Rozdzial

  1 7 |              uważanej przez wyznawców Chrystusa za wcielenie zła i zbrodni,
  2 15|               arenariach. Tamże czczą Chrystusa, śpiewają i ucztują. Miejsc
  3 16|                który wstępuje w ślady Chrystusa. Dowiedział się też od nich,
  4 16|              sekty, który był uczniem Chrystusa i któremu tenże powierzył
  5 16|             mu i tajemnicza cześć dla Chrystusa stworzyła rozdział między
  6 17|           kramik, i powitawszy w imię Chrystusa, począł mówić o sprawie,
  7 17|               nie były zgodne z nauką Chrystusa.~Chilo zapewnił ich, że
  8 17|                  Urbanie, miłujesz ty Chrystusa?~- Miłuję z duszy, serca -
  9 17|         nauczyli cię prawdy i wiary w Chrystusa?~- Miłuję ich także, ojcze.~-
 10 17|         głosem począł mówić o śmierci Chrystusa. Mówił jakby nie do Urbana,
 11 17|        pomścił, jeśli nikt nie bronił Chrystusa w godzinę męki, któż zechce
 12 17|           przed zgubą braci i wiarę w Chrystusa?~A Urban, który siedział
 13 17|               wskażą, wówczas, w imię Chrystusa, zabij!...~- O Glauka?... -
 14 17|               a może i dwóch, a nauka Chrystusa zabrania zabijać. Nie zabił
 15 17|              tu, w Rzymie, uczę nauki Chrystusa pewną służebną dziewczynę
 16 19|           który był pierwszym uczniem Chrystusa i którego oni zowią Wysłannikiem.
 17 20|           martwych", czasem znów imię Chrystusa powtarzało się w ustach
 18 20|        Ostrianum. Ale mogliby chwalić Chrystusa gdzieś bliżej miasta.~Po
 19 20|            zaś wspomniawszy o śmierci Chrystusa począł już tylko o Nim mówić.
 20 20|                bo myśleli, że porwali Chrystusa kapłani, i obaj wrócili
 21 20|            Słyszeli już nieraz o męce Chrystusa i wiadomo im było, że radość
 22 23|             ciebie i twoją miłość dla Chrystusa, wytłumaczyłem mu, że nie
 23 23| prześladowanie, złamać go, zdobyć dla Chrystusa i zbawić. A teraz zdawało
 24 24|            się wigilów.~- Ja boję się Chrystusa, nie wigilów.~- I to słusznie.
 25 24|            moje, jako ja ci je w imię Chrystusa odpuszczam.~A Ursus uwolniwszy
 26 24|           jęczeć: - Urbanie... W imię Chrystusa...~Lecz Urban rzekł:~- Nie
 27 25|               opowiadał o pochwyceniu Chrystusa. - Przyszła rota i słudzy
 28 26|            odrzekła Ligia. - Wyznając Chrystusa nie mogę być nieszczęśliwą.~
 29 26|            miałaś swoją naukę i swego Chrystusa, ja zaś mam tylko ciebie
 30 26|          innej miłości, niż miłość do Chrystusa, jest już grzechem przeciw
 31 27|              ludzi było otoczone imię Chrystusa i jego nauka. Pod tym względem
 32 27|           nadprzyrodzonym pochodzeniu Chrystusa, ani o Jego zmartwychwstaniu,
 33 27|            chciało mu się znów kochać Chrystusa. I pojmował jasno, że albo
 34 27|               poszanowanie, jakie dla Chrystusa okazywał, skłaniały ku niemu
 35 27|              czystsze serce na chwałę Chrystusa. Chciał ją Mu ofiarować
 36 27|             istniała tylko miłość dla Chrystusa, a ona pokochała oto augustianina!
 37 27|            miłość ziemską zaparła się Chrystusa...~Piotr zaś odpowiedział:~-
 38 27|               porywał na śmierć sługi Chrystusa. Jam podczas kamienowania
 39 28|              nie bronił wierzyć w jej Chrystusa i sam wzniósłbym Mu ołtarz
 40 28|                mówił mi, iż przyjście Chrystusa było zapowiadane od całych
 41 28|            wystarcza. Nie dość uczcić Chrystusa, trzeba jeszcze żyć wedle
 42 28|              Piotr, który był uczniem Chrystusa. I czy wiesz, co czynią?
 43 29|            był w każdej chwili uczcić Chrystusa. Lecz Glaukus, jakkolwiek
 44 29|           chrztu samego i dla miłości Chrystusa, nie zaś dla innych celów. "
 45 29|          postępować. Gotów jest czcić Chrystusa i prześladować Go, rozumie
 46 29|             masz zamiar przyjąć naukę Chrystusa? - Chcę, ale moja natura
 47 32|             razem z innymi wyznawcami Chrystusa, a za nią i Winicjusz. Wówczas
 48 32|               już nie wierzył, nie na Chrystusa, bo w niego jeszcze nie
 49 32|               do ergastulum.~- W imię Chrystusa!... - zawołał Grek we drzwiach
 50 32|            się w duszy krzyk: "W imię Chrystusa!" Przypomniał sobie, że
 51 32|            żem ci przebaczył dla tego Chrystusa, któremu i sam życie zawdzięczam.~-
 52 33|                 Pozdrawiam was w imię Chrystusa, którego czcicie. - Niech
 53 33|             jej nie wzbronię wyznawać Chrystusa, ale i sam pocznę się uczyć
 54 33|         nieprzyjacielem ni waszym, ni Chrystusa. Chcę przed wami być w prawdzie,
 55 35|               aby. mi tłumaczyć naukę Chrystusa, a potem przyjmę chrzest,
 56 39|               dobro i miłość płynie z Chrystusa, i dlatego, aby gdy śmierć
 57 39|            wszystko: i Ligia, i nauka Chrystusa, i światło księżyca śpiące
 58 39|              na świecie, gdyby ludzie Chrystusa wyznawali. W mieście waszym
 59 39|             ja ci mówię, że te, które Chrystusa w sercu nosić będą, nie
 60 43|            prawdy, rozszerzyłby naukę Chrystusa od Eufratu aż do mglistych
 61 45|              tym wszystkim zrządzenie Chrystusa; poczuł nad sobą Jego opiekę
 62 45|              spokojnie pod skrzydłami Chrystusa, pobłogosławieni przez Piotra.
