Rozdzial
1 1 | Ale to teraz takie czasy. Cezar pisuje wiersze, więc wszyscy
2 1 | kości i dobrym powożeniem. Cezar Drusus wprowadził go znów
3 1 | w takiej liczbie, iż sam cezar Klaudiusz począł obawiać
4 2 | próżniaczej ludności, którą cezar bawił, żywił, a nawet odziewał,
5 2 | pokona... Lecz zali sam cezar, zali który bóg nawet może
6 3 | Demetry.~- Jesteś większy niż cezar! - zawołał z uniesieniem
7 4 | Plaucjuszu - począł Hasta - cezar dowiedział się, iż w domu
8 4 | tobą należy do cezara. Otóż cezar zabiera cię z naszego domu.~
9 4 | zakładniczkę, o którą upomina się cezar - a zatem obowiązani są
10 5 | Nerona. Odpowiedziano mu. że cezar zajęty jest śpiewem z lutnistą
11 5 | ci dopomóc, gdyby bowiem cezar powziął najmniejsze pod
12 5 | Plaucjuszów drogą, a wówczas cezar tym bardziej by jej nie
13 5 | milczałeś przez lata całe, a cezar nie lubi tych, którzy milczą!
14 5 | Anneuszu - rzekł - wiem, jak cezar wypłacił ci się za opiekę,
15 5 | mnie. Ni Petroniusz, ni cezar mieć jej nie będą.~Po czym
16 6 | postarasz się o jego pomnożenie. Cezar dla zachowania pozorów zatrzyma
17 6 | wprost do mego domu?~- Bo cezar chce zachować pozory. Będą
18 6 | choćby była potężna jak cezar i pewna jak on bezkarności,
19 7 | było istotnie obawy, aby cezar do niej wrócił, patrzano
20 7 | pałacu.~Ponieważ jednak cezar kochał ją niegdyś i porzucił
21 7 | prawdziwą ozdobę uczty. Zresztą cezar w doborze towarzystwa od
22 7 | gdyby jej nawet broniło, cezar dość jest potężny, by je
23 7 | ale na ziemi jest tylko cezar. Pamiętaj o tym, Ligio.
24 7 | Widywałam Wespazjana i Tytusa. - Cezar ich nie lubi.~- I Senekę.~-
25 7 | zgubą byłoby próbować oporu. Cezar mógłby wprawdzie nie dostrzec
26 7 | dlaczego ona tu jest? Dlaczego cezar odebrał ją Pomponii. Ona
27 7 | Dlaczego ona tu jest, nie wie. Cezar nikomu nie zdaje sprawy
28 7 | drugiej strony Ligii:~- Cezar patrzy na was.~Winicjusza
29 7 | oczy.~Akte mówiła prawdę. Cezar, pochylony nad stołem i
30 7 | że masz szczyptę rozumu, cezar zaś twierdzi, iż jesteś
31 7 | chyba przez sen.~- A gdyby cezar kazał?~- Uwierzyłbym, że
32 7 | nakazano ciszę, albowiem cezar powstał. Śpiewak Diodor
33 7 | aż nadto piękny, a i sam cezar, ze swoim wieńcem laurowym
34 7 | wstać, póki nie wstanie cezar, ale choćby i tak nie było,
35 7 | życie jednak jest dobre, cezar łaskawy, wino dobre! Ach,
36 7 | oooo!~Spił się wreszcie cezar, spili się mężczyźni i kobiety.
37 7 | wszystko jedno!... Dość tego! Cezar wziął cię od Aulusów, by
38 7 | po ciebie, rozumiesz!... Cezar mi cię obiecał, nim cię
39 8 | co mówił Winicjusz, że mu cezar mnie darował i że dziś wieczór
40 8 | ratunek tak potężny, iż i sam cezar oprzeć mu się nie zdoła,
41 8 | Ligia zdołała się ukryć, cezar pomści się na Aulosach.
