Rozdzial
1 1 | ludzi. Ale teraz dużo się o nich mówi w Rzymie, choćby dlatego,
2 1 | rzeczy się robi, ale się o nich nie mówi nawet warunkowo.
3 1 | na kąpiących się. Dwie z nich, Murzynki, podobne do wspaniałych
4 2 | były jak najgorsze, jedno w nich zostanie wieczne dobro -
5 2 | Jak morze - i utonąłem w nich też jak w morzu. Wierz mi,
6 2 | że oczy gubiły się wśród nich jak w lesie. Zdawało się,
7 2 | Sekunda, za to, iż jeden z nich zabił tego okrutnika w chwili
8 4 | sposobem potrafi być bez nich, nawet w niebie, szczęśliwa.
9 4 | wszystkimi niewolnikami.~Jeden z nich, wysoki i barczysty Ligijczyk,
10 4 | nauki, słyszała jednak od nich, że Akte nie odmawia im
11 4 | nieszczęść, więc nie był do nich przyzwyczajony. Stary żołnierz
12 5 | ale charakterem nie był od nich daleki i do jego pojęć,
13 7 | drwili z własnych bogów, obok nich zaś wszelkiego rodzaju hałastra,
14 7 | Pomponii tylko przez złość do nich... Do mnie Petroniusz pisał,
15 7 | marmury, rozbijały się na nich jakby z łkaniem.~Akte przestała
16 7 | się posługiwał, patrzył na nich. Na chwilę wzrok jego spotkał
17 7 | uchyla się wprawdzie od nich, boć trzeba coś uczynić
18 7 | kuglarze i błazny, lecz mało na nich patrzono, gdyż wino ćmiło
19 8 | wstydu na samo wspomnienie o nich do twarzy.~- Nigdy! - zawołała
20 8 | wolno mi ściągać zguby na nich, więc nie zobaczę ich nigdy
21 8 | albowiem ściągnęliby na nich gniew cezara. Ale ona nie
22 9 | orszakiem niewolnic. Dwie z nich trzymały nad jej głową pęki
23 11 | ale przedtem wydobędzie z nich wyznanie, gdzie jest Ligia.
24 11 | postanowił dowiedzieć się od nich o sposobie. Na Wschodzie
25 11 | tak straszne, że wobec nich, znalazłszy zbiegów, trzeba
26 12 | zważali na kręcące się koło nich psy.~- Gorączka cię trawi -
27 12 | rodzaj politowania.~- Który z nich jest twoim kochankiem? -
28 13 | atrium, gdzie czekał na nich Chilon Chilonides, który
29 13 | wiedzieć, udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym
30 13 | jakieś znaki zrozumiałe dla nich tylko?~- Znaki?... Czekaj!...
31 14 | szkodzić bogom?~- Sam cezar o nich mówił - odpowiedział dworak. -
32 14 | wszystkich chrześcijan, jaki do nich przystęp otworzył i jaką
33 14 | otworzył i jaką wzbudził w nich ufność.~- Prawda - rzekł
34 15 | człowiek tym się właśnie od nich odróżnia, że ją niejako
35 15 | mnie ochota zejść między nich i obiecać trzy takie worki
36 15 | prezbiterami zowią, potrafi od nich wszystkie tajemnice wydobyć.
37 16 | drżeniem, a gdy kary spadały na nich bez żadnego powodu, zarówno
38 16 | osamotnienie, mścił się na nich tym bardziej. Hamował się
39 16 | Chrystusa. Dowiedział się też od nich, że jeden wielki prawodawca,
40 17 | tylko o wybór ludzi i do nich to właśnie odnosił się jego
41 17 | winiarniach i nocując w nich między ludźmi bez dachu.
