Rozdzial

  1 1  |           znużoną i nieco wychudłą twarz, zmienił przedmiot rozmowy
  2 2  |           jakim przejmowała go jej twarz smutna, ale pogodna, szlachetność
  3 2  |            a że głowę miała małą i twarz drobną, chwilami więc, mimo
  4 2  |            wszystko ocenił: więc i twarz różową i przezroczą, i świeże
  5 2  |         zaś podniosła swoją drobną twarz ku zorzy wieczornej i odrzekła
  6 4  |           i tylko jego krótka orla twarz stała się jakby z kamienia
  7 5  |    chodziło o cały jego dom.~Nagle twarz mu zmierzchła, jak gdyby
  8 6  |           jego ramiona i zbliżając twarz do jego twarzy, począł pytać
  9 7  |       przysunęła blisko swą słodką twarz do twarzy Ligii, jakby chcąc
 10 7  |          spokojność i gdy wreszcie twarz jej przybrała znowu zwykły
 11 7  |            postąpił inaczej.~Jasna twarz Ligii poczęła pokrywać się
 12 7  |      smagłymi twarzami zaczerniała twarz Numida w pierzastym hełmie
 13 7  |           kogoś w tłumach. I nagle twarz jej pokryła się rumieńcem.
 14 7  |        poczęła działać i na niego. Twarz mu zbladła. Nozdrza rozdęły
 15 7  |        wino jeszcze, ale jej cudna twarz, jej nagie ręce, jej dziewczęca
 16 7  |     odblask na jego szeroką krótką twarz, Włosy miał ciemne, utrefione
 17 7  |        czołem półboga mieściła się twarz małpy, pijaka i komedianta,
 18 7  |    czterykroć masz słuszność! Sama twarz nic nie znaczy. Jam dużo
 19 7  |    śpieszniej, potem rzęzić, potem twarz mu posiniała, wreszcie wyrzucił
 20 7  |     przebrał miarę. Jego czarniawa twarz stała się jeszcze bledszą
 21 7  |         oblewał ją coraz bliżej, a twarz jego znalazła się tuż koło
 22 7  |       przechyliwszy się, odwracała twarz, by uniknąć jego pocałunków.
 23 8  |       gdzieś przed mocą rzymską.~I twarz jej poczęła się powlekać
 24 9  |          spostrzegła jej delikatną twarz, wspartą na obnażonym ramieniu,
 25 9  |       wreszcie, dojrzawszy w mroku twarz Greczynki.~- Ja, Ligio.~-
 26 9  |      Oktawię. Dlatego każda piękna twarz w pałacu wzbudzała w niej
 27 10 |            miserum! Me miserum!...~Twarz mu posiniała, oczy uciekły
 28 11 |     opamiętał się i zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł mówić
 29 11 |            niemu swą drobną, bladą twarz i po chwili rzekła:~- Marku,
 30 12 |  odpowiedzi, tylko Eunice schyliła twarz aż do jego stóp i pozostała
 31 13 |            na ramiona Petroniusza. Twarz miała jasną, cichą, a w
 32 14 |           skarb pociechy zostanie!~Twarz Nerona zadrgała i po chwili
 33 15 |          niej. Nigidii Lukan dał w twarz posądzając ją o związek
 34 17 |           Tam Chilo wpatrzył się w twarz robotnika, która mimo nieco
 35 17 |            przez chwilę patrzył na twarz robotnika, oświeconą blaskiem
 36 17 |          nagle jak oczy zwierza, a twarz przybrała wyraz dzikiego
 37 17 |     księżyca padało wprost na jego twarz i począł mu się przypatrywać
 38 18 |           czcze i częstokroć miewa twarz małpy. Ale Miedzianobrody
 39 19 |   rozjaśniły się oczy i rozjaśniła twarz. Począł na nowo czuć młodość
 40 21 |          wzniesione ku Apostołowi, twarz zasłuchaną i zachwyconą.
 41 21 |         urwał, gdyż spostrzegł, że twarz Winicjusza pobladła ze wzruszenia,
 42 22 |          płomienia padał wprost na twarz Ligii. Drugą osobą siedzącą
 43 23 |        mimo iż Kryspus skrapiał mu twarz wodą, mdlał ciągle z bólu.
