Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
niegodziwcu 1
niegodziwe 3
niegodziwosc 1
niej 231
niejaka 1
niejaki 3
niejakiego 6
Frequency    [«  »]
240 byc
236 bedzie
233 ligii
231 niej
230 mógl
229 oczy
224 tu
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

niej

    Rozdzial
1 1 | mądrości i w niczym się od niej nie różni.~Winicjusz począł 2 1 | Poppea wyglądałaby przy niej jak jesienna figa przy jabłku 3 1 | oboje przywiązali się do niej jak do własnego dziecka.~- 4 2 | i nie mogłem słowa do niej przemówić. Musiałem słuchać 5 2 | I nie przemówiłeś do niej?~- Owszem. Oprzytomniawszy 6 2 | Tym razem malowało się na niej pewne zdziwienie, a nawet 7 2 | oświadczył, że sam się do niej poczuwa, chociaż zapewne 8 2 | człowiek nie tylko odczuwał dla niej pewien rodzaj szacunku, 9 2 | jakby na znak, że wobec niej żadne inne bóstwo nie mogło 10 2 | Że zaś nie przemówił do niej dotąd, więc podniósł się, 11 2 | znawca zrozumiał, że jest w niej coś niezwykłego. Wszystko 12 2 | się w jej uszy, porusza w niej krew, a zarazem przejmuje 13 2 | on mówi coś takiego, co w niej już było poprzednio, ale 14 2 | zdać sprawy. Czuła, że on w niej coś budzi, co drzemało dotąd, 15 2 | dziewczynę - i byłby wprost do niej zwrócił palące słowa, gdyby 16 3 | tylko sam gorejesz, bo i w niej Eros rozniecił płomień... 17 3 | głupota. Chodź ze mną do niej. Jeśli pocznie cię bałamucić 18 4 | jej bronić - lepiej by dla niej było umrzeć.~Ligia zaś, 19 6 | moje oczy, nie znajdzie w niej piękności, a nie znalazłszy, 20 6 | zamieszkać, Poppea pogadałaby o niej z Lokustą, ale przez kilka 21 6 | również tego zdania, bo do niej pisała. Jutro jest uczta 22 7 | niebezpieczną. Wiedziano o niej, że kocha zawsze Nerona 23 7 | istotnie obawy, aby cezar do niej wrócił, patrzano na nią 24 7 | przyjazny sposób, zachowano dla niej pewne względy. Nero wyzwoliwszy 25 7 | nagłym przejściu, walczyły w niej z chęcią oporu. Bała się 26 7 | z drugiej rodziła się w niej chęć okazania odwagi, wytrwałości, 27 7 | skarzą i jaki rodzaj mąk dla niej obmyślą.~I tak wahała się 28 7 | uczcie zobaczysz. Być na niej musisz, naprzód dlatego, 29 7 | ujrzeć taką ucztę, a na niej cezara, dwór, słynną Poppeę 30 7 | było skończone, ułożono na niej peplum w prześliczne lekkie 31 7 | zdumieniem. Był to dla niej świat dziwny, którego pięknością 32 7 | oczy, serce ścisnęło się w niej przestrachem, a w duszy 33 7 | Aulusów, która zerwała się w niej przed chwilą, przestała 34 7 | oprzytomniawszy nieco, spojrzała: obok niej spoczywał Winicjusz.~Był 35 7 | o wszystko, co było dla niej niezrozumiałym i co przejmowała 36 7 | Ona się tu boi i chce do niej powrócić. Umarłaby z tęsknoty 37 7 | on, Winicjusz, jest przy niej i pozostanie przy niej. 38 7 | przy niej i pozostanie przy niej. Wolałby stracić oczy niż 39 7 | jej piękności i o swym dla niej uwielbieniu, że zaś gwar 40 7 | jej, że coś budzi się w niej jak za snu, że ogarnia 41 7 | teraz zaś spoczywał obok niej Winicjusz, młody, ogromny, 42 7 | pierwszy był tak tuż przy niej. Myśli poczęły mu się mącić; 43 7 | Po prostu nie umiała od niej oderwać oczu, a z ust mimo 44 7 | szukają miłości. Nie ma prócz niej nic w świecie! Oprzyj mi 45 7 | zamiast