Rozdzial

2001 32 |                oszczędzili. Glaukus myli się wprawdzie, mniemając, żem
2002 32 |          oszczędzili mnie! Więc nie dziw się, panie, że wdzięczność napełniła
2003 32 |           zapytać o nich, nie wywiedzieć się, co się z nimi dzieje, jak
2004 32 |                   nie wywiedzieć się, co się z nimi dzieje, jak im służy
2005 32 |                  do nich miałem, okazała się większą od obawy, a zwłaszcza
2006 32 |                 nasza wyprawa zakończyła się porażką, a czyż taki syn
2007 32 |                syn Fortuny może pogodzić się z tą myślą? Więc przygotowałem
2008 32 |               niewolnikom tak, że i mysz się nie wyśliźnie. O, panie,
2009 32 |           wielkoduszna królewna znalazła się w domu twoim. Ale jeśli
2010 32 |                  w domu twoim. Ale jeśli się to stanie, pomyśl, że przyczynił
2011 32 |            stanie, pomyśl, że przyczynił się do tego bardzo biedny i
2012 32 |                  Zali nie czas otrząsnąć się z tego wszystkiego? Zali
2013 32 |             jeszcze. A i to pytanie, czy się w jej duszy ostoi owa nauka
2014 32 |                  i uniesień, którym musi się poddać? A stać się to może
2015 32 |                  musi się poddać? A stać się to może jeszcze dziś. Dość
2016 32 |                sposób przetnie i skończy się wszystko. Przypomniał sobie
2017 32 |           wierzył. Zresztą, jeśli będzie się czuła pokrzywdzona, zaślubi
2018 32 |              krzywdę. Tak! do tego czuje się zobowiązanym, bo przecież
2019 32 |                 życie. Tu przypomniał mu się ów dzień, w którym wraz
2020 32 |                jego mimo woli przeniosły się na lararium i na ów krzyżyk,
2021 32 |                Chilona, który, wpatrując się w niego, zasunął rękę pod
2022 32 |                rękę pod łachman i drapał się niespokojnie, po czym przejęło
2023 32 |                 pomocnika tak, jak depce się plugawe robactwo lub jadowitego
2024 32 |                rzymskiej natury, zwrócił się do Chilona i rzekł:~- Nie
2025 32 |                   iż ani chwili nie mógł się łudzić nadzieją, by obiecana
2026 32 |             okrutnym żartem.~Więc rzucił się w jednej chwili na kolana
2027 32 |              chwili na kolana i zgiąwszy się począł jęczeć przerywanym
2028 32 |            nędzny... Służyłem ci. Tak-że się odwdzięczasz?...~- Jak ty
2029 32 |                 ożywił. Tymczasem starał się zebrać rozpierzchłe myśli
2030 32 |         nąpełniało go otuchą. Zdawało mu się, że uczynił jakiś wielki
2031 32 |              myśl, jak ciężkiej dopuścił się niesprawiedliwości względem
2032 32 |                  ci złem za dobre, a gdy się kiedyś dowiesz, jak postąpiłem
2033 32 |         wdzięczna." Tu jednak zastanowił się, czy Ligia pochwaliłaby
2034 32 |                 Wówczas dopiero ozwał mu się w duszy krzyk: "W imię Chrystusa!"
2035 32 |                  okrzykiem Chilo wykupił się z rąk Liga, i postanowił
2036 32 |            jeszcze czas długi i poczynał się już niecierpliwić, gdy wreszcie
2037 32 |                na znak dany sami cofnęli się natychmiast.~Chilo blady
2038 32 |              mieszka Ligia.~Chilo zerwał się, lecz zaledwie stanął na
2039 32 |           prefekta miasta. Chilo skłonił się i rzekł:~- Zapomnę.~Lecz
2040 33 |           ROZDZIAŁ XXXIII~Winicjusz udał się wprost do domu, w którym
2041 33 |               Nazariusza, który zmieszał się na jego widok, ale on pozdrowił
2042 33 |           pozdrowił go uprzejmie i kazał się prowadzić do mieszkania
2043 33 |               trybu na zdziwienie odbiło się na wszystkich twarzach,
2044 33 |             mojej duszy tak, że nie ważę się już na przemoc. Sam nie
2045 33 |                   Sam nie wiem, dlaczego się tak stało, ale tak jest!
2046 33 |              Chrystusa, ale i sam pocznę się uczyć Jego nauki.~Mówił
2047 33 |          powtarzam wam, że i we mnie coś się już przez nią zmieniło.
2048 33 |            litości, teraz znam. Kochałem się w rozkoszy, teraz uciekłem
2049 33 |                wierzyłem w przemoc, dziś się jej wyrzekłem. Wiedzcie,
2050 33 |                 brwi na czole zbiegły mu się w bolesną fałdę i rumieniec
2051 33 |           wzruszeniem:~- Widzicie! Męczę się i z miłości, i od mroku.
