Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
itylu 1
iv 1
ix 1
iz 168
izb 1
izba 3
izbe 2
Frequency    [«  »]
176 niz
175 wreszcie
173 którego
168 iz
166 nich
165 ligie
165 miedzy
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

iz

    Rozdzial
1 1 | tak nadzwyczajnym smakiem, sam Nero przyznawał im wyższość 2 1 | nasze kobiety, upewniam cię, to wszystko bledsze niż 3 1 | przybyli w takiej liczbie, sam cezar Klaudiusz począł 4 1 | od Ligów, by przyrzekli, nie przekroczą granicy, 5 2 | Pedaniusza Sekunda, za to, jeden z nich zabił tego 6 2 | zapewnił go ze swej strony, miłym jest gościem, a co 7 2 | opowiadał, dodawał zarazem, kapłani tejże świątyni przepowiadają 8 2 | wyszedłszy pokochał tak Berenikę, omal tęsknota nie wyssała 9 4 | nadzorca atrium dał znać, w sieni znajdują się żołnierze, 10 4 | cezar dowiedział się, w domu twoim przebywa córka 11 4 | domu, jak również bacząc, dziewica, jako zakładniczka, 12 4 | Wiadomym jej było zresztą, młoda wyzwolenica żyje w 13 4 | zakładniczki, to dlatego, ktoś go do tego podmówił, 14 4 | umiał się pogodzić z myślą, stracił. Prócz tego czuł 15 5 | pobladł tak straszliwie, ani na chwilę nawet Aulos 16 6 | powierzył mi do tego stopnia, przed chwilą centurion był 17 6 | co mi się zdaje? Otóż, dzieje się tak dlatego, 18 7 | matka moja była przekonana, Nero zażądał wydania mnie 19 7 | Winicjusz tłumaczył jej, o jej porwaniu dowiedział 20 7 | po cichu szeptano sobie, poświęcił dlatego, że 21 7 | rozumu, cezar zaś twierdzi, jesteś osłem bez domieszki.~- 22 7 | Kalwio - rzekł Petroniusz - westalką mogłaś zostać chyba 23 7 | błękitnymi oczyma tak dziwnie, młodemu człowiekowi krew 24 8 | z listów Pawła z Tarsu, wam nie wolno ni się pohańbić, 25 8 | jakiś ratunek tak potężny, i sam cezar oprzeć mu się 26 8 | Ursusa poczęła mu mówić, on jeden zostaje jej teraz 27 8 | oświadczył jej po pijanemu, wieczorem przyśle po nią 28 11 | ust, więc wydało mu się, spełniło się coś niesłychanego, 29 11 | których zobaczysz, że wiedząc, Ligia została zabrana z 30 11 | żądanie, spodziewał się, zostanie tobie odesłana, 31 11 | że nawet Akte poznała, zapowiadał więcej, niż byłby 32 12 | że jeśli cezar uwierzy, Ligia rzuciła czar na małą 33 12 | wdzięczność. Widocznym było, sądziła, że chłosta miała 34 12 | do mnie i powiedziała mi, zna człowieka, który potrafi 35 14 | szlachetny Winicjuszu, rozgłoś, ci sprzedaję maść, która 36 14 | usłyszawszy ucieszyłem się tak, dałem mu sumę potrzebną 37 15 | wiele, Chilon przypuszcza, Ligia chodzi umyślnie do 38 16 | go znają, powiedzieli mi, jest to człowiek, którego 39 18 | wyziewami czosnku i potu, dziękowałem bogom, że zamiast 40 18 | on, przeciwnie, twierdzi, to jest łaska bogów, którzy 41 19 | się, albowiem wiedz o tym, z prawdziwym Kakusem możesz 42 20 | Zdawać się przy tym mogło, jest w tym jakieś wołanie 43 21 | dzieckiem; spostrzegł także, wyszczuplała. Płeć jej była 44 21 | inną ulicę.~Chilon, mimo poprzednio narzekał na rany 45 21 | spojrzeć, by zrozumieć, nic w świecie nie powstrzyma 46 22 | to w mierze tak znacznej, zapomniał o kąpieli. Chciało 47 23 | właśnie ból tak straszny, Winicjusz sądząc, że to 48 23 | Który po drodze wyznał mi, jeszcze wczoraj gotów był 49 23 | Winicjusza, który, mimo Kryspus skrapiał mu twarz 50 23 | tak i jemu wydawało się, przez te kilka dni zdoła 51 23 | uczynki przekonałyby mnie, jesteście ludzie uczciwi 52 23 | dlatego oświadczam wam, nie ruszę się stąd, chyba 53 23 | myślał, że ja się zaprę, chcę pozostać dlatego, by 54 23 | rozmowę i która była pewną, Winicjusz spełni to, co 55 24 | wiary i tyle sumienia, rozumiał, że taki postępek 56 24 | nikt nie mógł przypuścić, obaj stanowią jedną osobę. 