Rozdzial
1 1 | będzie słodki po wojnie - odrzekł Petroniusz wyciągając rękę
2 1 | mi się być w Heraklei - odrzekł Winicjusz. - Wysłał mnie
3 1 | nawet, czy masz wzajemność -odrzekł Petroniusz spoglądając na
4 1 | Othonie.~- Ja go rozumiem - odrzekł Winicjusz. - Ale na jego
5 1 | Winicjusz.~Na to Petroniusz odrzekł z pewną przyjazną niedbałością:~-
6 1 | Zawsześ mi był miły - odrzekł na to z żywością Winicjusz -
7 2 | ciebie - rzekł.~- Dzięki! - odrzekł Winicjusz. Po czym spojrzawszy
8 2 | cenię bardzo Wespazjana - odrzekł Aulos - któremu uratowałeś
9 2 | Zdarzyło mu się szczęście - odrzekł Petroniusz - bo ich nie
10 2 | Niestety, takie to czasy - odrzekł Aulos. - Brak mi na przodzie
11 2 | domu.~- Stara to siedziba - odrzekł Plaucjusz - w której nic
12 2 | tak trudno.~- Chętnie - odrzekł powstając Plaucjusz. - To
13 2 | retorycznymi figurami - odrzekł niedbale Petroniusz - że
14 2 | żartujcie z Libityną...~- Nie - odrzekł Winicjusz - nie wdziałem
15 4 | pozdrowienie, a rozkaz wykonam - odrzekł Aulus. ~ ~- Witaj, Hasto,
16 4 | zdumieniem Pomponia. - Tak jest - odrzekł Aulus.~I zwróciwszy się
17 5 | pomoże.~- Dzięki i za to - odrzekł wódz.~Po czym kazał się
18 7 | Za wąska w biodrach - odrzekł przymykając oczy Nero.~Na
19 8 | Aulusów! - Pójdziemy! - odrzekł Ursus.~Tymczasem jednak
20 11 | na wiadomość centuriona, odrzekł:~- Chcę widzieć się tylko
21 11 | wiedzą, gdzie ona jest - odrzekł Winicjusz.~- Masz-li pewność,
22 12 | Byłbym za nimi pojechał - odrzekł Winicjusz - a w każdym razie
23 13 | biednym filozofem, panie - odrzekł z pokorą Chilon - złoto
24 13 | rybę? Oo!... - Tak jest! - odrzekł zaciekawiany Winicjusz. -
25 14 | ukoisz nas pieśnią.~- Tak! - odrzekł żałośnie Nero - napiszę
26 14 | siedli na stopniach fontanny, odrzekł mi, że zbierał całe życie
27 14 | nakreśliłem mu rybę, on zaś odrzekł: "I moja nadzieja w Chrystusie."
28 17 | nie ma czasu, mój synu - odrzekł Chilon - albowiem zdrajca
29 20 | widocznie silne wrażenie, odrzekł nieco niepewnym głosem:~-
30 21 | się słuchając tych słów i odrzekł: - Tak się stanie, na Herkulesa!
31 21 | znaczy, że zdrów będę - odrzekł Grek.~Winicjusz nie odpowiedział
32 22 | tu; może się ktoś zjawi - odrzekł Winicjusz. - Nie trzeba,
33 23 | ja wziąłem go za anioła - odrzekł z westchnieniem Ursus.~-
34 23 | nie jest?~- Tak jest! - odrzekł z pewną surowością Kryspus.~-
35 24 | daleko nie mogę.~- Nie - odrzekł Ursus - pójdziemy piechotą. -
36 24 | nad fałszem?~- Tak jest - odrzekł z pokorą Ursus. Chilonowi
37 26 | pytanie Winicjusza o Ligów odrzekł:~- My siedzim w lasach,
38 26 | dwadzieścia zim, tom się bał - odrzekł Ursus - ale potem - bywało.~
39 26 | których nie mają inni.~- Tak - odrzekł Winicjusz - waszą pociechą
40 26 | On zaś zacisnął zęby i odrzekł:~- Nie. Masz słuszność.
41 27 | twardsze jeszcze serca - odrzekł Piotr.~Na to Paweł z Torsu,
42 28 | jak beczka bez obręczy, ów odrzekł mi: "Silniejszą obręczą
43 29 | Eunice.~Na to Winicjusz odrzekł:~- Wszystko jest tylko jednym
44 30 | mnie podtrzymał?~- Ja - odrzekł Winicjusz.~- Ach, ty "srogi
45 31 | i dopiero wręcz zapytany odrzekł:~- Ja sądzę, panie, że dziesięć
46 35 | czymś jeszcze.~- Dobrze - odrzekł Petroniusz wysuwając się
47 35 | tylko talent posiada? - odrzekł śmiejąc się Petroniusz. -
48 35 | szyi.~- Jestem szczęśliwy - odrzekł Winicjusz. - Zaprosiłem
49 35 | robisz.~- Ha, zmienniku! - odrzekł wesoło Winicjusz - zaliś
50 37 | gdym go spytał, co czyni, odrzekł mi: "Sieję." Petroniusz
51 40 | To jest moja arena - odrzekł niedbale Petroniusz - a
52 41 | wszystkim służy Afrodycie - odrzekł Petroniusz.~I nagle postanowił
53 47 | się tego podejmie? - Ja! - odrzekł spokojnie Petroniusz.~-
54 47 | płuca, odetchnął głęboko i odrzekł:~- Na Polluksa! Pocą się
55 48 | chata kopacza leży tuż, odrzekł:~- Odprowadź muły do Makryna.~-
56 48 | jesteście?~- Słudzy Chrystusa - odrzekł Piotr. - Pokój z tobą, Ursusie.~
57 48 | cię Pan za twoją chęć - odrzekł Apostoł - ale zali nie słyszałeś,
58 49 | stronie?~- Uczynimy to - odrzekł Nero - iż przedtem postaramy
59 49 | się śmiać.~- Mój tłuszcz - odrzekł - mógłby chyba na nowo rozniecić
60 49 | mnie!~- Boski cezarze - odrzekł Tygellinus - czemu mi podajesz,
61 50 | Nero pomyślał chwilę i odrzekł:~- Nie! nie teraz!... Ludzie
62 51 | za bramami miasta, byłby odrzekł: "Ożenił się z twego pozwolenia
63 51 | widząc dziwny uśmiech Nerona odrzekł:~- Twoje wezwanie, boski,
64 51 | Tak jest! Rozumiem! - odrzekł głucho Winicjusz. Ulice
65 54 | niego ze współczuciem i odrzekł. - Tak, panie. Rozkaz cezara.
