Rozdzial
1 1 | Bitynii i co większa, rządził nią sprężyście i sprawiedliwie.
2 1 | Petroniuszu, że tęsknię za nią, jak tęsknił ten Sen, wyobrażony
3 1 | Pomponiusz nie wiedział, co z nią zrobić, a wreszcie oddał
4 1 | była niewolnicą, dałbym za nią Aulusowi sto dziewcząt z
5 2 | wąchać i nacierać sobie nią ręce i skronie.~- Nie uwierzysz -
6 2 | jak z widzenia? Mówiłżeś z nią? Wyznałżeś jej swą miłość?~-
7 2 | falą świata i zarazem tak nią zalane, że Petroniusz, który
8 2 | Grecyna; poszli się więc z nią witać. Petroniuszowi, jakkolwiek
9 2 | podniósł się, pochylił przed nią głowę i zamiast zwykłych
10 2 | w triclinium spojrzał na nią bliżej, pomyślał sobie,
11 2 | odblaskach, pochylony nad nią, z prośbą drgającą w oczach,
12 3 | klatce. Ja chciałem mówić z nią i z Placjuszem o czym innym.
13 3 | otoczył Io, lub spadłbym na nią dżdżem, jak on spadł na
14 3 | czemużbym ja miał patrzeć na nią jak na niewolnicę? Więc
15 4 | razem z matką Ligii i z nią przybył z inną ich służbą
16 4 | jej służył i czuwał nad nią w domu cezara.~- Nie naszym,
17 4 | sposób potrafisz czuwać nad nią?~- Nie wiem, domina, wiem
18 4 | który przechodzi wraz z nią pod opiekę cezara. Tu szepnął
19 5 | uspokoił Pomponię, przelał w nią swą otuchę i oboje poczęli
20 5 | zmierzchła, jak gdyby padł na nią cień od przelatującej chmury.~-
21 6 | chrapliwym głosem:~- Coś z nią uczynił? Gdzie ona jest?~
22 6 | piękność, nie dalibyśmy za nią tysiąca sestercyj, ale to
23 7 | niej wrócił, patrzano na nią jak na istotę zgoła bezbronną
24 7 | takiej próby i modlą się o nią. I Ligię, gdy jeszcze była
25 7 | tych wahaniach spojrzała na nią z takim zdumieniem, jakby
26 7 | spodobało się ją wziąć i odtąd nią rozporządza. Odtąd jest
27 7 | łzami. Ligia wodziła za nią czas jakiś swymi błękitnymi
28 7 | pełnej werweny i zwilżając nią włosy Ligii.~Po ukończeniu
29 7 | boska!~I począł patrzeć na nią, jakby chciał nasycić się
30 7 | śliczne kształty, lubował się nią, ogarniał ją, pochłaniał,
31 7 | Petroniusz i on wstawią się za nią do cezara.~Winicjusz tłumaczył
32 7 | przedtem u Aulosów rozmawiał z nią tylko ogólnie o miłości
33 7 | się, że nagle spojrzało na nią zielonawe oko takiego smoka.
34 7 | szmaragd i przestał patrzeć na nią. Wówczas ujrzała jego wypukłe,
35 7 | niezrównany, czytam już wyrok na nią! Nie potrzebujesz go ogłaszać!
36 7 | ocelle mi! Nie patrz na nią. Zwróć oczy ku mnie, ocelle
37 7 | jak jest, i by miał nad nią litość. Przesycony winem
38 8 | że słońce podściele pod nią promienie i pociągnie ją
39 8 | iż wieczorem przyśle po nią swych niewolników. Mówił
40 8 | zapomnieli, to przyślą po nią jutro. Ale Ursus ją uratuje.
41 8 | Biskup ulituje się nad nią, nie zostawi jej w rękach
42 8 | śmiać.~Otucha wstąpiła w nią na nowo, tak jakby nadzieja
43 8 | także potrafi, i pójść z nią potrafi. Pójdą choćby na
44 8 | jeszcze uchyliły się przed nią jakieś drzwi na światło,
45 9 | On sam będzie czuwał nad nią jak nad dzieckiem posłusznym
46 9 | jesiennym słońcem, przed nią zaś czarna jak heban Etiopka,
47 9 | Ligię, która stała przed nią z głową pochyloną, to wznosząc
48 9 | Poppea zaś patrzyła na nią przez chwilę z twarzą rozjaśnioną
49 10 | Widziałem cię: postępowałeś z nią jak kamieniarz z Gór Akbańskich.