57 24 | słyszał Winicjusza mówiącego, Grek był z nim na cmentarzu 58 24 | chyba że uczynisz ślub, nigdy w życiu nikogo nie 59 24 | galicką gunię, powtarzając, boi się chłodu. Wreszcie, 60 24 | mnie nie zabili?~I pomimo już z Eurycjuszem rozmawiał 61 25 | wyrzucał rankami ciała ludzkie, nikt nawet nie dochodził, 62 25 | Przeszło mu przez myśl, w gorączce czuł prawdę i 63 26 | gorączki. Zdawało mu się, rozbudził go szept rozmowy, 64 26 | zostały pogańskie, mimo dusza chrzest przyjęła.~ 65 26 | swoich błękitnych oczach, Winicjusz oczom swoim nie 66 26 | poplątał życie sobie i Ligii, z tej plątaniny nie było 67 26 | Mówię ci szczerą prawdę, nie potrafię bez ciebie 68 26 | zniecierpliwienie. Zły był, mu przerwano rozmowę z Ligią, 69 27 | znów w izbie, obiecał mu, po powrocie do swej willi 70 27 | wydawało się przez chwilę, to był Chilon.~Oni zaś usłyszawszy 71 27 | winy w miłości twojej. A chcesz się chronić pokusy, 72 28 | potężnie, że mi się wydało, każde jego słowo mimo jego 73 28 | księgi hebrajskie, mówił mi, przyjście Chrystusa było 74 28 | nie wiem, wiem jednak, mam ciągle uczucie, że ona 75 29 | Apostoł zganił Kryspa za to, wyrzucał Ligii jej ziemską 76 29 | jego naturze stanowiło to, dawniej mierzył ludzi i 77 29 | się tak na owej uczcie, nie pamiętał nawet, kiedy 78 29 | Petroniusza poczęło gniewać, rozum jego nie może znaleźć 79 29 | powiększyło zmartwienie, nie mogłeś być w Neapolu 80 30 | ramionami.~- Zdawałoby się, boisz się, abym nie został 81 31 | miał jednak tyle rozumu, zdawał sobie sprawę ze swych 82 32 | chrześcijanką, może się okaże, jest rozsądniejsza od ciebie, 83 32 | wprawdzie, że przyrzekł jej, nie wzniesie na nią ręki. 84 32 | było zimnej zawziętości, ani chwili nie mógł się 85 32 | pomyślał o tym, sądziłby, postąpił słusznie, rozkazawszy 86 34 | pokochał nawet za to, uciekała przed nim, i że 87 36 | który miał zwiedzić cezar, wiezie na dwa lata pszenicy, 88 36 | zaś ucieszył się w sercu, chodzi jej o to, by prędko 89 37 | niby się śmiejąc, mówiła, tak bystry wzrok chyba jedna 90 37 | Sieję." Petroniusz wie, on znajduje się między mymi 91 38 | człowiekiem dlatego właśnie, mógł oglądać pożogę i zgubę 92 39 | niech twoja mądrość wykaże, jesteśmy kłamcami, a potem 93 39 | przeczyć nie myśli, gdyż wie, dzieje się wiele rzeczy 94 40 | utwierdziła ludzi w przekonaniu, jego wpływ przetrwa wszystkie 95 40 | cezarowi i gdy inni sądzili, posuwa się za daleko lub 96 40 | nauki, o której mówisz, jest morzem szczęścia, i 97 41 | Czy myślisz, że nie wiem, w Rzymie wypisują na murach 98 41 | okrucieństwo do tego stopnia, ja sam zadaję sobie czasem 99 41 | odpowiedział:~- Tygellin mówił mi, w senacie szepczą sobie 100 41 | że ludzie posądzają mnie, szaleję. Ale ja nie szaleję, 101 42 | od lat całych. Mówiono, setki tysięcy tych ludzi 102 42 | nawet wstęgę ognistą, tak czyniła się wąską jak taśma, 103 42 | niepojętą szybkością, tak ogarnął cały środek miasta. 104 43 | rozpasany, szalał sądząc, nadeszła chwila, w której 105 43 | pozwalają ratować, krzycząc, czynią to z rozkazu. Młody 106 43 | ufność, z jaką wierzył, Piotr Apostoł uratuje Ligię, 107 43 | czarnych i tak ciężkich, toczyły się tuż przy ziemi, 108 43 | napływała mu do głowy tak, chwilami widział wszystko 109 44 | najpowszechniej powtarzano, cezar kazał spalić Rzym 110 44 | wydawało się przez jakiś czas, przy powszechnej zgubie 111 45 | takie tam były rozruchy, cezar zmuszony był wygnać 112 45 | przed prefektem miasta, mordują dzieci, czczą osła 113 45 | Po wszystkich znać było, lada chwila oczekują czegoś 114 45 | odgłosy za widomą oznakę, straszliwa godzina nastaje, 115 46 | koczowników. Wiara chrześcijan, koniec świata przez ogień 116 47 | wieki. Szkoda, cezarze, mi nie pozwoliłeś użyć siły.