Rozdzial
1 1 | nadzwyczajnym smakiem, iż sam Nero przyznawał im wyższość nad
2 1 | Lubię go, choćby dlatego, że Nero go się boi.~- Korbulo nie
3 2 | takie i Brytanika, którego Nero otruł, i Agrypinę, którą
4 2 | zbrzydły mi od czasu, jak Nero pisze epos. Witeliusz, widzisz,
5 2 | świata, którym włada nasz Nero.~Ona zaś podniosła swoją
6 2 | Nad światem włada nie Nero - ale Bóg. Nastała chwila
7 3 | zaślubiłem jej - tak jak i Nero nie zaślubił Akte, choć
8 4 | przez Ligów naruszone. Boski Nero wdzięczny ci jest, o wodzu,
9 4 | za którym nie władnie już Nero, lecz Miłosierdzie - i zamiast
10 4 | i potworny, któremu imię Nero.~- Aulu! - rzekła Pomponia. -
11 4 | Aulu! - rzekła Pomponia. - Nero jest tylko garścią zgniłego
12 5 | usta i mówił dalej:~- Ach, Nero ma wdzięczne serce. Kocha
13 5 | od tych łotrów, którymi Nero dziś się otacza. Ale dowodzić
14 6 | dziewczyny za piękność, i Nero, który dotąd nie śmie patrzeć
15 6 | ludzi. Być może, że jej Nero wcale nie zobaczy, tym bardziej
16 6 | usprawiedliwiających listów do senatu... Nero zaś pisze - Nero szuka pozorów,
17 6 | senatu... Nero zaś pisze - Nero szuka pozorów, bo Nero jest
18 6 | Nero szuka pozorów, bo Nero jest tchórzem. Ale taki
19 7 | wspomnieniami chwil, w których ów Nero był nie tylko młodszym i
20 7 | dla niej pewne względy. Nero wyzwoliwszy ją dał jej w
21 7 | nic ci nie grozi. Gdyby Nero kazał cię porwać dla siebie,
22 7 | Palatyn. Tu włada Poppea, a Nero, od czasu gdy mu powiła
23 7 | bardziej pod jej władzą... Nie. Nero kazał wprawdzie, byś była
24 7 | grozi i kto wie nawet, czy Nero za jego namową nie odeśle
25 7 | do Aulusów. Nie wiem, czy Nero zbyt go kocha, ale wiem,
26 7 | moja była przekonana, iż Nero zażądał wydania mnie z jego
27 7 | Aulusów zakładniczkę Ligów, i Nero, który jest zazdrosny o
28 7 | Seneka coś poradził, aby Nero postąpił inaczej.~Jasna
29 7 | Armenii.~- Czy myślisz, że Nero rad go widzi? - Winicjusza
30 7 | szmaragd.~Wszystko, co czynił Nero, wzbudzało czujność nawet
31 7 | odrzekł przymykając oczy Nero.~Na ustach Petroniusza pojawił
32 7 | domieszki.~- Habet! - rzekł Nero śmiejąc się i zwracając
33 7 | Kalwia Kryspinilla.~Na to Nero począł bić w dłonie, inni
34 7 | sny?~- A wróżby? - spytał Nero. - Wróżono mi niegdyś, że
35 7 | łoju śmieje się? - spytał Nero. - Śmiech odróżnia ludzi
36 7 | Który był szewcem - dodał Nero.~Lecz Witeliusz wybuchnął
37 7 | głosów poparł jego słowa, ale Nero począł się wzbraniać. Nie
38 7 | wszyscy siedzący bliżej.~Nero rozłożył ręce na znak, że
39 7 | bóstwo, przybrana równie jak Nero w ametystowej barwy szatę
40 7 | instrumentem zwanym nablium, Nero zaś, oparłszy deltę o stół,
41 7 | później na wpół już obłąkany Nero kazał sobie dać ślub flaminom
42 7 | ukląkł teraz u jego nóg.~Lecz Nero patrzył pilnie na Petroniusza,
43 7 | Petroniusz nie był pijany, ale Nero, który z początku pił ze
44 7 | szło, więc dali spokój. Nero natomiast począł się zachwycać,
45 7 | wierzę w duchy... oj! Lecz Nero nie uważał na ich słowa
46 9 | szybko przez głowę. "Może jej Nero nie widział albo patrząc
47 10 | Apollina, którym posługiwał się Nero, ale pięknych i przez sławnych
48 11 | do omdlenia. Jednakże sam Nero nazywał czasami owe wyprawy "
