Rozdzial

3001 51 |                   gniew cezara zwróciłby się na mnie. Ale on prędzej
3002 51 |             więcej ci nie pozostaje. Gdy się to nie uda, wówczas będzie
3003 51 |                 swego dziecka. W tym, co się stało, jest ręka Poppei!
3004 51 |                gladiator, który zatoczył się na Petroniusza tak, iż wsparł
3005 51 |               Petroniusza tak, iż wsparł się dłonią na jego ramieniu,
3006 51 |               Lwów!~- Mirmilonie - ozwał się spokojnie Petroniusz - posłuchaj
3007 51 |               pięść olbrzyma, wyczerpała się miara jego cierpliwości.~-
3008 51 |                 mieczyk, w który uzbroił się wychodząc z domu, po czym
3009 51 |                wiem!... Może Akte wstawi się za tobą, lecz czy co wskóra?...
3010 51 |           blednąć i mury zamku wychylały się wyraźnie z cienia.~Nagle,
3011 51 |                   Twarz Winicjusza stała się blada jak marmur.~- Pójdźmy -
3012 51 |             Petroniuszu. Prefekt obawiał się, by nie próbowano odbić
3013 51 |                  a ja przyjdę dowiedzieć się, jaką ci dała odpowiedź.~-
3014 51 |                 za grubymi murami ozwało się śpiewanie. Pieśń, zrazu
3015 51 |              kobiece i dziecinne łączyły się w jeden zgodny chór. Całe
3016 51 |            zdumieniem. Na niebie zjawiły się pierwsze złote i różowe
3017 52 |       Chrześcijanie dla lwów!", rozlegał się ciągle we wszystkich dzielnicach
3018 52 |               dla ludu. Lecz rozszerzyło się mniemanie, że klęska nie
3019 52 |                  cała ich procesja udała się aż na brzeg morza, by zaczerpnąć
3020 52 |           czuwania. Cały Rzym oczyszczał się z grzechów, składał ofiary
3021 52 |                rozlew jej nie zapowiadał się wspanialej.~Rozochocony
3022 52 |               śpiewając pieśni pozwalali się porywać bez oporu. Lecz
3023 52 |                  prześladowców. Zdarzało się, że czerń wyrywała chrześcijan
3024 52 |                   Litość zgasła. Zdawało się, że ludzie zapomnieli mówić
3025 52 |            polecenia ich poczęto zbierać się już tylko za miastem, w
3026 52 |             Winicjusz; sam cezar obawiał się jednak, że czerń nie da
3027 52 |                 Petroniusz, po rozstaniu się z Winicjuszem, udał się
3028 52 |                  się z Winicjuszem, udał się wprawdzie do Akte o pomoc
3029 52 |             tylko cierpiana, o ile kryła się przed Poppeą i cezarem.~
3030 52 |                  ciągu kilku dni widział się z Seneką, z Domicjuszem
3031 52 |            żałował ich obecnie, ośmielił się wspomnieć cezarowi o uwięzionej
3032 52 |               strach, czy on nie targnie się na własne życie. "Teraz -
3033 52 |                 jej nie przeżyje i rzuci się na miecz." Petroniusz pojmował
3034 52 |              wszystko, na co mógł zdobyć się jego umysł, by uratować
3035 52 |                nie chcąc zapewne narazić się Auguście, odmówił. Pójść
3036 52 |                rysy Winicjusza ściągnęły się bólem i wściekłością, a
3037 52 |                ze zwartych szczęk począł się wydobywać zgrzyt.~- Tak! -
3038 52 |                 Lecz Winicjusz pohamował się i wodząc dłonią po czole
3039 52 |                  żyłach, dusza zmieniała się w jeden jęk, mieszały się
3040 52 |                się w jeden jęk, mieszały się zmysły. Chwilami zdawało
3041 52 |              zmysły. Chwilami zdawało mu się, że czaszkę wypełnia mu
3042 52 |          rozsadzi. Przestał rozumieć, co się dzieje, przestał rozumieć,
3043 52 |               mury Palatynu nie zapadają się pod ziemię, a z nimi razem
3044 52 |                jego oczy, od czego łamie się dusza i skowyczy serce,
3045 52 |            więzienia. Wówczas przerażała się w nim wiara w Chrystusa
3046 53 |               zawiodło. Winicjusz zniżył się do tego stopnia, że szukał
3047 53 |          niesłychanej ilości ofiar miało się rozciągnąć na dnie, tygodnie
3048 53 |                były natłoczone i srożyła się w nich gorączka. Puticuli,
3049 53 |             chowano niewolników, poczęły się przepełniać. Powstała obawa,
3050 53 |                  choroby nie rozszerzyły się na całe miasto, więc postanowiono
3051 53 |                miasto, więc postanowiono się śpieszyć.~A wszystkie owe
3052 53 |             wszystkie owe wieści obijały się o uszy Winicjusza gasząc
3053 53 |             nadziei. Póki był czas, mógł się łudzić, że coś jeszcze wskóra,
3054 53 |                 i czasu. Widowiska miały się rozpocząć. Ligia lada dzień
3055 53 |                   Ligia lada dzień mogła się znaleźć w cuniculum cyrkowym,
3056 53 |              spełnić. Czasem spostrzegał się, że już pracuje tylko nad
3057 53 |           również, iż lada dzień otworzy się przed nim królestwo cieniów.
3058 53 |            Winicjusza sczerniała i stała się podobną do owych woskowych
3059 53 |               jak gdyby nie rozumiał, co się stało i co się stać może.