ratować, ciągnie do niej. I uczuła do niego żal, 46 7 | serce tak biło, jak biło w niej, gdy słuchała słów Winicjusza, 47 7 | gdy on przybliżał się do niej, ten jest już zgubiony bez 48 7 | Anakreona. Wtórowali mu do niej Pitagoras, Diodor i Terpnos, 49 8 | wówczas już nie będzie dla niej ratunku. Jeśli Aulusowie 50 8 | Ligia, nie znajdowała w niej echa. Ona sama była przecie 51 8 | Gdyby chciał powrócić do niej, wyciągnęłaby do niego ręce 52 8 | Ligii, która zwrócona do niej profilem, ze wzniesioną 53 9 | śpi także, zwróciła się ku niej, by rozmawiać o jej wieczornej 54 9 | wielka litość. Zbudziło się w niej jakieś uczucie matki; Ligia 55 9 | twarz w pałacu wzbudzała w niej podejrzenie. Okiem znawczyni 56 9 | znacznie starsza! Zadrgała w niej zraniona miłość własna, 57 9 | rzekła wyciągając ku niej ręce - cezar obiecał oddać 58 10 | widzieć Ligię i siedzieć koło niej w ciemnościach w podwójnej 59 11 | się, że nie potrafi bez niej istnieć. Nie umiał sobie 60 11 | odpowiedzieć, co zrobiłby bez niej jutro, jakby mógł przeżyć 61 11 | Akte, sądził bowiem, że od niej może dowiedzieć się prawdy. 62 11 | i Augusta Poppea przy niej wraz z lekarzami, których 63 11 | choćby pod ziemią i uczyni z niej wszystko, co mu się podoba. 64 11 | spytała go, dlaczego do niej przyszedł.~Winicjusz nie 65 11 | odpowiedzi. Przyszedł do niej, bo tak chciał, bo sądził, 66 11 | nim zobaczyć wstąpił do niej. Ligia uciekając sprzeciwiła 67 11 | odnajdą, nie będzie dla niej ratunku.~Nastała chwila 68 11 | nie wyzdrowieje, nie mów o niej z cezarem, bo ściągniesz 69 11 | nadzieję, że on wyprosi dla niej od cezara powrót do domu 70 11 | z Akte, przychodziła do niej po wiadomości.~Lecz spostrzegłszy 71 12 | dlaczego dotąd pozostałem dla niej obojętny, nie wstrzymała 72 12 | Nie!... nie!... Nic mi po niej! Nic mi po innych... Dziękuję 73 12 | wszelką piękność, uczuł dla niej pewien rodzaj politowania.~- 74 12 | Czym nie wydał co do niej innego rozkazu?~- Nie, panie - 75 12 | kochankiem?~- Nikt, panie.~- Co o niej wiesz?~Tejrezjasz począł 76 12 | niewolnice śmieją się z niej i nazywają Dianą.~- Dosyć - 77 13 | przykład Eunice, sam byś przy niej odmłodniał, a zarazem miałbyś 78 13 | odmłodniał, a zarazem miałbyś z niej uczciwy i pewny dochód. 79 14 | ustanowić osobnego przy niej kapłana. Składano też w 80 14 | się dręczyć i czynić dla niej tylu zabiegów, to przyjeżdżaj 81 14 | ryba. Patrz, jaka jednak w niej siła! I za kilka dni będę 82 15 | było brać kąpiel zaraz po niej. Nigidii Lukan dał w twarz 83 15 | wchodzi i wychodzi. Ciągle o niej myślę, więc poznam. Chilon 84 16 | sobie każde słowo, które do niej mówił i które od niej usłyszał. 85 16 | do niej mówił i które od niej usłyszał. Czuł blisko; 86 16 | spełnić wszystko, czego od niej żądał, chwytał go żal ciężki, 87 18 | nią się tylko zajmuje, do niej ustawicznie wraca i krąży 88 18 | Wspomina jeszcze czasem o niej Poppea, ale cezara umysł 89 18 | stanie odmiennym, to i w niej pamięć tamtego dziecka rozwieje 90 19 | zwanej arca, i wydobywszy z niej kieskę cisnął Chilonowi.