Rozdzial

   1 1  |            ROZDZIAŁ I~Petroniusz obudził się zaledwie koło południa i
   2 1  |               Nerona, która przeciągnęła się do późna w noc. Od pewnego
   3 1  |               czasu zdrowie jego zaczęło się psuć. Sam mówił, że rankami
   4 1  |                  mówił, że rankami budzi się jakby zdrętwiały i bez możności
   5 1  |     niedościgniony, że sam Otho nie mógł się z nim porównać, i prawdziwy,
   6 1  |                 rzadko: chyba że zdarzył się jakiś budzący podziw retor,
   7 1  |                  gdy w efebiach odbywały się wyjątkowo zajmujące zapasy.
   8 1  |             uczcie, na której znudziwszy się błaznowaniem Watyniusza
   9 1  |                do obejrzenia... Pokazało się, że pogoda jest piękna,
  10 1  |               wtem spoza kotary wychylił się nomenclator oznajmiając,
  11 1  |                  tepidarium, dokąd i sam się przeniósł. Winicjusz był
  12 1  |               być mógł i umiał, gdyby mu się podobało.~- Zdarzyło mi
  13 1  |                  podobało.~- Zdarzyło mi się być w Heraklei - odrzekł
  14 1  |              udaje ludzi. Ale teraz dużo się o nich mówi w Rzymie, choćby
  15 1  |               gdyby nie Korbulo, mogłaby się zmienić w klęskę.~- Korbulo!
  16 1  |               choćby dlatego, że Nero go się boi.~- Korbulo nie jest
  17 1  |            gorsza od mądrości i w niczym się od niej nie różni.~Winicjusz
  18 1  |             Zdrowie!... Nie. On nie czuł się zdrów. Nie doszedł jeszcze
  19 1  |               ojca!~Tu Petroniusz począł się śmiać, po czym mówił dalej -
  20 1  |                 mulników, którzy najmują się podróżnym przy Porta Capena.
  21 1  |              epilatorowie, którzy zajęli się Petroniuszem, Markus zaś
  22 1  |                Młody człowiek uśmiechnął się z zadowoleniem i począł
  23 1  |           zadowoleniem i począł zanurzać się w wannie, wychlustywając
  24 1  |                Lecz gdy skończył i oddał się z kolei epilatorom, wszedł
  25 1  |              cezara i z tego powodu boję się trochę o Lukana... Ale ja
  26 1  |                powiedziano, żeby zabawił się w Odysa i nie wracał do
  27 1  |         niegodziwe, i mnie samemu wydaje się, że tak naprawdę to tej
  28 1  |             wysłanych jedwabiem, poczęli się ochładzać. Przez chwilę
  29 1  |                 nie powozisz?~- Ścigałem się swego czasu w Antiochii,
  30 1  |               lutni, deklamować i ścigać się w cyrku, ale jeszcze lepiej,
  31 1  |                 nie śpiewać i nie ścigać się w cyrku. Najlepiej zaś jest
  32 1  |                grozić, że Poppea zakocha się w tobie. Ale ona zbyt na
  33 1  |                 godziny dziennie. Kto by się tego spodziewał, zwłaszcza
  34 1  |          Winicjuszu! Winicjuszu! Chce mi się prawie powiedzieć, że nie
  35 1  |               dlaczego? Oto takie rzeczy się robi, ale się o nich nie
  36 1  |               takie rzeczy się robi, ale się o nich nie mówi nawet warunkowo.
  37 1  |          warunkowo. Co do mnie, śmiałbym się na jego miejscu z Poppei,
  38 1  |               miejscu z Poppei, śmiałbym się z Miedzianobrodego i formowałbym
  39 1  |                uwaga Winicjusza zwróciła się na co innego, mianowicie
  40 1  |                 czekały tam na kąpiących się. Dwie z nich, Murzynki,
  41 1  |                 dni w ich domu. Zdarzyło się, że Plaucjusz nadjechał
  42 1  |             Dlaczego? Czy nie zakochałeś się wypadkiem w Pomponii? W
  43 1  |              świcie zobaczyłem ją myjącą się w ogrodowej fontannie. I
  44 1  |                zejdzie, ona rozpłynie mi się w świetle, jak rozpływa
  45 1  |                  w świetle, jak rozpływa się jutrzenka. Od tej pory widziałem
  46 1  |                  Rzymie, a nawet wsławił się szczęśliwą grą w kości i
  47 1  |                 Klaudiusz począł obawiać się o spokój granicy. Klaudiusz
  48 1  |             Klaudiusz nie chciał mieszać się w wojny barbarzyńców, napisał
  49 1  |                 na co nie tylko zgodzili się, ale dali zakładników, między
  50 1  |                między którymi znajdowała się żona i córka ich wodza....
