1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288
Rozdzial
1501 25 | dla tych, którzy pozwalają się zjadać. Uderzyła go wszelako
1502 25 | twarze. Apostoł zbliżył się do Glauka i położywszy dłoń
1503 25 | pełne wesela, jakby zlało się na niego jakieś wielkie,
1504 25 | niewolnika, i zdawało mu się, że porządek tego świata
1505 25 | porządek tego świata odwraca się zupełnie. Potem nadszedł
1506 25 | stanąwszy blisko, pochyliła się nad nim, by się przekonać,
1507 25 | pochyliła się nad nim, by się przekonać, czy śpi. Winicjusz
1508 25 | otworzywszy oczy uśmiechnął się, ona zaś położyła mu na
1509 25 | słodycz, ale zarazem czuł się mocniej chorym. I tak było
1510 25 | istocie. Noc już zrobiła się zupełna, a wraz z nią przyszła
1511 25 | Ligią wzrokiem, gdziekolwiek się ruszyła. Chwilami jednak
1512 25 | widział i słyszał wszystko, co się naokół niego działo, ale
1513 25 | którym rzeczywistość mieszała się z gorączkowymi widzeniami.
1514 25 | gorączkowymi widzeniami. Zdawało mu się więc, że na jakimś starym,
1515 25 | opuszczonym cmentarzu wznosi się świątynia w kształcie wieży,
1516 25 | Wschodzie. On sam wspinał się z wielkim wysileniem po
1517 25 | to kapłanka, za którą On się pomści..." Winicjusz nie
1518 25 | go ze sobą.~Tu rozbudził się, otrzeźwiał i począł patrzeć
1519 25 | wysokim trzonie żarzyło się już słabiej, ale rzucało
1520 25 | wszyscy przed ogniem, grzejąc się, ponieważ noc była chłodna,
1521 25 | rozłączyć go z nią, zdawało się bowiem Winicjuszowi rzeczą
1522 25 | słów Piotra.~Lecz omylił się najzupełniej. Apostoł bowiem
1523 25 | mogąc wytrzymać, zerwał się, żeleźcem poprawił ogień
1524 25 | trzonie, aż iskry sypnęły się złotym deszczem i płomień
1525 25 | siadł i zawołał:~- A niechby się stało, co chciało - hej!...~
1526 25 | rozgłośnie i znać było, że burzy się w duszy i że choć zawsze
1527 25 | teraz słyszał, pomieszało mu się z tym, co Apostoł opowiadał
1528 25 | w którym Chrystus ukazał się na brzegu Tyberiadzkiego
1529 25 | on schwyciwszy wydostał się przy ich pomocy na łódź
1530 25 | Lecz następnie wydawało mu się, że powstawszy ujrzał mnóstwo
1531 25 | łodzi, która rozszerzała się jakby cudem. Wkrótce wypełniły
1532 25 | większe. Winicjusz zdziwił się, jak się mogły w niej pomieścić,
1533 25 | Winicjusz zdziwił się, jak się mogły w niej pomieścić,
1534 25 | marzenia Winicjusza pomieszały się znów z tym, co słyszał w
1535 25 | Ostrianum z ust Apostoła, jako się Chrystus objawił raz nad
1536 25 | I w miarę jak zbliżali się ku niej, pogoda czyniła
1537 25 | ku niej, pogoda czyniła się cichsza, toń gładsza, a
1538 25 | słodki, powietrze wypełniło się zapachem nardu; woda grała
1539 25 | światłość.~Winicjusz rozbudził się znowu, lecz marzenia jego
1540 25 | marzenia jego rozpraszały się z wolna i nie od razu odzyskał
1541 25 | Przez czas jakiś zdawało mu się jeszcze, że jest nad jeziorem
1542 25 | szukać Petroniusza i zdziwił się, że go nie może odnaleźć.
1543 25 | zupełnie. Pieńki oliwne żarzyły się leniwie pod różowym popiołem,
1544 25 | Ostrianum, a cały dzień krzątała się przy opatrunku, teraz zaś,
1545 25 | teraz zaś, gdy wszyscy udali się na spoczynek, ona jedna
1546 25 | pogańskiej głowie jego poczęło się z trudem wykluwać pojęcie,
1547 25 | dusza.~Nie umiał zdobyć się na to, by ją nazwać chrześcijańską,
1548 25 | jeśli wszyscy inni udali się na spoczynek, a Ligia jedna,
1549 25 | których nieraz obwijały się naokół jego szyi śnieżne
1550 25 | niedostawało. Wówczas zdumiał się i sam nie wiedział, co się
1551 25 | się i sam nie wiedział, co się z nim dzieje, albowiem spostrzegł,
1552 25 | na nią patrzy, zbliżyła się ku niemu i rzekła:~- Jestem
1553 26 | ROZDZIAŁ XXVI~Nazajutrz ocknął się osłabiony, ale z głową chłodną
1554 26 | bez gorączki. Zdawało mu się, iż rozbudził go szept rozmowy,
1555 26 | wczoraj Krotona, przypatrywał się z zajęciem, godnym lubownika
1556 26 | robotę!"~Głośno zaś ozwał się:~- Hej, niewolniku!~Ursus
1557 26 | z komina i uśmiechnąwszy się niemal przyjaźnie, rzekł:~-
1558 26 | słuchać. Tu oczy zasępiły mu się i po chwili dodał:~- Gdybym
1559 26 | swych niewolników, pohamował się, zwłaszcza że i chęć dowiedzenia
1560 26 | zwłaszcza że i chęć dowiedzenia się jakichś szczegółów z życia
1561 26 | przemogła.~Więc uspokoiwszy się począł wypytywać o wojnę
1562 26 | poselstwo Ligów znajduje się u Pomponiusza, ofiarując
1563 26 | Przybywszy do niego dowiedzieli się jednak, że posłów żadnych
1564 26 | jakkolwiek barbarzyński, mógł się okazać groźnym, gdyż wedle
1565 26 | palą nam lasy. I nie boimy się ni ich, ni rzymskiego cezara.~-
1566 26 | wróci do Pomponii, pokłonię się jej, by pozwoliła mi iść
1567 26 | nich, bo Chrystus narodził się daleko i oni nawet nie słyszeli
1568 26 | lepiej ode mnie, gdzie Mu się trzeba narodzić, ale gdyby
1569 26 | nawet na myśl sprzeciwić się jej woli, jakby była córką
1570 26 | zgniótłszy Krotona, rzucił się na niego samego jak burza
1571 26 | pierwszy w życiu począł się zastanawiać nad tym, co
1572 26 | nad tym, co też może dziać się w piersi prostaka, sługi
1573 26 | barbarzyńcy.~Lecz Ursus okazał się niańką o tyle niezgrabną,
1574 26 | próbach olbrzym zatroskał się wielce i rzekł:~- Ej, łatwiej
1575 26 | mną dwadzieścia zim, tom się bał - odrzekł Ursus - ale
1576 26 | blada główka Ligii wychyliła się spoza. zasłony.~- Zaraz
1577 26 | cubiculum, w którym gotowała się widocznie do snu, gdyż przybrana
1578 26 | karmić Winicjusza, który czuł się zarazem upokorzony i szczęśliwy.
