1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288
Rozdzial
501 7 | bliżej, a twarz jego znalazła się tuż koło jej twarzy. Nie
502 7 | Daremnie, przechyliwszy się, odwracała twarz, by uniknąć
503 7 | pocałunków. On podniósł się, chwycił ją w oba ramiona
504 7 | gałązkę lub zwiędły liść. Co się stało? Winicjusz przetarł
505 7 | człowiekowi krew ścięła się w żyłach, po czym wziął
506 7 | skamieniały, po czym zerwał się i począł biec ku wyjściu:~-
507 7 | podcięły mu nogi. Zatoczył się raz i drugi, po czym chwycił
508 7 | pytać mrugając oczyma:~- Co się stało?~A ona wziąwszy krużę
509 7 | Winicjusz wypił i zwalił się z nóg.~Większa część gości
510 8 | oczy. Na świecie czyniło się coraz widniej. Po chwili,
511 8 | pinij i cyprysów rumieniły się już od zorzy porannej. W
512 8 | niewyraźniej. Ligii wydało się, że wyrwano ją z piekła
513 8 | chwycił nagły płacz i tuląc się do ramienia olbrzyma, poczęła
514 8 | Tymczasem jednak znaleźli się w małym atrium przynależnym
515 8 | przez długi czas nie chciała się uspokoić i przycisnąwszy
516 8 | wychodzących. Przed łukiem mrowi się od lektyk. Ludzie poczną
517 8 | niewolnica, nadto zżyła się z prawem niewoli, a oprócz
518 8 | prostu, jak dziewczyna mogła się wahać.~- W domu cezara -
519 8 | słowa jej znaczyły: "Zgódź się z losem i zostań nałożnicą
520 8 | półdzikim sercu rodziła się chęć, by wrócić do sali,
521 8 | razie potrzeby cezara, bał się jednak zaofiarować z tym
522 8 | postępek, który zrazu wydał mu się nader prostym, byłby odpowiednim
523 8 | Tarsu, iż wam nie wolno ni się pohańbić, ni bać się więcej
524 8 | ni się pohańbić, ni bać się więcej śmierci niż grzechu,
525 8 | Przepaść bez dna otworzyła się przed Ligią na nowo.~Zaś
526 8 | Pomponii.~Lecz Ligia obsunęła się na kolana, by błagać kogo
527 8 | chwili także i oboje poczęli się modlić w domu cezara, przy
528 8 | włosy i białe peplum, odbił się w źrenicach i cała w blasku,
529 8 | kochanką Nerona uchylił się jakby róg zasłony kryjącej
530 8 | sromoty. Przed chwilą wydawało się jej, że nie ma dla Ligii
531 8 | poczęła wierzyć, że może stać się coś nadzwyczajnego, że przyjdzie
532 8 | iż i sam cezar oprzeć mu się nie zdoła, że z nieba zejdą
533 8 | prawda, skoro Ligia tak się modli.~Ligia zaś podniosła
534 8 | modli.~Ligia zaś podniosła się wreszcie z twarzą rozjaśnioną
535 8 | nadzieją. Ursus podniósł się także i przykucnąwszy obok
536 8 | dwie wielkie łzy poczęły się toczyć z wolna po jej policzkach.~-
537 8 | więcej.~Po czym zwróciwszy się do Ursusa poczęła mu mówić,
538 8 | posłuszeństwa pochyliwszy się objął jej nogi. Lecz na
539 8 | Akte, która spodziewała się cudu, odbiło się rozczarowanie.
540 8 | spodziewała się cudu, odbiło się rozczarowanie. Tyleż tylko
541 8 | cezara jest to dopuścić się zbrodni obrazy majestatu,
542 8 | gdyby nawet Ligia zdołała się ukryć, cezar pomści się
543 8 | się ukryć, cezar pomści się na Aulosach. Jeśli chce
544 8 | który nie lubi zajmować się cudzymi sprawami, może nawet
545 8 | świat. Ursusowi nie potrafi się oprzeć nikt. Jemu nie oparłby
546 8 | oprzeć nikt. Jemu nie oparłby się nawet ów straszny zapaśnik,
547 8 | zapaśnik, który wczoraj zmagał się w triclinium. Ale że Winicjusz
548 8 | i pomoc. Biskup ulituje się nad nią, nie zostawi jej
549 8 | rzymską.~I twarz jej poczęła się powlekać rumieńcem i śmiać.~
550 8 | nadzieja ratunku zmieniła się już w rzeczywistość. Nagle
551 8 | rzeczywistość. Nagle rzuciła się na szyję Akte i przyłożywszy
552 8 | Rzymie.~Tu począł wpatrywać się przed siebie, jakby chciał
553 8 | Lecz po chwili otrząsnął się z widzeń.~Ot, pójdzie zaraz
554 8 | lepiej nikomu nie podsuwać się pod jego pięści, choćby
555 8 | teraz jego kolej... Będzie się starał, ile będzie mógł.
