Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
sidera 1
sidla 1
sido 1
sie 4288
siebie 151
siec 7
sieci 2
Frequency    [«  »]
-----
-----
6877 i
4288 sie
3884 w
3392 nie
2915 na
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

sie

1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288

     Rozdzial
501 7 | bliżej, a twarz jego znalazła się tuż koło jej twarzy. Nie 502 7 | Daremnie, przechyliwszy się, odwracała twarz, by uniknąć 503 7 | pocałunków. On podniósł się, chwycił w oba ramiona 504 7 | gałązkę lub zwiędły liść. Co się stało? Winicjusz przetarł 505 7 | człowiekowi krew ścięła się w żyłach, po czym wziął 506 7 | skamieniały, po czym zerwał się i począł biec ku wyjściu:~- 507 7 | podcięły mu nogi. Zatoczył się raz i drugi, po czym chwycił 508 7 | pytać mrugając oczyma:~- Co się stało?~A ona wziąwszy krużę 509 7 | Winicjusz wypił i zwalił się z nóg.~Większa część gości 510 8 | oczy. Na świecie czyniło się coraz widniej. Po chwili, 511 8 | pinij i cyprysów rumieniły się już od zorzy porannej. W 512 8 | niewyraźniej. Ligii wydało się, że wyrwano z piekła 513 8 | chwycił nagły płacz i tuląc się do ramienia olbrzyma, poczęła 514 8 | Tymczasem jednak znaleźli się w małym atrium przynależnym 515 8 | przez długi czas nie chciała się uspokoić i przycisnąwszy 516 8 | wychodzących. Przed łukiem mrowi się od lektyk. Ludzie poczną 517 8 | niewolnica, nadto zżyła się z prawem niewoli, a oprócz 518 8 | prostu, jak dziewczyna mogła się wahać.~- W domu cezara - 519 8 | słowa jej znaczyły: "Zgódź się z losem i zostań nałożnicą 520 8 | półdzikim sercu rodziła się chęć, by wrócić do sali, 521 8 | razie potrzeby cezara, bał się jednak zaofiarować z tym 522 8 | postępek, który zrazu wydał mu się nader prostym, byłby odpowiednim 523 8 | Tarsu, wam nie wolno ni się pohańbić, ni bać się więcej 524 8 | ni się pohańbić, ni bać się więcej śmierci niż grzechu, 525 8 | Przepaść bez dna otworzyła się przed Ligią na nowo.~Zaś 526 8 | Pomponii.~Lecz Ligia obsunęła się na kolana, by błagać kogo 527 8 | chwili także i oboje poczęli się modlić w domu cezara, przy 528 8 | włosy i białe peplum, odbił się w źrenicach i cała w blasku, 529 8 | kochanką Nerona uchylił się jakby róg zasłony kryjącej 530 8 | sromoty. Przed chwilą wydawało się jej, że nie ma dla Ligii 531 8 | poczęła wierzyć, że może stać się coś nadzwyczajnego, że przyjdzie 532 8 | i sam cezar oprzeć mu się nie zdoła, że z nieba zejdą 533 8 | prawda, skoro Ligia tak się modli.~Ligia zaś podniosła 534 8 | modli.~Ligia zaś podniosła się wreszcie z twarzą rozjaśnioną 535 8 | nadzieją. Ursus podniósł się także i przykucnąwszy obok 536 8 | dwie wielkie łzy poczęły się toczyć z wolna po jej policzkach.~- 537 8 | więcej.~Po czym zwróciwszy się do Ursusa poczęła mu mówić, 538 8 | posłuszeństwa pochyliwszy się objął jej nogi. Lecz na 539 8 | Akte, która spodziewała się cudu, odbiło się rozczarowanie. 540 8 | spodziewała się cudu, odbiło się rozczarowanie. Tyleż tylko 541 8 | cezara jest to dopuścić się zbrodni obrazy majestatu, 542 8 | gdyby nawet Ligia zdołała się ukryć, cezar pomści się 543 8 | się ukryć, cezar pomści się na Aulosach. Jeśli chce 544 8 | który nie lubi zajmować się cudzymi sprawami, może nawet 545 8 | świat. Ursusowi nie potrafi się oprzeć nikt. Jemu nie oparłby 546 8 | oprzeć nikt. Jemu nie oparłby się nawet ów straszny zapaśnik, 547 8 | zapaśnik, który wczoraj zmagał się w triclinium. Ale że Winicjusz 548 8 | i pomoc. Biskup ulituje się nad nią, nie zostawi jej 549 8 | rzymską.~I twarz jej poczęła się powlekać rumieńcem i śmiać.~ 550 8 | nadzieja ratunku zmieniła się już w rzeczywistość. Nagle 551 8 | rzeczywistość. Nagle rzuciła się na szyję Akte i przyłożywszy 552 8 | Rzymie.~Tu począł wpatrywać się przed siebie, jakby chciał 553 8 | Lecz po chwili otrząsnął się z widzeń.