2052 33 |                 w waszej nauce nie ostoi się ni życie, ni radość ludzka,
2053 33 |               być nędzarzem? Czy miałbym się wyrzec Ligii? Jaka jest
2054 33 |               starego Apostoła wzruszyło się tą duszą w męce, która,
2055 33 |                zamknięty w klatce, rwała się do powietrza i słońca, więc
2056 33 |                 Piotrowi i wówczas stała się rzecz nadzwyczajna. Oto
2057 33 |             przyciskać.~A Piotr ucieszył się, albowiem rozumiał, że siejba
2058 33 |                  wami mieszkać, bo czuję się szczęśliwy, i mniemam, że
2059 33 |            jeszcze powiem, że nie stanie się to w Rzymie; cezar jedzie
2060 33 |                  willę, w której zbierać się będziemy, aby pod bokiem
2061 33 |               Oni usłyszawszy to poczęli się naradzać, myśląc z radością
2062 33 |            świata mieć będzie nawrócenie się augustianina i potomka jednego
2063 33 |                we F'regellae, a wybierał się znów w długą podróż na Wschód,
2064 33 |               duchem gorliwości, zgodził się towarzyszyć młodemu trybunowi
2065 33 |           Winicjusz, jakkolwiek zasmucił się, że Piotr, któremu był tyle
2066 33 |       wdzięcznością, a następnie zwrócił się do starego Apostoła z ostatnią
2067 33 |                  jeśli dusza moja stanie się chrześcijańską, ale wolę
2068 33 |                 Piotr Apostoł uśmiechnął się dobrotliwie i rzekł: - A
2069 33 |                  Winicjusz znów pochylił się do jego rąk, albowiem całkiem
2070 33 |                skronie i rzekł:~- Ale ty się cezara nie bój, bo to ci
2071 33 |                 bez tchu, zaledwie mogąc się utrzymać na nogach; stokroć
2072 33 |                 wbiegła nie spodziewając się niczego i na jego widok
2073 33 |                  Twarz jej zaczerwieniła się i wraz pobladła bardzo,
2074 33 |                Apostoł zaś Piotr zbliżył się do niej i rzekł:~- Ligio,
2075 33 |                  dziecka, któremu zbiera się na płacz i które czując
2076 33 |                  na płacz i które czując się winnym widzi jednak, że
2077 33 |              jednak, że trzeba przyznać, się do winy.~- Odpowiedz - rzekł
2078 33 |              głosie wyszeptała obsuwając się do kolan Piotra:~- Tak jest...~
2079 33 |              głowach i rzekł:~- Miłujcie się w Panu i na chwałę Jego,
2080 34 |              mieszkanie Miriam. Przyznał się Ligii, że chciał o niej
2081 34 |                  jak powoli otwierały mu się oczy, że ona jest całkiem
2082 34 |          powtarzał jej imię, jakby chcąc się upewnić, że ją odnalazł
2083 34 |           Wreszcie jął ją rozpytywać, co się działo w jej duszy, a ona
2084 34 |                duszy, a ona przyznała mu się, że go pokochała jeszcze
2085 34 |                im swoją miłość i starała się przebłagać ich gniew na
2086 34 |             żywością - wszystko składało się tak dziwnie, żem szukając
2087 34 |                  szukając ciebie spotkał się z chrześcijanami... W Ostrianum
2088 34 |                  słyszał. To tyś modliła się za mnie.~- Tak - odpowiedziała
2089 34 |               gęstwą bluszczu i zbliżyli się do miejsca, w którym Ursus,
2090 34 |               zdławiwszy Krotona, rzucił się na Winicjusza. - Tu - rzekł
2091 34 |              Ursusowi.~- Mógłżebym mścić się nad nim za to, że cię bronił?
2092 34 |                odrzekła, że cezar mógłby się o tym dowiedzieć i mścić
2093 34 |                 o tym dowiedzieć i mścić się nad nimi. Patrzże: teraz
2094 34 |                gdyby cezar dowiedziawszy się o tym zapytał; com uczynił
2095 34 |                 Ancjum nie zabawi, bo mu się chce do Achai, a choćby
2096 34 |            wejścia do izby. Ligia oparła się o jego pień. Winicjusz zaś
2097 34 |              piersią, a Winicjasz mienił się na twarzy i bladł. W ciszy
2098 34 |            bluszcze letnika zmieniały im się w ogród miłości.~Lecz Miriam
2099 34 |             miłości.~Lecz Miriam ukazała się we drzwiach i zaprosiła
2100 34 |                ogromne szczęście zdawało się przepełniać całą tę izbę.~-
2101 34 |                 wreszcie Paweł zwracając się do Winicjusza - zaliśmy
2102 35 |                ich znakiem ręki, zbliżył się do firanek.~- Obyś miał
2103 35 |                 błogi! - zawołał śmiejąc się na widok uśpionego Petroniusza.~-
2104 35 |                 to ty! - rzekł ocknąwszy się Petroniusz. - Tak! zdrzemnąłem
2105 35 |           Petroniusz. - Tak! zdrzemnąłem się, bom noc spędził na Palatynie.
2106 35 |                Palatynie. Teraz wybrałem się, by sobie kupić coś do czytania
2107 35 |                zwojów z kołków... Bo gdy się jest raz w księgarni, ciekawość
2108 35 |          Sandalarius. Na Kastora! jak mi się spać chce!...~- Byłeś na
2109 35 |             odrzekł Petroniusz wysuwając się z lektyki. - Musisz przecie
2110 35 |          wiedzieć, że pojutrze wybieramy się do Ancjum.~- Skądżebym miał
2111 35 |               zniszczyć ogniem i chce mu się morza jak najprędzej. Powiada,
2112 35 |               posiada? - odrzekł śmiejąc się Petroniusz. - Wystąpiłby
2113 35 |                 Oto wczoraj zachciało mu się dorównać w tańcu naszemu
2114 35 |                 czym spotniał i zaziębił się. Cały był mokry i klejki
2115 35 |                 jedna po drugiej, kręcił się jak wrzeciono, machał rękami
2116 35 |               potem w Rzymie.~- Gorszono się już tym, że śpiewał publicznie;
2117 35 |                 więc chyba nie wiesz; co się stało przed paru dniami.
