Rozdzial
1 1 | się na wysokości posągu, nagle zarzuciła mu na szyję ramiona,
2 2 | jakby chcąc o coś spytać - i nagle uciekła jak hamadriada przed
3 2 | przemogła, spojrzawszy bowiem nagle na Petroniusza, odpowiedziała
4 2 | by podpisać: "Wiosna". - Nagle przypomniał sobie Chryzotemis
5 2 | snu oczy na Winicjusza i nagle - w wieczornych odblaskach,
6 4 | A ona podniosła na niego nagle oczy. - Petroniusz?~- Tak
7 5 | chodziło o cały jego dom.~Nagle twarz mu zmierzchła, jak
8 6 | uczynił? Gdzie ona jest?~Lecz nagle stała się rzecz zdumiewająca.
9 7 | przestrachem, a w duszy zerwała się nagle niewypowiedziana i niezmierna
10 7 | wypatrując kogoś w tłumach. I nagle twarz jej pokryła się rumieńcem.
11 7 | przed chwilą, przestała nagle być dotkliwą. Pokusa widzenia
12 7 | słów i przestróg poczuła nagle, że na tej uczcie nie tylko
13 7 | chwyciła ją wprost radość.~Lecz nagle zlękła się tej radości.
14 7 | teraz wydało jej się, że nagle spojrzało na nią zielonawe
15 7 | podpity na ucztę, wybuchnął nagle, bez żadnego powodu, bezmyślnym
16 7 | Brytanii do granic Partów!~Lecz nagle zastanowił się i przyłożywszy
17 7 | U matki! U Agrypiny!~I nagle opanowały go posępne widzenia.~-
18 7 | przetarł zdumione oczy i nagle ujrzał nad sobą olbrzymią
19 8 | się już w rzeczywistość. Nagle rzuciła się na szyję Akte
20 9 | jutra, teraz wydało się jej nagle bezecnym.~W głowie jej powstawał
21 9 | nakrywając je znów powiekami. Nagle zmarszczka zjawiła się między
22 9 | Ją urodziła Wenus." I nagle przyszło jej do głowy to,
23 9 | więc w serce Ligii wstąpiła nagle nadzieja.~- Pani! - rzekła
24 9 | dziecka, to szczekanie psów.~Nagle zasłona od przedsionka poruszyła
25 10 | niewolnikom odganiać ich kijami.~Nagle krzyk uczynił się na przodzie
26 10 | oboje go wstrzymywali.~Lecz nagle w przedsionku dały się słyszeć
27 11 | osobista niechęć lub żądza.~I nagle serce zamarło w nim niemal
28 11 | istotnie poczynała go kochać, i nagle ogarnęło go na tę myśl poczucie
29 11 | od atrium uchyliła się i nagle ujrzał przed sobą żałobną
30 12 | odpowiedź.~Lecz on zerwał się nagle i ścisnąwszy rękoma skronie
31 12 | przeznaczonego dla służby, dojrzał nagle stojącą pod ścianą wśród
32 12 | i ta myśl wydała mu się nagle przykrą Był wprawdzie prosty
33 14 | oczu puściły mu się łzy; nagle wsparł dłonie na ramionach
34 17 | chęć zemsty.~A Chilo spytał nagle:~- Urbanie, zali wiesz,
35 17 | kamiennej cembrowinie, powstał nagle i rzekł:~- Ja to uczynię,
36 17 | się wkraść wątpliwość. I nagle szczęśliwa myśl zaświtała
37 17 | którego oczy zaświeciły nagle jak oczy zwierza, a twarz
38 18 | przypadek. Oto teatr zawalił się nagle, ale wówczas, gdy ludzie
39 19 | zdawała się spełniać, uczuł nagle takie osłabienie, jakie
40 20 | będzie Ligii rozeznać.~Lecz nagle przy krypcie zapalono kilka
41 21 | Posłuchaj mnie...~Lecz nagle urwał, gdyż spostrzegł,
42 22 | Ostrianum.~Winicjusz wpadł tak nagle, że zanim Ligia mogła go
43 22 | pozwólcie mi tylko...~I nagle urwał, zdawało mu się bowiem,
44 22 | bogów nieśmiertelnych!..."~I nagle resztki włosów zjeżyły mu
45 24 | ogródka domku, zatrzymał się nagle i rzekł:~- Pozwól mi tchu
46 25 | wieży, przy Ligii stanął nagle Apostoł ze srebrną brodą
47 25 | chciało - hej!...~Lecz urwał nagle, gdyż Ligia położyła palec
48 25 | ramiona greckie i rzymskie.~Nagle jednak poczuł, że gdyby
49 26 | A jej twarz posmutniała nagle.~- Byłabym szczęśliwa -
50 26 | Mówiłem jak głupiec! Nie! I nagle ujrzał przed sobą jakby
51 26 | droższym niż kiedykolwiek.~I nagle zrozumiała, że może przyjść
52 27 | swym zdrowym ramieniu i nagle złożył jej głowę na kolanach,
53 27 | miałem cię za wybraną...~I nagle przestał mówić, albowiem
54 29 | ciemności, i rozmyślał. Nagle wstał i zbliżywszy się do
55 30 | ognia włosy podniosły mu się nagle z przerażenia, zwarły się
56 31 | bliżej spojrzeć na boginię i nagle serce zamarło mu w piersiach.
