Rozdzial

  1 1  |             za swego własnego ojca!~Tu Petroniusz począł się śmiać,
  2 1  |             jak małpa. Agryppa, gdy tu przyjechał ze Wschodu, wziął
  3 1  |           że postąpiono głupio. Ale tu nikt inaczej rzeczy nie
  4 1  |            przedstawił. Widzisz, my tu dawno zatraciliśmy poczucie
  5 1  |             długi czas przesiadywał tu w Rzymie, a nawet wsławił
  6 2  |         jakichś przygodnych mówców; tu i ówdzie słychać było okrzyki
  7 2  |     wszystkich ras i narodów. Widać tu było Etiopów, olbrzymich
  8 2  |            oklaski, ani na posyłane tu i ówdzie od ust pocałunki,
  9 2  |    Winicjusz zaglądając do środka - tu zaś widzę prozę gęsto nimi
 10 2  |         Czyś zauważył, że odźwierny tu bez łańcuchów? - To dziwny
 11 2  |             Później opowiem ci, com tu słyszał i widział.~Tymczasem
 12 2  |             i wykwintniej, nie mógł tu jednak znaleźć żadnej rzeczy,
 13 2  |           odpowiedział Petroniusz - tu jednak śmiech brzmi inaczej.~-
 14 2  |       wprost z takiego życia, jakim tu wszyscy żyli. I z pewnym
 15 3  |         naszą w Italii gdzie ledwie tu i owdzie jabłoń pokryje
 16 4  |            z nią pod opiekę cezara. Tu szepnął Pomponii, że pod
 17 5  |          bardziej by jej nie oddał. Tu stary mędrzec począł mówić
 18 7  |          jest - to inni - i Poppea!~Tu rzęsy jej pokryły się łzami.
 19 7  |       sprowadzaliby cię na Palatyn. Tu włada Poppea, a Nero, od
 20 7  |            cię prawo powrotu. Gdyby tu byli, obaj powiedzieliby
 21 7  |         skrętach... Ledwie, że może tu i owdzie dodam złotego połysku,
 22 7  |         domu cezara, i dlaczego ona tu jest? Dlaczego cezar odebrał
 23 7  |        odebrał ją Pomponii. Ona się tu boi i chce do niej powrócić.
 24 7  |         samego Aulusa. Dlaczego ona tu jest, nie wie. Cezar nikomu
 25 7  |          wiecie, co było w liście?"~Tu Westynus przerwał i podniósłszy
 26 7  |          tak żółty z zazdrości, jak tu obecny Lukan, a co do wierszy,
 27 7  |       strzeże naszej pax romana!...~Tu przyłożył pięści do skroni
 28 8  |              tak musi być. Po to on tu jest.~A Ligia powtarzała:~-
 29 8  |         wybuchem. - Nie zostanę ani tu, ani u Winicjusza, nigdy!~
 30 8  |          nie słyszał nikt o Rzymie.~Tu począł wpatrywać się przed
 31 9  |          świata.~Ogrody były puste; tu i owdzie tylko pracowali
 32 9  |          Augusto.~- Dlaczego wolisz tu być niż u Aulosów?~- Ja
 33 9  |           odebrał Pomponii, ale jam tu po niewoli, o pani!...~-
 34 11 |             wszelkiej wdzięczności. Tu mściwa i zawzięta jego dusza
 35 11 |           im!~- Aulus Plaucjusz byl tu dziś rano. Nie mógł się
 36 11 |             ani Aulusowie, ani ona. Tu gniew począł mu znów podnosić
 37 11 |        Ligii, to chodź ze mną. Nie! Tu nic nie powiem! Chodź ze
 38 12 |             i wówczas jakiś sposób.~Tu Petroniusz zamyślił się
 39 12 |             jedni przeciw drugim, a tu wiadomo było, że na twoich
 40 12 |           rzekł po chwili - lecz (i tu jął patrzyć kolejno na Iran
 41 12 |        pójdzie do Winicjusza i woli tu nosić drwa do hypocaustum
 42 12 |             Tejrezjasza i powrócisz tu z nim razem.~Eunice wstała
 43 13 |        odpowiedział Chilon. - I gdy tu jestem, gdy odpowiadam na
 44 13 |        spodziewasz. Nie przyszedłem tu z próżnymi rękoma. Wiem,
 45 14 |        przed trzema laty z Neapolis tu, do Rzymu (o, czemuż tam
 46 14 |             Źle nawet jest, że mnie tu widzą, i dlatego ty, szlachetny
 47 14 |          uczynić.~- Właśnie dlatego tu przychodzę, abym mógł to
 48 15 |           duszę nasyca. Nieraz, gdy tu pomyślę o czczości, niepewności
 49 15 |             błazny i komedianci.~Są tu wszyscy augustianie i wszystkie
 50 15 |           świat!~Spodziewaliśmy się tu, jak ci wiadomo, Tyrydata,
