Rozdzial

  1 1  |          przemówił - i otworzywszy oczy jął rozpytywać o pogodę,
  2 1  |          Petroniusz znów przymknął oczy i wydał rozkaz, by przeniesiono
  3 1  |           Petroniusz otworzył znów oczy.~Zdrowie!... Nie. On nie
  4 1  |           kochająca, patrzyła mu w oczy z pokorą i zachwytem.~Lecz
  5 2  |          piasku. Po czym podniosła oczy, raz jeszcze spojrzała na
  6 2  |         faunem.~- Musi mieć piękne oczy.~- Jak morze - i utonąłem
  7 2  |         zaś było ich tak pełno, że oczy gubiły się wśród nich jak
  8 2  |        ryby, ptaki i gryfy, nęciły oczy grą kolorów. Odrzwia do
  9 2  |          podniósłszy swe orzechowe oczy w górę, biedził się, by
 10 2  |          Juno.~To rzekłszy zwrócił oczy na Pomponię, jakby na znak,
 11 2  |          niebieskie jak lazur mórz oczy, i alabastrową białość czoła,
 12 2  |            odpowiedziała zwracając oczy w stronę małego Aulusa i
 13 2  |            jakby rozbudzone ze snu oczy na Winicjusza i nagle -
 14 4  |           patrzeć śmierci prosto w oczy, pozostał spokojny i tylko
 15 4  |          znak, po czym podniósłszy oczy na starego centuriona rzekł
 16 4  |            Ligia zwróciła ku niemu oczy zalane ,łzami, a potem chwyciwszy
 17 4  |            do jej kolan i ukrywszy oczy w fałdach jej peplum, pozostała
 18 4  |        Godzina rozstania nadeszła. Oczy Pomponii i Ligii znów zapłynęły
 19 4  |           podniosła na niego nagle oczy. - Petroniusz?~- Tak jest.~
 20 5  |        znów gorącą falą do twarzy, oczy poczęły sypać skrami, usta
 21 6  |            inaczej, jak przez moje oczy, nie znajdzie w niej piękności,
 22 6  |         teraz, patrząc ci prosto w oczy, powiedział, co następuje: "
 23 6  |     orzechowymi źrenicami wprost w oczy Winicjusza, z wyrazem chłodnym
 24 7  |        pałacu, by nasycić olśnione oczy przepychem, niemal przechodzącym
 25 7  |        piersi i ze spuszczonymi na oczy rzęsami. Wreszcie, podniósłszy
 26 7  |        powietrzu Apollina i Dianę. Oczy Ligii uderzył pyszny widok,
 27 7  |        pięknością napawały się jej oczy, ale którego przeciwieństw
 28 7  |           z coraz większą siłą jej oczy, serce ścisnęło się w niej
 29 7  |            zaś mówił:~- Szczęśliwe oczy moje, które cię widzą; szczęśliwe
 30 7  |         przy niej. Wolałby stracić oczy niż jej nie widzieć, wolałby
 31 7  |         słowa. Chwilami spuszczała oczy, to znów podnosiła na Winicjusza
 32 7  |            ciekawe i przestraszone oczy.~Akte mówiła prawdę. Cezar,
 33 7  |           jego wypukłe, niebieskie oczy, mrużące się pod nadmiarem
 34 7  |     biodrach - odrzekł przymykając oczy Nero.~Na ustach Petroniusza
 35 7  |          wdzięczności, a wszystkie oczy zwróciły się ku niemu. Lecz
 36 7  |            Nie patrz na nią. Zwróć oczy ku mnie, ocelle mi!... Dotknij
 37 7  |     oparłszy deltę o stół, wzniósł oczy w górę i przez chwilę w
 38 7  |          inne obcierały załzawione oczy; w całej sali zawrzało jak
 39 7  |         głowę na piersiach i zmruż oczy.~A jej tętna biły ciężko
 40 7  |           grupę wykutą z kamienia. Oczy Rzymian z lubością śledziły
 41 7  |      patrzono, gdyż wino ćmiło już oczy patrzących. Uczta zmieniała
 42 7  |            z jej włosów, podnosząc oczy z niezmierną uciechą ku
 43 7  |        Winicjusz przetarł zdumione oczy i nagle ujrzał nad sobą
 44 8  |       poranne powietrze, otworzyła oczy. Na świecie czyniło się
 45 8  |           czekając jej słów.~A jej oczy zaszły mgłą i po chwili
 46 8  |          Ale niebieskie, dziecinne oczy olbrzyma świeciły szczęściem.
