Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library
Alphabetical    [«  »]
twa 8
twardsze 2
twarogu 1
twarz 126
twarza 49
twarzach 9
twarzami 3
Frequency    [«  »]
128 mysl
128 niech
127 ni
126 twarz
126 tymczasem
124 kto
124 takze
Henryk Sienkiewicz
Quo vadis?

IntraText - Concordances

twarz

    Rozdzial
1 1 | znużoną i nieco wychudłą twarz, zmienił przedmiot rozmowy 2 2 | jakim przejmowała go jej twarz smutna, ale pogodna, szlachetność 3 2 | a że głowę miała małą i twarz drobną, chwilami więc, mimo 4 2 | wszystko ocenił: więc i twarz różową i przezroczą, i świeże 5 2 | zaś podniosła swoją drobną twarz ku zorzy wieczornej i odrzekła 6 4 | i tylko jego krótka orla twarz stała się jakby z kamienia 7 5 | chodziło o cały jego dom.~Nagle twarz mu zmierzchła, jak gdyby 8 6 | jego ramiona i zbliżając twarz do jego twarzy, począł pytać 9 7 | przysunęła blisko swą słodką twarz do twarzy Ligii, jakby chcąc 10 7 | spokojność i gdy wreszcie twarz jej przybrała znowu zwykły 11 7 | postąpił inaczej.~Jasna twarz Ligii poczęła pokrywać się 12 7 | smagłymi twarzami zaczerniała twarz Numida w pierzastym hełmie 13 7 | kogoś w tłumach. I nagle twarz jej pokryła się rumieńcem. 14 7 | poczęła działać i na niego. Twarz mu zbladła. Nozdrza rozdęły 15 7 | wino jeszcze, ale jej cudna twarz, jej nagie ręce, jej dziewczęca 16 7 | odblask na jego szeroką krótką twarz, Włosy miał ciemne, utrefione 17 7 | czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka i komedianta, 18 7 | czterykroć masz słuszność! Sama twarz nic nie znaczy. Jam dużo 19 7 | śpieszniej, potem rzęzić, potem twarz mu posiniała, wreszcie wyrzucił 20 7 | przebrał miarę. Jego czarniawa twarz stała się jeszcze bledszą 21 7 | oblewał coraz bliżej, a twarz jego znalazła się tuż koło 22 7 | przechyliwszy się, odwracała twarz, by uniknąć jego pocałunków. 23 8 | gdzieś przed mocą rzymską.~I twarz jej poczęła się powlekać 24 9 | spostrzegła jej delikatną twarz, wspartą na obnażonym ramieniu, 25 9 | wreszcie, dojrzawszy w mroku twarz Greczynki.~- Ja, Ligio.~- 26 9 | Oktawię. Dlatego każda piękna twarz w pałacu wzbudzała w niej 27 10 | miserum! Me miserum!...~Twarz mu posiniała, oczy uciekły 28 11 | opamiętał się i zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł mówić 29 11 | niemu swą drobną, bladą twarz i po chwili rzekła:~- Marku, 30 12 | odpowiedzi, tylko Eunice schyliła twarz do jego stóp i pozostała 31 13 | na ramiona Petroniusza. Twarz miała jasną, cichą, a w 32 14 | skarb pociechy zostanie!~Twarz Nerona zadrgała i po chwili 33 15 | niej. Nigidii Lukan dał w twarz posądzając o związek 34 17 | Tam Chilo wpatrzył się w twarz robotnika, która mimo nieco 35 17 | przez chwilę patrzył na twarz robotnika, oświeconą blaskiem 36 17 | nagle jak oczy zwierza, a twarz przybrała wyraz dzikiego 37 17 | księżyca padało wprost na jego twarz i począł mu się przypatrywać 38 18 | czcze i częstokroć miewa twarz małpy. Ale Miedzianobrody 39 19 | rozjaśniły się oczy i rozjaśniła twarz. Począł na nowo czuć młodość 40 21 | wzniesione ku Apostołowi, twarz zasłuchaną i zachwyconą. 