~Ot, pójdzie zaraz 554 8 | lepiej nikomu nie podsuwać się pod jego pięści, choćby 555 8 | teraz jego kolej... Będzie się starał, ile będzie mógł. 556 8 | ile będzie mógł. Ale jakby się zdarzyło niechcący?... Przecie 557 8 | musi odebrać! No, jakby się zdarzyło, to już on tak 558 8 | Baranek Ukrzyżowany zlituje się nad nim biednym... On by 559 8 | wielkie rozczulenie odmalowało się na jego twarzy, lecz pragnąc 560 8 | pragnąc je ukryć pokłonił się i rzekł:~- To ja idę do 561 8 | cezara; raz jeszcze uchyliły się przed nią jakieś drzwi na 562 9 | chwila nadeszła. Ligia czuła się prawie szczęśliwa i poczęła 563 9 | dlaczego? Dlatego, by skryć się przed miłością młodego i 564 9 | głowie Akte nie chciały się te rzeczy pomieścić. Chwilami 565 9 | jeszcze przejście, które mogło się źle skończyć i w którym 566 9 | że zaś tymczasem uczynił się dzień jasny i słońce zajrzało 567 9 | z cezarem. Tam położyły się jedna obok drugiej, lecz 568 9 | Dotychczas życie wydawało się jej tylko ciężkim i pozbawionym 569 9 | pozbawionym jutra, teraz wydało się jej nagle bezecnym.~W głowie 570 9 | Drzwi na światło poczęły się znów to odchylać, to zamykać. 571 9 | zamykać. Ale w chwili gdy się otwierały, światło owo olśniewało 572 9 | nie śpi także, zwróciła się ku niej, by rozmawiać o 573 9 | promieni, w których kręcił się pył złoty. Przy ich świetle 574 9 | równo, ale tak, jak oddycha się we śnie.~"Śpi, może spać! - 575 9 | mnie!"~I Ligia wydała jej się cudem, jakimś boskim widzeniem, 576 9 | wielka litość. Zbudziło się w niej jakieś uczucie matki; 577 9 | uczucie matki; Ligia wydała się jej nie tylko piękną jak 578 9 | opuściły cubiculum i udały się do łaźni, gdzie Akte, wykąpawszy 579 9 | niebezpiecznego spotkania nie należało się obawiać, albowiem cezar 580 9 | mirtów, wśród których bielił się cały lud posągów, błyszczały 581 9 | zwierciadła sadzawek, kwieciły się całe gaiki róż zraszanych 582 9 | słońca przedzierających się przez liście, inni na koniec 583 9 | dzieckiem, aby mogła oprzeć się zajęciu, ciekawości i podziwowi. 584 9 | ucieczki. Chwilami wydawało się jej nawet, że to jest zamiar 585 9 | szalony, który nie może się udać. Czuła coraz większą 586 9 | czy nie myśli, że dałby się może ubłagać i wrócił 587 9 | od wczorajszej uczty boję się go i wolę uciec do Ligów.~ 588 9 | przerwał szelest zbliżających się kroków i zanim Akte miała 589 9 | nadchodzi, przed ławką ukazała się Sabina Poppea z małym orszakiem 590 9 | uwagi, lecz ona zatrzymała się przed nimi i rzekła:~- Akte, 591 9 | Nagle zmarszczka zjawiła się między brwiami Augusty. 592 9 | szczegół jej twarzy i zlękła się. "To jest wprost nimfa - 593 9 | obawy poczęły jej przesuwać się szybko przez głowę. "Może 594 9 | nie ocenił. Ale co może się zdarzyć, jeśli spotka 595 9 | zmarszczka między brwiami stała się jeszcze większą, a oczy 596 9 | blaskiem.~Lecz zwróciwszy się do Ligii poczęła pytać z 597 9 | niewolnicę, Winicjuszowi, ale ty się wstaw za mną i wróć mnie 598 9 | lecz ty, dobra, ulituj się nade mną.~To rzekłszy schyliła 599 9 | mną.~To rzekłszy schyliła się i chwyciwszy za brzeg sukni 600 9 | opuszczały już do wieczora. Gdy się ściemniło i gdy niewolnicy 601 9 | blade. Rozmowa ich rwała się co chwila. Obie nasłuchiwały 602 9 | nasłuchiwały wciąż, czy się kto nie zbliża. Ligia powtarzała 603 9 | wolałaby, żeby wszystko stało się dziś. Jednakże oddech jej 604 9 | Jednakże oddech jej uczynił się ze wzruszenia szybszy i 605 9 | słuchu. Obydwom zdawało się, że słyszą to jakiś szept 606 9 | od przedsionka poruszyła się bez szelestu i wysoki, czarniawy 607 9 | twarzą poznaczoną ospą zjawił się jak duch w atrium. Ligia 608 9 | krzyknęła, lecz Atacynus skłonił się nisko i rzekł:~- Pozdrowienie 609 10 | Apollina, którym posługiwał się Nero, ale pięknych i przez 610 10 | promieni. Wszędy rozchodziła się woń nardu, do której Winicjusz 611 10 | Głąb domu, w której snuły się żeńskie i męskie postacie 612 10 | kwadrygę. Po czym zwróciwszy się do Winicjusza mówił dalej:~- 613 10 | płochliwą turkawką i nie mogę się uskarżać na jej srogość...~ 614 10 | pawich piór i rzekła:~- Alboż się nie opierałam, satyrze! - 615 10 | oboje z Petroniuszem poczęli się śmiać. Lecz Winicjusz nie 616 10 | syryjskiego kapłana, w którą się przybrał na przyjęcie Ligii.~- 617 10 | wybiegnie naprzeciw i gotów się jeszcze z nimi rozminąć - 618 10 | Chryzotemis.~Winicjusz uśmiechnął się bezmyślnie i rzekł: - Owszem, 619 10 | pochodem.~Lecz posuwali się z wolna, bo latarnie w mieście 620 10 | jakiś człowiek przesuwał się z latarką, ale dalej niezwykle 621 10 | razem z pochodem, mieszając się z niewolnikami, inni w większych 622 10 | naprzeciwka, Niektórzy taczali się jak pijani. Chwilami pochód 623 10 | Chwilami pochód stawał się tak trudny, że lampadarii 624 10 | chrześcijanie! To stanie się już zaraz - mówiła drżącymi 625 10 | ożywienie ulicy, począł się wreszcie niepokoić. Było 626 10 | kijami.