Rozdzial

  1 1  |         frigidarium ukazały się głowy balneatorów i rozległo się
  2 2  |       rzekł:~- Przychodzi mi do głowy, że jeśli twoja leśna boginka
  3 2  |    wykwintne twarze kobiece lub głowy senatorów i rycerzy o rysach
  4 2  |       ale też nieco podobnej do głowy orła. Tym razem malowało
  5 3  |        Winicjusz, nie podnosząc głowy, przez chwilę milczał, po
  6 4  |    drapać policzki lub nakrywać głowy chustkami.~Sam tylko stary
  7 5  |    cezara, przed którą schylcie głowy, jako schylamy ja i Petroniusz."~
  8 7  |  schylały się niegdyś najwyższe głowy w Rzymie. Lecz ona i wówczas
  9 7  |   chwili, jednym wstrząśnieniem głowy, okryła się nimi jak płaszczem.~
 10 7  |    dziecko, które się boi, a do głowy poczęły jej się cisnąć bezładne
 11 7  |    albowiem podobną z daleka do głowy dziecka. Tunika ametystowej
 12 7  |         lub pułap zapaść się na głowy biesiadników.~Lecz ze złotego
 13 7  |        nikomu nie przychodzi do głowy, że epikurejczycy nie oprą
 14 8  |  podobną do maczugi rękę na tył głowy i począł mrucząc pocierać
 15 9  |       po chwili przyszło jej do głowy, że to dziecko woli jednak
 16 9  |         Przychodziło jej też do głowy, że stokroć bezpieczniej
 17 9  |         I nagle przyszło jej do głowy to, co nie przychodziło
 18 11 |  Winicjuszowi przyszło teraz do głowy, że Aulusowie może by nie
 19 11 |       strzegą teraz jej biednej głowy.~- Ty ją kochasz, Akte? -
 20 12 |       Petroniuszowi przyszło do głowy, że jeśli cezar uwierzy,
 21 12 |        następnie przyszło mu do głowy, że ów człowiek, którego
 22 14 |    studzien, do czcicieli oślej głowy, do ludzi, którzy mordują
 23 15 |         życia, przychodzi mi do głowy, że ty może i lepiej wybrałeś
 24 16 |        Przychodziło mu także do głowy, że byłby szczęśliwy, gdyby
 25 17 |         nie zetrze przed czasem głowy węża, wszystkich nas czeka
 26 19 |       co mi jeszcze przyszło do głowy: nuż chrześcijanie mają
 27 20 |         zabłąkaniu i ciemności. Głowy, podniesione ku górze, zdawały
 28 20 |       nie przychodziło nawet do głowy, by ich kochać.~Jakkolwiek
 29 20 |        nie przyszło mu dotąd do głowy, a i obecnie nie umiał sobie
 30 20 |          trwodze, w zwątpieniu, głowy trzymając w rękach i rozmyślając,
 31 20 |     oczyma apostołów, wszystkie głowy podniosły się miano woli
 32 21 |        Kaptur zesunął się jej z głowy i rozrzucił włosy; usta
 33 21 |        cudnej patrycjuszowskiej głowy. Miłość przeleciała po nim
 34 22 |         nich nie zapadło się na głowy mieszkańców. Były to prawdziwe
 35 22 |         ręką. Kaptur spadł mu z głowy i wówczas na widok tej znanej
 36 22 |       jakie by przyjść mogły do głowy urzędnikom.~Z drugiej strony,
 37 22 |  Jednakże Chilonowi przyszło do głowy, czyby nie udać się wprost
 38 22 |   dopiero przyszło Chilonowi do głowy, że chrześcijanie zapewne
 39 23 |      tylko uniesiemy stąd nasze głowy.~Na to nieprzywykły do oporu
 40 23 |       włos nie spadnie z żadnej głowy. Sprowadźcie mi prędko Greka,
 41 24 |    gdyby choć włos spadł z jego głowy, cezar pomściłby się na
 42 24 |       przy tej czynności z jego głowy i światło padło wprost na
 43 25 |       ku Apostołowi i wszystkie głowy były zwrócone ku niemu,
 44 25 |        Fale nakrywały pianą ich głowy; niektórym widać było już
 45 26 |      miłosierny, ale nam ani do głowy nie przyszło, że waszym
 46 27 |       Często przychodziło mu do głowy, że i ten biedny lekarz
 47 27 | przedtem nie przychodziło mu do głowy.~Nazariusza tylko nie mógł
 48 27 | napłynęły od tego czasu do jego głowy, tym bardziej zdumiewał
 49 27 |         przebiegł ją od stóp do głowy. Chwyciwszy dłońmi jego
 50 28 |    jeszcze dziwniejsze myśli do głowy, mianowicie, że po tym,
 51 28 |       to, co mi przychodziło do głowy jeszcze wówczas, gdym leżał
 52 29 |      przebaczać. Przyszło mu do głowy, że istotnie to może być
 53 31 |       wkrótce rozgrzały serca i głowy biesiadników. Z gęstwiny
 54 32 |  Winicjuszowi krew napłynęła do głowy. Pokusa raz jeszcze wstrząsnęła
 55 33 |        że włos nie spadnie ci z głowy.~Po czym wysłał Miriam po
 56 33 |       Partów warczące koło swej głowy.~Ona wbiegła nie spodziewając
 57 34 |        taka myśl przyszła mu do głowy, bo oto jest przy niej,
 58 35 |   Prawda! Nie przyszło mi to do głowy, a to jest połączenie, jakiego
 59 35 |    Ancjum nie myśli sobie łamać głowy. Niech ją łamią ci, którzy
 60 35 |    myślę! Włos mi nie spadnie z głowy w Ancjum.~- Jeśli sądzisz,
 61 36 |   czasem zaś wznosząc olbrzymie głowy, wciągały chrapliwie w nozdrza
 62 37 |         chęcią rozbicia wiosłem głowy tej przewrotnej i złej kobiecie...