2118 35 |              jako panna młoda. Zdawałoby się, że to już miara szaleństwa
2119 35 |             Winicjusz.~Petroniusz począł się śmiać:~- Prawda! Nie przyszło
2120 35 |                   który z nich drwi, boi się ich, jako ateista.~- Dowodem
2121 35 |           wieczerzę, a następnie zwrócił się do Petroniusza i rzekł:~-
2122 35 |               Nie, mój drogi, świat musi się odrodzić.~- My go nie odrodzim -
2123 35 |                ochota do snu i chciałbym się weselić. Każ na wieczerzę
2124 35 |                 cezara. Świat nie kończy się na Palatynie, zwłaszcza
2125 35 |                przez chwilę, rzekł:~- Co się z tobą dzieje? Tyś dziś
2126 35 |                ci to powiedzieć. - Co ci się zdarzyło?~- Coś takiego,
2127 35 |                    Lecz Winicjusz zerwał się i zawołał dyspensatora. -
2128 35 |              Winicjuszowego domu zaroiło się od ludzi. Biegli zdyszani
2129 35 |                 chwilą atrium napełniało się co raz szczelniej: na korytarzach,
2130 35 |            słychać było głosy nawołujące się w rozmaitych językach. Wreszcie
2131 35 |              językach. Wreszcie ustawili się wszyscy murem pod ścianami
2132 35 |                  koło impluvium, zwrócił się do Demasa wyzwoleńca i rzekł:~-
2133 35 |               domu lat dwadzieścia, mają się stawić jutro u pretora,
2134 35 |                 wszystkie ręce podniosły się naraz do góry i wszystkie
2135 35 |                    każę im jeszcze zejść się w ogrodzie i kreślić przed
2136 35 |             Petroniusz, który nie dziwił się nigdy długo niczemu, ochłódł
2137 35 |               kochany! w Rzymie wszystko się zmienia. Mężowie zmieniają
2138 35 |                  przodkowie Akte. Ale ty się strzeż w Ancjum Poppei,
2139 35 |                jeszcze raz zadziwisz, to się mylisz, ale skąd masz tę
2140 35 |             dlatego, by Piotr nie okazał się fałszywym prorokiem, bo
2141 35 |                  Piotr Apostoł wypadkiem się omylił, mógłby stracić twoją
2142 35 |              zapewne Piotrowi Apostołowi się przyda.~- Czyń, co chcesz,
2143 35 |          przekąsem w kółko jego imię, to się mylisz.~- Więc jeszcze jedno
2144 35 |                 wyznawców i jak ta sekta się szerzy.~A Winicjusz odpowiedział
2145 35 |                To wymagałoby trudu, a ja się nie lubię trudzić. To wymagałoby
2146 35 |                   To wymagałoby zrzeczeń się, a ja się nie lubię niczego
2147 35 |            wymagałoby zrzeczeń się, a ja się nie lubię niczego w życiu
2148 35 |             ognia i ukropu, zawsze mogło się ,coś podobnego przytrafić,
2149 35 |               Achaję, do której wybieram się z naszym otyłym, cienkonogim,
2150 35 |                   To rzekłszy rozweselił się na samo przypuszczenie,
2151 35 |         odwiedziny podały mu myśl udania się wprost do Apostołów, która
2152 35 |                 czy z czasem nie będą mu się jeszcze senatorowie kłaniali,
2153 35 |              kłaniali, jak dziś kłaniają się naszemu rycerzowi-Dratewce-Watyniuszowi.
2154 35 |                  zdjąwszy wieńce poczęli się razem z Eunice zbierać do
2155 35 |               gdy wyszli, Winicjusz udał się do biblioteki i pisał do
2156 35 |                 mi to pochwalić, gdyż mi się zdaje, że to będzie zgodne
2157 35 |                  twoje. Sam za to oddaję się w niewolę szczęściu i tobie
2158 35 |             pamięć o tobie. Ilekroć będę się mógł wyrwać, siędę na konia
2159 35 |                  nogi twoje. Nie gniewaj się, że cię zwę boską. Jeśli
2160 36 |                  zaś drogą Pobrzeżną uda się do Ancjum. Rozkazy były
2161 36 |                 Porta Ostiensis zbierały się tłumy złożone z miejscowej
2162 36 |             plebs rzymski nigdy nie mógł się dostatecznie napatrzyć.
2163 36 |            krótką tylko chwilę zatrzymać się w drodze czy to dla odpoczynku,
2164 36 |       zadowoleniem patrzyła na kołyszące się wśród kłębów kurzu długie
2165 36 |             oślic roje pachołków rzuciły się na drogę i oczyściwszy ją
2166 36 |                poranku, ciżba zwiększała się z każdą chwilą. Niektórzy
2167 36 |           rodziny, by zaś czas nie wydał się im zbyt długi, rozkładali
2168 36 |                 Gdzieniegdzie potworzyły się gromady, w których rej wodzili
2169 36 |              zachodzące słońce zanurzało się w topieli. Łatwo znajdowały
2170 36 |                  ale bawił lud. Gotowano się też na pełne zapału powitanie.~
2171 36 |              powitanie.~Tymczasem ukazał się oddział numidyjskich jeźdźców,
2172 36 |                  przejściu ich rozpoczął się pochód podobny do procesji.
2173 36 |                  procesji. Tłumy cisnęły się, by bliżej przypatrzeć się
2174 36 |               się, by bliżej przypatrzeć się przejściu, lecz nadeszły
2175 36 |                 pretorianów i ustawiwszy się wzdłuż po jednej i drugiej
2176 36 |                   a podobieństwo stawało się jeszcze wyraźniejsze, gdy
2177 36 |                Apollo lub Bachus wybrali się w podróż po świecie. Za
2178 36 |                świecie. Za czym pojawiły się wspaniałe karruki, pełne
2179 36 |                długowłose lub z wijącymi się puklami ujętymi w złote
2180 36 |           rodzaju straże. Ziemia zdawała się uginać pod ich równym, ciężkim
2181 36 |                 tak w kwiaty; że zdawały się z samych kwiatów uwite.
2182 36 |                 cezar, którego zbliżanie się zwiastował z daleka okrzyk
2183 36 |               tłumów.~W ciżbie znajdował się i Piotr Apostoł, który raz
2184 36 |             poruszyć, szemranie zmieniło się w podziw i okrzyki: "Macte!",
2185 36 |              okrzyki: "Macte!", odezwały się naokoło. Lecz tymczasem
2186 36 |              mogły cezara widzieć. Mogło się tam pomieścić kilka osób,
2187 36 |                 chcąc, by uwaga skupiała się wyłącznie na nim, jechał
2188 36 |                  utył znacznie. Twarz mu się rozlała; pod dolną szczęką
2189 36 |               pod dolną szczęką zwieszał się podwójny podbródek, przez
2190 36 |                  położone, teraz zdawały się być wycięte tuż pod nozdrzami.
