Rozdzial

  1 3  |            jak i Nero nie zaślubił Akte, choć ją czyniono córką
  2 4  |       Ligią wyzwolenicy Neronowej, Akte. Pomponia nie widywała jej
  3 4  |        słyszała jednak od nich, że Akte nie odmawia im nigdy usług
  4 4  |        podjął się sam wręczyć list Akte. Uważając też za rzecz naturalną,
  5 6  |            pałacu i zdał ją w ręce Akte. To dobra dusza ta Akte,
  6 6  |            Akte. To dobra dusza ta Akte, dlatego kazałem jej ją
  7 7  |                 ROZDZIAŁ VII~Przed Akte, dawną kochanką Nerona,
  8 7  |         dusza na dwie strony. Lecz Akte dowiedziawszy się o tych
  9 7  |           przy tym okrutnego boga.~Akte mówiła z wielką litością
 10 7  |         rzekła:~- Ty dobra jesteś, Akte.~Akte, ujęta pochwałą i
 11 7  |             Ty dobra jesteś, Akte.~Akte, ujęta pochwałą i ufnością,
 12 7  |          rzekła:~- Ty go żałujesz, Akte?~- Żałuję! - odpowiedziała
 13 7  |             Ty go jeszcze kochasz, Akte? - Kocham...~Po chwili zaś
 14 7  |         milczenie, podczas którego Akte usiłowała odzyskać zmąconą
 15 7  |   przeciwnego z nim zdania.~- Ach, Akte! - odpowiedziała Ligia. -
 16 7  |             To byłoby źle - rzekła Akte.~Lecz zamyśliwszy się przez
 17 7  |            wstawić za tobą? - Tak.~Akte uśmiechnęła się tkliwie
 18 7  |       przybywać.~- Masz słuszność, Akte - .odpowiedziała Ligia -
 19 7  |          zapewne zdać sprawy. Lecz Akte swoją drogą miała słuszność
 20 7  |       pokusę, przestała się wahać.~Akte zaprowadziła ją wówczas
 21 7  |      cezara nie brakło niewolnic i Akte miała ich sporo dla osobistej
 22 7  |            się nimi jak płaszczem.~Akte zaś zbliżywszy się i dotykając
 23 7  |      lasach kwiaty kwitną - mówiła Akte maczając dłonie w wazie
 24 7  |  prześliczne lekkie fałdy, po czym Akte, zapiąwszy jej perły na
 25 7  |       spoglądał z góry na ów tłum. Akte pokazywała Ligii senatorów
 26 7  |            i wiele kobiet nazywała Akte po imieniu, dodając do imion
 27 7  |   półbogowie, tymczasem cichy głos Akte odkrywał raz po raz coraz
 28 7  |           mogły nadążyć za słowami Akte i gdy ów cudny świat przyciągał
 29 7  |           na nich jakby z łkaniem.~Akte przestała opowiadać, lecz
 30 7  |    słyszała o domu cezara, i słowa Akte, i przestrogi Pomponii.
 31 7  | powtarzając: moja wina, moja wina! Akte, wziąwszy teraz jej rękę,
 32 7  |            zaledwie mogła rozeznać Akte, która umieściwszy ją przy
 33 7  |          tej chwili ozwał się głos Akte, która spoczywała z drugiej
 34 7  |            gniew i na cezara, i na Akte. Oto słowa jej rozproszyły
 35 7  |          natrętnym, sądził zaś, że Akte pragnie umyślnie przeszkodzić
 36 7  |          ze złością:~- Minął czas, Akte, gdyś na ucztach spoczywała
 37 7  |      ciekawe i przestraszone oczy.~Akte mówiła prawdę. Cezar, pochylony
 38 7  |           ona poczęła się cofać ku Akte. Ale w tej chwili nakazano
 39 7  |       prędko usta!~I objął ją, ale Akte poczęła jej bronić, a i
 40 7  |       cichym wyszedł z triclinium.~Akte w tej chwili wyszła za nim.~
 41 8  |        pijaną swoją panią. Zresztą Akte szła z nimi i obecność jej
 42 8  |      galerię wiodącą do mieszkania Akte.~Ligię opuściły siły tak
 43 8  |         przynależnym do mieszkania Akte. Tam Ursus posadził Ligię
 44 8  |  marmurowej ławce opodal fontanny. Akte zaś poczęła ją uspokajać
 45 8  |           Ursusie, wyjdziemy.~Lecz Akte musiała mieć rozum za oboje.
 46 8  |    przepaści. Cud i potęga Boża.~- Akte - rzekła z rozpaczą - czy
 47 8  |         domu?~- Słyszałam - rzekła Akte.~I rozłożywszy ręce umilkła.
 48 8  |           ani u Winicjusza, nigdy!~Akte zadziwił ów wybuch.~- Zali -
 49 8  |         gdyż porwał ją znów płacz. Akte przygarnęła ją do piersi
 50 8  |           Ukrzyżowanego Baranka.~A Akte utuliwszy Ligię poczęła
 51 8  |         cezara, przy rannej zorzy.~Akte po raz pierwszy widziała
 52 8  |          nadziemskie uniesienie. I Akte zrozumiała teraz, dlaczego
 53 8  |           jej nogi. Lecz na twarzy Akte, która spodziewała się cudu,
 54 8  |         Nagle rzuciła się na szyję Akte i przyłożywszy swe śliczne
 55 8  |              Ty nas nie zdradzisz, Akte, nieprawda?~- Na cień matki
 56 8  |           idę do świętego biskupa.~Akte zaś objąwszy szyję Ligii
 57 9  |            mówić o swoim szczęściu Akte, która jednak nie mogła
 58 9  |      pięknego rycerza?... W głowie Akte nie chciały się te rzeczy
 59 9  |        mogła stracić wprost życie. Akte była bojaźliwą z natury
 60 9  |         skutkiem dawnych stosunków Akte z cezarem. Tam położyły
 61 9  |           jedna obok drugiej, lecz Akte mimo zmęczenia nie mogła
 62 9  |             a pokochał na nawo ją, Akte, to i to byłoby marnością.