556 8 | ile będzie mógł. Ale jakby się zdarzyło niechcący?... Przecie
557 8 | musi ją odebrać! No, jakby się zdarzyło, to już on tak
558 8 | Baranek Ukrzyżowany zlituje się nad nim biednym... On by
559 8 | wielkie rozczulenie odmalowało się na jego twarzy, lecz pragnąc
560 8 | pragnąc je ukryć pokłonił się i rzekł:~- To ja idę do
561 8 | cezara; raz jeszcze uchyliły się przed nią jakieś drzwi na
562 9 | chwila nadeszła. Ligia czuła się prawie szczęśliwa i poczęła
563 9 | dlaczego? Dlatego, by skryć się przed miłością młodego i
564 9 | głowie Akte nie chciały się te rzeczy pomieścić. Chwilami
565 9 | jeszcze przejście, które mogło się źle skończyć i w którym
566 9 | że zaś tymczasem uczynił się dzień jasny i słońce zajrzało
567 9 | z cezarem. Tam położyły się jedna obok drugiej, lecz
568 9 | Dotychczas życie wydawało się jej tylko ciężkim i pozbawionym
569 9 | pozbawionym jutra, teraz wydało się jej nagle bezecnym.~W głowie
570 9 | Drzwi na światło poczęły się znów to odchylać, to zamykać.
571 9 | zamykać. Ale w chwili gdy się otwierały, światło owo olśniewało
572 9 | nie śpi także, zwróciła się ku niej, by rozmawiać o
573 9 | promieni, w których kręcił się pył złoty. Przy ich świetle
574 9 | równo, ale tak, jak oddycha się we śnie.~"Śpi, może spać! -
575 9 | mnie!"~I Ligia wydała jej się cudem, jakimś boskim widzeniem,
576 9 | wielka litość. Zbudziło się w niej jakieś uczucie matki;
577 9 | uczucie matki; Ligia wydała się jej nie tylko piękną jak
578 9 | opuściły cubiculum i udały się do łaźni, gdzie Akte, wykąpawszy
579 9 | niebezpiecznego spotkania nie należało się obawiać, albowiem cezar
580 9 | mirtów, wśród których bielił się cały lud posągów, błyszczały
581 9 | zwierciadła sadzawek, kwieciły się całe gaiki róż zraszanych
582 9 | słońca przedzierających się przez liście, inni na koniec
583 9 | dzieckiem, aby mogła oprzeć się zajęciu, ciekawości i podziwowi.
584 9 | ucieczki. Chwilami wydawało się jej nawet, że to jest zamiar
585 9 | szalony, który nie może się udać. Czuła coraz większą
586 9 | czy nie myśli, że dałby się może ubłagać i wrócił ją
587 9 | od wczorajszej uczty boję się go i wolę uciec do Ligów.~
588 9 | przerwał szelest zbliżających się kroków i zanim Akte miała
589 9 | nadchodzi, przed ławką ukazała się Sabina Poppea z małym orszakiem
590 9 | uwagi, lecz ona zatrzymała się przed nimi i rzekła:~- Akte,
591 9 | Nagle zmarszczka zjawiła się między brwiami Augusty.
592 9 | szczegół jej twarzy i zlękła się. "To jest wprost nimfa -
593 9 | obawy poczęły jej przesuwać się szybko przez głowę. "Może
594 9 | nie ocenił. Ale co może się zdarzyć, jeśli ją spotka
595 9 | zmarszczka między brwiami stała się jeszcze większą, a oczy
596 9 | blaskiem.~Lecz zwróciwszy się do Ligii poczęła pytać z
597 9 | niewolnicę, Winicjuszowi, ale ty się wstaw za mną i wróć mnie
598 9 | lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.~To rzekłszy schyliła
599 9 | mną.~To rzekłszy schyliła się i chwyciwszy za brzeg sukni
600 9 | opuszczały już do wieczora. Gdy się ściemniło i gdy niewolnicy
601 9 | blade. Rozmowa ich rwała się co chwila. Obie nasłuchiwały
602 9 | nasłuchiwały wciąż, czy się kto nie zbliża. Ligia powtarzała
603 9 | wolałaby, żeby wszystko stało się dziś. Jednakże oddech jej
604 9 | Jednakże oddech jej uczynił się ze wzruszenia szybszy i
605 9 | słuchu. Obydwom zdawało się, że słyszą to jakiś szept
606 9 | od przedsionka poruszyła się bez szelestu i wysoki, czarniawy
607 9 | twarzą poznaczoną ospą zjawił się jak duch w atrium. Ligia
608 9 | krzyknęła, lecz Atacynus skłonił się nisko i rzekł:~- Pozdrowienie
609 10 | Apollina, którym posługiwał się Nero, ale pięknych i przez
610 10 | promieni. Wszędy rozchodziła się woń nardu, do której Winicjusz
611 10 | Głąb domu, w której snuły się żeńskie i męskie postacie
612 10 | kwadrygę. Po czym zwróciwszy się do Winicjusza mówił dalej:~-
613 10 | płochliwą turkawką i nie mogę się uskarżać na jej srogość...~
614 10 | pawich piór i rzekła:~- Alboż się nie opierałam, satyrze! -
615 10 | oboje z Petroniuszem poczęli się śmiać. Lecz Winicjusz nie
616 10 | syryjskiego kapłana, w którą się przybrał na przyjęcie Ligii.~-
617 10 | wybiegnie naprzeciw i gotów się jeszcze z nimi rozminąć -
618 10 | Chryzotemis.~Winicjusz uśmiechnął się bezmyślnie i rzekł: - Owszem,
619 10 | pochodem.~Lecz posuwali się z wolna, bo latarnie w mieście
620 10 | jakiś człowiek przesuwał się z latarką, ale dalej niezwykle
621 10 | razem z pochodem, mieszając się z niewolnikami, inni w większych
622 10 | naprzeciwka, Niektórzy taczali się jak pijani. Chwilami pochód
623 10 | Chwilami pochód stawał się tak trudny, że lampadarii
624 10 | chrześcijanie! To stanie się już zaraz - mówiła drżącymi
625 10 | ożywienie ulicy, począł się wreszcie niepokoić. Było
626 10 | kijami.~Nagle krzyk uczynił się na przodzie pochodu, w jednej
627 10 | światła. Koło lektyki uczynił się tłok, zamieszanie i bitwa.~
628 10 | wycieczek guzy i sińce, lecz kto się bronił, szedł na śmierć,
629 10 | lektyki wrzało; ludzie poczęli się zmagać, bić, obalać i deptać.