1579 26 | szczęśliwy. Gdy pochylała się ku niemu, biło na niego
1580 26 | tak - odpowiedziała - mnie się tego słuchać nie godzi.~
1581 26 | godzi.~Jednakże uśmiechała się do niego, a następnie rzekła
1582 26 | trudu nie czuje i że nie uda się na spoczynek, póki nie przyjdzie
1583 26 | wdzięcznością, a myśl biedziła się, jakby jej tę wdzięczność
1584 26 | chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje. Zaliś
1585 26 | równie jak ty nie wiemy, co się z nią stało." I cezar uwierzył,
1586 26 | tęsknota, bo oczy jej zrosiły się łzami, lecz wkrótce uspokoiła
1587 26 | lecz wkrótce uspokoiła się i rzekła:~- Wiem, że i Pomponia
1588 26 | jeśli przyjdą, to zmieniają się w radość. I śmierć sama,
1589 26 | myślę, dotychczas zdaje mi się, że to sen i że ni uszom,
1590 26 | ciebie ręki.~Ligia zamyśliła się przez chwilę, po czym odrzekła: -
1591 26 | przez niewolników rozchodzi się każda wiadomość po Rzymie -
1592 26 | więc i mój powrót stałby się rozgłośny w mieście, i Nero
1593 26 | mieście, i Nero dowiedziałby się o nim przez swoich niewolników
1594 26 | okazać, że woli jego musi się stać zadosyć. Prawda jest,
1595 26 | nie jemu, ale mnie stała się ujma. Lecz może... odjąwszy
1596 26 | przewidzieć. Nie liczyć się z nim, nie bać się go mogli
1597 26 | liczyć się z nim, nie bać się go mogli chyba tacy ludzie
1598 26 | w których żyli, ukazała się Winicjuszowi w całej swej
1599 26 | poczuł, że albo świat musi się zmienić i przerodzić, albo
1600 26 | przerodzić, albo życie stanie się zgoła niemożliwe. Zrozumiał
1601 26 | nadzieja, że cię znajdę, byłbym się rzucił na miecz. Ale boję
1602 26 | rzucił na miecz. Ale boję się śmierci, bo nie mógłbym
1603 26 | Pamiętasz, jak bawiliśmy się w piłkę? Kochałem cię już
1604 26 | nad życie, a i ty poczęłaś się domyślać, że cię kocham...
1605 26 | pokocham Go, choć wydaje mi się Bogiem niewolników, cudzoziemców
1606 26 | objąć twoje nogi i modlić się do ciebie, tobie składać
1607 26 | panować nie chce liczyć się z żadną miarą ni w słowach,
1608 26 | uwielbienie, nagromadziwszy się w jego piersi, buchnęły
1609 26 | Ligii słowa jego wydały się bluźniercze, a jednak serce
1610 26 | tunikę. Nie mogła oprzeć się litości nad nim i nad jego
1611 26 | jaką do niej mówił. Czuła się kochaną i ubóstwianą bez
1612 26 | ubóstwienia i pokory, wydał się jej takim, jakim go chciała
1613 26 | Aulusów? Na toż ratowała się ucieczką? Na toż kryła się
1614 26 | się ucieczką? Na toż kryła się tyle czasu w nędznych dzielnicach
1615 26 | gniew i pomstę Bożą. Wydawał się wprawdzie zmieniony, ale
1616 26 | znienawidzić. Ligii wydało się, że sama myśl o jakiejkolwiek
1617 26 | że na dnie jej duszy mogą się zbudzić inne uczucia i pragnienia,
1618 26 | Winicjusza w mgnieniu oka odbił się gniew i zniecierpliwienie.
1619 26 | pogardą. Wprawdzie pomiarkował się wkrótce, lecz jeśli Ligia
1620 26 | musiały pierzchnąć. Zmienił się tylko dla niej, lecz poza
1621 26 | Do wnętrza kwiatu dostał się jadowity robak i począł
1622 26 | jej ukojenia. Śniło jej się, że na Ostrianum Nero na
1623 27 | chwili rzadziej pokazywała się we wspólnej izbie i rzadziej
1624 27 | izbie i rzadziej zbliżała się do jego łóżka. Lecz spokój
1625 27 | łaskę, że cierpi i nie śmie się skarżyć, by jej do siebie
1626 27 | spostrzegła, że im bardziej stara się go unikać, tym większy jej
1627 27 | samym tym tkliwsze rodzą się w niej dla niego uczucia.