  51 1  |              przez jej ciało, zakochałem się bez pamięci.~- Jest więc
  52 1  |                  Otóż we śnie pojawił mi się sam Mopsus i zapowiedział,
  53 1  |                Zresztą oboje przywiązali się do niej jak do własnego
  54 1  |            Feniks jakoby naprawdę wylągł się teraz w górnym Egipcie,
  55 1  |                  w górnym Egipcie, co mu się zdarza nie częściej jak
  56 1  |                przy tym stoika krzywiłem się jednak nieraz na takie postępki
  57 1  |            niewyczerpane sposoby. Gdybyś się rozejrzał w położeniu i
  58 1  |         Plaucjuszem. jak tylko przeniosą się do miasta.~- Oni wrócili
  59 1  |         następnie, nabrawszy sił, każemy się zanieść do Plaucjusza.~-
  60 1  |              ofiary.~To rzekłszy zwrócił się w stronę posągów, które
  61 1  |              ciebie podobny - nie dziwić się Helenie.~I w okrzyku tym
  62 1  |                uwagi, jeno uśmiechnąwszy się do Winicjusza począł cytować
  63 1  |            kotary od frigidarium ukazały się głowy balneatorów i rozległo
  64 1  |             głowy balneatorów i rozległo się ciche: "psst" - a na to
  65 1  |                   W termach rozpoczynała się chwila swawoli i rozpusty,
  66 1  |               hulankach udział. Domyślał się ich zresztą i Petroniusz,
  67 1  |                nasłuchiwała oddalających się w kierunku laconicum głosów
  68 1  |                 na stołek - i znalazłszy się na wysokości posągu, nagle
  69 2  |                II~Po posiłku, który zwał się śniadaniem, a do którego
  70 2  |                 tysiącu kroków zdrzemnąć się w czerwonym świetle, przecedzonym
  71 2  |            słuszność jego słów i poczęli się przechadzać rozmawiając
  72 2  |                  Po czym Petroniusz udał się do cubiculum, lecz nie spał
  73 2  |             dawna, więc wsiedli i kazali się ponieść na Vicus Patricius,
  74 2  |            werweną, ku nozdrzom i zdawał się nad czymś namyślać, po chwili
  75 2  |                 Plaucjuszów, a przenieść się do twego. Otoczyłbyś ją
  76 2  |         najgorszym razie sprawa oparłaby się o cezara, a możesz być pewny,
  77 2  |                 Winicjusz.~- To pozwólże się zapytać, czy ty ją znasz -
  78 2  |           jeszcze Licyniusz Stolo starał się zapobiec. W ogóle nie wiem,
  79 2  |                  nie mniemaj, że zdołamy się od tego wykręcić, chyba
  80 2  |          świątyni Wenus.~Po czym zwrócił się , do Winicjusza:~- O, ty
  81 2  |               rzecz spytaj Pliniusza. On się zna na rybach. Gdyby stary
  82 2  |               Lecz dalsza rozmowa urwała się, wniesiono ich bowiem na
  83 2  |               zachodem słońca gromadziły się tłumy próżniaczej ludności,
  84 2  |                 ludności, by przechadzać się wśród kolumn, opowiadać
  85 2  |         położonych wyżej świątyń złociły się w blasku i na błękicie.
  86 2  |                tak pełno, że oczy gubiły się wśród nich jak w lesie.
  87 2  |                nich jak w lesie. Zdawało się, że tym budowlom i kolumnom
  88 2  |            ciasno koło siebie. Piętrzyły się jedne nad drugimi, biegły
  89 2  |                prawo i w lewo, wdzierały się na wzgórza, tuliły się do
  90 2  |         wdzierały się na wzgórza, tuliły się do zamkowego muru lub jedne
  91 2  |           tryglify, z tympanów wychylały się rzeźbione postaci bogów,
  92 2  |       uskrzydlone złote kwadrygi zdawały się chcieć ulecieć w powietrze,
  93 2  |                ów błękit, który zwieszał się spokojnie nad owym zbitym
  94 2  |               ludzka: tłumy przechadzały się pod łukami bazyliki Juliusza
  95 2  |             Kastora i Polluksa i kręciły się koło świątyńki Westy, podobne
  96 2  |              rozmów i nawoływań mieszały się dźwięki sistry, egipskiej
  97 2  |             kamiennych płytach, zbierały się chciwe na ofiarne ziarno,
  98 2  |              stadka gołębi, to wzbijając się chwilowo z rozgłośnym szumem
  99 2  |             gromady ludzkie rozstępowały się przed lektykami, w których
 100 2  |           bezładnymi grupami przeciskały się czasem postępujące miarowym
 101 2  |           porządkiem. Język grecki dawał się słyszeć naokół równie często
 102 2  |              którzy co tydzień zgłaszali się do spichlerzy nadtybrzańskich
 103 2  |           nadtybrzańskich po zboże, bili się o loteryjne bilety w cyrkach,
 104 2  |                 spędzali noce w walących się ustawicznie w zatybrzańskiej
 105 2  |                  uszy Winicjusza obijało się ustawiczne: "Hic est!" - "
 106 2  |                od czasu, gdy dowiedziano się, że przemawiał przed cezarem
 107 2  |             Niemniej lud, który wzburzył się z powodu tej rzezi, kochał
 108 2  |               księgarnią Awirunusa kazał się zatrzymać i wysiadłszy zakupił
 109 2  |                 w gardło: inni posługują się piórami flamingów maczanymi
 110 2  |            Patricius i niebawem znaleźli się przed mieszkaniem Aulusa.
 111 2  |                jakiegoś Chrestosa. Zdaje się, że przysłużyła się jej
 112 2  |                Zdaje się, że przysłużyła się jej Kryspinilla, która nie
 113 2  |              widział.~Tymczasem znaleźli się w atrium. Przełożony nad
 114 2  |               jasnego światła, łamiącego się w tysiące skier na wodotrysku.
 115 2  |                liliach widocznie kochano się w domu, gdyż były ich całe
 116 2  |         zielonawą głowę ku wodzie. jakby się chciała napić. Podłoga atrium
 117 2  |                 smak - i właśnie zwrócił się z tą uwagą do Winicjusza,
 118 2  |           tablinum i w głębi domu ukazał się nadchodzący śpiesznie Aulos
 119 2  |               Był to człowiek zbliżający się do wieczornych dni życia,
 120 2  |                 orła. Tym razem malowało się na niej pewne zdziwienie,
 121 2  |         wdzięczności, oświadczył, że sam się do niej poczuwa, chociaż
 122 2  |           zapewne Petroniusz nie domyśla się jej powodów.~Jakoż Petroniusz
 123 2  |                  Petroniusz nie domyślał się ich rzeczywiście. Próżno,
 124 2  |           orzechowe oczy w górę, biedził się, by sobie przypomnieć najmniejszą
 125 2  |            Winicjuszowi. Mimo woli mogło się wprawdzie coś podobnego
 126 2  |               życie, gdy raz zdarzyło mu się nieszczęście usnąć przy
 127 2  |            wierszy cezara.~- Zdarzyło mu się szczęście - odrzekł Petroniusz -
 128 2  |                 przeczę jednak, że mogło się ono skończyć nieszczęściem.