49 11 | willi cezara, albo wreszcie Nero odstępował ją któremu z
50 11 | mogło być inaczej! Wprawdzie Nero ją miał u siebie na Palatynie
51 11 | krwią i życiem, mógł posiąść Nero, chwycił go ból zupełnie
52 11 | świątynię dwom Fortunom. Nero, który w niczym nie umiał
53 11 | zachorowała mała Augusta i Nero nie oddala się od jej kołyski.~
54 14 | by się przekonać, o ile Nero podał ucho wieści o czarach,
55 14 | boleści. Jakoż nie omylił się. Nero słuchał pociech senatorów
56 14 | jedwabną chustkę, którą Nero zawsze nosił na szyi, i
57 14 | zdumiał się na chwilę sam Nero, jeden tylko Petroniusz
58 14 | Tak! - odrzekł żałośnie Nero - napiszę hymn na jej cześć
59 14 | Tygellinus miał tę wyższość, że Nero mniej albo raczej wcale
60 15 | Była jednak chwila, że Nero wahał się: boi się widocznie
61 18 | czosnku dolatywał aż na scenę. Nero zaś kłaniał się, przyciskał
62 26 | się rozgłośny w mieście, i Nero dowiedziałby się o nim przez
63 26 | jej się, że na Ostrianum Nero na czele orszaku augustianów,
64 29 | jego powrót w senacie. Lecz Nero, wsiadłszy wraz z dworem
65 30 | zmianę wszystkich zamiarów. Nero nie wierzył w bogów, ale
66 30 | Petroniusz.~- A śpiewem? - spytał Nero.~- Niestety! Gdyby to umiano
67 30 | któż to potrafi? - rzekł Nero.~- Ale możesz kazać wyciąć
68 30 | odłożył zamiar wyjazdu. Nero zaś rzekł:~- Wasze śmiertelne
69 30 | zemdlała.~- Rubria! - rzekł Nero. - Jaką ona ma śnieżną szyję.~-
70 30 | był od Krotona silniejszy.~Nero spojrzał na niego ze zdziwieniem.~-
71 30 | Ja się tym zajmę.~Lecz Nero mówił dalej do Winicjusza:~-
72 30 | odpowiedział Tygellin.~Lecz Nero rzekł:~- Nuda mnie dręczy!
73 30 | Alboż nie jesteś bogiem?~Nero machnął ręką z wyrazem znużenia,
74 31 | ujętymi w złote siatki. Gdy Nero, przybywszy z Poppeą i augustianami,
75 32 | wypędził Żydów. Czemu by zatem Nero nie miał wypędzić chrześcijan?
76 35 | przed paru dniami. Przecie Nero zaślubił publicznie Pitagorasa.
77 35 | zdania? Niewiele brakło, a Nero byłby zaślubił Akte, którą
78 36 | pomieścić kilka osób, lecz Nero chcąc, by uwaga skupiała
79 36 | krzyczeli: "Matricida! Nero! Orestes! Alkmeon!", a inni: "
80 36 | Poppea. Przybrana, jak i Nero, w szatę ametystowej barwy,
81 36 | Rzymie, emigruje do Ancjum. Nero nigdy nie podróżował inaczej,
82 40 | przestały bić z przerażenia, Nero bowiem od dziecinnych lat
83 40 | nigdy, upił się tym razem.~A Nero począł pytać miodowym głosem,
84 40 | odpowiedział ściskając go Nero.~I po chwili mówić począł:~-
85 40 | artystą, by to zrozumieć.~Nero zamyślił się, po chwili
86 40 | płomień. Czy chcesz?~Lecz Nero rzucił mu spojrzenie pełne
87 40 | Tygellinus zmieszał się, Nero zaś po chwili, jakby chcąc
88 40 | się ona na męki porodu i Nero umiał znaleźć szczęśliwe
89 41 | ROZDZIAŁ XLI~Nero grał i śpiewał hymn na cześć "
90 41 | oddycha swobodniej - rzekł Nero. - Duszę mam wzruszoną i
91 41 | głębokim znawcą! - rzekł Nero.~I przez chwilę chodzili
92 41 | moją myśl - rzekł wreszcie Nero - i dlatego powiadam zawsze,
93 41 | najmniejszej wątpliwości, że Nero mówi w tej chwili szczerze
94 41 | Tygellina - odpowiedział Nero. - Ale, widzisz, ja właśnie
