Rozdzial

  1 1 |            zakocha się w tobie. Ale ona zbyt na to doświadczona.
  2 1 |              że gdy słońce zejdzie, ona rozpłynie mi się w świetle,
  3 1 |          niewolnica, to ją odkup. - Ona nie jest niewolnicą.~- Czymże
  4 1 |           twórcze - Venus Genitrix. Ona skupia dusze, skupia ciała
  5 1 |           szczyt Soracte w zimie.~- Ona nie jest niewolnicą, ale
  6 2 |    przynajmniej o tyle dosyć, o ile ona mnie.~Markus potrząsnął
  7 2 |          niż gdzie indziej zdrowie. Ona słuchała słów moich także
  8 2 |           do domu Plaucjuszów, była ona znajoma, albowiem widywał
  9 2 |           nas równa - o Ligio!...~A ona słuchała w niepokoju, w
 10 2 |             którym włada nasz Nero.~Ona zaś podniosła swoją drobną
 11 3 |             się... Pomyśl, że jeśli ona zechce opuścić Aulusów dla
 12 3 |         bawi w Chryzotemis? Oto, że ona mnie zdradza z moim własnym
 13 4 |     pożegnać.~I usunął ją z lekka - ona zaś rzekła:~- Bogdajby twój
 14 4 |              kto mógł to uczynić.~A ona podniosła na niego nagle
 15 6 |            Coś z nią uczynił? Gdzie ona jest?~Lecz nagle stała się
 16 7 |      najwyższe głowy w Rzymie. Lecz ona i wówczas nawet nie chciała
 17 7 |          się, że właściwie nie jest ona zakładniczką, ale dziewczyną
 18 7 |             rozporządza. Odtąd jest ona na jego woli, nad którą
 19 7 |             domu cezara, i dlaczego ona tu jest? Dlaczego cezar
 20 7 |          cezar odebrał ją Pomponii. Ona się tu boi i chce do niej
 21 7 |             samego Aulusa. Dlaczego ona tu jest, nie wie. Cezar
 22 7 |       stracić życie niż ją opuścić. Ona jest jego duszą, więc będzie
 23 7 |        pokocha go za jego dobroć, a ona sama będzie mu całe życie
 24 7 |        miłości i o szczęściu, jakie ona dać może, teraz zaś mówił
 25 7 |      ogromny, rozkochany, pałający, ona zaś czując żar, który od
 26 7 |          jakże możesz go dojrzeć?~A ona odpowiedziała jakby ze smutkiem:~-
 27 7 |           się kocha Winicjusz?~- To ona - rzekł Petroniusz. - Jak
 28 7 |       rozpusty w całym Rzymie.~Lecz ona nie zmieszawszy się bynajmniej
 29 7 |         oświadczył, że nie przyszła ona na ucztę. bo nie czuła się
 30 7 |          nadeszła niebawem. Władała ona dotąd Neronem jak poddanym,
 31 7 |           Wiedziała od Pomponii, że ona doprowadziła cezara do zamordowania
 32 7 |            jego słów, mówił:~- Tak, ona piękna, aleś ty stokroć
 33 7 |           się w sobie jak Narcyz... Ona się kąpie w mleku oślic,
 34 7 |       przysuwał się coraz bliżej, a ona poczęła się cofać ku Akte.
 35 7 |      widzenia.~- Mówią - rzekł - że ona nocami chodzi przy księżycu
 36 7 |             poczęła jej bronić, a i ona sama broniła się ostatkiem
 37 7 |           oczyma:~- Co się stało?~A ona wziąwszy krużę z winem podała
 38 8 |             znajdowała w niej echa. Ona sama była przecie kochanką
 39 8 |           na nich gniew cezara. Ale ona nie może pozostać także
 40 8 |          Winicjusz, ni jego słudzy. Ona wszędzie pójdzie za nim,
 41 8 |         będą nawet wiedzieli, gdzie ona jest, nawet Pomponia. Ucieknie
 42 9 |     Przyjdą-li jakie cierpienia, to ona je zniesie w Jego imię.