630 10 | porwał na ręce i usiłował się wymknąć w ciemności.~Lecz
631 10 | części na ziemi lub ratowali się, rozbijając się wśród grubych
632 10 | ratowali się, rozbijając się wśród grubych ciemności
633 10 | dążyli za nim rozpraszając się stopniowo po drodze.~Lecz
634 10 | Lecz niewolnicy poczęli się zbierać przed domem Winicjusza
635 10 | silniejszej konwulsji wyprężył się i pozostał nieruchomy.~Wówczas
636 10 | go i wróciwszy zatrzymali się znów przed bramą. Trzeba
637 10 | jednak oznajmić panu, co się stało.~- Gulo niech oznajmi -
638 10 | gniew.~Winicjusz zaś począł się już niecierpliwić zupełnie.~
639 10 | nagle w przedsionku dały się słyszeć kroki i do atrium
640 10 | Aaaa!...~Wtem Gulo wysunął się naprzód ze swoją pokrwawioną
641 10 | niewolnika, po czym, objąwszy się za głowę rękoma, wpił palce
642 10 | Panie! Aaaa!... Ulituj się! - jęczeli niewolnicy. Lecz
643 10 | Lecz Petroniusz podniósł się z wyrazem niesmaku w twarzy.~-
644 10 | gotowym do uczty, rozległy się po chwili jęki i świst rózeg,
645 11 | nocy Winicjusz nie kładł się wcale. W czas jakiś po odejściu
646 11 | most Fabrycjusza przedostał się na wyspę, za czym, przebiegł
647 11 | gdy już w mieście poczęły się zjawiać wozy i muły przekupniów
648 11 | śmierci, wreszcie, rzuciwszy się na wysłaną ławę w atrium,
649 11 | i zabierze Ligię.~Wyrzec się jej, stracić ją, nie zobaczyć
650 11 | zobaczyć jej więcej wydawało mu się niepodobieństwem i na samą
651 11 | sprzed ust, więc wydało mu się, iż spełniło się coś niesłychanego,
652 11 | wydało mu się, iż spełniło się coś niesłychanego, wołającego
653 11 | wszystkim nie chciał i nie mógł się pogodzić z losem, albowiem
654 11 | życiu jak Ligii. Zdawało mu się, że nie potrafi bez niej
655 11 | włosy do cubiculów i pastwić się nad nią, to znów porywała
656 11 | obejmował głowę rękoma. Zmuszał się ze wszystkich sił, by myśleć
657 11 | musiał wiedzieć, gdzie ona się ukrywa.~I zerwał się, by
658 11 | ona się ukrywa.~I zerwał się, by biec do domu Aulusów.
659 11 | oddadzą, jeśli nie ulękną się gróźb, pójdzie do cezara,
660 11 | nawet dobrowolnie, i tak się pomści. Przyjęli go wprawdzie
661 11 | zawzięta jego dusza poczęła się lubować myślą o rozpaczy
662 11 | połowem pereł"; zdarzało się bowiem, że w głębi dzielnic
663 11 | żołnierskiej guni, zmieniało się na prawdziwe porwanie i "
664 11 | towarzyszów. Tak mogło zdarzyć się z Ligią. Cezar przypatrywał
665 11 | Ligią. Cezar przypatrywał się jej w czasie uczty i Winicjusz
666 11 | nie wątpił, że musiała mu się wydać najpiękniejszą z kobiet,
667 11 | błękitnymi oczyma, który odważył się jednak wejść do triclinium
668 11 | uczty na ręku? Ale gdzieżby się z nią schronił, dokądby
669 11 | niewolnik nie zdobyłby się na to. Zatem nie uczynił
670 11 | pokochał. Jak tonącemu przesuwa się błyskawicznie przez pamięć
671 11 | życie, tak jemu poczęła się przesuwać Ligia. Widział
672 11 | niewinne usta. Wydała mu się stokroć piękniejszą, pożądańszą,
673 11 | wszystko, co tak wszczepiło mu się w serce, co stało się krwią
674 11 | mu się w serce, co stało się krwią i życiem, mógł posiąść
675 11 | straszny, że chciało mu się bić głową o ściany atrium,
676 11 | jak poprzednio wydało mu się, że nie będzie mógł żyć,
677 11 | zaniechawszy myśli udania się do Aulusów kazał się nieść
678 11 | udania się do Aulusów kazał się nieść na Palatyn. Po drodze
679 11 | myślą, zachował ją w tym, co się tyczyło zemsty. Nie chciał,
680 11 | od niej może dowiedzieć się prawdy. Chwilami przebłyskiwała
681 11 | zobaczyć.~Utwierdziwszy się w tym, kazał niewolnikom
682 11 | i postanowił dowiedzieć się od nich o sposobie. Na Wschodzie
683 11 | wyjątkiem jego i Ligii, byłby się na to zgodził.~Przed łukiem
684 11 | pryncypilarny centurion uśmiechnął się do niego przyjaźnie i postąpiwszy
685 11 | będziesz mógł go zobaczyć.~- Co się stało? - spytał Winicjusz.~-
686 11 | wypadek ważny. Cezar, gdy mu się urodziła ta córka, szalał
687 11 | odrzekł:~- Chcę widzieć się tylko z Akte. I przeszedł.~
688 11 | gdzie jest Ligia?~- Chciałam się ciebie o to zapytać - odrzekła
689 11 | chwili jednak opamiętał się i zbliżywszy swą twarz do
690 11 | miłe, jeśli nie chcesz stać się przyczyną nieszczęść, których
