Rozdzial
1 1 | jego zaczęło się psuć. Sam mówił, że rankami budzi się jakby
2 1 | począł się śmiać, po czym mówił dalej - Posłałem wprawdzie
3 1 | Miedzianobrody nie posiada - mówił rozdymając nozdrza Winicjusz.~
4 1 | Skąd to wszystko wiesz?~- Mówił mi to sam Aulus Plaucjusz.
5 1 | Słyszałem, jak Pliniusz mówił, że nie wierzy w bogów,
6 2 | się zapominać." Petroniusz mówił to z pewną nawet szczerością,
7 2 | przechadzki:~- Tak jest - mówił niskim, drgającym głosem. -
8 4 | cię z naszego domu.~Wódz mówił spokojnie, ale jakimś dziwnym,
9 4 | milczenia, po czym wódz mówił dalej:~- Oto co jest wpuścić
10 5 | odświeżył spalone usta i mówił dalej:~- Ach, Nero ma wdzięczne
11 7 | Ligia. - Ursus tylko mi mówił, że u nas lasy, lasy i lasy.~-
12 7 | upodobany głos, który jej mówił o miłości i o szczęściu
13 7 | pozdrowiony, Marku...~On zaś mówił:~- Szczęśliwe oczy moje,
14 7 | zobaczę w domu cezara - mówił dalej - a jednak gdym cię
15 7 | pozostanie.~A jakkolwiek mówił wykrętnie i chwilami zmyślał,
16 7 | ona dać może, teraz zaś mówił już wprost, że ją kocha,
17 7 | mnie - rzekła Ligia.~On zaś mówił dalej z oczyma zaszłymi
18 7 | ja wierzę w sny i Seneka mówił mi kiedyś, że wierzy także.~-
19 7 | sny to się ze sobą łączy - mówił Westynus. - Raz jeden prokonsul,
20 7 | ją od niego i jego słów, mówił:~- Tak, ona piękna, aleś
21 7 | wpół pijany już Winicjusz mówił jej:~- Widziałem cię w domu
22 7 | zaś, który drwił z bogów, mówił przerywanym przez czkawkę,
23 7 | nie uważał na ich słowa i mówił dalej - Przecie odbyłem
24 7 | język plątał mu się już, gdy mówił głosem podniesionym i rozkazującym:~-
25 8 | rozpaczą - czy słyszałaś, co mówił Winicjusz, że mu cezar mnie
26 8 | po nią swych niewolników. Mówił pewno prawdę, której nie
27 9 | nie wrócił?~- Ursus nie mówił, że wróci, tylko że wieczorem
28 10 | Wczoraj byłeś pijany - mówił mu. - Widziałem cię: postępowałeś
29 10 | zwróciwszy się do Winicjusza mówił dalej:~- Zyskaj jej ufność,
30 11 | zatrzymać, lecz jak słusznie mówił Petroniusz, cezar nie miał
31 11 | jakby pragnąc zbadać, czy mówił szczerze, po czym odrzekła:~-
32 11 | widząc te łzy rozpaczy mówił sobie w duchu z pewnym zdziwieniem:~-
33 13 | samego słowo w słowo nie mówił?~- Honor to dla mnie - rzekł
34 13 | Chilo. - Dziewica, panie - mówił zwracając się znów do Winicjusza -
35 13 | Trzeba pójść do Sporusa - mówił sobie - i ulać trochę wina
36 14 | jakikolwiek.~- Cezarze - mówił dalej z tą samą powagą i
37 14 | zazdrości. Peetroniusz zaś mówił: - Jedź do Ancjum! Tam ona
38 14 | bogom?~- Sam cezar o nich mówił - odpowiedział dworak. -
39 14 | trybunowi i tobie, panie! - mówił wchodząc Chilon. - Niech
40 14 | niewoli. "I tak płaczę - mówił stary - bo choć powtarzam:
41 15 | widocznie jego syn. Chilon mówił coś jeszcze, czego nie mogłem
42 16 | każde słowo, które do niej mówił i które od niej usłyszał.