 44 23 |           pod nimi. Patrzył na jej twarz, bledszą i szczuplejszą
 45 23 |          dłużej.~Tu wzburzył się i twarz skurczyła mu się z gniewu,
 46 24 |       światło padło wprost na jego twarz, Glaukus zerwał się z ławy
 47 24 |            do domu.~Chilo podniósł twarz.~- Co mówisz? Co?... Nie
 48 26 |    podniesie na ciebie ręki.~A jej twarz posmutniała nagle.~- Byłabym
 49 27 |            Piotra odsłonił wówczas twarz chudą, z łysiejącą czaszką
 50 27 |       podniósłszy jej łzami zalaną twarz, mówił do niej: - Póki oczy
 51 28 |            tej chwili widzę słodką twarz Ligii i jej oczy zalane
 52 29 |      opowiadania na jego zmienioną twarz, na ręce, które mówiąc wyciągał
 53 30 |          pustynię, ale każę mu dać twarz moją. Wieki potomne będą
 54 30 |          mi, żeś chory, i istotnie twarz masz zmienioną. Ale! słyszałem,
 55 30 |       swoje zrośnięte brwi i swoją twarz, w której znać starą krew
 56 31 |       pięknością. Niegdyś postać i twarz jego zbyt znamionowały żołnierza
 57 31 |    oblewając mu gorącym tchnieniem twarz:~- Kocham cię!... Pójdź!
 58 31 |         oddechu, oderwała od niego twarz.~- Noc miłości!... noc zapamiętania! -
 59 33 |         stanęła również jak wryta. Twarz jej zaczerwieniła się i
 60 36 |       Towarzyszyła mu Ligia, mając twarz ukrytą pod gęstą zasłoną,
 61 36 |            Neapolis utył znacznie. Twarz mu się rozlała; pod dolną
 62 36 |            i nudą. W ogóle była to twarz zarazem straszna i błazeńska.
 63 36 |     zasłonę i ukazała mu swą jasną twarz i cudne śmiejące się oczy,
 64 37 |    skrytego, i spuściwszy nagle na twarz zasłonę, spytała, czy i
 65 37 |        Mówiąc o tobie odkryła znów twarz i poczęła patrzeć na mnie
 66 39 |        chwili położyła swą śliczną twarz na jego ramieniu i rzekła:~-
 67 40 |            podobnego wyroku; tylko twarz Tygellina zaświeciła radością.
 68 42 |            oto lada chwila kochana twarz wychyli się z tych domów,
 69 45 |            Tu umilkł i podniósłszy twarz zdawał się wpatrywać w coś
 70 47 |     układał z pomocą jego postawę, twarz, wejrzenie i uczył się odpowiednich
 71 47 |         się przed nim roztaczał. I twarz poczęła mu się mienić. Nie
 72 48 |        Linus podniósł swą wychudłą twarz i zapytał: - A jakoż ja,
 73 49 |            brzemienna w wypadki.~A twarz Tygellina skurczyła się
 74 49 |            Sam Nero zrozumiał to i twarz jego oblekła się bladością.~
 75 49 |            słów Tygellina aktorska twarz jego poczęła się zmieniać
 76 51 |           podniósł swą skamieniałą twarz, w której tylko oczy świeciły
 77 51 |        jego ramieniu, oblewając mu twarz przesiąkniętym winem oddechem
 78 51 |            hełmy i ostrza włóczni. Twarz Winicjusza stała się blada
 79 53 |       przed nim królestwo cieniów. Twarz Winicjusza sczerniała i
 80 53 |    prześladowców.~Winicjusz zakrył twarz rękoma i przypadł do ziemi.
