Rozdzial

  1 1  |                co Petroniusz cenił nad wszystko.~Pozdrowienie Petroniuszowi! -
  2 1  |              masz słuszność; a zresztą wszystko to jedno. Głupota, jak powiada
  3 1  |           kobiety, upewniam cię, iż to wszystko bledsze niż rzeczywistość.
  4 1  |            udają, że ją widzą. Mnie to wszystko jedno! Na Herkulesa, mówię,
  5 1  |           córką owego wodza.~- Skąd to wszystko wiesz?~- Mówił mi to sam
  6 1  |          Plaucjusza. W tym domu, gdzie wszystko, począwszy od panów, a skończywszy
  7 2  |        wprawdzie głośno, że mu to było wszystko jedno i że przemawiał do
  8 2  |                w niej coś niezwykłego. Wszystko zauważył i wszystko ocenił:
  9 2  |       niezwykłego. Wszystko zauważył i wszystko ocenił: więc i twarz różową
 10 3  |          zachcianki cieśli z Subury.~- Wszystko mi jedno. Muszę ją mieć.
 11 3  |          wierzyć. Miej cierpliwość. Na wszystko jest sposób, ale dziś i
 12 6  |               zobaczy, tym bardziej że wszystko powierzył mi do tego stopnia,
 13 7  | najswobodniejszym. Zbytek dworu złocił wszystko i wszystko pokrywał blaskiem.
 14 7  |                dworu złocił wszystko i wszystko pokrywał blaskiem. Wielcy
 15 7  |               Ja to wiem najlepiej. To wszystko przyszło później... gdy
 16 7  |                przemawiała silniej niż wszystko inne na świecie. Obnażywszy
 17 7  |              Próżno przypominała sobie wszystko złe, które słyszała o domu
 18 7  |           mówić z nim i wypytywać go o wszystko, co było dla niej niezrozumiałym
 19 7  |          patrzy na was przez szmaragd.~Wszystko, co czynił Nero, wzbudzało
 20 7  |                podobny płomień, kto to wszystko, co działo się na tej uczcie,
 21 7  |               miodzie, ryby, mięsiwa i wszystko, co zjadł lub wypił.~Domicjusza
 22 7  |              Daj mi usta! Dziś, jutro, wszystko jedno!... Dość tego! Cezar
 23 8  |            myślała teraz, że widocznie wszystko to prawda, skoro Ligia tak
 24 8  |               czy w dzień, czy w nocy, wszystko mu jedno!... Pójdzie do
 25 9  |                jej zrozumieć. Porzucić wszystko, porzucić dom, dostatki,
 26 9  |            ogrody, świątynie, portyki, wszystko, co jest piękne, porzucić
 27 9  |      ciemnościach, więc wolałaby, żeby wszystko stało się dziś. Jednakże
 28 11 |    kiedykolwiek. I gdy pomyślał, że to wszystko, co tak wszczepiło mu się
 29 11 |              wczoraj. Akte jedna mogła wszystko wyjaśnić i ją przed innymi
 30 11 |             pod ziemią i uczyni z niej wszystko, co mu się podoba. Tak jest!
 31 11 |                do odpowiedzialności za wszystko, co się stało, już był coś
 32 11 |               jego rady. Gdyby nie on, wszystko by poszło inaczej. Ligia
 33 12 |              panie? - Kazałem ci mówić wszystko, co wiesz.~- Cała familia
 34 13 |                  Heraklit powiedział: "Wszystko płynie", a czy możesz zaprzeczyć,
 35 13 |             Jakież są twoje?~- Widzieć wszystko i służyć nowinami tym, którzy
 36 14 |        wyciągał ręce po podarki i nade wszystko bawił się niezwykłym widowiskiem.~
 37 14 |               chwili postanowił stawić wszystko na jeden rzut kości, za
 38 14 |             język i poczciwina wygadał wszystko. Jego pan, ów Pansa, sam
 39 15 |                wszyscy się znają i nie wszystko mogą wiedzieć, co się między
 40 16 |              mogła dobrowolnie spełnić wszystko, czego od niej żądał, chwytał
 41 17 |               lub na Zatybrzu. Mierząc wszystko własną miarą i nie zgłębiwszy
 42 17 |         oddanym całą duszą i że uczyni wszystko, by mu pomóc. Będąc jednak
 43 17 |                Chciał mieć gotowych na wszystko ludzi i z nimi dopiero ułożyć
 44 17 |          wprawdzie biedny, gdyż niemal wszystko, co miał, oddał Eurycjuszowi,
 45 17 |              że sami gotowi są wykonać wszystko, czego od nich zażąda, wierząc,
 46 17 |                a głupi, zrobi za darmo wszystko, czego od niego zażądam."
