Rozdzial

  1 1 |           bogini! Przypuszczam, że i ty także poniesiesz teraz prędzej
  2 1 |         rozgadywał pod sekretem. Czy ty słyszałeś historię Rufinusa?~-
  3 1 |       najlepsze. - Mniej więcej! Ale ty prócz tego kochasz wojnę,
  4 1 |              brzegi. Powiedz mi, czy ty nie pisujesz wierszy?~-
  5 1 |              Markus Winicjusz - jaki ty masz u siebie wybór!~- Wolę
  6 1 |        Historia nie jest zbyt długa. Ty może osobiście znałeś Wanniusza,
  7 1 |            radę.~- Powiedz mi, czego ty właściwie chcesz?~- Chcę
  8 1 |          usługi.~- Sądzę, że możesz. Ty masz na niego wpływ, a przy
  9 2 |            pozwólże się zapytać, czy ty ją znasz - inaczej jak z
 10 2 |            się , do Winicjusza:~- O, ty wiosenny pączku na drzewie
 11 2 |             pączku na drzewie życia, ty pierwsza zielona gałązko
 12 2 |              życia chłopców.~- Czego ty właściwie chcesz?~- A co
 13 2 |          krew płynie - nie wiem! Ale ty, któryś mnie nazwał wiosennym
 14 2 |          dlatego nikt o tym nie wie, ty zaś nikomu nie mów.~- A
 15 2 |            by sobie otworzył żyły.~- Ty zaś, Petroniuszu, wyśmiałeś
 16 2 |        wydawaną lekcję:~Nie byle kto ty jesteś - i nie byle głowa!~ ~
 17 2 |       powyżej kostki i pytał:~- Zali ty nie odgadujesz, Ligio, czemu
 18 2 |             spytał jeszcze:~- A więc ty wierzysz w bogi, Pomponio?~-
 19 3 |           ciebie po radę, lecz jeśli ty jej nie znajdziesz, znajdę
 20 6 |         łaźnię parową od westchnień. Ty (powiadam), cezarze, ani
 21 6 |              ręce ów skarb ligijski, ty zaś, jako sprzymierzeniec
 22 6 |               ciągle i do śmierci.~- Ty będziesz miał Ligię, a ja
 23 7 |              na jej szyję, rzekła:~- Ty dobra jesteś, Akte.~Akte,
 24 7 |         oczyma, a wreszcie rzekła:~- Ty go żałujesz, Akte?~- Żałuję! -
 25 7 |            pytała nieśmiało dalej: - Ty go jeszcze kochasz, Akte? -
 26 7 |              Tylko takie dziecko jak ty mogło pomyśleć inaczej.
 27 7 |           splotów mówiła:~- O, jakie ty masz włosy! Nie posypię
 28 7 |              mnie na tej uczcie, czy ty, Ligio, czy Wenus, wybrałbym
 29 7 |       makówka na cienkiej łodydze, a ty, boski esteto, cenisz w
 30 7 |             całej postaci wyrokować, ty jużeś sobie powiedział: "
 31 7 |                Tak, ona piękna, aleś ty stokroć piękniejsza. Ty
 32 7 |              ty stokroć piękniejsza. Ty się nie znasz, inaczej zakochałabyś
 33 7 |           Wenus wykąpała we własnym. Ty się nie znasz, ocelle mi!