 63 37 |         gdyż włos nie spadnie z głowy mojej, i ja mu wierzę. Jakiś
 64 39 |          Ona zaś, nie odrywając głowy od jego ramienia, podniosła
 65 39 |       opierając o nie olbrzymie głowy, głosiły w ten sposób swą
 66 42 |        tym i by nie dopuścić do głowy ani cienia groźby, począł
 67 43 |         te, wybuchnąwszy z jego głowy jak snop iskier z płonącego
 68 43 |    dreszcz przebiegł od stóp do głowy. Oto drugi już raz, w chwili
 69 43 |     ogień. Krew napływała mu do głowy tak, iż chwilami widział
 70 45 |     Niektórzy stracili zupełnie głowy i zaniechawszy ucieczki
 71 45 |           Panie! Przyszła mi do głowy dobra myśl. - Mów - odpowiedział
 72 47 |         na wodociągu, pochylili głowy słuchając w milczącym zachwycie.
 73 49 |     niemu.~Poczęli więc wysilać głowy, jakby zrzucić z siebie
 74 49 |     Petroniusza przyszedł mu do głowy, ogłosiłby go niewątpliwie
 75 50 | wysokość ramion ręce, pochylili głowy aż do dłoni.~- Witaj, monarcho
 76 50 |      gniewu Jehowy. I podnieśli głowy, albowiem imię potężnego
 77 50 |      Apostoł miał czym skrapiać głowy obecnych, i widziałem Ligię,
 78 50 |       panie, który bykom skręca głowy tak łatwo, jakby inny skręcał
 79 52 |     więzień, dzieciom rozbijano głowy o kamienie. Tysiące ludzi
 80 53 |     mechanicznym ruchem ręce do głowy i ściskając dłońmi skronie
 81 53 |        majestat, szła świętość. Głowy chyliły się przed nim, a
 82 56 |       prawice i wznosząc oczy i głowy ku cesarzowi, poczęli wołać,
 83 56 |      Nie tyś winien, że zamiast głowy masz pęcherz - odparł Chilo.~-
 84 56 |        wówczas rzeczy straszne: głowy znikające całkowicie w czeluściach
 85 56 |       patrzył, wszystkie bowiem głowy zwrócone były ku arenie,
 86 58 |       podnieśli blade, umęczone głowy i poczęli patrzeć w stronę
 87 58 |         Na ramiona krzyżów i na głowy męczenników padał blask
 88 58 |    rozpraszając zarazem ruchami głowy liście róż z wieńca, który
 89 60 |   Petroniuszowi przychodziło do głowy, że on może znów ułożył
 90 60 |        zresztą mogło przyjść do głowy, by patrycjusz; wnuk i syn
 91 60 |      jeden tylko przychodził do głowy...~Tu zwrócił oczy ku okratowanemu
 92 62 |         ofiary jednak, wznosząc głowy ku gwieździstemu niebu,
 93 62 |        widocznie przyszła mu do głowy jakaś nowa myśl, albowiem
 94 63 |            Jeśli nie starczy ci głowy, masz drugą w gałce od laski! -
 95 66 |      Petroniusz zrywając togę z głowy Winicjusza.~Ów zaś podniósł
 96 73 |   okrągłe oczy, albo za wielkie głowy. Czy każesz mi ich kochać
 97 74 |       poczęła zaprzeczać ruchem głowy.~- Jestem, panie, zawsze -
 98 74 | siatkach kładły wieńce z róż na głowy przybyłych, ostrzegając
 99 Epi|  malujące grozę, poczęli tracić głowy. Inni atoli mniemali, że
100 Epi|        siedli na koń i okrywszy głowy płaszczami, pomknęli ku
101 Epi|    Wówczas płaszcz zsunął się z głowy jeźdźca i żołnierz, który