42 17 | rzetelniejsi od innych, do nich postanowił się udać i sprawę
43 17 | wykonać wszystko, czego od nich zażąda, wierząc, że mąż
44 18 | Chrześcijanie, skoro do nich należy Pomponia Grecyna
45 19 | zowią Wysłannikiem. Że zaś u nich niewiasty na równi z mężami
46 19 | Jedna rzecz wykazywała się z nich jasno: to jest, że albo
47 19 | aby w danym razie mieć w nich obronę.~Winicjusz przyznawał
48 19 | chrześcijanie, a tak źle o nich mówią! O, bogowie! Taka
49 19 | Oto są znaki, panie. Bez nich nie puszczono by nas. Rozpytałem
50 20 | liczba osób. Niektóre z nich śpiewały przyciszonymi głosami
51 20 | prawdę należy miłować dla nich samych, albowiem najwyższym
52 20 | gdyż tylko miłością można z nich złość wyplenić. Chilo przy
53 20 | nie znalazł.~Więc spadł na nich strach, bo myśleli, że porwali
54 20 | Zastępów, to kolejno. Zamarł w nich duch, bo się spodziewali,
55 20 | tych słów, które były dla nich bez ceny. Zdawało im się,
56 21 | gdybyśmy zaś rzucili między nich popłoch, uprowadziliby ją
57 21 | Winicjusz nie patrzył na nich. Nie tracąc ani na chwilę
58 21 | przycisnąwszy się do muru począł na nich psykać, aby do niego wrócili.~
59 22 | niemal roku, aby kilka z nich nie zapadło się na głowy
60 22 | zamierzał przygotować z nich śniadanie. Po chwili, ukończywszy
61 22 | natychmiast, że jest to dla nich okoliczność pomyślna. Na
62 22 | Winicjuszawi, tedy on przemówi do nich jako przedstawiciel władzy,
63 22 | postępek mógł ściągnąć na nich ogólne prześladowanie. Prawdopodobniejszym
64 23 | umiał sobie jasno zdać z nich sprawę. Lecz on nie pytał
65 25 | ona zaś położyła mu na nich lekko rękę, jakby chcąc
66 26 | nas iść, jeno gdy wiatr od nich, to palą nam lasy. I nie
67 26 | by pozwoliła mi iść do nich, bo Chrystus narodził się
68 27 | życiu, i począł odkrywać w nich różne godne uwagi strony,
69 27 | Apostoła, jakby chcąc przy nich szukać ucieczki i wyżebrać
70 27 | że niepróżno szukała przy nich ucieczki. Apostoł, podniósłszy
71 28 | męża. Takie względy dla nich nie istnieją, bo przecie
72 28 | twoje na światło i zdejmie z nich bielmo, jak zdjął z moich,
73 28 | rozumniejszy umysł i tak w nich nie wierzy. Ale zdaje się,
74 28 | Ale to inna rzecz. Dla nich, dla chrześcijan, nie dość
75 28 | którą wyznaje. Gdym od nich wrócił do siebie, nikt się
76 28 | że nie byłem nigdy dla nich zbyt skąpy, ale jeszcze
77 29 | rozróżniania rzeczy i sąd o nich. Nic go oto nie nęci, nic
78 29 | różnicy, to idź sobie do nich... Ale ten widok cię uleczy.~
79 29 | mazgajów należeć.~- Życie dla nich zaczyna się wraz ze śmiercią. -
80 29 | się cezara, bo on może o nich i nie słyszał, a w każdym
81 29 | a w każdym razie nic o nich nie wie i tyle go oni obchodzą,
82 30 | Agryppy staną lupanaria, a w nich zebrane będą kobiety z najpierwszych
83 30 | dlatego pewien sens, że w nich tkwi taka właśnie myśl.
84 31 | rysy, jakby przeszła po nich delikatna ręka mistrza rzeźbiarza.
85 32 | zatwardziałością nie zapytać o nich, nie wywiedzieć się, co
86 32 | zamiarów. Ale miłość, jaką do nich miałem, okazała się większą
87 32 | przysięgał? Nie na bogów, bo w nich już nie wierzył, nie na
88 34 | gdyby ją był odprowadził do nich z Palatynu, byłaby wyznała
89 34 | Apostołów, ci zaś patrzyli na nich z uciechą, jako na młode
90 35 | bogów, i ten bóg, który z nich drwi, boi się ich, jako
91 36 | zapominając, że wielu z nich przyszło do tego miasta
92 36 | póki nie zbliżył się do nich Demas młynarz, ten sam,
93 39 | są piękni, jest nam przy nich wesoło i możemy żyć bez
94 39 | nasz lub sami jeździli do nich. Czy chcesz, byśmy zabrali
95 40 | człowieka, który drwi z nich, z siebie, z cezara i z
96 40 | własna:~- Co znajdujesz w nich niedobrego? Petroniusz zaś
97 40 | dlaczego? Boś większy od nich. Komu bogowie dali tyle
98 40 | wieki całe będą na myśl o nich powstawały włosy na głowie.
99 40 | germańskie wcale nie gorzej od nich ryczą. Co do mnie, drwię
100 41 | skarby, gdy muzyka drzwi do nich otworzy.~Petroniusz, który
101 41 | W tobie znać artystę, w nich - biegłych rzemieślników.
