Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
otworzysz 1
otworzywszy 2
otylym 1
ów 132
owa 23
owce 10
owcy 1
Frequency    [«  »]
134 sa
133 chcial
133 wsród
132 ów
131 tez
129 coraz
128 mysl
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

ów

    Rozdzial
1 1 | całej Germanii, Pomponiusza. Ów po ukończeniu wojny z Kattami 2 1 | elegancji, ale i ciało. Podziw ów znać było nawet na twarzach 3 2 | chcieć ulecieć w powietrze, w ów błękit, który zwieszał się 4 2 | przybiegł się z nim witać, ów zaś przechodząc schylił 5 2 | pojęcia o kobietach, że ów zepsuty do szpiku kości 6 4 | córka króla Ligów, którą ów król jeszcze za życia boskiego 7 6 | rzecz zdumiewająca. Oto ów wysmukły i zniewieściały 8 6 | zakładniczki, oddadzą ci w ręce ów skarb ligijski, ty zaś, 9 6 | Pomponii.~I zasiadł, by napisać ów list, który staremu wodzowi 10 7 | wspomnieniami chwil, w których ów Nero był nie tylko młodszym 11 7 | kolumnę, spoglądał z góry na ów tłum. Akte pokazywała Ligii 12 7 | nadążyć za słowami Akte i gdy ów cudny świat przyciągał z 13 7 | były mu zawsze pożądane, ów zaś rzekł:~- Jeśli chodzi 14 7 | głowę na piersi Lukana, a ów, równie pijany, począł zdmuchiwać 15 8 | Winicjusza, nigdy!~Akte zadziwił ów wybuch.~- Zali - spytała - 16 8 | kryjącej świat zgoła inny niż ów, do którego przywykła. Zdumiewała 17 8 | Jemu nie oparłby się nawet ów straszny zapaśnik, który 18 9 | strachem myślała o tym, co ów wieczór może przynieść. 19 9 | jak i każdy niewolnik, a ów pałac z kolumnadami z numidyjskiego 20 10| korynckiej, nie tak cudnych jak ów sławny świecznik ze świątyni 21 11| zresztą śmiał? Czy może ów olbrzymi Lig z błękitnymi 22 11| Petroniusza i chciał przejść, lecz ów zatrzymał go prawie przemocą.~- 23 12| przyszło mu do głowy, że ów człowiek, którego Eunice 24 14| w oczy i słuchać, co na ów znak powiedzą. Długi czas 25 14| wygadał wszystko. Jego pan, ów Pansa, sam jest wyzwoleńcem 26 14| swych nowin. Jak się nazywa ów starzec, od którego dowiedziałeś 27 16| nie zaprzestał poszukiwań, ów zaś zmiarkowawszy to począł 28 16| chodzi, zrozumiał tylko, że ów Glaukus stanowi jakąś przeszkodę 29 17| robotnicy nocni i dzienni, ów zaś należy do nocnych. Gdybyśmy 30 17| rzymskim Zbawiciela, tak ów, który żyje między nami, 31 17| Sekunda. I wszystko to uczynił ów drugi Judasz. Ale jeśli 32 18| przyjaźni uczyń rzecz jedną: oto ów Ursus, niewolnik Ligii, 33 18| jej dziesięciu takich, jak ów Ursus, Ligów broniło. Nie 34 19| Via Salaria a Nomentana.~Ów pontifex maximus chrześcijan, 35 19| najmniejszej wątpliwości, że ów robotnik był Ursusem. Wiedział 36 20| im zabijać, chyba że mnie ów Lig zwiódł niegodnie. Lecz 37 20| jakieś ogromy, jakieś chmury. Ów cmentarz począł czynić na 38 20| starcowi w szczególności. Ów rybak, którego na pierwszy 39 20| rozumu, by przypuścić, że ów człowiek, który mówił: " 40 21| gniewu, czuł zaś zarazem, że ów gniew jest bezsilnym. Porwać 41 21| z nią sobie nie poradzi. Ów rzymski trybun wojskowy, 42 22| siedzącą przy ognisku był ów starzec, który towarzyszył 43 22| olbrzymią postać Ursusa.