50 10 | ufność, rozwesel ją, bądź z nią wspaniałomyślny. Nie chciałbym
51 10 | lektyki, Atacynus zaś tuż za nią czuwając nad pochodem.~Lecz
52 10 | drugą wolną ręką narzucać na nią gwałtownie własny płaszcz,
53 11 | Chwilami porywał go na nią gniew bliski obłędu. Chciałby
54 11 | cubiculów i pastwić się nad nią, to znów porywała go straszna
55 11 | leżeć u jej nóg. Wołał na nią, gryzł palce, obejmował
56 11 | ręku? Ale gdzieżby się z nią schronił, dokądby ją mógł
57 11 | dziecku i musiał czekać na nią długo. Nadeszła dopiero
58 11 | spotkałyśmy Poppeę, a z nią małą Augustę, którą niosła
59 11 | cezarem, bo ściągniesz na nią pomstę Poppei. Dość już
60 11 | Zamiast pokłonić się o nią Aulusowi i Pomponii, odebrał
61 11 | bezecnej uczty, postępował z nią jak z nierządnicą. Zali
62 11 | dziecko Poppei umrze, to na nią padnie podejrzenie i zguba
63 12 | Fontejus Kapiton dawał mi za nią troje cudnych pacholąt z
64 12 | go, by zlitował się nad nią. Niechaj ją każe chłostać
65 13 | nie wiedzą także, co się z nią stało.~Gdy więc Tejrezjasz
66 13 | Petroniusz spojrzał na nią i wydała mu się bardzo piękna.
67 14 | czarom. Powtarzali to za nią i lekarze, którzy w ten
68 14 | wmówić, że Pomponia, a z nią razem i Ligia mogą należeć
69 14 | maść, która posmarowanym nią koniom zapewnia zwycięstwo
70 15 | zamienia, a lubując się nią wie o tym, całą jej boską
71 15 | przy tym pilnie, czy nam z nią pięknie i czy ludzie umieją
72 16 | gdy pomyślał, że był przez nią kochany i że mogła dobrowolnie
73 16 | mnie, ale ja patrzyłem na nią z takim spokojem jak Sokrates.
74 18 | co nie jest Ligią, jak nią się tylko zajmuje, do niej
75 18 | ustawicznie wraca i krąży nad nią niby jastrząb nad upatrzonym
76 19 | najbezpieczniej będzie pójść za nią z daleka, obaczyć, do którego
77 19 | domu. Nie wiedział, jak z nią postąpi, czuł jednak, że
78 20 | praktyczną, on zaś obiecywał za nią nieśmiertelność i to nie
79 20 | nie warto zatrzymywać nad nią myśli. Otoczyły go jakieś
80 20 | mówi prawdę i płacze nad nią!" - a słuchaczów o prostych
81 21 | jej widok, i napawał się nią jakby ożywczą wodą po długim
82 21 | Rzymie. Czuł, że oddałby za nią tamte wszystkie, a z nimi
83 21 | uczynić, panie?~- Wejdziemy za nią do domu i porwiemy ją natychmiast:
84 21 | pod możną opieką. To on z nią jest, Wielki Apostoł, bo
85 21 | potęga są niczym i że z nią sobie nie poradzi. Ów rzymski
86 21 | w życiu ujrzał, że poza nią może być jeszcze coś innego,
87 22 | gdy Winicjusz wypadł z nią do ogrodu.~Oto Ursus trzymał
88 23 | do czasu gąbkę i zwilżał nią jego głowę.~Winicjusz patrzył
89 23 | żalu.~On zaś patrzył na nią, jakby chcąc napełnić nią
90 23 | nią, jakby chcąc napełnić nią źrenice tak; aby po zamkięciu
91 23 | wprawdzie, że zaszły między nią i nim rzeczy wielkie, na
92 23 | choć kilka dni patrzeć na nią. Jak tonącemu każdy odłam
93 23 | poczęła mówić tak, jakby przez nią mówił głos jakiś inny:~-
94 23 | zaraz, że może mówi przez nią moc wyższa, i uląkłszy się
95 23 | niej i że będzie mógł na nią patrzeć jutro, pojutrze,
96 24 | waszą bramą i zaklinałem pod nią w imię cnoty Winicjusza,
97 24 | jest tabliczka. Pójdziesz z nią do mego domu, odnajdziesz
98 25 | zrobiła się zupełna, a wraz z nią przyszła i silniejsza gorączka.