43 16 | się, że syn mojego ojca mówił ci prawdę, posądzasz teraz,
44 16 | począł obcierać łzy, po czym mówił dalej:~- Lecz póki Glaukus
45 17 | który służy za młynarczyka - mówił sobie spoglądając na jasno
46 17 | mówić o śmierci Chrystusa. Mówił jakby nie do Urbana, ale
47 17 | wpaść w jego ręce. A Chilon mówił dalej:~- Gdyby się jednak
48 18 | Achai. Przed kilku dniami mówił mi jednak, że boi się, co
49 19 | być ostrożni. Sam Ursus mówił mi, że wszyscy, co do jednej
50 19 | zamordować Glauka. Sam mi mówił, że będzie i tam go zamorduje,
51 19 | uczciwym, tuszę bowiem, że jak mówił wielkoduszny Petroniusz,
52 19 | Choćby Winicjusza i odkryli - mówił sobie - nie ośmielą się
53 19 | Jeśli Ursus zabije Glauka - mówił sobie Chilo - to będzie
54 19 | ułożył o cenę wyprawy i mówił właśnie Winicjuszowi:~-
55 19 | podobno wyjątkową siłę.~Chilon mówił tak tylko dla podniecenia
56 19 | duszę, trawiła go gorączka. Mówił sobie, że nazajutrz Ligia
57 20 | Tymczasem Piotr począł mówić i mówił z początku jak ojciec, który
58 20 | Cóżem nowego usłyszał - mówił sobie. - Toż ma być owa
59 20 | tłum słuchał. Lecz starzec mówił dalej do tych zasłuchanych
60 20 | równą niemal bytowi bogów. Mówił przy tym o niej jak o rzeczy
61 20 | porządek natury. Lecz starzec mówił dalej, że cnotę i prawdę
62 20 | pierwszej chwili starzec mówił o życiu, prawdzie, miłości,
63 20 | oczy, to jeszcze widzi. Mówił więc, jak wróciwszy od Krzyża,
64 20 | wejścia, on, który im to mówił, wszedł, ujrzał na kamieniu
65 20 | duszy rzeczy odległe, i mówił dalej:~"Gdy tak czynili
66 20 | uwierzyć w to, co starzec mówił, a czuł, że trzeba by być
67 20 | przypuścić, że ów człowiek, który mówił: "Widziałem", kłamał. Było
68 20 | Chwilami wypoczywał, bo mówił bardzo szczegółowo, ale
69 22 | sestercyj.~- Cokolwiek uczynią - mówił sobie - dla mnie uczynią
70 22 | daleka, to dogna i zabije - mówił sobie. - Ratuj mnie, Zeusie,
71 22 | obaczę gdzie ciało Krotona - mówił sobie. - Bogowie! Ten Lig,
72 23 | długie pasy, starzec zaś mówił do człowieka, który naciskał
73 23 | mówić tak, jakby przez nią mówił głos jakiś inny:~- Kryspie,
74 24 | sam przypomniał im, co mówił o Greku, i znów zażądał,
75 24 | wzrokiem. "Mała mi pociecha - mówił sobie - jeśli mnie zabije
76 25 | sprawiedliwości, dlaczego Apostoł mówił, że gdyby ktoś siedemkroć
77 25 | zwrócone ku niemu, on zaś mówił coś półgłosem. Winicjusz
78 25 | najzupełniej. Apostoł bowiem mówił znów o Chrystusie.~"Oni
79 26 | zwierzchnictwa.~Tu poprawił ogień i mówił jakby sam do siebie:~- Gdy
80 26 | gniewie, jak i w miłości. Mówił z uniesieniem, jak człowiek,
81 26 | słowach, ni w czci. Lecz mówił z głębi duszy i szczerze.