3060 53 |              rozumiał, co się stało i co się stać może. Gdy ktoś do niego
3061 53 |                Petroniusza i przechadzał się do rana po atrium. Niewolnicy
3062 53 |                  twarzą do ziemi. Modlił się do Chrystusa, gdyż to była
3063 53 |       rozpoczęciem pościgu. Lecz udawszy się do owego fossora, w którego
3064 53 |            został ochrzczony, dowiedział się od niego, że w winnicy leżącej
3065 53 |            Korneliusza Pudensa, odbędzie się zebranie chrześcijan. Fossor
3066 53 |           chrześcijan. Fossor podejmował się wprowadzić na nie Winicjusza,
3067 53 |            zmroku wyszli i przedostawszy się za mury, a następnie idąc
3068 53 |               zarosłych trzciną, dostali się do winnicy, położonej dziko
3069 53 |         ustronnie. Zgromadzenie odbywało się w szopie, w której zwykle
3070 53 |                 chwila: "Chryste, zmiłuj się!" Drgał w tych głosach głęboki,
3071 53 |                 do ściany szopy i modlił się. Winicjusz rozpoznał z dala
3072 53 |            przejść przez gromadę, rzucić się do nóg Apostoła i krzyczeć: "
3073 53 |                 dłońmi: "Chryste, zmiłuj się!" Gdyby był przytomny, byłby
3074 53 |                 każdą chwilą rozchodziły się nowe wieści o zniewagach
3075 53 |                  które by nie przeraziło się w wierze i nie pytało w
3076 53 |              czemu zezwala, by zło stało się potężniejsze od Boga?~Lecz
3077 53 |                  bo w każdej duszy tliła się dotąd iskra nadziei, że
3078 53 |            nasłuchiwali, jeszcze modlili się ze drżeniem. Winicjusza
3079 53 |              powtarzał: "Chryste, zmiłuj się!", poczęło ogarniać uniesienie
3080 53 |                więc lada chwila rozedrze się niebo, ziemia zadrży w posadach
3081 53 |        wszystkich obecnych. I zdawało mu się, że musi się koniecznie
3082 53 |                  zdawało mu się, że musi się koniecznie coś stać, że
3083 53 |                 cudu. Był pewien, że gdy się podniesie i otworzy oczy,
3084 53 |              kobiece.~Winicjusz podniósł się i począł patrzyć osłupiałym
3085 53 |             krzyżowi; tu i owdzie ozwały się inne łkania, a z zewnątrz
3086 53 |                 Piotr wstał i zwróciwszy się do gromady rzekł:~- Dzieci,
3087 53 |                wśród zgromadzonych ozwał się głos kobiecy, pełen żałosnej
3088 53 |              stary, stroskany, i wydawał się im w tej chwili jakby uosobieniem
3089 53 |     zgrzybiałości i niemocy.~Wtem począł się skarżyć drugi głos:~- Kaci
3090 53 |            pretorianie. Nie wiemy, gdzie się ukryć.~- Biada nam! Kto
3091 53 |                  szopą.~Winicjusz zerwał się znowu, by przedrzeć się
3092 53 |                  się znowu, by przedrzeć się przez gromadę do Apostoła
3093 53 |                 wiarę naszą, umocniliśmy się w sercach i odtąd siejemy
3094 53 |                  Jego...~ ~Tu zwróciwszy się w stronę, skąd wyszła pierwsza
3095 53 |          silniejszym już głosem:~- Czemu się skarżycie?... Bóg sam poddał
3096 53 |             skarżycie?... Bóg sam poddał się męce i śmierci, a wy chcecie,
3097 53 |                 ku sobie, a wy czepiacie się ziemi rękoma, wołając: "
3098 53 |                  nie umrze, jeno narodzi się w chwale na życie wieczne
3099 53 |                życie wieczne i połączysz się z nim! Tobie, ojcze, któremu
3100 53 |             stracicie ojców, wam, którzy się skarżycie, wam, którzy będziecie
3101 53 |         Chrystusa powiadam, iż zbudzicie się jako ze snu na szczęsne
3102 53 |                  świętość. Głowy chyliły się przed nim, a on, gdy umilkło "
3103 53 |                  w weselu. Czemu lękanie się mocy złego? Nad ziemią,
3104 53 |                  źrenice.~Jakoż twarz mu się zmieniła i oblała się jasnością,
3105 53 |                 mu się zmieniła i oblała się jasnością, i patrzył czas
3106 53 |               zdrój mocy na słabych, aby się stali silni, i oto każesz
3107 53 |            zapatrzony w widzenie, modlił się jeszcze długo, lecz na koniec
3108 53 |                   lecz na koniec zbudził się, zwrócił do gromady swą
3109 53 |                  ty, święta głowo, chroń się, albowiem tyś jest namiestnik,
3110 53 |                    I tak mówiąc czepiali się jego szat, on zaś kładł
3111 53 |               areny. Umysły ich oderwały się od ziemi, dusze wzięły lot
3112 53 |                Nereuszowej chaty, rzucił się nagle do nóg Apostoła.~Ów
3113 53 |                   którą umiłowałeś. Módl się za nią.~- Panie! - jęknął
3114 53 |                   ty Go błagaj, ty wstaw się za nią.~I drżał z bólu jak
3115 53 |             przywrócić.~A Piotr wzruszył się tą boleścią. Przy pomniał
3116 53 |                  Synaczku - rzekł - będę się modlił za nią, lecz ty pomnij,
3117 53 |                  że po tym życiu zaczyna się inne, wieczyste.~- Ja wiem!...