~- 91 19 | odzyska, i gniew przeciw niej, i uraza, jaką dla niej 92 19 | niej, i uraza, jaką dla niej żywił, znikły. Za właśnie 93 19 | wszystkie winy. Myślał tylko o niej jak o drogiej i pożądanej 94 20 | po ciemku nie umiał się w niej rozeznać. Co chwila trafiały 95 20 | bogów. Mówił przy tym o niej jak o rzeczy zupełnie pewnej, 96 20 | czuł, że rozchodzi się od niej, jakby od łąki pełnej kwiatów, 97 20 | wszystkim innym i tylko do niej tęsknić. Zdawało mu się, 98 20 | Zdawało mu się, że nie ma w niej nic rzeczywistego i zarazem, 99 20 | że rzeczywistość wobec niej jest czymś tak lichym, że 100 21 | widział Ligię i dzieliła go od niej odległość zaledwie kilkunastu 101 21 | Ligii nie znał. Widział w niej cudną nad wszystkie dziewczynę, 102 21 | poznał, że ta nauka czyniła z niej jakąś różną od innych kobiet 103 21 | poświęci; że jeśli istnieje dla niej rozkosz, to całkiem odmienna 104 22 | nieczysta, i że chciał go do niej namówić jakiś zdrajca. Zresztą 105 23 | jego głowie i przyłożył do niej maść gojącą. Ursus zabrał 106 23 | powiedzieć coś takiego, co go do niej zbliży, że może coś obmyśli, 107 23 | Raniony i bezbronny budził w niej tylko litość, nie strach. 108 23 | stopnia, że zastąpiło ono dla niej dom, rodzinę, stracone szczęście 109 23 | szczęście i zarazem uczyniło z niej jedną z takich dziewic chrześcijanek, 110 23 | radość, że zostaje przy niej i że będzie mógł na nią 111 24 | mu . Napisano jest na niej, żem wyjechał do Benewentu. 112 24 | upadł na ziemię i wsparty na niej rękoma, kręcił głową jak 113 25 | kapłanką. I oto nie spuszczał z niej oczu, ale widział na 114 25 | szeroko rozlaną toń, na niej łódź rybaczą, a w łodzi 115 25 | zdziwił się, jak się mogły w niej pomieścić, i wziął go strach, 116 25 | miarę jak zbliżali się ku niej, pogoda czyniła się cichsza, 117 25 | kobiety, to aby mu już w niej czegoś niedostawało. Wówczas 118 26 | koniec puszczy, i ludu w niej dużo. też w puszczy i 119 26 | zobaczyć, ale wrócić do niej już nie mogę.~- Dlaczego? - 120 26 | Wzruszyła cześć, z jaką do niej mówił. Czuła się kochaną 121 26 | człowiek należy teraz do niej duszą i ciałem, jak niewolnik, 122 26 | jednej chwili. Był to dla niej znów ten przepyszny i piękny, 123 26 | Wszakże ścigał po to, by z niej uczynić swoją niewolnicę 124 26 | pierzchnąć. Zmienił się tylko dla niej, lecz poza tym jednym uczuciem 125 27 | wówczas serce wzbierało w niej politowaniem. Wkrótce też 126 27 | tym tkliwsze rodzą się w niej dla niego uczucia. Opuściła 127 27 | przebić, wikła się w niej coraz bardziej. Musiała 128 27 | ludzkie. Rozumiał, że jest w niej coś nadzwyczajnego, coś, 129 27 | ucieczki z Palatynu był dla niej jakby ojcem okaże trochę 130 27 | łzami zalaną twarz, mówił do niej: - Póki oczy tego, którego 131 28 | przestać jej kochać, ni żyć bez niej, wprowadzę do domu mego 132 28 | nic takiego, czego bym dla niej nie uczynił. Ale nie mógłbym 133 28 | mogę sobie dać rady bez niej, że mi źle jest samemu, 134 28 | może się czasem czegoś o niej dowiem. Nie! nie opuściłbym 135 29 | zajmowały mu duszę i wnosiły do niej obce jej dotąd pojęcia i 136 29 | się jednak pozbyć myśli o niej. Miał ciągle uczucie, że 137 29 | końcu spostrzegł, że myśl o niej nie opuszcza go ani na chwilę, 138 29 | nauki i zarazem czuje do niej wstręt nieprzezwyciężony. 