 129 2  |                 małej przyganie mieściło się wielkie pochlebstwo. Nasza
 130 2  |                 przez to mowa moja stała się świszczącą, a jednak najszczęśliwsze
 131 2  |                 Lecz Petroniusz zląkłszy się, by stary wódz nie zaczął
 132 2  |               nadzwyczajnymi ofiarami da się odwrócić.~Aulos wysłuchawszy
 133 2  |               transitoria, to czy opłaci się nam skladać ofiary, by tę
 134 2  |                 mały Aulus i Ligia bawią się w piłki. Ale co do śmiechu,
 135 2  |                 jest śmiechu warte, więc się śmieję - odpowiedział Petroniusz -
 136 2  |             dodał Winicjusz - nie śmieje się zresztą po całych dniach,
 137 2  |                  długość domu i znaleźli się w ogrodzie, gdzie Ligia
 138 2  |                Ligia i mały Aulus bawili się piłkami, które niewolnicy
 139 2  |           ujrzawszy Winicjusza przybiegł się z nim witać, ów zaś przechodząc
 140 2  |                 Pomponia Grecyna; poszli się więc z nią witać. Petroniuszowi,
 141 2  |             Poliona. Nie mógł też oprzeć się pewnemu podziwowi, jakim
 142 2  |             narzekać, że Pomponię widuje się tak rzadko, że jej nie można
 143 2  |                 dłoni męża:~- Starzejemy się i oboje lubimy coraz więcej
 144 2  |                imionami.~- Bogowie stali się od pewnego czasu tylko retorycznymi
 145 2  |               starości: "Ludzie starzeją się wprawdzie prędko, ale tacy,
 146 2  |                   o których Saturn zdaje się zapominać." Petroniusz mówił
 147 2  |           Winicjusza w domu zaprzyjaźnił się był z nim nadzwyczajnie,
 148 2  |                nadzwyczajnie, zbliżywszy się począł go zapraszać do gry
 149 2  |             drgającymi na twarzy, wydała się teraz Petroniuszowi ładniejszą
 150 2  |                niej dotąd, więc podniósł się, pochylił przed nią głowę
 151 2  |                  Nawet Pomponii podobała się wykwintna grzeczność tego
 152 2  |              zdziwienia - nie spodziewał się bowiem usłyszeć Homerowego
 153 2  |                  tej chwili, uśmiechając się, na dumę, jaka odbiła się
 154 2  |                się, na dumę, jaka odbiła się w obliczu starego Aulusa.~
 155 2  |                ukryć. Naprzód przywiązał się był do Ligii jak do własnego
 156 2  |        towarzyskiej ogłady. Sam nie mógł się jej nigdy dobrze nauczyć,
 157 2  |         pedagogus Grek - rzekł zwracając się do Petroniusza - który uczy
 158 2  |                  dziewczyna przysłuchuje się lekcjom. Pliszka to jeszcze,
 159 2  |        kapryfolium na ogród i na bawiącą się trójkę. Winicjusz zrzucił
 160 2  |          Petroniuszu wrażenia. Wydała mu się zbyt szczupła. Lecz od chwili
 161 2  |             rozkwitłych kwiatów. Zbudził się w nim artysta i czciciel
 162 2  |                  pusty śmiech. Wydała mu się razem ze swoim złotym pudrem
 163 2  |                 Poppea również wydała mu się bezduszną woskową maską.
 164 2  |                  Troja!"~Po czym zwrócił się do Pomponii Grecyny - i
 165 2  |              Lecz po chwili Aulus zerwał się, by płoszyć ryby w przezroczej
 166 2  |                fletni lub cytry. Zdawało się jej chwilami, że Winicjusz
 167 2  |                pieśń dziwną, która sączy się w jej uszy, porusza w niej
 168 2  |                  radością... Zdawało jej się też, że on mówi coś takiego,
 169 2  |              chwili zamglony sen zmienia się w kształt coraz wyraźniejszy,
 170 2  |             Tymczasem słońce przetoczyło się dawno za Tyber i stanęło
 171 2  |                 drgającą w oczach, wydał się jej piękniejszy od wszystkich
 172 2  |             ujętej w ramy mirtów, ukazał się stary Aulus, który zbliżywszy
 173 2  |                  Aulus, który zbliżywszy się rzekł:~- Słońce zachodzi,
 174 2  |                 zachodzi, więc strzeżcie się wieczornego chłodu i nie
 175 2  |              gdzie wieczorami lud zbiera się na rynkach, aby chóralnym
 176 2  |             gospodarstwo rolne; w którym się kochał. Wspomniał też, że
 177 2  |        przychodziło mu na myśl przenieść się do Sycylii i tam dokonać
 178 2  |               drzew i nad miastem śmieje się niebo łaskawie, ale gdy
 179 2  |               całym domem nie przeniesie się do swojej zacisznej wiejskiej
 180 2  |            siedząc przy Pomponii lubował się widokiem zachodzącego słońca,
 181 2  |                  zorza poczęła zabarwiać się purpurą, fioletem i mienić
 182 2  |               purpurą, fioletem i mienić się na kształt opalu. Strop
 183 2  |                  opalu. Strop nieba stał się liliowy. Czarne sylwetki
 184 2  |               sylwetki cyprysów uczyniły się jeszcze wyrazistsze niż
 185 2  |               ukryć w sobie i zwróciwszy się do Pomponii rzekł:~- Rozważam
 186 2  |                  pobliżu triclinium dały się słyszeć w alei kroki starego
 187 3  |                  chwili gdy znów znalazł się w lektyce sam na sam z Winicjuszem. -
 188 3  |       Sokratesowi. Co do kobiet, zgadzam się, że każda posiada trzy lub
 189 3  |            Zenona i Platona, które nudzą się tam w kimeryjskich krainach
 190 3  |               zbyt przeraźliwie. Zląkłem się krzyku. Muszę jednak pochwalić
 191 3  |                  i owdzie jabłoń pokryje się kwiatem, a oliwki szarzeją,
 192 3  |             bladą Selenę - nie dziwię ci się, Marku - wiedz jednak, że
 193 3  |                  jego jęków...~- Uspokój się - rzekł Petroniusz. - Masz
 194 3  |             jedno. Muszę ją mieć. Udałem się do ciebie po radę, lecz
 195 3  |                  moim ognisku.~- Uspokój się, szalony potomku konsulów.
