Rozdzial

  1 1 |                 Kallina. Dziwny to dom tych Plaucjuszów. Rojno w nim,
  2 2 |               coś, czego nie widywał w tych twarzach, które go co dzień,
  3 4 |               zostanie ci wydana.~I po tych słowach przeszedł na drugi
  4 4 |           wpuścić przez próg którego z tych ludzi bez czci i sumienia.
  5 5 |               że~w ogóle nie przyjmuje tych, których sam nie wezwał.
  6 5 |            lata całe, a cezar nie lubi tych, którzy milczą! Jakże ci
  7 5 |              więcej on jeszcze wart od tych łotrów, którymi Nero dziś
  8 7 |              lepszym. Wiedziano, że od tych wspomnień nie może oderwać
  9 7 |               Akte dowiedziawszy się o tych wahaniach spojrzała na nią
 10 7 |              Petroniusz jest lepszy od tych, którzy otaczają cezara,
 11 7 |      numidyjski marmur kolumn, który w tych blaskach świecił jak złoto
 12 7 |                jej dziewczęcy rozum. W tych zorzach na niebie, w tych
 13 7 |              tych zorzach na niebie, w tych szeregach nieruchomych kolumn,
 14 7 |          kolumn, ginących w głębi, i w tych ludziach, podobnych do posągów,
 15 7 |             tajemnicę i tego pałacu, i tych ludzi. Oto tam z dala widać
 16 7 |               się w tej chwili w serca tych na pozór beztroskich, uwieńczonych
 17 7 |              przestrogi Pomponii. Mimo tych słów i przestróg poczuła
 18 7 |               wino.~I upajał ją. Wśród tych obcych, którzy ją otaczali,
 19 10|               czasem nawet przynosił z tych nocnych wycieczek guzy i
 20 11|           śmiał tknąć dotąd, następnie tych niewolników, którym odbito
 21 11|         Petroniusz przyjmował udział w tych zabawach. Głównym ich celem
 22 11|       Winicjusz zerwał się pod wpływem tych słów jak opętany. Nieprawda!
 23 12|           Ursusa. Musi ich być więcej, tych wyznawców, i ci dali pomoc
 24 13|           winiarza i po drodze nauczam tych, którzy obiecują za dzban
 25 14|              zapisywał sobie w pamięci tych senatorów i rycerzy, którzy,
 26 14|              pierwsze litery każdego z tych wyrazów i złóż je tak, aby
 27 14|               tylko cierpliwie. Oto od tych kilku dni na nogach poczyniły
 28 15|       dosłyszeć, i błogosławił zarówno tych dwóch klęczących, jak i
 29 15|              rąk moich.~Myślę ciągle o tych miejscach modlitwy. Chilon
 30 15|         zgryzotę. Pójdziemy naprzód do tych domów, które są w mieście,
 31 16|                własna. Było przy tym w tych przeciwnościach, w tym oporze
 32 17|                i wydał na mord. Pamięć tych zdarzeń znosił jednak lekko,
 33 17|                ludzie najemni. Jeden z tych najemników jest tak silny,
 34 17|             braci swoich? A siostry, a tych, którzy nauczyli cię prawdy
 35 18|          tryumfie, i spodziewamy się w tych dniach dziękczynień senatu.
 36 18|          widocznej opiece jego śpiew i tych, którzy go słuchają. Stąd
 37 19|               z opowiadań Winicjusza i tych, którzy przeprowadzali Ligię
 38 19|              Chilona przerwało mu bieg tych błogich myśli.~- Panie -
 39 20|                miasta, brali widocznie tych nocnych wędrowców za robotników
 40 20|                mógł jednak nie widzieć tych rzeczy dziwnych i nadzwyczajnych,
 41 20|               i rozgniewały niektóre z tych rad, albowiem wydało mu
 42 20|              między zebranymi i słucha tych słów, a bierze je do serca,
 43 20|            Lecz starzec mówił dalej do tych zasłuchanych ludzi, że mają
 44 20|                 i nie dość jest kochać tych, którzy nam dobrze czynią,
 45 20|             złość wyplenić. Chilo przy tych słowach pomyślał sobie,
 46 20|                to brzemię.~Wspomnienie tych strasznych chwil jeszcze
 47 20|               pamięci jak na kamieniu. Tych, którzy go słuchali, ogarnęło
 48 20|                by nie uronić żadnego z tych słów, które były dla nich
 49 20|      pobłogosławić jego i stado.~I dla tych ludzi nie było w tej chwili
 50 21|                własnym zdumieniu wobec tych niepojętych rzeczy, jakie
 51 21|                 czy to nie dalszy ciąg tych cudów, którymi miał przepełnioną
 52 21|                chrzcić wodą z fontanny tych, których prezbiterowie przedstawiali
 53 21|       Winicjusz ucieszył się słuchając tych słów i odrzekł: - Tak się
 54 22|           jeszcze wszyscy, z wyjątkiem tych, którzy wrócili z Ostrianum.~-
 55 22|                byli wstawać do dnia, w tych zaś, które zamieszkiwała
 56 23|      Winicjusza, który miał poczucie i tych krzywd, które jej dawniej
 57 23|     rozpaczliwie przejednać i Ligię, i tych jej opiekunów - jakimkolwiek
 58 24|               na myśl, że stanie wśród tych tajemniczych ludzi, których
 59 24|       najprędzej wynieść głowę spośród tych niepojętych ludzi, których
 60 25|              zdobyć się na uznanie dla tych, którzy pozwalają się zjadać.