 51 15 |          teraz jestem pewny, że ona tu jest, w mieście, może nawet
 52 16 |            by ci odnalazł dziewicę?~Tu umilkł znów i począł obcierać
 53 16 |         moją rzetelność, pomnij, że tu chodzi o dwie inne rzeczy:
 54 16 |        ogóle są to ludzie spokojni.~Tu Chilon począł opowiadać
 55 17 |         ponieważ niedawno przybyłem tu z Koryntu, gdzie zarządzam
 56 17 |      Koryncie, ale pochodzę z Kos i tu, w Rzymie, uczę nauki Chrystusa
 57 17 |          chrześcijanami dziewicę...~Tu przerwał i spojrzał ze zdumieniem
 58 18 |        przesłać, ta jest najlepszą.~Tu już przestali mówić o małej
 59 18 |        czymkolwiek, to echa naszego tu pobytu musiałyby się obić
 60 18 |          wystąpieniu Nerona zaszedł tu dziwny przypadek. Oto teatr
 61 18 |             wszystko dobrze, ale my tu żywimy jeszcze śmielsze
 62 19 |           panie, że skoro Ursus się tu znajduje, to i boska Ligia
 63 19 |        Winicjusz zmarszczył brwi.~- Tu dostaniesz jeść, po czym
 64 19 |             do mnie, te "skrupuły" (tu potrząsnął kieską) przeważyły
 65 20 |       żydowska. Czemuż zbierają się tu, gdy na Zatybrzu stają świątynie
 66 20 |          murem. Gdzieniegdzie stały tu osobne pomniki, w środku
 67 20 |             słyszał mnóstwo pieśni, tu jednak dopiero po raz pierwszy
 68 20 |         ziemi nigdy nie dostąpił. I tu Winicjusz, jakkolwiek uprzedzony
 69 21 |        drzewa, budynki i rozrzucone tu i owdzie pomniki grobowe
 70 22 |         zatrzymując się.~- Czekajmy tu; może się ktoś zjawi - odrzekł
 71 22 |          zawrócił ku nim.~- A czego tu szukacie? - spytał. - Ciebie! -
 72 22 |           Zanadto jest kościsty. Co tu jednak począć? Stała się
 73 22 |     pretorianów albo do wigilów?...~Tu zamilkł i począł się namyślać,
 74 22 |      wiedzieć, czy żyw, czy zabit."~Tu przeszło, mu przez głowę,
 75 23 |            lekka. Gdy ten człowiek (tu wskazał głową na Ursusa)
 76 23 |           wśród naszego ubóstwa. My tu mieszkamy u biednej wdowy,
 77 23 |         zostać. Niech ten człowiek (tu zwrócił wzrok na Glauka),
 78 23 |          mnie przemocą wyniesiecie.~Tu przerwał, bo w rozbitej
 79 23 |             mojej! - a więc możecie tu pozostać bezpiecznie, gdyż
 80 23 |            nie drażnij mnie dłużej.~Tu wzburzył się i twarz skurczyła
 81 23 |         powiem co innego. Jeśli ona tu nie zostanie, to tą zdrową
 82 24 |        rzekł Winicjusz - i słuchaj!~Tu począł patrzeć bystro w
 83 24 | wspaniałomyślnego... O, bogowie!...~Tu jednak wspomniał, że w czasie
 84 24 |           listem przez Petroniusza.~Tu powtórzył z naciskiem:~-
 85 25 |              by zabrali go ze sobą.~Tu rozbudził się, otrzeźwiał
 86 25 |      powtórnym pytaniu chwycili Go.~Tu Apostoł przerwał i wyciągnąwszy
 87 25 |         brzegu, do którego płynęli. Tu marzenia Winicjusza pomieszały
 88 26 |          matce, ale po dobrej woli.~Tu schował znów głowę w komin,
 89 26 |      chciała, a moja rzecz słuchać. Tu oczy zasępiły mu się i po
 90 26 |            nie ma i zwierzchnictwa.~Tu poprawił ogień i mówił jakby
 91 26 |           że żyję i żem bezpieczna.~Tu porwała ją tęsknota, bo
 92 28 |          Nalegałbym najmocniej, byś tu przyjechał, gdyż uważam,
 93 28 |             żyć wedle jego nauki; i tu dopiero stajesz jakby nad
 94 29 |    towarzystwa, spotkań i rozkoszy. Tu Winicjusza wśród wspaniałych
 95 29 |           oddychamy tylko fiołkami.~Tu zatrzymał się przed Winicjuszem
 96 29 |            dotąd niczego podobnego.~Tu położył się na ławce przed
 97 30 |          Rubria jest bardzo piękna.~Tu zamyślił się na chwilę,
 98 30 |     Smrodliwe powietrze zalatuje aż tu, do mego domu i do moich
 99 31 |            Nad łodziami unosiły się tu i owdzie poprzywiązywane
100 31 |              Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a ja cię kocham.