2191 36 |               Bezdenna próżność malowała się, jak zawsze, na jego twarzy,
2192 36 |            Słuchając tych słów uśmiechał się, lecz chwilami przelatywała
2193 36 |            okrzyków pochwalnych odzywały się wołania: "Miedzianobrody!...
2194 36 |               płomienną brodę? Czy boisz się, by Rzym od niej nie spłonął?"
2195 36 |              sposób wzrok jego zatrzymał się na stojącym na kamieniu
2196 36 |         schodziło z południa, gdy zaczął się przejazd augustianów - korowód
2197 36 |             świetny, migotliwy, mieniący się jak wąż i nieskończony.
2198 36 |                witany przez tłumy, kazał się wraz ze swoją do bogini
2199 36 |                mu li cezar da znak, żeby się do niego przesiadł. Spośród
2200 36 |        Lekaniusza, konsulów, zachowywano się obojętnie, lecz Tuliusz
2201 36 |                  nieprzeliczony. Zdawało się, że wszystko, co jest bogatsze
2202 36 |                 Oczy tłuszczy przenosiły się ze znajomych twarzy na uprzęże,
2203 36 |                 kości słoniowej. Zdawało się, że same promienie słoneczne
2204 36 |          promienie słoneczne rozpraszają się w tej świetnej topieli.
2205 36 |             niepożytości Rzymu, na którą się składał i przed którą klęczał
2206 36 |                 że coś może jej na ziemi się oprzeć.~Winicjusz jadąc
2207 36 |             Ligii, której nie spodziewał się widzieć, wyskoczył z wozu
2208 36 |             słowa Pawła.~On zaś ucieszył się w sercu, iż chodzi jej o
2209 36 |         odpowiedział: - Ocelle mi! Niech się tak stanie, jak mówisz.
2210 36 |                ujrzał przed drogą. Czemu się tak zakryłaś?~Ona podniosła
2211 36 |             jasną twarz i cudne śmiejące się oczy, pytając:~- To źle?~
2212 36 |            ciebie jedną.~Po czym zwrócił się do Ursusa i rzekł:~- Ursusie,
2213 36 |                zdrowa...~Po czym oddalił się prędko, gdyż cały orszak
2214 36 |               orszak cezariański posunął się był znacznie naprzód. Apostoł
2215 36 |            wdzięcznością.~Orszak oddalał się i przesłaniał kłębami złotej
2216 36 |                 za nim, póki nie zbliżył się do nich Demas młynarz, ten
2217 36 |                odpocząwszy, i posiliwszy się w jego domu, pod wieczór
2218 36 |           oddaleniu gmachy i pogrążywszy się w milczeniu, rozmyślał nad
2219 36 |               żonobójca, za którym wlókł się nie mniejszy od jego dworu
2220 36 |                to razem wzięte wydało mu się jakimś piekielnym królestwem
2221 36 |                  nieprawości. I zadziwił się w sercu prostaczym, jak
2222 36 |                 od tych myśli zatrwożyło się jego apostolskie serce i
2223 36 |            drżącą głowę ku niebu, modląc się i wołając z głębi serca
2224 36 |             Ogromna jego tarcza zasunęła się już do połowy za Janikulskie
2225 36 |                 przestwór nieba napełnił się czerwonym blaskiem. Z miejsca,
2226 36 |               Maximus, nad nim piętrzące się pałace Palatynu, a wprost
2227 36 |                miarę jak słońce zasuwało się coraz bardziej za wzgórze,
2228 36 |                 za wzgórze, blask czynił się coraz czerwieńszy, coraz
2229 36 |                  podobniejszy, i wzmagał się, rozszerzał, aż wreszcie
2230 36 |                 wzgórz, z których zdawał się spływać na całą okolicę.~-
2231 37 |           Laurentum, gdzie zatrzymaliśmy się z powodu upału. Otho posiadał
2232 37 |           otaczają, i o tobie, wydaje mi się, że z kamieni Deukaliona
2233 37 |                  należysz do tego, który się zrodził z kryształu. Podziwiam
2234 37 |                tylko o tobie i trzeba mi się zmuszać, bym ci pisał o
2235 37 |               pisał o podróży, o tym, co się ze mną dzieje, i o nowinach
2236 37 |              morskich, a wkoło ukazywały się liczne delfiny, jakby istotnie
2237 37 |             końce gałęzi prawie dotykają się wody. Tam będę kochał ciebie
2238 37 |                wiem, że ona nie przeciwi się miłości i szczęściu. Czy
2239 37 |              usłyszę, piszę ci dalej, co się zdarzyło na łodzi. Skoro
2240 37 |                 nie można, lecz ona niby się śmiejąc, mówiła, iż tak
2241 37 |               pytać i zgadywać, w której się kocham. Odpowiadałem spokojnie,
2242 37 |               uwaga powszechna odwróciła się ode mnie; gdybym był bowiem
2243 37 |                  Agryppy? Petroniusz boi się o mnie i jeszcze dziś zaklinał
2244 37 |                  umiał. Lecz nie obawiaj się, aby mnie tu mogło spotkać
2245 37 |              rzekł mi na wyjezdnym, abym się nie obawiał cezara, gdyż
2246 37 |                 że każde słowo jego musi się spełnić, że zaś on pobłogosławił
2247 37 |           Petroniusz wie, iż on znajduje się między mymi ludźmi, i pragnie
2248 38 |                  Już od Laurentum ciągną się na pobrzeżu wille jedna
2249 38 |              których kolumny przeglądają się czasu pogody w wodzie. Mam
2250 38 |           pomyślę, że ta siedziba stanie się kiedyś twoją, bielsze wydają
2251 38 |                 twoją, bielsze wydają mi się jej marmury, cienistsze
2252 38 |                  przez myśl i duszę. Jam się nie spodziewał, że może
2253 38 |               mnie chrypki i czyż palący się Rzym nie przedstawiałby
2254 38 |             słuchając tego zaniepokoiłem się zrazu, bo w Rzymie ty jesteś,
2255 38 |            jesteś, carissima. Sam śmieję się teraz z tej obawy i myślę,
2256 38 |                  szaleni, nie odważyliby się podobnego szaleństwa dopuścić,
2257 38 |                  patrz, jak człowiek boi się o swoje kochanie, jednak
2258 38 |         dzieciństwa przywykłaś. Przenieś się do domu Aulusów, Ligio moja.
