym szły dalej i dalej, zadając 227 62 | poruszyła się lekko, po czym usłyszano z wierzchotka 228 62 | zmartwychwstanie odpuść mu!~Po czym umilkł, lecz długo jeszcze 229 62 | świadectwo prawdzie!~Po czym wyszli razem. U bram ogrodu 230 62 | poruszały się cicho, po czym odrzekł:~- I ja wierzę w 231 62 | położyli go na ławę, po czym przytwierdziwszy go do niej 232 65 | trzeba się śpieszyć." Z czym to chcecie się śpieszyć, 233 65 | równie długo jak ze mną, o czym chcesz.~- Dlaczego?~- Dlatego, 234 66 | nadziei, że to wszystko, przed czym drżała jego dusza, odwróci 235 66 | olśniony światłem areny, po czym wysunął się na jej środek, 236 66 | jakby chcąc rozpoznać, z czym mu przyjdzie się spotkać. 237 66 | krzyknął Winicjusz.~Po czym chwycił rękoma włosy przy 238 66 | trzask łamanych kości, po czym zwierz zwalił się na ziemię 239 66 | jakby na wpół przytomny, po czym jednakże podniósł oczy i 240 66 | rozglądał się dokoła, po czym zbliżył się do cesarskiego 241 66 | togą jej nagie ciało.~Po czym rozdarł tunikę na piersiach, 242 68 | Palatyn. Pragnął posłuchać, o czym tam będą mówili, a zwłaszcza 243 68 | chwilę na Petroniusza, po czym rzekł:~- Tak jest! Może 244 69 | dopiero w domu Pana.~Po czym zwrócił się do nich, mówiąc: " 245 70 | nasycając się złotem. Za czym wschód zaczął różowieć i 246 70 | Długo trwało milczenie, po czym w ciszy ozwały się przerywane 247 71 | Mamertyńskim, przyjęli chrzest. Po czym nadeszła godzina męki. Nerona 248 71 | owi wpadali w zadumę, po czym odchodzili mówiąc sobie: " 249 73 | moją familię w stolicy.~Po czym zapowiedział im ucztę "przed 250 74 | z niezmąconą pogodą, po czym rzekł:~- Zaniesiesz swemu 251 74 | popołudniowych w bibliotece, po czym wziął kąpiel, po której 252 74 | podobną i wprost bezcenną, po czym rzekł: - A oto jest ta, 253 74 | najniewinniejszy żart chodziło, po czym powiódł oczyma po obecnych 254 74 | Charonowi w chwili przeprawy.~Po czym skinął na Greka lekarza 255 74 | jeszcze przypatrzyć. Za czym znowu rozwiązano mu żyły.~ 256 74 | ostatnim ruchem Eunice, po czym głowa opadła mu na wezgłowie - 257 Epi| otaczających go augustianów, czym był tryumf Cezara przy jego 258 Epi| jeszcze nie nadeszła, po czym znów cytować. W końcu 259 Epi| chrapliwym głosem Nero. Po czym dodał:~- Oto jest wierność!~


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License