3118 53 |            niewinne!...~Tu znów pochylił się i przyłożywszy twarz do
3119 53 |                On ciebie wysłucha! Wstaw się za nią!~A Piotr przymknął
3120 53 |               przymknął powieki i modlił się żarliwie. Letnie błyskawice
3121 53 |               niebo. Winicjusz wpatrywał się przy ich blasku w usta Apostoła,
3122 53 |               było przepiórki nawołujące się po winnicach i głuchy, daleki
3123 53 |                  ją zbawić. Wierz i módl się do Niego, a ja będę się
3124 53 |                  się do Niego, a ja będę się modlił wraz z tobą.~Po czym,
3125 54 |                sobie te głosy. Wydało mu się niepodobieństwem, by wstawiennictwo
3126 54 |                 pozostać bez skutku. Bał się nie mieć nadziei, bał się
3127 54 |                się nie mieć nadziei, bał się wątpić. "Będę wierzył w
3128 54 |            odczuwał przedtem. Zdawało mu się, że potrafi nią dokonać
3129 54 |             minęło. Gdy rozpacz odzywała się jeszcze jękiem w jego duszy,
3130 54 |               pretoriańskie, zmieniające się przy Mamertyńskim więzieniu,
3131 54 |                   lecz tym razem łańcuch się nie otworzył, a natomiast
3132 54 |                 natomiast setnik zbliżył się ku niemu i rzekł:~- Wybacz,
3133 54 |                  i być może, iż obawiają się, aby przychodnie nie roznieśli
3134 54 |                     W południe zmieniają się straże.~Winicjusz zamilkł
3135 54 |               głowę, albowiem zdawało mu się, że pileolus, który miał
3136 54 |            ołowiu. Wtem żołnierz zbliżył się i rzekł przyciszonym głosem~-
3137 54 |            przyciszonym głosem~- Uspokój się, panie. Stróże i Ursus czuwają
3138 54 |                nią. To rzekłszy pochylił się i w mgnieniu oka nakreślił
3139 54 |                   Słońce ranne podniosło się nad mury więzienia, a razem
3140 54 |           Chrystusa. Po chwili zatrzymał się i utkwiwszy wzrok w różowych
3141 54 |              wziąć już kąpiel i namaścić się do snu.~- Mam dla ciebie
3142 54 |             poniecha zemsty i łatwiej da się przejednać. Zobaczę ją dziś
3143 54 |                  mi dobrą nowinę.~- A ty się wykąp i spocznij. Usta masz
3144 54 |                  mówiono, kiedy odbędzie się pierwszy ludus matutinus?~-
3145 54 |             odpowiedź, w której porównał się z Brutusem, to dla Ligii
3146 54 |           Najlepiej mi podziękujesz, gdy się pożywisz i spoczniesz. Na
3147 54 |                 nie dopuszczano. Dowiedz się ty, Petroniuszu, czy rozkaz
3148 54 |                do dnia igrzysk.~- Dowiem się dziś w nocy i jutro rano
3149 54 |                naśladuj mnie.~I rozeszli się, lecz Winicjusz udał się
3150 54 |                 się, lecz Winicjusz udał się do biblioteki i począł pisać
3151 54 |                list Ligii. Słońce wzbiło się już wysoko na niebie i przez
3152 54 |              gromady próżniaków chroniły się pod portyki świątyń, spod
3153 54 |                  oczy Winicjusza poczęły się kleić. Monotonne okrzyki
3154 54 |                  go widzenia. Zdawało mu się, że wśród nocy niesie na
3155 54 |             wołał za nim z daleka: "Wróć się!" Lecz on nie zważał na
3156 54 |                  Potem obrazy poczęły mu się mieszać. Widział przez sen
3157 54 |                tak straszna, iż nie mógł się nawet poruszyć. Za czym
3158 54 |                  okrzyki, które rozległy się tuż obok miejsca, na którym
3159 54 |               przetarł oczy: ulica roiła się od ludzi, lecz dwaj biegacze,
3160 54 |           natłoczona, że lektyka musiała się na chwilę zatrzymać. Wówczas
3161 54 |              niezrozumiałych, przybliżył się do lektyki.~- Pozdrowienie
3162 54 |                  zatrzymuj, gdyż śpieszę się do przyjaciela mego, szlachetnego
3163 54 |                krawędź lektyki, pochylił się ku niemu i patrząc mu wprost
3164 54 |              umilkli obaj, po czym ozwał się głuchy głos Winicjusza:~-
3165 55 |                prosiła go, by dowiedział się, kiedy przypadnie ich kolej,
3166 55 |                  więzienia. Spodziewając się przyjazdu Pomponii i Aulusa,
3167 55 |                uniesienie i to oderwanie się od życia, w którym żyli
3168 55 |              wiarę, że obietnice spełnić się muszą za grobem. "Czy Chrystus (
3169 55 |                jej nie żałował i nie dał się opanować bólowi. Śmierć
3170 55 |              duszą, ale zarazem zdało mu się niepodobieństwem, aby Ligia
3171 55 |                aby Chrystus nie zlitował się nad nią. Jednakże w tym
3172 55 |               opuściwszy szereg, zbliżył się do niego pierwszy i rzekł:~-
3173 55 |   chrześcijańskie na pohańbienie; pytali się o oblubienicę twoją, lecz
3174 55 |                 Petroniusz dowiedziawszy się o wszystkim postanowił działać
3175 55 |                  Augusty, teraz zaś udał się do niej po raz drugi. Zastał
3176 55 |                ojca. Kto wie, czy to, co się stało, nie jest ich zemstą
3177 55 |                 aby virgo magna znalazła się wypadkiem koło Tullianum
3178 55 |             tegoż jeszcze wieczora udała się na Forum do westalek, powierzywszy
3179 55 |                   z których jeden rzucił się na starą Sylwię i zatkał
3180 55 |             uderzeniem.~Po czym zbliżyli się do Rufiusa. Trawiony gorączką
3181 55 |                  sobie sprawy, co dzieje się koło niego, uśmiechał się
3182 55 |                się koło niego, uśmiechał się do nich i mrużył swe śliczne
3183 55 |              dzikie jej krzyki rozlegały się przez noc całą i dzień następny.~
3184 55 |                  ucztę, więc przybrawszy się w ametystową tunikę, przyszła
3185 56 |                  w którym miał rozpocząć się ludus matutinus, tłumy gawiedzi
3186 56 |                otwarcie wrót, wsłuchując się z lubością w ryk lwów, chrapliwe
3187 56 |               głód. Chwilami też zrywała się taka burza dzikich głosów,
3188 56 |            tłumie, że widowiska pociągną się przez całe tygodnie i miesiące,
3189 56 |                 i miesiące, ale spierano się, czy z tą częścią chrześcijan,
3190 56 |                 na raz, zwierzęta zmęczą się, nasycą i do wieczora nie
3191 56 |              uwagę i nie pozwala lubować się, jak należy, widowiskiem.