 61 25|             całą w świetle, podobną do tych kapłanek, które nocami śpiewały
 62 25|      posągowych kształtów, słowem, dla tych wszystkich powodów, dla
 63 26|              jeszcze przyganiać mu. Do tych nadzwyczajnych i nieprawdopodobnych
 64 27|         należącą, wyższą stokrotnie od tych, którzy ją otaczali; niemniej
 65 27|        milczeniu, tej czci, jaką wśród tych ludzi było otoczone imię
 66 27|                Szczepana pilnował szat tych, którzy go kamienowali,
 67 28|                czy uwierzysz, że wśród tych prostaków, w ubogiej izbie,
 68 28|               i dasz wiarę - jakiś żal tych nędzników; są między nimi
 69 29|              domu, z myślą o Ligii i o tych wszystkich nowych rzeczach,
 70 29|              podziwiasz dobroć i cnotę tych ludzi, a ja ci powiadam,
 71 29|            Próbowałżeś otrząsnąć się z tych smutków i użyć trochę życia?~-
 72 30|          Wyjadę do Ancjum. Duszę się w tych ciasnych ulicach, wśród
 73 30|                ciasnych ulicach, wśród tych walących się domów, wśród
 74 30|              walących się domów, wśród tych plugawych zaułków. Smrodliwe
 75 33|              mnie, coście uczynili dla tych, dla których przyszliście
 76 34|             przyjaźń Aulusów, którzy w tych dniach wracają do miasta,
 77 34|              prosi: - Pomponia wróci w tych dniach, więc uczyń to, diva,
 78 35|               Palatynie, zwłaszcza dla tych, którzy co innego mają w
 79 35|                sobą znaki, jakie chcą. Tych, którzy nakreślą rybę, wyzwoli
 80 35|               wszystkim niewolnikom, a tych, którzy przesłużyli w domu
 81 36|        Apollina, Apollinie!" Słuchając tych słów uśmiechał się, lecz
 82 36|            chcąc zobaczyć i zapamiętać tych, którzy je wydali. W ten
 83 36|                świetnego orszaku, ni z tych nieprzeliczonych tłumów
 84 36|               ale i myśl olśniewała od tych blasków złotych, od tych
 85 36|               tych blasków złotych, od tych barw purpury i fioletu,
 86 36|                palił jak płomień. A od tych myśli zatrwożyło się jego
 87 37| chrześcijaninem, będzie zatem jednym z tych, którzy otrzymają wolność
 88 37|          piękny podarek... Gdy myślę o tych kobietach, które mnie teraz
 89 38|                ci nie brakło niczego z tych ozdób i wygód, do których
 90 39|                chwilą: "Kocham cię", a tych wyrazów nie byłbym z ciebie
 91 40|                Pytasz, co niedobrego w tych wierszach? Jeśli chcesz
 92 40|            Albo wiesz co? Jeśli ci żal tych willi i pałaców, każę spalić
 93 40|                strasznego... choćby od tych samych lwów. I męczę się.