42 8 | domu Winicjusza. Wówczas cezar, który nie lubi zajmować
43 9 | niczym, że gdyby na przykład cezar oddalił Poppeę, a pokochał
44 9 | przyszła jej myśl, że ten cezar, którego kochała i którego
45 9 | należało się obawiać, albowiem cezar i jego przedniejsi dworscy
46 9 | nawet na myśl, że gdyby cezar był dobry, to w takim pałacu
47 9 | wyciągając ku niej ręce - cezar obiecał oddać mnie, jak
48 10 | Wiadomym było wszystkim, że cezar często dla zabawy rozbija
49 11 | Petroriusz. Zresztą i sam cezar nie odmawia niczego swym
50 11 | przypuszczenia.~A nuż to sam cezar odbił Ligię?~Wszyscy wiedzieli,
51 11 | Ligię?~Wszyscy wiedzieli, że cezar często szukał w nocnych
52 11 | mogło zdarzyć się z Ligią. Cezar przypatrywał się jej w czasie
53 11 | słusznie mówił Petroniusz, cezar nie miał odwagi w zbrodniach
54 11 | uczynił tego nikt inny jak cezar.~Na tę myśl Winicjuszowi
55 11 | będzie dowód, że Ligię porwał cezar. Broni jednak nie wziął.
56 11 | poczynał drżeć. Nuż bowiem cezar porwał ją nie wiedząc, kogo
57 11 | niespodzianie od dnia wczorajszego. Cezar i Augusta Poppea są przy
58 11 | wezwano.~Był to wypadek ważny. Cezar, gdy mu się urodziła ta
59 11 | odpowiedz mi prawdę: czy nie cezar ją odbił?~- Cezar nie wychodził
60 11 | czy nie cezar ją odbił?~- Cezar nie wychodził wczoraj z
61 11 | masz jej w pałacu i nie cezar ją odbił. Od wczoraj zachorowała
62 11 | nie przestał się burzyć. Cezar darował mu Ligię, więc on
63 11 | Szczęśliwyś, że nie porwał jej cezar, mogę cię zaś upewnić, że
64 12 | Żydów i wierzy w złe duchy. Cezar jest przesądny... Jeśli
65 12 | że gdy nie odbił jej ani cezar, ani Aulus Plaucjusz, zniknęła
66 12 | przyszło do głowy, że jeśli cezar uwierzy, iż Ligia rzuciła
67 14 | padła na dwór i na Rzym. Cezar, który przy urodzeniu dziecka
68 14 | oznaki żalu, jakie dawał cezar, płakał z nim razem, wyciągał
69 14 | Petroniusz nie sądził, by cezar mógł nawet własne dziecko
70 14 | mogą szkodzić bogom?~- Sam cezar o nich mówił - odpowiedział
71 14 | dworak. - Boleść mówiła, nie cezar, lecz ty co o tym mniemasz?~-
72 14 | wieczór.~- Oto prawdziwy cezar! - rzekł Chilon. - Pozwolisz,
73 17 | kto zetrze węża, zanim go cezar wysłucha, kto go zgładzi,
74 19 | całego świata ani nawet sam cezar.~Chilon jednakże, ośmielony
75 24 | włos spadł z jego głowy, cezar pomściłby się na wszystkich
76 26 | siebie:~- Gdy Kallinę wziął cezar na dwór, a ja myślałem,
77 26 | dzieje. Zaliś nie słyszał, że cezar wkrótce po mojej ucieczce,
78 26 | co się z nią stało." I cezar uwierzył, a potem zapomniał -
79 26 | podać na niebezpieczeństwo. Cezar nie kocha rodu Plaucjuszów.
80 27 | rzeczy był dobry. Gdyby cezar był na przykład uczciwym
81 28 | dostają się na Palatyn. Cezar mógłby ją znów odebrać Aulusom.