~Na ów widok uczuł, że nogi i głowa 44 23| dziewczynę i pchnął go na mur, ów widocznie, padając, zasłonił 45 23| nie ty jesteś zdrajcą, ale ów nieznajomy, który go do 46 24| nie domyślił się, kim jest ów Glaukus, że mdlejąc ustawicznie 47 24| jako i ja ci odpuszczam.~Ów upadł na ziemię i wsparty 48 24| dotąd czasu pomyśleć, że ów, jakkolwiek korzystał z 49 25| Chrystus w tobie zwyciężył!~Ów zaś wzniósł oczy ku górze 50 25| Winicjusz nie wiedział, kto był ów On, rozumiał jednakże, że 51 26| przypomniawszy sobie, że człowiek ów zgniótł wczoraj Krotona, 52 26| dzielnicach miasta? Kto był ów Winicjusz? Augustianin, 53 26| a zarazem wtrącić w ów straszny świat zbytku, rozkoszy, 54 27| głowę twoją pierwej, niż ów wąż wpełznął do twojej piersi 55 27| mogąc słowa przemówić.~A ów pomilczawszy chwilę spytał 56 28| wierzyłem, gdym wyczytał, że ów Lig zadusił tak łatwo Krotona, 57 28| życzyć."~Winicjusz odebrawszy ów list nie czuł początkowo 58 28| przecie tego zrobić nie mógł. Ów Paweł z Torsu, który jest 59 28| i niskiego pochodzenia, ów stary teurgus, największy 60 28| jak beczka bez obręczy, ów odrzekł mi: "Silniejszą 61 30| na cześć boskiego cezara, ów zaś przerwał grę w kości, 62 31| poznać zdanie "arbitra", lecz ów zachowywał się przez długi 63 31| wstydu, gdyby mógł widzieć ów przepych. Do stołu prócz 64 31| Lecz Winicjusza sparzył ów pocałunek i napełnił go 65 32| zawiadomić o tym Winicjusza.~Lecz ów pokazał mu listę osób zaproszonych 66 32| jakaś głowa zanurza się w ów mrok.~- Czy mam ci wyliczać 67 32| życie. Tu przypomniał mu się ów dzień, w którym wraz z Krotonem 68 32| przeniosły się na lararium i na ów krzyżyk, który zostawiła 69 32| przed nim i rzekł:~- Panie, ów starzec omdlał, a może i 70 34| nocach. Przypominał mu ów krzyżyk związany z gałązek 71 34| serc i w upojeniu wzajemnym ów cyprys, krzewy mirtowe i 72 34| nieprzyjaciółmi życia i radości? Ów zaś odpowiedział:~- Wiem, 73 36| jak krwawy sen, drugi zaś, ów starzec przybrany w prostaczą 74 36| w oczach, przecie widok ów zapalał ich nie tylko chęcią 75 36| którego pracował nocami Ursus.~Ów ucałowawszy rękę Apostoła 76 36| świątyń były jakby zanurzone w ów blask złoty i purpurowy. 77 41| spoczął na Petroniuszu.~Lecz ów, przechylony niedbale przez 78 42| zgłuszył tętent kopyt. Lecz ów wyraz wytrzeźwił go. Bogowie!... 79 42| kurczy i wydłuża. Potworny ów wał chwilami zdawał się 80 43| sądził z początku, że żar ów bije od jego zgliszcz oraz 81 43| Nagle do uszu jego doszedł ów posępny głos, który słyszał 82 43| błyskawiczną szybkością myśl, że ów krzyż zsyła mu to światełko, 83 43| oblewały mu się potem, a ów pot parzył go jak ukrop. 84 43| rozpalonego powietrza. Pęd ów gnał teraz miliony skier, 85 47| pieśni. Nero usłyszawszy ów krzyk setek tysięcy głosów 86 47| mniej wściekłe, albowiem ów wykwintny patrycjusz, jakkolwiek 87 49| tchórzostwo Nerona był pewien, że ów władca świata nigdy nie 88 49| jak w tęczę w oczy Nerona, ów zaś począł podnosić wargi 89 51| słuszność tego mniemania.