3192 56 |        widowiskiem. W miarę jak zbliżała się chwila otwarcia korytarzy
3193 56 |                 vomitoriami, lud ożywiał się, rozweselał i spierał o
3194 56 |                widowiska rzeczy. Poczęły się tworzyć stronnictwa, podnoszące
3195 56 |                  arenie, i znów tworzyły się stronnictwa to Samnitów,
3196 56 |                 do amfiteatru. Nie chcąc się utrudzać przed czasem, szli
3197 56 |          osobiście i co chwila rozlegały się okrzyki: "Witaj, Furnius!
3198 56 |               najpiękniejsza, i odzywali się do nich żartobliwymi słowami,
3199 56 |            trumien. Na ten widok cieszył się lud, wnioskując z ich liczby
3200 56 |                 wyziewy ludzkie, wzmogły się jeszcze. Lud huczał w cyrku
3201 56 |      nieprzerwanym już łańcuchem poczęły się zmieniać lektyki senatorów,
3202 56 |                więcej lub mniej znajduje się między nimi, i nikt żadnej
3203 56 |           Winicjuszowi, by otwarcie udał się z nim do amfiteatru i dopiero
3204 56 |             dopiero przy wejściu wymknął się w tłoku i pośpieszył do
3205 56 |                szukasz. My dopytywaliśmy się o dziewicę imieniem Ligia,
3206 56 |               nich stali, drudzy modlili się klęcząc. Tu i owdzie z długich
3207 56 |                 Lecz spod skór wychylały się twarze jasne, oczy w mroku
3208 56 |           znieczuliła ich na wszystka co się koło nich dziać i co ich
3209 56 |                 pytania; inni uśmiechali się do niego, kładąc palce na
3210 56 |             rozpytywał, chwilami potykał się o ciała tych, którzy pomdleli
3211 56 |           zaduchu i gorąca, i przeciskał się dalej w ciemną głąb izby,
3212 56 |                 głąb izby, która zdawała się być tak obszerną jak cały
3213 56 |          amfiteatr.~Lecz nagle zatrzymał się, albowiem zdawało mu się,
3214 56 |                 się, albowiem zdawało mu się, że w pobliżu kraty ozwał
3215 56 |                 że w pobliżu kraty ozwał się jakiś znajomy mu głos. Posłuchawszy
3216 56 |                 zawrócił i przecisnąwszy się przez tłum, stanął blisko.
3217 56 |      miłosierdzia, gdy pozwolił na krzyż się przybić, ale odtąd będzie
3218 56 |           będziecie pogrążeni. Skończyło się miłosierdzie, a przyszedł
3219 56 |                którego zaledwie cnotliwy się ostoi. Żałujcie za grzechy,
3220 56 |                   Po jego słowach ozwały się głosy: "Żałujmy za grzechy
3221 56 |             Winicjuszowi zaś krew ścięła się w żyłach. On, który całą
3222 56 |                to razem wzięte wydało mu się straszne i stokroć okropniejsze
3223 56 |                  o których ciała potykał się czyniąc poszukiwania w głębi
3224 56 |                na arenę, ja zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę.
3225 56 |               wyszedł z cuniculum i udał się do amfiteatru, gdzie miał
3226 56 |                 przykład na Nigidię, aby się zdawało, że rozmawiamy o
3227 56 |            więzienia jako umarłą, reszty się domyślasz.~- Tak - odpowiedział
3228 56 |               Senecjo, który pochyliwszy się ku nim, rzekł:~- Nie wiecie,
3229 56 |                  arena zbyt prędko staje się podobna do jatek rzeźniczych.
3230 56 |                 słupa do słupa zwieszały się girlandy, uwite z róż, lilij,
3231 56 |              rozmawiał głośno, nawoływał się, śpiewał, chwilami wybuchał
3232 56 |                   Wreszcie tupanie stało się podobne do grzmotów i nieustające.
3233 56 |            Zwykle widowisko rozpoczynało się od łowów na dzikiego zwierza,
3234 56 |                na oczy, a zatem bijących się na oślep. Kilkunastu ich,
3235 56 |                widowisko, lecz lud bawił się niezgrabnymi ruchami szermierzy,
3236 56 |             szermierzy, gdy zaś trafiało się, że spotykali się plecami,
3237 56 |               trafiało się, że spotykali się plecami, wybuchał głośnym
3238 56 |         przeciwników. Kilka par sczepiło się jednak i walka poczynała
3239 56 |                  ręce, aby nie rozłączyć się więcej, prawymi walczyli
3240 56 |             widowiska lud zwykle domagał się śmierci ranionych, zwłaszcza
3241 56 |            liczba walczących zmniejszała się coraz bardziej, a gdy wreszcie
3242 56 |                 sobie tak, że spotkawszy się padli obaj na piasek i zakłuli
3243 56 |                 obaj na piasek i zakłuli się na nim wzajemnie. Wówczas,
3244 56 |               ogromne zakłady, zgrywając się częstokroć do nitki. Wraz
3245 56 |                olbrzymie zyski. Zakładał się sam cezar i kapłani, i westalki,
3246 56 |              nawet i trwogą, na ukazanie się szermierzy i niejeden czynił
3247 56 |              ulubieńca.~Jakoż gdy ozwały się przeraźliwe odgłosy trąb,
3248 56 |                   w amfiteatrze uczyniła się cisza oczekiwania. Tysiące
3249 56 |       oczekiwania. Tysiące oczu zwróciło się ku wielkim wrzeciądzom,
3250 56 |          wrzeciądzom, do których zbliżył się człowiek przybrany za Charona
3251 56 |                ukryci. Po czym otworzyły się z wolna obie połowy bramy,
3252 56 |                 której poczęli wysypywać się na jasną arenę gladiatorowie.