57 31 | wrażenie pozbawiło go sił. Nagle ogarnęła go tęsknota za
58 32 | jest taką, jaką jest? I nagle uczuł, że nie dość mu ją
59 37 | nic skrytego, i spuściwszy nagle na twarz zasłonę, spytała,
60 39 | ze znużenia, budziłem się nagle z uczuciem, że nad tobą
61 39 | zatrzymały dech w piersiach...~Nagle ciszę przerwał grzmot niespodziany,
62 40 | umiał przyganę przyprawić nagle w taki sposób, że wychodziła
63 41 | pochyloną głową, po czym powstał nagle i rzekł:~- Zmęczony jestem
64 41 | odrzekł Petroniusz.~I nagle postanowił za jednym zamachem
65 42 | cezara. I włosy powstały nagle z przerażenia na głowie
66 42 | Bogowie!... Winicjusz podniósł nagle głowę i wyciągnąwszy ramiona
67 43 | dalekiego ognia.~- Ligio!~Nagle do uszu jego doszedł ów
68 43 | przyobiecał mu Piotr Apostoł. I nagle ogarnęła go jakaś dziwna,
69 43 | Winicjuszowi głos rzekł nagle:~- Za bramą Nomentańską;
70 44 | migdałów, które wzbijały się nagle w górę jak nieprzeliczone
71 45 | dotrzeć do Porta Flaminia. Nagle Chilo powstrzymał muła i
72 45 | niewieście i dziecku!..."~Nagle silniejszy od poprzednich
73 47 | słów do tego stopnia, że nagle upuścił z brzękiem lutnię
74 48 | chwilę ją ujrzy. Ogarnęło go nagle osłabienie tak wielkie,
75 48 | klęski.~To rzekłszy klęknął i nagle ogarnęło go uniesienie:
76 49 | Zemsty.~Nastało milczenie. Nagle cezar wstał, podniósł rękę
77 49 | takiego artystę jak ja.~Tu nagle uderzył się w czoło i zawołał:~-
78 49 | współczucia, oburzenia. Nagle powstał i zrzuciwszy z siebie
79 49 | Petroniusza pokryło się nagle chmurą. Pomyślał o niebezpieczeństwie,
80 51 | Lecz Petroniusz zmienił nagle przedmiot rozmowy i zapytał:~-
81 51 | Petroniusz go żegnał, zapytał nagle ze zmrużonymi oczyma i twarzą
82 51 | wychylały się wyraźnie z cienia.~Nagle, gdy skręcili ku Mamertyńskiemu
83 53 | mu wasze łzy.~I umilkł.~Nagle wśród zgromadzonych ozwał
84 53 | zażądać od niego ratunku, lecz nagle ujrzał przed sobą jakby
85 53 | Nereuszowej chaty, rzucił się nagle do nóg Apostoła.~Ów zaś,
86 54 | tych nicponiów! Prędzej!~Nagle, spostrzegłszy Winicjusza,
87 54 | mieli ruszyć naprzód, gdy nagle młody trybun, który w jednej
88 56 | jak cały amfiteatr.~Lecz nagle zatrzymał się, albowiem
89 56 | Ramię sieciarza oblało się nagle krwią i sieć mu zwisła.
90 56 | Zwierząt! Zwierząt!..." Lecz nagle stało się coś nieoczekiwanego.
91 56 | głosów augustianów, które nagle poczęły wołać:~- Chilo zemdlał!~-
92 56 | powietrze. Jeden przypadł nagle do trupa kobiety z poszarpaną
93 56 | krzyk i ruch podrażnił lwa. Nagle wydał krótki, urwany ryk,
94 56 | opuścił podium, ukazał się nagle na ukwieconej arenie, przybrany
95 57 | przesądny Westynus zbudził się nagle z zamyślenia i spytał tajemniczym
96 57 | był wieczór jasny, a potem nagle zerwała się burza. Dziś
97 58 | górę, a następnie strącono nagle z ogromnej wysokości na
98 58 | groźnie nad cezarem, lecz nagle wychudłe jego ramiona wydłużyły
99 60 | się po niej rozglądać.~I nagle drgnął, zdawało mu się bowiem,
100 60 | dozorcy Cuchnących Dołów...~I nagle urwał, jak gdyby jakaś myśl
101 62 | ten widok Chilo zwinął się nagle w kłąb, jak raniony gad,
102 62 | uciekać, lecz nie mógł. Nagle wydało mu się, że nogi jego
103 62 | paliły jego własne ciało. Nagle zachwiał się i wyciągnąwszy
104 62 | palcem zwróconym ku cezarowi. Nagle uczyniło się zamieszanie.
105 62 | poczęły się chronić na wozy. Nagle kilka przepalonych słupów
106 62 | którzy, zatrzymując się nagle, zadawali sobie lub innym
107 62 | tyś oszalał naprawdę!~I nagle nagromadzona w jego piersi
108 66 | Jakoż nie czekano już długo. Nagle ozwał się przeraźliwy głos
109 66 | dzieckiem. Litość buchnęła nagle jak płomień. Dość już miano
110 67 | mógł mówić więcej, gdyż nagle uczuł, że ogromny płacz
111 70 | zdumienie, radość, zachwyt.~Nagle rzucił się na kolana z wyciągniętymi
112 71 | modląc się, wyprostował się nagle i wyciągnął wysoko prawicę.
113 74 | mógł uprzedzić wyrok.~I nagle począł się śmiać jak człowiek,
114 74 | usłyszawszy to odsunęła się nagle od niego i głosem, w którym
115 Epi| obozu koń cezara uskoczył nagle w bok na widok trupa. Wówczas
|