 47 9  |      obnażonym ramieniu, zamknięte oczy i otwarte nieco usta. Oddychała
 48 9  |         gdy otworzyła swe błękitne oczy i poczęła spoglądać po cubiculum
 49 9  |           ciekawości swe promienne oczy, to nakrywając je znów powiekami.
 50 9  |       stała się jeszcze większą, a oczy jej spod złotych rzęs poczęły
 51 9  |     dlaczego zaczęło płakać.~Ligii oczy również wezbrały łzami,
 52 10 |                Twarz mu posiniała, oczy uciekły pod czoło, piana
 53 11 |            patrząc mu z wyrzutem w oczy.~A on, jakkolwiek przyrzekał
 54 11 |        pomstę Poppei. Dość już jej oczy płakały przez ciebie i niech
 55 11 |      sromoty, pokalał jej niewinne oczy widokiem bezecnej uczty,
 56 12 |       natychmiast, że je na własne oczy widzieli, bo to ich wobec
 57 12 |            politowaniem. Istotnie, oczy Winicjusza podsiniały, źrenice
 58 12 |            swoje niebieskie, łzawe oczy i odrzekła tak cicho, że
 59 13 |            zaś pod tym dotknięciem oczy w jednej chwili zaszły mgłą
 60 13 |   Petroniusz.~Grek podniósł w górę oczy:~- Zbyt nisko dziś cenią
 61 13 |    obdarzył mnie na drogę.~Okrągłe oczy Sporusa uczyniły się na
 62 14 |               Biada mi! I wolej by oczy moje nie patrzyły na światło
 63 14 |            rybę, patrzeć ludziom w oczy i słuchać, co na ów znak
 64 16 |     Eurycjusz, a chociaż na własne oczy przekonałeś się, że syn
 65 17 |            tak jest, i podniósłszy oczy w górę, zdawał się modlić,
 66 17 |   zdumieniem na robotnika, którego oczy zaświeciły nagle jak oczy
 67 17 |          oczy zaświeciły nagle jak oczy zwierza, a twarz przybrała
 68 19 |            się dom, rozjaśniły się oczy i rozjaśniła twarz. Począł
 69 20 |        ciemku. Wprawne żołnierskie oczy Winicjusza odróżniały po
 70 20 |          od blasku, jak olśniewają oczy od błyskawic nieustannie
 71 20 |          pamięci, że gdy przymknie oczy, to jeszcze widzi. Mówił
 72 20 |       przemogła. Starzec przymknął oczy, jakby chcąc widzieć lepiej
 73 20 |            te słowa słyszeliśmy, i oczy nasze patrzyły na Niego,
 74 21 |          usta miała nieco otwarte; oczy wzniesione ku Apostołowi,
 75 21 |          jak wiadomo, ma zawiązane oczy, więc nie widzi nawet we
 76 21 |           dziwny widok uderzył ich oczy. Oto dwóch żołnierzy klękło,
 77 21 |            pobladła ze wzruszenia, oczy zaś jego skrzyły się jak
 78 22 |           obraz, który uderzył jej oczy, gdy Winicjusz wypadł z
 79 23 |       dzieje. W głowie czuł szum i oczy jego były zakryte jakby
 80 23 |             lecz zwróciła na niego oczy pełne smutku.~- Pokój z
 81 24 |            począł patrzeć bystro w oczy Chilona i mówić z wolna
 82 24 |            ni zdziwienia, podniósł oczy w górę i zawołał:~- Łotr
 83 24 |          strasznych rękach Ursusa, oczy zachodziły łzami z bólu.~-
 84 24 |          zniżając ją ku piersiom i oczy miał zamknięte, ale następnie
 85 25 |          zwyciężył!~Ów zaś wzniósł oczy ku górze tak ufne i pełne
 86 25 |         jej bliskość i otworzywszy oczy uśmiechnął się, ona zaś
 87 25 |           i ze służebników... I aż oczy zaszły mu łzami na samą
 88 25 |        Burza jęła mu rzucać fale w oczy i począł tonąć wołając błagalnym