101 31 |       cezarem. Z tobą zaś mówiła...~Tu dokończył jeszcze ciszej: -
102 32 |    Zachowałem ją dla ciebie, panie.~Tu przerwał spostrzegłszy gniew
103 32 |      przecież zawdzięcza jej życie. Tu przypomniał mu się ów dzień,
104 32 |       będziesz mi za to wdzięczna." Tu jednak zastanowił się, czy
105 32 |             bluszcze, i rzekł:~- To tu, panie.~- Dobrze - rzekł
106 33 |             jakobym żył w ciemnicy.~Tu brwi na czole zbiegły mu
107 33 |            dla których przyszliście tu aż z Judei, uczyńcie i nie
108 34 |         rzucił się na Winicjusza. - Tu - rzekł młody człowiek -
109 34 |             chrzest przyjmę i wrócę tu, odzyskam przyjaźń Aulusów,
110 34 |           będą mi cię przypominały.~Tu złożył ręce i jął powtarzać
111 35 |              Niech niewolnicy staną tu przede mną co do jednej
112 37 |         powodu upału. Otho posiadał tu wspaniałą willę, którą swego
113 37 |           nie obawiaj się, aby mnie tu mogło spotkać coś złego.
114 38 |           pogody w wodzie. Mam i ja tu siedzibę tuż nad wodą, z
115 38 |            Menikles, który zarządza tu willą, posadził na łąkach
116 38 | tragiczniejszego widoku od Ancjum?" Tu wszyscy poczęli mówić, jaką
117 38 |        Aulusów, Ligio moja. Ja dużo tu o tym myślałem. Gdyby cezar
118 38 |       cezara. Ale on długo zostanie tu w Ancjum, a nim wróci, dawno
119 39 |       opanowywał ich z wolna. - Jak tu cicho i jaki świat śliczny -
120 39 |         mówić:~- Ja wiem... Ledwiem tu wszedł, ledwiem ucałował
121 40 |            bez pozwolenia. Nie mogę tu siedzieć, powtarzam ci,
122 41 |         szafranem taras pałacowy.~- Tu się oddycha swobodniej -
123 41 |          odniósł.~- Możesz wystąpić tu, w Rzymie i w Achai. Podziwiałem
124 41 |             wokół mnie i powiem ci (tu głos Nerona zadrgał rzeczywistym
125 41 |            największy jako artysta.~Tu zniżył głos tak, aby Winicjusz
126 41 |    krzyczałeś: "Habet!"~- Pamiętam.~Tu zwrócił się do Winicjusza:~-
127 42 |             o płyty kamienne budził tu i owdzie psy, które szczekaniem
128 42 |            wszystkich stron świata? Tu Ursus ze swą nadludzką siłą
129 42 |        miasta i kto może ją ocalić? Tu Winicjusz, położywszy się
130 42 |        przed miastem. Wiedziano już tu widocznie o nieszczęściu,
131 42 |           musi dziać w Rzymie, gdyż tu już trudno było oddychać.~
132 42 |       ulicach roiło się od zbiegów. Tu~i owdzie poczęto rozbijać
133 42 |        którą ułatwiało zamieszanie. Tu i owdzie tłum, złożony z
134 42 |            dostał się na Karyny..."~Tu Juniusz, który na Karynach
135 42 |             jedni bogowie wiedzą...~Tu Juniusz zawahał się przez
136 43 |           do bramy Appijskiej, lecz tu spostrzegł, że przez dzielnicę
137 43 |       pościel, wozy i nosze ręczne. Tu i owdzie przyszło do starć,
138 43 |           zbiegów, których jednak i tu nie brakło, dowiedział się,
139 43 |             przeciągu kilku godzin. Tu śmiałe i mściwe myśli poczęły
140 43 |              począł patrzeć.~Lecz i tu nie było nikogo. Winicjusz
141 44 |         uwolnić od pęt, przybierała tu i owdzie groźną postawę.