 196 3  |              zaślubiać ich córki. Strzeż się ostateczności. Wyczerpnij
 197 3  |               także Chryzotemis wydawała się córką Jowisza, a jednak
 198 3  |                  króla Attala... Uspokój się... Pomyśl, że jeśli ona
 199 3  |                  Bądź cierpliwy.~- Dokąd się nieść kazałeś? - Do Chryzotemis...~-
 200 3  |               jestem zazdrosny.~I kazali się ponieść razem do Chryzotemis.~
 201 3  |                rzekł:~- Czekaj, zdaje mi się, że obmyśliłem sposób. -
 202 4  |               dzień, ale wieczorem kazał się zanieść na Palatyn i miał
 203 4  |                 domem Plaucjusza pojawił się centurion na czele kilkunastu
 204 4  |                znać, iż w sieni znajdują się żołnierze, przerażenie zapanowało
 205 4  |          ramionami jego szyję przytuliła się do niego ze wszystkich sił,
 206 4  |              zsiniałe jej usta poruszały się szybko, wymawiając jakieś
 207 4  |                 rękę; mały Aulus czepiał się togi - z korytarzy, z pokoi
 208 4  |          mieszkań, z całego domu poczęły się wysypywać roje niewolników
 209 4  |            niewolników i niewolnic. Dały się słyszeć okrzyki: "Heu, heu,
 210 4  |                  krótka orla twarz stała się jakby z kamienia wykutą.
 211 4  |            wrzaski i rozkazawszy rozejść się służbie, rzekł:~- Puść mnie,
 212 4  |                kres, będziemy mieli czas się pożegnać.~I usunął ją z
 213 4  |               padłszy na kolana, poczęła się modlić z tą siłą jaką jedynie
 214 4  |                 Hasta - cezar dowiedział się, iż w domu twoim przebywa
 215 4  |                 gniewu i bólu zjawiła mu się na czole. Przed takim zmarszczeniem
 216 4  |            jeszcze na twarzy Hasty odbił się przestrach. Lecz obecnie,
 217 4  |           rozkazu, Aulus Plaucjusz uczuł się bezbronnym. Przez czas jakiś
 218 4  |              odrzekł Aulus.~I zwróciwszy się do dziewczyny, począł mówić:~-
 219 4  |                policzki Pomponii pokryły się bladością; we drzwiach,
 220 4  |              korytarza do oecus, poczęły się znów ukazywać przerażone
 221 4  |                 umrzeć.~Ligia zaś, tuląc się jej do piersi, powtarzała: "
 222 4  |                matko!", nie mogąc zdobyć się wśród łkań na inne słowa.~
 223 4  |                 twarzy Aulusa znów odbił się gniew i ból.~- Gdybym był
 224 4  |      szczęśliwszych dożyć czasów... Udam się dziś jeszcze do cezara i
 225 4  |                  głowie, ale choć starał się zachować spokój, jednakże
 226 4  |                 by nie pozwolić opanować się niegodnemu Rzymianina i
 227 4  |          świętsze, pozwala jednak bronić się od zła i hańby, choćby tę
 228 4  |         mgnieniem oka, a zmartwychwstaje się tylko z grobu, za którym
 229 4  |                  może chwila rozłączenia się z nimi, stokroć większego
 230 4  |               dziewczyny, ta zaś osunęła się po chwili do jej kolan i
 231 4  |               czas w milczeniu, lecz gdy się wreszcie podniosła, na twarzy
 232 4  |              wiem, że opór nie przydałby się na nic, a zgubił was wszystkich.
 233 4  |                 wyszły do oecus, poczęła się żegnać z małym Plaucjuszem -
 234 4  |                nóg, a następnie pochylił się do kolan Pomponii, mówiąc:~-
 235 4  |              wiem jeno, że żelazo kruszy się w moich rękach jak drzewo...~
 236 4  |                 tę chwilę, dowiedziawszy się, o co chodzi, nie tylko
 237 4  |                 nie tylko nie sprzeciwił się chęci Ursusa, ale oświadczył,
 238 4  |            zakładniczkę, o którą upomina się cezar - a zatem obowiązani
 239 4  |                służby, a zarazem cieszyć się myślą, że ziarna prawdy
 240 4  |              duchem pałacu.~Hasta podjął się sam wręczyć list Akte. Uważając
 241 4  |          zabraniu ich do pałacu, dziwiąc się raczej małej ich liczbie.
