Rozdzial

4001 67 |         przymknęły się, piersi podniosły się lekkim westchnieniem i zapadła
4002 67 |               tak ogromną. że zapamiętał się zupełnie. Teokles kilkakrotnie
4003 67 |              uchylonej zasłony ukazywała się złotowłosa głowa Eunice,
4004 67 |                 widząc i nie słysząc, co się wokół niego dzieje, z sercem
4005 68 |                chcąc drażnić cezara udał się za nim wraz z innymi augustianami
4006 68 |            mówili, a zwłaszcza przekonać się, czy Tygellin nie obmyśli
4007 68 |                 dosięgnąć, będzie starał się jeszcze wywrzeć jakimkolwiek
4008 68 |                 przedstawienie skończyło się zupełnie inaczej, niż sobie
4009 68 |              tracąc zimnej krwi, zbliżył się do niego z całą swobodą
4010 68 |               dobroć?~- Nie potrzebujesz się wymieniać. Każdy w Rzymie
4011 68 |                 z Rzymu wieści rozchodzą się na cały świat.~- I jesteś
4012 68 |             świat.~- I jesteś pewien, że się to spodoba w Achai? - Na
4013 68 |               mnie.~Winicjusz uśmiechnął się na to i odrzekł:~- Ona była
4014 68 |                wiatrów? Bóstwa nie lubią się powtarzać.~- Gdy wróci jej
4015 68 |              drzew rozmawiali, trzymając się za ręce, o dawnych bólach
4016 68 |              było nic gorzkiego. Zdawało się obojgu, że całe lata przetoczyły
4017 68 |                 że całe lata przetoczyły się nad ich głowami i że ta
4018 68 |               potężniejszą, nie obawiali się już ni jego złości, ni jego
4019 68 |               czuwał nad nią i wpatrując się w jej uśpioną twarz myślał
4020 68 |             kwiat; teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta, ręce
4021 68 |            pobladły i oczy nawet zdawały się być mniej błękitne niż przedtem.
4022 68 |               Petroniusz na próżno silił się, by wynaleźć w niej dawne
4023 68 |                 nad uśpioną, wydawało mu się, że czuwa nad światem całym.~
4024 69 |          ocaleniu Ligii szybko rózniosła się wśród rozbitków chrześcijańskich,
4025 69 |                pogromu. Wyznawcy poczęli się schodzić, by oglądać tę,
4026 69 |                 nad którą jawnie okazała się łaska Chrystusowa. Przyszedł
4027 69 |                  Miriamą, u których krył się dotychczas Piotr Apostoł,
4028 69 |                  o głosie, który odezwał się w jego duszy i nakazał mu
4029 69 |             przeczekać burzę, albo kryli się najstaranniej, nie odważając
4030 69 |             najstaranniej, nie odważając się zbierać na wspólne modlitwy
4031 69 |           Apostoł długo nie śmiał ukazać się w domu Petroniusza, wreszcie
4032 69 |          zupełnie, cała postać pochyliła się, a w twarzy tyle miał smutku
4033 69 |                  gdy Chrystus sam poddał się męce i śmierci, nie może
4034 69 |                śmierci, nie może uchylić się od niej nikt. Jednakże krajało
4035 69 |              niej nikt. Jednakże krajało się w nich serce na widok Apostoła,
4036 69 |                  spotkać Pomponię i udać się dalej do Sycylii, począł
4037 69 |                 był młodszym, opasowałeś się i chodziłeś, kędyś chciał,
4038 69 |                   kędyś chciał, lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz
4039 69 |               domu Pana.~Po czym zwrócił się do nich, mówiąc: "Pamiętajcie
4040 69 |          błogosławił ich, oni zaś tulili się do niego, czując, że to
4041 69 |                  wyznawców. Teraz wydało się, że dwaj naczelnicy nowej
4042 69 |         dotychczas przy życiu i znajdują się w stolicy, postanowiono
4043 69 |           wszelką cenę, gdyż spodziewano się, iż dopiero wraz z ich śmiercią
4044 69 |                osłaniające twarze, udali się do domu Miriam, u której
4045 69 |      zaniepokojona, a miejscami zbierały się gromady ciekawych. Tu i
4046 69 |                Tarsu, i Linus znajdowali się również przy boku Apostoła.~