 34 8 |         policzka, poczęła szeptać:~- Ty nas nie zdradzisz, Akte,
 35 9 |              w domu, u Aulusów. - To ty, Akte? - rzekła wreszcie,
 36 9 |             Ligia schylając głowę.~- Ty przecie nie jesteś niewolnicą,
 37 9 |        niewolnicę, Winicjuszowi, ale ty się wstaw za mną i wróć
 38 9 |       jeszcze przysłać po mnie, lecz ty, dobra, ulituj się nade
 39 11|          zostać twoją nałożnicą. - A ty czym byłaś całe życie?~-
 40 11|           teraz jej biednej głowy.~- Ty ją kochasz, Akte? - spytał
 41 11|            ust sakramentalne: "Gdzie ty Kajus, tam i ja Kaja", i
 42 11|               O, potężna pani Cypru! Ty jedna królujesz bogom i
 43 12|      jednakże znajdziemy niechybnie. Ty mnie obecnie obwiniasz,
 44 12|             rzekł - uwierzą, skoro i ty już na wpół wierzysz. Taki
 45 13|     uśmiechnął się chytrze:~- Środki ty posiadasz, panie, ja mam
 46 13|              zyskał ich ufność. Lecz ty, panie, który, jak wiem,
 47 13|           jej mieszkanie, w którym i ty się przytulisz; musi się
 48 13|              go był odgadł, byłbyś i ty może zrobił fortunę. Szanuj
 49 14|           wszystkich o tym pomyślał, ty jeden, Petroniuszu! Ty jeden!~
 50 14|               ty jeden, Petroniuszu! Ty jeden!~Tygellinus pożółkł
 51 14|           będziemy koili przyjaźnią, ty ukoisz nas pieśnią.~- Tak! -
 52 14|              mówiła, nie cezar, lecz ty co o tym mniemasz?~- Bogowie
 53 14|        inaczej on tobą owładnie, nie ty nim.~- Pozdrowienie i cześć
 54 14|             od tego zarzutu. Czyżbyś ty chciał go teraz podnosić?
 55 14|             się rozpuście! Głupstwo! Ty, Winicjuszu, byłeś dłużej
 56 14|             mnie tu widzą, i dlatego ty, szlachetny Petroniuszu,
 57 14|              nakaż milczenie Eunice, ty zaś, równie szlachetny Winicjuszu,
 58 14|          krok został uczyniony, lecz ty nie omaszczaj kłamstwem
 59 14|             poniesie sumę potrzebną, ty zaś powiesz Eurycjuszowi,
 60 15|           będzie złota bogini Cypru, ty zaś bądź mistrzem tej ligijskiej
 61 15|               Bądź takim rzeźbiarzem ty, carissime! Kochać jest
 62 15|           przychodzi mi do głowy, że ty może i lepiej wybrałeś i
 63 15|            inaczej nie można by żyć. Ty mówisz, że trzeba umieć
 64 16|             i gdyby mnie raz ujrzał, ty byś nie ujrzał mnie więcej,
 65 17|           tobą - ozwał się - Chilo - ty zaś; .Kwartusie, powiedz
 66 17|          spytał:~- Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?~- Miłuję z duszy,
 67 19|     szczodrobliwości, abym gdybyś, i ty, o panie (czego niech wszystkie
 68 23|             wytłumaczyłem mu, że nie ty jesteś zdrajcą, ale ów nieznajomy,
 69 23|        Towarzysz twój został zabity, ty zaś, który jesteś możnym
 70 23|               co masz na dnie duszy. Ty się obawiasz, bym nie wezwał
 71 23|          mówić w uniesieniu:~- Zaliś ty myślał, że ja się zaprę,
 72 25|            jej rękę i spytał:~- To i ty mi przebaczyłaś?~- My chrześcijanie.