 89 25 |      albowiem siedząc nieruchomie, oczy miała zamknięte. Winicjusz
 90 25 |            Tymczasem ona otworzyła oczy i widząc, że Winicjusz na
 91 26 |          rozmowy, ale gdy otworzył oczy, Ligii nie było przy nim,
 92 26 |           a moja rzecz słuchać. Tu oczy zasępiły mu się i po chwili
 93 26 |          kominem, utkwił zamyślone oczy w płomień.~- To twoja wina,
 94 26 |            porwała ją tęsknota, bo oczy jej zrosiły się łzami, lecz
 95 26 |        pobladłym czole i przymknął oczy. Natura jego nie znała nigdy
 96 27 |         Gdy chwilami zaświeciły mu oczy zniecierpliwieniem, samowolą
 97 27 |           głowie, po czym podniósł oczy na starego kapłana i rzekł:~-
 98 27 |       twarz, mówił do niej: - Póki oczy tego, którego miłujesz,
 99 27 |        włosach i wzniósłszy w górę oczy błogosławił jej. Z twarzy
100 28 |         rzekł mi: "Gdy Bóg otworzy oczy twoje na światło i zdejmie
101 28 |           słodką twarz Ligii i jej oczy zalane łzami, dziękujące
102 29 |    przyuczał się do myśli, że inne oczy mogą inaczej patrzeć, inne
103 29 |            Miał ciągle uczucie, że oczy jej patrzą na niego, i uczucie
104 29 |            odblaskiem purpury, jak oczy zatapiały się stopniowo
105 29 |          zaś przejmowało drganie i oczy jej to zamykały się, to
106 30 |          rzekł:~- Wasze śmiertelne oczy nic nie widziały, bo bóstwo
107 30 |     cezarze, com widział na własne oczy. - Gdzież jest ta perła?
108 30 |            powiedziawszy przymknął oczy dając w ten sposób znać,
109 31 |     połyski numidyjskiego marmuru. Oczy stały się większe, smutniejsze.
110 32 |          dobroczynną i uwielbioną. Oczy jego mimo woli przeniosły
111 33 |      przeszkody, ale miłuję ją jak oczy własne i chociaż nie jestem
112 33 |         przedtem, niech nasycę nią oczy i niech ją zapytam, czy
113 34 |         ona podniosła na niego swe oczy koloru irysów, po czym schyliwszy
114 34 |            powoli otwierały mu się oczy, że ona jest całkiem różna
115 34 |    podniósłszy na niego świetliste oczy rzekła:~- I wówczas powiem: "
116 35 |            otworzysz twoje śliczne oczy, o boska, list ten powiedział
117 35 |       konia i popędzę do Rzymu, by oczy twoim widokiem, uszy twym
118 36 |      wszystkich narodów świata, by oczy nasycić widokiem orszaku
119 36 |      strony, przymrużając chwilami oczy i nasłuchując bacznie, jak
120 36 |      piękności, zbytku i rozpusty. Oczy tłuszczy przenosiły się
121 36 |            co patrzeć, i nie tylko oczy, ale i myśl olśniewała od
122 36 |         twarz i cudne śmiejące się oczy, pytając:~- To źle?~I uśmiech
123 36 |          Ligia. A Piotr przysłonił oczy ręką i rzekł:~- Gniew Boży
124 37 |           tak niebieskie jak twoje oczy, o boska. Wiosłowaliśmy
125 39 |        głos, a natomiast napełniły oczy łzami wzruszenia. Winicjusz,
126 39 |          aby gdy śmierć mi zamknie oczy, odnaleźć życie, odnaleźć
127 39 |   utkwiwszy w niego swe niebieskie oczy, podobne przy blasku księżyca
128 39 |           że gdy nadejdzie śmierć, oczy nasze otworzą się znów,
129 39 |           jego ramienia, podniosła oczy, jakby w zamyśleniu, na