~Nagle krzyk uczynił się na przodzie pochodu, w jednej 627 10 | światła. Koło lektyki uczynił się tłok, zamieszanie i bitwa.~ 628 10 | wycieczek guzy i sińce, lecz kto się bronił, szedł na śmierć, 629 10 | lektyki wrzało; ludzie poczęli się zmagać, bić, obalać i deptać. 630 10 | porwał na ręce i usiłował się wymknąć w ciemności.~Lecz 631 10 | części na ziemi lub ratowali się, rozbijając się wśród grubych 632 10 | ratowali się, rozbijając się wśród grubych ciemności 633 10 | dążyli za nim rozpraszając się stopniowo po drodze.~Lecz 634 10 | Lecz niewolnicy poczęli się zbierać przed domem Winicjusza 635 10 | silniejszej konwulsji wyprężył się i pozostał nieruchomy.~Wówczas 636 10 | go i wróciwszy zatrzymali się znów przed bramą. Trzeba 637 10 | jednak oznajmić panu, co się stało.~- Gulo niech oznajmi - 638 10 | gniew.~Winicjusz zaś począł się już niecierpliwić zupełnie.~ 639 10 | nagle w przedsionku dały się słyszeć kroki i do atrium 640 10 | Aaaa!...~Wtem Gulo wysunął się naprzód ze swoją pokrwawioną 641 10 | niewolnika, po czym, objąwszy się za głowę rękoma, wpił palce 642 10 | Panie! Aaaa!... Ulituj się! - jęczeli niewolnicy. Lecz 643 10 | Lecz Petroniusz podniósł się z wyrazem niesmaku w twarzy.~- 644 10 | gotowym do uczty, rozległy się po chwili jęki i świst rózeg, 645 11 | nocy Winicjusz nie kładł się wcale. W czas jakiś po odejściu 646 11 | most Fabrycjusza przedostał się na wyspę, za czym, przebiegł 647 11 | gdy już w mieście poczęły się zjawiać wozy i muły przekupniów 648 11 | śmierci, wreszcie, rzuciwszy się na wysłaną ławę w atrium, 649 11 | i zabierze Ligię.~Wyrzec się jej, stracić , nie zobaczyć 650 11 | zobaczyć jej więcej wydawało mu się niepodobieństwem i na samą 651 11 | sprzed ust, więc wydało mu się, spełniło się coś niesłychanego, 652 11 | wydało mu się, spełniło się coś niesłychanego, wołającego 653 11 | wszystkim nie chciał i nie mógł się pogodzić z losem, albowiem 654 11 | życiu jak Ligii. Zdawało mu się, że nie potrafi bez niej 655 11 | włosy do cubiculów i pastwić się nad nią, to znów porywała 656 11 | obejmował głowę rękoma. Zmuszał się ze wszystkich sił, by myśleć 657 11 | musiał wiedzieć, gdzie ona się ukrywa.~I zerwał się, by 658 11 | ona się ukrywa.~I zerwał się, by biec do domu Aulusów. 659 11 | oddadzą, jeśli nie ulękną się gróźb, pójdzie do cezara, 660 11 | nawet dobrowolnie, i tak się pomści. Przyjęli go wprawdzie 661 11 | zawzięta jego dusza poczęła się lubować myślą o rozpaczy 662 11 | połowem pereł"; zdarzało się bowiem, że w głębi dzielnic 663 11 | żołnierskiej guni, zmieniało się na prawdziwe porwanie i " 664 11 | towarzyszów. Tak mogło zdarzyć się z Ligią. Cezar przypatrywał 665 11 | Ligią. Cezar przypatrywał się jej w czasie uczty i Winicjusz 666 11 | nie wątpił, że musiała mu się wydać najpiękniejszą z kobiet, 667 11 | błękitnymi oczyma, który odważył się jednak wejść do triclinium 668 11 | uczty na ręku? Ale gdzieżby się z nią schronił, dokądby 669 11 | niewolnik nie zdobyłby się na to. Zatem nie uczynił 670 11 | pokochał. Jak tonącemu przesuwa się błyskawicznie przez pamięć 671 11 | życie, tak jemu poczęła się przesuwać Ligia. Widział 672 11 | niewinne usta. Wydała mu się stokroć piękniejszą, pożądańszą, 673 11 | wszystko, co tak wszczepiło mu się w serce, co stało się krwią 674 11 | mu się w serce, co stało się krwią i życiem, mógł posiąść 675 11 | straszny, że chciało mu się bić głową o ściany atrium, 676 11 | jak poprzednio wydało mu się, że nie będzie mógł żyć, 677 11 | zaniechawszy myśli udania się do Aulusów kazał się nieść 678 11 | udania się do Aulusów kazał się nieść na Palatyn. Po drodze 679 11 | myślą, zachował w tym, co się tyczyło zemsty. Nie chciał, 680 11 | od niej może dowiedzieć się prawdy. Chwilami przebłyskiwała 681 11 | zobaczyć.~Utwierdziwszy się w tym, kazał niewolnikom 682 11 | i postanowił dowiedzieć się od nich o sposobie. Na Wschodzie 683 11 | wyjątkiem jego i Ligii, byłby się na to zgodził.~Przed łukiem 684 11 | pryncypilarny centurion uśmiechnął się do niego przyjaźnie i postąpiwszy 685 11 | będziesz mógł go zobaczyć.~- Co się stało? - spytał Winicjusz.