95 41 | on zawsze miłym - rzekł Nero - choć służy Marsowi, nie
96 41 | i Diodor stroili cytry. Nero wszedłszy siadł na wykładanym
97 41 | niebawem ze złotą skrzynką - Nero otworzył ją i wybrawszy
98 41 | za nim konsul Lekaniusz.~Nero zmarszczył brwi.~- Wybacz,
99 41 | wszyscy zerwali się z miejsc, Nero złożył formingę i rzekł:~-
100 41 | tunice wybiegł z pałacu.~Nero zaś podniósł ręce ku niebu
101 43 | od innych augustianów... Nero rozkazywał wprawdzie trzydziestu
102 46 | wodociągach zatrute i że Nero chce zniszczyć miasto i
103 46 | uspokoił zrozpaczony lud. Lecz Nero ruszył się dopiero wówczas,
104 47 | wzmogła się jeszcze. Lecz Nero chciał przybyć w nocy, aby
105 47 | które kazał dąć Tygellin. Nero po przebyciu bramy Ostyjskiej
106 47 | ostatnie wiersze, po czym znów Nero zrzucał wyuczonym od Aliturusa
107 47 | śpiewać przy nim pieśni. Nero usłyszawszy ów krzyk setek
108 47 | uderzyć na nich pretorianom.~Nero zwrócił się do Tygellina:~-
109 47 | czynić.~- Bogowie! - rzekł Nero - co za noc! Z jednej strony
110 47 | mógł się uratować, toteż Nero ujrzawszy go przybiegł aż
111 49 | mimo kłamstw Tygellina Nero, wrażliwy, jak żaden z poprzednich
112 49 | wyznawała wiarę w Jehowę. Nero wynajdował sposoby na swoją
113 49 | Tak uczynię! - zawołał Nero.~Ale Tygellinus począł się
114 49 | Uczynimy to - odrzekł Nero - iż przedtem postaramy
115 49 | być taki mąż jak Trazeasz.~Nero przygryzł wargi. Po chwili
116 49 | ozwało się kilka głosów. Nero zapisał wiersz i rzekł:~-
117 49 | nowo rozniecić pożar.~Ale Nero miał co innego na myśli,
118 49 | Tygellinie - ozwał się Nero - czy ty mnie kochasz?~-
119 49 | wprost znaczenie groźby. Sam Nero zrozumiał to i twarz jego
120 49 | podnieść przeciw niemu ręki.~Nero zaś siedział przez chwilę
121 49 | powiesz? Mów, radź! - zawołał Nero ujrzawszy jego ruch. - Tobie
122 49 | Achai.~- Ach - odpowiedział Nero - czekałem od ciebie czegoś
123 49 | uśmiechem Petroniusz.~Lecz Nero począł narzekać:~- Co mi
124 49 | Hellady! - zawołał z niechęcią Nero. Lecz w tej chwili weszła
125 49 | zwrócą się w inną stronę.~Nero słuchał z początku ze zdumieniem.
126 49 | o tobie. Na boską Klio! Nero, władca świata, Nero, bóg,
127 49 | Klio! Nero, władca świata, Nero, bóg, spalił Rzym, bo był
128 49 | ziemi jak Zeus w Olimpie. Nero, poeta, kochał tak poezję,
129 49 | wieki mogą powiedzieć: "Nero spalił Rzym, ale jako małoduszny
130 49 | zuchwalca! - zawołał Witeliusz.~Nero podniósł znów wargi do nozdrzy
131 50 | Petroniusz udał się do siebie, Nero zaś z Tygellinem przeszli
132 50 | płynęła krew wybranego narodu.~Nero zwrócił się do Chilona: -
133 50 | Nienawidzę stoików - rzekł Nero - nienawidzę Trazeasza,
134 50 | wszystkich epikurejczyków.~Nero, któremu przypadł do smaku
135 50 | płakać, boski?~- Nie - rzekł Nero - to mnie nudzi.~- I po
136 50 | Byćże to może? - zawołał Nero.~- Mogłem odpuścić krzywdy
137 50 | Na Herkulesa! - rzekł Nero. - Śmiertelnik, który zdusił
138 50 | bronił chrześcijan. Lecz Nero począł się śmiać.~- Petroniusz
139 50 | przed pełną misą - rzekł Nero.~- Kto oddaje przysługę
140 50 | z wujem i siostrzeńcem?~Nero pomyślał chwilę i odrzekł:~-
141 51 | miedź koryncka, to może Nero naprawdę zapomniałby urazy.