 73 26|      uznawały ludzkiej istoty.~- Toś ty nie Aulusów? - spytał.~-
 74 26|        Gdybym ja jej nie słuchał, to ty byś, panie, nie żył.~- Zali
 75 26|             ucieczki i że równie jak ty nie wiemy, co się z nią
 76 26|               że nic o mnie nie wie. Ty może tego nie pojmiesz,
 77 26|             powinienem wierzyć. Lecz ty mi odpowiedz na inne pytanie:
 78 26|        Plaucjuszów. Gdybym wróciła - ty wiesz, jak przez niewolników
 79 26|             żalu począł mówić:~- Czy ty wiesz, żeś ty szczęśliwsza
 80 26|           mówić:~- Czy ty wiesz, żeś ty szczęśliwsza ode mnie? Ty
 81 26|            ty szczęśliwsza ode mnie? Ty w ubóstwie i w tej jednej
 82 26|           już wówczas nad życie, a i ty poczęłaś się domyślać, że
 83 26|             cudzoziemców i nędzarzy. Ty siedzisz przy mnie i myślisz
 84 26|              ofiary, tobie pokłony - ty trzykroć boska! Ty nie wiesz,
 85 26|         pokłony - ty trzykroć boska! Ty nie wiesz, ty nie możesz
 86 26|        trzykroć boska! Ty nie wiesz, ty nie możesz wiedzieć, jak
 87 27|              odkupić twą duszę, lecz ty wolałaś umiłować tego, który
 88 27|          ocalił cię z rąk jego, lecz ty otworzyłaś serce żądzy nieczystej
 89 27|           moją boleść - mówił - aleś ty zawiodła i Zbawiciela, boś
 90 28|           powiedział mi to otwarcie. Ty wiesz, jak kocham Ligię,
 91 28|              Pomponię i mnie samego.~Ty piszesz, że w liście mym
 92 28|         mniej by się jej przerazili. Ty wiesz, jak silną ręką trzymam
 93 29|          jego włosy nad uchem.~- Czy ty wiesz - spytał - że masz
 94 29|             to wszystko psuje życie! Ty podziwiasz dobroć i cnotę
 95 29|           Winicjuszem i zapytał: - A ty? zawsze trzymasz się nardu?~-
 96 29|              niej dlatego, że może i ty szukasz daleko tego, co
 97 29|              rozumiem tę różnicę niż ty. Tobie miłość zmieniła nozdrza,
 98 29|        zaczyna się razem z nocą. Czy ty masz zamiar porwać Ligię?~-
 99 29|         anemonów, mówił dalej:~- Coś ty widział w służbie Korbulona?
100 30|            odrzekł Winicjusz.~- Ach, ty "srogi Aresie"? Czemu nie
101 30|           własnym domu. Staraj się i ty znaleźć w szaleństwach rozrywkę
102 30|              i mamy prawo się bawić. Ty, Marku, jesteś bardzo pięknym
103 30|              Na Dianę efeską! Gdybyś ty mógł widzieć swoje zrośnięte
104 30|               Lubię książki, których ty nie lubisz, lubię poezję,
105 30|             mnóstwo rzeczy, na które ty nie patrzysz, mam bóle w
106 30|           mam bóle w krzyżu, których ty nie miewasz, i wreszcie
107 30|           wreszcie znalazłem Eunice, ty zaś nic podobnego nie znalazłeś...
108 30|          znajdę nad to, com znalazł, ty sam nie wiesz, że ciągle
109 30|             spryszczy nagich ciał. A ty, Narcyzie, wiedz o tym,
110 31|             się jakby ze snu: - Ktoś ty?~Lecz ona wsparła się na
111 31|            cię kocham. Pójdź!~- Ktoś ty? - powtórzył Winicjusz. -
112 31|         byłbyś zgubiony bez ratunku: ty, Ligia, a może i ja.~Lecz
113 31|              się z tobą dzieje? Czyś ty chrześcijanin?~A młody człowiek
114 32|          przemogła obrzydzenie.~- To ty? - spytał. - Co się z tobą
115 32|         teraz, czy jej to pomogło, i ty, synu Słońca, który wiesz,
116 32|           się odwdzięczasz?...~- Jak ty chrześcijanom - odparł Winicjusz.