691 11 | Augusta i Nero nie oddala się od jej kołyski.~Winicjusz
692 11 | odetchnął. To, co wydawało mu się najstraszniejszym, przestało
693 11 | byl tu dziś rano. Nie mógł się ze mną widzieć, gdyż byłam
694 11 | że przyjdzie jeszcze, aby się widzieć ze mną.~- Chciał
695 11 | Gdyby nie wiedział, co się stało z Ligią, byłby przyszedł
696 11 | Petroniusza żądanie, spodziewał się, iż zostanie tobie odesłana,
697 11 | gdzie mu powiedziano, co się stało.~To rzekłszy poszła
698 11 | zamilkł. Akte zaś zdawała się czytać myśli w jego posępnej
699 11 | rzekła:~- Nie, Marku. Stało się to, czego chciała sama Ligia. -
700 11 | Lecz Winicjusz nie przestał się burzyć. Cezar darował mu
701 11 | uczyni z niej wszystko, co mu się podoba. Tak jest! Będzie
702 11 | ją chłostać, ilekroć mu się podoba. Gdy mu się sprzykrzy,
703 11 | ilekroć mu się podoba. Gdy mu się sprzykrzy, odda ją ostatniemu
704 11 | upokorzyć.~I podniecając się coraz bardziej, tracił wszelką
705 11 | tylko do cezara, a nie mogąc się z nim zobaczyć wstąpił do
706 11 | Ligia uciekając sprzeciwiła się woli cezara, więc on ubłaga
707 11 | i poszukiwania rozpoczną się od dziś dnia.~Na to Akte
708 11 | to Akte rzekła:~- Strzeż się, byś jej nie stracił na
709 11 | po czym Winicjusz ozwał się:~- A może ją urzekła? I
710 11 | przez chwilę, jakby wahając się lub jakby pragnąc zbadać,
711 11 | kochała. Winicjusz zerwał się pod wpływem tych słów jak
712 11 | jest za miłość, która boi się rozkoszy, a płodzi boleść!
713 11 | utopiłby w sobie miecz! Miłość się oddaje, nie odbiera. Były
714 11 | oburzeniem. Jakże to on starał się ją pozyskać? Zamiast pokłonić
715 11 | pozyskać? Zamiast pokłonić się o nią Aulusowi i Pomponii,
716 11 | A mówiąc o tym płoniła się jak dziewczę, które kocha
717 11 | i ból Winicjusza poczęło się przeciskać wzruszenie. Wiadomość,
718 11 | pełnymi światła. Wydało mu się, że wówczas istotnie poczynała
719 11 | głowie, lecz teraz zwrócił się już nie przeciw Aulusom
720 11 | Ligia nie potrzebowałaby się tułać, byłaby jego narzeczoną
721 11 | drogą głową. A teraz stało się i za późno naprawiać złe,
722 11 | późno naprawiać złe, które się naprawić nie da.~- Za późno!~
723 11 | Za późno!~I zdawało mu się, że otchłań otworzyła się
724 11 | się, że otchłań otworzyła się przed jego nogami. Nie wiedział,
725 11 | przedsięwziąć, jak postąpić, dokąd się udać. Akte powtórzyła, jak
726 11 | Ligię, bo inaczej stanie się z nim coś złego.~I okręciwszy
727 11 | coś złego.~I okręciwszy się machinalnie w togę chciał
728 11 | chciał odejść nie żegnając się nawet z Akte, gdy wtem zasłona
729 11 | przedsionek od atrium uchyliła się i nagle ujrzał przed sobą
730 11 | Widocznie i ona dowiedziała się już o zniknięciu Ligii i
731 11 | będzie niż Aulusowi widzieć się z Akte, przychodziła do
732 11 | którzy przybyli dowiedzieć się o zdrowie małej Augusty,
733 11 | Augusty, a zarazem pokazać się w pałacu i złożyć dowód
734 11 | chorobie "bogini" rozeszła się widać szybko, bo w bramie
735 11 | szybko, bo w bramie ukazywały się coraz nowe postacie, a przez
736 11 | na jego widok i dopuścił się jakiego bezprawia w pałacu
737 11 | go prawie przemocą.~- Jak się ma boska? - spytał.~Ale
738 11 | Petroniusz i rozejrzawszy się naokół dodał pośpiesznie:~-
739 11 | Winicjusza, a wreszcie poczuwając się poniekąd do odpowiedzialności
740 11 | odpowiedzialności za wszystko, co się stało, już był coś przedsięwziął
741 11 | szczęśliwszy od cezara. I unosząc się w miarę opowiadania, poddawał
742 11 | miarę opowiadania, poddawał się coraz bardziej wzruszeniu,
743 11 | który wprost nie spodziewał się, by młody człowiek mógł
744 12 | morze...~- Perły poławiają się właśnie w morzu... Zapewne
745 12 | sobie był dobry, a stał się zły dopiero wówczas, gdy
746 12 | dopiero wówczas, gdy na złe się obrócił. Wszakżeś słyszał
747 12 | z całą rodziną przenieść się do Sycylii. W ten sposób
748 12 | Tu Petroniusz zamyślił się na chwilę, po czym rzekł: -
749 12 | Niewolnicy - wspierają się wzajem w całym Rzymie.~-
750 12 | przypłaci. Tak, wspierają się, ale nie jedni przeciw drugim,
751 12 | Lecz Petroniusz począł się śmiać.~- Widzisz - rzekł -
752 12 | ludzkiego i dopuszczają się najbezecniejszych zbrodni.