102 41 | wieczora.~- Mieni się na nich jutrzenka - odpowiedziała
103 42 | i białe, pochowane wśród nich wille. Tętent kopyt o płyty
104 42 | miasteczko było zupełnie w nich pogrążone. Zaniepokojeni
105 43 | i zaguba miasta były dla nich zarazem końcem .niewoli
106 43 | nieprzystępne. Mieszkańcy uciekali z nich tysiącami. Winicjusz widział
107 45 | najgorszym razie zasięgniemy o nich wiadomości.~- Masz słuszność,
108 45 | albowiem nie będzie już dla nich miłosierdzia... Widzę Cię,
109 46 | zagubie ziemi i wyciągano do nich ręce o litość lub przeklinano
110 47 | każ, panie, uderzyć na nich pretorianom.~Nero zwrócił
111 47 | obecni - rzekł - a oprócz nich Pizo, Nerwa i Senecjo pojadą
112 49 | jest, więc uwolnić się od nich łatwo.~- Uczynić to można,
113 49 | to można, ale czy tylko o nich chodzi? Ludzie moi, nie
114 49 | ty masz więcej rozumu od nich wszystkich i kochasz mnie!~
115 50 | Poppei, gdzie czekali na nich ludzie, z którymi prefekt
116 50 | zapamiętam. O panie, pomścij na nich moje krzywdy, a ja wam wydam
117 50 | uwierzyliby, gdyby chciano w nich wmówić, że Petroniusz, Winicjusz
118 51 | którzy potracili domy, a w nich mnóstwo bogactw i dzieł
119 51 | jakie Pola Elizejskie, a na nich cienie... Eunice przyszłaby
120 51 | wiedział przedtem, co o nich sądzić, a jednak wydali
121 51 | wiedział. Powiał na niego od nich jakiś wiatr, który rzucił
122 51 | lecz on posuwał się wśród nich, piękny, swobodny, niedbały
123 51 | rozpaczy. Owszem, brzmiała w nich radość i tryumf.~Żołnierze
124 53 | natłoczone i srożyła się w nich gorączka. Puticuli, to jest
125 53 | już im było do domów, a z nich do więzień i na areny. Umysły
126 53 | przeciwstawiać tę siłę, która w nich była, sile i okrucieństwu "
127 53 | jego stopy przyciskał do nich ze łkaniem czoło, wzywając
128 53 | usta Apostoła, czekając z nich wyroku życia lub śmierci.
129 55 | niego, uśmiechał się do nich i mrużył swe śliczne oczy,
130 56 | tym bardziej pobudzić w nich wściekłość i głód. Chwilami
131 56 | kształtach lud. Wielu z nich znano osobiście i co chwila
132 56 | najpiękniejsza, i odzywali się do nich żartobliwymi słowami, jakby
133 56 | wychodzili sami. Jeden z nich, imieniem Syrus, poprowadził
134 56 | skóry zwierząt. Jedni z nich stali, drudzy modlili się
135 56 | na wszystka co się koło nich dziać i co ich spotkać mogło.
136 56 | nieruchomością, nie śmiały się na nich od razu rzucić. Jedne wspinały
137 56 | lepiej, i tłoczyli się w nich na śmierć. Zdawało się,
138 56 | jednak sposób oczyszczenia z nich areny, połączony z nową
139 57 | Jakież jeszcze kary dla nich wymyślę? Petroniusz spostrzegł,
140 57 | ciemna postać zbliżyła się do nich i spytała:~- Czy tu jest
141 58 | rozkazu cezara wypuszczono na nich prawdziwych gladiatorów,
142 58 | pomysły cezara, który dumny z nich i uszczęśliwiony z oklasków,
143 58 | ramionach. Zaroił się od nich cały amfiteatr. Biegli starce
144 58 | drewnianych bierwion, obok nich mężczyźni w sile wieku,
145 58 | dołów i sami stawali przy nich szeregiem. W ten sposób
146 59 | Stary Domicjusz Afer drwił z nich.~- Mnóstwo ich takie - mówił -
147 60 | napełnione ludźmi. Niektórzy z nich leżeli pod ścianami, pogrążeni
148 61 | każda chwila wzmagała w nich tę pewność, rozkochali się
149 61 | Na ziemi jeszcze opadał z nich proch ziemi. Dusze stały
150 61 | ziemi. Dusze stały się w nich czyste jak łzy. Pod grozą
151 61 | więziennym poczęło się dla nich niebo, albowiem ona brała
152 62 | podziemia, tak że zostało w nich zaledwie kilkudziesięciu
153 62 | wydających dzikie okrzyki. Obok nich muzycy, poprzebierani za
154 62 | poruszyły się lekko i wyszedł z nich zaledwie dosłyszalny szept:~-
155 63 | Tygellin zaś zwrócił się do nich i rzekł:~- Ludzie szepczą
156 64 | sobie, aby nadeszła dla nich obojga, jako upragniona
157 66 | lubili je, często bowiem po nich następowały uczty i pijatyki
158 66 | miała ona bowiem być dla nich obojga zarazem wyzwoleniem
159 66 | się przekonać, czy Ligia w nich się znajduje, ale straże
160 68 | teraz nie mógł podnieść na nich ręki, jednak Petroniusz
161 69 | Jednakże krajało się w nich serce na widok Apostoła,
162 69 | Po czym zwrócił się do nich, mówiąc: "Pamiętajcie mnie,
163 70 | równinom Kampanii.~Jedną z nich był Nazariusz, drugą Piotr
164 73 | może dlatego, że nie masz w nich świątyń i skarbów. Pytasz,
165 74 | radę: można, widzicie, na nich nie czekać i nim nadejdą,
166 Epi| jedynie dlatego, by się z nich naśmiewać. Wjazd jego do
|