82 28 | kończy się urząd, kończy się cezar, prawo i cały porządek świata,
83 29 | spodziewając się widocznie, że cezar lada dzień nakaże powrót
84 29 | Policz tylko: choroby, cezar, Tygellinus, wiersze cezara,
85 29 | ale który nudził się jak cezar i często nie umiał opędzić
86 29 | Wybierz się z nami do Achai. Cezar nie zarzucił dotąd zamiaru
87 30 | ROZDZIAŁ XXX~Cezar wróciwszy do Rzymu zły był,
88 30 | ludowi po całym Rzymie, że cezar widząc zasmucone twarze
89 31 | we wszystkim narzędziem i cezar bał się jego zdania, gdy
90 31 | dźwięk rogów i trąb. Sam cezar, mając po jednej stronie
91 31 | ani westalki Rubrii, którą cezar życzył sobie mieć na uczcie.~
92 31 | zasiedli przy stole. Sam cezar dał przykład, wstawszy bowiem
93 31 | przybiła wreszcie do brzegu, cezar i augustianie wypadli do
94 31 | wiedział, gdzie podział się cezar, kto jest senatorem, kto
95 31 | Nastała chwila milczenia.~- Cezar - rzekł Petroniusz - nie
96 32 | rozumiał bowiem, że skoro raz cezar ruszy do Achai, wówczas
97 32 | do chrześcijan, Klaudiusz cezar, nie umiejąc odróżnić jednych
98 32 | podobną myśl było łatwo, bo cezar nie opierał się nigdy namowom
99 32 | nawet niepłonną nadzieję, że cezar jemu. powierzy wykonanie.
100 33 | stanie się to w Rzymie; cezar jedzie do Ancjum, a ja z
101 34 | Aleś ty mi odrzekła, że cezar mógłby się o tym dowiedzieć
102 34 | będziesz moja. Tak!... Bo gdyby cezar dowiedziawszy się o tym
103 35 | Achai.~- Alboż nasz boski cezar ten jeden tylko talent posiada? -
104 35 | ale pomyśleć sobie, że cezar rzymski wystąpi jako mima,
105 35 | dumna jeszcze z tego, że cezar jest jej błaznem.~- Powiedz
106 35 | powinni dać jaki znak... Ale cezar nie wierzy w bogów i ma
107 35 | świat!~- Jaki świat, taki cezar!- Ale to długo nie potrwa.
108 35 | boskiego łucznika lub póki mi cezar nie każe otworzyć sobie
109 35 | choć jutro cię zobaczę. Cezar pojutrze wyjeżdża do Ancjum
110 36 | Wiadomo było w Rzymie, że cezar chce odwiedzić po drodze
111 36 | ówczesny zbytek. Jednakże cezar miał zwyczaj zabierać ze
112 36 | okręcie, który miał zwiedzić cezar, iż wiezie na dwa lata pszenicy,
113 36 | chłopiąt, a wreszcie jechał sam cezar, którego zbliżanie się zwiastował
114 36 | Lecz tymczasem nadjechał cezar. Siedział na wozie mającym
115 36 | świat i miasto.~Tymczasem cezar przejechał, a tuż za nim
116 36 | wypatrywał, rychło mu li cezar da znak, żeby się do niego
117 36 | swej nadludzkiej mocy, ten cezar, bratobójca, matkobójca
118 37 | i o nowinach dworskich. Cezar był więc gościem Poppei,
119 37 | mężowie albo ich synowie. Cezar, stojąc u rudla w purpurowej
120 37 | pobłogosławił miłość naszą, więc ani cezar, ani wszystkie potęgi Hadesu,
121 38 | Apostoł, jak Paweł z Tarsu i cezar? Pytam dlatego, żem wieczór
122 38 | ujrzysz płonące Ancjum." Lecz cezar nazwał go głupcem. "Gdzież -
123 38 | w kupę siwych popiołów. Cezar zapowiedział, że wówczas
