Rozdzial

  1 1  |           z Kos i podniósłszy żywo głowę, spytał:~- Skąd ci przyszedł
  2 2  |           bo inaczej rozbije sobie głowę o kolumnę świątyni Wenus.~
  3 2  | zaśniedziałą od wilgoci, zielonawą głowę ku wodzie. jakby się chciała
  4 2  |            zaś przechodząc schylił głowę przed piękną dziewczyną,
  5 2  |      niezwykłą świeżość cery, a że głowę miała małą i twarz drobną,
  6 2  |            się, pochylił przed nią głowę i zamiast zwykłych wyrazów
  7 2  |             komu zimy ubieliły już głowę. Jeszcze liść nie opada
  8 4  |        okrutnika zabiera jej drogą głowę - tę, którą Aulus nazwał
  9 7  |            Ligią.~Więc podniósłszy głowę i spojrzawszy na młodą wyzwolenicę
 10 7  |           osadzoną na grubym karku głowę, straszną wprawdzie, ale
 11 7  |           nic w świecie! Oprzyj mi głowę na piersiach i zmruż oczy.~
 12 7  |      wsparła swą pijaną, dziecinną głowę na piersi Lukana, a ów,
 13 7  |           co za szkoda!~I ukrywszy głowę w łopatki syryjskiej bachantki,
 14 7  |       ramiona i przyciągnąwszy jej głowę ku piersiom, począł dysząc
 15 8  |    wymyśleć, choć łamał swą biedną głowę, ale taką rzecz to on potrafi.
 16 9  |           odrzekła Ligia schylając głowę.~- Ty przecie nie jesteś
 17 9  |        ręce na piersi i pochylając głowę.~Lecz Poppea poczęła patrzeć
 18 9  |         przesuwać się szybko przez głowę. "Może jej Nero nie widział
 19 10 |           chwyciły jego kark, a na głowę spadła mu, jak kamień, olbrzymia
 20 10 |           po czym, objąwszy się za głowę rękoma, wpił palce we włosy,
 21 11 |             gryzł palce, obejmował głowę rękoma. Zmuszał się ze wszystkich
 22 11 |      odzyskaniu, i nie mógł. Przez głowę przelatywały mu tysiączne
 23 11 |     spokojnie, ścisnął znów dłońmi głowę i począł powtarzać z twarzą
 24 12 |            że nie tylko czczą oślą głowę, ale są nieprzyjaciółmi
 25 13 |      prawej ręki.~Po czym podniósł głowę i rzekł:~- Panie, wiem już
 26 14 |         gesta, jak gdyby posypywał głowę prochem ziemi, a chwilami
 27 14 |            Petroniusza i złożywszy głowę na jego piersiach jął powtarzać
 28 16 |    rozwiązaniem męczył śmiertelnie głowę. Czuł, że Akte powiedziała
 29 17 |        słyszał, Grek zaś, okrywszy głowę rogiem płaszcza, począł
 30 17 |          za zdrajca?~Chilo opuścił głowę. Co to za zdrajca? Syn Judasza,
 31 19 |        siedział.~A Chilon podniósł głowę i rzekł: - Eureka!~Młody
 32 19 |      wzruszył i obiecałby spaść na głowę Glaukowi, a jednak ledwiem
 33 19 |         podłożył sobie płaszcz pod głowę i gdy niewolnicy sprzątnęli
 34 20 |           na słowa, albowiem przez głowę przechodziło mu, że może
 35 21 |          którymi miał przepełnioną głowę, i czy nie śni. Ale nie
 36 21 |           mi spuścić pięść na jego głowę. Raz w Buxentum, dokąd mnie
 37 21 |          jasno odpowiedzieć, przez głowę przelatywały mu tylko obrazy
 38 22 |       jeszcze uderzył pięścią w tę głowę i w jednym mgnieniu oka
 39 22 |        Przelatywało mu także przez głowę, że Krotona mógł zabić Bóg
 40 22 |              Tu przeszło, mu przez głowę, że mógłby nocą udać się
 41 22 |  schyliwszy się wsadził do wnętrza głowę.~- Chilonie Chilonidesie! -
 42 23 |        złamał, ale przez to ocalił głowę - i życie.~- Niejednego
 43 23 |           gąbkę i zwilżał nią jego głowę.~Winicjusz patrzył i oczom
 44 23 |          się w sercu, pochylił swą głowę.~- Niech się tak stanie,
 45 24 |          było prawdopodobne. Przez głowę przeleciała mu wprawdzie
 46 24 |          nawdział inny płaszcz, na głowę zaś spuścił galicki obszerny
 47 24 |           nauki obijały się o jego głowę jak groch o ścianę. W całym
 48 24 |         Panie! - zawołał zwracając głowę do Winicjusza - ratuj mnie!