139 29 | Wyznawałeś zawsze. Nic w niej nowego! - Jest w niej treść, 140 29 | w niej nowego! - Jest w niej treść, której brakło.~To 141 29 | na stole i wydobywszy z niej pełną garść fiołków począł 142 29 | chwili myśli o Ligii, tylko o niej.~Petroniusz zaś rzekł:~- 143 29 | klejnoty, z wyjątkiem gemm, do niej będą należały na wypadek 144 29 | przypatrzył Eunice, i mówię ci o niej dlatego, że może i ty szukasz 145 29 | nie znaczy, że jest coś od niej silniejszego? Nie, drogi: 146 31 | powodu nagromadzonych na niej roślin pozór wyspy i ogrodu, 147 31 | bliska nie była nawet do niej podobna, zbyt silne wrażenie 148 31 | doświadczał, i miłość do niej napłynęła mu nową ogromną 149 31 | Petroniusz - nie umiał ukryć przy niej swej żądzy do Rubrii, więc 150 32 | nie spodziewając się od niej niczego, nie chciał jej 151 32 | wyprawi u siebie ucztę i na niej skłoni cezara do wydania 152 32 | wyzwoleniec cezara.~- Jest na niej moje nazwisko - rzekł - 153 32 | cię zdobyć.~- Odważna z niej Augusta!~- Odważna zaiste, 154 32 | nauka wobec tego nowego dla niej świata, wobec rozkoszy i 155 33 | mieszkania. Mam prawo do niej, dane mi przez cezara, mam 156 33 | rozumiem, że nie wiem, czy w niej żyć potrafię i czy zniesie 157 33 | rzekł - mógłbym sam pójść do niej i spytać, jako jest rzecz 158 33 | albo wprowadź mnie sam do niej. Nie wiem, jak długo przyjdzie 159 33 | zaś Piotr zbliżył się do niej i rzekł:~- Ligio, miłujeszże 160 33 | jednej chwili klęknął przy niej, Piotr zaś położył ręce 161 34 | Przyznał się Ligii, że chciał o niej zapomnieć, ale nie mógł. 162 34 | ale nie mógł. Myślał o niej po całych dniach i nocach. 163 34 | głowy, bo oto jest przy niej, a wszakże już ona nie będzie 164 34 | sprawy z tego, co czuł, że w niej przychodzi na świat jakaś 165 34 | odnalazł i że jest przy niej:~- O Ligio! O Ligio!...~ 166 35 | jej nie przyjmę, choćby w niej tkwiła prawda i mądrość 167 36 | Czy boisz się, by Rzym od niej nie spłonął?" I ci, którzy 168 36 | jej rękę i przycisnął do niej usta ku wielkiemu zdumieniu 169 39 | Mniemałem, że nie masz w niej ani mądrości, ani piękności, 170 39 | Winicjusza chciała przycisnąć do niej usta, lecz on począł mówić 171 40 | jakaś inna ofiara byłaby dla niej za wielka.~Tygellinus zmieszał 172 40 | mnie poczucie, że jestem na niej najlepszym z gladiatorów. 173 40 | memu lekarzowi trzymać w niej środki czyszczące. Ja uczyniłem 174 40 | dla siebie samego, nie dla niej.~- A mnie ciebie żal, Petroniuszu.~- 175 40 | spokojniejsza i, o ile wiem, nic od niej nie grozi ni tobie, ni Ligii.~- 176 41 | wszystkiego. Winicjusz chciał z niej mieć kochankę, lecz gdy 177 41 | przekonaniu, że naszyjnik dla niej jest przeznaczony.~Cezar 178 42 | tego uczynić, to uczyń dla niej. Ona Cię kocha i ufa Ci. 179 43 | wdzięcznością w niebo i skoczył ku niej, jakkolwiek samo powietrze 180 43 | choćby mu nawet przyszło na niej zemdleć.~Na końcu ulicy 181 47 | dosięgnął do Via Nomentana, a od niej, wraz ze zmianą wiatru, 182 48 | wymówiwszy jej imię wyciągnął ku niej ręce. Wówczas podniosła 183 49 | poezję, że poświęcił dla niej ojczyznę! Od początku świata 184 50 | szukał, gdyż nie mógł bez niej żyć. Za nędzną zapłatę pomagałem 185 51 | wstępie Petroniusz.~- Od niej wracam.~- Słuchajże, co 186 51 | Petroniusz wyciągając do niej ręce.