Rozdzial

  1 1 |  przyszedłem zasięgnąć twej rady - odpowiedział Markus.~Lecz w tej chwili
  2 1 |          to twój utwór, chętnie! - odpowiedział Winicjusz - ale jeśli nie,
  3 1 |            Wolę wybór niż liczbę - odpowiedział Petroniusz. - Cała moja
  4 2 |       łańcuchów? - To dziwny dom - odpowiedział półgłosem Petroniusz. -
  5 2 |            odwrócić?~Plaucjusz nie odpowiedział na to pytanie, która to
  6 2 |           warte, więc się śmieję - odpowiedział Petroniusz - tu jednak śmiech
  7 2 |        tarczy zza wzgórz wygląda - odpowiedział stary wojownik. - Bogdaj
  8 2 |   Winicjusz.~- Chęć tę mam dawno - odpowiedział Aulus - bo tam spokojniej
  9 5 |         zdoła.~- Petroniusz i ja - odpowiedział Seneka - jesteśmy ludzie
 10 6 |              Pogadajmy spokojnie - odpowiedział Petroniusz. - Stal mocniejsza
 11 10|           siebie.~- Powinni byli - odpowiedział Petroniusz. - Może ci tymczasem
 12 11|     pochłonie ją i cały ten dom! - odpowiedział ściskając zęby.~- Milcz,
 13 12|       pomóc?~- Jej współwyznawcy - odpowiedział Petroniusz. - Jacy? Jakież
 14 12|          rozrywkę...~- Nie chcę! - odpowiedział Winicjusz.~Lecz Petroniusz,
 15 12|            rozkazu?~- Nie, panie - odpowiedział z niepokojem atriensis. -
 16 13|  Elizejskich?~- Szlachetny panie - odpowiedział Chilon Chilonides - najmędrszy
 17 13|               Już je rozpocząłem - odpowiedział Chilon. - I gdy tu jestem,
 18 13|           ci dzięki za Tersytesa - odpowiedział Grek.~I skłoniwszy się powtórnie
 19 14|           Sam cezar o nich mówił - odpowiedział dworak. - Boleść mówiła,
 20 14|     prawodawco cnoty i mądrości! - odpowiedział Petroniusz.~Lecz Winicjusz
 21 14|           się godłem chrześcijan - odpowiedział z dumą Chilon.~Nastała chwila
 22 14|       Mówisz jak Sokrates, panie - odpowiedział Chilon. - Kto kiedy badał
 23 15|    chrześcijanie a Żydzi to jedno? Odpowiedział mi, że Żydzi mieli odwieczną
 24 16|  chrześcijanami?~- Owszem, panie - odpowiedział Chilon - ale znalazłem między
 25 16|           więcej od niego, panie - odpowiedział z godnością Chilo - on bowiem
 26 17|           chrześcijaninem, panie - odpowiedział Kwartus - gdyż u Demasa
 27 17|        panie, który się powiesił - odpowiedział Kwartus dziwiąc się nieco
 28 17|            Miłuję z duszy, serca - odpowiedział robotnik. - A braci swoich?
 29 18|      kiedyś to, coś mi na mój list odpowiedział, a poznasz, jak twój umysł
 30 19|         prostaków, cóż bym mu więc odpowiedział, gdyby mnie spytał, dlaczegom
 31 19|          szczękę.~- Na Polluksa! - odpowiedział Winicjusz. - Jestem pewien,
 32 19|      niewolników w samym mieście - odpowiedział Winicjusz.~Po czym dał im
 33 19|       Dobrze, szlachetny mędrcze - odpowiedział wesoło Winicjusz. - Mówisz
 34 20|         pochwałami przedwcześnie - odpowiedział Winicjusz.~Weszli teraz
 35 20|          mój i Bóg mój!" Któren mu odpowiedział: "Iżeś mnie ujrzał, uwierzyłeś.