 47 17 |      niewolników Pedaniusza Sekunda. I wszystko to uczynił ów drugi Judasz.
 48 17 |               go pytać dalej i wydobyć wszystko na jaw, czy też na razie
 49 18 |             umysł zobojętniał teraz na wszystko, co nie jest Ligią, jak
 50 18 |               bladej Izys, stał się na wszystko głuchy, obojętny i czeka
 51 18 |       chrześcijańskich domów modlitwy. Wszystko, co budzi nadzieję i zabija
 52 18 |           poezja i Hellada klaszcząca, wszystko dobrze, ale my tu żywimy
 53 19 |             nawet do Ursusa. Gotów był wszystko wszystkim przebaczyć. Chilo,
 54 19 |                Bo bogaty może sobie na wszystko pozwolić, nawet na cnotę...
 55 20 |                mu wrócić Ligię, a złym wszystko, co stawało między nimi
 56 20 |           stałość w nieszczęściu, i to wszystko jest jakoby zleżałe zboże,
 57 20 |              za nauka? i co to za lud? Wszystko, co słyszał, nie mieściło
 58 20 |            całą dotychczasową naturę i wszystko to spalić na popiół, a wypełnić
 59 20 |            świecie. Uprzytomniał sobie wszystko, co od pierwszej chwili
 60 20 |           Widziałem!"~I opowiedział im wszystko dalej; aż do Wniebowstąpienia.
 61 21 |              wyznawała. Rozumiał teraz wszystko, co się w przeszłości stało,
 62 25 |               którym widział i słyszał wszystko, co się naokół niego działo,
 63 26 |                zarazem, że to jest nad wszystko droga i nad wszystko uwielbiona
 64 26 |               nad wszystko droga i nad wszystko uwielbiona głowa, wobec
 65 27 |            Ligii uczyniła drogą mu nad wszystko w świecie istotę. A wówczas
 66 27 |               Kryspus począł opowiadać wszystko, co mu wyznała Ligia, jej
 67 28 |           synem konsularnego męża, ale wszystko, co cię spotkało zdumiewa
 68 28 |             świecie, dopytuję się o to wszystko tak skwapliwie. Jam przyczynił
 69 28 |                że żyje w próżni, że to wszystko, co stanowiło dla niego
 70 28 |                to może sam zdołałby to wszystko jakoś uchwycić, uporządkować
 71 28 |            tysięcy lat przez proroków. Wszystko to są rzeczy nadzwyczajne,
 72 28 |               świata i zmartwychwstał. Wszystko to jest zupełnie pewne,
 73 28 |           wierzy. Ale zdaje się, że to wszystko chrześcijanom jeszcze nie
 74 28 |            silną ręką trzymam mój dom, wszystko więc, co żyło, rzuciło się
 75 29 |                bowiem uznawał za dobre wszystko, co mu dogadzało. Wreszcie
 76 29 |          pobytu między chrześcijanami, wszystko, co tam widział i słyszał,
 77 29 |              co tam widział i słyszał, wszystko, co mu przechodziło przez
 78 29 |               pafijskich gajów! jak to wszystko psuje życie! Ty podziwiasz
 79 29 |              ja polubiłem je teraz nad wszystko, i od czasu jak wiosna nadeszła,
 80 29 |                to Winicjusz odrzekł:~- Wszystko jest tylko jednym udręczeniem.