66 54 | Póki nie będę tam - odrzekł żołnierz wskazując na więzienie.~-
67 54 | lekceważenia i pogardy, odrzekł tak głośno, aby wszyscy
68 56 | Winicjusz zniżył głos i odrzekł:~- Jest między ludźmi Petroniusza,
69 56 | dwa ostatnie żółte zęby i odrzekł:~- Mój ojciec nie był szewcem,
70 57 | Powiedz...~A Petroniusz odrzekł zimno:~- Milczę, bo nie
71 57 | Nero zacisnął pięści i odrzekł:~- Ach, ci chrześcijanie!
72 57 | cezara, ów zaś po chwili odrzekł:~- Nie gniewaj się... Wiesz,
73 57 | czekał na jego śmierć, i odrzekł:~- Nie chcę narażać cię
74 57 | powiedział? - Tak jest - odrzekł Winicjusz.~- Czy ty wierzysz,
75 57 | szlachetny Winicjusz?~- Tak - odrzekł trybun - czego chcesz?~-
76 57 | na jego wargach pytanie i odrzekł:~- Żyje dotąd. Ursus przysyła
77 57 | imię twoje.~A Winicjusz odrzekł:~- Chwała Chrystusowi, który
78 57 | wzrok wieśniaka, albowiem odrzekł:~- I ja jestem chrześcijaninem...~
79 57 | umrze jeszcze kilkunastu - odrzekł chłopiec - my musimy iść
80 57 | dzierżawcy?~- To chrześcijanin - odrzekł Winicjusz. Petroniusz spojrzał
81 58 | Panie, nienawidziłem złego - odrzekł stary kapłan.~- Chrystus
82 58 | Zgrzeszyłem w godzinę śmierci - odrzekł Kryspus. I począł się bić
83 59 | skończonych igrzyskach - odrzekł Nero. - Wiem, że i tak już
84 59 | ścigają cię Furie?~- Nie - odrzekł Chilo - ale noc jest przede
85 59 | wypluł wino na tunikę i odrzekł: - Zmartwychwstanie!...~
86 60 | piwnice jest nas dziesięciu - odrzekł strażnik - i musimy przecie
87 60 | opuścił głowę na piersi i odrzekł:~- Ona nie zgodziłaby się
88 60 | objął ją drżącymi rękoma i odrzekł: - Na twoją świętą głowę -
89 61 | dawnych.~- On też mi ją odda - odrzekł Winicjusz. Petroniusz wzruszył
90 62 | Czego chcesz? A Apostoł odrzekł:~- Chcę cię zbawić. Chilo
91 62 | duchy, jak tego Greka, i odrzekł:~- Ufaj i daj świadectwo
92 62 | obcęgami w ręku.~A Chilo odrzekł: - Nie mogę, panie!~Tygellina
93 62 | poruszały się cicho, po czym odrzekł:~- I ja wierzę w Chrystusa!...~
94 65 | świat od potwora.~- Czyli - odrzekł Petroniusz - mówisz tak: "
95 65 | niewiele Pizonowi przyjdzie - odrzekł Petroniusz. - Westynus boi
96 65 | boi się snów i duchów - odrzekł Scewinus - ale to człowiek
97 65 | słoniowej, którą miał w ręku, i odrzekł:~- Niech zły urok spadnie
98 65 | sławy i nieśmiertelności - odrzekł Petroniusz.~- Ufam, że tak
99 65 | niego w ten sposób.~- Wiem - odrzekł spuszczając oczy. - Myślałem
100 65 | narodów, wbrew woli cezara - odrzekł z naciskiem Petroniusz. -
101 67 | Bądź Jego wola!~A Winicjusz odrzekł:~- Uwielbione niech będzie
102 68 | Winicjusz uśmiechnął się na to i odrzekł:~- Ona była na rogach dzikiego
103 68 | Gdy wróci jej zdrowie - odrzekł Winicjusz - odwiozę ją do
104 69 | Zbawiciel powrócił mi ją", on odrzekł: "Powrócił ci ją dla wiary
105 70 | Domine?...~- Do Rzymu - odrzekł cicho Apostoł. I wrócił.~ ~
106 73 | obiecywał szczęście, alem mu odrzekł, żem na takie inne za stary
107 Epi| ciało wrzucą w Tyber! - odrzekł szorstko Epafrodyt.~On zaś
108 Epi| centurion.~- Za późno - odrzekł chrapliwym głosem Nero.
|