~ 117 48 | Przysięgam ci, nauczycielu, cię tu nie zostawię na zgubę.~- 118 49 | Uczynimy to - odrzekł Nero - przedtem postaramy się, 119 49 | obrzędach, o przepowiedniach, ogień przyniesie koniec 120 49 | łudził się, rozumiał bowiem, to, co mówi, jest środkiem 121 51 | Przyszło mu również na myśl, Tygellin, chcąc wyłowić 122 51 | wargi. Nie był on zbyt rad, cezer postanowił wygłosić 123 51 | zanim nie wpadną na myśl, będziesz próbował, to zginiecie 124 51 | się na Petroniusza tak, wsparł się dłonią na jego 125 53 | ludzi i że gdyby był udawał, więzienie Ligii mało go 126 53 | Petroniusz mniemali również, lada dzień otworzy się przed 127 53 | świadomości, że rozumiał, modlitwa Piotra więcej znaczy 128 53 | stracił Apostoła z oczu, tak od czasu swego chrztu spotkał 129 53 | imię Chrystusa powiadam, zbudzicie się jako ze snu 130 53 | poznawszy moc Apostoła wiedział, on jeden może mu przywrócić.~ 131 54 | jest chorych i być może, obawiają się, aby przychodnie 132 54 | bezwładność tak straszna, nie mógł się nawet poruszyć. 133 55 | arenie powie Chrystusowi, w Rzymie został jej narzeczony, 134 56 | poranną, były tak liczne, znawcy utrzymywali, że choćby 135 56 | odpowiedzi, ale być może, nie ufają nam.~- Dużo ich 136 56 | Więc którzyście myśleli, męką zgładzicie grzechy 137 56 | Pobłogosławił mi i mówił, przyjdzie do amfiteatru 138 56 | dokładnością w ruchach, chwilami wydawało się, że 139 56 | strasznego. Zdawało się, w powietrzu unosi się groza 140 57 | słuchał z tak natężoną uwagą, zdawał się naprzód odgadywać, 141 58 | tchórzostwo, drudzy twierdzili, nie chcą się bić naumyślnie, 142 58 | blisko cesarskiego podium, obryzgał krwią nie tylko 143 61 | ich tylu, że zdawało się, wszystkie piwnice pozostaną 144 62 | z twarzą tak zmienioną, augustianom wydało się, 145 62 | drudzy, że sam wyznał, kazał podpalić Rzym; trzeci, 146 63 | amfiteatrach tak urządzonych, mogły otwierać się i tworzyć 147 64 | wielkim, że choć wiedział, krzyżują w Rzymie nawet 148 65 | na ostrożności. Narzekał, świat idzie krzywo i szalenie 149 65 | nadszedł kres życia Ligii, nazajutrz wysłał do amfiteatru 150 66 | ramionach muskuły wystąpiły tak, skóra niemal pękała pod 151 66 | w takiej nieruchomości, patrzącym zdawało się, że 152 66 | ciało skurczyło się tak, wydawał się do olbrzymiej 153 69 | śledzono ich jeszcze i pomimo właściwe igrzyska były już 154 69 | z Palatynu. Odkryto tam, jeden z wyzwoleńców cezara 155 69 | cenę, gdyż spodziewano się, dopiero wraz z ich śmiercią 156 69 | Petroniusz słyszał od Westynusa, sam cezar wydał rozkaz, 157 69 | Często wydawało mu się, jeśli sam opuści Rzym, wierni 158 70 | Apostoła. Oto wydało mu się, złocisty krąg, zamiast wznosić 159 71 | taką jaśniała radością, wszyscy pojęli, że to nie 160 71 | majestatu. Zdawać by się mogło, to monarcha posuwa się, 161 71 | gęstwa ludu tak wielka, centurion, przywodzący pretorianom, 162 71 | domyśliwszy się wreszcie, prowadzi jakowegoś arcykapłana, 163 71 | wyznawcy przypominając sobie, przy śmierci Pana ziemia 164 71 | miłości, jako im mówił, choćby rozdali majętność 165 72 | Rzym szalał po dawnemu, tak zdawało się, że to miasto, 166 72 | wychodząc na ulicę, byli pewni, ujrzą całe szeregi pogrzebów. 167 74 | będzie czymś nadzwyczajnym, rozkazał dać niezwykłe nagrody 168 Epi| umyśle wyobrażał sobie, daleko sięgające w przyszłość


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License