2259 38 |                prześladowanie za to, żeś się ośmieliła postąpić wbrew
2260 38 |             jeśli Chrystus, którego uczę się wyznawać, to sprawi, niech
2261 39 |                 w ogródku Linusa bielili się jak dwa posągi. Najmniejszy
2262 39 |            wieczora rozmawiali trzymając się za ręce.~- Czy nic złego
2263 39 |                 zapowiedział, że zamknie się na dwa dni z Terpnosem i
2264 39 |          zdrzemnął ze znużenia, budziłem się nagle z uczuciem, że nad
2265 39 |                  twoim domu. Linus śmiał się ze mnie i Ursus także.~Rzeczywiście
2266 39 |               Rzeczywiście znać było, że się go spodziewała, gdyż zamiast
2267 39 |                ramiona i głowa wychylały się jak rozkwitłe pierwiosnki
2268 39 |                dzikiego wina i wsparłszy się o siebie ramionami milczeli
2269 39 |                 ostatnie blaski odbijały się w ich oczach.~Urok cichego
2270 39 |                  ogromnie pogodna. Czuję się tak szczęśliwy, jak nigdy
2271 39 |                  spokój drzew i zdaje mi się, że on jest we mnie. Teraz
2272 39 |                  odblaski i ogród począł się srebrzyć od księżycowego
2273 39 |                 przyszedł na świat i dał się ukrzyżować dla zbawienia
2274 39 |                uczniem, i Paweł, któremu się objawił? Jakże mógłbym nie
2275 39 |             Widziałem!" Ale nauki waszej się bałem. Zdawało mi się, że
2276 39 |             waszej się bałem. Zdawało mi się, że ona odbiera mi ciebie.
2277 39 |           myślałem, że ta nauka przeciwi się szczęściu, a tymczasem Paweł
2278 39 |                  Wszystko to zaledwie mi się w głowie chce pomieścić,
2279 39 |                  takim dwom potęgom któż się oprze?~Ligia słuchała go
2280 39 |           ramienia.~I w tej chwili czuli się oboje ogromnie szczęśliwi,
2281 39 |                  którą sama miłość staje się czymś niepożytym, niepodległym
2282 39 |                 pewność, że cokolwiek by się mogło zdarzyć, oni nie przestaną
2283 39 |               zdarzyć, oni nie przestaną się kochać i należeć do siebie.
2284 39 |                 i dać nie mógł. Składało się na nią w jego sercu wszystko:
2285 39 |                cały wszechstwór wydał mu się nią jedną przepełniony.~
2286 39 |               śmierć, oczy nasze otworzą się znów, jak po śnie błogim,
2287 39 |           lepszego pomyśleć! Więc dziwię się tylko, żem tego pierwej
2288 39 |                zrozumiał. I wiesz, co mi się teraz zdaje? Oto, że tej
2289 39 |                   że tej nauce nie oprze się nikt. Za dwieście lub trzysta
2290 39 |               myśli, gdyż wie, iż dzieje się wiele rzeczy niepojętych,
2291 39 |         zasypiając wieczorem, nie zbudzi się z wyrokiem śmierci. Lecz
2292 39 |                 byłoby pewniejsze? Boisz się o swoje radości, lecz czy
2293 39 |                 nawet rodzice, nie chcąc się trudzić wychowaniem dzieci,
2294 39 |              naszej, tedy nie mogłoby ci się to przygodzić. Gdybyś doszedłszy
2295 39 |           śmierci. A tymczasem patrz, co się u was dzieje, ile jest sromoty,
2296 39 |                Wszakże już sami dziwicie się; gdy się zdarzy niewiasta,
2297 39 |               już sami dziwicie się; gdy się zdarzy niewiasta, którą
2298 39 |                na ciebie zdrada; kochasz się w willach i posągach, lecz
2299 39 |                ciebie w duszy: czymże ci się odwdzięczę, jeśli nie miłością
2300 39 |              moja! Ziemie nasze znajdują się w pobliżu. Cudny to brzeg,
2301 39 |                Ligio! Co za życie kochać się, koić, razem spoglądać na
2302 39 |              począł mówić szepcąc, jakby się bał spłoszyć szczęście:~-
2303 39 |                 nieraz nocami, zbliżając się do krat i opierając o nie
2304 39 |             ramieniem i rzekł:~- Nie bój się, droga. Igrzyska blisko,
2305 40 |           augustianami współubiegającymi się z nim o łaskę cezara. Wpływ
2306 40 |            usuwać ludzi, którzy wydawali się niebezpieczni, łupić ich
2307 40 |              gotów na wszystko, okazywał się niezbędnym. Ale w Ancjum,
2308 40 |                  pałaców przeglądających się w lazurach morza, cezar
2309 40 |                doskonałością, zachwycano się szczęśliwymi zwrotami, zajmowano
2310 40 |         szczęśliwymi zwrotami, zajmowano się muzyką, teatrem, słowem,
2311 40 |       kiedykolwiek. Otaczającym wydawało się, że wpływ jego odniósł wreszcie
2312 40 |                  teraz otaczać i ubiegać się o jego łaski. Niejeden rad
2313 40 |          Tygellinus tracił głowę i wahał się, czy nie dać za wygraną,
2314 40 |               cezar wielokrotnie odzywał się, że w całym Rzymie i na
2315 40 |                  tylko dwie dusze zdolne się zrozumieć i dwóch prawdziwych
2316 40 |               sprawy, jakby cezar zdołał się bez niego obejść, z kim
2317 40 |               sobie niedbałością, zdawał się nie przywiązywać żadnej
2318 40 |                świata. Chwilami ośmielał się przyganiać w oczy cezarowi
2319 40 |                  inni sądzili, iż posuwa się za daleko lub wprost gotuje
2320 40 |             Petroniusz, który nie upijał się nigdy, upił się tym razem.~
2321 40 |               nie upijał się nigdy, upił się tym razem.~A Nero począł
2322 40 |         wskazując ręką na obecnych - oni się na niczym nie znają. Pytasz,
2323 40 |             więcej można wymagać. Ale ty się lenisz. Wolisz sypiać po
2324 40 |                 zrozumieć.~Nero zamyślił się, po chwili zaś rzekł:~-
2325 40 |                czy ty żałujesz, że Troja się spaliła?~- Czy żałuję?...