99 25 | i rzekł: "Nie podnoś na nią ręki, albowiem ona należy
100 25 | I rzekłszy to, począł z nią razem iść szlakiem księżycowego
101 25 | radzi, jak rozłączyć go z nią, zdawało się bowiem Winicjuszowi
102 25 | widząc, że Winicjusz na nią patrzy, zbliżyła się ku
103 26 | Po coś podnosił rękę na nią, na córkę królewską?~W Winicjuszu
104 26 | obecnie poczęło mu chodzić i o nią.~Po chwili też odmówił dalszego
105 26 | posiłku i choć w patrzeniu na nią i w jej obecności znajdował
106 26 | jak ty nie wiemy, co się z nią stało." I cezar uwierzył,
107 26 | nieszczęśliwą.~Winicjusz spojrzał na nią, jak gdyby to, co mówiła,
108 26 | sobie jej i nie zwrócił na nią swego gniewu; z tego samego
109 27 | Widziała, że Winicjusz wodzi za nią błagalnym wzrokiem, że czeka
110 27 | błyski, a potem patrzył na nią z niepokojem, jakby chcąc
111 28 | że dłużej już nastawać na nią nie będę, że porzucam drogę
112 28 | jednak od czasu, jakem się z nią zetknął, nie mogę się poznać.
113 29 | szukać rozkoszy i użycia poza nią, Czuł jednak, że to jest
114 29 | świecie nie obchodzi poza nią. Wówczas opanował go niesmak
115 29 | posiądzie zupełnie, bo się musi nią dzielić z Chrystusem. Na
116 32 | wyznawcami Chrystusa, a za nią i Winicjusz. Wówczas nie
117 32 | pozostanie innego, jak zostać nią na zawsze? I niech zginą
118 32 | jej, iż nie wzniesie na nią ręki. Ale na cóż przysięgał?
119 33 | we mnie coś się już przez nią zmieniło. Trzymałem dawniej
120 33 | ujrzę przedtem, niech nasycę nią oczy i niech ją zapytam,
121 34 | Apostołów prosić o prawdę i o nią... I niech będzie błogosławiona
122 34 | mówić, patrzał tylko na nią z zachwytem, jak na odzyskane
123 35 | Pomponia Grecyna, że była nią podobno Oktawia, a jest
124 36 | lecz Winicjusz, patrząc na nią z uniesieniem, odpowiedział:~-
125 37 | szczędzi i nie ukrywa przed nią swego bezwstydu i swych
126 39 | nie mógł. Składało się na nią w jego sercu wszystko: i
127 39 | wszechstwór wydał mu się nią jedną przepełniony.~Po chwili
128 40 | zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś niebezpieczeństwo.
129 41 | Augusta Poppea skarżyła się na nią przede mną, że urzekła nasze
130 42 | Ligia? "Wszak czuwa nad nią Bóg, który sam zwyciężył
131 43 | Urwawszy brzeg tuniki zasłonił nią nos i usta i biegł dalej.~
132 45 | Chilon nie radzili się na nią zapuszczać. Ogień nie objął
133 45 | przeprawiwszy się przez nią, dotrzeć do Porta Flaminia.
