Rozdzial

1 9 |       się, że słyszą to jakiś szept za kotarą, to daleki płacz
2 26|       mu się, iż rozbudził go szept rozmowy, ale gdy otworzył
3 31| głośne krzyki, to śmiechy, to szept, to zdyszany oddech ludzkich
4 60|       i gdzieniegdzie jeszcze szept modlitw.~Winicjusz wszedł
5 62|     nich zaledwie dosłyszalny szept:~- Nie... mogę!...~Tygellin
6 67|       jej wyszedł tylko cichy szept, w którym Winicjusz mógł