 49 24 |      jednak jak najprędzej wynieść głowę spośród tych niepojętych
 50 25 |      jeszcze przechodziło mu przez głowę, że może nie zabito Chilona
 51 26 |           niewolniku!~Ursus usunął głowę z komina i uśmiechnąwszy
 52 26 |       dobrej woli.~Tu schował znów głowę w komin, by podmuchać na
 53 27 |            wybrać, skłaniał jednak głowę i okazywał milczącą cześć
 54 27 |        ramieniu i nagle złożył jej głowę na kolanach, mówiąc: "Tyś
 55 27 |          domu były zawaliły się na głowę twoją pierwej, niż ów wąż
 56 27 |           tego, aby ugiąć tę dumną głowę do nóg Chrystusowych i rzucić
 57 28 |            przesunęły mu się przez głowę. Również po raz pierwszy
 58 28 |          odnajdziesz." I oto łamię głowę nad tymi słowy, jakbym je
 59 29 |      niepotrzebnie zaprzątał sobie głowę rzeczami, które doprowadziły
 60 29 |           już pijanym wylał jej na głowę puchar falernu. Rozmyślając
 61 29 |           co mu przechodziło przez głowę i serce, i wreszcie począł
 62 29 |        oplotła mu ramionami szyję, głowę zaś złożyła na jego piersiach.
 63 29 |      fiołków począł obsypywać nimi głowę, piersi i stolę Eunice,
 64 29 |            po chwili swą wykwintną głowę i zwróciwszy się do Winicjusza
 65 29 |       boska, przygotować wieńce na głowę i śniadanie.~Potem, gdy
 66 29 |          gdy niewolnik kładł mu na głowę wieniec z anemonów, mówił
 67 29 |           On zaś wsparł uwieńczoną głowę na jej łonie i rzekł z uśmiechem:~-
 68 30 |            Mogłem, padłszy, rozbić głowę. Niegdyś dobry był z ciebie
 69 30 |    Winicjusz począł się uderzać, w głowę dłonią jak człowiek zajęty
 70 31 |         jednocześnie ku sobie jego głowę, aż wreszcie, gdy jej zbrakło
 71 31 |             A ona zniżyła ku niemu głowę:~- Uchyl zasłony.~Lecz w
 72 31 |          Rozumiesz mnie!~- Tracisz głowę, sąd, miarę!... Winicjuszu! -
 73 31 |        młody człowiek objął rękoma głowę i począł powtarzać jakby
 74 32 |         dni ma za co kupić baranią głowę u rzeźnika, którą ogryza
 75 32 |        resztki włosów, okręcili mu głowę jego własnym łachmanem.
 76 34 |        czym schyliwszy zawstydzoną głowę odrzekła: - Ty wiesz...~
 77 34 |          sobie.~Winicjusz podniósł głowę z pewnym zdziwieniem. -
 78 35 |          ramię na poręczy krzesła, głowę na ramieniu i począł mówić
 79 36 |           błazeńska. Jadąc obracał głowę na obie strony, przymrużając
 80 36 |           wznosił swą siwą, drżącą głowę ku niebu, modląc się i wołając
 81 39 |         rzekła przytulając silniej głowę do jego ramienia.~I w tej
 82 40 |   Tygellina. Sam Tygellinus tracił głowę i wahał się, czy nie dać
 83 42 |             Położywszy swą odkrytą głowę na karku końskim, biegł
 84 42 |           Winicjusz podniósł nagle głowę i wyciągnąwszy ramiona ku
 85 42 |        augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!~- Pożar, panie, wybuchł
 86 42 |     brudnego pyłu i posypawszy nim głowę począł przez chwilę jęczeć
 87 43 |          poczęły przelatywać przez głowę Winicjusza. A gdyby to uczynił
 88 43 |          tym płonął kaganek. Przez głowę młodego katechumena przebiegła
 89 43 |            Drugi robotnik oblał mu głowę wodą, obaj zaś nie tylko
 90 45 |        jego płaszcza i pochyliwszy głowę rzekł:~- Panie, poratuj
 91 47 |       złożę na noc nieszczęsną swą głowę!", po czym przeszedłszy
 92 48 |            coś więcej niż o własną głowę chodzi, klękam oto przed
 93 49 |     takiemu wężowi nietrudno urwać głowę.~- Co powiesz? Mów, radź! -