4047 69 |                przez tortury, nie zrosły się dotychczas. Raz jednak znalazłszy
4048 69 |        dotychczas. Raz jednak znalazłszy się w podziemiu, uczuli się
4049 69 |                  się w podziemiu, uczuli się bezpieczni i przy świetle
4050 69 |                Apostoła, mówiąc:~- Chroń się, pasterzu nasz, albowiem
4051 69 |              nasz, albowiem nie ostać ci się w Rzymie. Przechowaj żywą
4052 69 |                    wołali inni czepiając się szat jego.~On zaś odpowiedział:~-
4053 69 |                opuści Rzymu, i sam wahał się, co uczynić, gdyż już od
4054 69 |                gdyż już od dawna wkradła się w duszę jego niepewność,
4055 69 |              ginącym i oto Nero rozsiada się w chwale nad światem, straszny,
4056 69 |                  Co mam czynić? Jakoż mi się ostać? i jakoż, starzec
4057 69 |             ukryciu imię Twoje?"~I wahał się. Wierzył, że prawda żywa
4058 69 |        potężniejszej.~Często wydawało mu się, iż jeśli sam opuści Rzym,
4059 69 |             gołębie lub jako owce, które się tam pasą wśród cząbrów i
4060 69 |                   Ma-li on jeden uchylić się od tego? I co odpowie Panu,
4061 69 |            nowinę". Siły jego wyczerpały się w podróżach i trudach, aż
4062 69 |               sobie, że nie jemu mierzyć się z cezarem Romy i że dzieła
4063 69 |              błagalnymi głosami:~- Chroń się, Rabbi, i nas wyprowadź
4064 69 |               tobą, Nauczycielu rozsroży się moc piekielna, wówczas ci,
4065 69 |                Po chwili jednak podniósł się i wyciągając nad klęczącymi
4066 69 |                będzie uwielbione i niech się stanie wola Jego!~
4067 70 |                  ciemne postaci posuwały się drogą Appijską ku równinom
4068 70 |                 coraz wyraźniej bramował się u dołu barwą szafranną.
4069 70 |             równinę ku miastu, wychylały się z cienia. Rozjaśniała się
4070 70 |                się z cienia. Rozjaśniała się stopniowo zieloność nieba,
4071 70 |               zieloność nieba, nasycając się złotem. Za czym wschód zaczął
4072 70 |                 Albańskie, które ukazały się cudne, liliowe, jakby z
4073 70 |            blasków złożone.~Świt odbijał się w drżących na liściach drzew
4074 70 |                   Potem słońce wychyliło się przez przełęcz gór, ale
4075 70 |                  Apostoła. Oto wydało mu się, iż złocisty krąg, zamiast
4076 70 |           złocisty krąg, zamiast wznosić się wyżej i wyżej na niebie,
4077 70 |                  wyżej na niebie, zsunął się ze wzgórz i toczy się po
4078 70 |             zsunął się ze wzgórz i toczy się po drodze.~Wówczas Piotr
4079 70 |                  Wówczas Piotr zatrzymał się i rzekł:~- Widzisz tę jasność,
4080 70 |                 tę jasność, która zbliża się ku nam? - Nie widzę nic -
4081 70 |               Lecz Piotr po chwili ozwał się przysłoniwszy oczy dłonią:~-
4082 70 |               potrząsał, a blask rozlewa się coraz szerzej na równinie.~
4083 70 |                 kosztur podróżny wysunął się na ziemię, oczy patrzyły
4084 70 |               otwarte, w twarzy malowało się zdumienie, radość, zachwyt.~
4085 70 |            radość, zachwyt.~Nagle rzucił się na kolana z wyciągniętymi
4086 70 |             kolana z wyciągniętymi przed się ramionami, a z ust jego
4087 70 |           ramionami, a z ust jego wyrwał się okrzyk:~- Chryste! Chryste!...~
4088 70 |                   po czym w ciszy ozwały się przerywane łkaniem słowa
4089 70 |               słowa. Nazariuszowi wydała się już, że omdlał lub umarł,
4090 70 |              tegoż jeszcze wieczora udał się na cmentarz ostriański,
4091 70 |             chrzcić tych, którzy chcieli się skąpać w wodzie życia.~I
4092 70 |               liczniejsze tłumy. Zdawało się, że z każdej łzy męczeńskiej
4093 70 |             każdej łzy męczeńskiej rodzą się nowi wyznawcy i że każdy
4094 70 |               każdy jęk na arenie odbija się echem w tysiącznych piersiach.