753 12 | ludzkiego nie obchodziłaby się tak z niewolnikami, jak
754 12 | z niewolnikami, jak ona się obchodzi.~- W żadnym domu
755 12 | żadnym domu nie obchodzą się z nimi tak jak u Aulusów -
756 12 | lacernę i pójdę włóczyć się po mieście. Może ją w przebraniu
757 12 | współczuciem, lecz on zdawał się ich nie widzieć i obaj z
758 12 | jakby nie zważali na kręcące się koło nich psy.~- Gorączka
759 12 | twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym
760 12 | jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej
761 12 | złotowłosej Greczynki) przypatrz się tej Charytce. Kilka dni
762 12 | oczyma na Winicjusza, zdawała się bez tchu w piersi czekać
763 12 | odpowiedź.~Lecz on zerwał się nagle i ścisnąwszy rękoma
764 12 | poszła na marne, zwróciwszy się do niewolnicy rzekł:~- Eunice,
765 12 | rzekł:~- Eunice, wykąpiesz się, namaścisz i przybierzesz,
766 12 | I błaga go, by zlitował się nad nią. Niechaj ją każe
767 12 | wysyłał z domu.~I trzęsąc się jak liść, zarazem z bojaźni
768 12 | Niewolnica, która śmie się wypraszać od spełnienia
769 12 | że za pierwszym widzeniem się z cezarem potrafi w jakikolwiek
770 12 | zejść do triclinium, by się posilić, a następnie kazać
771 12 | posilić, a następnie kazać się zanieść jeszcze raz do pałacu,
772 12 | zmarszczył znów brwi i począł się za nim oglądać.~Nie dostrzegłszy
773 12 | jednak między służbą zwrócił się do Eunice:~- Czy otrzymałaś
774 12 | ona po raz drugi rzuciła się do jego nóg, przycisnęła
775 12 | triclinium.~Po posiłku kazał się zanieść do pałacu, a potem
776 12 | Inne niewolnice śmieją się z niej i nazywają ją Dianą.~-
777 12 | odwiedził.~Atriensis skłonił się i wyszedł.~Petroniusz zaś
778 12 | Eunice. Z początku zdawało mu się rzeczą jasną, że młoda niewolnica
779 12 | kochankiem, i ta myśl wydała mu się nagle przykrą Był wprawdzie
780 12 | prosty sposób dowiedzenia się prawdy, wystarczało bowiem
781 12 | późna, Petroniusz zaś czuł się strudzony po długich odwiedzinach
782 13 | Nazajutrz Petroniusz kończył się zaledwie ubierać w unctuarium,
783 13 | dowód, że Ligia znajduje się w mieście, przygnębiła go
784 13 | jesienią, gdy dni stawały się krótsze, zamykano je dość
785 13 | bywała znaczna. Za mury można się też było wydostać i innymi
786 13 | czy władze miejscowe będą się czuły w prawie zatrzymać
787 13 | Aulusowych, ale ci zdawali się także czegoś szukać i to
788 13 | że nie wiedzą także, co się z nią stało.~Gdy więc Tejrezjasz
789 13 | człowiek, który podejmuje się jej odszukać, pośpieszył
790 13 | domu Petroniusza i zaledwie się z nim powitawszy począł
791 13 | spojrzał na nią i wydała mu się bardzo piękna. Po chwili,
792 13 | poczęła ją układać, schylając się chwilami dla wydłużenia
793 13 | Tejrezjaszowi?~- Jest, panie.~- Jak się zowie?~- Chilon Chilanides,
794 13 | przyszłość i tobie?~Eunice oblała się rumieńcem, który zaróżowił
795 13 | szczęścia i pierś poczęła się szybko poruszać.~Lecz Petroniusz
796 13 | pierwszy rzut oka wydawał się być garbatym, nad owym garbem
797 13 | owym garbem zaś wznosiła się głowa wielka, o twarzy małpiej
798 13 | Zaniedbany ubiór, składający się z ciemnej tuniki utkanej
799 13 | Witaj, boski Tersytesie! Jak się miewają twoje guzy, których
800 13 | Czy wiesz dokładnie, czego się podejmujesz?~- Gdy dwie
801 13 | insuli, ja zaś podejmuję się odnaleźć ją w mieście lub
802 13 | trybunie, dokąd uciekła i gdzie się ukryła.~- Dobrze! - rzekł
803 13 | Winicjusz, któremu podobała się ścisłość odpowiedzi. - Jakie
804 13 | środki? Chilo uśmiechnął się chytrze:~- Środki ty posiadasz,
805 13 | rozum. Petroniusz uśmiechnął się także, albowiem był zupełnie
806 13 | radę, gdyż sława moja obiła się o jej uszy.~- Jakiejże chciała
807 13 | Na miłość, panie. Chciała się wyleczyć z bezwzajemnej
808 13 | Przy dzbanku zaś stajesz się retorem?~- Heraklit powiedział: "
809 13 | z najcieplejszego tworzą się dusze mędrców. Ze zaś jesienią
810 13 | Winicjusz zniecierpliwił się znowu. Wobec nadziei, jaka
811 13 | i cała rozmowa wydała mu się tylko marną stratą czasu,
812 13 | poszukiwania? - rzekł zwracając się do Greka.~- Już je rozpocząłem -