 242 4  |                 tymczasem zaś zamknąwszy się z Pomponią w przyległej
 243 4  |            Słuchaj mnie, Pomponio. Udaję się do cezara, choć sądzę, że
 244 4  |               przybranym dzieckiem stała się jeszcze bardziej świszcząca
 245 4  |                zwykle. Czas jakiś zmagał się sam ze sobą i tylko zaciśnięte
 246 4  |                Stary żołnierz przywiązał się był do Ligii więcej, niż
 247 4  |              wiedział, i teraz nie umiał się pogodzić z myślą, iż ją
 248 4  |                 stracił. Prócz tego czuł się upokorzony. Zaciężyła nad
 249 4  |                  chciałby bowiem narazić się Poppei. Więc albo dla siebie,
 250 4  |        Winicjusza... Dziś jeszcze dowiem się o tym.~I po chwili lektyka
 251 5  |                 słusznie jednak domyślał się, że nie zostanie dopuszczony
 252 5  |                  i na przyszłość widzieć się z nim. Natomiast Seneka,
 253 5  |                 co mu chodzi, uśmiechnął się gorzko i rzekł:~- Jedną
 254 5  |                 radził mu również udawać się ni do Tygellina, ni do Watyniusza,
 255 5  |     Petroniuszowi, którego wpływ starają się podkopać, lecz najprawdopodobniej
 256 5  |                 Jakże ci było nie unosić się nad jego pięknością, cnotą,
 257 5  |              jeśliś spragniony, to napij się śmiało tej wody. Wodociągi
 258 5  |              wiem, jak cezar wypłacił ci się za opiekę, którą otoczyłeś
 259 5  |                łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić mu,
 260 5  |               szpetny, wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę,
 261 5  |               wówczas zawstydzi się. Gdy się z nim zobaczę, powiem mu: "
 262 5  |              odrzekł wódz.~Po czym kazał się nieść do Winicjusza, którego
 263 5  |              którego zastał fechtującego się z domowym lanistą. Aulusa,
 264 5  |             młodego człowieka oddającego się spokojnie ćwiczeniom, w
 265 5  |                  Winicjusz dowiedziawszy się, że Ligia została porwana,
 266 5  |                 Czoło młodzieńca pokryło się kroplami potu; krew, która
 267 5  |          przemian jak wicher. Zdawało mu się, że Ligia, raz przestąpiwszy
 268 5  |                 zarazem, nie mieściło mu się w głowie.~Zapamiętałość,
 269 5  |               siebie. To rzekłszy zerwał się i rzuciwszy raz jeszcze
 270 5  |          Chwilami, gdy w atrium odzywały się kroki którego z niewolników,
 271 5  |                  Wieczorem dopiero ozwał się młotek przy bramie.~Po chwili
 272 5  |                Czytaj - rzekł zwróciwszy się do Pomponii. Pomponia wzięła
 273 5  |                  Aulowi Plaucjuszowi. Co się stało, stało się z woli
 274 5  |        Plaucjuszowi. Co się stało, stało się z woli cezara, przed którą
 275 6  |                jak burza i dowiedziawszy się, że gospodarza należy szukać
 276 6  |               ona jest?~Lecz nagle stała się rzecz zdumiewająca. Oto
 277 6  |          Petroniusz chwycił wpijającą mu się w ramię dłoń młodego atlety,
 278 6  |               dawną sprężystość. Spróbuj się wyrwać. Gimnastyki musiał
 279 6  |                  uczynić, nie potrzebuję się ciebie bać. Natomiast boleję
 280 6  |                jeszcze dziwić, dziwiłbym się twej niewdzięczności.~-
 281 6  |                   Petroniuszu!~- Uspokój się i siadaj. Prosiłem cezara
 282 6  |                tymczasem Ligia nudziłaby się w twym domu.~Nastało milczenie.
 283 6  |                 dziewczynę, która hoduje się u Aulusów, że dom jego zmienił
 284 6  |             Aulusów, że dom jego zmienił się w łaźnię parową od westchnień.
 285 6  |               będzie jej pożądał. Trzeba się było przed małpą zabezpieczyć
 286 6  |                 na sznur. Na Ligii pozna się teraz nie on, ale Poppea,
 287 6  |             Poppea, i oczywiście postara się ją jak najprędzej z pałacu
 288 6  |             krzywdę Aulosowi." I zgodził się. Nie miał najmniejszego
 289 6  |         najmniejszego powodu nie zgodzić się, tym bardziej że dałem mu
 290 6  |                 strwonisz, ale postarasz się o jego pomnożenie. Cezar
 291 6  |                 nie lubię, Marku, i tego się strzeż. Wiedz, że stręczycielem
 292 6  |                 ją trzymał póty, póki mi się nie znudzi."~Tak mówiąc
 293 6  |              młody człowiek zaś zmieszał się do reszty.~- Wina jest moja -
 294 6  |               bez granic, a jednak stara się upozorować każdy postępek.
 295 6  |                jak on bezkarności, stara się zawsze o pozory prawa, sprawiedliwości
 296 6  |          rzymskiego cezara; ale gdyby mi się to przytrafiło, nie pisałbym
 297 6  |               zło cnocie? I wiesz, co mi się zdaje? Otóż, iż dzieje się
 298 6  |               się zdaje? Otóż, iż dzieje się tak dlatego, że występek
 299 6  |             Prodyka i Gorgiasa. Pokazuje się, że i sofiści mogą się na
 300 6  |          Pokazuje się, że i sofiści mogą się na coś przydać. Słuchaj,
 301 7  |                kochanką Nerona, schylały się niegdyś najwyższe głowy
 302 7  |                wówczas nawet nie chciała się mieszać do spraw publiczpych
 303 7  |             Oktawia. Zazdrosnym wydawała się zbyt mało niebezpieczną.
 304 7  |            nieszkodliwą, że nie domagała się nawet usunięcia jej z pałacu.~
 305 7  |        towarzystwa od dawna już przestał się rachować z jakimikolwiek
 306 7  |          przeważnie tacy, którzy godzili się być zarazem błaznami. Byli
 307 7  |                imiona, lecz nie wahające się wkładać wieczorem płowych
 308 7  |                 służba pozwoli im rzucić się na resztki potraw i napojów.
 309 7  |                 takie towarzystwo czując się w nim najswobodniejszym.