4095 70 |                  piersiach. Cezar pławił się we krwi, Rzym i cały świat
4096 70 |                  z miłości dla ludzi dał się ukrzyżować, by odkupić ich
4097 70 |                 że teraz dopiero zaczyna się jej zwycięstwo. Zrozumiał
4098 71 |                 LXXI~Aż wreszcie spełnił się czas dla obu Apostołów.
4099 71 |                dziwił tłum, który zebrał się przed więzieniem, gdyż w
4100 71 |                że korowód ów nie składał się z ciekawych, ale z wyznawców,
4101 71 |          Apostoła. Po południu otworzyły się wreszcie bramy więzienia
4102 71 |                 więzienia i Piotr ukazał się wśród oddziału pretorianów.
4103 71 |              pretorianów. Słońce zniżyło się już nieco ku Ostii, dzień
4104 71 |              hełmów żołnierskich ukazała się jego biała głowa, płacz
4105 71 |               biała głowa, płacz rozległ się w tłumie, lecz natychmiast
4106 71 |                tyle majestatu. Zdawać by się mogło, iż to monarcha posuwa
4107 71 |             mogło, iż to monarcha posuwa się, otoczony przez lud i żołnierzy.
4108 71 |               wszystkich stron podniosły się głosy: "Oto Piotr odchodzi
4109 71 |            śmierci na Golgocie nie stało się dotychczas nic równie wielkiego
4110 71 |               drodze ludzie zatrzymywali się ze zdziwieniem na widok
4111 71 |                  uliczne. Orszak posuwał się wśród domów świeżo wzniesionych,
4112 71 |            zbroje żołnierzy lub podniósł się szmer modlitw. Piotr słuchał
4113 71 |                  a ja idę do Ciebie, bom się spracował bardzo."~Przechodząc
4114 71 |               roje ludzi, przesuwających się przed jego oczyma, mówił
4115 71 |            Wierni z Zatybrza przyłączyli się do pochodu i uczyniła się
4116 71 |                się do pochodu i uczyniła się gęstwa ludu tak wielka,
4117 71 |                 pretorianom, domyśliwszy się wreszcie, iż prowadzi jakowegoś
4118 71 |             otaczają wierni, zaniepokoił się zbyt małą liczbą żołnierzy.
4119 71 |                lub wściekłości nie ozwał się w tłumie. Twarze były przejęte
4120 71 |                 Pana ziemia rozstępowała się z przerażenia, a umarli
4121 71 |          przerażenia, a umarli podnosili się z grobów, myśleli, że i
4122 71 |            widome, po których nie zatrze się przez wieki śmierć Apostoła.