142 44 |       spieczonych na węgiel, choć i tu, i owdzie nieszczęśliwi
143 45 |           zgliszcz, po co więc mają tu zostawać wobec klęski i
144 45 |          otwartych miejscach były i tu obozowiska, przeciskali
145 45 |            i słyszę Cię, o Chryste!~Tu umilkł i podniósłszy twarz
146 46 |             utrzymać jaki taki ład. Tu i owdzie stawiano im otwarcie
147 47 |             swoją drążoną formingą? Tu podniósł ręce i uderzywszy
148 47 |           rzekł. - Zostań tymczasem tu, gdzie jesteś, bo tu najbezpieczniej,
149 47 |      tymczasem tu, gdzie jesteś, bo tu najbezpieczniej, a ten lud
150 47 |            szyderczą.~- Senatorowie tu obecni - rzekł - a oprócz
151 47 |           dalszym jego słowa. Potem tu i owdzie ozwały się okrzyki
152 48 |          znów ku rzece i strawiwszy tu i owdzie, co mógł strawić,
153 48 |          mam czynić z mułami, które tu czekają opodal.~- Wstań
154 48 |           gdym cię odnalazł, ja cię tu nie zostawię wobec tego
155 48 |         rozszalałych tłumów. Ludzie tu mordują się pod murami,
156 48 |           twarzą tych słów. Wszyscy tu, przedtem z powodu prześladowań
157 48 |             ci, nauczycielu, iż cię tu nie zostawię na zgubę.~-
158 48 |           nade mną, mówisz, że mnie tu nie zostawisz na zgubę,
159 48 |         Jego sługą, przeto, choć mi tu o coś więcej niż o własną
160 49 |           domy zapadały się jeszcze tu i owdzie, wyrzucając w górę
161 49 |          Słuchano by mnie w Acchai. Tu otacza mnie tylko zdrada.
162 49 |             takiego artystę jak ja.~Tu nagle uderzył się w czoło
163 50 |           imieniem Paweł, który był tu uwięzion, ale potem został
164 51 |        sobie dalej~"Na Kantara! Ilu tu chrześcijan pomordują, tylu
165 51 |             oni tam przypuszczają."~Tu wzruszył ramionami:~"Oni
166 51 |          też towarzystwo lepsze niż tu. Co za błazny! co za kuglarze,
167 51 |              rzekła Eunice.~- Pójdź tu, Eunice, obejmij mnie ramionami
168 52 |       wytykano nowe szerokie ulice. Tu i owdzie pozakładano już
169 53 |           że nie on tylko przyniósł tu swój ból, swój żal i swoją
170 53 |             łzami oczy ku krzyżowi; tu i owdzie ozwały się inne
171 53 |            siejemy ziarno Jego...~ ~Tu zwróciwszy się w stronę,
172 53 |       chcesz założyć stolicę Twoją? Tu, z tych łez i z tej krwi
173 53 |       chcesz zbudować kościół Twój? Tu, gdzie dziś włada Neron,
174 53 |        jeszcze dziecko niewinne!...~Tu znów pochylił się i przyłożywszy
175 53 |              Panie, czyżbym inaczej tu przyszedł? - odpowiedział
176 54 |        zwiastun dobrej nowiny: Lecz tu czekała go rzecz niespodziewana.~
177 56 |      tygrysów w rozdzieraniu ludzi. Tu i owdzie czyniono zakłady.