~- 686 11 | wypadek ważny. Cezar, gdy mu się urodziła ta córka, szalał 687 11 | odrzekł:~- Chcę widzieć się tylko z Akte. I przeszedł.~ 688 11 | gdzie jest Ligia?~- Chciałam się ciebie o to zapytać - odrzekła 689 11 | chwili jednak opamiętał się i zbliżywszy swą twarz do 690 11 | miłe, jeśli nie chcesz stać się przyczyną nieszczęść, których 691 11 | Augusta i Nero nie oddala się od jej kołyski.~Winicjusz 692 11 | odetchnął. To, co wydawało mu się najstraszniejszym, przestało 693 11 | byl tu dziś rano. Nie mógł się ze mną widzieć, gdyż byłam 694 11 | że przyjdzie jeszcze, aby się widzieć ze mną.~- Chciał 695 11 | Gdyby nie wiedział, co się stało z Ligią, byłby przyszedł 696 11 | Petroniusza żądanie, spodziewał się, zostanie tobie odesłana, 697 11 | gdzie mu powiedziano, co się stało.~To rzekłszy poszła 698 11 | zamilkł. Akte zaś zdawała się czytać myśli w jego posępnej 699 11 | rzekła:~- Nie, Marku. Stało się to, czego chciała sama Ligia. - 700 11 | Lecz Winicjusz nie przestał się burzyć. Cezar darował mu 701 11 | uczyni z niej wszystko, co mu się podoba. Tak jest! Będzie 702 11 | chłostać, ilekroć mu się podoba. Gdy mu się sprzykrzy, 703 11 | ilekroć mu się podoba. Gdy mu się sprzykrzy, odda ostatniemu 704 11 | upokorzyć.~I podniecając się coraz bardziej, tracił wszelką 705 11 | tylko do cezara, a nie mogąc się z nim zobaczyć wstąpił do 706 11 | Ligia uciekając sprzeciwiła się woli cezara, więc on ubłaga 707 11 | i poszukiwania rozpoczną się od dziś dnia.~Na to Akte 708 11 | to Akte rzekła:~- Strzeż się, byś jej nie stracił na 709 11 | po czym Winicjusz ozwał się:~- A może urzekła? I 710 11 | przez chwilę, jakby wahając się lub jakby pragnąc zbadać, 711 11 | kochała. Winicjusz zerwał się pod wpływem tych słów jak 712 11 | jest za miłość, która boi się rozkoszy, a płodzi boleść! 713 11 | utopiłby w sobie miecz! Miłość się oddaje, nie odbiera. Były 714 11 | oburzeniem. Jakże to on starał się pozyskać? Zamiast pokłonić 715 11 | pozyskać? Zamiast pokłonić się o nią Aulusowi i Pomponii, 716 11 | A mówiąc o tym płoniła się jak dziewczę, które kocha 717 11 | i ból Winicjusza poczęło się przeciskać wzruszenie. Wiadomość, 718 11 | pełnymi światła. Wydało mu się, że wówczas istotnie poczynała 719 11 | głowie, lecz teraz zwrócił się już nie przeciw Aulusom 720 11 | Ligia nie potrzebowałaby się tułać, byłaby jego narzeczoną 721 11 | drogą głową. A teraz stało się i za późno naprawiać złe, 722 11 | późno naprawiać złe, które się naprawić nie da.~- Za późno!~ 723 11 | Za późno!~I zdawało mu się, że otchłań otworzyła się 724 11 | się, że otchłań otworzyła się przed jego nogami. Nie wiedział, 725 11 | przedsięwziąć, jak postąpić, dokąd się udać. Akte powtórzyła, jak 726 11 | Ligię, bo inaczej stanie się z nim coś złego.~I okręciwszy 727 11 | coś złego.~I okręciwszy się machinalnie w togę chciał 728 11 | chciał odejść nie żegnając się nawet z Akte, gdy wtem zasłona 729 11 | przedsionek od atrium uchyliła się i nagle ujrzał przed sobą 730 11 | Widocznie i ona dowiedziała się już o zniknięciu Ligii i 731 11 | będzie niż Aulusowi widzieć się z Akte, przychodziła do 732 11 | którzy przybyli dowiedzieć się o zdrowie małej Augusty, 733 11 | Augusty, a zarazem pokazać się w pałacu i złożyć dowód 734 11 | chorobie "bogini" rozeszła się widać szybko, bo w bramie 735 11 | szybko, bo w bramie ukazywały się coraz nowe postacie, a przez 736 11 | na jego widok i dopuścił się jakiego bezprawia w pałacu 737 11 | go prawie przemocą.~- Jak się ma boska? - spytał.~Ale 738 11 | Petroniusz i rozejrzawszy się naokół dodał pośpiesznie:~- 739 11 | Winicjusza, a wreszcie poczuwając się poniekąd do odpowiedzialności 740 11 | odpowiedzialności za wszystko, co się stało, już był coś przedsięwziął 741 11 | szczęśliwszy od cezara. I unosząc się w miarę opowiadania, poddawał 742 11 | miarę opowiadania, poddawał się coraz bardziej wzruszeniu, 743 11 | który wprost nie spodziewał się, by młody człowiek mógł 744 12 | morze...~- Perły poławiają się właśnie w morzu... Zapewne 745 12 | sobie był dobry, a stał się zły dopiero wówczas, gdy 746 12 | dopiero wówczas, gdy na złe się obrócił. Wszakżeś słyszał 747 12 | z całą rodziną przenieść się do Sycylii. W ten sposób 748 12 | Tu Petroniusz zamyślił się na chwilę, po czym rzekł: - 749 12 | Niewolnicy - wspierają się wzajem w całym Rzymie.