Rozdzial

  1 1 |                Po owej więc uczcie, na której znudziwszy się błaznowaniem
  2 1 |               zaduchów. Co do Kiprydy, której mnie także poleciłeś, doznałem
  3 1 |              prócz tego kochasz wojnę, której ja nie lubię, albowiem pod
  4 1 |           przysięgam ci na tę pianę, z której powstała Afrodyta, że promienie
  5 1 |             chwila swawoli i rozpusty, której inspektor nie przeszkadzał,
  6 2 |                ubóstwioną Chryzotemis, której, mówiąc między nami, mam
  7 2 |             ręku, i kapłanów Izydy, na której ołtarze znoszono więcej
  8 2 |                  odrzekł Plaucjusz - w której nic nie zmieniłem od czasu,
  9 2 |         wiersza w ustach dziewczyny, o której barbarzyńskim pochodzeniu
 10 2 |          jeszcze, ale miła pliszka, do której nawykliśmy oboje.~Petroniusz
 11 4 |               poufną rozmowę, skutkiem której na trzeci dzień przed domem
 12 4 |             śmierci. Toteż z chwilą, w której centurion uderzył młotkiem
 13 4 |       Przeklęta niech będzie chwila, w której Winicjusz wszedł w nasz
 14 7 |        jedzenia, czekając na chwilę, w której służba pozwoli im rzucić
 15 7 |              pałacu grozi jej zguba, o której zresztą ostrzegała ją w
 16 7 |            współczucie dla dziewczyny, której niewinność i piękność chwyciła
 17 7 |           dawnej duszy helleńskiej, do której piękność ciała przemawiała
 18 7 |               się z pluskiem fontanny, której różowe od wieczornych blasków
 19 7 |               jest owa zakładniczka, w której się kocha Winicjusz?~- To
 20 8 |       niewolników. Mówił pewno prawdę, której nie byłby wyznał, gdyby
 21 10|          rozchodziła się woń nardu, do której Winicjusz przywykł i którą
 22 10|                Wschodzie. Głąb domu, w której snuły się żeńskie i męskie
 23 10|                ową historię o Rufinie, której, nie pamiętam dlaczego,
 24 11|            Aulusowie zechcą ją ukryć w której ze swych wiejskich posiadłości,
 25 12|                potem do Chryzotemis, u której pozostał do późnej nocy.
 26 13|             jest świątynia, o panie, w której chowają przepaskę Wenery.
 27 14|           niezmierną uroczystością, na której lud podziwiał niepomiarkowane
 28 14|          obydwóch, ale nawet od Ligii, której nie będą poszukiwali choćby
 29 14|         dziewicy, odnalazłem drogę, na której jej szukać należy. Oto rozesłaliście
 30 15|               Sprzeciwiała się Poppea, której cnota Pomponii jest widocznie
 31 15|              nie oszukuje, i tej nocy, której przyszedł po pieniądze dla
 32 16|    niezrozumiałego, jakaś zagadka, nad której rozwiązaniem męczył śmiertelnie
 33 16| nieporozumienie głębokie jak przepaść, której nic nie zdoła zapełnić i
 34 16|           życie dla marnej mamony, bez której, jako prawdziwy filozof,
 35 17|             dziewczynę z mojego kraju, której imię jest Eunice. Służy
 36 19|             największą ostrożność, bez której całe dzieło może pójść na
 37 20|     Wiminalskiej, koło płaszczyzny, na której Dioklecjan wzniósł później
 38 20|             pod powierzchnią gruntu, w której były grobowce; przed wejściem
 39 20|           jakąś prawdę, którą widział, której dotykał, w którą uwierzył,
 40 20|            marna i hałaśliwa zgraja, w której broją wszyscy razem i każdy
 41 21|               wszystkie dziewczynę, do której zapaliły się jego zmysły,
 42 21|            zbliżyli się do bramy, przy której dziwny widok uderzył ich
 43 21|               wschodu, gdy gromadka, w której była Ligia, rozdzieliła
 44 22|           atrium, z fontanną w środku, której strumień spadał w kamienną
 45 23|           miedziane wiaderko z wodą, w której Glaukus zanurzał od czasu
 46 23|          prosiła Boga o taką chwilę, w której, idąc za tchnieniem nauki,
 47 23|               jakby pewna obawa, wobec której miłość sama stawała się
 48 24|               Błogosławię tę chwilę, w której doradziłem ci wziąć choć
 49 25|               kwadra księżyca, podczas której chrześcijanom nie godziło
 50 25|               tę godność gladiator, do której dochodziło się tylko przez
 51 25|         świątynia w kształcie wieży, w której Ligia jest kapłanką. I oto
 52 25|               świetle jakąś postać, ku której Piotr sterował. I w miarę
 53 25|               nowa, ogromnie czysta, w której tkwi dusza.~Nie umiał zdobyć
 54 26|                uwielbiona głowa, wobec której świat cały jest niczym.