 63 9  |            złoty. Przy ich świetle Akte spostrzegła jej delikatną
 64 9  |             może spać! - pomyślała Akte. - To jeszcze dziecko."~
 65 9  |          domu, u Aulusów. - To ty, Akte? - rzekła wreszcie, dojrzawszy
 66 9  |          udały się do łaźni, gdzie Akte, wykąpawszy Ligię, zaprowadziła
 67 9  |         bladolila kwiaty szafranu. Akte z Ligią chodziły dość długo,
 68 9  |         wieczornej ucieczce Ligii. Akte była daleko mniej spokojną
 69 9  |          go i wolę uciec do Ligów.~Akte pytała dalej:~- Jednak w
 70 9  |           rzekła po chwili namysłu Akte. - Ciebie Winicjusz mógłby
 71 9  |          głosem tak już cichym, że Akte zaledwie mogła dosłyszeć:~-
 72 9  |    zbliżających się kroków i zanim Akte miała czas zobaczyć, kto
 73 9  |          purpurę ze złotą frędzlą. Akte i Ligia powstały mniemając,
 74 9  |         się przed nimi i rzekła:~- Akte, dzwonki, któreś przyszyła
 75 9  |      Wybacz, boska - odpowiedziała Akte krzyżując ręce na piersi
 76 9  |           ale złe. Do uszu Ligii i Akte doszedł tylko krzyk dziecka,
 77 9  |         lecz po chwili wzięła rękę Akte i rzekła:~- Wróćmy. Pomocy
 78 9  |        jakkolwiek żal jej porzucać Akte, ale ponieważ Ursus musi
 79 9  |  wzruszenia szybszy i głośniejszy. Akte gorączkowo zgarniała, jakie
 80 9  |       przychodził do domu Aulosów.~Akte krzyknęła, lecz Atacynus
 81 9  |           pożegnanie ręce na szyję Akte.~
 82 11 |          przede wszystkim zobaczyć Akte, sądził bowiem, że od niej
 83 11 |      odesłać, odesłano by wczoraj. Akte jedna mogła wszystko wyjaśnić
 84 11 |           Chcę widzieć się tylko z Akte. I przeszedł.~Lecz Akte
 85 11 |            Akte. I przeszedł.~Lecz Akte zajęta była także przy dziecku
 86 11 |       pobladła jeszcze bardziej.~- Akte - zawołał chwytając jej
 87 11 |     zbliżywszy swą twarz do twarzy Akte, począł mówić przez zaciśnięte
 88 11 |           przez zaciśnięte zęby:~- Akte... Jeśli ci życie miłe,
 89 11 |    Winicjusz przeczytał i zamilkł. Akte zaś zdawała się czytać myśli
 90 11 |          do tego stopnia, że nawet Akte poznała, iż zapowiadał więcej,
 91 11 |            się od dziś dnia.~Na to Akte rzekła:~- Strzeż się, byś
 92 11 |            głowy.~- Ty ją kochasz, Akte? - spytał posępnie Winicjusz.
 93 11 |    odpłaciła nienawiścią jak mnie.~Akte popatrzyła na niego przez
 94 11 |   Nieprawda! Nienawidziła go. Skąd Akte może wiedzieć?! Czy po jednym
 95 11 |          nienawiścią w sercu.~Lecz Akte, zwykle bojaźliwa i łagodna,
 96 11 |          postąpić, dokąd się udać. Akte powtórzyła, jak echo, słowo "
 97 11 |           nie żegnając się nawet z Akte, gdy wtem zasłona dzieląca
 98 11 |         niż Aulusowi widzieć się z Akte, przychodziła do niej po
 99 11 |        cezara, gdyby nie to, że od Akte wyszedł jak złamany, w takim
100 11 |           opowiadać, co słyszał od Akte, i jakie nowe niebezpieczeństwa
101 12 |           Wfnicjusz. - Spotkałem u Akte Pomponię, która powiedziała
102 14 |        czasu jak dowiedział się od Akte, że Ligia go kochała, stokroć
103 16 |        śmiertelnie głowę. Czuł, że Akte powiedziała prawdę i że
104 16 |         przypomniał sobie, co mu u Akte powiedziała Pomponia Grecyna,
105 19 |       Przypominał sobie upewnienia Akte, że był kochanym, i wzruszał
106 26 |         chrześcijanie, wiemy przez Akte, co się na Palatynie dzieje.
107 33 |           dworze cezara. Mówią, że Akte jest chrześcijanką, a i
108 35 |      brakło, a Nero byłby zaślubił Akte, którą umyślnie dla niego
109 35 |           niż pergamscy przodkowie Akte. Ale ty się strzeż w Ancjum
110 35 |            podobno Oktawia, a jest Akte? Tak, ta nauka ogarnia świat
111 51 |       wówczas... nie wiem!... Może Akte wstawi się za tobą, lecz
112 51 |     Petroniusza rzekł mu:~- Zobacz Akte, a ja przyjdę dowiedzieć
113 52 |          patrycjuszów ocalił wpływ Akte. Mniemanie było błędne.
114 52 | Winicjuszem, udał się wprawdzie do Akte o pomoc dla Ligii, lecz
115 Epi|          ziemię - i skonał.~Wierna Akte obwinęła go nazajutrz w