3253 56 |                widok tu i owdzie zerwały się po ławkach oklaski, które
3254 56 |                   które wkrótce zmieniły się w jedną ogromną i przeciągłą
3255 56 |                 usta, z których wyrywały się okrzyki. Oni zaś okrążyli
3256 56 |             zbrojami, po czym zatrzymali się przed cesarskim podium dumni,
3257 56 |              salutant!~Za czym rozsunęli się szybko, zajmując osobne
3258 56 |              których najlepiej okazywała się siła, zręczność i odwaga
3259 56 |               spomiędzy "Gallów" wysunął się zapaśnik, znany dobrze miłośnikom
3260 56 |                 Pomiędzy widzami poczęto się zakładać: - Pięćset sestercyj
3261 56 |                  do środka areny, począł się znów cofać z nastawianym
3262 56 |              zniżając głowę przypatrywał się uważnie przez otwory w przyłbicy
3263 56 |                  chwili bowiem zatrzymał się i stanąwszy w miejscu, począł
3264 56 |                  miejscu, począł obracać się tylko nieznacznym ruchem,
3265 56 |              zakute w miedź ciało zbiera się do nagłego rzutu, który
3266 56 |            Dźwięk zębów o tarczę rozległ się kilkakrotnie, lecz Gall
3267 56 |              kilkakrotnie, lecz Gall ani się zachwiał, dając tym świadectwo
3268 56 |                  Cała jego uwaga zdawała się być skupioną nie na trójząb,
3269 56 |               równą szybkością przemknął się pod jego mieczem i wzniesionym
3270 56 |       wzniesionym ramieniem, wyprostował się i rzucił siecią.~Gall, zwróciwszy
3271 56 |                 siecią.~Gall, zwróciwszy się na miejscu, zatrzymał ją
3272 56 |              tarczą, po czym rozskoczyli się obaj. W amfiteatrze zagrzmiały
3273 56 |            ruchach, iż chwilami wydawało się, że chodzi im nie o śmierć
3274 56 |            dwukrotnie jeszcze wywinąwszy się z sieci, począł się na nowo
3275 56 |           wywinąwszy się z sieci, począł się na nowo cofać ku okręgowi
3276 56 |                   Ramię sieciarza oblało się nagle krwią i sieć mu zwisła.
3277 56 |                mu zwisła. Lanio skurczył się i skoczył chcąc zadać cios
3278 56 |                  władać siecią, przegiął się w bok, uniknął pchnięcia
3279 56 |               ziemi. Raz jeszcze wysilił się, wsparł na ręku i wyprężył,
3280 56 |               szyję do ziemi i wsparłszy się obu rękami na ich trzonie,
3281 56 |                  na ich trzonie, zwrócił się w stronę cesarskiej loży.~
3282 56 |        cesarskiej loży.~Cały cyrk począł się trząść od oklasków i ludzkiego
3283 56 |                  im kieszenie. Rozdwoiły się więc życzenia ludu. Na wszystkich
3284 56 |                wszystkich ławach ukazały się w połowie znaki śmierci,
3285 56 |                przed pożarem, zakładając się przeciw niemu, przegrał
3286 56 |                 Peractum est! - rozległy się głosy w amfiteatrze. Lanio
3287 56 |                 piasek, po czym wyprężył się i pozostał nieruchomy.~Merkury
3288 56 |                  świstał, klaskał, śmiał się, podniecał walczących, szalał.
3289 56 |                  o pierś, ciała splatały się w śmiertelnym uścisku, trzeszczały
3290 56 |           potężne członki, miecze topiły się w piersiach i brzuchach,
3291 56 |               tak straszna, że wyrwawszy się z zamętu, poczęli uciekać,
3292 56 |            ołowiem. Na piasku potworzyły się wielkie ciemne plamy; coraz
3293 56 |            walczyli na trupach, potykali się o zbroje, a tarcze, krwawili
3294 56 |                 padali. Lud nie posiadał się z radości, upajał się śmiercią,
3295 56 |           posiadał się z radości, upajał się śmiercią, dyszał nią, nasycał
3296 56 |                  środku areny i chwiejąc się wyciągnęło ku widzom ręce
3297 56 |           wszechwładnego cezara zmieniła się w ucztę. W wazach zapalono
3298 56 |           powstała bójka: ludzie cisnęli się, przewracali, deptali jedni
3299 56 |             przez rzędy siedzeń i dusili się w straszliwym tłoku,, kto
3300 56 |        sprzedawał do amfiteatru. Czyniły się z tego powodu takie zamęty,
3301 56 |           tessery. Augustianie zabawiali się tym razem widokiem Chilona
3302 56 |                  aż paznokcie wpijały mu się w dłonie. Zarówno jego grecka
3303 56 |                 pobladła, czoło operliło się kroplami potu, wargi posiniały,
3304 56 |                  gniew i począł odgryzać się rozpaczliwie.~- Ha, Greku!
3305 56 |             napadali go, on zaś odgryzał się zjadliwie wśród powszechnego
3306 56 |                 Po chwili jednak zbliżył się Petroniusz i dotknąwszy
3307 56 |         przedziały, w których gromadzili się dla wyprostowania nóg i
3308 56 |               nóg i dla rozmowy. Wszczął się ruch ogólny i zwykłe kłótnie
3309 56 |                  miejsc. Z wolna uciszał się gwar i amfiteatr przychodził
3310 56 |                 ładu. Na arenie pojawiła się gromada ludzi, aby tu i
3311 56 |                 i nikt nie wiedział, jak się zachowają, wszyscy oczekiwali
3312 56 |                był skupiony, spodziewano się bowiem scen nadzwyczajnych,
3313 56 |                  ci ludzie, którzy mieli się teraz pojawić, spalili Rzym
3314 56 |                  skarby. Wszakże karmili się krwią niemowląt, zatruwali
3315 56 |              rodzaj ludzki i dopuszczali się najbezecniejszych zbrodni.