1628 27 | rozterce, która powiększała się z dniem każdym. Chwilami
1629 27 | każdym. Chwilami wydawało jej się, że ją otacza jakaś sieć,
1630 27 | chcąc ją przebić, wikła się w niej coraz bardziej. Musiała
1631 27 | widok jego co dzień staje się jej potrzebniejszym, głos
1632 27 | jego łożu. Gdy zbliżała się do niego, a on rozpromieniał
1633 27 | niego, a on rozpromieniał się, radość zalewała i jej serce.
1634 27 | gdy myślała o tym, czuła się zarazem winną i szczęśliwą.
1635 27 | Winicjusz też zmieniał się istotnie. W rozmowach jego
1636 27 | jednak są ludzie. Dziwił się podobnym myślom - jednakże
1637 27 | jednak począł przypatrywać się ludziom prostym i ubogim,
1638 27 | ścierpieć, albowiem zdawało mu się, że młody chłopak ośmiela
1639 27 | młody chłopak ośmiela kochać się w Ligii. Długi czas wstrzymywał
1640 27 | Długi czas wstrzymywał się wprawdzie z okazywaniem
1641 27 | pieniądze, w Winicjuszu odezwał się potomek Kwirytów, dla którego
1642 27 | sycylijskich winnicach... Pohamował się jednak, zdusił w sobie gniew
1643 27 | Plaucjuszów.~I przemógł się do tego stopnia, że gdy
1644 27 | że gdy Nazariusz pokazał się znów w izbie, obiecał mu,
1645 27 | mógł przez chwilę oburzyć się na niego, ale nie mógł być
1646 27 | młody trybun, by poddać się, choćby w milczeniu, tej
1647 27 | Pod tym względem działy się w Winicjuszu rzeczy dziwne.
1648 27 | tym bardziej zdumiewał się nad nadludzką siłą tej nauki,
1649 27 | wiarogodni i zbyt brzydzili się kłamstwem, by mógł przypuścić,
1650 27 | cała ta nauka wydawała mu się tak przeciwną istniejącemu
1651 27 | człowiekiem, gdyby senat składał się nie ze znikczemniałych rozpustników,
1652 27 | różnice. I co wówczas stałoby się choćby z władztwem i państwem
1653 27 | sobie? To już nie mieściło się w głowie patrycjusza. A
1654 27 | przykład przyjął. Obawiał się jej i podziwiał ją, ale
1655 27 | przyjęciem jej wzdrygała się po prostu jego natura. Rozumiał
1656 27 | istotę. A wówczas chciało mu się znów kochać Chrystusa. I
1657 27 | dwie przeciwne fale, wahał się w myślach, wahał się w uczuciach,
1658 27 | wahał się w myślach, wahał się w uczuciach, nie umiał wybrać,
1659 27 | Ligia zaś widziała, co się w nim działo, jak się przełamywał,
1660 27 | co się w nim działo, jak się przełamywał, jak natura
1661 27 | rozdział. Czasem łudziła się wprawdzie, że jego dusza
1662 27 | wprawdzie, że jego dusza otworzy się jeszcze na Chrystusowe prawdy,
1663 27 | ale złudzenia te nie mogły się ostać. Znała i rozumiała
1664 27 | niedoświadczonej głowie nie mogły się obok siebie pomieścić. Jeśli
1665 27 | silniejszym, przypodniósł się na swym zdrowym ramieniu
1666 27 | podnieść, lecz sama pochyliła się przy tym ku niemu tak, że
1667 27 | i przez chwilę zmagali się tak w upojeniu ze sobą i
1668 27 | drugiemu.~Ligia podniosła się wreszcie i uciekła czując
1669 27 | Winicjusz nie domyślił się, jak drogo przyjdzie mu
1670 27 | poczuciem, że niegodna jest się modlić i że nie może być
1671 27 | ciągłym uniesieniu, zgodził się na zamiar opuszczenia domu
1672 27 | owa Ligia, którą opiekował się od chwili ucieczki, którą
1673 27 | upadku i póki nie zaprzesz się Zbawiciela. Bóg umarł dla
1674 27 | tego domu były zawaliły się na głowę twoją pierwej,
1675 27 | swej nieprawości.~I unosił się coraz bardziej, albowiem
1676 27 | dziewczyną. Ligia czuła się winną, lecz nie do tego
1677 27 | Sądziła nawet, że oddalenie się z domu Miriam będzie jej
1678 27 | o jaką nie podejrzewała się dotąd. Ona sądziła nawet,
1679 27 | przebaczy i niechaj zmiłuje się nad tobą, gdyż ja, póki
1680 27 | przez bluszcze zieleniące się jednako latem i zimą ujrzał
1681 27 | twarzy. Kryspowi wydawało się przez chwilę, iż to był
1682 27 | Torsu.~Lecz Ligia rzuciwszy się na kolana objęła ramionami
1683 27 | u swych nóg, zapytał, co się stało.~Wówczas Kryspus począł
1684 27 | czystą jak łza, zbrudziła się ziemskim uczuciem dla uczestnika
1685 27 | wysłuchawszy do końca, pochylił się i położył zgrzybiałą rękę
1686 27 | jawnogrzesznicy, odwróciłby się od tego dziecka czystego
1687 27 | Ligia ze łkaniem przytuliła się jeszcze silniej do nóg Piotrowych,
1688 27 | którego miłujesz, nie otworzą się na światło prawdy, póty
1689 27 | cię do grzechu, lecz módl się za niego i wiedz, że nie
1690 27 | miłości twojej. A iż chcesz się chronić pokusy, przeto ta
1691 27 | policzona ci będzie. Nie martw się i nie płacz, albowiem powiadam
1692 27 | po smutkach zaś poczną się dni wesela.~To rzekłszy
1693 27 | skruszony Kryspus począł się z pokorą usprawiedliwiać:~-
1694 27 | serca miłość ziemską zaparła się Chrystusa...~Piotr zaś odpowiedział:~-
1695 27 | odpowiedział:~- Po trzykroć się Go zaparłem, a jednak przebaczył
1696 27 | zgarbiony człowiek wydał się w tej chwili tym, czym był
1697 28 | Petroniusz do Winicjusza:~"Zmiłuj się, carissime, nie naśladuj
1698 28 | ranny i że na koniec działy się z tobą rzeczy nadzwyczajne,
1699 28 | ogromu niż siły. Dowiedz się od Liga, czy stanowi wyjątek,
1700 28 | też w jego kraju znajduje się więcej ludzi do niego podobnych.