4123 71 |                 W tej zaś myśli polecali się miłosierdziu Zbawiciela.~
4124 71 |               spokojnie. Wzgórza zdawały się wygrzewać i odpoczywać w
4125 71 |                 słońcu. Pochód zatrzymał się wreszcie między .cyrkiem
4126 71 |            Watykańskim. Żołnierze wzięli się teraz do kopania dołu, inni
4127 71 |                złotych blaskach, zwrócił się po raz ostatni ku miastu.
4128 71 |                  ale i ładu, które stało się głową świata, jego ciemięzcą,
4129 71 |            nieprzerwanie.~Słońce chyliło się jeszcze bardziej ku Ostii
4130 71 |                bardziej ku Ostii i stało się wielkie i czerwone. Cała
4131 71 |          niezmiernym. Żołnierze zbliżyli się do Piotra, by go rozebrać.~
4132 71 |                rozebrać.~Lecz on, modląc się, wyprostował się nagle i
4133 71 |                  modląc się, wyprostował się nagle i wyciągnął wysoko
4134 71 |              prawicę. Oprawcy zatrzymali się jakby onieśmieleni jego
4135 71 |         bliższych znajomych, zatrzymywał się i rozmawiał z nimi, gdyż
4136 71 |                  równinę, która ciągnęła się. przed nim, i na Góry Albańskie,
4137 71 |               począł zapadać. Góry stały się purpurowe, a podnóża ich
4138 71 |                  domami na drodze bawiły się dzieci spoglądając z ciekawością
4139 71 |          harmonia, która z ziemi zdawała się podnosić ku niebu. A Paweł
4140 71 |                  i serce przepełniało mu się radością na myśl, że do
4141 71 |          wszystkiemu wierzy, wszystkiego się nadziewa, wszystko wytrwa.~
4142 71 |              blaskom wieczornym i modlił się. Tak! chwila nadeszła, ale
4143 71 |              Potykaniem dobrym potykałem się, wiaręm zachował, zawodum
4144 72 |                  dawnemu, tak iż zdawało się, że to miasto, które podbiło
4145 72 |             które podbiło świat, poczyna się wreszcie z braku przewodników
4146 72 |                  bóstwo w Neronie, wydał się on w końcu bóstwem śmierci.
4147 72 |                  miasto, strach rozsiadł się po domach i w sercach, ale
4148 72 |           sercach, ale portyki wieńczyły się bluszczem i kwiatami, nie
4149 72 |                   Ludzie, którzy budzili się z rana, zadawali sobie pytanie,
4150 72 |        ciągnących za cezarem, powiększał się z dniem każdym.~Pizo przypłacił
4151 72 |                domów. Skazani płaszczyli się jeszcze w listach, pełnych
4152 72 |               dla dzieci ocalić. Zdawało się w końcu, że Nero umyślnie
4153 72 |              przebiera wszelką miarę, by się przekonać, do jakiego stopnia
4154 72 |                cezara.~A senat płaszczył się przed straszliwym władcą,
4155 73 |                 tu, carissime, co dzieje się w Rzymie, a czego nie wiemy,
4156 73 |            kamień w wodę, fale rozchodzą się coraz dalej i dalej na okół,
4157 73 |               potu i łez ludzkich buduje się w Rzymie Domus Aurea. Być
4158 73 |               nie zmarli, lecz narodzili się w chwale. Dusze nasze ich
4159 73 |                oczy płaczą, serca weselą się ich weselem. O tak, drogi,
4160 73 |            miłość nakazał, więc miłujemy się wszyscy. Nieraz, gdy słońce
4161 73 |             czasach, które dziś snem nam się wydają, a gdy pomyślę, jak
4162 73 |             miłować, przeto nie miłowali się i między sobą i stąd szła
4163 73 |                 stoików, do której garną się ludzie cnotliwi, hartuje
4164 73 |                  to tobie, któryś więcej się uczył i więcej rozumiesz
4165 73 |              chrześcijaninem, zalibyście się nie czuli bezpieczniejsi,
4166 73 |        nieśmiertelną i że oboje miłujemy się w Chrystusie, a w takiej
4167 73 |                 przyjdzie śmierć, miłość się ostoi, gdyż ostoją się dusze.