130 40 |        muzyce, wyścigach i w czyje oczy by patrzył chcąc sprawdzić,
131 40 |          ośmielał się przyganiać w oczy cezarowi i gdy inni sądzili,
132 40 |           nie słyszał, i dlatego w oczy ci powiadam: napisz lepsze!~
133 40 |           a zarazem zrzędząc, lecz oczy cezara zaszły mgłą rozkoszy
134 40 |          jeden umie mówić prawdę w oczy.~To rzekłszy wyciągnął swą
135 40 |            zawsze. Tyś mi otworzył oczy. Ale czy wiesz, dlaczego
136 41 |            nie pokazywać mi się na oczy bez ślubnego pierścienia.~-
137 41 |        formingę do ręki i podniósł oczy w górę. W sali ustały rozmowy
138 42 |      straszliwy widok uderzył jego oczy.~Cała nizina pokryta była
139 42 |         wpółobłąkane z przerażenia oczy, odpowiadając, że ginie
140 43 |       zdobywane miasta, lecz nigdy oczy jego nie patrzyły na widowisko,
141 43 |            nieznośnym. Dym gryzł w oczy, piersiom brakło tchu. Nawet
142 43 |    Chwilami zatrzymywał się i tarł oczy. Urwawszy brzeg tuniki zasłonił
143 45 |        bladą, fanatyczną i surową. Oczy zwróciły się ku niemu jakby
144 47 |           mu złotą lutnię, wzniósł oczy ku oblanemu łuną niebu,
145 47 |            rodzaju broń, rozpalone oczy, spotniałe twarze i ryczące,
146 48 |            skronie, całował czoło, oczy, i znów ją obejmował, powtarzał
147 48 |            ogarnęło go uniesienie: oczy i ręce wzniósł w górę i
148 48 |           godzien?~Ręce drżały mu, oczy rozbłysły łzami, ciałem
149 49 |           Po chwili jednak wzniósł oczy w górę i rzekł:~- Nienasyceni
150 49 |       Poppea, a za nią Tygellinus. Oczy obecnych zwróciły się mimo
151 49 |            jakich nie znosiły jego oczy estety. Lecz przede wszystkim
152 49 |      obecni patrzyli jak w tęczę w oczy Nerona, ów zaś począł podnosić
153 49 |           Petroniusza swe szkliste oczy krótkowidza, rzekł: - Także
154 50 |             śmielej już patrzyli w oczy Nerona.~- Oskarżacie chrześcijan
155 50 |           masz słuszność, albowiem oczy, które cię widziały, powinny
156 51 |      spojrzała mu z przestrachem w oczy: - Jak to, panie?...~- Nie
157 51 |            nad morze. Twoje boskie oczy nie lubią patrzeć na krew.~-
158 51 |        będę ci patrzył błagalnie w oczy, że zobaczysz na mojej twarzy
159 51 |           przyzwyczajenia, zwracał oczy na Petroniusza, pilnie bacząc,
160 51 |  skamieniałą twarz, w której tylko oczy świeciły gorączkowo.~- Przybyłeś
161 52 |        wszystko, na co patrzą jego oczy, od czego łamie się dusza
162 53 |            się podniesie i otworzy oczy, ujrzy światło, od którego
163 53 |           w milczeniu zalane łzami oczy ku krzyżowi; tu i owdzie
164 53 |      skargą. Stary rybak przymknął oczy i trząsł swą białą głową
165 53 |           moje!~I rozłożył ręce, a oczy utkwił w górze, im zaś serca
166 54 |            i niezmiernego znużenia oczy Winicjusza poczęły się kleić.
167 54 |       siedział. Winicjusz przetarł oczy: ulica roiła się od ludzi,
168 54 |        niemu i patrząc mu wprost w oczy, rzekł zniżonym głosem:~-
169 54 |            Utkwił w Winicjusza swe oczy okolone czerwonymi obwódkami,
170 55 |          nich i mrużył swe śliczne oczy, jakby usiłował ich rozpoznać.