813 13 | ojca? Gdy na murach zjawią się napisy na boską Poppeę,
814 13 | Panie, wiem już więcej, niż się spodziewasz. Nie przyszedłem
815 13 | Augustą, i może nawet domyślam się, dlaczego wolicie szukać
816 13 | niewolników, bo niewolnicy, którzy się wszyscy razem trzymają,
817 13 | panie - mówił zwracając się znów do Winicjusza - niechybnie
818 13 | obcych bóstw, nie mogłem się jednak od jej sług dowiedzieć,
819 13 | jakie jest owo bóstwo i jak się zowią jego wyznawcy. Gdybym
820 13 | o tym wiedzieć, udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym
821 13 | udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym między
822 13 | zawołał Chilon.~I skłoniwszy się na znak pożegnania, dodał:~-
823 13 | odpowiedział Grek.~I skłoniwszy się powtórnie wyszedł.~- Cóż
824 13 | Chilon Chilonides, okręciwszy się swym nowym płaszczem, podrzucał
825 13 | Winicjusza kieskę i lubował się zarówno jej ciężarem, jak
826 13 | Idąc z wolna i oglądając się, czy z domu Petroniusza
827 13 | nad światem!... Mniej bym się bał tego Petroniusza. O,
828 13 | wiem, co to znaczy, niech się udławię kawałkiem koziego
829 13 | niewolnicę?... Znam cię! Wiem, że się zgodzisz!... Gdyby była
830 13 | mieszkanie, w którym i ty się przytulisz; musi się ubrać,
831 13 | ty się przytulisz; musi się ubrać, więc Winicjusz zapłaci
832 13 | winiarni najłatwiej czegoś się dowiedzieć."~Tak mówiąc
833 13 | Okrągłe oczy Sporusa uczyniły się na ten widok jeszcze okrąglejsze
834 13 | okrąglejsze i wino wnet znalazło się przed Chilonem, ten zaś
835 13 | wody do wina, że mogłaby się w nim znaleźć i ryba. To
836 14 | następnych Chilon nie pokazywał się nigdzie. Winicjusz, który
837 14 | od czasu jak dowiedział się od Akte, że Ligia go kochała,
838 14 | zarazem i nie mogąc udać się o pomoc do cezara, pogrążonego
839 14 | czarodziejskie środki, jakich się w ostateczności chwytano.
840 14 | z rozpaczy i zamknąwszy się u siebie, przez dwa dni
841 14 | a jakkolwiek pałac roił się tłumami senatorów i augustianów,
842 14 | nikogo widzieć. Senat zebrał się na nadzwyczajne posiedzenie,
843 14 | podarki i nade wszystko bawił się niezwykłym widowiskiem.~
844 14 | których ofiary okazały się bezsilne, i zamawiacze,
845 14 | żałoby przed Palatynem, udał się na przyjęcie zgotowane dla
846 14 | senatorów i augustianów, by się przekonać, o ile Nero podał
847 14 | własny ból, i dlatego, by się na kimkolwiek pomścić, i
848 14 | boleści. Jakoż nie omylił się. Nero słuchał pociech senatorów
849 14 | ujrzawszy zaś Petroniusza zerwał się i tragicznym głosem począł
850 14 | nam swój głos!~Zdumieli się obecni, zdumiał się na chwilę
851 14 | Zdumieli się obecni, zdumiał się na chwilę sam Nero, jeden
852 14 | chwili z oczu puściły mu się łzy; nagle wsparł dłonie
853 14 | słońce, a natomiast poczęła się rozmowa niby pełna jeszcze
854 14 | mniej albo raczej wcale się wobec niego nie krępował,
855 14 | jednak Petroniusz, ilekroć się zetknęli, pokonywał go rozumem
856 14 | rozumem i dowcipem.~Tak się stało i teraz. Tygellinus
857 14 | chwili gdy Petroniusz cofnął się w głąb sali, otoczyli go
858 14 | wyszedłszy z pałacu udał się do Winicjusza i opowiedziawszy
859 14 | o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych
860 14 | Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!~-
861 14 | pokazał się i nie pokaże się więcej!~- A ja lepsze mam
862 14 | upuścić po raz drugi.~- Niech się strzeże, bym ja mu krwi
863 14 | z nim cierpliwość, póki się dowodnie o oszustwie nie
864 14 | któregokolwiek rana obudziwszy się powiesz sobie, że dla jednej
865 14 | jednej dziewczyny nie warto się dręczyć i czynić dla niej
866 14 | coś w siebie wmawia i sam się podnieca, ale jak człowiek
867 14 | Ligię?~Winicjusz zatrzymał się na chwilę i spojrzał tak
868 14 | niepokonanej tęsknoty, zebrały mu się dwie łzy, które przemówiły
869 14 | słowa.~Więc zamyśliwszy się przez chwilę rzekł:~- Świat
870 14 | rzekł Winicjusz.~I poczęli się żegnać. Lecz w tej chwili
871 14 | należy.~Winicjusz chciał się zerwać z krzesła, na którym
872 14 | na ramieniu i zwracając się do Chilona rzekł:~- Mów
873 14 | zawołał Grek.~- Zastanów się, Chilonie. Tyś człek niegłupi!
