Rozdzial
1 1 | z Kos i podniósłszy żywo głowę, spytał:~- Skąd ci przyszedł
2 2 | bo inaczej rozbije sobie głowę o kolumnę świątyni Wenus.~
3 2 | zaśniedziałą od wilgoci, zielonawą głowę ku wodzie. jakby się chciała
4 2 | zaś przechodząc schylił głowę przed piękną dziewczyną,
5 2 | niezwykłą świeżość cery, a że głowę miała małą i twarz drobną,
6 2 | się, pochylił przed nią głowę i zamiast zwykłych wyrazów
7 2 | komu zimy ubieliły już głowę. Jeszcze liść nie opada
8 4 | okrutnika zabiera jej drogą głowę - tę, którą Aulus nazwał
9 7 | Ligią.~Więc podniósłszy głowę i spojrzawszy na młodą wyzwolenicę
10 7 | osadzoną na grubym karku głowę, straszną wprawdzie, ale
11 7 | nic w świecie! Oprzyj mi głowę na piersiach i zmruż oczy.~
12 7 | wsparła swą pijaną, dziecinną głowę na piersi Lukana, a ów,
13 7 | co za szkoda!~I ukrywszy głowę w łopatki syryjskiej bachantki,
14 7 | ramiona i przyciągnąwszy jej głowę ku piersiom, począł dysząc
15 8 | wymyśleć, choć łamał swą biedną głowę, ale taką rzecz to on potrafi.
16 9 | odrzekła Ligia schylając głowę.~- Ty przecie nie jesteś
17 9 | ręce na piersi i pochylając głowę.~Lecz Poppea poczęła patrzeć
18 9 | przesuwać się szybko przez głowę. "Może jej Nero nie widział
19 10 | chwyciły jego kark, a na głowę spadła mu, jak kamień, olbrzymia
20 10 | po czym, objąwszy się za głowę rękoma, wpił palce we włosy,
21 11 | gryzł palce, obejmował głowę rękoma. Zmuszał się ze wszystkich
22 11 | odzyskaniu, i nie mógł. Przez głowę przelatywały mu tysiączne
23 11 | spokojnie, ścisnął znów dłońmi głowę i począł powtarzać z twarzą
24 12 | że nie tylko czczą oślą głowę, ale są nieprzyjaciółmi
25 13 | prawej ręki.~Po czym podniósł głowę i rzekł:~- Panie, wiem już
26 14 | gesta, jak gdyby posypywał głowę prochem ziemi, a chwilami
27 14 | Petroniusza i złożywszy głowę na jego piersiach jął powtarzać
28 16 | rozwiązaniem męczył śmiertelnie głowę. Czuł, że Akte powiedziała
29 17 | słyszał, Grek zaś, okrywszy głowę rogiem płaszcza, począł
30 17 | za zdrajca?~Chilo opuścił głowę. Co to za zdrajca? Syn Judasza,
31 19 | siedział.~A Chilon podniósł głowę i rzekł: - Eureka!~Młody
32 19 | wzruszył i obiecałby spaść na głowę Glaukowi, a jednak ledwiem
33 19 | podłożył sobie płaszcz pod głowę i gdy niewolnicy sprzątnęli
34 20 | na słowa, albowiem przez głowę przechodziło mu, że może
35 21 | którymi miał przepełnioną głowę, i czy nie śni. Ale nie
36 21 | mi spuścić pięść na jego głowę. Raz w Buxentum, dokąd mnie
37 21 | jasno odpowiedzieć, przez głowę przelatywały mu tylko obrazy
38 22 | jeszcze uderzył pięścią w tę głowę i w jednym mgnieniu oka
39 22 | Przelatywało mu także przez głowę, że Krotona mógł zabić Bóg
40 22 | Tu przeszło, mu przez głowę, że mógłby nocą udać się
41 22 | schyliwszy się wsadził do wnętrza głowę.~- Chilonie Chilonidesie! -
42 23 | złamał, ale przez to ocalił głowę - i życie.~- Niejednego
43 23 | gąbkę i zwilżał nią jego głowę.~Winicjusz patrzył i oczom
44 23 | się w sercu, pochylił swą głowę.~- Niech się tak stanie,
45 24 | było prawdopodobne. Przez głowę przeleciała mu wprawdzie
46 24 | nawdział inny płaszcz, na głowę zaś spuścił galicki obszerny
47 24 | nauki obijały się o jego głowę jak groch o ścianę. W całym
48 24 | Panie! - zawołał zwracając głowę do Winicjusza - ratuj mnie!