117 33|           pierwej wysłuchajcie mnie: ty, Piotrze, i ty, Pawle z
118 33|    wysłuchajcie mnie: ty, Piotrze, i ty, Pawle z Tarsu, abyście
119 33|            za skronie i rzekł:~- Ale ty się cezara nie bój, bo to
120 33|           rzekł:~- Ligio, miłujeszże ty go zawsze?~Nastała chwila
121 34|        zawstydzoną głowę odrzekła: - Ty wiesz...~Winicjusz umilkł
122 34|           młody człowiek - gdyby nie ty, byłbym zginął.~- Nie przypominaj! -
123 34|          chciał wrócić Aulusom? Aleś ty mi odrzekła, że cezar mógłby
124 34|             I wówczas powiem: "Gdzie ty, Kajus, tam i ja, Kaja."~-
125 34|             czczona w domu męża, jak ty będziesz w moim.~Przez chwilę
126 35|     uśpionego Petroniusza.~- Ach, to ty! - rzekł ocknąwszy się Petroniusz. -
127 35|            miał wiedzieć?~- Na jakim ty świecie żyjesz? A więc ja
128 35|       Petroniusz ruszył ramionami.~- Ty sobie żyjesz w domu i w
129 35|             w porządku.~- Po jakiemu ty mówisz? - rzekł wreszcie. -
130 35|       pergamscy przodkowie Akte. Ale ty się strzeż w Ancjum Poppei,
131 35|           odwagi umierać. Lecz jeśli ty nie chcesz, odpisz mi jedno
132 35|            pretora, by ich wyzwolić. Ty, droga, powinnaś mi to pochwalić,
133 37|        niepodobne gatunki ludzi i że ty należysz do tego, który
134 37|             dla mnie, że jest twoją. Ty, boska, policz mi za zasługę
135 38|            Winicjusz do Ligii:~"Czyś ty, droga, była kiedy z Aulosami
136 38| zaniepokoiłem się zrazu, bo w Rzymie ty jesteś, carissima. Sam śmieję
137 38|          zanim Palatyn ujrzy cezara, ty, moja boska, będziesz już
138 39|         dopiero rozumiem, dlaczego i ty, i Pomponia Grecyna jesteście
139 39|          pojął tę Boską naukę, którą ty wyznajesz, i czym został
140 39|             i ja także chciałem, byś ty, najdroższa, patrzyła na
141 39|          przyciszonym i drgającym:~- Ty będziesz duszą mojej duszy
142 39|           jest od trosk wolne? Oto i ty, panie, i nikt spomiędzy
143 39|             dzieci zowią alumnami. I ty, panie, mogłeś być takim
144 39|           nie miłością i czcią? Czyś ty czuła, żem tam w Ancjum
145 39|              cię i uwielbiam, daj mi ty ręce.~- Kocham cię.~Lecz
146 40|            więcej można wymagać. Ale ty się lenisz. Wolisz sypiać
147 40|             niż przysiedzieć fałdów. Ty możesz stworzyć dzieło,
148 40|   Petroniuszu, na jedno pytanie: czy ty żałujesz, że Troja się spaliła?~-
149 40|             w małym kółku. Tylko ja, ty, Tuliusz Senecjo i młody
150 40|             przyjmą tej nauki nigdy. Ty co innego! Z twoim usposobieniem
151 40|        Grecyna jest wiecznie smutna, ty od czasu, jak zostałeś chrześcijaninem,
152 41|           siedzących w kącie sali. - Ty, Winicjuszu, podaj mi rękę,
153 41|             od niego. Powiedz mi, co ty sądzisz o muzyce?~- Gdy
154 41|             niepodobna.~- Ach, jakim ty jesteś głębokim znawcą! -
155 41|            zawsze, że w całym Rzymie ty jeden potrafisz mnie zrozumieć.
156 41|           nikt nie uwierzy, a może i ty, mój drogi, nie uwierzysz,
157 41|       Odmawiają mi nawet i tego! Ale ty, który mówisz zawsze prawdę,
158 41|         dobrze jak ja?~- Bynajmniej. Ty masz słodsze dotknięcie,
159 41|             lepiej się rozumie, czym ty jesteś.~- Jeśli tak, to
160 41|           dla sztuki, boski.~- Jakiś ty różny od Tygellina - odpowiedział
161 41|         artysta, którego znasz tylko ty jeden i który, jeśli zabija
162 41|           jeszcze nie domyśla, nawet ty, drogi, jakim ja jestem