1701 28 | cmentarz, na którym znalazłeś się wśród chrześcijan, i oni
1702 28 | ciebie, ani Ligii. I nie dziw się, że ja, którego poza moją
1703 28 | obchodzi na świecie, dopytuję się o to wszystko tak skwapliwie.
1704 28 | skwapliwie. Jam przyczynił się do tego wszystkiego, co
1705 28 | dokładnie przewidzieć, kiedy się zobaczymy. W głowie Miedzianobrodego
1706 28 | Miedzianobrodego zamiary zmieniają się jak wiatry wiosenne. Obecnie,
1707 28 | igrzysk i chleba), może się wzburzyć. Otóż nie wiem,
1708 28 | przeważy, to może zachce nam się Egiptu. Nalegałbym najmocniej,
1709 28 | marności życia. Zdawało mu się przy tym, że Petroniusz
1710 28 | istnieje, albo zmniejszyło się do zaledwie dostrzegalnych
1711 28 | następnie do Achai, i zanurzyć się w życiu rozkoszy i szalonych
1712 28 | pytania, które przesunęły mu się przez głowę. Również po
1713 28 | porozmawiać o tym wszystkim, co się w nim dzieje, to może sam
1714 28 | kuchnię i triclinium, czułem się szczęśliwszy niż kiedykolwiek?
1715 28 | i dziś jeszcze wydaje mi się niepodobieństwem myśleć
1716 28 | pisał, że sam ofiarowałem się jej wrócić ją Aulusom? Wprawdzie
1717 28 | z domu do domu, dostają się na Palatyn. Cezar mógłby
1718 28 | rozmawiał tak potężnie, że mi się wydało, iż każde jego słowo
1719 28 | Delfach. Chwilami zdaje mi się, że już coś rozumiem. Oni
1720 28 | odrzucić, więc nie potrzebowała się oddalać. A jeśli i ona mnie
1721 28 | samą myśl o tym chce mi się wysłać niewolników we wszystkie
1722 28 | ale jest jeden, wydaje mi się rozsądnym. Podobno i Seneka
1723 28 | innych. Chrystus był, dał się ukrzyżować dla zbawienia
1724 28 | powodu, dlaczegobym miał się upierać w zdaniu przeciwnym
1725 28 | mi nawet przyszło wyrzec się innych bogów, bo wszakże
1726 28 | nich nie wierzy. Ale zdaje się, że to wszystko chrześcijanom
1727 28 | jestem i taki głupi, jak ci się może nieraz wydawałem. Otóż
1728 28 | wiem natomiast, że gdzie się zaczyna ich nauka, tam się
1729 28 | się zaczyna ich nauka, tam się kończy władztwo rzymskie,
1730 28 | władztwo rzymskie, kończy się Rzym, kończy się życie,
1731 28 | kończy się Rzym, kończy się życie, różnica między zwyciężonym
1732 28 | panem i niewolnikiem, kończy się urząd, kończy się cezar,
1733 28 | kończy się urząd, kończy się cezar, prawo i cały porządek
1734 28 | jego panowanie i niechby się lepiej świat zapadł, bylem
1735 28 | dla chrześcijan, nie dość się zgodzić w słowach, trzeba
1736 28 | coś w mojej naturze, co się wzdryga na tę naukę, i choćby
1737 28 | moje ją sławiły, choćbym się do jej przepisów stosował,
1738 28 | wiesz, co czynią? Oto modlą się za mnie i proszą dla mnie
1739 28 | gałązek bukszpanu. Zbudziwszy się, znalazłem go przy łóżku.
1740 28 | sprawy, dlaczego zbliżam się jednak do niego tak, jakby
1741 28 | on nas dzieli. Czasem mi się zdaje, że są w tym wszystkim
1742 28 | i że teurgus Piotr, choć się powiada być prostym rybakiem,
1743 28 | niepokój jest dlatego, że coś się jednak zmieniło we mnie.
1744 28 | a jednak od czasu, jakem się z nią zetknął, nie mogę
1745 28 | z nią zetknął, nie mogę się poznać. Czary czy miłość?...