 310 7  |               wyskrobki talentów cisnęli się do pałacu, by nasycić olśnione
 311 7  |               ludzkie pojęcie, i zbliżyć się do rozdawcy wszelkich łask,
 312 7  |                niej z chęcią oporu. Bała się cezara, bała się ludzi,
 313 7  |             oporu. Bała się cezara, bała się ludzi, bała się pałacu,
 314 7  |             cezara, bała się ludzi, bała się pałacu, którego gwar odejmował
 315 7  |          odejmował jej przytomność, bała się uczt, o których sromocie
 316 7  |                 matkę, przyrzekła bronić się od owej zguby: matce, sobie
 317 7  |                 duszy, z drugiej rodziła się w niej chęć okazania odwagi,
 318 7  |                   wytrwałości, narażenia się na mękę i śmierć. Wszakże
 319 7  |               duszą takiej próby i modlą się o nią. I Ligię, gdy jeszcze
 320 7  |                  podobna żądza. Widziała się męczennicą, z ranami w rękach
 321 7  |            podobnymi widzeniami lubowała się jej wyobraźnia. Było w tym
 322 7  |               marzeniach męczarnie mogły się stać rzeczywistością, do
 323 7  |            widzeń, do upodobań dołączyła się jeszcze, pomieszana ze strachem,
 324 7  |               niej obmyślą.~I tak wahała się jej wpół jeszcze dziecinna
 325 7  |                  Lecz Akte dowiedziawszy się o tych wahaniach spojrzała
 326 7  |                opór woli cezara? Narazić się od pierwszej chwili na jego
 327 7  |                  oto słów Ligii pokazuje się, że właściwie nie jest ona
 328 7  |             podeptać. Cezarowi spodobało się ją wziąć i odtąd nią rozporządza.
 329 7  |                   a następnie uwolniwszy się z ramion dziewczyny odpowiedziała:~-
 330 7  |             Poppea!~Tu rzęsy jej pokryły się łzami. Ligia wodziła za
 331 7  |               nawet o tym, by sprzeciwić się cezarowi. To byłoby szaleństwem.
 332 7  |            szaleństwem. Wreszcie uspokój się. Znam dobrze ten dom i sądzę,
 333 7  |                   więc chyba porozumieli się ze sobą. Może on to uczynił
 334 7  |               prośbę Pomponii zaopiekuje się tobą, nic ci nie grozi i
 335 7  |            rzekła Akte.~Lecz zamyśliwszy się przez chwilę, mówiła dalej: -
 336 7  |                jednak Petroniusz wygadał się tylko przed Neronem przy
 337 7  |            Pomponii... Nie! Nie zdaje mi się, by Petroniusz, gdyby cię
 338 7  |                odebrać Aulusowi, chwycił się takiego sposobu. Nie wiem,
 339 7  |          znajdziesz jeszcze kogo, kto by się chciał wstawić za tobą.
 340 7  |             twarz Ligii poczęła pokrywać się rumieńcem. - I Winicjusza...~-
 341 7  |              lubią wszyscy.~- I chciałby się wstawić za tobą? - Tak.~
 342 7  |                    Tak.~Akte uśmiechnęła się tkliwie i rzekła:~- To go
 343 7  |         dostrzegł i pomyślał, że śmiałaś się sprzeciwić jego woli, nie
 344 7  |                  ten gwar w domu? Słońce się zniża i goście już wkrótce
 345 7  |                 ukrytą pokusę, przestała się wahać.~Akte zaprowadziła
 346 7  |                  ubrać, i zaraz pokazało się, że w młodej Greczynce,
 347 7  |                smutku i mimo wczytywania się w listy Pawła z Tarsu, zostało
 348 7  |             wstrząśnieniem głowy, okryła się nimi jak płaszczem.~Akte
 349 7  |           płaszczem.~Akte zaś zbliżywszy się i dotykając jej ciemnych
 350 7  |               kraj ligijski, gdzie takie się rodzą dziewczyny.~- Ja go
 351 7  |             złocistym pyłem, sama kazała się przybierać, wodząc przez
 352 7  |                 pierwsze dopiero zaczęły się ukazywać lektyki, weszły
 353 7  |                 kwadryga Lizyppa zdawała się unosić w powietrzu Apollina
 354 7  |               jak złoto i zarazem mienił się na różowo. Wśród kolumn,
 355 7  |              którego pięknością napawały się jej oczy, ale którego przeciwieństw
 356 7  |             jakiś wielki spokój; zdawało się, że wśród owych prostolinijnych
 357 7  |          kolumnach i podłodze czerwienią się jeszcze krwawe plamy krwi,
 358 7  |                otruto starszego, tam wił się ze strachu Gemellus, tam
 359 7  |               chciwość, zazdrość wżerają się w tej chwili w serca tych
 360 7  |                 jej oczy, serce ścisnęło się w niej przestrachem, a w
 361 7  |          przestrachem, a w duszy zerwała się nagle niewypowiedziana i
 362 7  |          Dziedziniec i kolumnady zaroiły się od mnóstwa cezarowych niewolników,
 363 7  |         głośniejszy szmer rozmów mieszał się z pluskiem fontanny, której
 364 7  |             wysoka na marmury, rozbijały się na nich jakby z łkaniem.~
 365 7  |                  nagle twarz jej pokryła się rumieńcem. Spomiędzy kolumn
 366 7  |                Spomiędzy kolumn wysunęli się Winicjusz i Petroniusz i
 367 7  |              ujrzała Winicjusza, zdawało się, że wielki ciężar spadł
 368 7  |                spadł z jej serca. Uczuła się mniej samotną. Ta niezmierna
 369 7  |             domem Aulusów, która zerwała się w niej przed chwilą, przestała
 370 7  |                radość.~Lecz nagle zlękła się tej radości. Wydało jej
 371 7  |                  tej radości. Wydało jej się, że w tej chwili zdradza
 372 7  |                przymusem, a inna radować się taką koniecznością.~Uczuła
 373 7  |               taką koniecznością.~Uczuła się winną, niegodną i zgubioną.