2326 40 |                  Oto Troja nie spaliłaby się, gdyby Prometeusz nie podarował
2327 40 |               Iliada, niż żeby zachowała się mieścina, prawdopodobnie
2328 40 |          miejscowym areopagiem.~- Oto co się nazywa mówić rozumnie -
2329 40 |              wielka.~Tygellinus zmieszał się, Nero zaś po chwili, jakby
2330 40 |             chwilę trwogi. Sądziłem, żeś się po pijanemu zgubił bez ratunku.
2331 40 |                gladiatorów. Patrzże, jak się skończyło. Wpływ mój urósł
2332 40 |                  w puszce, która (chcesz się założyć?) będzie ogromnie
2333 40 |                 widząc, jak takie rzeczy się udają, zechce mnie niechybnie
2334 40 |        naśladować, i wyobrażam sobie, co się stanie, skoro ruszy konceptem.
2335 40 |            chciał chodzić po linie. Będę się śmiał jak Demokryt. Gdybym
2336 40 |              ręku samego Ahenobarba. Ale się lenię... Wolę od biedy takie
2337 40 |                te wiersze są tak złe? Ja się na tym nie znam.~- Nie są
2338 40 |                 są wzruszające... Skarży się ona na męki porodu i Nero
2339 40 |            Winicjusz.~- Nikt zgoła. Mogą się jeszcze zdarzyć rzeczy takie,
2340 40 |                zajmujące i chociaż nudzę się nieraz, jak Jowisz Ammoński
2341 40 |                  innym cezarem nudziłbym się jeszcze setniej. Twój Judejczyk
2342 40 |                naukę, nasi bogowie muszą się strzec nie żartem, by z
2343 40 |      chrześcijaninem, wszyscy czulibyśmy się bezpieczniejsi. Ale twój
2344 40 |                ku nam z przyszłości, coś się załamuje pod nami, coś umrze
2345 40 |          potrafimy, a tymczasem nie chce się nam obarczać życia i służyć
2346 40 |                  siedzi na Zatybrzu. Ani się temu dziwię, ani ci to naganiam.
2347 40 |               ani ci to naganiam. Dziwię się więcej temu, że mimo tej
2348 40 |              chrześcijaninem, przestałeś się uśmiechać. Nie wmawiajże
2349 40 |            jeszcze smutniejszy. Jeśli wy się tak po chrześcijańsku kochacie,
2350 40 |                od Ligii daleko, zdaje mi się, że wisi nad nią jakieś
2351 40 |               ale przeczuwam je tak, jak się przeczuwa burzę.~- Za dwa
2352 40 |                     Za dwa dni podejmuję się wyrobić dla ciebie pozwolenie
2353 40 |                  Teraz jednak i ona musi się ze mną liczyć.~Winicjusz
2354 40 |              liczyć.~Winicjusz zatrzymał się i rzekł:~- Paweł mówił,
2355 40 |                 nie dozwala, więc bronię się przeciw tej wierze i nie
2356 40 |            przeciw tej wierze i nie mogę się obronić. Powiem ci, co się
2357 40 |               się obronić. Powiem ci, co się zdarzyło, by zrzucić ciężar
2358 40 |               nie mam spokoju. Wydaje mi się, że była w tym jakby groźba,
2359 40 |               łatwo, ale wówczas zrobiło się coś takiego, że trwoga napełniła
2360 40 |                tych samych lwów. I męczę się. Uzyskajże dla mnie pozwolenie
2361 40 |                  mogę!~Petroniusz począł się śmiać.~- Jeszcze też do
2362 40 |                 deszcz. Niejednemu czyni się niemiło na taki widok, ale
2363 41 |                 własną duszę, że wydawał się być natchniony. W końcu
2364 41 |                 za mną - rzekł zwracając się do Petroniusza i Winicjusza
2365 41 |           szafranem taras pałacowy.~- Tu się oddycha swobodniej - rzekł
2366 41 |                  Jesteś zbyt leniwy, byś się miał zmuszać do pochwał.
2367 41 |                 jak Tuliusz Senecjo, ale się lepiej znasz od niego. Powiedz
2368 41 |                  w moim zachwycie mieści się wszystko, co te rzeczy dać
2369 41 |              zwłaszcza twojej, otwierają się przede mną coraz nowe piękności
2370 41 |                że ja, cezar i bóg, czuję się wówczas małym jak proch.