 36 21|       tobie każą trzymać mu ręce - odpowiedział Kroto.~Musieli jednak czekać
 37 21|       wybił wielki palec u nogi! - odpowiedział Grek. - Takżeś to skorzystał
 38 21|        odrzekł Grek.~Winicjusz nie odpowiedział nic, albowiem zbliżyli się
 39 22|             Pax tecum! Pax, pax! - odpowiedział Chilon. - O najlepszy z
 40 23|            Tak jest, cny Kryspie - odpowiedział Glaukus. - Służąc jako niewolnik
 41 23|       braci miałeś w swej opiece - odpowiedział Kryspus - i słyniesz jako
 42 24|           będzie chciał, czy nie - odpowiedział Ursus.~Po czym wziąwszy
 43 24|         nie zabijałem rozmyślnie - odpowiedział Ursus.~Chilo jednak, który
 44 24|    Zbawiciela naszego śpiewaniem - odpowiedział Ursus. -Miriam z synem musiała
 45 25|            Jestem przy tobie. A on odpowiedział:~- Widziałem we śnie twoją
 46 26|             Bogowie to złe duchy - odpowiedział z prostotą Ursus - a gdzie
 47 26|            cezara lub boginią, nie odpowiedział przeto ani słowem, Ursus
 48 27|         się Chrystusa...~Piotr zaś odpowiedział:~- Po trzykroć się Go zaparłem,
 49 29|            na skroni?~- Może być - odpowiedział Winicjusz. - Nie zdziwię
 50 29|        czary~- I ja tak sądziłem - odpowiedział Winicjusz. - Nieraz wydawało
 51 29|           jednak do tego przyznać, odpowiedział, byle dać jakąkolwiek odpowiedź:~-
 52 29|       trochę życia?~- Próbowałem - odpowiedział Winicjusz. A Petroniusz
 53 29|           nardu?~- Daj mi pokój! - odpowiedział młody człowiek.~- Ja chciałem,
 54 29|          nie rozumiem.~A Winicjusz odpowiedział gorączkowo:~- Tak! tak!...
 55 30|          tam, gdzie będzie Amor? - odpowiedział Tygellin.~Lecz Nero rzekł:~-
 56 30|          moją stolicą.~- Cezarze - odpowiedział Tygellinus - mówisz: "Gdyby
 57 30|       wszystko jeszcze nie męczy - odpowiedział Winicjusz.~- Kto ci to powiedział?
 58 31|   widziałem - rzekł. Winicjusz zaś odpowiedział:~- Pójdźmy stąd!...~I poszli.
 59 32|          było między zaproszonymi -odpowiedział Petroniusz - to by znaczyło,
 60 32|            może właśnie dlatego! - odpowiedział Winicjusz.~Po czym jął przeglądać
 61 32|                Źle, synu Jowisza - odpowiedział Chilon. - Prawdziwa cnota
 62 33| pozdrawiamy cię jako przyjaciela - odpowiedział Piotr. - Siądź, panie, i
 63 34|           zdziwieniem. - Prawda! - odpowiedział z żywością - wszystko składało
 64 34|            życia i radości? Ów zaś odpowiedział:~- Wiem, jako jest, bom
 65 35|               My go nie odrodzim - odpowiedział Petroniusz - choćby dlatego,
 66 35|           Grecyny?~Lecz Petroniusz odpowiedział z zimną krwią: - Nie! ale
 67 35|           dla ciebie i dla Ligii - odpowiedział Petroniusz.~Po czym wzruszywszy
 68 35|            się szerzy.~A Winicjusz odpowiedział z takim zapałem, jakby i
 69 36|       został chrześcijaninem, więc odpowiedział: - Ocelle mi! Niech się
 70 36|      patrząc na nią z uniesieniem, odpowiedział:~- Źle dla oczu moich, które
 71 37|           ją rozpoznał. Petroniusz odpowiedział zaraz, że za chmurą nawet
 72 39|         Ligia.~- Nie, droga moja - odpowiedział Winicjusz. - Cezar zapowiedział,
 73 39|      świadectwom." Lecz Petroniusz odpowiedział, że przeczyć nie myśli,
 74 39|         troski." Wówczas Paweł tak odpowiedział: "Odrzucasz naukę miłości,