~- 750 12 | przypłaci. Tak, wspierają się, ale nie jedni przeciw drugim, 751 12 | Lecz Petroniusz począł się śmiać.~- Widzisz - rzekł - 752 12 | ludzkiego i dopuszczają się najbezecniejszych zbrodni. 753 12 | ludzkiego nie obchodziłaby się tak z niewolnikami, jak 754 12 | z niewolnikami, jak ona się obchodzi.~- W żadnym domu 755 12 | żadnym domu nie obchodzą się z nimi tak jak u Aulusów - 756 12 | lacernę i pójdę włóczyć się po mieście. Może w przebraniu 757 12 | współczuciem, lecz on zdawał się ich nie widzieć i obaj z 758 12 | jakby nie zważali na kręcące się koło nich psy.~- Gorączka 759 12 | twoim miejscu, ja. Oto zanim się tamta odnajdzie, poszukałbym 760 12 | jest miłość, i wiem, że gdy się jednej pożąda, inna jej 761 12 | złotowłosej Greczynki) przypatrz się tej Charytce. Kilka dni 762 12 | oczyma na Winicjusza, zdawała się bez tchu w piersi czekać 763 12 | odpowiedź.~Lecz on zerwał się nagle i ścisnąwszy rękoma 764 12 | poszła na marne, zwróciwszy się do niewolnicy rzekł:~- Eunice, 765 12 | rzekł:~- Eunice, wykąpiesz się, namaścisz i przybierzesz, 766 12 | I błaga go, by zlitował się nad nią. Niechaj każe 767 12 | wysyłał z domu.~I trzęsąc się jak liść, zarazem z bojaźni 768 12 | Niewolnica, która śmie się wypraszać od spełnienia 769 12 | że za pierwszym widzeniem się z cezarem potrafi w jakikolwiek 770 12 | zejść do triclinium, by się posilić, a następnie kazać 771 12 | posilić, a następnie kazać się zanieść jeszcze raz do pałacu, 772 12 | zmarszczył znów brwi i począł się za nim oglądać.~Nie dostrzegłszy 773 12 | jednak między służbą zwrócił się do Eunice:~- Czy otrzymałaś 774 12 | ona po raz drugi rzuciła się do jego nóg, przycisnęła 775 12 | triclinium.~Po posiłku kazał się zanieść do pałacu, a potem 776 12 | Inne niewolnice śmieją się z niej i nazywają Dianą.~- 777 12 | odwiedził.~Atriensis skłonił się i wyszedł.~Petroniusz zaś 778 12 | Eunice. Z początku zdawało mu się rzeczą jasną, że młoda niewolnica 779 12 | kochankiem, i ta myśl wydała mu się nagle przykrą Był wprawdzie 780 12 | prosty sposób dowiedzenia się prawdy, wystarczało bowiem 781 12 | późna, Petroniusz zaś czuł się strudzony po długich odwiedzinach 782 13 | Nazajutrz Petroniusz kończył się zaledwie ubierać w unctuarium, 783 13 | dowód, że Ligia znajduje się w mieście, przygnębiła go 784 13 | jesienią, gdy dni stawały się krótsze, zamykano je dość 785 13 | bywała znaczna. Za mury można się też było wydostać i innymi 786 13 | czy władze miejscowe będą się czuły w prawie zatrzymać 787 13 | Aulusowych, ale ci zdawali się także czegoś szukać i to 788 13 | że nie wiedzą także, co się z nią stało.~Gdy więc Tejrezjasz 789 13 | człowiek, który podejmuje się jej odszukać, pośpieszył 790 13 | domu Petroniusza i zaledwie się z nim powitawszy począł 791 13 | spojrzał na nią i wydała mu się bardzo piękna. Po chwili, 792 13 | poczęła układać, schylając się chwilami dla wydłużenia 793 13 | Tejrezjaszowi?~- Jest, panie.~- Jak się zowie?~- Chilon Chilanides, 794 13 | przyszłość i tobie?~Eunice oblała się rumieńcem, który zaróżowił 795 13 | szczęścia i pierś poczęła się szybko poruszać.~Lecz Petroniusz 796 13 | pierwszy rzut oka wydawał się być garbatym, nad owym garbem 797 13 | owym garbem zaś wznosiła się głowa wielka, o twarzy małpiej 798 13 | Zaniedbany ubiór, składający się z ciemnej tuniki utkanej 799 13 | Witaj, boski Tersytesie! Jak się miewają twoje guzy, których 800 13 | Czy wiesz dokładnie, czego się podejmujesz?~- Gdy dwie 801 13 | insuli, ja zaś podejmuję się odnaleźć w mieście lub 802 13 | trybunie, dokąd uciekła i gdzie się ukryła.~- Dobrze! - rzekł 803 13 | Winicjusz, któremu podobała się ścisłość odpowiedzi. - Jakie 804 13 | środki? Chilo uśmiechnął się chytrze:~- Środki ty posiadasz, 805 13 | rozum. Petroniusz uśmiechnął się także, albowiem był zupełnie 806 13 | radę, gdyż sława moja obiła się o jej uszy.~- Jakiejże chciała 807 13 | Na miłość, panie. Chciała się wyleczyć z bezwzajemnej 808 13 | Przy dzbanku zaś stajesz się retorem?~- Heraklit powiedział: " 809 13 | z najcieplejszego tworzą się dusze mędrców. Ze zaś jesienią 810 13 | Winicjusz zniecierpliwił się znowu. Wobec nadziei, jaka 811 13 | i cała rozmowa wydała mu się tylko marną stratą czasu, 812 13 | poszukiwania? - rzekł zwracając się do Greka.