41 21 | urwał, gdyż spostrzegł, że twarz Winicjusza pobladła ze wzruszenia, 42 22 | płomienia padał wprost na twarz Ligii. Drugą osobą siedzącą 43 23 | mimo Kryspus skrapiał mu twarz wodą, mdlał ciągle z bólu. 44 23 | pod nimi. Patrzył na jej twarz, bledszą i szczuplejszą 45 23 | dłużej.~Tu wzburzył się i twarz skurczyła mu się z gniewu, 46 24 | światło padło wprost na jego twarz, Glaukus zerwał się z ławy 47 24 | do domu.~Chilo podniósł twarz.~- Co mówisz? Co?... Nie 48 26 | podniesie na ciebie ręki.~A jej twarz posmutniała nagle.~- Byłabym 49 27 | Piotra odsłonił wówczas twarz chudą, z łysiejącą czaszką 50 27 | podniósłszy jej łzami zalaną twarz, mówił do niej: - Póki oczy 51 28 | tej chwili widzę słodką twarz Ligii i jej oczy zalane 52 29 | opowiadania na jego zmienioną twarz, na ręce, które mówiąc wyciągał 53 30 | pustynię, ale każę mu dać twarz moją. Wieki potomne będą 54 30 | mi, żeś chory, i istotnie twarz masz zmienioną. Ale! słyszałem, 55 30 | swoje zrośnięte brwi i swoją twarz, w której znać starą krew 56 31 | pięknością. Niegdyś postać i twarz jego zbyt znamionowały żołnierza 57 31 | oblewając mu gorącym tchnieniem twarz:~- Kocham cię!... Pójdź! 58 31 | oddechu, oderwała od niego twarz.~- Noc miłości!... noc zapamiętania! - 59 33 | stanęła również jak wryta. Twarz jej zaczerwieniła się i 60 36 | Towarzyszyła mu Ligia, mając twarz ukrytą pod gęstą zasłoną, 61 36 | Neapolis utył znacznie. Twarz mu się rozlała; pod dolną 62 36 | i nudą. W ogóle była to twarz zarazem straszna i błazeńska. 63 36 | zasłonę i ukazała mu swą jasną twarz i cudne śmiejące się oczy, 64 37 | skrytego, i spuściwszy nagle na twarz zasłonę, spytała, czy i 65 37 | Mówiąc o tobie odkryła znów twarz i poczęła patrzeć na mnie 66 39 | chwili położyła swą śliczną twarz na jego ramieniu i rzekła:~- 67 40 | podobnego wyroku; tylko twarz Tygellina zaświeciła radością. 68 42 | oto lada chwila kochana twarz wychyli się z tych domów, 69 45 | Tu umilkł i podniósłszy twarz zdawał się wpatrywać w coś 70 47 | układał z pomocą jego postawę, twarz, wejrzenie i uczył się odpowiednich 71 47 | się przed nim roztaczał. I twarz poczęła mu się mienić. Nie 72 48 | Linus podniósł swą wychudłą twarz i zapytał: - A jakoż ja, 73 49 | brzemienna w wypadki.~A twarz Tygellina skurczyła się 74 49 | Sam Nero zrozumiał to i twarz jego oblekła się bladością.~ 75 49 | słów Tygellina aktorska twarz jego poczęła się zmieniać 76 51 | podniósł swą skamieniałą twarz, w której tylko oczy świeciły 77 51 | jego ramieniu, oblewając mu twarz przesiąkniętym winem oddechem 78 51 | hełmy i ostrza włóczni. Twarz Winicjusza stała się blada 79 53 | przed nim królestwo cieniów. Twarz Winicjusza sczerniała i 80 53 | prześladowców.~Winicjusz zakrył twarz rękoma i przypadł do ziemi. 81 53 | śmiertelne źrenice.~Jakoż twarz mu się zmieniła i oblała 82 53 | pochylił się i przyłożywszy twarz do kolan Piotra począł powtarzać:~- 83 53 | tobą.~Po czym, podniósłszy twarz ku niebu, mówił głośno: - 84 54 | noc i świętą sędziwą twarz, wzniesioną ku niebu w modlitwie. " 85 56 | skóry wychudłą i nieubłaganą twarz Kryspa.