874 14 | mordują dzieci i oddają się najplugawszej rozpuście?
875 14 | nam głosisz, nie odbije się jako antyteza na twoim grzbiecie.~
876 14 | Oto dlaczego ryba stała się godłem chrześcijan - odpowiedział
877 14 | obaj przyjaciele nie mogli się oprzeć zdumieniu.~- Winicjuszu -
878 14 | spytał Petroniusz - czy się nie mylisz i czy istotnie
879 14 | na ulicy dzieci i oddają się rozpuście! Głupstwo! Ty,
880 14 | nie zostałem!), przyłączył się do mnie człowiek, lekarz,
881 14 | a mimo tego przekonałem się, że był to dobry i cnotliwy
882 14 | cnotliwego człowieka dowiedziałeś się teraz, co znaczy ryba?~-
883 14 | tajemnic, będę wiedział, gdzie się ukrywa dziewica. Wówczas
884 14 | chrześcijaństwo lepiej mi się opłaci od mojej filozofii.
885 14 | jałówki, chociaż nie dziwię mu się, że nie ma do tego ochoty,
886 14 | gdyż zabobon ten rozszerzył się już wszędzie, i ci, zamiast
887 14 | zachętą, gdyż zawsze będę się spodziewał więcej i tym
888 14 | dni na nogach poczyniły mi się rany od ciągłego chodzenia.
889 14 | wodę i płakał. Zbliżywszy się wówczas do niego spytałem
890 14 | bo choć powtarzam: dziej się wola boska, nie mogę, biedny
891 14 | i dźwigają do budujących się domów nocami, by we dnie
892 14 | z braci, nie wiem, gdzie się zbierają, by modlić się
893 14 | się zbierają, by modlić się razem. On zdziwił się, że
894 14 | modlić się razem. On zdziwił się, że mi chrześcijanie z Neapolis
895 14 | Co usłyszawszy ucieszyłem się tak, iż dałem mu sumę potrzebną
896 14 | kłamstwem swych nowin. Jak się nazywa ów starzec, od którego
897 14 | od którego dowiedziałeś się, że chrześcijanie poznają
898 14 | że chrześcijanie poznają się za pomocą znaku ryby?~-
899 14 | współczuciem. Tak, panie! Cóż się może ukryć przed przenikliwością
900 14 | uczynić.~Petroniusz zwrócił się do Winicjusza:~- Każ mu
901 14 | niech będzie z wami! Tak się żegnają chrześcijanie...
902 14 | niewolnika. Ryby łapią się na. wędkę, a chrześcijanie
903 15 | lecz prawdziwy człowiek tym się właśnie od nich odróżnia,
904 15 | sztukę zamienia, a lubując się nią wie o tym, całą jej
905 15 | jedynymi rzeczami, dla których się rodzić i żyć warto.~W wojnie
906 15 | miłości, a jeśliś ciekaw, co się dzieje na dworze cezara,
907 15 | Rzymu, a na zimę zamierzamy się udać do Baiae, aby wystąpić
908 15 | pobrzeże Tybru. Zbiegną się ludzie z Baiae, Pompei,
909 15 | syreny z zazdrości pochowały się w najgłębszych jaskiniach
910 15 | Boleść nasza nie uspokoiła się dotąd, pokazujemy więc ją
911 15 | pięknie i czy ludzie umieją się na tej piękności poznać.
912 15 | oślic, w których mleku kąpie się Poppea, i dziesięciu tysięcy
913 15 | Kalwia Kryspinilla starzeje się; mówią, że uprosiła Poppei,
914 15 | Torkwata Sylana, ani domyśla się biedak, że jest już więcej
915 15 | nasz świat!~Spodziewaliśmy się tu, jak ci wiadomo, Tyrydata,
916 15 | jednak chwila, że Nero wahał się: boi się widocznie sławy,
917 15 | że Nero wahał się: boi się widocznie sławy, jaką na
918 15 | uzyskać Korbulon. Namyślano się nawet, czy naczelnego dowództwa
919 15 | naszemu Aulosowi. Sprzeciwiała się Poppea, której cnota Pomponii
920 15 | którego wyznawcy mnożą się z dniem każdym, uważają
921 15 | uważają go zaś za boga. Zdaje się, że żadnych innych bogów,
922 15 | Ahenobarba. Ci dwaj porozumieją się prędzej, później, a wówczas
923 15 | mniejsza o termin. Trzeba się tymczasem bawić. Życie samo
924 15 | człowiek czasem brzydzi się samym sobą. Próżno uważać
925 15 | jednak czasem wydaje mi się, że jestem takim Chilonem
926 15 | odpowiedzi, bo gdy życie się mierzi, to i pisać się nie
927 15 | życie się mierzi, to i pisać się nie chce. Chciałem sprawdzić,
928 15 | dla Eurycjusza, okryłem się płaszczem wojskowym i poszedłem
929 15 | portowym, i przekonałem się, że Eurycjusz nie był zmyśloną
930 15 | Widziałem, jak Chilo zbliżył się ku nim i począł rozmawiać
931 15 | który chwyciwszy go jął się modlić ze wzniesionymi w
932 15 | mi wydał Ligię, ale bałem się popsuć Chilonowi robotę
933 15 | zastanowienia odszedłem.~Działo się to w dni przynajmniej dwanaście
934 15 | Rzymie, więc nie wszyscy się znają i nie wszystko mogą
935 15 | wszystko mogą wiedzieć, co się między nimi dzieje. Są też
936 15 | słuszność, i czekam.~Dowiedział się już także, że na modlitwy
937 15 | bym z nim chodził. Boi się, ale ja nie mogę siedzieć
938 15 | przebraniu lub za zasłoną. Oni się zbierają tam w nocy, ale
939 16 | XVI~Chilon nie pokazywał się jednak dość długo, tak że
940 16 | porywcza natura burzyły się przeciw głosowi rozsądku.