~- Już je rozpocząłem - 813 13 | ojca? Gdy na murach zjawią się napisy na boską Poppeę, 814 13 | Panie, wiem już więcej, niż się spodziewasz. Nie przyszedłem 815 13 | Augustą, i może nawet domyślam się, dlaczego wolicie szukać 816 13 | niewolników, bo niewolnicy, którzy się wszyscy razem trzymają, 817 13 | panie - mówił zwracając się znów do Winicjusza - niechybnie 818 13 | obcych bóstw, nie mogłem się jednak od jej sług dowiedzieć, 819 13 | jakie jest owo bóstwo i jak się zowią jego wyznawcy. Gdybym 820 13 | o tym wiedzieć, udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym 821 13 | udałbym się do nich, stałbym się najpobożniejszym między 822 13 | zawołał Chilon.~I skłoniwszy się na znak pożegnania, dodał:~- 823 13 | odpowiedział Grek.~I skłoniwszy się powtórnie wyszedł.~- Cóż 824 13 | Chilon Chilonides, okręciwszy się swym nowym płaszczem, podrzucał 825 13 | Winicjusza kieskę i lubował się zarówno jej ciężarem, jak 826 13 | Idąc z wolna i oglądając się, czy z domu Petroniusza 827 13 | nad światem!... Mniej bym się bał tego Petroniusza. O, 828 13 | wiem, co to znaczy, niech się udławię kawałkiem koziego 829 13 | niewolnicę?... Znam cię! Wiem, że się zgodzisz!... Gdyby była 830 13 | mieszkanie, w którym i ty się przytulisz; musi się ubrać, 831 13 | ty się przytulisz; musi się ubrać, więc Winicjusz zapłaci 832 13 | winiarni najłatwiej czegoś się dowiedzieć."~Tak mówiąc 833 13 | Okrągłe oczy Sporusa uczyniły się na ten widok jeszcze okrąglejsze 834 13 | okrąglejsze i wino wnet znalazło się przed Chilonem, ten zaś 835 13 | wody do wina, że mogłaby się w nim znaleźć i ryba. To 836 14 | następnych Chilon nie pokazywał się nigdzie. Winicjusz, który 837 14 | od czasu jak dowiedział się od Akte, że Ligia go kochała, 838 14 | zarazem i nie mogąc udać się o pomoc do cezara, pogrążonego 839 14 | czarodziejskie środki, jakich się w ostateczności chwytano. 840 14 | z rozpaczy i zamknąwszy się u siebie, przez dwa dni 841 14 | a jakkolwiek pałac roił się tłumami senatorów i augustianów, 842 14 | nikogo widzieć. Senat zebrał się na nadzwyczajne posiedzenie, 843 14 | podarki i nade wszystko bawił się niezwykłym widowiskiem.~ 844 14 | których ofiary okazały się bezsilne, i zamawiacze, 845 14 | żałoby przed Palatynem, udał się na przyjęcie zgotowane dla 846 14 | senatorów i augustianów, by się przekonać, o ile Nero podał 847 14 | własny ból, i dlatego, by się na kimkolwiek pomścić, i 848 14 | boleści. Jakoż nie omylił się. Nero słuchał pociech senatorów 849 14 | ujrzawszy zaś Petroniusza zerwał się i tragicznym głosem począł 850 14 | nam swój głos!~Zdumieli się obecni, zdumiał się na chwilę 851 14 | Zdumieli się obecni, zdumiał się na chwilę sam Nero, jeden 852 14 | chwili z oczu puściły mu się łzy; nagle wsparł dłonie 853 14 | słońce, a natomiast poczęła się rozmowa niby pełna jeszcze 854 14 | mniej albo raczej wcale się wobec niego nie krępował, 855 14 | jednak Petroniusz, ilekroć się zetknęli, pokonywał go rozumem 856 14 | rozumem i dowcipem.~Tak się stało i teraz. Tygellinus 857 14 | chwili gdy Petroniusz cofnął się w głąb sali, otoczyli go 858 14 | wyszedłszy z pałacu udał się do Winicjusza i opowiedziawszy 859 14 | o Grecji, gdzie chce mu się śpiewać we wszystkich znaczniejszych 860 14 | Nie! Nie był, nie pokazał się i nie pokaże się więcej!~- 861 14 | pokazał się i nie pokaże się więcej!~- A ja lepsze mam 862 14 | upuścić po raz drugi.~- Niech się strzeże, bym ja mu krwi 863 14 | z nim cierpliwość, póki się dowodnie o oszustwie nie 864 14 | któregokolwiek rana obudziwszy się powiesz sobie, że dla jednej 865 14 | jednej dziewczyny nie warto się dręczyć i czynić dla niej 866 14 | coś w siebie wmawia i sam się podnieca, ale jak człowiek 867 14 | Ligię?~Winicjusz zatrzymał się na chwilę i spojrzał tak 868 14 | niepokonanej tęsknoty, zebrały mu się dwie łzy, które przemówiły 869 14 | słowa.~Więc zamyśliwszy się przez chwilę rzekł:~- Świat 870 14 | rzekł Winicjusz.~I poczęli się żegnać. Lecz w tej chwili 871 14 | należy.~Winicjusz chciał się zerwać z krzesła, na którym 872 14 | na ramieniu i zwracając się do Chilona rzekł:~- Mów 873 14 | zawołał Grek.~- Zastanów się, Chilonie. Tyś człek niegłupi! 874 14 | mordują dzieci i oddają się najplugawszej rozpuście? 875 14 | nam głosisz, nie odbije się jako antyteza na twoim grzbiecie.