 55 26|              Taka jest nasza nauka, do której chcemy stosować serca, więc
 56 26|              że może przyjść chwila, w której jego miłość ogarnie i porwie
 57 26|             świadczyła o tym ta uczta, której Ligia nie mogła zapomnieć;
 58 27|            epoka przypominająca ową, w której jeszcze nie Jowisz, ale
 59 27|               jakiejś dziwnej zagadki, której nie umiał rozplątać. Z drugiej
 60 27|            otchłani i do tej Sodomy, w której sam żyje, a którą Bóg zniszczy
 61 27|        szczególności zaś dla kobiecej, której nawet nauka chrześcijańska
 62 27|                i zarazem natchnioną, w której Kryspus rozpoznał rysy Pawła
 63 29|               u niego na wieczerzy, na której wyznała, że nie tylko Petroniusz,
 64 29|           naokół otacza go ciemność, z której szuka po omacku wyjścia
 65 29|           nowego! - Jest w niej treść, której brakło.~To rzekłszy zawołał
 66 29|           Panopie, w Focydzie glinę, z której Prometeusz lepił ludzi,
 67 29|           Agamemnona, albo czaszę, dla której za formę służyła lewa pierś
 68 30|               za wąska w biodrach... w której się kochałeś i którą odebrałem
 69 30|        zrośnięte brwi i swoją twarz, w której znać starą krew Kwirytów!
 70 31|             uczcie w pałacu cezara, na której była Ligia, ale i jego olśnił
 71 32|              dłuższą podróż, w taką, z której się nie wraca. Co za szkoda,
 72 33|   Nomentańskiej. W Ancjum mam willę, w której zbierać się będziemy, aby
 73 34|             błogosławiona ta chwila, w której taka myśl przyszła mu do
 74 34|                zupełnie inna piękność, której dotąd na świecie nie bywało,
 75 35|               retoryczne, i Achaję, do której wybieram się z naszym otyłym,
 76 35|           podano i wieczerzę, w czasie której, po kilku pieśniach odśpiewanych
 77 36|              jakby świadomi swej siły, której mogli użyć przeciw samym
 78 36|        przeniosło wspaniałą lektykę, w której siedziała znienawidzona
 79 36|                swą wyprawę do Judei, z której wrócił dopiero po koronę
 80 36|                widok Apostoła i Ligii, której nie spodziewał się widzieć,
 81 36|           pojedyncze członki tej siły, której uosobienie w postaci cezara
 82 37|             ciebie i wielbił tę naukę, której mnie Paweł nauczył, bo to
 83 37|            poczęła pytać i zgadywać, w której się kocham. Odpowiadałem
 84 38|             dzień, godzina i chwila, w której przestąpisz mój próg, i
 85 39|            sobie miękką białą stolę, z której ślicznych fałd jej ramiona
 86 39|                błogosławiona chwila, w której pierwszy raz usłyszałem
 87 39|           sercem wielbiłem tę naukę, z której wyrosłaś, jako na wiosnę
 88 39|                posępnego, toteż Ligia, której owe głosy spłoszyły jasne
 89 40|       prawdopodobnie licha i brudna, w której by teraz co najmniej siedział
 90 40|             temu, że mimo tej nauki, o której mówisz, iż jest morzem szczęścia,
 91 41|              nigdy zaślubić istoty, do której Augusta żywi niechęć, ale
 92 42|        Laurentum, zawrócił ku Ardei, w której, również jak w Arycji, w
 93 42|                zadzie przed gospodą, w której Winicjusz trzymał innego
 94 42|              równa, niska Kampania, po której biegły ku miastu tylko arkady
 95 42|               tuż przy ziemi chmurę, w której znikły miasta, akwedukty,
 96 42|             teraz dziwna egzaltacja, w której wszystko wydało mu się możliwym:
 97 43|          sądząc, iż nadeszła chwila, w której wolno mu sobie wynagrodzić
 98 43|        opamiętał się aż w bramie, przy której powtórzono mu to, co poprzednio
 99 43|               drugi koniec uliczki, na której mieszkała Ligia.~Winicjusz
100 43|        Portuensis, w tę samą stronę, z której przyszedł, a pożar zdawał
101 43|              za dym, było kurzawą, z , której na domiar dochodziły głosy
102 44|                całość. Tłuszcza też, w której większości ludzi, złożonej
103 45|                do obszernej jaskini, z której widocznie wybierano poprzednio
104 45|               duchów. Nastała cisza, w której słychać tylko było przyśpieszone
105 46|              aby nie stracić chwili, w której pożoga doszła do najwyższej
106 47|           sprawy Pedaniusza Sekunda, w której przemawiał za złagodzeniem
107 48|               wolniejszą przestrzeń, z której widać już było płonące miasto,
108 48|             stąd jest chata fossora, w której znajdziemy Ligię z Linusem
109 49|               siwą, smutną, umarłą, na której sterczały szeregi kominów
110 49|         milczał, jakby niegodziwość, o której usłyszał, ogłuszyła go.