 43 9 |            swą dziecinną główkę, że ona, chrześcijanka, nic nie
 44 9 |          czym pomyślała znów:~"Jaka ona inna ode mnie!"~I Ligia
 45 9 |           cię zaślubić, Ligio.~Lecz ona odpowiedziała cicho i jeszcze
 46 9 |       zwróciwszy na nie uwagi, lecz ona zatrzymała się przed nimi
 47 9 |       własną urodę i o władzę, żyła ona w ustawicznej trwodze, by
 48 9 |            nie zgubiła jej tak, jak ona sama zgubiła Oktawię. Dlatego
 49 9 |              Bogowie nieśmiertelni! Ona równie piękna jak ja, a
 50 11|        Aulus musiał wiedzieć, gdzie ona się ukrywa.~I zerwał się,
 51 11|          Ligia. - Tyś wiedziała, że ona chce uciec! - wybuchnął
 52 11|              wybuchnął Winicjusz.~A ona spojrzała na niego swymi
 53 11|       Człowieku zapalczywy i ślepy! Ona cię kochała. Winicjusz zerwał
 54 11|     wszystkie skarby tego pałacu, a ona uciekła. Co to jest za miłość,
 55 11|           hańby? Skądże wie, jakich ona bogów wyznaje i czy nie
 56 11|           go już ani Aulusowie, ani ona. Tu gniew począł mu znów
 57 11|       Pomponii Grecyny.~Widocznie i ona dowiedziała się już o zniknięciu
 58 11|         Aulusowie nie wiedzą, gdzie ona jest - odrzekł Winicjusz.~-
 59 12|          Petroniusz. - Jacy? Jakież ona czci bóstwo? Powinien bym
 60 12|             tak z niewolnikami, jak ona się obchodzi.~- W żadnym
 61 12|            do domu Winicjusza.~Lecz ona padła przed nim na kolana
 62 12|             jej nie oddalał z domu.~Ona nie pójdzie do Winicjusza
 63 12|           Czy otrzymałaś chłostę?~A ona po raz drugi rzuciła się
 64 12|             w tym domu? - spytał.~A ona podniosła na niego swoje
 65 13|         przyszło, panie. - Jakie?~A ona szepnęła cicho: - Zostałam.~
 66 13|      pochodzący z tegoż samego co i ona kraju. Nie mógł on znaleźć
 67 13|      pociechę choć niewolnicę. Musi ona wprawdzie gdzieś mieszkać,
 68 14|        mówił: - Jedź do Ancjum! Tam ona przyszła na świat, tam spłynęła
 69 15|          Ale teraz jestem pewny, że ona tu jest, w mieście, może
 70 16|          słysząc, że nauka, którą i ona, i Pomponia wyznawały, nie
 71 16|            niejasne poczucie, że to ona właśnie, że to ta nie znana
 72 17|             imię jest Eunice. Służy ona jako vestiplica w domu przyjaciela
 73 19|          biały dzień. Ponieważ jest ona zakładniczką i należy właściwie
 74 19|       powiem, żeby była łatwą. Uczy ona widocznie nie tylko uczciwie
 75 20|         oporze. Zrozumiał, że jeśli ona jest między zebranymi i
 76 21|           wypuścić z rąk, a wówczas ona skryje się w innym miejscu
 77 21|        Ligią ta dziwna nauka, którą ona wyznawała. Rozumiał teraz
 78 22|           porwali dziewkę, dlaczego ona nie krzyczy i po co wyglądają
 79 23|            pozwoliłaś mnie zabić. A ona odpowiedziała ze słodyczą:~-
 80 23|         zabrał miednik z rąk Ligii, ona zaś, wziąwszy przygotowaną
 81 23|             powiem co innego. Jeśli ona tu nie zostanie, to tą zdrową
 82 23|             zmieniony, że teraz nie ona od jego, ale on zależy od
 83 24|        stanęła po jego stronie, ani ona sama, ani Kryspus nie żądają
 84 25|       dlatego tylko, że jest twoim. Ona zaś rzekła:~- Uczcisz go
 85 25|    otworzywszy oczy uśmiechnął się, ona zaś położyła mu na nich
 86 25|        podnoś na nią ręki, albowiem ona należy do mnie." I rzekłszy
 87 25|             udali się na spoczynek, ona jedna czuwała u jego łoża.