 374 7  |                 ją rozpacz i chciało jej się płakać, Gdyby była sama,
 375 7  |                  byłaby klękła i poczęła się bić w piersi, powtarzając:
 376 7  |                   w którym miała odbywać się uczta, a jej ćmiło się w
 377 7  |           odbywać się uczta, a jej ćmiło się w oczach, szumiało od wewnętrznych
 378 7  |                niski, znajomy głos ozwał się z drugiej strony:~- Bądź
 379 7  |             młodości i siły. Ligii wydał się tak piękny, że jakkolwiek
 380 7  |                nią, jakby chciał nasycić się jej widokiem, i palił ją
 381 7  |                   Wzrok jego ześlizgiwał się z jej twarzy na szyję i
 382 7  |                śliczne kształty, lubował się nią, ogarniał ją, pochłaniał,
 383 7  |                 odebrał ją Pomponii. Ona się tu boi i chce do niej powrócić.
 384 7  |                  Petroniusz i on wstawią się za nią do cezara.~Winicjusz
 385 7  |                  jej porwaniu dowiedział się od samego Aulusa. Dlaczego
 386 7  |               rozkazów. Jednakże niechaj się nie boi. Oto on, Winicjusz,
 387 7  |                 kwiat jabłoni... A skoro się boi domu cezara, więc jej
 388 7  |                  wzruszenia i zdawało mu się, że nigdy w życiu nie potrafi
 389 7  |                nigdy w życiu nie potrafi się oprzeć jej prośbie. Serce
 390 7  |                 gwar przy uczcie wzmagał się, więc przysunąwszy się bliżej,
 391 7  |           wzmagał się, więc przysunąwszy się bliżej, począł jej szeptać
 392 7  |                 ją otaczali, wydawał jej się coraz bliższym, coraz milszym
 393 7  |                    jak słuchała, zdawało się jej, że coś budzi się w
 394 7  |            zdawało się jej, że coś budzi się w niej jak za snu, że ogarnia
 395 7  |                 niezmierna radość miesza się z niezmiernym niepokojem.
 396 7  |               serce bić, usta rozchyliły się jakby z podziwu. Brał ją
 397 7  |              zbladła. Nozdrza rozdęły mu się jak u wschodniego konia.
 398 7  |              tętnem, bo oddech jego stał się krótki, a wyrazy rwały mu
 399 7  |                krótki, a wyrazy rwały mu się w ustach. I on po raz pierwszy
 400 7  |              przy niej. Myśli poczęły mu się mącić; w żyłach czuł płomień,
 401 7  |                  Lecz w tej chwili ozwał się głos Akte, która spoczywała
 402 7  |             nawet przyjazny głos wydałby się w takiej chwili natrętnym,
 403 7  |               więc Winicjusz zaniepokoił się, ochłonął i począł spoglądać
 404 7  |      wypolerowany szmaragd, którym stale się posługiwał, patrzył na nich.
 405 7  |                chwilę wzrok jego spotkał się z oczyma Ligii i serce dziewczyny
 406 7  |                serce dziewczyny ścisnęło się przerażeniem. Gdy, dzieckiem
 407 7  |                  i otóż teraz wydało jej się, że nagle spojrzało na nią
 408 7  |           Winicjusza, jak dziecko, które się boi, a do głowy poczęły
 409 7  |                   a do głowy poczęły jej się cisnąć bezładne i szybkie
 410 7  |                  czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka i komedianta,
 411 7  |        chorobliwa i plugawa. Ligii wydał się wrogim, lecz przede wszystkim
 412 7  |                 niebieskie oczy, mrużące się pod nadmiarem światła, szkliste,
 413 7  |              umarłych.~On zaś zwróciwszy się do Petroniusza rzekł:~-
 414 7  |               owa zakładniczka, w której się kocha Winicjusz?~- To ona -
 415 7  |                  rzekł Petroniusz. - Jak się nazywa jej naród? - Ligowie.~-
 416 7  |                 jeszcze... I gotówem oto się założyć z Tuliuszem Senecjonem
 417 7  |               ustach Petroniusza pojawił się ledwo dostrzegalny uśmiech,
 418 7  |                Westynus wierzył, zwrócił się do Petroniusza i chociaż
 419 7  |                  chodzi, rzekł:~- Mylisz się! Ja trzymam z cezarem.~-
 420 7  |              Habet! - rzekł Nero śmiejąc się i zwracając w dół wielki
 421 7  |               palec ręki, jak to czyniło się w cyrkach na znak, że gladiator
 422 7  |                  Ostatniej nocy śniło mi się, żem została westalką -
 423 7  |           westalką - rzekła przechylając się przez stół Kalwia Kryspinilla.~
 424 7  |                  chwilę naokół rozlegały się oklaski, albowiem Kryspinilla,
 425 7  |                 Lecz ona nie zmieszawszy się bynajmniej rzekła: - I cóż!
 426 7  |               Uwierzyłbym, że sprawdzają się sny nawet najdziwaczniejsze.~-
 427 7  |                  najdziwaczniejsze.~- Bo się sprawdzają - rzekł Westynus. -
 428 7  |              Wschodem.~- Wróżby i sny to się ze sobą łączy - mówił Westynus. -
 429 7  |             wrócił i rzekł tak: "Śnił mi się młodzian, jasny jak słońce,
 430 7  |        usłyszawszy to zbladł i zwracając się do swych gości, równych
 431 7  |              czego ta beczka łoju śmieje się? - spytał Nero. - Śmiech
 432 7  |              czego nie zgubił.~- I co mu się na nic nie przyda, choćby
 433 7  |               poeta Lukan.~Uczta stawała się weselszą. Tłumy niewolników
 434 7  |             prosić Nerona, by nim goście się popiją, uszlachetnił ucztę
 435 7  |              jego słowa, ale Nero począł się wzbraniać. Nie o samą odwagę
 436 7  |            wszelkie popisy... Nie uchyla się wprawdzie od nich, boć trzeba
 437 7  |                to darów bożych nie godzi się marnować. Rozumie nawet,
 438 7  |                  wszystkie twarze ubrały się w wyraz wdzięczności, a
 439 7  |                  wszystkie oczy zwróciły się ku niemu. Lecz on kazał
 440 7  |               ona na ucztę. bo nie czuła się zdrową, ponieważ jednak
 441 7  |                  własnym nie chciało jej się wierzyć, albowiem wiadomo
 442 7  |                  a które jednak zjawiały się każdego rana na murach miasta.