941 16 | w żaden sposób nie umiał się z tym pogodzić. Przebieganie
942 16 | było daremnym, wydało mu się tylko oszukiwaniem własnej
943 16 | na własną rękę, okazywali się stokroć mniej zręcznymi
944 16 | czuł dla Ligii, rodziła się w nim jeszcze zawziętość
945 16 | który nie rozumie, że może się coś nie udać i że trzeba
946 16 | coś nie udać i że trzeba się czegoś wyrzec. Karność wojskowa
947 16 | wyrównać. Wówczas zdawało mu się, że musi Ligię stracić,
948 16 | z wściekłości i lubował się myślami o upokorzeniu i
949 16 | a nawet i piękność. Stał się też panem niewyrozumiałym
950 16 | nawet wyzwoleńcy zbliżali się do niego z drżeniem, a gdy
951 16 | swoje osamotnienie, mścił się na nich tym bardziej. Hamował
952 16 | nich tym bardziej. Hamował się teraz z jednym tylko Chilonem
953 16 | począł go opanowywać i stawać się coraz bardziej wymagającym.
954 16 | długo. Niestety! Przekonałem się, że żyje dotąd i należy
955 16 | wdzięczny, ale jak dowiedziałem się właśnie od jego współwyznawców,
956 16 | współwyznawców, oskarża mnie, żem się zmówił z rozbójnikami i
957 16 | wezwać chrześcijan i pomścić się na mnie okrutnie. Uczyniłby
958 16 | modlitwy, w którym spotkaliśmy się, nie dostrzegł mnie. Ja
959 16 | pierwszej chwili chciałem się mu rzucić na szyję. Wstrzymała
960 16 | i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który
961 16 | zamierzam uczynić. Począłem się więc po wyjściu z domu modlitwy
962 16 | moja mnie przeżyła, wolę się wyrzec nagrody, jaką mi
963 16 | Lecz Winicjusz zbliżył się ku niemu z twarzą złowrogą
964 16 | młody patrycjusz uspokoił się już nieco, począł mówić:~-
965 16 | powiedziałem, że wyrzekam się szukania dziewicy, i chciałem
966 16 | własne oczy przekonałeś się, że syn mojego ojca mówił
967 16 | nie uwierzysz jednak, jak się drożą, gdy uczciwy człowiek
968 16 | dobra zapłata! Przydałoby się też coś i dla mnie na obtarcie
969 16 | pewien pomysł, który mi się wydaje niechybnym.~Winicjusz
970 16 | ślady Chrystusa. Dowiedział się też od nich, że jeden wielki
971 16 | Paweł z Torsu, znajduje się w Rzymie, uwięziony skutkiem
972 16 | przez Żydów, i postanowił się z nim poznać. Ale najbardziej
973 16 | ponieważ w tłumie ukryć się łatwo, więc wprowadzi na
974 16 | na pewno. Gdy Glauka raz się usunie, nie będzie to połączone
975 16 | niebezpieczeństwem. Zemścić, zemściliby się oczywiście i chrześcijanie,
976 16 | dostrzegł nigdy, by oddawali się rozpuście, zatruwali studnie
977 16 | czcili osła lub karmili się mięsem dzieci. Nie! Nie!
978 16 | więc począł zarazem bać się tej nauki i nienawidzieć
979 17 | rzeczy, że Glaukus wyleczy się z ran i przybędzie do Rzymu.
980 17 | domu modlitwy, przeraził się rzeczywiście i w pierwszej
981 17 | chwili chciał naprawdę zrzec się poszukiwania Ligii. Lecz
982 17 | Wobec tego Chilo przestał się wahać. Pomyślał, że lepiej
983 17 | tchórzliwa jego natura wzdragała się nieco przed krwawymi sposobami,
984 17 | nich to właśnie odnosił się jego pomysł, o którym Winicjuszowi
985 17 | takich, którzy by podjęli się każdej roboty, ale jeszcze
986 17 | figur, które gnieździły się w podejrzanych domach na
987 17 | narzędzia, że zaś wydawali mu się rzetelniejsi od innych,
988 17 | innych, do nich postanowił się udać i sprawę przedstawić
989 17 | ten sposób, aby podjęli się jej nie tylko dla pieniędzy,
990 17 | ostrożnym ani myślał zwierzyć mu się ze swych prawdziwych zamiarów,
991 17 | i z nimi dopiero ułożyć się o sprawę w ten sposób, by
992 17 | kramików, jakie mrowiły się przy Circus Maximus, aby
993 17 | im usługę liczył, że mu się wypłacą wdzięcznością. Potrzeba
994 17 | podniósłszy oczy w górę, zdawał się modlić, w rzeczywistości
995 17 | rzeczywistości zaś namyślał się, czy nie będzie dobrze przyjąć
996 17 | tysiąca sestercyj, spodziewał się, że dzięki pomysłowi, na
997 17 | oszczędzić.~Oni napierali się czas jakiś, lecz gdy odmówił
998 17 | bogobojny i zdolny poświęcić się za braci, poznaj mnie z
999 17 | ich wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić.
1000 17 | Emporium.~Chilo zgodził się najchętniej. Emporium leżało
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288 |