134 47 | otoczyła jego i orszak, za nią widać było istotnie jakby
135 47 | podniósł ją w górę i począł nią wywijać nad głową na znak,
136 48 | bezsenność i straszny niepokój o nią wyczerpały jego siły, a
137 49 | Nerona byłaby wyrokiem i na nią, zasięgała zdania swych
138 49 | wziął lutnię i wyszedł z nią na pole Marsowe, gdybym
139 49 | chwili weszła Poppea, a za nią Tygellinus. Oczy obecnych
140 50 | że śmiał przenieść nad nią inną, dawało jej się występkiem
141 50 | Rzymie jedna Ligia może z nią współzawodniczyć, a nawet
142 51 | oddziały. Jeśli przyślą po nią nie więcej jak dziesięciu
143 51 | Ligii, a patrzył tylko na nią oczyma estety, rozmiłowanego
144 51 | się w progu i czuwa nad nią.~- Czemu Ursus jej nie obronił?~-
145 51 | Uratować ją lub umrzeć z nią razem. I ja wierzę w Chrystusa.~
146 52 | zaczerpnąć wody i skropić nią posąg bogini. Zamężne niewiasty
147 52 | wspomnienia pożaru w krwi i upoić nią Rzym, więc nigdy rozlew
148 52 | dziewczynie i prosić za nią, lecz nie otrzymał nic prócz
149 52 | uwięziona i gdy padł na nią blask przyszłego męczeństwa,
150 52 | prócz śmierci spaść mogą na nią męczarnie od samej śmierci,
151 53 | przeżyć i postanowił zginąć z nią razem. Lecz sądził, że ból
152 53 | wy chcecie, by was przed nią osłonił? Ludzie małej wiary!
153 53 | umiłowałeś. Módl się za nią.~- Panie! - jęknął Winicjusz
154 53 | błagaj, ty wstaw się za nią.~I drżał z bólu jak liść,
155 53 | rzekł - będę się modlił za nią, lecz ty pomnij, com mówił
156 53 | ciebie wysłucha! Wstaw się za nią!~A Piotr przymknął powieki
157 53 | Chryste! Jam Twój! Weź mnie za nią! Na wschodzie niebo poczęło
158 54 | Zdawało mu się, że potrafi nią dokonać takich rzeczy, które
159 54 | Stróże i Ursus czuwają nad nią. To rzekłszy pochylił się
160 54 | ją dziś wieczór i będę z nią mówił.~- Dzięki ci. Zwiastujesz
161 55 | Chrystus nie zlitował się nad nią. Jednakże w tym właśnie
162 55 | lecz Pan nasz zesłał na nią gorączkę, na którą umierają
163 56 | upajał się śmiercią, dyszał nią, nasycał oczy jej widokiem
164 56 | arenie.~- Gdybym ciebie w nią złowił, złowiłbym cuchnącego
165 56 | Twój Apostoł modli się za nią!" Po czym zapamiętał się,
166 57 | jeśli ci zawadzam, ale mnie nią nie strasz, bo bogowie najlepiej
167 57 | Glaukus lekarz czuwają nad nią dzień i noc.~- Czy stróże
168 57 | Chrystus zmiłuje się nad nią - rzekł Winicjusz - bo ty
169 57 | wyłamie kratę i pójdzie za nią. Jest jedno okno nad stromą,
170 57 | podoba, ale nie razem z nią i nie w dwa lub trzy dni
171 57 | pod Corioli, odpowiadam za nią - rzekł Niger..~Na tym skończyła
172 57 | był dowód, że czuwano nad nią i strzeżono jej pilniej
173 60 | klęcząc wpatrywał się w nią przez łzy. Mimo mroku mógł
174 60 | śmierci." I zgadzał się na nią dla siebie, ale żal mu było
175 60 | bólem nie chciał się przed nią zdradzić.~- Chora jestem,
176 61 | chrześcijaninem, i pójdę za nią.~- Więc nie masz nadziei?~-
177 61 | odda i nie rozłączę się z nią już nigdy.~Petroniusz począł
178 62 | obie garści, posypał sobie nią głowę. Tymczasem płomienie
179 64 | że i sam umrze razem z nią. Mniemał, że wobec tego
180 66 | jakby chciał mówić:~- Nad nią się zmiłujcie! Ją ocalcie!
181 67 | by nie rozłączyć się z nią więcej. I zdawało mu się,
182 67 | srogi lud, że ujął się za nią. Bądź Jego wola!~A Winicjusz
183 67 | wiedziała, gdzie jest i co się z nią dzieje. Pozostała jej pamięć
184 68 | ogrodowej, on zaś czuwał nad nią i wpatrując się w jej uśpioną
185 71 | Plautylli, aby zawiązać sobie nią oczy, wzniósł po raz ostatni
186 74 | skroni począł patrzeć na nią z takim rozmiłowaniem, z
187 Epi| śmierć, i nie wierzył w nią zarazem. Bramę Nomentańską
|