 81 53 |          śmiertelne źrenice.~Jakoż twarz mu się zmieniła i oblała
 82 53 |        pochylił się i przyłożywszy twarz do kolan Piotra począł powtarzać:~-
 83 53 |         tobą.~Po czym, podniósłszy twarz ku niebu, mówił głośno: -
 84 54 |            noc i tę świętą sędziwą twarz, wzniesioną ku niebu w modlitwie. "
 85 56 |       skóry wychudłą i nieubłaganą twarz Kryspa.~- Żałujcie za grzechy
 86 56 |           znosiły takich widowisk. Twarz mu pobladła, czoło operliło
 87 56 |        zwrócił ku nim swą znudzoną twarz i przyłożył szmaragd do
 88 56 |             patrzył teraz uważnie. Twarz Petroniusza przybrała wyraz
 89 57 |           unieść.~I gdy tak mówił, twarz jego straciła zwykłą martwotę,
 90 57 |          począł patrzeć badawczo w twarz Winicjusza, a ten odgadł
 91 58 |       niepożyta energia i taż sama twarz surowa i fanatyczna wychylała
 92 58 |       zgromić, lecz ujrzawszy jego twarz opuścił dłoń, po czym kolana
 93 58 |             módlcie się za mnie!~I twarz jego straciła zwykłą surowość;
 94 58 |          począł patrzyć na cezara.~Twarz jego przybrała znów wyraz
 95 60 |            mroku mógł odróżnić jej twarz, która wydała mu się bladą
 96 60 |         uwielbienia, że padłszy na twarz począł przyciskać do ust
 97 60 |        księżyca rozjaśniła się jej twarz. Raz jeszcze podniosła do
 98 62 |       Glaukos lekarz.~Żył jeszcze. Twarz miał zbolałą i pochyloną,
 99 62 |                Chilo rzucił się na twarz wyjąc jak dziki zwierz i
100 62 |            w górę, objęły piersi i twarz Glauka, rozplotły mirtową
101 62 |           się, że w księżycu widzi twarz Glauka i że oczy jego patrzą
102 62 |        jękiem na kolana i ukrywszy twarz w dłoniach, pozostał bez
103 62 |          ruchu, Paweł zaś podniósł twarz ku gwiazdom i począł się
104 62 |       umarłą lub wykutą z kamienia twarz. Chwile płynęły jedna za
105 62 |            wzniósł w górę wybladłą twarz; czas jakiś wargi jego poruszały
106 63 |  oskarżenie, jakie Chilon rzucił w twarz cezarowi wobec tłumów, może
107 63 |            i niepewność, teraz zaś twarz miał bolesną, ale tak słodką
108 63 |            i zdumienie widzów. Oto twarz zajaśniała mu uśmiechem,
109 66 |          Trupia bladość pokryła mu twarz i ciało poczęło tężeć. Wówczas
110 66 |           tył swą bladą jak płótno twarz i począł patrzeć na arenę
111 66 |    żelaznych rękach barbarzyńcy.~A twarz Liga. kark i ramiona poczerwieniały
112 66 |         począł oddychać śpiesznie.~Twarz mu pobladła, włosy polepiły
113 66 |           niemal wyzywająco w jego twarz. Przesądny, ale skłonny
114 66 |         ujrzał rzecz nadzwyczajną. Twarz starego trybuna była groźna,
115 67 |           by patrzeć na tę kochaną twarz, która przy świetle księżyca
116 67 |          teraz zaś widząc nad sobą twarz Winicjusza, oświeconą łagodnym
117 68 |        wpatrując się w jej uśpioną twarz myślał mimo woli, że to
118 68 |       posąg i zarazem kwiat; teraz twarz jej stała się niemal przezroczysta,
119 71 | natychmiast prawie ustał, albowiem twarz starca miała w sobie tyle
120 71 |       modlitw. Piotr słuchał ich i twarz jaśniała mu coraz większą
121 71 |       Sabinusa, i widząc jej młodą twarz zalaną łzami, rzekł: "Plautyllo,
122 73 |             próżną wszelkich trosk twarz i odnieść ostatnie, przedśmiertne
123 73 |            nieco, po chwili jednak twarz zajaśniała mu zwykłą pogodą,
124 74 |      przerażenia oczyma. Po chwili twarz jej stała się blada jak
125 74 |     niebezpieczeństwo. Jego wesoła twarz i zwykły niedbały uśmiech
126 Epi|          ogarnął go strach. Tłusta twarz jego pobladła, a na czole