 75 39|     Tymczasem pierwszemu grzmotowi odpowiedział drugi, trzeci, dziesiąty,
 76 40|            w puszce mego pomysłu - odpowiedział ściskając go Nero.~I po
 77 40|            nazywa mówić rozumnie - odpowiedział cezar. - Dla poezji i sztuki
 78 40|      śladem.~- To jest co innego - odpowiedział Winicjusz. -Ja ci przysięgam
 79 40|       obronić od śmierci.~- Może - odpowiedział Winicjusz spoglądając na
 80 41|         sercem i umysłem, boski! - odpowiedział Petroniusz.~- Wiem. Jesteś
 81 41|  brzemieniem niesprawiedliwości, i odpowiedział:~- Tygellin mówił mi, iż
 82 41|            ty różny od Tygellina - odpowiedział Nero. - Ale, widzisz, ja
 83 41|  Petroniusz?~- Kocham ją, panie! - odpowiedział Winicjusz. - A więc rozkazuję
 84 41|            Euterpie parę łabędzi - odpowiedział Petroniusz - chwal pieśni
 85 41|         zobaczyć pożar?~- Panie! - odpowiedział blady jak ściana konsul -
 86 42|       Vicus Patricius?~- W ogniu - odpowiedział Juniusz. - A Zatybrze?~Juniusz
 87 43|          dojść do drogi Portowej - odpowiedział jeden z robotników.~- Przyszliście
 88 45|         Płaczę nad Rzymem, panie - odpowiedział Chilo. - Takie Jowiszowe
 89 45|       ciekawość, panie, okrutnie - odpowiedział Grek.~Winicjusz umilkł i
 90 45|           z winnicą pod Ameriolą - odpowiedział Winicjusz.~- Dzięki ci,
 91 45|          głowy dobra myśl. - Mów - odpowiedział Winicjusz.~- Między wzgórzem
 92 45|           z winnicą pod Ameriolą - odpowiedział Chilo - Więc chcę szukać
 93 47|          mnie i poezję.~- Łotry! - odpowiedział Watyniusz - każ, panie,
 94 47|         żołnierzy? - Tak, boski! - odpowiedział prefekt. Lecz Petroniusz
 95 47|        przyjść do bitwy?~- Panie - odpowiedział niepewnym głosem Tygellin -
 96 47|         pożarze jak przed pożarem!~Odpowiedział mu pomruk, który rozchodził
 97 47|          widok był godnym ciebie - odpowiedział Petroniusz.~Po czym zwrócił
 98 48|           ludzi jak braci swoich - odpowiedział Apostoł - bo tylko miłością
 99 49|          trudniej. - Na Herakla! - odpowiedział Petroniusz. - Wrócić można
100 49|           jechać do Achai.~- Ach - odpowiedział Nero - czekałem od ciebie
101 49|            mylę, dowiedź mi tego - odpowiedział Petroniusz - lecz wiedz,
102 50|      zawołał Tygellinus.~Chilo zaś odpowiedział:~- Dopełnij, panie, mojej
103 50|             jak ty każesz, Izydo - odpowiedział Chilo. - Oto od młodości
104 50|         Wielu już rozumie, panie - odpowiedział Chilo - albowiem chodzę
105 51|       słuchać nawet jego wierszy - odpowiedział Petroniusz - więc pójdę,
106 51|             że go nie widzi, i nie odpowiedział na jego ukłon udając zajętego
107 51|          po łopatce jak wyzwoleńca odpowiedział:~- Ty wiesz tak dobrze jak
108 51|      Powiedz mu, że rad go ujrzę - odpowiedział Nero - i powiedz mu ode
109 51|              Przed chwilą, panie - odpowiedział niewolnik. "A zatem jej
110 51|            wszystko, co posiadam - odpowiedział Winicjusz.~Z Kasyn na Forum
111 51|        dała odpowiedź.~- Przyjdź - odpowiedział Petroniusz.~W tej chwili
112 53|            inaczej tu przyszedł? - odpowiedział Winicjusz.~- Tedy wierz
113 54|        Augustą zawisła kara Boża - odpowiedział Winicjusz - ale czemu mi