1746 28 | nich wrócił do siebie, nikt się mnie nie spodziewał. Mniemano,
1747 28 | Śmierci raczej spodziewali się niż mnie i mniej by się
1748 28 | się niż mnie i mniej by się jej przerazili. Ty wiesz,
1749 28 | wszystko więc, co żyło, rzuciło się na kolana, a niektórzy poomdlewali
1750 28 | Augusta znad Renu. Zamknąłem się samotny w bibliotece i tam
1751 28 | chrześcijanami, nie godzi mi się postępować z niewolnikami
1752 28 | zaś pilną służbą starajcie się winy naprawić! Na to padli
1753 28 | padli na kolana, zalewając się łzami, wyciągając z jękiem
1754 28 | również wzruszony. Wydało mi się, że w tej chwili widzę słodką
1755 28 | Nie tylko służą, ale zdają się na wyścigi zgadywać moje
1756 28 | Pawłowi, że świat rozleciałby się na skutek jego nauki jak
1757 28 | klientów, którzy zwiedziawszy się o moim powrocie, zbiegli
1758 28 | o moim powrocie, zbiegli się, by mnie przywitać. Wiesz,
1759 28 | a nadto znów wydało mi się, że Ligia to widzi, że cieszy
1760 28 | Ligia to widzi, że cieszy się i pochwala... Czy mój umysł
1761 28 | Czy mój umysł poczyna się błąkać, czy miłość miesza
1762 28 | mnie z dala patrzy, i boję się uczynić coś takiego, co
1763 28 | tym, czasem znów dręczę się tą myślą, albowiem obawiam
1764 28 | myślą, albowiem obawiam się, że zabrano mi dawne męstwo,
1765 28 | co nas dzieli, domyślisz się, jaki chaos rodzi się w
1766 28 | domyślisz się, jaki chaos rodzi się w mej duszy, w jakich żyję
1767 28 | ujrzę, i czasem zdaje mi się, że to musi nastąpić...
1768 28 | przez Pawła z Tarsu może się czasem czegoś o niej dowiem.
1769 28 | wiem, dlaczego zbudziła się teraz we mnie pamięć o nim,
1770 29 | nie odpisywał spodziewając się widocznie, że cezar lada
1771 29 | Jakoż wieść o tym rozeszła się w mieście i wzbudziła radość
1772 29 | kilkanaście, a nawet znów się namyślał, czy nie wrócić
1773 29 | wiosny, która zresztą czyniła się wcześniejsza niż zwykle
1774 29 | wzruszenia. I jemu zdawało się niejednokrotnie, że nie
1775 29 | do Piotra, dowiedziawszy się zaś, że nie masz go w mieście
1776 29 | ubogich gminy. Zdawało mu się też, że jeśli Ligia go kocha,
1777 29 | obecnie zaś z wolna przyuczał się do myśli, że inne oczy mogą
1778 29 | zwalczał jego naukę, opierał mu się w myśli, chciał go jednakże
1779 29 | odwiedziny Glauka stawały się coraz rzadsze, Winicjusza
1780 29 | że dawna natura odezwała się w nim raz jeszcze z taką
1781 29 | którego ustąpiła. Wydało mu się, że był głupcem, że niepotrzebnie
1782 29 | powinien brać z życia, co się da. Postanowił zapomnieć
1783 29 | jest ostatnia próba, rzucił się więc w wir życia z całą
1784 29 | Życie zaś samo zdawało się go do tego zachęcać. Obumarłe
1785 29 | przez zimę miasto poczęło się ożywiać nadzieją bliskiego
1786 29 | Trawniki w ogrodach pokryły się fiołkami. Fora i Pole Marsowe
1787 29 | Fora i Pole Marsowe zaroiły się ludźmi, których przygrzewało
1788 29 | Diany w Arycji, wymykały się z domów, aby za miastem
1789 29 | całą noc. Winicjusz spił się tak na owej uczcie, iż nie
1790 29 | spytała go o Ligię, obraził się i będąc już pijanym wylał
1791 29 | Przez tydzień ukazywali się razem, lecz stosunek nie
1792 29 | wspominane, Winicjusz nie mógł się jednak pozbyć myśli o niej.
1793 29 | przejmowało go jakby obawą. Zżymał się sam na siebie, nie mogąc
1794 29 | nie mogąc wszelako pozbyć się ani myśli, że Ligię zasmuca,
1795 29 | zasmuca, ani żalu, który się z tej myśli rodził. Po pierwszej
1796 29 | wprawdzie od razu nurzać się w rozkoszy i rozpuście,
1797 29 | tylko wyrzuty. Zdawało mu się, że jest nędznikiem, i to
1798 29 | do Petroniusza nie wybrał się dopóty, dopóki ten nie przysłał
1799 29 | smakuje, nie wie, czego się trzymać i jak postępować.
1800 29 | nie posiądzie zupełnie, bo się musi nią dzielić z Chrystusem.
1801 29 | Nagle wstał i zbliżywszy się do Winicjusza począł rozgarniać
1802 29 | Winicjusz. - Nie zdziwię się, jeśli wkrótce wszystkie
1803 29 | rozumnym i nieraz zastanawiał się nad duszą ludzką i nad życiem.
1804 29 | w sobie jednak składało się ono z prostych i harmonijnych
1805 29 | Winicjusz. - Nieraz wydawało mi się, że oczarowano nas oboje. -
1806 29 | rzekł Petroniusz - udał się na przykład do kapłanów
1807 29 | jego ta rada może wydawać się marną, a nawet i śmieszną.~
1808 29 | nic odpowiedzi, nie chcąc się jednak do tego przyznać,
1809 29 | sekta! Próbowałżeś otrząsnąć się z tych smutków i użyć trochę
1810 29 | Winicjusz. A Petroniusz rozśmiał się i rzekł:~- Ach, zdrajco!