2371 41 |                Tylko wielcy artyści mogą się czuć wobec sztuki małymi...~-
2372 41 |             kołysze moją duszę, ja czuję się tak dobry jak dziecię w
2373 41 |               nigdy ocenić.~Cezar wsparł się silniej na ramieniu Winicjusza,
2374 41 |               ramieniu Winicjusza, jakby się ugiął pod brzemieniem niesprawiedliwości,
2375 41 |            poprzednio ich muzykę, lepiej się rozumie, czym ty jesteś.~-
2376 41 |                  sobie żyją. Nie domyślą się nigdy, jaką im oddałeś w
2377 41 |                   których nie domyślałem się istnienia, krainy, którymi
2378 41 |              moje ręce. Czasem wydaje mi się, że aby się dostać do tych
2379 41 |             Czasem wydaje mi się, że aby się dostać do tych olimpijskich
2380 41 |               mógł złożyć. Mniemałem, że się potem coś stanie i że jakieś
2381 41 |                 stanie i że jakieś drzwi się otworzą, za którymi dojrzę
2382 41 |             widocznie większej - i niech się tak stanie, jak chcą wyroki.~-
2383 41 |                 mnie nie stanie!... Nikt się jeszcze nie domyśla, nawet
2384 41 |               cyprysy, które tam czernią się przed nami. Ciężko człowiekowi
2385 41 |                mu podarowałeś, odnalazla się i Winicjusz wyjeżdżając
2386 41 |               kochankę, lecz gdy okazała się cnotliwą jak Lukrecja, rozkochał
2387 41 |                  jak Lukrecja, rozkochał się w jej cnocie i teraz pragnie
2388 41 |                  Augusta Poppea skarżyła się na nią przede mną, że urzekła
2389 41 |            urokom. Pamiętasz, boski, jak się zmieszał i jak sam krzyczałeś: "
2390 41 |                     Pamiętam.~Tu zwrócił się do Winicjusza:~- Kochaszże
2391 41 |           zaślubić ją i nie pokazywać mi się na oczy bez ślubnego pierścienia.~-
2392 41 |                 Winicjusz nie ośmieliłby się nigdy zaślubić istoty, do
2393 41 |             zwycięstwa. Winicjusz musiał się powstrzymywać, by nie rzucić
2394 41 |             powstrzymywać, by nie rzucić się na szyję Petroniusza, teraz
2395 41 |   niebezpieczeństwa i przeszkody zdawały się być usunięte.~W atrium willi
2396 41 |           dzisiejszego wieczora.~- Mieni się na nich jutrzenka - odpowiedziała
2397 41 |                  Poppei począł przenosić się z cezara na Winicjusza,
2398 41 |               dzięki za podarek, zbliżył się do Petroniusza i rzekł:~-
2399 41 |        Petroniusza i rzekł:~- Czym ja ci się odwdzięczę za to, coś dziś
2400 41 |              chwal pieśni cezara i śmiej się z wróżb. Spodziewam się,
2401 41 |                  się z wróżb. Spodziewam się, że ryk lwów nie będzie
2402 41 |               Wtem w przedsionku wszczął się ruch i hałas, a po chwili
2403 41 |              chwili zza zasłony wychylił się naprzód wyzwoleniec cesarski,
2404 41 |                wiadomość wszyscy zerwali się z miejsc, Nero złożył formingę
2405 41 |                  Troikę. Po czym zwrócił się do konsula:~- Czy wyjechawszy
2406 41 |                 lub z szaleństwa rzucają się w ogień... Rzym ginie, panie!~
2407 42 |               sobie dokładnie sprawy, co się z nim dzieje, miał tylko
2408 42 |               krzycząc mu do uszu: "Rzym się pali!", smaga jego samego,
2409 42 |                 przeszkody, o które mógł się roztrzaskać. Wśród ciszy
2410 42 |                konia. Za Ardeą wydało mu się, że niebo w północno-wschodniej
2411 42 |      północno-wschodniej stronie powleka się różowym odblaskiem. Mogła
2412 42 |                  późna, dzień zaś czynił się wcześnie w lipcu. Lecz Winicjusz
2413 42 |                 i wściekłości, wydało mu się bowiem, że to jest łuna
2414 42 |                  pożogi. Przypomniały mu się słowa Lekaniusza: "Miasto
2415 42 |                  zanim miasto nie zmieni się w jeden stos popiołu. Myśli
2416 42 |                popiołu. Myśli jego stały się teraz jeszcze szybsze niż
2417 42 |         niewolników, pierwsza mogła stać się pastwą płomienia. W Rzymie
2418 42 |                 W Rzymie pożary zdarzały się dość często, przy których
2419 42 |      barbarzyńską - cóż więc mogło dziać się na takim Zatybrzu, które
2420 42 |                swą nadludzką siłą mignął się~w głowie Winicjusza, lecz
2421 42 |                nawet pretorianie rzucili się na miasto i mordują z rozkazu
2422 42 |            Tygellinowi, który podejmował się podpalić Ancjum lub sztuczne
2423 42 |             spalić miasto! On jeden mógł się na to ważyć, tak jak jeden
2424 42 |                jak jeden Tygellinus mógł się podjąć wykonania podobnego
2425 42 |               Jęki Winicjusza pomieszały się z chrapaniem i jękami konia,
2426 42 |                  biegnąc drogą wznoszącą się ciągle do Arycji w górę,
2427 42 |                 Tu Winicjusz, położywszy się całkiem na koniu, wpił palce
2428 42 |               nabitemu gwiazdami; począł się modlić: "Nie was wzywam,
2429 42 |                 że dalsza modlitwa mogła się zmienić w groźbę; bał się
2430 42 |                się zmienić w groźbę; bał się obrazić bóstwo w chwili,
2431 42 |              Jego litości i łaski. Zląkł się na samą myśl o tym i by
2432 42 |              pochodniami, którzy cisnęli się pod opiekę bóstwa. Droga
2433 42 |                  gromadki, które usuwały się pośpiesznie przed pędzącym
2434 42 |              ratujcie Rzym!"~Koń potknął się i ściągnięty silną ręką,
2435 42 |           Niewolnicy, jakby spodziewając się przybycia pana, stali przed
