Rozdzial

1 4 |         Ligia, z twarzą bladą jak płótno, całowała jego rękę; mały
2 12|      pobladła w jednej chwili jak płótno i patrząc przestraszonymi
3 32|  natychmiast.~Chilo blady był jak płótno i wzdłuż nóg jego spływały
4 56| rzeczywiście i siedział biały jak płótno, z zadartą w tył głową i
5 57|           tych słów blady był jak płótno, lecz słuchał z tak natężoną
6 66|    przechylił w tył swą bladą jak płótno twarz i począł patrzeć na
7 74|           jej stała się blada jak płótno, on zaś uśmiechał się ciągle