82 26 | ją cześć, z jaką do niej mówił. Czuła się kochaną i ubóstwianą
83 26 | Winicjusz, który w domu Aulusów mówił jej o miłości. i budził
84 27 | mój zawód i moją boleść - mówił - aleś ty zawiodła i Zbawiciela,
85 27 | jej łzami zalaną twarz, mówił do niej: - Póki oczy tego,
86 28 | stare księgi hebrajskie, mówił mi, iż przyjście Chrystusa
87 29 | przez to od razu Ligię, i mówił mu, że chrztu należy żądać
88 29 | zgłębili dziwne tajemnice.~Lecz mówił to bez wiary i głosem niepewnym,
89 29 | zaś począł trzeć czoło - i mówił:~- Czary!... Widziałem czarowników,
90 29 | każdym razie dziękuję ci - mówił Petroniusz. - Poślę jej
91 29 | że wpadł na dobrą myśl, mówił dalej w drodze do triclinium:~-
92 29 | głowę wieniec z anemonów, mówił dalej:~- Coś ty widział
93 29 | Potrafimy żyć i umrzeć!" - mówił Petroniusz. A oni? Oni umieją
94 30 | się tym zajmę.~Lecz Nero mówił dalej do Winicjusza:~- Dziękuję
95 31 | nie zechce mu się oprzeć, mówił jak człowiek doświadczony.
96 32 | niż te, które nosimy? Tyś mówił: "Grecja stworzyła mądrość
97 32 | panie, com ci w swoim czasie mówił, że odstąpiłem niewolnicy
98 32 | Lecz on myślał o Ligii i mówił jej: "Nie zapłacę ci złem
99 33 | pocznę się uczyć Jego nauki.~Mówił z podniesioną głową, głosem
100 33 | na policzki, po czym znów mówił coraz śpieszniej i z coraz
101 33 | z Tarsu dodał:~- Gdybym mówił językami ludzkimi i anielskimi,
102 33 | Winicjusz, który i tak mówił w uniesieniu, usłyszawszy
103 33 | Nerona słuchać nauk waszych. Mówił mi Glaukus, że wy dla jednej
104 33 | pewny swego jutra. Już mi mówił i Petroniusz, że nie całkiem
105 34 | kiedyś, żem już wówczas mówił mu, że cię kocham i że pragnę
106 35 | mają w sercu i w duszy.~I mówił to tak niedbale, z takim
107 35 | Rybę? Aha! pamiętam, co mówił Chilo: to znak chrześcijan.~
108 35 | zapomniał, coś mi niegdyś mówił, gdyśmy wychodzili z domu
109 35 | przyjmę chrzest, bo to, coś mówił, że oni są nieprzyjaciółmi
110 38 | nazwał go głupcem. "Gdzież - mówił - przyjeżdżałbym oddychać
111 39 | ludzie stwierdzają. Ale mówił, że inną jest rzeczą odkrycie
112 39 | władztwo rzymskie."~Tak mówił Paweł, o Ligio, a wówczas
113 39 | słów jego całą duszą, a gdy mówił o niewiastach naszych, całym
114 40 | powiadam: napisz lepsze!~I mówił to od niechcenia, jakby
115 40 | Tygellinus.~- Wszakżem ci już mówił, cezarze - rzekł - rozkaż,
116 40 | Petroniuszem z cesarskiej willi, mówił:~- Miałem przez ciebie chwilę
117 40 | co do wierszy, to, com ci mówił, że używam ich po uczcie,
118 40 | zatrzymał się i rzekł:~- Paweł mówił, że Bóg czasem przestrzega,
119 41 | Petroniusz zaś będzie mi mówił o muzyce.~Po czym wyszli
120 41 | odpowiedział:~- Tygellin mówił mi, iż w senacie szepczą
121 42 | szczytu zobaczę płomienie - mówił sobie. I poczynał znów,
122 42 | otaczające go kramy i domy - mówił Juniusz - Awentyn i Caelius
123 43 | uciekający tłum minął go. W duszy mówił sobie, że to są próżne wysilenia.