~- Żałujcie za grzechy 86 56 | znosiły takich widowisk. Twarz mu pobladła, czoło operliło 87 56 | zwrócił ku nim swą znudzoną twarz i przyłożył szmaragd do 88 56 | patrzył teraz uważnie. Twarz Petroniusza przybrała wyraz 89 57 | unieść.~I gdy tak mówił, twarz jego straciła zwykłą martwotę, 90 57 | począł patrzeć badawczo w twarz Winicjusza, a ten odgadł 91 58 | niepożyta energia i taż sama twarz surowa i fanatyczna wychylała 92 58 | zgromić, lecz ujrzawszy jego twarz opuścił dłoń, po czym kolana 93 58 | módlcie się za mnie!~I twarz jego straciła zwykłą surowość; 94 58 | począł patrzyć na cezara.~Twarz jego przybrała znów wyraz 95 60 | mroku mógł odróżnić jej twarz, która wydała mu się bladą 96 60 | uwielbienia, że padłszy na twarz począł przyciskać do ust 97 60 | księżyca rozjaśniła się jej twarz. Raz jeszcze podniosła do 98 62 | Glaukos lekarz.~Żył jeszcze. Twarz miał zbolałą i pochyloną, 99 62 | Chilo rzucił się na twarz wyjąc jak dziki zwierz i 100 62 | w górę, objęły piersi i twarz Glauka, rozplotły mirtową 101 62 | się, że w księżycu widzi twarz Glauka i że oczy jego patrzą 102 62 | jękiem na kolana i ukrywszy twarz w dłoniach, pozostał bez 103 62 | ruchu, Paweł zaś podniósł twarz ku gwiazdom i począł się 104 62 | umarłą lub wykutą z kamienia twarz. Chwile płynęły jedna za 105 62 | wzniósł w górę wybladłą twarz; czas jakiś wargi jego poruszały 106 63 | oskarżenie, jakie Chilon rzucił w twarz cezarowi wobec tłumów, może 107 63 | i niepewność, teraz zaś twarz miał bolesną, ale tak słodką 108 63 | i zdumienie widzów. Oto twarz zajaśniała mu uśmiechem, 109 66 | Trupia bladość pokryła mu twarz i ciało poczęło tężeć. Wówczas 110 66 | tył swą bladą jak płótno twarz i począł patrzeć na arenę 111 66 | żelaznych rękach barbarzyńcy.~A twarz Liga. kark i ramiona poczerwieniały 112 66 | począł oddychać śpiesznie.~Twarz mu pobladła, włosy polepiły 113 66 | niemal wyzywająco w jego twarz. Przesądny, ale skłonny 114 66 | ujrzał rzecz nadzwyczajną. Twarz starego trybuna była groźna, 115 67 | by patrzeć na kochaną twarz, która przy świetle księżyca 116 67 | teraz zaś widząc nad sobą twarz Winicjusza, oświeconą łagodnym 117 68 | wpatrując się w jej uśpioną twarz myślał mimo woli, że to 118 68 | posąg i zarazem kwiat; teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta, 119 71 | natychmiast prawie ustał, albowiem twarz starca miała w sobie tyle 120 71 | modlitw. Piotr słuchał ich i twarz jaśniała mu coraz większą 121 71 | Sabinusa, i widząc jej młodą twarz zalaną łzami, rzekł: "Plautyllo, 122 73 | próżną wszelkich trosk twarz i odnieść ostatnie, przedśmiertne 123 73 | nieco, po chwili jednak twarz zajaśniała mu zwykłą pogodą, 124 74 | przerażenia oczyma. Po chwili twarz jej stała się blada jak 125 74 | niebezpieczeństwo. Jego wesoła twarz i zwykły niedbały uśmiech 126 Epi| ogarnął go strach. Tłusta twarz jego pobladła, a na czole


Best viewed with any browser at 800x600 or 768x1024 on Tablet PC
IntraText® (V89) - Some rights reserved by EuloTech SRL - 1996-2007. Content in this page is licensed under a Creative Commons License