163 41|            Augusta żywi niechęć, ale ty, panie, rozproszysz jednym
164 42|            ręce i wynieś z płomieni. Ty to możesz! Oddaj mi ją,
165 42|            na ręce i wynieś z Rzymu. Ty możesz, chybabyś nie chciał..."~
166 43|              Karyny w płomieniu, ale ty zawsze będziesz bogaty jak
167 45|        starego Greka i spytał:~- Coś ty tam robił?~Chilo zmieszał
168 45|           panie, jestem ubogim i gdy ty, Jowiszu, bawiłeś w Ancjum,
169 45|         niecierpliwie Winicjusz.~- A ty mi przy rzekłeś dom z winnicą
170 45|       przepaści i zmarli powstają, a Ty idziesz wśród dźwięku trąb
171 45|           nie mogłem, ale wierzę, że ty możesz mi ją wrócić.~Piotr
172 48|            przykaże, to uczynię, ale ty mi powiedz, co bym mógł
173 48|              podniósł ją do ust.~- I ty, panie? - rzekł. - Błogosławione
174 48|           cię potem z jej rąk. Wszak ty, o carissima, nie lękasz
175 48|       Winicjusz umilkł.~- Więc jeśli ty, któremu nikt nie powierzył
176 48|             mnie, Piotrze, Linusie i ty, Ligio! Mówiłem, co mi nakazał
177 49|       Tygellinie - rzekł po chwili - ty spaliłeś Rzym! Po zgromadzonych
178 49|    Tygellinie - ozwał się Nero - czy ty mnie kochasz?~- Ty wiesz,
179 49|               czy ty mnie kochasz?~- Ty wiesz, panie.~- Poświęć
180 49|               Tobie jednemu ufam, bo ty masz więcej rozumu od nich
181 49|          lecz setek i tysięcy. Zaliś ty kiedy słyszał, panie, kto
182 50|       niecierpliwości.~- Będzie, jak ty każesz, Izydo - odpowiedział
183 51|             mi usta twoje... Kochasz ty mnie?~- Nie kochałabym więcej
184 51|          wannę w kształcie konchy, a ty będziesz w niej jak kosztowna
185 51|           wyzwoleńca odpowiedział:~- Ty wiesz tak dobrze jak ja,
186 51|             to ostateczność! Pierwej ty ratuj ją i mnie! Jesteś
187 51|             odbił ją? Przecie gdybyś ty zdołał ujść, gniew cezara
188 51|              ściga gniew Poppei. Czy ty pamiętasz, żeś obraził Augustę,
189 53|         wołając: "My już gotowi, ale ty, święta głowo, chroń się,
190 53|         Panie! Jam robak lichy, aleś ty znał Chrystusa, ty Go błagaj,
191 53|              aleś ty znał Chrystusa, ty Go błagaj, ty wstaw się
192 53|             Chrystusa, ty Go błagaj, ty wstaw się za nią.~I drżał
193 53|              się modlił za nią, lecz ty pomnij, com mówił tamtym
194 53|        wreszcie Apostoł - wierzyszli ty?~- Panie, czyżbym inaczej
195 54|     Zwiastujesz mi dobrą nowinę.~- A ty się wykąp i spocznij. Usta
196 54|             dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu, czy rozkaz
197 54|       kimeryjskich krajów, idę spać, ty zaś naśladuj mnie.~I rozeszli
198 54|            możemy jej obudzić, zbudź ty ją." Lecz Piotr odpowiedział: "
199 54|          obwódkami, i odszepnął:~- A ty, gdym umierał z głodu, kazałeś
200 55|                nowe nieznane bóstwo. Ty, Augusto, czcisz podobno
201 55|            spytała z rozpaczą:~- Czy ty myślisz, że ja mogę?~- Więc
202 56|            wrócę do cyrku i zobaczę. Ty patrz na mnie, gdy wyjdziecie
203 56|     chciałbym zostać twoim bratem: - Ty meocki trądzie!~- Ty liguryjski
204 56|                 Ty meocki trądzie!~- Ty liguryjski mule!~- Skóra
205 56|        rozkazał, więc zdaję Ci je, a Ty porachuj je, Panie, weź
206 56|          duchu:~"Panie! Panie! Komuś Ty oddał rząd nad światem?
207 57|          poezji?~- Więc zauważyłeś i ty, że nie podziękowano mi
208 57|        odpowiedział również cicho:~- Ty wszystko zauważysz!... Wiem!...