 88 25|           spoczynek, a Ligia jedna, ona, którą pokrzywdził, czuwała
 89 25|             jednak poczuł, że gdyby ona była taka jak inne kobiety,
 90 25|         którym żył dotąd.~Tymczasem ona otworzyła oczy i widząc,
 91 26|         córka królewska, mogła była ona zająć na dworze cezara stanowisko
 92 26|          nie pomyślała o śnie, lecz ona odrzekła wesoło:~- Właśnie
 93 26|         wróciłbym cię Pomponi.~Lecz ona zapytała ze smutkiem:~-
 94 27|            do siebie nie zrazić, że ona jedna jest mu zdrowiem i
 95 27|            że ją otacza jakaś sieć, ona zaś chcąc ją przebić, wikła
 96 27|           świecie, i czuł, że gdyby ona ogarnęła świat cały, gdyby
 97 27|        koniec, że nic innego, tylko ona rozdzieliła go z Ligią,
 98 27|             sobie już sprawę, że to ona ubrała Ligię w tę jakąś
 99 27|     rozumieć tę gorycz i ten ból. I ona znalazła drogą istotę, z
100 27|          Ligia zrozumiała, że teraz ona sama potrzebuje ratunku.
101 27|             miłość dla Chrystusa, a ona pokochała oto augustianina!
102 27|             podejrzewała się dotąd. Ona sądziła nawet, że stary
103 28|           rękach i rozmyślam, czemu ona to uczyniła. Czym ci pisał,
104 28|            odebrać Aulusom. Prawda! Ona jednak wiedziała, że dłużej
105 28|               naszych zbrodni, więc ona uciekła ode mnie, jako od
106 28| potrzebowała się oddalać. A jeśli i ona mnie kocha? W takim razie
107 28|        przestaję rozumieć, dlaczego ona to uczyniła. Ja bym jej
108 28|            dla Ligii i że gdyby nie ona, to nic w świecie nie byłoby
109 28|        Ligią.~Wszakżem ci pisał, że ona odeszła tajemnie, ale odchodząc
110 28|           iż mam ciągle uczucie, że ona na mnie z dala patrzy, i
111 29|       opuszcza go ani na chwilę, że ona wyłącznie jest powodem jego
112 29|               Chciałem ją wyzwolić, ona zaś, wiesz, co mi odpowiedziała: "
113 29|          wymagał jej obecności. Ale ona nie wie o tym, jak również
114 29|        trzeba ci wiedzieć; że czego ona sobie życzy, to się staje.~-
115 30|          gdym był w świątyni Westy, ona sama stanęła koło mnie i
116 30|        Rubria! - rzekł Nero. - Jaką ona ma śnieżną szyję.~- Lecz
117 31|             ze snu: - Ktoś ty?~Lecz ona wsparła się na nim piersią
118 31|       kocham inną i nie chcę cię: A ona zniżyła ku niemu głowę:~-
119 32|       ostrożności. Miedzianobrodemu ona już poczyna powszednieć,
120 32|          gaju nie wiedziałem, że to ona do mnie mówiła, ale przecieżeś
121 32|               Ligię.~- Wiesz, gdzie ona jest? - Nie.~- Więc zaczniesz
122 32|         wiadomość, i rzekł:~- Gdzie ona jest?~- U Linusa, starszego
123 32|      starszego kapłana chrześcijan. Ona tam jest wraz z Ursusem,
124 32|       Błogosławiony ten dach, jeśli ona wejdzie pod niego dobrowolnie,
125 32|      Chilonem. Wszakże nauka, którą ona wyznaje, każe przebaczać;
126 33|           warczące koło swej głowy.~Ona wbiegła nie spodziewając
127 34|            przy niej, a wszakże już ona nie będzie więcej uciekała
128 34|          Więc czemuś to uczyniła?~A ona podniosła na niego swe oczy
129 34|           otwierały mu się oczy, że ona jest całkiem różna od Rzymianek
130 34|           się działo w jej duszy, a ona przyznała mu się, że go
131 34|    dziecinne i przenieść do mnie. A ona, spłonąwszy jak róża lub
132 35|            ta nauka ogarnia świat i ona jedna może go odrodzić.