3316 56 |               Tymczasem słońce podniosło się wysoko i promienie jego,
3317 56 |             areny, która za chwilę miała się zapełnić męką ludzką i zwierzęcą
3318 56 |                  coś strasznego. Zdawało się, iż w powietrzu unosi się
3319 56 |                się, iż w powietrzu unosi się groza i śmierć. Tłum, zwykle
3320 56 |              Tłum, zwykle wesoły, zaciął się pod wpływem nienawiści w
3321 56 |                dał znak: wówczas pojawił się ten sam starzec przebrany
3322 56 |                  całym amfiteatrze ozwał się pomruk: - Chrześcijanie!
3323 56 |              ciemnych otworach, rozległy się zwykłe krzyki mastygoforów: "
3324 56 |            jednej chwili arena zaludniła się gromadami jakby sylwanów,
3325 56 |           Zwierząt!..." Lecz nagle stało się coś nieoczekiwanego. Oto
3326 56 |               kosmatej gromady podniosły się śpiewające głosy i w tejże
3327 56 |               proszą o litość i że zdają się nie widzieć ni cyrku, ni
3328 56 |             zadawał sobie pytanie: co to się dzieje i co to jest za Christus,
3329 56 |               nieruchomością, nie śmiały się na nich od razu rzucić.
3330 56 |              razu rzucić. Jedne wspinały się na ściany lóż, jakby chciały
3331 56 |                lóż, jakby chciały dostać się do widzów, drugie biegały
3332 56 |                  zwierza. Lud rozgniewał się. Zawrzały tysiące głosów:
3333 56 |             językach. Amfiteatr zatrząsł się od wrzasków. Rozdrażniane
3334 56 |                  do klęczących, to cofać się jeszcze, kłapiąc zębami,
3335 56 |           Wówczas dziesiątki ich rzuciły się w środek, jakby przez wyłom.
3336 56 |                  ryczeć, by przypatrywać się z większą uwagą. Wśród wycia
3337 56 |                lecz na arenie potworzyły się drgające kłęby z ciał psów
3338 56 |          chrześcijanie wbiegli, podniósł się i odwrócił, aby zgodnie
3339 56 |           początku obawa, że fossor mógł się omylić i że Ligia może znajdować
3340 56 |                  że Ligia może znajdować się między ofiarami, odrętwiła
3341 56 |                niego tysiące, gdy wylewa się morze krwi, ta jedna więcej
3342 56 |                ich krwi. A jednak modlił się i powtarzał zeschłymi wargami: "
3343 56 |            Chryste, i Twój Apostoł modli się za nią!" Po czym zapamiętał
3344 56 |                 nią!" Po czym zapamiętał się, stracił świadomość, gdzie
3345 56 |                   gdzie jest, zdawało mu się tylko, że krew na arenie
3346 56 |            wzbiera i wzbiera, że piętrzy się i wypłynie z cyrku na cały
3347 56 |           powtórzył Petroniusz zwracając się w stronę Greka.~A ów zemdlał
3348 56 |                 Ledwie kilka ich rzuciło się na najbliżej klęczących,
3349 56 |          klęczących, inne zaś pokładłszy się i podniósłszy w górę okrwawione
3350 56 |              swych zachceniach, ośmielał się sprzeciwiać, a nawet bywało,
3351 56 |          wszystko w świecie, nie opierał się nigdy, tym bardziej więc
3352 56 |                  bardziej więc nie oparł się teraz, gdy chodziło o ukojenie
3353 56 |                co ujrzawszy lud uspokoił się natychmiast. Usłyszano skrzypienie
3354 56 |                   Psy na ich widok zbiły się w jedną kupę po przeciwległej
3355 56 |                 jeden po drugim wytaczać się na arenę, ogromne, płowe,
3356 56 |          szmaragd do oka, aby przyglądać się lepiej. Augustianie przywitali
3357 56 |               wygłodniałe, nie śpieszyły się do ofiar. Czerwonawy blask
3358 56 |                  Wkrótce ruchy ich stały się niespokojne, grzywy jeżyły
3359 56 |               niespokojne, grzywy jeżyły się, nozdrza wciągały chrapliwie
3360 56 |            skrzepłe sople, drugi zbliżył się do chrześcijanina, trzymającego
3361 56 |                 jelonka.~Dziecko trzęsło się od krzyku i płaczu, obejmując
3362 56 |                  na chwilę życie, starał się oderwać je od szyi, by podać
3363 56 |               które wnet jednak uciszyły się, albowiem chęć patrzenia
3364 56 |                 walce wzajemnej wspinały się na siebie, obejmując się
3365 56 |                 się na siebie, obejmując się łapami jak zapaśnicy i napełniając
3366 56 |               widzieć lepiej, i tłoczyli się w nich na śmierć. Zdawało
3367 56 |                  nich na śmierć. Zdawało się, że uniesione tłumy rzucą
3368 56 |                 że uniesione tłumy rzucą się w końcu na samą arenę i
3369 56 |              oczy, a wówczas rozjaśniały się im twarze i uśmiechali się
3370 56 |               się im twarze i uśmiechali się widząc nad sobą, hen, w
3371 56 |             krzyża. Jemu zaś rozdzierało się serce i mówił: "O Panie!
3372 56 |               zaś opuściwszy podium udał się natychmiast do cuniculów.
3373 56 |                  I nawet lud już zdumiał się, gdy po chwili ujrzał znów
3374 56 |                  ujrzał znów otwierające się kraty. Wypuszczono teraz
3375 56 |              szakale. Cała arena pokryła się jakby ruchomą falą skór
3376 56 |             prócz okropnego przewracania się i kłębienia grzbietów zwierzęcych.