~Ona zaś chyląc ku 187 51 | konchy, a ty będziesz w niej jak kosztowna perła... Przyjdź, 188 51 | trwać wiecznie i trzeba po niej pójść spać choćby z samego 189 53 | garść tylko, nie było wśród niej jednego serca, które by 190 53 | podwoi, niech potroi mękę dla niej przeznaczoną, wytrzymam; 191 54 | pileolus, który miał na niej, jest z ołowiu. Wtem żołnierz 192 55 | bólowi. Śmierć nie była dla niej rozerwaniem ślubów. Z ufnością 193 55 | Marek, który tęskni po niej całym sercem. I myślała, 194 55 | Augusty, teraz zaś udał się do niej po raz drugi. Zastał 195 56 | światło bowiem przychodziło do niej jedynie przez zakratowane 196 56 | na arenie i odnosili na niej zwycięstwa, zyskiwali najwięcej 197 56 | całych oddziałów. Lud brał w niej udział duszą, sercem, oczyma: 198 57 | nie w dwa lub trzy dni po niej; bo poszliby za nim i odkryli 199 57 | litość i zapamiętał się w niej tak, że zapomniał, gdzie 200 57 | świątyńki.~Winicjusz skoczył ku niej, a za nim Petroniusz, Niger 201 58 | arenę i poczęto kopać w niej doły, jeden przy drugim, 202 60 | światło w górę, począł się po niej rozglądać.~I nagle drgnął, 203 60 | nic więcej klęknął przy niej.~Ursus zaś poznał go i rzekł:~- 204 62 | straszna i czarna pustka, w niej zaś widać tylko te oczy 205 62 | czym przytwierdziwszy go do niej za pomocą sznurów, poczęli 206 64 | rodzinnych i spocznie koło niej. Nie miał już żadnej nadziei 207 64 | niezgłębioną, tak że wobec niej owa wieczność wydawała mu 208 64 | śmierci zaczynało się dla niej szczęście nawet i ziemskie, 209 64 | Ligię lub opóźnił je dla niej na długie lata. W swej prostaczej 210 64 | olbrzyma, nie było bowiem dla niej ani pęt, ani krat dostatecznych, 211 64 | nie obiecywali sobie po niej nic, tymczasem ów olbrzym 212 64 | więzienną słomę, szli ku niej z radością, jak do wrót 213 65 | spuszczając oczy. - Myślałem o niej i o tym olbrzymie, który 214 66 | wiedząc, jaką obmyślono dla niej mękę i co za chwilę zobaczy. 215 66 | zmiłujcie! ocalcie! Jam dla niej to uczynił!~Widzowie pojęli 216 66 | ruchem i oczyma błagał, dla niej o życie. A wtem Winicjusz 217 67 | imię.~Więc klęknął przy niej i położywszy lekko rękę 218 67 | Winicjusz pozostał przy niej klęczący i pogrążony w modlitwie. 219 68 | wtóre, że mógł wysławić w niej samego siebie jako wspaniałomyślnego 220 68 | jej nóg, wyglądała przy niej jak bóstwo cypryjskie. Esteta 221 68 | silił się, by wynaleźć w niej dawne ponęty i wzruszając 222 69 | nie może uchylić się od niej nikt. Jednakże krajało się 223 70 | na równinę, na leżące na niej domy, cmentarze, miasteczka 224 73 | naszą spokojną zatokę, a na niej Ursusa w łodzi, zapuszczającego 225 73 | Tygellin, ale obojętnym dla niej nikt być nie potrafi. O 226 73 | wiedział już, że musi w niej paść, i rozumiał tego powody. 227 73 | podróżą" i właśnie czynił do niej przygotowania, gdy nadszedł 228 74 | mistrza.~- Eunice - rzekł do niej - czy ty wiesz, że od dawna 229 74 | wieńce, i wszystko, co w niej jest, i pola, i stada należą 230 74 | na cześć innej bogini z niej nie uleją.~I rzucił kosztowne 231 Epi| wierny sobie grał pierwszą w niej rolę do końca. Opanowała


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License