~ 876 14 | Oto dlaczego ryba stała się godłem chrześcijan - odpowiedział 877 14 | obaj przyjaciele nie mogli się oprzeć zdumieniu.~- Winicjuszu - 878 14 | spytał Petroniusz - czy się nie mylisz i czy istotnie 879 14 | na ulicy dzieci i oddają się rozpuście! Głupstwo! Ty, 880 14 | nie zostałem!), przyłączył się do mnie człowiek, lekarz, 881 14 | a mimo tego przekonałem się, że był to dobry i cnotliwy 882 14 | cnotliwego człowieka dowiedziałeś się teraz, co znaczy ryba?~- 883 14 | tajemnic, będę wiedział, gdzie się ukrywa dziewica. Wówczas 884 14 | chrześcijaństwo lepiej mi się opłaci od mojej filozofii. 885 14 | jałówki, chociaż nie dziwię mu się, że nie ma do tego ochoty, 886 14 | gdyż zabobon ten rozszerzył się już wszędzie, i ci, zamiast 887 14 | zachętą, gdyż zawsze będę się spodziewał więcej i tym 888 14 | dni na nogach poczyniły mi się rany od ciągłego chodzenia. 889 14 | wodę i płakał. Zbliżywszy się wówczas do niego spytałem 890 14 | bo choć powtarzam: dziej się wola boska, nie mogę, biedny 891 14 | i dźwigają do budujących się domów nocami, by we dnie 892 14 | z braci, nie wiem, gdzie się zbierają, by modlić się 893 14 | się zbierają, by modlić się razem. On zdziwił się, że 894 14 | modlić się razem. On zdziwił się, że mi chrześcijanie z Neapolis 895 14 | Co usłyszawszy ucieszyłem się tak, dałem mu sumę potrzebną 896 14 | kłamstwem swych nowin. Jak się nazywa ów starzec, od którego 897 14 | od którego dowiedziałeś się, że chrześcijanie poznają 898 14 | że chrześcijanie poznają się za pomocą znaku ryby?~- 899 14 | współczuciem. Tak, panie! Cóż się może ukryć przed przenikliwością 900 14 | uczynić.~Petroniusz zwrócił się do Winicjusza:~- Każ mu 901 14 | niech będzie z wami! Tak się żegnają chrześcijanie... 902 14 | niewolnika. Ryby łapią się na. wędkę, a chrześcijanie 903 15 | lecz prawdziwy człowiek tym się właśnie od nich odróżnia, 904 15 | sztukę zamienia, a lubując się nią wie o tym, całą jej 905 15 | jedynymi rzeczami, dla których się rodzić i żyć warto.~W wojnie 906 15 | miłości, a jeśliś ciekaw, co się dzieje na dworze cezara, 907 15 | Rzymu, a na zimę zamierzamy się udać do Baiae, aby wystąpić 908 15 | pobrzeże Tybru. Zbiegną się ludzie z Baiae, Pompei, 909 15 | syreny z zazdrości pochowały się w najgłębszych jaskiniach 910 15 | Boleść nasza nie uspokoiła się dotąd, pokazujemy więc 911 15 | pięknie i czy ludzie umieją się na tej piękności poznać. 912 15 | oślic, w których mleku kąpie się Poppea, i dziesięciu tysięcy 913 15 | Kalwia Kryspinilla starzeje się; mówią, że uprosiła Poppei, 914 15 | Torkwata Sylana, ani domyśla się biedak, że jest już więcej 915 15 | nasz świat!~Spodziewaliśmy się tu, jak ci wiadomo, Tyrydata, 916 15 | jednak chwila, że Nero wahał się: boi się widocznie sławy, 917 15 | że Nero wahał się: boi się widocznie sławy, jaką na 918 15 | uzyskać Korbulon. Namyślano się nawet, czy naczelnego dowództwa 919 15 | naszemu Aulosowi. Sprzeciwiała się Poppea, której cnota Pomponii 920 15 | którego wyznawcy mnożą się z dniem każdym, uważają 921 15 | uważają go zaś za boga. Zdaje się, że żadnych innych bogów, 922 15 | Ahenobarba. Ci dwaj porozumieją się prędzej, później, a wówczas 923 15 | mniejsza o termin. Trzeba się tymczasem bawić. Życie samo 924 15 | człowiek czasem brzydzi się samym sobą. Próżno uważać 925 15 | jednak czasem wydaje mi się, że jestem takim Chilonem 926 15 | odpowiedzi, bo gdy życie się mierzi, to i pisać się nie 927 15 | życie się mierzi, to i pisać się nie chce. Chciałem sprawdzić, 928 15 | dla Eurycjusza, okryłem się płaszczem wojskowym i poszedłem 929 15 | portowym, i przekonałem się, że Eurycjusz nie był zmyśloną 930 15 | Widziałem, jak Chilo zbliżył się ku nim i począł rozmawiać 931 15 | który chwyciwszy go jął się modlić ze wzniesionymi w 932 15 | mi wydał Ligię, ale bałem się popsuć Chilonowi robotę 933 15 | zastanowienia odszedłem.~Działo się to w dni przynajmniej dwanaście 934 15 | Rzymie, więc nie wszyscy się znają i nie wszystko mogą 935 15 | wszystko mogą wiedzieć, co się między nimi dzieje. też 936 15 | słuszność, i czekam.~Dowiedział się już także, że na modlitwy 937 15 | bym z nim chodził. Boi się, ale ja nie mogę siedzieć 938 15 | przebraniu lub za zasłoną. Oni się zbierają tam w nocy, ale 939 16 | XVI~Chilon nie pokazywał się jednak dość długo, tak że 940 16 | porywcza natura burzyły się przeciw głosowi rozsądku. 