142 51 | ustąpiłbym urząd prefekta - i Nero nie próbowałby się nawet
143 51 | by mi to mogło szkodzić! Nero pobożny, Nero cnotliwy i
144 51 | szkodzić! Nero pobożny, Nero cnotliwy i miłosierny -
145 51 | nie grozi mu natychmiast. Nero skorzystał przecie z odpowiedniej
146 51 | Jakoż w czasie wygłaszania Nero mimo woli, skutkiem dawnego
147 51 | niektórych wierszy. Sam Nero czuł, że innym w wygórowanych
148 51 | go ujrzę - odpowiedział Nero - i powiedz mu ode mnie,
149 51 | pod wodzą Nerona, a jeśli Nero minie, znajdzie się drugi
150 52 | pod ziemię, a z nimi razem Nero, augustianie, obóz pretorianów
151 56 | spłonęły w czasie pożaru. Nero jednak dla wyprawienia przyobiecanych
152 56 | postanowią.~Na nieszczęście Nero nie lubił Lania, albowiem
153 56 | i on najczęściej ulegał. Nero, któremu oklaski droższe
154 57 | głowa dotknęła jego piersi. Nero nie by ł zadowolony i nie
155 57 | nie mogą słuchać uważnie.~Nero zacisnął pięści i odrzekł:~-
156 57 | pozostawia coś do życzenia.~A Nero oblał się rumieńcem wstydu,
157 57 | dziś na ucztę - mówił dalej Nero - ale się wolę zamknąć i
158 57 | czasach obielała mu zupełnie.~Nero też, spojrzawszy na niego,
159 57 | Poślę cię do Achai - rzekł Nero. - Ty musisz wiedzieć co
160 57 | natchnienie.~- O, nie! - zawołał Nero. - Chcesz się wykręcić od
161 57 | dawać broń - odpowiedział Nero. Lecz przesądny Westynus
162 59 | skończonych igrzyskach - odrzekł Nero. - Wiem, że i tak już niektórzy
163 59 | ale może być mściwe.~Na to Nero rzekł prędko:~- To nie ja
164 59 | kurcząt.~- To dobrze - rzeki Nero - ale każ odtąd chrześcijanom
165 59 | rozpaczliwie, klaszcząc w palce. Nero popatrzył na niego przez
166 64 | Lecz właśnie dlatego i Nero, i Tygellinus nie ustawali
167 65 | żem dotąd nie żył - rzekł Nero - i że narodzę się dopiero
168 65 | by ci nie uwierzył.~Lecz Nero ochłonął już i począł przymrużać
169 65 | ma słuszność - powtórzył Nero. - Jutro otworzą jej bramy
170 66 | przypuszczali wprost, że Nero odda lub może już oddał
171 66 | mamy pretorianów.~Wówczas Nero zwrócił się w stronę, gdzie
172 66 | Matkobójca! Podpalacz!"~Nero zląkł się. Lud był wszechwładnym
173 66 | nawet do przelewu krwi. Lecz Nero w odmiennym był położeniu.
174 68 | zemstę na jego siostrzeńcu.~Nero gniewny był i rozdrażniony,
175 68 | teraz bowiem pewien, że Nero, którego całe życie było
176 69 | przyszły na pomoc ginącym i oto Nero rozsiada się w chwale nad
177 71 | niżej olbrzymie termy, które Nero właśnie był wznosić począł,
178 72 | Zdawało się w końcu, że Nero umyślnie przebiera wszelką
179 73 | Petroniusz nawet milczał, Nero widział w jego milczeniu
180 74 | wiedzieli bowiem, że gdyby Nero państwo utracił, cios byłby
181 Epi| mistrzów, których pokonał. Nero sam był upojony i pytał
182 Epi| okrzyki na cześć Galby. Nero zrozumiał na koniec, że
183 Epi| spytał zbielałymi ustami Nero.~- Szyję ci chwycą w widły
184 Epi| zawołali wyzwoleńcy.~Nero przyłożył nóż do szyi, lecz
185 Epi| odrzekł chrapliwym głosem Nero. Po czym dodał:~- Oto jest
186 Epi| wonnościami stosie.~I tak minął Nero, jak mija wicher, burza,
|