49 24 | jednak jak najprędzej wynieść głowę spośród tych niepojętych
50 25 | jeszcze przechodziło mu przez głowę, że może nie zabito Chilona
51 26 | niewolniku!~Ursus usunął głowę z komina i uśmiechnąwszy
52 26 | dobrej woli.~Tu schował znów głowę w komin, by podmuchać na
53 27 | wybrać, skłaniał jednak głowę i okazywał milczącą cześć
54 27 | ramieniu i nagle złożył jej głowę na kolanach, mówiąc: "Tyś
55 27 | domu były zawaliły się na głowę twoją pierwej, niż ów wąż
56 27 | tego, aby ugiąć tę dumną głowę do nóg Chrystusowych i rzucić
57 28 | przesunęły mu się przez głowę. Również po raz pierwszy
58 28 | odnajdziesz." I oto łamię głowę nad tymi słowy, jakbym je
59 29 | niepotrzebnie zaprzątał sobie głowę rzeczami, które doprowadziły
60 29 | już pijanym wylał jej na głowę puchar falernu. Rozmyślając
61 29 | co mu przechodziło przez głowę i serce, i wreszcie począł
62 29 | oplotła mu ramionami szyję, głowę zaś złożyła na jego piersiach.
63 29 | fiołków począł obsypywać nimi głowę, piersi i stolę Eunice,
64 29 | po chwili swą wykwintną głowę i zwróciwszy się do Winicjusza
65 29 | boska, przygotować wieńce na głowę i śniadanie.~Potem, gdy
66 29 | gdy niewolnik kładł mu na głowę wieniec z anemonów, mówił
67 29 | On zaś wsparł uwieńczoną głowę na jej łonie i rzekł z uśmiechem:~-
68 30 | Mogłem, padłszy, rozbić głowę. Niegdyś dobry był z ciebie
69 30 | Winicjusz począł się uderzać, w głowę dłonią jak człowiek zajęty
70 31 | jednocześnie ku sobie jego głowę, aż wreszcie, gdy jej zbrakło
71 31 | A ona zniżyła ku niemu głowę:~- Uchyl zasłony.~Lecz w
72 31 | Rozumiesz mnie!~- Tracisz głowę, sąd, miarę!... Winicjuszu! -
73 31 | młody człowiek objął rękoma głowę i począł powtarzać jakby
74 32 | dni ma za co kupić baranią głowę u rzeźnika, którą ogryza
75 32 | resztki włosów, okręcili mu głowę jego własnym łachmanem.
76 34 | czym schyliwszy zawstydzoną głowę odrzekła: - Ty wiesz...~
77 34 | sobie.~Winicjusz podniósł głowę z pewnym zdziwieniem. -
78 35 | ramię na poręczy krzesła, głowę na ramieniu i począł mówić
79 36 | błazeńska. Jadąc obracał głowę na obie strony, przymrużając
80 36 | wznosił swą siwą, drżącą głowę ku niebu, modląc się i wołając
81 39 | rzekła przytulając silniej głowę do jego ramienia.~I w tej
82 40 | Tygellina. Sam Tygellinus tracił głowę i wahał się, czy nie dać
83 42 | Położywszy swą odkrytą głowę na karku końskim, biegł
84 42 | Winicjusz podniósł nagle głowę i wyciągnąwszy ramiona ku
85 42 | augustianin! Odpowiadaj, na głowę twoją!~- Pożar, panie, wybuchł
86 42 | brudnego pyłu i posypawszy nim głowę począł przez chwilę jęczeć
87 43 | poczęły przelatywać przez głowę Winicjusza. A gdyby to uczynił
88 43 | tym płonął kaganek. Przez głowę młodego katechumena przebiegła
89 43 | Drugi robotnik oblał mu głowę wodą, obaj zaś nie tylko
90 45 | jego płaszcza i pochyliwszy głowę rzekł:~- Panie, poratuj
91 47 | złożę na noc nieszczęsną swą głowę!", po czym przeszedłszy
92 48 | coś więcej niż o własną głowę chodzi, klękam oto przed
93 49 | takiemu wężowi nietrudno urwać głowę.~- Co powiesz? Mów, radź! -