 94 49 |         senat i ten lud miał jedną głowę!...~- Pozwól powiedzieć
 95 49 |      pomsty.~On zaś siadł, spuścił głowę na piersi i znów milczał,
 96 49 |            kości, pobladł, stracił głowę i oniemiał. Ale było to
 97 49 |         taka przeszła przez czyjąś głowę, a tym bardziej, by ktoś
 98 51 |            chyląc ku nim swą złotą głowę odrzekła: - Panie, przyszedł
 99 53 |          natchnioną, pełną światła głowę i rzekł:~- Oto jako Pan
100 54 |         Winicjusz zamilkł i odkrył głowę, albowiem zdawało mu się,
101 54 |         Kilkakroć podniósł jeszcze głowę i objął oczyma więzienie,
102 54 |            zwój papieru i wychylił głowę wołając:~- Rozpędzić mi
103 54 |   spostrzegłszy Winicjusza, cofnął głowę i podniósł szybko do oczu
104 54 |              Wówczas Grek podniósł głowę i klasnąwszy w palce co
105 56 |      blisko. Snop światła padał na głowę mówiącego i w blasku tym
106 56 |            śmierć na arenie. Przez głowę przebiegła mu wprawdzie
107 56 |          zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę. Wówczas go
108 56 |     nastawianym mieczem i zniżając głowę przypatrywał się uważnie
109 56 |       zważał na widowisko, zwrócił głowę ku arenie.~Oni zaś poczęli
110 56 |            rękoma swą białą drżącą głowę i wołał w duchu:~"Panie!
111 57 |            Apollina.~Chilo spuścił głowę spoglądając ze złością na
112 57 |         się w tej chwili, podniósł głowę i rzekł:~- Tak jest.~- Jakim
113 57 |        świecie oczu.~Po czym objął głowę Winicjusza i płacząc ze
114 57 |    podejrzenie nie przejdzie przez głowę.~- Tak! tak! - odpowiedział
115 58 |             albowiem przekręciwszy głowę, poprawiał leniwym ruchem
116 60 |        przewiązał biodra i okręcił głowę szmatą napojoną terpentyną,
117 60 |            to ty? Olbrzym odwrócił głowę:~- Ktoś ty jest?~- Nie poznajesz
118 60 |         moją tesserę, niech owinie głowę szmatą, okryje ramiona płaszczem
119 60 |            ocali!~Lecz Lig opuścił głowę na piersi i odrzekł:~- Ona
120 60 |         odrzekł: - Na twoją świętą głowę - przyrzekam!... Wówczas
121 61 |        kraty okna. Ona składała mu głowę na piersiach i rozmawiali
122 61 |        tunikę i obwiązawszy szmatą głowę, udał się do bram więzienia.~
123 62 |          nocny zwiał dymy i odkrył głowę starca z siwą spadającą
124 62 |       tamten schylając coraz niżej głowę patrzył ciągle. Obecni odgadli,
125 62 |          garści, posypał sobie nią głowę. Tymczasem płomienie strzeliły
126 62 |             A Chilo chwycił rękoma głowę jak w obłąkaniu:~- Przebaczenie!
127 62 |        Ducha! Amen!~Chilo podniósł głowę, rozłożył ręce i pozostał
128 63 |   tymczasem podniósł wolnym ruchem głowę i czas jakiś wodził oczyma
129 64 |      niejednemu przechodziło przez głowę, że służba jego jest służbą
130 66 |     Chwilami przelatywały mu przez głowę błyskawice nadziei, że to
131 66 |        chwili Petroniusz zakrył mu głowę togą. Zdawało mu się, że
132 69 |         teraz przez jego stroskaną głowę, gdy słuchał próśb ostatniej
133 69 |    pochylił przed nim swą umęczoną głowę.~- Panie! - mówił - tobie
134 73 |       zaszło i zmierzch ogarnia mi głowę. Innymi słowy, ja muszę
135 74 |           Eunice, która podparłszy głowę Petroniusza pochyliła się
136 Epi|     zamiarów przelatywało mu przez głowę. Chwilami zrywał się, by
137 Epi|       czele żołnierzy przybywał po głowę Ahenobarba.~- Śpiesz się! -
138 Epi|        śmierć poczęła obejmować mu głowę. Krew z grubego karku bluzgała