178 56 |         drudzy modlili się klęcząc. Tu i owdzie z długich włosów,
179 56 |       Winicjusz odetchnął. Wchodząc tu, życzył sobie znaleźć Ligię,
180 56 |       dziękować Chrystusowi, że jej tu nie ma, i w tym widzieć
181 56 |        drugim trójząb. Na ich widok tu i owdzie zerwały się po
182 56 |     pojawiła się gromada ludzi, aby tu i owdzie rozgrabić jeszcze
183 56 |            jeszcze szczęścia, niźli tu męki doznali."~I żegnał
184 56 |            i skowyczenia ozwały się tu i owdzie na ławach widzów
185 56 |         padali pokotem obok siebie. Tu i owdzie lew, poczuwszy
186 56 |       Sminteju, gdzieś wówczas był?~Tu głos mu zadrgał i zwilgotniały
187 57 |          jakieś posępne i milczące. Tu i ówdzie ozwał się poklask
188 57 |            do nich i spytała:~- Czy tu jest szlachetny Winicjusz?~-
189 57 |         połączycie się, a potem..."~Tu zamyślił się na chwilę,
190 57 |    tabliczki.~- Napisz do niego, by tu przybył jutro. Gońca wyślę
191 57 |           przykład życie jak jego."~Tu spojrzał na Winicjusza,
192 58 |   zaczepnego i obronnego boju. Lecz tu nastąpił zawód. Chrześcijanie
193 58 |           ludu, krzyki i oklaski, a tu czyniono z gorączkowym pośpiechem
194 58 |            czas twój zbliża się!...~Tu wytężył się raz jeszcze:
195 59 |           jak równego sobie gościa, tu zaś, panie...~I przerwał,
196 60 |             przychodził do głowy...~Tu zwrócił oczy ku okratowanemu
197 60 |            zapytał powtórnie: - Jak tu wszedłeś?~- Mam tesserę
198 60 |          mówić prędkim głosem. - Ja tu zostanę, a ona niech weźmie
199 60 |        Ligia - i czy na arenie, czy tu, w więzieniu, muszę umrzeć...
200 60 |            idę do nieba. Pomyśl, że tu jest cezar, a tam jest Zbawiciel,
201 60 |            tam przyjdziesz do mnie!~Tu umilkła, by nabrać tchu
202 60 |         kocham i chcę być z tobą...~Tu znów zbrakło jej oddechu
203 61 |    puticulów po swoją tesserę.~Lecz tu czekał go zawód, dozorca
204 61 |           Winicjusz - ale pozwól mi tu zostać i widzieć tych, których
205 62 |            Między tłumem ozwały się tu i owdzie okrzyki, nie wiadomo
206 62 |             języki ognia dochodziły tu już do kolan ofiary, ale
207 62 |             się lepiej przypatrzeć. Tu i owdzie ozwały się krzyki: "
208 62 |           go jak martwego na wozie. Tu i owdzie odzywały się głosy
209 62 |          niewolnicza uprzątnęła już tu zwęglone słupy i ciała męczenników.~
210 63 |             wojujcie z ich bóstwem. Tu nie ma żartów!... Patrzcie,
211 66 |            bronić, widowisko chybi. Tu i owdzie ozwały się sykania.
212 68 |          krewny Aulusów Antystiusz. Tu zajdą tymczasem takie rzeczy,
213 69 |     zbierały się gromady ciekawych. Tu i owdzie centurionowie badali
214 69 |           mi teraz rozkażesz? Mamli tu zostać czy też wyprowadzić
215 69 |           serca:~- Panie, przecz mi tu przyjść kazałeś i w tym
216 69 |          owce swoje, ale nie ma już tu ich lub jutro ich nie będzie,
217 69 |    Namiestnikiem Bożym i nie wracaj tu, póki Pan nie skruszy tego,
218 71 |          wieki, a ów starzec będzie tu panował nieprzerwanie.~Słońce
219 73 |            do Petroniusza: "Wiemy i tu, carissime, co dzieje się
220 73 |             Po drodze do Grecji był tu wysłany przez cezara Karynas,
221 73 |            radości.~I tak nam płyną tu dni i miesiące w pogodzie
222 73 |         bluszczem brzegi. Czeka cię tu spokój, jakiegoś dawno nie
223 74 |           po sali. Goście, wchodząc tu, czuli, że nie zawiśnie
224 Epi|             sławny i doświadczony. "Tu - odpowiadał Neron -słuchają