171 56 |         dziewczęta wznosiły ku nim oczy pełne miłości, oni zaś upatrywali,
172 56 |   amfiteatru. Lecz po chwili,. gdy oczy jego przywykły do zmroku,
173 56 |        wychylały się twarze jasne, oczy w mroku połyskiwały radością
174 56 | przybranych w hełmy bez otworów na oczy, a zatem bijących się na
175 56 |            górę prawice i wznosząc oczy i głowy ku cesarzowi, poczęli
176 56 |      śmiercią, dyszał nią, nasycał oczy jej widokiem i z rozkoszą
177 56 |    kroplami potu, wargi posiniały, oczy wpadły, zęby poczęły szczękać,
178 56 |      arenie raził je, więc mrużyły oczy, jakby olśnione; niektóre
179 56 |       Niektórzy podnosili ku niemu oczy, a wówczas rozjaśniały się
180 56 |            Powstał zamęt, w którym oczy nie mogły nic rozróżnić
181 56 |         widzom, pod-niósł ku niebu oczy i czas jakiś stał tak. jakby
182 56 |          mu zadrgał i zwilgotniały oczy. Na rzęsach westalek ukazały
183 57 |            począł patrzeć wprost w oczy cezara, ów zaś po chwili
184 57 |               To rzekłszy podniósł oczy ku otworowi amfiteatru,
185 57 |       pochodni począł mu patrzeć w oczy, nie mogąc przemówić ani
186 57 |           wolną? Chłopiec podniósł oczy w górę:~- Choćbym sam miał
187 57 |        Zobaczymy. Ja wam mówię, że oczy wasze nie ujrzą jej na arenie,
188 57 |         pana i całując jego ręce i oczy rzekł:~- Drogi, czyś chory,
189 58 |         upadku, albowiem przymknął oczy, słyszał tylko głuche uderzenie
190 58 |        wami.~Na te słowa wszystkie oczy zwróciły się ku ławkom;
191 58 |           wiedząc, na którym ciele oczy zatrzymać i co myśleć. Nagość
192 58 |        Kryspus, który przed chwilą oczy miał zamknięte, jak człowiek
193 58 |             Nastała cisza zupełna. Oczy widzów utkwione były w Kryspa,
194 60 | przychodził do głowy...~Tu zwrócił oczy ku okratowanemu otworowi,
195 60 |     drzwiami.~Wtem Ligia otworzyła oczy i położywszy swe rozpalone
196 62 |             a kat stał u jej stóp. Oczy Glauka nie odwracały się
197 62 |            niej zaś widać tylko te oczy męczennika, które wzywają
198 62 |     przebiegł obecnych i wszystkie oczy mimo woli podniosły się
199 62 |            widzą innego człowieka. Oczy płonęły mu niezwykłym blaskiem,
200 62 |            widzi twarz Glauka i że oczy jego patrzą nań jeszcze
201 62 |            następnie zaś przymknął oczy i wydawał się jak umarły.~
202 63 |            umyślnie dole wszystkie oczy zwróciły się ku niemu. Lecz
203 63 | zgrzybiałym. Ale natomiast niegdyś oczy jego rzucały wiecznie pełne
204 63 |       otoczyły mu jakby promienie, oczy podniosły się przed śmiercią
205 65 |            chwilę patrzyli sobie w oczy. - Nie powtórzysz!~- Na
206 65 |    podniósł się i patrząc wprost w oczy Nerona, rzekł:~- Pozwolisz,
207 65 |         Wiem - odrzekł spuszczając oczy. - Myślałem o niej i o tym
208 65 |            i począł przymrużać swe oczy krótkowidza z wyrazem nieopisanej
209 66 |     podobnego nie widziały jeszcze oczy Kwirytów. Kasjusz, stojący
210 66 |       śmierć lub ból przesłania mu oczy. Nie patrzył, nie widział.
211 66 |          po czym jednakże podniósł oczy i począł patrzeć na widzów.~
212 66 |  wyciągniętych ramionach, podniósł oczy z wyrazem błagalnej prośby,
213 66 |         twarze i utkwione w siebie oczy, dał znak łaski.~Wówczas
214 68 |             a potem wznieśli oboje oczy ku zorzom wieczornym. Czasami
215 68 |           chorobę, usta pobladły i oczy nawet zdawały się być mniej
216 70 |       zarazem dziwny widok uderzył oczy Apostoła. Oto wydało mu
217 70 |            ozwał się przysłoniwszy oczy dłonią:~- Jakowaś postać
218 70 |    podróżny wysunął się na ziemię, oczy patrzyły nieruchomie przed
219 71 |             A tak myśląc, podnosił oczy ku górze i mówił: "Panie,
220 71 |          zasłony, którą zawiążą mi oczy w chwili, gdy będę odchodził
221 71 |           jak owo niebo wieczorne. Oczy patrzyły w zamyśleniu na
222 71 |             aby zawiązać sobie nią oczy, wzniósł po raz ostatni
223 73 |        Dusze nasze ich widzą i gdy oczy płaczą, serca weselą się
224 73 |            ostoją się dusze. Zanim oczy moje otworzyły się na światło,
225 73 |        Chrystusa na własne ogldali oczy. Ja razem z wami myślę,
226 73 |        wyschłe łydki, albo okrągłe oczy, albo za wielkie głowy.
227 73 |           zawsze będą się cieszyły oczy moje, a woń fiołków także
228 74 |      spokojne, błękitna. jak niebo oczy i poczęła zaprzeczać ruchem
229 Epi|       wszedł aż po głownię, a jemu oczy wyszły na wierzch, straszne,