4168 73 |            miłość się ostoi, gdyż ostoją się dusze. Zanim oczy moje otworzyły
4169 73 |                Zanim oczy moje otworzyły się na światło, gotów byłem
4170 73 |                   oboje z Ligią cieszymy się nadzieją, że cię ujrzymy
4171 73 |                 walka z Tygellinem miała się ku końcowi. Petroniusz wiedział
4172 73 |             arbiter elegantiae stawał mu się tylko ciężarem. Gdy Petroniusz
4173 73 |            wspaniałe dzieła sztuki stały się przedmiotem pożądliwości
4174 73 |          znajomość rzeczy greckich mogły się przydać. Lecz z wolna Tygellin
4175 73 |             danym razie postąpi, zdawało się więc rzeczą roztropniejszą
4176 73 |                  on zaś chociaż domyślał się podstępu, wyjechał, może
4177 73 |      pretoriańską. Lecz on dowiedziawszy się o tym nie okazał ni trwogi,
4178 73 |             wprost, więc zobaczycie, jak się zmiesza, gdy go zapytam,
4179 73 |        Petroniusz odebrawszy go zamyślił się nieco, po chwili jednak
4180 73 |           odpisał, co następuje:~"Cieszę się waszym szczęściem i podziwiam
4181 73 |                 do Sycylii, by podzielić się ze mną waszym chlebem i
4182 73 |                 że to Chrystus, nie będę się sprzeczał z tobą. Tak! Nie
4183 73 |             Prometeusz również poświęcił się dla ludzi, ale eheu! Prometeusz
4184 73 |                 Tarsu pamiętam i zgadzam się, że gdyby na przykład Ahenobarbus
4185 73 |             tylko filozofów: jeden zowie się Pirron, drugi Anakreont.
4186 73 |                 Tobie, carissime, wydaje się, że wasz Olimp wyższy jeszcze,
4187 73 |                   Na myśl o tym śmiać mi się chce, mój drogi, boć przecie
4188 73 |                  że dla Chrystusa trzeba się wyrzec różanych wieńców,
4189 73 |                  i że różami zawsze będą się cieszyły oczy moje, a woń
4190 73 |                 Tanatos. Dla was poczyna się świt życia, a dla mnie słońce
4191 73 |                 mówić długo. Tak musiało się skończyć. Ty, który znasz
4192 73 |                 chciałem, i umrę, jak mi się podoba.~Nie bierzcie tego
4193 73 |         niespodziana. Przy tym ty mylisz się, Winicjuszu, twierdząc,
4194 73 |                 domu Aulusów: "Różnym ja się, przeróżnym napatrzył narodom,
4195 73 |                 niech wam Sycylia zmieni się w ogród Hesperyd, niech
4196 73 |              waszego domu niech gnieżdżą się białe gołębie."~
4197 74 |               Jakoż Petroniusz nie mylił się. W dwa dni później młody
4198 74 |     wiadomościami o wszystkim, co działo się na dworze cezara.~Zguba
4199 74 |                  rozkazem, aby zatrzymał się w Cumae i czekał tam dalszych
4200 74 |          uprzedzić wyrok.~I nagle począł się śmiać jak człowiek, który
4201 74 |                 na doskonałą myśl cieszy się z góry jej wykonaniem.~A
4202 74 |                jego niewolnicy rozbiegli się zapraszając wszystkich bawiących
4203 74 |                  kąpiel, po której kazał się ubrać westyplikom, i świetny,
4204 74 |              którego liście przedzierały się promienie słoneczne pstrząc
4205 74 |                  usłyszawszy to odsunęła się nagle od niego i głosem,
4206 74 |                panie?~Następnie zbliżyła się znów i poczęła patrzeć na
4207 74 |                Po chwili twarz jej stała się blada jak płótno, on zaś
4208 74 |                 płótno, on zaś uśmiechał się ciągle i wreszcie rzekł
4209 74 |                nawet uczty cezara wydają się nudne i barbarzyńskie, poczęli
4210 74 |                 i barbarzyńskie, poczęli się schodzić tłumnie, nikomu
4211 74 |            niechęci cezara, ale zdarzało się już to tyle razy i tyle
4212 74 |                  nogą. W sali rozchodził się lekki zapach fiołków; światła
4213 74 |               nie ciężył nikomu i zdawał się sam przez się wykwitać.