 443 7  |                zła i zbrodni, wydało jej się, że tak mogli wyglądać aniołowie
 444 7  |                  z ust mimo woli wyrwało się jej pytanie:~- Ach, Marku,
 445 7  |                  stokroć piękniejsza. Ty się nie znasz, inaczej zakochałabyś
 446 7  |              znasz, inaczej zakochałabyś się w sobie jak Narcyz... Ona
 447 7  |                  sobie jak Narcyz... Ona się kąpie w mleku oślic, a ciebie
 448 7  |                  wykąpała we własnym. Ty się nie znasz, ocelle mi! Nie
 449 7  |              miejscu moje...~I przysuwał się coraz bliżej, a ona poczęła
 450 7  |              coraz bliżej, a ona poczęła się cofać ku Akte. Ale w tej
 451 7  |            towarzyszyć w graniu, zbliżył się z instrumentem zwanym nablium,
 452 7  |          nieczystą pogańską Wenus, wydał się jej aż nadto piękny, a i
 453 7  |                  Lecz biesiadnicy ozwali się grzmotem oklasków. Wołania: "
 454 7  |            głosie niebiański!", rozległy się naokół; niektóre z kobiet,.
 455 7  |                  Na twarzy Nerona odbiła się rozkosz i bezdenna próżność,
 456 7  |               odwagi, bo jakkolwiek czym się kto urodzi, tym jest, jednakże
 457 7  |             wrócił po chwili, by odurzać się dymem kadzideł i patrzeć
 458 7  |               podobnych widowisk, wydało się, że widzą cuda i czary.
 459 7  |           jeszcze rozpusty, Ligii wydało się, że spali ją żywy ogień,
 460 7  |                 ten dom lub pułap zapaść się na głowy biesiadników.~Lecz
 461 7  |               który przedtem wydawał jej się tak bliskim i pewnym, zamiast
 462 7  |             uczuła do niego żal, Poczęła się znów bać i tej uczty, i
 463 7  |                 jej duszy: "Ligio, ratuj się!", ale coś mówiło jej takie,
 464 7  |               kto to wszystko, co działo się na tej uczcie, widział,
 465 7  |         przejmował ją, gdy on przybliżał się do niej, ten jest już zgubiony
 466 7  |                 bez ratunku. Czyniło jej się słabo. Chwilami zdawało
 467 7  |              słabo. Chwilami zdawało jej się, że zemdleje, a potem stanie
 468 7  |                 zemdleje, a potem stanie się coś strasznego. Wiedziała,
 469 7  |            jednej strony klamrę, zjawili się dwaj atleci, by dać gościom
 470 7  |                  zapasów.~I wnet poczęli się zmagać. Potężne, świecące
 471 7  |            zaciśniętych szczęk wydobywał się zgrzyt złowrogi. Chwilami
 472 7  |                 cichli i widzom wydawało się, że mają przed sobą grupę
 473 7  |              patrzących. Uczta zmieniała się stopniowo w pijacką i rozpustną
 474 7  |             taniec bachiczny, pomieszały się z gośćmi. Muzyka zmieniła
 475 7  |                  gośćmi. Muzyka zmieniła się w bezładny i dziki hałas
 476 7  |                 wyziewami ludzkimi stało się duszne; lampy paliły się
 477 7  |                 się duszne; lampy paliły się mdłym płomieniem, poprzekrzywiały
 478 7  |              płomieniem, poprzekrzywiały się wieńce na czołach, twarze
 479 7  |                twarze pobladły i pokryły się kroplami potu.~Witeliusz
 480 7  |          kroplami potu.~Witeliusz zwalił się pod stół. Nigidia, obnażywszy
 481 7  |                stół. Nigidia, obnażywszy się do wpół ciała, wsparła swą
 482 7  |           złodziej i donosiciel, oburzył się tą rozmową i z oburzenia
 483 7  |                że epikurejczycy nie oprą się barbarzyńcom. A to darmo!
 484 7  |                Memmiusz Regulus rozśmiał się i podniósłszy swą łysinę
 485 7  |            Partów!~Lecz nagle zastanowił się i przyłożywszy palec do
 486 7  |            trzydzieści dwie...~I stoczył się pod stół, gdzie po chwili
 487 7  |          syryjskiej bachantki, rozpłakał się.~- Co tam to życie przyszłe!...
 488 7  |                  Nigidii, która, spiwszy się, usnęła. Następnie zdjął
 489 7  |                  czaszę po czaszy i upił się. Chciał nawet śpiewać dalej
 490 7  |            spokój. Nero natomiast począł się zachwycać, jako znawca i
 491 7  |              chwili na twarzy jego odbił się strach: - Aha! U matki!
 492 7  |              czego szukała. A jak zbliży się do łódki, to popatrzy i
 493 7  |                 w tympany.~Hałas wszczął się na nowo. Lukan cały w bluszczach,
 494 7  |              lesie. E...cho...oooo!~Spił się wreszcie cezar, spili się
 495 7  |                się wreszcie cezar, spili się mężczyźni i kobiety. Winicjusz
 496 7  |               dodatku obok żądzy budziła się w nim chęć do kłótni, co
 497 7  |                do kłótni, co zdarzało mu się zawsze, ilekroć przebrał
 498 7  |               Jego czarniawa twarz stała się jeszcze bledszą i język
 499 7  |                bledszą i język plątał mu się już, gdy mówił głosem podniesionym
 500 7  |             bronić, a i ona sama broniła się ostatkiem sił, bo czuła,