2436 42 |                 wiedział, że wydostawszy się na szczyt obaczy nie tylko
2437 42 |                  Albanum bowiem ciągnęła się po obu bokach Appijskiej
2438 42 |               wierzchołek wzgórza zaczął się złocić. "łuna!" - pomyślał
2439 42 |             słupa, jak bywa wówczas, gdy się pali pojedynczy, choćby
2440 42 |             wstęga.~Nad tą wstęgą unosił się wał dymu, miejscami zupełnie
2441 42 |               czarny, miejscami mieniący się różowo i krwawo, zbity w
2442 42 |                 wydęty, gęsty i kłębiący się jak wąż, który się kurczy
2443 42 |              kłębiący się jak wąż, który się kurczy i wydłuża. Potworny
2444 42 |          Potworny ów wał chwilami zdawał się przykrywać nawet wstęgę
2445 42 |                  ognistą, tak iż czyniła się wąską jak taśma, lecz chwilami
2446 42 |                płomienne. Oboje ciągnęły się od krańca do krańca widnokręgu,
2447 42 |                 pierwszy rzut oka wydało się, że to nie tylko płonie
2448 42 |               żadna żywa istota nie może się uratować z tego oceanu ognia
2449 42 |                przedmioty. Dzień uczynił się zupełny i słońce oświeciło
2450 42 |               poranne promienie wydawały się przez sreżogę jakby rude
2451 42 |                   Winicjusz, spuszczając się ku Albanum, wjeżdżał w dymy
2452 42 |                 strach było pomyśleć, co się musi dziać w Rzymie, gdyż
2453 42 |                 na głowie. Lecz próbował się pokrzepiać, jak mógł. "Niepodobna -
2454 42 |               będzie Ursusowi przedostać się wraz z Ligią przez bramę
2455 42 |                  Janikulską, by uchronić się od niebezpieczeństwa. Również
2456 42 |                   gdy rzeź i ogień srożą się na raz, pewna liczba ludzi
2457 42 |             rozumując począł znów modlić się i wedle obyczaju, do którego
2458 42 |              spoglądać na Rzym, uspokoił się cokolwiek i odzyskał zimną
2459 42 |          Pomyślał też, że Ligią opiekuje się nie tylko Ursus i Linus,
2460 42 |              starca jest prawdą lub musi się stać prawdą. Bliższa znajomość,
2461 42 |                 które następnie zmieniło się w niezachwianą wiarę. Więc
2462 42 |                której wszystko wydało mu się możliwym: Piotr przeżegna
2463 42 |             chwila kochana twarz wychyli się z tych domów, rozpościerających
2464 42 |                 domów, rozpościerających się coraz szerzej po całej Kampanii.~
2465 42 |                całej Kampanii.~Wydało mu się to tym prawdopodobniejszym,
2466 42 |                 Albańskich, by ocaliwszy się od ognia wydostać się następnie
2467 42 |          ocaliwszy się od ognia wydostać się następnie i poza granice
2468 42 |              Rzymu, że przez tłum trudno się było przecisnąć. Na rynku,
2469 42 |               świątyń i na ulicach roiło się od zbiegów. Tu~i owdzie
2470 42 |           powszechnym przerażeniu trudno się było o coś dopytać. Ludzie,
2471 42 |               Ludzie, do których zwracał się Winicjusz, albo nie odpowiadali
2472 42 |            lament. Niektórzy, pogubiwszy się w ścisku, szukali rozpaczliwie
2473 42 |      rozpaczliwie zaginionych. Inni bili się o obozowiska. Gromady na
2474 42 |                  i wille w mieście i bić się z żołnierzami występującymi
2475 42 |                 o pożarze. Ogień wszczął się rzeczywiście przy Wielkim
2476 42 |                 Caelius, lecz rozszerzył się z niepojętą szybkością,
2477 42 |                otoczywszy Palatyn dostał się na Karyny..."~Tu Juniusz,
2478 42 |                  dzieł sztuki, w których się kochał, porwał garść brudnego
2479 42 |                  idąc za jego radą mogła się przenieść do domu Aulusów,
2480 42 |               gwałtownie Winicjusz.~- To się tam dostaniesz chyba przez
2481 42 |             wiedzą...~Tu Juniusz zawahał się przez chwilę, następnie
2482 42 |                     Z drugiej strony lud się burzy i woła, że miasto
2483 42 |                 nam wszystkim i mnie! Co się tam dzieje, tego ludzki
2484 42 |                ginie w ogniu lub morduje się wzajemnie w ścisku... To
2485 42 |              obecnie raczej przepychanie się wśród rzeki ludzi i wozów,
2486 43 |              miarę jak Winicjusz zbliżał się do murów, okazywało się,
2487 43 |                  się do murów, okazywało się, że łatwiej było przyjechać
2488 43 |           przyjechać do Rzymu niż dostać się do środka miasta. Przez
2489 43 |               drogę Appijską trudno było się przecisnąć z powodu natłoku
2490 43 |                przedsmak tego, co działo się pod murami samego miasta.
2491 43 |                  w Emporium, połączywszy się w duże gromady przebiegali
2492 43 |               młodsze niewiasty. Łączyli się z nimi niewolnicy z dawna
2493 43 |             których po dniu nie widywało się niemal nigdy na ulicach
2494 43 |                istnienia w Rzymie trudno się było domyśleć. Tłum ten,
2495 43 |                  których opiekę chroniła się ludność spokojniejsza i
2496 43 |        wściekłość i rozpasanie zmieszały się razem w taki niezmierny
2497 43 |            Capena nie będzie mógł dostać się do miasta nie tylko z powodu
2498 43 |               istniał, chcąc więc dostać się za Tyber trzeba było przedrzeć
2499 43 |              Tyber trzeba było przedrzeć się aż do mostu Palowego, to
2500 43 |                  poniżej miasta i dostać się~na Via Portuensis, która