133 36|             Czemu się tak zakryłaś?~Ona podniosła ręką zasłonę i
134 37|         nauczył, bo to już wiem, że ona nie przeciwi się miłości
135 37|            dostrzec nie można, lecz ona niby się śmiejąc, mówiła,
136 37|        Odpowiadałem spokojnie, lecz ona w końcu wymieniła i twoje
137 37|           Poppea nie kocha mnie, bo ona nikogo kochać niezdolna,
138 39|               To daje Chrystus...~A ona w tej chwili położyła swą
139 39|           raz usłyszałem Jego imię.~Ona zaś odpowiedziała cicho: -
140 39|           bałem. Zdawało mi się, że ona odbiera mi ciebie. Mniemałem,
141 39|            Paweł przekonał mnie, że ona nie tylko nic nie odbiera,
142 39|            nauka psuje życie, skoro ona je naprawia i skoro sam
143 39|  szczęśliwszym i pewniejszym, gdyby ona ogarnęła tak świat, jak
144 39|            by osiąść gdzieś daleko.~Ona zaś, nie odrywając głowy
145 40|           wzruszające... Skarży się ona na męki porodu i Nero umiał
146 40|          szpiegować. Teraz jednak i ona musi się ze mną liczyć.~
147 41|         mogę żyć życiem zwyczajnym. Ona mi mówi, że nadzwyczajność
148 42|         uczynić, to uczyń dla niej. Ona Cię kocha i ufa Ci. Obiecujesz
149 42|             po śmierci nie minie, a ona nie chce jeszcze umierać.
150 42|            jak taśma, lecz chwilami ona rozświecała go od dołu,
151 50|        miłuje.~- Winicjusz? Wszakże ona od niego uciekła?~- Ona
152 50|             ona od niego uciekła?~- Ona uciekła, ale on jej szukał,
153 51|        śmierci nie warto myśleć, bo ona bez naszej pomocy o nas
154 51|            kształtów tchnie miłość. Ona, przybrana w przezroczą
155 51|            wyciągając do niej ręce.~Ona zaś chyląc ku nim swą złotą
156 51|           Augustę, żeś ją odrzucił? Ona zaś wie, żeś ją odrzucił
157 52|             o pomoc dla Ligii, lecz ona mogła mu ofiarować jeno
158 54|             gniew Poppei, teraz zaś ona, zajęta własnym nieszczęściem,
159 55|          było bojaźni. Pisała, że i ona, i inni tęsknią już do areny,
160 55|           ją wydano Winicjuszowi.~A ona spytała z rozpaczą:~- Czy
161 57|        panie, aby ci powiedzieć, że ona w gorączce modli się i powtarza
162 57|           ciż sami?~- Tak, panie, i ona jest w ich izbie. Ci więźniowie,
163 57|      Tygellinus byli przekonani, że ona umarła, inaczej bowiem nakazaliby
164 57|           bo ty mówisz o Sycylii, a ona jest chora i może umrzeć...~-
165 57|             nawet zapanować.~- Więc ona jest chrześcijanką? - zawołał.~
166 57|  przechodzili koło pretorianów. Ale ona jest osłabiona bardzo i
167 60|          głosem. - Ja tu zostanę, a ona niech weźmie moją tesserę,
168 60|        głowę na piersi i odrzekł:~- Ona nie zgodziłaby się na to,
169 61|           zajrzał przez kraty okna. Ona składała mu głowę na piersiach
170 61|            dla nich niebo, albowiem ona brała go za rękę i prowadziła,
171 64|           nawet spodziewać się, aby ona jedna została ocalona. Słyszał
172 64|         fali, wierząc, że niesie go ona w wieczną ciszę. Odgadywał
173 64|            i że w chwale wiekuistej ona zasiądzie bliżej Baranka
174 65|        Ligów, a twoją zakładniczką. Ona wprawdzie jest obecnie w
175 65|     przyszedł w pomoc swemu panu:~- Ona jest w więzieniu z woli
176 65|          jak skończy się rozmowa.~- Ona jest w więzieniu przez twoją
177 65|          nie będziesz twierdził, że ona podpaliła Rzym, bo zresztą,
178 66|             śmierć dla Ligii, miała ona bowiem być dla nich obojga
179 66|              I myślał dalej, że oto ona tam leży w ciemnym cuniculum,
180 67|            i powtarzał w myśli: "To ona! Chrystus ocalił ją!" Przypominał
181 68|       nowego na zgubę dziewczyny. I ona, i Ursus wchodzili wprawdzie
182 68|   uśmiechnął się na to i odrzekł:~- Ona była na rogach dzikiego
183 71|        Prawda wypowiedziała światu, ona zwycięży, i niezmierna pogoda
184 74|            nie jesteś niewolnicą?~A ona podniosła na niego swoje
185 74|           kochała, boska moja!...~A ona wyciągnęła ku lekarzowi