~Lecz ów pierworodny syn Fortuny 90 51| co w jego twarzy wyczyta. Ów zaś słuchał podnosząc w 91 51| przed oczyma ta prawda, że ów uwieńczony wóz, na którym 92 52| rozumieć, dlaczego Chrystus, ów miłosierny, ów Bóg, nie 93 52| Chrystus, ów miłosierny, ów Bóg, nie przychodzi w pomoc 94 53| się nagle do nóg Apostoła.~Ów zaś, poznawszy go, zapytał: - 95 53| ten niemy sposób litości.~Ów zaś rzekł:~- Wiem. Wzięlić 96 54| klientów.~I skinął ręką, a na ów znak Egipcjanie podnieśli 97 55| miał spocząć.~On czytał ów list z rozdartą duszą, ale 98 55| centurion miał odnieść jej ów list nazajutrz.~Lecz gdy 99 55| żołnierza, aby nie upaść, ów zaś mówił dalej:~- Dziękuj 100 56| swej lektyce Winicjusza. Ów wiedział, że Ligia jest 101 56| wreszcie na przeciwnika, ów zaś z równą szybkością przemknął 102 56| przeciwnika, zwalił go na ziemię.~Ów chciał powstać, lecz w mgnieniu 103 56| zwracając się w stronę Greka.~A ów zemdlał rzeczywiście i siedział 104 56| konwulsyjnie szyję ojca, ów zaś, pragnąc mu przedłużyć 105 56| słów prefektowi miasta, ów zaś opuściwszy podium udał 106 57| skinął na niego, a gdy ów wszedł do podium, rzekł:~- 107 57| patrzeć wprost w oczy cezara, ów zaś po chwili odrzekł:~- 108 57| wolę zamknąć i polerować ów przeklęty wiersz trzeciej 109 57| Winicjusza, ale widząc, że ów modli się w tej chwili, 110 57| wyszedł na jego spotkanie, ów zaś wzruszył się na widok 111 57| gorączkę? - rzekł Petroniusz. Ów zaś odpowiedział jakimś 112 59| nie mówił? Nie wytrzymasz. Ów zaś odpowiedział:~- Chcę 113 62| inni sypali kwiaty. Cały ów świetny orszak posuwał się 114 62| męki z nim!~Usłyszawszy ów rozkaz Trakowie porwali 115 64| przedsmak zagrobowego życia. Ów smutek, który unosił się 116 64| czeka chwili weselnej. A ów niezmierny prąd wiary, który 117 64| sobie po niej nic, tymczasem ów olbrzym ligijski i ta dziewczyna, 118 66| niezmiernym rozżaleniu, że ów, który mógł jednym słowem 119 66| siebie czerwoną chustkę, a na ów znak zaskrzypiały wrzeciądze 120 66| wydaje podobnych wielkoludów, ów zaś stał w środku amfiteatru, 121 66| głos mosiężnych trąb, a na ów znak otworzyła się krata 122 66| togę z głowy Winicjusza.~Ów zaś podniósł się, przechylił 123 66| jego panowanie nad światem. Ów Lig był im teraz półbogiem 124 66| jeden powszechny okrzyk. Ów olbrzym stał się teraz drogim 125 66| zaciśniętymi pięściami. Ów wszelako ociągał się i wahał: 126 68| przypuszczał, że prawdopodobnie ów, nie mogąc go wprost dosięgnąć, 127 68| ramionami myślał w duszy, że ów cień z Pól Elizejskich nie 128 69| Tygellinowi, sądził jednak, że ów zginął wraz z tysiącami 129 71| rozumieli zaś, że korowód ów nie składał się z ciekawych, 130 71| barbarzyńców, miną wieki, a ów starzec będzie tu panował 131 73| Tygellinem zwycięstwo.~Tymczasem ów oskarżył go natychmiast 132 74| przepychem, lecz przepych ów nie raził, nie ciężył nikomu


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License