 63 45|         rozmyślałem właśnie nad nauką Chrystusa, gdy poczęto wołać: "Ogień!"
 64 45|           miasto, niechybnie wyznawcy Chrystusa modlą się. Znajdziemy ich
 65 45|           rzekł mu:~- Jestem kapłanem Chrystusa i biskupem. Potrzymaj nam
 66 45|             rychłe powtórne przyjście Chrystusa i w koniec świata była i
 67 45|           Ludzie ci odnaleźli takiego Chrystusa, jakiego pokochali z opowiadań
 68 48|            nazwać prawdziwym wyznawcą Chrystusa, gdyż miłuję Go ze wszystkich
 69 48|               Kto jesteście?~- Słudzy Chrystusa - odrzekł Piotr. - Pokój
 70 48|               być prawdziwym wyznawcą Chrystusa, i czym go nie prosił, by
 71 48|            się we mnie. Ale że miłuję Chrystusa i chcę być Jego sługą, przeto,
 72 51|              nią razem. I ja wierzę w Chrystusa.~Winicjusz mówił niby spokojnie,
 73 51|        uwięziono nie tylko za wiarę w Chrystusa. Ją i ciebie ściga gniew
 74 52|            żądzy męczeństwa. Wyznawcy Chrystusa szli dobrowolnie na śmierć
 75 52|            doskonale, że do wyznawców Chrystusa należą: i Flawiusz, i Domitylla,
 76 52|          przerażała się w nim wiara w Chrystusa i to przerażenie było nową
 77 53|               do ziemi. Modlił się do Chrystusa, gdyż to była ostatnia nadzieja.
 78 53|               Ligia, i jego miłość do Chrystusa, i jego wiara, i wszystko,
 79 53|          namiestnik, mówię wam w imię Chrystusa: nie śmierć przed wami,
 80 53|            wam, mający umrzeć, w imię Chrystusa powiadam, iż zbudzicie się
 81 53|             nocy na świt Boży. W imię Chrystusa, niech spadnie bielmo z
 82 53|             robak lichy, aleś ty znał Chrystusa, ty Go błagaj, ty wstaw
 83 53|             Jeśli potrzeba krwi, proś Chrystusa, aby wziął moją... Jam żołnierz.
 84 53|          począł powtarzać:~- Tyś znał Chrystusa, panie! tyś znał, On ciebie
 85 54|               więzienie.~- I ja czczę Chrystusa.~- Niech będzie pochwalone
 86 54|              nowym świadectwem potęgi Chrystusa. Po chwili zatrzymał się
 87 56|        nadzieję złożył w miłosierdziu Chrystusa,. usłyszał teraz, że nadszedł
 88 56|           które oddawał wprost w ręce Chrystusa. Wtem cezar, czy to z zapamiętania,
 89 59|             co oni widzą umierając?~- Chrystusa...~- To ich bóg? Czy to
 90 60|            modlić się za ciebie, a on Chrystusa znał, Chrystus go miłował
 91 61|               to nie potrzeba waszego Chrystusa, albowiem tę samą usługę
 92 62|              poczęły śpiewać na cześć Chrystusa. Lud słuchał. Lecz najtwardsze
 93 62|            wszystko zostało mu w imię Chrystusa odpuszczone, raz jeszcze
 94 62|              głosem:~- Glauku! W imię Chrystusa! Przebacz!~Uciszyło się
 95 62|             ci mówię, że miłosierdzie Chrystusa jest jako morze i że grzechy
 96 62|              odrzekł:~- I ja wierzę w Chrystusa!...~Tygellin spojrzał na
 97 64|              blask zórz. Błagał tylko Chrystusa, by szczędził Ligii mąk
 98 64|              końcu i on modlić się do Chrystusa, aby pozbawił tego szczęścia
 99 66|                bał się bowiem obrazić Chrystusa, którego błagał o zmiłowanie
100 66|              że tą żądzą obraża znowu Chrystusa i łamie Jego przykazania.
101 67|               obejmował w myśli stopy Chrystusa, nie widząc i nie słysząc,
102 69|               ojca.~- Uczyń to w imię Chrystusa! - wołali inni czepiając
103 71|              sprawiedliwy, który znał Chrystusa i opowiadał miłość na świecie."
104 73|           wierzą również, jak i my, w Chrystusa, a że On miłość nakazał,
105 73|              wiarygodni mówili mi, że Chrystusa na własne ogldali oczy.
106 73|           Ahenobarbus żył wedle nauki Chrystusa, to może bym miał czas pojechać
107 73|            będziecie widzieli waszego Chrystusa. Dobrze! Niech ci sam wówczas
108 73|              z Tarsu mówił mi, że dla Chrystusa trzeba się wyrzec różanych