4214 74 |            nikomu i zdawał się sam przez się wykwitać. Wesołość i swoboda
4215 74 |             Wesołość i swoboda rozlewały się wraz z wonią fiołków po
4216 74 |          wyszukanych potraw, rozochociły się serca biesiadników. Rozmowy
4217 74 |                ostatnich czasach wsławił się na arenie, i o najnowszych
4218 74 |                 książkach, jakie ukazały się u Atraktusa i Sozjuszów.
4219 74 |                   młode zaś głosy ozwały się im do wtóru. Potem tancerki
4220 74 |                  syta, Petroniusz uniósł się nieco na swym syryjskim
4221 74 |             koniec i tacy, którzy wahali się z przyjęciem, tak rzecz
4222 74 |                  posadzkę, a gdy rozbiło się w drobne szczątki, rzekł
4223 74 |           spojrzenia:~- Drodzy, weselcie się, zamiast zdumiewać. Starość,
4224 74 |          niepokojem kilka głosów.~- Chcę się weselić, pić wino, słuchać
4225 74 |         uwieńczoną głową. Już pożegnałem się z cezarem i czy chcecie
4226 74 |                innych postępków nie było się można spodziewać. Ale kaleczyć
4227 74 |              dłużej już za ciebie płonić się nie chcę, nie mogę. Wycie
4228 74 |                  i za głos jego wstydzić się nie mam obowiązku. Bądź
4229 74 |                 Lecz Petroniusz rozśmiał się tak szczerym i wesołym śmiechem,
4230 74 |               oczyma po obecnych i ozwał się:~- Weselcie się i odpędźcie
4231 74 |                  i ozwał się:~- Weselcie się i odpędźcie daleko trwogę.
4232 74 |              trwogę. Nikt nie potrzebuje się chwalić, że tego listu wysłuchał,
4233 74 |               wysłuchał, ja zaś pochwalę się nim chyba Charonowi w chwili
4234 74 |              głowę Petroniusza pochyliła się nad nim i rzekła:~- Panie,
4235 74 |              tobą.~Petroniusz uśmiechnął się, podniósł się nieco, dotknął
4236 74 |                 uśmiechnął się, podniósł się nieco, dotknął ustami jej
4237 74 |                  chwili krew jej poczęła się zlewać i łączyć z jego krwią.~
4238 74 |                chorowodowi i znów ozwały się cytry i głosy, śpiewano
4239 74 |        Anakreonta, w której poeta skarży się, że znalazł raz pod drzwiami
4240 74 |             bóstwa, słuchali uśmiechając się i blednąc. Petroniusz po
4241 74 |                 i chciałby jeszcze oddać się Hypnosowi, zanim Tanatos
4242 74 |                 zawsze.~Jakoż usnął. Gdy się rozbudził, głowa dziewczyny
4243 74 |                oparł ją na wezgłowiu, by się jej raz jeszcze przypatrzyć.