3377 56 |               rzeczywistości, a zmieniło się jakby w orgię krwi, jakby
3378 56 |               wycia i skowyczenia ozwały się tu i owdzie na ławach widzów
3379 56 |                  których siły wyczerpały się wreszcie. Ludziom uczyniło
3380 56 |               wreszcie. Ludziom uczyniło się straszno. Twarze zmierzchły.
3381 56 |          przedziałach wśród ław pojawiły się zastępy czarnych, strojnych
3382 56 |            zadowolenia, oni zaś zbliżyli się do obrębu i przyłożywszy
3383 56 |                 czarne ciała przechylały się w tył, prężąc giętkie łuki
3384 56 |               pierzastych bełtów mieszał się z wyciem zwierząt i okrzykami
3385 56 |          velarium, bo już słońce zniżyło się znacznie.~Tłumy zaś, spoglądając
3386 56 |                  zdziwieniem, zapytywały się wzajem, co za widowisko
3387 56 |              czekało takie, którego nikt się nie spodziewał. Oto cezar,
3388 56 |             czasu opuścił podium, ukazał się nagle na ukwieconej arenie,
3389 56 |           krokiem na środek i skłoniwszy się kilkakrotnie widzom, pod-niósł
3390 56 |                 elegię. W cyrku uczyniła się cisza. Po chwili cezar,
3391 56 |                 rzęsach westalek ukazały się łzy, lud słuchał cicho,
3392 57 |                 Tymczasem słońce zniżyło się ku zachodowi i zdawało się
3393 57 |               się ku zachodowi i zdawało się roztapiać w zorzach wieczornych.
3394 57 |            opuszczać amfiteatr i wylewać się przez wyjścia, zwane vomitoriami,
3395 57 |          opuściwszy swe miejsca, zebrała się przy podium, w którym cezar
3396 57 |            podium, w którym cezar ukazał się znowu, by słuchać pochwał.
3397 57 |                było to dosyć, spodziewał się bowiem zapału dochodzącego
3398 57 |                dłonie, a Rubria schyliła się przy tym tak, że aż rudawa
3399 57 |                 sam siebie.~- Tak i mnie się zdawało, a jednak ten lud?...~-
3400 57 |                  żądać od mieszańców aby się znali na poezji?~- Więc
3401 57 |                  w inną stronę, pochylił się ku niemu i szepnął:~- Pieśń
3402 57 |                do życzenia.~A Nero oblał się rumieńcem wstydu, jakby
3403 57 |            bogowie najlepiej wiedzą, czy się jej boję.~I tak mówiąc począł
3404 57 |            chwili odrzekł:~- Nie gniewaj się... Wiesz, że cię kocham... "
3405 57 |                   mówił dalej Nero - ale się wolę zamknąć i polerować
3406 57 |                  i Sekundus Karynas, ale się ich pozbędę zaraz.~To rzekłszy
3407 57 |              wyjechać na wieś, zamkniesz się w twoim domu i nie będziesz
3408 57 |              opuszczał.~Po czym rozśmiał się i rzekł:~- Gdy poślę Akratusa
3409 57 |                Chilo.~To rzekłszy począł się oglądać i spytał: - A co
3410 57 |                 oglądać i spytał: - A co się stało z Chilonem?~Chilo
3411 57 |                  pieśń cezara, przysunął się i rzekł:~- Jestem, świetlisty
3412 57 |                 że humor cezara poprawił się, poczęli się śmiać i wołać:~-
3413 57 |             cezara poprawił się, poczęli się śmiać i wołać:~- Nie, panie!
3414 57 |                   zawołał Nero. - Chcesz się wykręcić od następnych widowisk!
3415 57 |           obecnych, którzy znowu zaczęli się śmiać. Cezar zaś, zwróciwszy
3416 57 |             śmiać. Cezar zaś, zwróciwszy się do Senecjona i do Suiliusza
3417 57 |             zaledwie z połową zdołaliśmy się załatwić. Na to stary Akwilus
3418 57 |                  pomyślał chwilę i ozwał się: - Te widowiska, w których
3419 57 |               przesądny Westynus zbudził się nagle z zamyślenia i spytał
3420 57 |              ciepła. Przed cyrkiem snuły się jeszcze tłumy, ciekawe widzieć
3421 57 |              milczące. Tu i ówdzie ozwał się poklask i ścichł zaraz.
3422 57 |                walka, w której zawziąłem się zwyciężyć, to jest jakby
3423 57 |             jakaś ciemna postać zbliżyła się do nich i spytała:~- Czy
3424 57 |                  że ona w gorączce modli się i powtarza imię twoje.~A
3425 57 |                ją od hańby, bo kaci boją się - mówił młody chłopiec. -
3426 57 |                 na gorączkę lub podusili się z zaduchy.~- Ktoś ty jest? -
3427 57 |                  ale widząc, że ów modli się w tej chwili, podniósł głowę
3428 57 |                  do więzienia?~- Nająłem się, panie, do wynoszenia ciał
3429 57 |                miasta.~Petroniusz począł się przypatrywać uważniej ślicznej
3430 57 |                  Wtem Winicjusz przestał się modlić i rzekł:~- Powiedz
3431 57 |                 zwykłą martwotę, zbudził się w nim żołnierz, któremu
3432 57 |             wolna. - Mniemasz, że stróże się zgodzą? -spytał Petroniusz.~-
3433 57 |              Winicjusz. - Stróże chcieli się zgodzić nawet na jej ucieczkę,
3434 57 |                 góry. Wówczas połączycie się, a potem..."~Tu zamyślił
3435 57 |                  a potem..."~Tu zamyślił się na chwilę, a następnie machnąwszy
3436 57 |                   Niech Chrystus zmiłuje się nad nią - rzekł Winicjusz -
3437 57 |                rzekł Petroniusz. - Niech się wyrywa, jak mu się podoba,
3438 57 |                 Niech się wyrywa, jak mu się podoba, ale nie razem z
3439 57 |                 Po czym Nazariusz począł się żegnać, obiecując przyjść
3440 57 |            stróżami miał nadzieję ułożyć się jeszcze tej nocy, ale przedtem
3441 57 |               odchodnym jednak zatrzymał się jeszcze i wziąwszy na stronę
3442 57 |                  czasu grzmoty rozlegały się na siedmiu wzgórzach, oni
3443 57 |          następnie, uspokojeni, gotowali się do słodkiego spoczynku.~
3444 57 |                 Petroniusz dowiedziawszy się o jego powrocie wyszedł
3445 57 |                 Nazariusz poszedł ułożyć się ze stróżami, a ja widziałem
3446 57 |                  który mi nakazał modlić się i wierzyć.~- To dobrze.