124 38 | z tej obawy i myślę, że cezar i augustianie, jakkolwiek
125 38 | tu o tym myślałem. Gdyby cezar był w Rzymie, wieść o twym
126 39 | odpowiedział Winicjusz. - Cezar zapowiedział, że zamknie
127 39 | nie pamięta. Zresztą co mi cezar, gdy jestem przy tobie i
128 39 | śmierci. Lecz powiedz: gdyby cezar wyznawał tę naukę, która
129 40 | przeglądających się w lazurach morza, cezar żył życiem helleńskim. Od
130 40 | musiał uzyskać przewagę.~Cezar szukał jego towarzystwa,
131 40 | dać za wygraną, albowiem cezar wielokrotnie odzywał się,
132 40 | już sobie sprawy, jakby cezar zdołał się bez niego obejść,
133 40 | powrocie Winicjusza z Rzymu, cezar czytał w małym kółku ustęp
134 40 | rozumnie - odpowiedział cezar. - Dla poezji i sztuki wolno
135 40 | Prawda, że gdyby na przykład cezar był chrześcijaninem, wszyscy
136 41 | rzeczywistym zdziwieniem)... że ja, cezar i bóg, czuję się wówczas
137 41 | umiał cię nigdy ocenić.~Cezar wsparł się silniej na ramieniu
138 41 | rozkazał.~- Dobrze - rzekł cezar - tobie i Winicjuszowi nie
139 41 | niej jest przeznaczony.~Cezar przez chwilę to podnosił,
140 41 | łaskawą. A teraz uważaj, bo cezar bierze znów formingę. Zatrzymaj
141 41 | słuchaj i roń łzy.~Jakoż cezar wziął rzeczywiście formingę
142 42 | smrodliwe zaułki Subury. Tak! to cezar kazał spalić miasto! On
143 43 | najmniejszej wątpliwości, że to cezar kazał istotnie podpalić
144 44 | najpowszechniej powtarzano, iż cezar kazał spalić Rzym dlatego,
145 44 | wcześniej.~Mówiono również, że cezar oszalał, że każe pretorianom
146 45 | takie tam były rozruchy, iż cezar zmuszony był wygnać ich
147 46 | błagał w każdym liście, by cezar przyjechał i obecnością
148 47 | przeszłość i dusza Rzymu, on zaś, cezar, stał z lutnią w ręku, z
149 47 | już tam nie wątpił, że to cezar rozkazał spalić miasto,
150 47 | i poczyń mu obietnice.~- Cezar miałby przemawiać do tłuszczy?
151 47 | nikt bowiem nie wątpił, że cezar wysłał go umyślnie.~On zaś,
152 47 | brzuch aż do gardła! Potem cezar wyprawi wam igrzyska, jakich
153 47 | jutro.~- Nie, nie - rzekł cezar. - Każę im otworzyć ogrody
154 49 | Cała hojność i pomoc, jaką cezar okazał ludowi, nie powstrzymała
155 49 | z powierzchni ziemi i że cezar ma zamiar wznieść z popiołów
156 49 | smutno, i niebezpiecznie.~Cezar przyjął radę z zapałem,
157 49 | Nastało milczenie. Nagle cezar wstał, podniósł rękę do
158 49 | dreszcz. Zrozumieli, że cezar tym razem przestał żartować
159 49 | Rzym, ale jako małoduszny cezar i małoduszny poeta, wyparł
160 49 | jeszcze, co powie lub pocznie cezar.~Cezar zaś rzekł:~- Chcecie,
161 49 | powie lub pocznie cezar.~Cezar zaś rzekł:~- Chcecie, bym
162 49 | pomyślał Petroniusz. Tymczasem cezar wstał, narada była skończona.~
163 50 | nazywacie mnie bogiem? - spytał cezar. Kapłani pobledli jeszcze
164 50 | Lecz poprzednik ojca twego, cezar Kajus, był okrutnikiem,
165 50 | rzucić lwom?~- Nie, panie. Cezar Kajus uląkł się gniewu Jehowy.