111 50|              jest jakaś nowa szkoła, w której będę mógł znaleźć kilka
112 50|              ją od pierwszej chwili, w której zaniepokoiła ją piękność
113 51|               swą skamieniałą twarz, w której tylko oczy świeciły gorączkowo.~-
114 53|               odbywało się w szopie, w której zwykle wytłaczano wino.
115 53|             przed sobą jakby przepaść, której widok obezwładnił jego nogi.
116 54|               sobie jakąś dziwną siłę, której nie odczuwał przedtem. Zdawało
117 54|        wspaniale brzmiącą odpowiedź, w której porównał się z Brutusem,
118 54|            póki nie doszli do chaty, w której progu stał Piotr Apostoł.
119 54|           Eskwilinie o rannej porze, w której po kąpieli przyjmuję gości
120 55|               tęsknią już do areny, na której znajdą wyzwolenie z więzienia.
121 55|            Wielką Bramą, do komnaty, w której spoczywał mały Rufius, weszli
122 56|            ludzi wykwintnych, w czasie której młodzi patrycjusze czynili
123 56|             ukazując czarną czeluść, z której poczęli wysypywać się na
124 56|                głowie mdlejącą rękę, w której nie mógł już miecza utrzymać,
125 56|            wskazać fossorowi stronę, w której między ludźmi Petroniusza
126 57|                 To jest jakby walka, w której zawziąłem się zwyciężyć,
127 57|        zwyciężyć, to jest jakby gra, w której chcę wygrać choćby kosztem
128 57|             zna. Jestem synem wdowy, u której mieszkała Ligia.~- I chrześcijaninem?~
129 57|               do owej chaty fossora, w której z rąk Apostoła otrzymał
130 57|             Nie oddałbym tej chwili, w której ją uwolnimy, za wszystkie
131 58|          czarną poplątaną kratę, wśród której przeświecał żółty piasek.
132 59|             okropna i nieprzejrzana, w której się coś rusza i coś idzie
133 60|              Dołów, i jął się pracy do której zmuszała ludzi tylko niewola
134 60|         obszerną, sklepioną piwnicę, z której przechodziło się do szeregu
135 62|                czy to jakiej dziewicy, której łono poczynało skwierczeć
136 62|             obchodził fontannę, naokół której płonęło kilkadziesiąt pochodni,
137 62|        kierować się ku fontannie, przy której oddał ducha Glaukos.~Wtem
138 62|              przywiódł go do fontanny, której srebrny strumień połyskiwał
139 62|              nad tą niezmierną potęgą, której nie mogły oprzeć się nawet
140 63|  przyśpieszenie sceny z niedźwiedziem, której jedynie był ciekawy. Gdyby
141 64|         spełniła ich słynna Thabita, o której opowiadał jej swego czasu
142 64|          zamyślał się nad swą niedolą, której kresem miała być dopiero
143 66|            sobie, że była zakładniczką której wolno było zatem czcić takie
144 66|              jakie jej się podobały, i której prawo narodów nie pozwalało
145 67|         Pozostała jej pamięć chwili, w której przywiązywano ją do rogów
146 69|                zdał mu Chrystus, a nad której losem płakało teraz jego
147 69|            udali się do domu Miriam, u której Piotr przebywał, położonego
148 69|              będzie dzień i godzina, w której wstąpisz w dom mój i pobłogosławisz
149 69|            Nerona?" Tyś jest opoką, na której zbudowany jest Kościół Boży.
150 70|          miastem i podwójną stolicą, z której płynął na świat rząd ciał
151 73|                zimna nauka stoików, do której garną się ludzie cnotliwi,
152 73|          względu na wyjazd do Achai, w której jego smak, jego znajomość
153 74|               po czym wziął kąpiel, po której kazał się ubrać westyplikom,
154 74|             mniemaniu. Śliczna Eunice, której powiedział, że chce umrzeć
155 74|            chce umrzeć pogodnie, a dla której każde jego słowo było jakby
156 74|               mnie w darze tę czarę, z której najpierwej strząsnął na
157 74|              rzekł: - A oto jest ta, z której ulałem na cześć Pani Cypryjskiej.
158 74|         zabrzmiała pieśń Anakreonta, w której poeta skarży się, że znalazł