209 57|              nie spostrzegł? Prawda? Ty zaś, na miłość bogów, nie
210 57|             do Achai - rzekł Nero. - Ty musisz wiedzieć co do grosza,
211 57|             odrzekł Winicjusz.~- Czy ty wierzysz, że teraz i dla
212 57|       podusili się z zaduchy.~- Ktoś ty jest? - zapytał Petroniusz.~-
213 57|             ją do trumny jak umarłą. Ty dobierz pomocników, którzy
214 57|              tydzień lub dwa dopiero ty zachorujesz i wezwiesz Neronowego
215 57|           nią - rzekł Winicjusz - bo ty mówisz o Sycylii, a ona
216 57|              jej uzdrowienie... Ach, ty, Ahenobarbie, chcesz sobie
217 57|        widowisko z boleści kochanka! Ty, Augusto, naprzód zazdrościłaś
218 57|             że zginął twój Rufius... Ty, Tygellinie, chcesz ją zgubić
219 57|             było wszystkiego ułożyć. Ty musisz udawać strapionego
220 57|         Jowiszowi dwanaście... Ale i ty nie szczędź obietnic twojemu
221 57|             dobrze by było, gdybyś i ty był.~- Czy nie było jakich
222 57| rozszerzonymi źrenicami.~- Co tobie? Ty masz gorączkę? - rzekł Petroniusz.
223 58|          jeszcze będą z tobą w raju. Ty mniemasz, że mogą być potępieni?
224 59|         powtarzać wszyscy. Czego się ty boisz, zmurszała bedłko?~
225 59|            do Chilona. - Hej, stary, ty ich znasz dobrze: powiedz
226 60|              spytał:~- Ursus, czy to ty? Olbrzym odwrócił głowę:~-
227 60|       Olbrzym odwrócił głowę:~- Ktoś ty jest?~- Nie poznajesz mnie? -
228 60|                rzekł.~- Myślałem, że ty go znajdziesz, panie. Mnie
229 60|            chwili zaś dodał:~- Jeśli ty, panie, i szlachetny Petroniusz
230 60|             spokojnym: - Nie, droga. Ty nie umrzesz. Apostoł kazał
231 60|        miłosierny. I nie ma śmierci. Ty mnie kochasz, więc pomyśl,
232 60|              Marku drogi, pomyśl, że ty tam przyjdziesz do mnie!~
233 60|          płacz za mną i pamiętaj, że ty tam przyjdziesz do mnie.
234 60|              i miłujesz Go zawsze. A ty Go będziesz miłował i zniesiesz
235 61|          wytrzymać rzekł mu:~- Teraz ty wyglądasz inaczej, więc
236 61|         odpowiedział Winicjusz - ale ty nie możesz mi być już pomocny.
237 61|             rzekł:~- Nie, drogi, ale ty tego nie chcesz zrozumieć.~-
238 62|        przerażeniem:~- Kto tam! Ktoś ty jest? - Apostoł, Paweł z
239 62|           więc spełniam służbę Jego. Ty mniemasz, żeś przeklęty,
240 62|               a czeka cię zbawienie. Ty myślisz, żeś znienawidzon,
241 63|              przybito na krzyż, więc Ty, Miłosierny, nie odepchniesz
242 65|               Na biodra Kiprydy! Jak ty mnie znasz dobrze! Nie!
243 65|            Nerwy. Wszakże będziesz i ty. W każdym razie do widzenia
244 65|           człowiekiem, ale przecie i ty nie będziesz twierdził,
245 66|        niemal do groźby, o ratunek. "Ty możesz!", powtarzał zaciskając
246 66|       zaciskając konwulsyjnie ręce. "Ty możesz!" Przedtem ani domyślał
247 69|           opasze i poprowadzi, gdzie ty nie chcesz." Słuszna przeto,
248 69|            pomarli za wiarę swoją, a ty uciekłeś?"~Noce i dni upływały
249 70|           słodki, który rzekł:~- Gdy ty opuszczasz lud mój, do Rzymu
250 73|             oglądał i krzywd Takich. Ty przecie znasz Karynasa.
251 73|        spokojni o wasze jutro?" Aleś ty mówił mi, że nasza prawda
252 73|            więc po dwakroć nie mogę. Ty wierzysz, jak Paweł z Tarsu,
253 73|            Tak musiało się skończyć. Ty, który znasz Ahenobarba,
254 73|         rzecz niespodziana. Przy tym ty mylisz się, Winicjuszu,
255 74|         Eunice - rzekł do niej - czy ty wiesz, że od dawna już nie
256 74|              i rzekła:~- Panie, czyś ty myślał, że ja cię opuszczę?