166 50 | spalenie Rzymu? - spytał cezar.~- My, panie, oskarżamy
167 50 | przeważyłbyś Witeliusza - wtrącił cezar.~- Eheu, Srebrnołuki, mój
168 51 | ostatnich czasach okazywał cezar, zdawała się potwierdzać
169 51 | odpowiedz mi, Petroniuszu: gdyby cezar był chrześcijaninem i postępował
170 51 | wszystkim obecnym, albowiem cezar w stosunkach z przyjaciółmi
171 51 | pokorę, to się mylisz."~- Cezar pisze, panie: "Przyjdźcie,
172 51 | okazywać mu obojętność.~Cezar udawał jednak, że go nie
173 51 | bo w takim razie, gdy oto cezar przeczyta nam nową pieśń
174 51 | wieczoru mniej był szczęśliwy, cezar bowiem, w chwili gdy Petroniusz
175 51 | gdyby nic nie zaszło:~- Cezar rzekł mi dziś: "Powiedz
176 52 | co dotychczas widziano. Cezar zapragnął zatopić wspomnienia
177 52 | Pudens, i Winicjusz; sam cezar obawiał się jednak, że czerń
178 52 | którym zazwyczaj nie odmawiał cezar niczego. Za pomocą Chryzotemis,
179 53 | niemoc, jeśli stwierdzi, że cezar rzymski potężniejszy jest
180 54 | Senecjona, u którego był i cezar. Nie wiem, skąd Auguście
181 54 | wszyscy zaś słyszeli, jak cezar rzekł: "Dość mam tego przypłodka!",
182 54 | albowiem doskonale, że skoro cezar w odpowiedzi na prośbę Aliturusa
183 54 | słyszał u Senecjona, że cezar i Tygellin postanowili wybrać
184 55 | następny.~Lecz trzeciego dnia cezar kazał jej przyjść na ucztę,
185 56 | pretorianie, których każdy cezar zawsze miewał w amfiteatrze
186 56 | wyzłoconym podium siedział cezar w diamentowym naszyjniku,
187 56 | zyski. Zakładał się sam cezar i kapłani, i westalki, i
188 56 | robić nowe zakłady. Sam cezar, który z początku rozmawiał
189 56 | w tej chwili większy niż cezar, ale właśnie dlatego znikła
190 56 | wśród powszechnego śmiechu. Cezar klaskał w dłonie, powtarzał: "
191 56 | wielkich kudłatych głowach. Sam cezar zwrócił ku nim swą znudzoną
192 56 | molosów, chwilami jęki tylko.~Cezar, trzymając szmaragd przy
193 56 | wprost w ręce Chrystusa. Wtem cezar, czy to z zapamiętania,
194 56 | wpuścić niż je wypędzić. Cezar znalazł jednak sposób oczyszczenia
195 56 | się nie spodziewał. Oto cezar, który od niejakiego czasu
196 56 | uczyniła się cisza. Po chwili cezar, sam wzruszony, począł śpiewać
197 57 | się przy podium, w którym cezar ukazał się znowu, by słuchać
198 57 | znowu zaczęli się śmiać. Cezar zaś, zwróciwszy się do Senecjona
199 57 | chwili śmierci. Tymczasem cezar dał znak niewolnikom trzymającym
200 57 | Trzeba, żeby wszyscy, i cezar, i Tygellinus byli przekonani,
201 58 | napełnił się tysiącami ludzi, cezar zaś przybył również wcześnie
202 58 | obrazie Chilon, którego cezar nie chciał uwolnić od bytności
203 58 | przerwa w przedstawieniu. Cezar wraz z westalkami i augustianami
204 58 | amfiteatr i pod namiot, w którym cezar podejmował westalki i towarzyszów.
