Rozdzial

1 2 |      nie spał długo. Po upływie pół godziny wyszedł i kazawszy
2 2 |      chłodu.~- A oto już ledwie pół tarczy zza wzgórz wygląda -
3 7 | wieprzem.~Witeliusz zaś urwał w pół śmiechu i cmokając świecącymi
4 13|        makolągwę gotów by oddać pół mienia. Tak, takiego właśnie
5 20|   spodziewali, że zstąpi znów z pól niebieskich, by zobaczyć,
6 21|      narobię takiego hałasu, że pół Rzymu rozbudzi się i przyjdzie
7 68|    myślał w duszy, że ów cień z Pól Elizejskich nie był wart