 94 41|              się, że aby się dostać do tych olimpijskich światów, trzeba
 95 42|              Mówiono, iż setki tysięcy tych ludzi marzy o czasach Spartakusa
 96 42|            kochana twarz wychyli się z tych domów, rozpościerających
 97 45|          waszego łagodnego panowania i tych słusznych praw, na mocy
 98 45|          znaleźć wśród tego zamętu, na tych strasznych ulicach, na których
 99 45|          miłości, albowiem Pan zatraci tych, którzy więcej niż Jego
100 47|      skamieniały, podobny do jednego z tych posągów Niobidów, które
101 47|             nieszczęśni zwykli miłować tych, którzy okazują im choć
102 47|            laską po głowach i twarzach tych, którzy mu stali na drodze,
103 48|          słuchała z rozjaśnioną twarzą tych słów. Wszyscy tu, przedtem
104 49|            zawołał:~- Prawda!... Wśród tych trosk zapominam i ja, kim
105 51|             elegancji nie przerobiłoby tych Trymalchionów na przyzwoitych
106 51|              już coś rozdzieliło go od tych ludzi. Znał ich przecie
107 51|                kochanka, dla którego z tych kształtów tchnie miłość.
108 51|            Petroniusza miały już dosyć tych wrzasków. Od chwili wyjścia
109 53|          Chryste, zmiłuj się!" Drgał w tych głosach głęboki, rozdzierający
110 53|           założyć stolicę Twoją? Tu, z tych łez i z tej krwi chcesz
111 53|              byli trwożni, powstali, w tych, którzy zwątpili, wpłynęły
112 54|                wołając:~- Rozpędzić mi tych nicponiów! Prędzej!~Nagle,
113 56|       Widocznym było, że większą część tych ludzi opanowała jedna myśl,
114 56|           chwilami potykał się o ciała tych, którzy pomdleli z natłoku,
115 56|         Apostoł inaczej przemówiłby do tych mających umrzeć, niemniej
116 56|               niby wywołując na śmierć tych, którzy byli za nimi ukryci.
117 56|         oklasków i ludzkiego ryku. Dla tych, którzy trzymali za Kalendiem,
118 56|               męki dorównają występkom tych złowrogich skazańców.~Tymczasem
119 56|             przybrał barwę ognistą i w tych blaskach, w twarzach ludzkich,
120 56|                 który króluje w ustach tych ludzi mających umrzeć? Ale
121 57|             pozbaw mnie, panie, widoku tych krzykliwych kapitolińskich
122 57|              przekupić jednego spośród tych, którzy wraz z nim wynosili
123 57|            gotowy.~Winicjusz słuchając tych słów blady był jak płótno,
124 58|               zwracając się do gromady tych, którzy stali jeszcze, każdy
125 58|                skonał, ale niektórzy z tych, których poprzybijano najpierwej,
126 58|             strasznym lesie krzyżów, w tych porozpinanych ciałach, w
127 59|         Słuchaj, panie, tego starca: w tych chrześcijanach jest coś
128 60|                wszystko było lepsze od tych straszliwych, pełnych trupiego
129 60|                ergastulum niż pilnować tych gnijących za życia psów."
130 60|           grabarska wchodziła tylko do tych, z których trzeba było zabierać
131 61|          pozwól mi tu zostać i widzieć tych, których będą wyprowadzali.~-
132 62|                na krzyże lub spalono w tych przeklętych ogrodach! I
133 64|           należy i więcej się dostanie tych niebieskich rozkoszy niż
134 66|                 wielu bowiem spomiędzy tych którzy słyszeli odpowiedź,
135 66|           wzrastał z każdą chwilą. Dla tych tłumów nie mogła wprost
136 66|                tłumom. Dosyć już miano tych chrześcijan umierających
137 66|                było pytanie, które dla tych rozmiłowanych w walkach
138 67|         jeszcze w Ancjum większą część tych ludzi. Nieszczęścia Winicjusza
139 68|                nad własne żądze. Ale w tych rozpamiętywaniach nie było
140 68|               Elizejskich nie był wart tych zachodów, tych bólów i mąk,
141 68|                był wart tych zachodów, tych bólów i mąk, które o mało
142 69|             widocznie myślał wówczas o tych tysiącach dzieci swych,
143 69|              przez dzikie zwierzęta, o tych krzyżach, którymi nabite
144 69|         którymi nabite były areny, i o tych słupach ognistych w ogrodach "
145 69|            mógł i czuł mękę większą od tych wszystkich, które obmyślali
146 70|      ostriański, aby nauczać i chrzcić tych, którzy chcieli się skąpać
147 73|              życia naszego. Odnajdziem tych wszystkich drogich, którzy
148 73|              wielbię mojego Pana, bo z tych rąk On jeden mógł ją wyrwać,
149 74|    kryształowym naczyniu.~Lecz gdy już tych zabaw mieli do syta, Petroniusz
150 74|               bogowie: dozorcą mułów w tych twoich ziemiach, któreś