124 43 | otuchy. "Trzeba mi teraz (mówił sobie) uciekać stąd i przez
125 43 | również czerwone. Wówczas mówił sobie w duszy: "To żywy
126 43 | nad sobą Chilona.~Grek zaś mówił:~- Dom twój, panie, zapewne
127 45 | zarazem złą i radosną. Po czym mówił dalej: "Ginie! Ginie! I
128 45 | wstąpili po drodze.~- Wszakżeś mówił, że Linus udał się do Ostrianum! -
129 45 | wyciągnął nad nimi ręce i mówił:~- Czemu trwożycie się w
130 46 | rozłożonych naokół miasta, mówił sobie, że to są ogniska
131 48 | schronienie.~- Lecz teraz - mówił - gdym cię odnalazł, ja
132 48 | i Linusa, ale Winicjusz mówił przecie im: "Jedźcie ze
133 49 | chrześcijanie? Zalim ci nie mówił o ich zbrodniach i bezecnych
134 49 | estety. Lecz przede wszystkim mówił sobie: "Muszę ratować Winicjusza,
135 49 | swobodnie i niedbale, jak mówił zwykle, gdy krytykował lub
136 49 | bawił. "Kości są rzucone - mówił sobie -i zobaczymy, o ile
137 50 | nienawiść do ludzi. Owszem, mówił mi, że Chrestos jest dobrym
138 50 | odpuścić krzywdy własne - mówił dalej Chilo - lecz usłyszawszy
139 50 | lilii. Petroniusz, który mówił o zbyt wąskich biodrach
140 51 | mój dom był się spalił - mówił sobie - a z nim razem moje
141 51 | I wspomniawszy te słowa, mówił sobie dalej~"Na Kantara!
142 51 | igrzysko z chrześcijan - mówił sobie Petroniusz - potem
143 51 | wzruszenia i rzekł, jakby mówił człowiek, którego nudzą
144 51 | ze mną i z Winicjuszem - mówił sobie, gdy harfy ozwały
145 51 | Niejeden zaś, słysząc to, mówił sobie w duchu: "Biada mi!
146 51 | wierzę w Chrystusa.~Winicjusz mówił niby spokojnie, ale w jego
147 51 | wziąwszy pod rękę Winicjusza mówił dalej, jak gdyby nic nie
148 52 | na własne życie. "Teraz - mówił sobie - podtrzymują go jeszcze
149 52 | to sen. Lecz ryk zwierząt mówił mu, że to rzeczywistość;
150 52 | których wyrastały areny, mówił mu, że to rzeczywistość,
151 52 | A tymczasem Petroniusz mówił mu:~- Pamiętaj, przez co
152 53 | może. Gdy ktoś do niego mówił, podnosił mechanicznym ruchem
153 53 | on, gdy umilkło "amen", mówił dalej ~- Siejcie w płakaniu,
154 53 | począł żegnać ich krzyżem i mówił:~- A teraz błogosławię was,
155 53 | nią, lecz ty pomnij, com mówił tamtym wątpiącym, że sam
156 53 | podniósłszy twarz ku niebu, mówił głośno: - Chryste miłosierny,
157 53 | wyciągając ręce ku gwiazdom, mówił jęcząc:~- O Chryste! Jam
158 54 | wierzył w miłosierdzie Jego - mówił do siebie - choćbym ją ujrzał
159 54 | dziś wieczór i będę z nią mówił.~- Dzięki ci. Zwiastujesz
160 54 | stracone.~I tak mówiąc, mówił to, w co sam już nie wierzył,
161 55 | żołnierza, aby nie upaść, ów zaś mówił dalej:~- Dziękuj miłosierdziu
162 56 | Żałujcie za grzechy wasze - mówił Kryspus - bo oto chwila
163 56 | uwięzili. Pobłogosławił mi i mówił, iż przyjdzie do amfiteatru
164 56 | Wolałbym, gdyby ją dali - mówił Tuliusz - inaczej arena
165 56 | podartej ludzkiej skóry - mówił pociągając go za brodę Watyniusz.
166 56 | rozdzierało się serce i mówił: "O Panie! bądź wola Twoja,
167 57 | was prosić dziś na ucztę - mówił dalej Nero - ale się wolę
168 57 | hańby, bo kaci boją się - mówił młody chłopiec. - Ursus
169 57 | zdoła unieść.~I gdy tak mówił, twarz jego straciła zwykłą
170 57 | przy Cuchnących Dołach! - mówił. - Trzeba, żeby wszyscy,
171 57 | aby chora mogła oddychać - mówił Nazariusz. - Całe niebezpieczeństwo
172 57 | jest dobrze pomyślana - mówił mu Petroniusz. - Lepiej
173 57 | Choćby nas kto ujrzał - mówił Niger - nie poweźmie żadnych
174 57 | zdaje się mnie opuszczać - mówił sobie - ale bogowie mylą
175 58 | Dziękujcie Zbawicielowi - mówił - że pozwala wam umrzeć
176 58 | każdy przy swoim drzewie, mówił dalej - Widzę otwarte niebo,
177 59 | ROZDZIAŁ LXIX~- Panie - mówił Chilo - teraz jest morze
178 59 | ramię rzekł:~- Zalim ci nie mówił? Nie wytrzymasz. Ów zaś
179 59 | krwi? Słyszałeś, co tamten mówił z krzyża? Biada nam!~- Słyszałem -
180 59 | zdziwieniem Westynus. - Tyś sam to mówił i wydawałeś ich w ręce Tygellina! -
181 59 | ogrodach? Słyszałeś, co mówił cezar?~- Słyszałem i wiem.