941 16 | w żaden sposób nie umiał się z tym pogodzić. Przebieganie 942 16 | było daremnym, wydało mu się tylko oszukiwaniem własnej 943 16 | na własną rękę, okazywali się stokroć mniej zręcznymi 944 16 | czuł dla Ligii, rodziła się w nim jeszcze zawziętość 945 16 | który nie rozumie, że może się coś nie udać i że trzeba 946 16 | coś nie udać i że trzeba się czegoś wyrzec. Karność wojskowa 947 16 | wyrównać. Wówczas zdawało mu się, że musi Ligię stracić, 948 16 | z wściekłości i lubował się myślami o upokorzeniu i 949 16 | a nawet i piękność. Stał się też panem niewyrozumiałym 950 16 | nawet wyzwoleńcy zbliżali się do niego z drżeniem, a gdy 951 16 | swoje osamotnienie, mścił się na nich tym bardziej. Hamował 952 16 | nich tym bardziej. Hamował się teraz z jednym tylko Chilonem 953 16 | począł go opanowywać i stawać się coraz bardziej wymagającym. 954 16 | długo. Niestety! Przekonałem się, że żyje dotąd i należy 955 16 | wdzięczny, ale jak dowiedziałem się właśnie od jego współwyznawców, 956 16 | współwyznawców, oskarża mnie, żem się zmówił z rozbójnikami i 957 16 | wezwać chrześcijan i pomścić się na mnie okrutnie. Uczyniłby 958 16 | modlitwy, w którym spotkaliśmy się, nie dostrzegł mnie. Ja 959 16 | pierwszej chwili chciałem się mu rzucić na szyję. Wstrzymała 960 16 | i zwyczaj zastanawiania się nad każdym krokiem, który 961 16 | zamierzam uczynić. Począłem się więc po wyjściu z domu modlitwy 962 16 | moja mnie przeżyła, wolę się wyrzec nagrody, jaką mi 963 16 | Lecz Winicjusz zbliżył się ku niemu z twarzą złowrogą 964 16 | młody patrycjusz uspokoił się już nieco, począł mówić:~- 965 16 | powiedziałem, że wyrzekam się szukania dziewicy, i chciałem 966 16 | własne oczy przekonałeś się, że syn mojego ojca mówił 967 16 | nie uwierzysz jednak, jak się drożą, gdy uczciwy człowiek 968 16 | dobra zapłata! Przydałoby się też coś i dla mnie na obtarcie 969 16 | pewien pomysł, który mi się wydaje niechybnym.~Winicjusz 970 16 | ślady Chrystusa. Dowiedział się też od nich, że jeden wielki 971 16 | Paweł z Torsu, znajduje się w Rzymie, uwięziony skutkiem 972 16 | przez Żydów, i postanowił się z nim poznać. Ale najbardziej 973 16 | ponieważ w tłumie ukryć się łatwo, więc wprowadzi na 974 16 | na pewno. Gdy Glauka raz się usunie, nie będzie to połączone 975 16 | niebezpieczeństwem. Zemścić, zemściliby się oczywiście i chrześcijanie, 976 16 | dostrzegł nigdy, by oddawali się rozpuście, zatruwali studnie 977 16 | czcili osła lub karmili się mięsem dzieci. Nie! Nie! 978 16 | więc począł zarazem bać się tej nauki i nienawidzieć 979 17 | rzeczy, że Glaukus wyleczy się z ran i przybędzie do Rzymu. 980 17 | domu modlitwy, przeraził się rzeczywiście i w pierwszej 981 17 | chwili chciał naprawdę zrzec się poszukiwania Ligii. Lecz 982 17 | Wobec tego Chilo przestał się wahać. Pomyślał, że lepiej 983 17 | tchórzliwa jego natura wzdragała się nieco przed krwawymi sposobami, 984 17 | nich to właśnie odnosił się jego pomysł, o którym Winicjuszowi 985 17 | takich, którzy by podjęli się każdej roboty, ale jeszcze 986 17 | figur, które gnieździły się w podejrzanych domach na 987 17 | narzędzia, że zaś wydawali mu się rzetelniejsi od innych, 988 17 | innych, do nich postanowił się udać i sprawę przedstawić 989 17 | ten sposób, aby podjęli się jej nie tylko dla pieniędzy, 990 17 | ostrożnym ani myślał zwierzyć mu się ze swych prawdziwych zamiarów, 991 17 | i z nimi dopiero ułożyć się o sprawę w ten sposób, by 992 17 | kramików, jakie mrowiły się przy Circus Maximus, aby 993 17 | im usługę liczył, że mu się wypłacą wdzięcznością. Potrzeba 994 17 | podniósłszy oczy w górę, zdawał się modlić, w rzeczywistości 995 17 | rzeczywistości zaś namyślał się, czy nie będzie dobrze przyjąć 996 17 | tysiąca sestercyj, spodziewał się, że dzięki pomysłowi, na 997 17 | oszczędzić.~Oni napierali się czas jakiś, lecz gdy odmówił 998 17 | bogobojny i zdolny poświęcić się za braci, poznaj mnie z 999 17 | ich wieczerzę i mógłbyś się z nim swobodnie rozmówić. 1000 17 | Emporium.~Chilo zgodził się najchętniej. Emporium leżało


1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288

Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License