3447 57 |                  swym cubiculum i począł się modlić.~O wschodzie słońca
3448 57 |               spotkanie, ów zaś wzruszył się na widok młodego pana i
3449 57 |        wzruszenie, nad którym nie starał się nawet zapanować.~- Więc
3450 57 |                 jęknęła lub nie odezwała się w chwili, gdy będziemy przechodzili
3451 57 |                natężoną uwagą, iż zdawał się naprzód odgadywać, co Nazariusz
3452 57 |                  orszakiem, ale będziemy się ociągali, by zostać w tyle.
3453 57 |             jasny, a potem nagle zerwała się burza. Dziś niebo znów pogodne,
3454 57 |             świątyni Libityny, jak tylko się ściemni, chociaż wynosimy
3455 57 |           Winicjusza.~Petroniusz zwrócił się do niego.~- Mówiłem wczoraj -
3456 57 |               wyniosą jako umarłą, zdaje się, że nikomu najmniejsze podejrzenie
3457 57 |                 Niger..~Na tym skończyła się rozmowa. Niger udał się
3458 57 |                  się rozmowa. Niger udał się do gospody, do swoich ludzi.
3459 57 |                 Dla Winicjusza rozpoczął się dzień pełen niepokoju, gorączki,
3460 57 |            oczekiwania.~- Sprawa powinna się udać, bo jest dobrze pomyślana -
3461 57 |               siebie:~- Na Polluksa! Jak się to jednak szerzy! I jak
3462 57 |                  to jednak szerzy! I jak się trzyma dusz ludzkich!...
3463 57 |                  grozą ludzie wyrzekliby się od razu wszystkich bogactw
3464 57 |             odparł Winicjusz.~I rozeszli się. Petroniusz wrócił do cubiculum.
3465 57 |              więzienie, stamtąd zaś udał się aż na stok Watykańskiego
3466 57 |             otrzymał chrzest. Zdawało mu się, że w tej chacie Chrystus
3467 57 |               odnalazłszy ją i rzuciwszy się na ziemię, wytężył wszystkie
3468 57 |          modlitwie o litość i zapamiętał się w niej tak, że zapomniał,
3469 57 |               zapomniał, gdzie jest i co się z nim dzieje.~Po południu
3470 57 |              polnych. Powietrze uczyniło się parne; niebo nad miastem
3471 57 |                  Gór Sabińskich zbierały się nisko u brzegu widnokręgu
3472 57 |           Palatynie - rzekł. - Pokazałem się tam umyślnie i zasiadłem
3473 57 |             północy, gdyż przedtem muszę się wyspać. Jakoż będę, a dobrze
3474 57 |                   Uważałeś, że zapowiada się burza?~- Tak.~- Jutro ma
3475 57 |         przeszkodzi.~To rzekłszy zbliżył się i dotknąwszy ramienia Winicjusza
3476 57 |                  blisko...~Jakoż wieczór się zbliżał, a ciemność poczęła
3477 57 |             Potem na przemian to czyniło się cicho, to znów przechodziły
3478 57 |                krótkie ulewy.~- Spieszmy się - rzekł wreszcie Winicjusz. -
3479 57 |                ulicę. Petroniusz uzbroił się także w krótki rzymski nóż,
3480 57 |              wzniesionych lub budujących się dopiero domów i mokre płyty
3481 57 |                   Jestem, panie! - ozwał się głos wśród dżdżu.~- Wszystko
3482 57 |               drogi. Jak tylko ściemniło się, byliśmy na miejscu. Ale
3483 57 |                na miejscu. Ale schrońcie się pod okop, bo przemokniecie
3484 57 |             Jakoż obawa Nigra sprawdziła się, gdyż niebawem począł sypać
3485 57 |              gęstszy. Powietrze oziębiło się natychmiast.~Oni zaś stojąc
3486 57 |               przeczekać burzę. Ale boję się, żeby nie odłożono wynoszenia
3487 57 |           szumieć ulewa. Chwilami zrywał się wiatr i niósł od strony
3488 57 |              straszną woń rozkładających się ciał, które grzebano płytko
3489 57 |                  to pochodnie!~I zwrócił się do ludzi:~- Baczyć, by muły
3490 57 |        Petroniusz.~Jakoż światła stawały się coraz wyraźniejsze. Po chwili
3491 57 |              było już odróżnić chwiejące się pod powiewem płomienie pochodni.~
3492 57 |         płomienie pochodni.~Niger począł się żegnać znakiem krzyża i
3493 57 |            bliżej i wreszcie, zrównawszy się z świątyńką Libityny, zatrzymał
3494 57 |            świątyńką Libityny, zatrzymał się. Petroniusz, Winicjusz i
3495 57 |            Winicjusz i Niger przycisnęli się w milczeniu do kopca, nie
3496 57 |            znaczy. Lecz tamci zatrzymali się tylko dlatego, by poobwiązywać
3497 57 |                  tylko trumna zatrzymała się naprzeciw świątyńki.~Winicjusz
3498 57 |                dobiegli, w ciemności dał się słyszeć pełen bólu głos
3499 57 |                  pierwszy w życiu coś mu się nie udało i że po raz pierwszy
3500 57 |                  w walce.~"Fortuna zdaje się mnie opuszczać - mówił sobie -