182 59 | nich.~- Mnóstwo ich takie - mówił - że mogliby wzniecić wojnę
183 60 | w głowie.~- Widocznie - mówił sobie - cezar wraz z Tygellinem
184 60 | jeszcze bardziej. "Wolałbym - mówił - być niewolnikiem w wiejskim
185 60 | Marku? Słyszałam, jak Piotr mówił, że i on umrze umęczon,
186 61 | rozprawy, ale pamiętasz, coś mówił, gdy nam się nie udało wyrwać
187 63 | porozmawiania o Chilonie, o którym mówił cały Rzym.~Opowiadano więc
188 63 | Patrzcie, dokąd idziecie - mówił Barkus Soranus. - Chcieliście
189 63 | Chilonie.~- Co mu się stało? - mówił Eprius Marcellus. - Sam
190 63 | Pamiętajcie, żem wam to mówił.~- A ja mówiłem co innego -
191 63 | Chrystus przebaczył, a może też mówił w duchu miłosiernemu Bogu: "
192 65 | obaj żyli, i o cezarze. Mówił zaś tak otwarcie, że Petroniusz,
193 65 | jeszcze niż pożar Rzymu.~Mówił, że nawet augustianie są
194 65 | coś przed chwilą do mnie mówił.~- Ja nic nie powiedziałem! -
195 65 | spokojna pewność siebie, z jaką mówił Petroniusz, stropiły Nerona,
196 65 | się zawsze, ilekroć ktoś mówił do niego w ten sposób.~-
197 66 | nadziei ze wszystkich sił. Mówił sobie, że Chrystus mógł
198 66 | jeden sposób! Wszak Piotr mówił, że wiarą ziemię można wzruszyć
199 68 | że Pomponia leży chora. Mówił mi o tym krewny Aulusów
200 69 | ogrodach "Bestii", albowiem mówił to z żałością wielką. Winicjusz
201 69 | żywota naznaczy?~Lecz nie mówił, że nie opuści Rzymu, i
202 69 | podróżny.~Więc chwilami mówił sobie, że nie jemu mierzyć
203 69 | umęczoną głowę.~- Panie! - mówił - tobie Zbawiciel kazał
204 71 | podnosił oczy ku górze i mówił: "Panie, kazałeś mi podbić
205 71 | Przechodząc więc koło świątyń mówił im: "Chrystusowymi świątyniami
206 71 | przesuwających się przed jego oczyma, mówił im: "Chrystusowymi będą
207 71 | król na swe dziedzictwo. I mówił: "Odkupioneś jest i moje."
208 71 | uczył ludzi miłości, jako im mówił, iż choćby rozdali majętność
209 71 | ludzi takiej Prawdy. A teraz mówił sobie w duszy: "Jakaż siła
210 71 | wiodący ku niebu, i w duszy mówił sobie te same słowa, które
211 73 | o wasze jutro?" Aleś ty mówił mi, że nasza prawda jest
212 73 | przecie nawet i Paweł z Tarsu mówił mi, że dla Chrystusa trzeba
213 74 | Lecz może tego nie wiesz - mówił dalej Petroniusz - że ta
214 74 | Sozjuszów. Strząsając wino mówił, że strząsa tylko na cześć
215 74 | na chwilę żyły, albowiem mówił, że morzy go sen i chciałby
216 Epi| jedni godni są mego śpiewu." Mówił, że pierwszym jego obowiązkiem
217 Epi| przestrach i wyrzuty sumienia. Mówił, że widzi przed sobą ciemność
218 Epi| dla potomności. Chwilami mówił, że chce umrzeć, i wołał
|