1811 29 | niewolników prędko rozchodzą się wiadomości: uwiodłeś mi
1812 29 | który wstawał rano, kąpał się, ucztował, posiadał Chryzotemis,
1813 29 | wierszami, ale który nudził się jak cezar i często nie umiał
1814 29 | często nie umiał opędzić się posępnym myślom. A czy wiesz,
1815 29 | wolna policzki jej poczęły się pokrywać odblaskiem purpury,
1816 29 | purpury, jak oczy zatapiały się stopniowo we mgle. Razem
1817 29 | kształcie... Czasem wydaje mi się, że jesteśmy dwojgiem bogów...
1818 29 | drganie i oczy jej to zamykały się, to otwierały z wyrazem
1819 29 | wykwintną głowę i zwróciwszy się do Winicjusza rzekł:~- A
1820 29 | wielka, że potem niechby się zapadł świat. Lecz przywykłszy
1821 29 | prędkiego uświadamiania tego, co się w nim dzieje, spostrzegł,
1822 29 | Potem, gdy odeszła, zwrócił się do Winicjusza:~- Chciałem
1823 29 | żoną cezara." I nie chciała się zgodzić. Wówczas wyzwoliłem
1824 29 | rzekłszy wstał, przeszedł się po pokoju i rzekł: - Miłość
1825 29 | tylko fiołkami.~Tu zatrzymał się przed Winicjuszem i zapytał: -
1826 29 | A ty? zawsze trzymasz się nardu?~- Daj mi pokój! -
1827 29 | człowiek.~- Ja chciałem, byś się przypatrzył Eunice, i mówię
1828 29 | to jest za miłość, która się wyrzeka? Czy to nie znaczy,
1829 29 | niechby potem ziemia otworzyła się pod nami! Ale na samą myśl
1830 29 | jakiś lęk, jak gdybym porwał się na westalkę lub zamierzał
1831 29 | takim razie nie dzieje ci się krzywda. Ale ja tego nie
1832 29 | gorączkowo:~- Tak! tak!... My się już nie możemy zrozumieć!
1833 29 | Hades pochłonie! Mylisz się mniemając, że to jest nauka
1834 29 | nazywają to marnością. Mylisz się, że są sprawiedliwi, bo
1835 29 | zapłata nie jest jednaka, ale się zaczyna, wedle ich nauki,
1836 29 | nie jest doczesne.~- W to się nie wdaję, bo to dopiero
1837 29 | Życie dla nich zaczyna się wraz ze śmiercią. - To jakby
1838 29 | powiedział: dzień zaczyna się razem z nocą. Czy ty masz
1839 29 | Petroniusz, któremu zdawało się, że wpadł na dobrą myśl,
1840 29 | przeznaczenia i nie zatrzymuje się po drodze. Wybierz się z
1841 29 | zatrzymuje się po drodze. Wybierz się z nami do Achai. Cezar nie
1842 29 | zamiaru podróży. Będzie się zatrzymywał wszędzie po
1843 29 | niczego podobnego.~Tu położył się na ławce przed stołem, obok
1844 29 | jest szeroki i nie wszystko się kończy na Zatybrzu! Ja będę
1845 29 | czego ona sobie życzy, to się staje.~- Niewolnicą twoją
1846 29 | do głów.~Po czyrn zwrócił się do Winicjusza:~- Jedź z
1847 29 | pamiętaj, że musisz widzieć się z cezarem. Źle, żeś dotąd
1848 29 | że byłeś chory. Musimy się namyśleć, co masz mu odpowiedzieć,
1849 29 | powiedz mu, że była, póki ci się nie znudziła. On to zrozumie.
1850 29 | go usłyszysz. Nie lękaj się przesadzić. Tygellinus zapowiada,
1851 29 | wielkiego, ale i grubego... Boję się jednak, by mnie nie podkopał.
1852 29 | mnie nie podkopał. Boję się także twego usposobienia.~-
1853 29 | Winicjusz - że są ludzie, którzy się cezara nie boją i żyją tak
1854 29 | chrześcijanami. Nie boją się cezara, bo on może o nich
1855 29 | jeśli twoja natura otrząsa się na ich naukę, to właśnie
1856 29 | niedołęstwa ich dusz. Zdawało mu się, że ludzie mający tęgość
1857 30 | między którymi znajdował się i Winicjusz, udał się na
1858 30 | znajdował się i Winicjusz, udał się na Kapitol, by złożyć bogom
1859 30 | wierzył w bogów, ale bał się ich, zwłaszcza zaś tajemnicza
1860 30 | ognia włosy podniosły mu się nagle z przerażenia, zwarły
1861 30 | nagle z przerażenia, zwarły się zęby, drżenie przebiegło
1862 30 | wszystkich członkach i osunął się na ręce Winicjusza, który
1863 30 | który wypadkiem znajdował się tuż za nim. Wyniesiono go
1864 30 | rozdawnictwo zboża, zebrał się tłumnie przed bramą Palatyńską,
1865 30 | przerwał grę w kości, w którą się zabawiał z augustianami,
1866 30 | których piramidy wydadzą się igraszką dziecinną. Każę
1867 30 | Memnona, który by odzywał się twoim głosem o wschodzie
1868 30 | przyległe Egiptowi roiłyby się po wiek wieków od okrętów,
1869 30 | części świata wsłuchiwałyby się w pieśń twoją.~- Niestety,
1870 30 | konstelację, która będzie się zwała konstelacją Nerona.
1871 30 | widziały, bo bóstwo czyni się niewidzialnym, dla kogo
1872 30 | ucho: "Odłóż wyjazd." Stało się to tak niespodziewanie,
1873 30 | tak niespodziewanie, żem się przeraził, choć za taką
1874 30 | wdzięczny.~- Wszyscyśmy się przerazili - rzekł Tygellinus -
1875 30 | ma śnieżną szyję.~- Lecz się rumieni na twój widok, boski
1876 30 | bardzo piękna.~Tu zamyślił się na chwilę, po czym zapytał:~-
1877 30 | mi, dlaczego Westy ludzie się więcej boją niż innych bogów?