114 54|         pewna w więzieniu.~- Nie - odpowiedział Winicjusz. - Chciałem pójść
115 54|           zbudź ty ją." Lecz Piotr odpowiedział: "Chrystus sam przyjdzie
116 54|             rzekł.~- Młodzieńcze - odpowiedział z godnością i dumą Grek,
117 55|     których błyszczała gorączka, i odpowiedział:~- Ją uwolni Chrystus.~A
118 56|      nauczał Apostoł?~- Pamiętam - odpowiedział Winicjusz.~- Widziałem go
119 56|      reszty się domyślasz.~- Tak - odpowiedział Winicjusz.~Dalszą rozmowę
120 56|          dadzą broń? - Nie wiemy - odpowiedział Petroniusz.~- Wolałbym,
121 56|          Na chwilę umilkł, po czym odpowiedział jakby z pewnym wysileniem:~-
122 57|          spojrzał z przestrachem i odpowiedział również cicho:~- Ty wszystko
123 57|       Petroniusz zmarszczył brwi i odpowiedział jakby z wybuchem nudy i
124 57|               Każę im dawać broń - odpowiedział Nero. Lecz przesądny Westynus
125 57|              Tak jest! Mam! Tak! - odpowiedział śpiesznie Winicjusz. - Jest
126 57|          już do więzienia?~- Tak - odpowiedział młody człowiek rozgarniając
127 57|         przez głowę.~- Tak! tak! - odpowiedział Winicjusz. - Ja muszę tam
128 57|       ciała z więzienia. - Czas! - odpowiedział Petroniusz.~I wziąwszy galijskie
129 57|           rzekł Petroniusz. Ów zaś odpowiedział jakimś dziwnym, złamanym
130 59|      Tygellin.~- Tak jest! to ja - odpowiedział Tygellin, który dosłyszał
131 59|          nie widzę w nocy.~A cezar odpowiedział ze strasznym uśmiechem: -
132 59|             Nie wytrzymasz. Ów zaś odpowiedział:~- Chcę się upić...~I wyciągnął
133 59|           Biada nam!~- Słyszałem - odpowiedział cicho Westynus. - Ale to
134 59|           to możny bóg?~Lecz Chilo odpowiedział również pytaniem:~- Co to
135 59|           to, bo nie będzie krwi - odpowiedział Chilo. - Każ niewolnikowi
136 59|        Tygellinus. - Hic abdera! - odpowiedział Petroniusz.~Lecz inni, uderzeni
137 60|         trupów?~- Będzie z tuzin - odpowiedział strażnik więzienny - ale
138 60|               Setnia pretorianów - odpowiedział Winicjusz. - Więc - nie
139 61|          ułożyłeś co?~- Ułożyłem - odpowiedział Winicjusz - ale ty nie możesz
140 61|              Nie chcę i nie mogę - odpowiedział Petroniusz. - Nie czas na
141 61|          nie sprzeciwia się temu - odpowiedział Scewinus.~Winicjusz stanął
142 62|         nasz to Bóg Miłosierdzia - odpowiedział Apostoł.~- Dla mnie?! -
143 62|     wygnaniu.~- Nie mogę, panie! - odpowiedział cicho Chilo.~A Tygellin
144 62|         Odwołasz!...~- Nie mogę! - odpowiedział mu z ziemi Chilo. - Na męki
145 65|       Przez troskliwość o cezara - odpowiedział Scewinus. - Mam dalekiego
146 65|           razie oboje są ocaleni - odpowiedział spokojnie Petroniusz.~Lecz
147 66|            na widowisku. Winicjusz odpowiedział na oba pytania: "Tak!",
148 68|            To uczcij go stuwołem - odpowiedział z odcieniem zniecierpliwienia
149 69|      położył rękę na jego głowie i odpowiedział:~- Słyszę oto w duszy słowa
150 69|    czepiając się szat jego.~On zaś odpowiedział:~- Dzieci moje! Któż wie,
151 70|          ku nam? - Nie widzę nic - odpowiedział Nazariusz.~Lecz Piotr po
152 74|           dotknął ustami jej ust i odpowiedział:~- Pójdź ze mną. Potem zaś