4244 74 |                 dźwięki umilkły, zwrócił się raz jeszcze do biesiadników
4245 Epi|                wodzą Windeksa nie zdawał się być zbyt groźnym. Cezar
4246 Epi|               rok życia i nikt nie śmiał się spodziewać, by świat wnet
4247 Epi|               ludzka i cnota, rozluźniły się węzły rodzinne, a znikczemniałe
4248 Epi|           których pokonał. Świat wydawał się jedną orgią, krwawą i błazeńską,
4249 Epi|                  lecz zarazem wszczepiło się mniemanie, że przyszedł
4250 Epi|                nowych łupiestw, niewiele się troszczył o zbuntowane legie
4251 Epi|                go lichym artystą, zerwał się i wyjechał do Rzymu. Rany
4252 Epi|                  pobyt w Grecji, otwarły się w jego sercu na nowo i chciał
4253 Epi|                   to jedynie dlatego, by się z nich naśmiewać. Wjazd
4254 Epi|          mistrza-półboga, nie chciała mu się w głowie pomieścić. Czuł
4255 Epi|                 w głowie pomieścić. Czuł się istotnie olimpijskim i przez
4256 Epi|                 jego własny. Jakoż mogło się wydawać w dniu tego tryumfu,
4257 Epi|           kolumny i mury świątyń pokryły się napisami, w których wytykano
4258 Epi|                widząc, że zamiast starać się o środki i wojsko, stara
4259 Epi|                 o środki i wojsko, stara się jedynie o wyrażenia trafnie
4260 Epi|                Jakoż postępki jego stały się gorączkowe. Co dzień tysiące
4261 Epi|             przez głowę. Chwilami zrywał się, by przeciw niebezpieczeństwu
4262 Epi|        galijskich legij. I uśmiechała mu się dusza do tego widowiska,
4263 Epi|               którym złota epoka pocznie się dla niego i Rzymu. Czasem
4264 Epi|                Jeruzalem, albo rozczulał się myślą, że jako wędrowny
4265 Epi|             dotąd ludzkość.~I tak rzucał się, szalał, grał, śpiewał,
4266 Epi|                  błazeńska komedia miała się widocznie ku końcowi.~Gdy
4267 Epi|                  o Galbie i przyłączeniu się Hiszpanii do buntu doszły
4268 Epi|                 do Aleksandrii wydało mu się dziełem wielkim, zdumiewającym
4269 Epi|               zbuntowanych legij zdawały się jednak znów przechylać szalę
4270 Epi|         przybycia gońca, lecz zbudziwszy się, próżno wołał na straże
4271 Epi|              odleglejszych zakątkach, co się naprędce zrabować dało.
4272 Epi|            zestraszył ich, on zaś błąkał się samotny po domu, napełniając
4273 Epi|                stracenia, lecz on łudził się jeszcze. A gdyby ubrany
4274 Epi|               senatu, czyż senat oparłby się łzom i wymowie? Gdyby użył
4275 Epi|            ktokolwiek w świecie zdołałby się mu oprzeć? Czyżby mu nie
4276 Epi|              małymi oddziałami rozsypali się po mieście. Niedaleko już
4277 Epi|                   Wówczas płaszcz zsunął się z głowy jeźdźca i żołnierz,
4278 Epi|               tej samej chwili przesuwał się obok niego, poznał władcę,
4279 Epi|           zrozumiał na koniec, że zbliża się godzina śmierci. Opanował
4280 Epi|                chmury zaś owej wychylają się ku niemu twarze, w których
4281 Epi|             stracić wszystko wydawało mu się szczytem tragedii. I wierny
4282 Epi|                   Błyski nadziei budziły się w nim jednak od czasu do
4283 Epi|                  Jadąc dalej, przesunęli się koło Ostrianum, gdzie nauczał
4284 Epi|              ginie!~W tej chwili rozległ się tętent koni. To centurion
4285 Epi|               głowę Ahenobarba.~- Śpiesz się! - zawołali wyzwoleńcy.~
4286 Epi|         przyłożył nóż do szyi, lecz kłuł się tylko dłonią bojaźliwą i
4287 Epi|               było, że nigdy nie ośmieli się zagłębić ostrza. Wówczas
4288 Epi|                  bramy Kapeńskiej wznosi się dzisiaj maleńka kapliczka