1878 30 | i złamał mi ramię, ale się obroniłem. - Złamanym ramieniem?~-
1879 30 | złamaną rękę, więc nie mogłem się o nic go wypytać.~- Poszukaj
1880 30 | to Tygellinus rzekł:~- Ja się tym zajmę.~Lecz Nero mówił
1881 30 | pomilczawszy chwilę rzekł:~- Jak się ma owa dziewczyna... za
1882 30 | wąska w biodrach... w której się kochałeś i którą odebrałem
1883 30 | ciebie?...~Winicjusz zmieszał się, lecz Petroniusz w tej chwili
1884 30 | przyszedł mu z pomocą:~- Założę się, panie - rzekł - że zapomniał.
1885 30 | Wyjadę do Ancjum. Duszę się w tych ciasnych ulicach,
1886 30 | ulicach, wśród tych walących się domów, wśród tych plugawych
1887 30 | pokazałbym wam, jak powinno się budować miasto, które jest
1888 30 | Jakoż augustianie poczęli się rozchodzić. Petroniusz wyszedł
1889 30 | Miedzianobrody wyrzekł się podróży, ale natomiast będzie
1890 30 | kiedykolwiek i rozpościerał się w mieście jak we własnym
1891 30 | we własnym domu. Staraj się i ty znaleźć w szaleństwach
1892 30 | przecie świat i mamy prawo się bawić. Ty, Marku, jesteś
1893 30 | życia i ludzi... Obeszli się z tobą dobrze, więc możesz
1894 30 | powtarzam ci, a Rzym roi się od rozwódek.~- Dziwię się
1895 30 | się od rozwódek.~- Dziwię się tylko, że cię to wszystko
1896 30 | ciągle jeszcze spodziewasz się i szukasz. Gdyby na ciebie
1897 30 | nie spróbował. Nie śpieszę się, ale też nie będę się ociągał,
1898 30 | śpieszę się, ale też nie będę się ociągał, postaram się tylko,
1899 30 | będę się ociągał, postaram się tylko, by mi było do ostatka
1900 30 | naturze. Czy wiesz, czegom się dowiedział? - Oto że w czasie
1901 30 | Rzymie. Czyż nie znajdzie się choć jedna dość piękna,
1902 30 | wiedz o tym, że nie znajdzie się ani jedna, która by ci się
1903 30 | się ani jedna, która by ci się oparła. Ani jedna - choćby
1904 30 | westalką.~Winicjusz począł się uderzać, w głowę dłonią
1905 30 | bo na Polluksa! nie mogę się domyśleć.~Winicjusz wzruszył
1906 30 | wzruszył ramionami.~- Zdawałoby się, iż boisz się, abym nie
1907 30 | Zdawałoby się, iż boisz się, abym nie został chrześcijaninem.~-
1908 30 | chrześcijaninem.~- Boję się, byś sobie życia nie popsuł.
1909 30 | jest błaznem-Grekiem. Gdyby się miał za Rzymianina, przyznałbym
1910 30 | będzie Glaukus lekarz, to się nawet nie zdziwi. Do widzenia
1911 31 | w Rzymie odznaczającego się bogactwem, umysłem lub pięknością,
1912 31 | lub pięknością, stawiło się na ową ucztę, która nie
1913 31 | faworyt nie potrzebował się oglądać. Wpływ jego wzrastał
1914 31 | milszy od innych, ale stawał się coraz niezbędniejszym. Petroniusz
1915 31 | wszystkim narzędziem i cezar bał się jego zdania, gdy chodziło
1916 31 | Tygellinem zaś nie czuł się nigdy skrępowanym. Sama
1917 31 | ptactwem. W środku wznosił się olbrzymi namiot albo raczej,
1918 31 | namiotem, łodzie owe poruszyły się, wiosła poczęły uderzać
1919 31 | uderzać wodę, wyprężyły się złote sznury i tratwa wraz
1920 31 | z ucztą i gośćmi poczęła się poruszać i opisywać kręgi
1921 31 | złotych instrumentów, zdawały się wsiąkać w siebie owe błękity
1922 31 | błękity i odblaski, mienić się i kwitnąć jak kwiaty.~Z
1923 31 | poukrywanych wśród gęstwy, ozwały się także odgłosy muzyki i śpiewu.