 81 29 |               Świat jest szeroki i nie wszystko się kończy na Zatybrzu!
 82 30 |            Dziwię się tylko, że cię to wszystko jeszcze nie męczy - odpowiedział
 83 32 |             flet - dodał Petroniusz. - Wszystko to prawda, ale mówmy o czymś
 84 32 |           popijając łzami. Ach, panie! Wszystko, coś mi dał, wydałem na.
 85 32 |              dwie niewiasty.~- Skąd to wszystko wiesz?~- Pamiętasz, panie,
 86 32 |          sposób przetnie i skończy się wszystko. Przypomniał sobie wprawdzie,
 87 32 |                nad sobą pięść Ursusa i wszystko, co nastąpiło potem. Ujrzał
 88 32 |              odchodząc. Zali jej za to wszystko zapłaci nowym zamachem?
 89 34 |              odpowiedział z żywością - wszystko składało się tak dziwnie,
 90 35 |             zniesie!~- Mój drogi! Rzym wszystko zniesie, a senat uchwali
 91 35 |            ożywieniem i tak wesoło, że wszystko to uderzyło Petroniusza,
 92 35 |                  Mój kochany! w Rzymie wszystko się zmienia. Mężowie zmieniają
 93 36 |              willi, można było znaleźć wszystko, czego wymagała wygoda,
 94 36 |        nieprzeliczony. Zdawało się, że wszystko, co jest bogatsze i świetniejsze
 95 36 |         zarazem władniejsi od królów - wszystko to razem wzięte wydało mu
 96 37 |           pogodę, i tę muzykę, i oddać wszystko tobie.~Czy chcesz, byśmy
 97 37 |       jutrzenka zaróżowi morze - i śpi wszystko naokół, tylko ja myślę o
 98 38 |              dotąd nie wiedzą. Lecz to wszystko chowam na rozmowę z tobą,
 99 39 |           odbiera, ale jeszcze dodaje. Wszystko to zaledwie mi się w głowie
100 39 |                się na nią w jego sercu wszystko: i Ligia, i nauka Chrystusa,
101 39 |              mnie zawiodło i odstąpiło wszystko, w czyn położyłem ufność.
102 39 |             ludność roboczą, spało już wszystko i żaden szmer nie mącił
103 40 |               przebiegły, jak gotów na wszystko, okazywał się niezbędnym.
104 40 |                i sztuki wolno i należy wszystko poświęcić. Szczęśliwi Achaje,
105 41 |              moim zachwycie mieści się wszystko, co te rzeczy dać mogą.
106 41 |             świat należy do mnie, mogę wszystko. A jednak muzyka odkrywa
107 42 |            dziwna egzaltacja, w której wszystko wydało mu się możliwym:
108 42 |            Karynach - rzekł - lecz gdy wszystko ginie, niech i on ginie.~
109 43 |               tak, iż chwilami widział wszystko czerwono i same dymy wydawały
110 43 |         ogarniającym olbrzymie miasto. Wszystko, co dotychczas jeszcze się
111 44 |              ognia przeciwną, niszcząc wszystko przed sobą jak burza. Wieść
112 45 |                wypytywał już Chilona o wszystko, co ten mógł wiedzieć, zwrócił
113 47 |               Forum Boarium i niszcząc wszystko, co w pierwszym pędzie pominął,
114 47 |          głosem Tygellin - ja zrobiłem wszystko, co mogłem, ale niebezpieczeństwo
115 49 |              ciężkich chwilach potrafi wszystko i wszystkich ocalić.~- Słuchaj
116 49 |              komedyj. Phy! Ach, jak to wszystko przypomina mi budy teatralne
117 51 |          Tygellina. Próbuj.~- Oddam mu wszystko, co posiadam - odpowiedział
118 52 |         igrzyska miały przejść ogromem wszystko, co dotychczas widziano.
