Rozdzial

1 7 |    stało się duszne; lampy paliły się mdłym płomieniem, poprzekrzywiały
2 27|   przebaczyć! Słowa zgrozy paliły mu wargi na kształt gorejących
3 43|   za nie zabudowanym polem paliły się już jak stery drzewa,
4 43|    i sadzy, gardło i płuca paliły go jak ogień. Krew napływała
5 46| wieńcem ognia. Marmury nie paliły się wprawdzie płomieniem,
6 62| jak gdyby owe języki ognia paliły jego własne ciało. Nagle