Rozdzial

1 26 |   wzbierało mu coraz większym wzruszeniem, coraz większym zachwytem,
2 33 | śpieszniej i z coraz większym wzruszeniem:~- Widzicie! Męczę się i
3 53 |        jednak głos zadrgał mu wzruszeniem, gdy począł żegnać ich krzyżem
4 60 |     chwilę jeszcze walczył ze wzruszeniem.~- Wskaż mi sposób! - rzekł.~-
5 69 |     nogi, on zaś witał ich ze wzruszeniem tym większym, że niewiele
6 Epi|    sam był upojony i pytał ze wzruszeniem otaczających go augustianów,