119 52 |               odzież i żywność, a nade wszystko ochroniła ją tym bardziej
120 52 |               Winicjusz czynił jeszcze wszystko, na co mógł zdobyć się jego
121 52 |             swoje ziemie sycylijskie i wszystko, czego by zażądał. Tygellinus
122 52 |               męka Winicjusza przeszła wszystko, co siły ludzkie znieść
123 52 |            powinno być inaczej i że to wszystko, na co patrzą jego oczy,
124 53 |                        ROZDZIAŁ LIII~I wszystko zawiodło. Winicjusz zniżył
125 53 |                była ostatnia nadzieja. Wszystko zawiodło, Ligię mógł ocalić
126 53 |             Chrystusa, i jego wiara, i wszystko, czym żył, a pozostanie
127 54 |             nam czasu, tym lepiej. Nie wszystko jeszcze stracone.~I tak
128 54 |             jeszcze większy i wreszcie wszystko zapadło w ciemność zupełną.~
129 54 |              potęg, przed którymi drży wszystko, i że otaczają go silni
130 56 |           duszę zgrozą i przerażeniem. Wszystko to razem wzięte wydało mu
131 56 |         błyszczących zbrojach, słowem, wszystko, co w Rzymie było potężne,
132 56 |               oklaski droższe były nad wszystko w świecie, nie opierał się
133 56 |            chcąc, by igrzysko przeszło wszystko, co dotąd widziano w Rzymie,
134 56 |                warczały ciągle, dopóki wszystko, co żywe, nie legło w ostatnich
135 57 |       odpowiedział również cicho:~- Ty wszystko zauważysz!... Wiem!... Przerobię!...
136 57 |            poznać nawet w przebraniu i wszystko mogłoby przepaść. "Ani w
137 57 |               amfiteatru i jemu powiem wszystko.~- Możesz w tym domu mówić
138 57 |            wierzyć.~- To dobrze. Jeśli wszystko pójdzie pomyślnie, następnej
139 57 |                 Niech cię widzą... Tak wszystko obmyślane, że nie może być
140 57 |                się głos wśród dżdżu.~- Wszystko gotowe?~- Tak jest, drogi.
141 60 |              dzikich zwierząt, krzyże, wszystko było lepsze od tych straszliwych,
142 60 |               opuszcza go przytomność. Wszystko, przez co przeszedł dotychczas,
143 60 |             spoczywała ta droga mu nad wszystko głowa.~Ursus przez długi
144 61 |          sprawy życiowe jak przez sen. Wszystko wydawało mu się obcym, odległym,
145 62 |                niego zabójcę, a gdy to wszystko zostało mu w imię Chrystusa
146 62 |           przychodzi koniec życia i że wszystko znika naokół i cezar, i
147 63 |               nie! Naraz wolał stracić wszystko i zgubić się. Doprawdy,
148 64 |             tej niezachwianej pewności wszystko inne traciło wagę. Po śmierci
149 65 |           idzie krzywo i szalenie i że wszystko razem wzięte musi się skończyć
150 66 |               Nerwy, czy gotów jest na wszystko, a następnie, czy będzie
151 66 |              błyskawice nadziei, że to wszystko, przed czym drżała jego
152 66 |           tysiącznych lamp i pochodni, wszystko razem znikło mu z oczu.~
153 66 |               Po chwili ucichło jednak wszystko, nikt bowiem nie wiedział;
154 71 |                życie opowiadał, zaleje wszystko jak fala i że nic już powstrzymać
155 71 |            wyrządza, nie pragnie czci, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,
156 71 |              wszystkiego się nadziewa, wszystko wytrwa.~Oto mu wiek życia
157 74 |              którzy tam wiją wieńce, i wszystko, co w niej jest, i pola,
158 Epi|            Wjazd jego do miasta zgasił wszystko, co dotąd widziano. Wjechał
159 Epi|     wszechwładnym pane ziemi i stracić wszystko wydawało mu się szczytem