1924 31 | między łodziami pojawiły się młode niewolnicze dziewczęta
1925 31 | arbitra", lecz ów zachowywał się przez długi czas obojętnie
1926 31 | jedna.~Cezarowi podobała się jednak "pływająca uczta";
1927 31 | ich osiemdziesiąt, skryłby się pod wodę ze wstydu, gdyby
1928 31 | numidyjskiego marmuru. Oczy stały się większe, smutniejsze. Tylko
1929 31 | potrafi, i nie zechce mu się oprzeć, mówił jak człowiek
1930 31 | gęstwiny pobrzeżnej wysuwały się coraz nowe łódki o kształtach
1931 31 | motyle. Nad łodziami unosiły się tu i owdzie poprzywiązywane
1932 31 | dzień, lubo uczta odbywała się w początkach maja, był ciepły,
1933 31 | nawet upalny. Staw kołysał się od uderzeń wioseł, które
1934 31 | zapatrzone w to, co działo się na wodzie. Tratwa krążyła
1935 31 | ucha. Winicjusz znalazł się przy Poppei, która po chwili
1936 31 | Tymczasem słońce stało się większe, czerwieńsze i z
1937 31 | czerwieńsze i z wolna staczało się za szczyty gajów; goście
1938 31 | światła: na tarasach ukazały się nowe grupy, również obnażone,
1939 31 | również obnażone, składające się z żon i córek pierwszych
1940 31 | wypadli do gajów, rozproszyli się w lupanariach, w namiotach
1941 31 | wiedział, gdzie podział się cezar, kto jest senatorem,
1942 31 | upoił widok wszystkiego, co się działo, a wreszcie ogarnęła
1943 31 | upatrując, która z driad wyda mu się najpiękniejszą. Co chwila
1944 31 | piersiach. Oto zdawało mu się, że w bogini z księżycem
1945 31 | piersi. Nigdy nie wydała mu się droższą, czystszą i bardziej
1946 31 | owiniętą w zasłonę i wsparłszy się dłońmi na jego ramionach,
1947 31 | Nikt nas nie ujrzy. Spiesz się!~Winicjusz obudził się jakby
1948 31 | Spiesz się!~Winicjusz obudził się jakby ze snu: - Ktoś ty?~
1949 31 | Ktoś ty?~Lecz ona wsparła się na nim piersią i poczęła
1950 31 | poczęła nalegać:~- Śpiesz się! Patrz, jak tu pusto, a
1951 31 | tylko z daleka rozległ się jej śmiech, jakiś dziwny
1952 31 | obaj. Dopiero gdy znaleźli się w atrium Winicjuszowego
1953 31 | Winicjusz wstrząsnąwszy się na samą myśl, że Rubria
1954 31 | Rubrii, więc może chciała się zemścić, a ja przeszkodziłem
1955 31 | i was wszystkich! Duszę się! Nie mogę tak żyć, nie mogę!
1956 31 | i waszych zbrodni!~- Co się z tobą dzieje? Czyś ty chrześcijanin?~
1957 32 | teraz i on, że przestali się z Winicjuszem rozumieć i
1958 32 | i że dusze ich rozbiegły się zupełnie. Niegdyś Petroniusz
1959 32 | dowcip i ironia ześlizną się beż żadnego skutku po nowych
1960 32 | nałożyła miłość i zetknięcie się z niepojętym światem chrześcijańskim.
1961 32 | dwojga: albo Winicjusz jej się nie oprze i może być przez
1962 32 | do niego podobne, oprze się i w takim razie będzie zgubiony
1963 32 | człowiekiem odważnym i śmierci się nie bał, ale nie spodziewając
1964 32 | bał, ale nie spodziewając się od niej niczego, nie chciał
1965 32 | uczynił. Lecz i tak spodziewał się, że nie będzie mu go zbyt
1966 32 | wówczas Tygellinus, który się na niczym z zakresu sztuki
1967 32 | łatwo, bo cezar nie opierał się nigdy namowom przynoszącym
1968 32 | przykład do Baiae i niechby się tam kochali i bawili w chrześcijaństwo,
1969 32 | chrześcijaństwo, ile by im się podobało.~Tymczasem odwiedzał
1970 32 | rzymskim egoizmie nie mógł się pozbyć przywiązania do niego,
1971 32 | chorego i nie pokazywał się na Palatynie, gdzie co dzień
1972 32 | własnych ust cezara, że wybiera się stanowczo za trzy dni do
1973 32 | trzeba umrzeć, nie spodziewam się zaś, by to nastąpiło przed
1974 32 | znów opuścić dom i wlec się do Ancjum. Ale trzeba! Bo
1975 32 | innego rodzaju wezwanie: by się wybrał w znacznie dłuższą
1976 32 | podróż, w taką, z której się nie wraca. Co za szkoda,
1977 32 | było dla ciebie zmierzyć się z tym Ursusem, który zdławił
1978 32 | chwila jakaś głowa zanurza się w ów mrok.~- Czy mam ci
1979 32 | Domicjusz Afer. Ten zestarzał się spokojnie, choć całe życie
1980 32 | nazwisko twoje znajduje się jednak na liście, co dowodzi,
1981 32 | opowiadaniom i postarał się o to umyślnie. Neronowi
1982 32 | twego nazwiska postarała się chyba Poppea, a to znaczy,
1983 32 | Odważna zaiste, bo może się zgubić bez ratunku. A niechby
1984 32 | miłością, ale póki chce jej się ciebie, musisz zachować
1985 32 | chrześcijanie zostawili. Jak można się wahać mając wybór między
1986 32 | zaraz żyły otwórz lub rzuć się na miecz, bo gdy obrazisz
1987 32 | Palatynie i że nietrudno jej się będzie domyśleć, dla kogo
1988 32 | jest chrześcijanką, może się okaże, iż jest rozsądniejsza
1989 32 | rozsądniejsza od ciebie, a okaże się to z pewnością, jeśli nie
1990 32 | W takim razie spiesz się, bo Miedzianobrody nie będzie
1991 32 | tylko jedna myśl: zobaczenia się z Ligią, więc począł rozmyślać
1992 32 | sposobami.~Tymczasem zdarzyła się okoliczność, która, mogła
1993 32 | nieśmiertelność i podzielą się z tobą władzą nad światem.~
1994 32 | To ty? - spytał. - Co się z tobą dzieje? .~- Źle,
1995 32 | pomyślał sobie: do kogóż mam się udać, jeśli nie do ciebie,
1996 32 | w Pafos?... Dowiadywałem się teraz, czy jej to pomogło,
1997 32 | Słońca, który wiesz, co się w tamtym domu dzieje, wiesz
1998 32 | spostrzegłszy gniew zbierający się w brwiach Winicjusza i chcąc
1999 32 | do młynarza, który zwie się tak jak twój dyspensator,
2000 32 | dom w nocy, nie znajdzie się go... Linus jest stary...
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-3000 | 3001-3500 | 3501-4000 | 4001-4288 |