205 58 | skazanych. Zdawało się, że cezar nudzi się także, albowiem
206 58 | go palcami, a w końcu sam cezar zwrócił na niego uwagę i
207 58 | oddychać. Chilo zmartwiał. Cezar drgnął i wypuścił z palców
208 59 | mi! - jęknął Chilo.~Lecz cezar, któremu zuchwała pewność
209 59 | albowiem nie widzę w nocy.~A cezar odpowiedział ze strasznym
210 59 | ogrodach? Słyszałeś, co mówił cezar?~- Słyszałem i wiem. Takich
211 60 | Widocznie - mówił sobie - cezar wraz z Tygellinem przeznaczają
212 60 | nieba. Pomyśl, że tu jest cezar, a tam jest Zbawiciel, dobry
213 62 | takiej ilości skazanych. Cezar i Tygellin, chcąc skończyć
214 62 | widowiska zjawił się wśród ludu cezar na wspaniałej cyrkowej kwadrydze,
215 62 | wśród ludzkich pochodni. Cezar, mając przy sobie Tygellina
216 62 | wszystko znika naokół i cezar, i dwór, i tłumy, a otacza
217 62 | powiększona. Jedni opowiadali, że cezar zemdlał, drudzy, że sam
218 62 | przewidując, że po tym, co zaszło, cezar i Tygellinus każą go ścigać.~
219 62 | Scewinusa zawiedli na Palatyn.~Cezar udał się już był na spoczynek,
220 63 | to nowy pomysł Tygellina. Cezar początkowo zapowiedział,
221 63 | Opowiadano więc sobie na ucho, że cezar wróciwszy z ogrodów wpadł
222 63 | paliłem Rzymu, ale gdyby mi cezar pozwolił, zaraz bym dał
223 64 | uniknąć klęski ognia. Sam cezar bywał na posiedzeniach senatu
224 65 | jednania sobie ludzi.~- Cezar jest bezdzietny - rzekł -
225 65 | Czy nie spostrzegasz, że cezar znowu zbliża się do ciebie
226 65 | Jakoż na uczcie u Nerwy cezar zażądał, by Petroniusz spoczął
227 65 | stoi już w Neapolis - rzekł cezar. - Chciałbym wyjechać choćby
228 65 | gdybyś nawet tak twierdził, cezar by ci nie uwierzył.~Lecz
229 66 | zwykłe przedstawienie i że cezar postanowił wyprawić sobie
230 66 | słyszeli odpowiedź, jaką cezar dał Petroniuszowi u Nerwy,
231 66 | opanowały wszystkich widzów. Cezar przybył wcześniej niż zwykle
232 66 | olbrzymiej siły, którego cezar brał z sobą tylko wówczas,
233 66 | Zrozumiano wówczas, że cezar pragnie się na wszelki wypadek
234 66 | zważając, co powie na to cezar, wstał, by podeprzeć Winicjusza
235 66 | nie do wytrzymania to, że cezar patrzył przez szmaragd na
236 66 | Senatorowie, westalki, cezar, augustianie i lud patrzyli
237 66 | godnym czci i posągów. Sam cezar wstał także. Oni z Tygellinem,
238 66 | lud Trazeasz. Na ten widok cezar odjął szmaragd od oka z
239 66 | pod jego opiekę i nawet cezar nie ośmieliłby się ścigać
240 68 | Rzymie mógł sobie szaleć cezar i napełniać trwogą świat,
241 69 | słyszał od Westynusa, iż sam cezar wydał rozkaz, by w ciągu
242 69 | jaką walkę! Z jednej strony cezar, senat, lud, legie obejmujące
243 70 | w tysiącznych piersiach. Cezar pławił się we krwi, Rzym
244 70 | A Piotr zrozumiał, że ni cezar, ni wszystkie jego legie
245 71 | dwaj wyzwoleńcy, którym cezar powierzył na czas swej niebytności
246 71 | Jakoż przytłumić ją zdoła cezar, choćby dwakroć miał tyle
247 72 | bogactwa, innych męstwo. Cezar, przerażony samą liczbą
248 73 | które on ci zadał: "A gdyby cezar był chrześcijaninem, zalibyście
249 73 | można być jej wrogiem, jak cezar i Tygellin, ale obojętnym
250 73 | tego powody. W miarę jak cezar z każdym dniem spadał coraz
251 73 | przesłać mu wyroku w Rzymie. I cezar, i Tygellin przypominali
252 73 | trochę lud rzymski. Gdyby cezar był innym człowiekiem, myślałbym
253 74 | mi dać nieśmiertelność, a cezar władzę nad światem, poszłabym
254 Epi| zdawał się być zbyt groźnym. Cezar miał dopiero trzydziesty
255 Epi| płynąć już musi życie. Sam cezar, któremu bunt otwierał drogę
256 Epi| tego tryumfu, że nie tylko cezar i miasto, ale świat cały
257 Epi| okrzyknęli Galbę cezarem.~Cezar spał w chwili przybycia
|