94 49 | senat i ten lud miał jedną głowę!...~- Pozwól powiedzieć
95 49 | pomsty.~On zaś siadł, spuścił głowę na piersi i znów milczał,
96 49 | kości, pobladł, stracił głowę i oniemiał. Ale było to
97 49 | taka przeszła przez czyjąś głowę, a tym bardziej, by ktoś
98 51 | chyląc ku nim swą złotą głowę odrzekła: - Panie, przyszedł
99 53 | natchnioną, pełną światła głowę i rzekł:~- Oto jako Pan
100 54 | Winicjusz zamilkł i odkrył głowę, albowiem zdawało mu się,
101 54 | Kilkakroć podniósł jeszcze głowę i objął oczyma więzienie,
102 54 | zwój papieru i wychylił głowę wołając:~- Rozpędzić mi
103 54 | spostrzegłszy Winicjusza, cofnął głowę i podniósł szybko do oczu
104 54 | Wówczas Grek podniósł głowę i klasnąwszy w palce co
105 56 | blisko. Snop światła padał na głowę mówiącego i w blasku tym
106 56 | śmierć na arenie. Przez głowę przebiegła mu wprawdzie
107 56 | zaś podniosę się i zwrócę głowę w ich stronę. Wówczas go
108 56 | nastawianym mieczem i zniżając głowę przypatrywał się uważnie
109 56 | zważał na widowisko, zwrócił głowę ku arenie.~Oni zaś poczęli
110 56 | rękoma swą białą drżącą głowę i wołał w duchu:~"Panie!
111 57 | Apollina.~Chilo spuścił głowę spoglądając ze złością na
112 57 | się w tej chwili, podniósł głowę i rzekł:~- Tak jest.~- Jakim
113 57 | świecie oczu.~Po czym objął głowę Winicjusza i płacząc ze
114 57 | podejrzenie nie przejdzie przez głowę.~- Tak! tak! - odpowiedział
115 58 | albowiem przekręciwszy głowę, poprawiał leniwym ruchem
116 60 | przewiązał biodra i okręcił głowę szmatą napojoną terpentyną,
117 60 | to ty? Olbrzym odwrócił głowę:~- Ktoś ty jest?~- Nie poznajesz
118 60 | moją tesserę, niech owinie głowę szmatą, okryje ramiona płaszczem
119 60 | ocali!~Lecz Lig opuścił głowę na piersi i odrzekł:~- Ona
120 60 | odrzekł: - Na twoją świętą głowę - przyrzekam!... Wówczas
121 61 | kraty okna. Ona składała mu głowę na piersiach i rozmawiali
122 61 | tunikę i obwiązawszy szmatą głowę, udał się do bram więzienia.~
123 62 | nocny zwiał dymy i odkrył głowę starca z siwą spadającą
124 62 | tamten schylając coraz niżej głowę patrzył ciągle. Obecni odgadli,
125 62 | garści, posypał sobie nią głowę. Tymczasem płomienie strzeliły
126 62 | A Chilo chwycił rękoma głowę jak w obłąkaniu:~- Przebaczenie!
127 62 | Ducha! Amen!~Chilo podniósł głowę, rozłożył ręce i pozostał
128 63 | tymczasem podniósł wolnym ruchem głowę i czas jakiś wodził oczyma
129 64 | niejednemu przechodziło przez głowę, że służba jego jest służbą
130 66 | Chwilami przelatywały mu przez głowę błyskawice nadziei, że to
131 66 | chwili Petroniusz zakrył mu głowę togą. Zdawało mu się, że
132 69 | teraz przez jego stroskaną głowę, gdy słuchał próśb ostatniej
133 69 | pochylił przed nim swą umęczoną głowę.~- Panie! - mówił - tobie
134 73 | zaszło i zmierzch ogarnia mi głowę. Innymi słowy, ja muszę
135 74 | Eunice, która podparłszy głowę Petroniusza pochyliła się
136 Epi| zamiarów przelatywało mu przez głowę. Chwilami zrywał się, by
137 Epi| czele żołnierzy przybywał po głowę Ahenobarba.~- Śpiesz się! -
138 Epi| śmierć poczęła obejmować mu głowę. Krew z grubego karku bluzgała
|