Rozdzial

  1 1  |         wynajmować jako płaczkę. Od śmierci Julii nie zrzuciła ciemnej
  2 2  |            cezarem przeciw wyrokowi śmierci wydanemu na całą familię,
  3 2  |         jutro mogło przynieść wyrok śmierci. Miłość ludu mogła być uważana
  4 4  |             najczęściej zwiastunami śmierci. Toteż z chwilą, w której
  5 4  |     przywykły od lat całych patrzeć śmierci prosto w oczy, pozostał
  6 5  |         Jakże ci było nie wysławiać śmierci Brytanika, nie powiedzieć
  7 5  |            więcej niż z obawy samej śmierci.~Lecz wódz przerwał mu teraz
  8 6  |          moim co dzień, ciągle i do śmierci.~- Ty będziesz miał Ligię,
  9 7  |            słodycz nauki, za gorycz śmierci i za chwałę zmartwychpowstania.~
 10 8  |          żołnierzy przyniesie wyrok śmierci Aulusowi, Pomponii Grecynie,
 11 8  |         pohańbić, ni bać się więcej śmierci niż grzechu, ale powiedz
 12 11 |             straszniejszą niemal od śmierci, wreszcie, rzuciwszy się
 13 11 |             i uzyska na niego wyrok śmierci, ale przedtem wydobędzie
 14 11 |          centurion przyniesie wyrok śmierci. Był zaś niemal pewny, że
 15 11 |             zabrzmiało mu jak wyrok śmierci. Rozumiał tylko jedną rzecz,
 16 14 |           Eheu!... I tyś winien jej śmierci! Za twoją to radą wszedł
 17 17 |    stłumionym głosem począł mówić o śmierci Chrystusa. Mówił jakby nie
 18 17 |       ubolewać nad tym, że w chwili śmierci Zbawiciela nie było nikogo,
 19 18 |           stary Trazeasz nie ujdzie śmierci, albowiem śmie być uczciwym.
 20 18 |      podziwiasz. Jeśli w chwili mej śmierci będziesz przy mnie, to ci
 21 20 |        życia mieć spokój, ale by po śmierci żyć wiecznie w Chrystusie,
 22 20 |          starzec zaś wspomniawszy o śmierci Chrystusa począł już tylko
 23 21 |       starca opowiadającego o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Boga-człowieka,
 24 23 |             Nie chciała za nic jego śmierci. Raniony i bezbronny budził
 25 26 |             od złości i obiecuje po śmierci szczęście nieprzebrane.~-
 26 26 |       rzucił na miecz. Ale boję się śmierci, bo nie mógłbym na ciebie
 27 28 |         wydawali w moim triclinium. Śmierci raczej spodziewali się niż
 28 29 |           należały na wypadek mojej śmierci.~To rzekłszy wstał, przeszedł
 29 32 |          był człowiekiem odważnym i śmierci się nie bał, ale nie spodziewając
 30 32 |            wszyscy brodzimy w mroku śmierci i co chwila jakaś głowa
 31 32 |          zwlekał z wyjazdem. Wyroki śmierci może wydawać i z Ancjum.~
 32 33 |       żyjący, którzy Go widzieli po śmierci. Wierzę, bom sam widział,
 33 33 |          jednej duszy ludzkiej i od śmierci Mistrza nic przecie innego
 34 34 |             pokolenie, które po ich śmierci miało zachować i siać dalej
 35 36 |             moich, które niechby do śmierci patrzyły na ciebie jedną.~
 36 39 |           zawodom, zdradzie i nawet śmierci. Serca ich przepełniła zupełna
 37 39 |           nie zbudzi się z wyrokiem śmierci. Lecz powiedz: gdyby cezar
 38 39 |             by ci została wierną do śmierci. A tymczasem patrz, co się
 39 40 |        półtora miesiąca żaden wyrok śmierci nie został wydany. I w Ancjum,
 40 40 |             obarczać życia i służyć śmierci wpierw, nim nas zabierze.
 41 40 |         może i was oboje obronić od śmierci.~- Może - odpowiedział Winicjusz
 42 41 |      uzyskał ode mnie kilka wyroków śmierci na moich nieprzyjaciół...
 43 42 |             Ci. Obiecujesz życie po śmierci i szczęście, ale szczęście
 44 42 |         szczęście, ale szczęście po śmierci nie minie, a ona nie chce
 45 51 |             kiedyś powiedziałem: "O śmierci nie warto myśleć, bo ona
 46 51 |             zgniłe życie padał cień śmierci. Nieraz mówiono o tym nawet
 47 51 |            porządek świata? Geniusz śmierci nie jest przecie mniej piękny
 48 52 |            musi stracić, i że prócz śmierci spaść mogą na nią męczarnie
 49 52 |           na nią męczarnie od samej śmierci, straszniejsze; krew stygła
 50 53 |           Bóg sam poddał się męce i śmierci, a wy chcecie, by was przed
 51 53 |             z nich wyroku życia lub śmierci. W ciszy słychać było przepiórki
 52 55 |     Chrystus (pisała) teraz, czy po śmierci mnie wyzwoli, On ci obiecał
 53 55 |          hańby, może ją ocalić i od śmierci.~Winicjusz oparł dłoń na
 54 55 |           ją od hańby, wybawi ją od śmierci.~I dosiedziawszy pod murem
 55 55 |          cudna i złowroga jak anioł śmierci.~
 56 56 |             nieubłagany nawet wobec śmierci, na którą za chwilę pójść
 57 56 |           na niego patrzeć w chwili śmierci i widzieć znak krzyża, bo
 58 56 |    widowiska lud zwykle domagał się śmierci ranionych, zwłaszcza gdy
 59 56 |         ukazały się w połowie znaki śmierci, w połowie politowania,
 60 57 |        panie - rzeki - i tam czekać śmierci, gdyż jestem stary i nerwy
 61 57 | chrześcijanie mogą widzieć w chwili śmierci. Tymczasem cezar dał znak
 62 58 |            do wytrwania wobec mąk i śmierci. Wówczas głęboka uraza i
 63 58 |          nienawidziłem złego, i nie śmierci się lękam, lecz zmartwychpowstania,
 64 58 |               Zgrzeszyłem w godzinę śmierci - odrzekł Kryspus. I począł
 65 58 |             ciszę i spokój słodkiej śmierci.~Lecz przedtem jeszcze wzniesiono
 66 59 |       odmiennego i osobliwego w ich śmierci.~- Mówię wam, że oni widzą
 67 60 |             się w nim w jedną żądzę śmierci.~Wtem tuż obok ozwał się
 68 60 |          widać przyszedł czas mąk i śmierci." I zgadzał się na nią dla
 69 60 |           mną... On nie chce twojej śmierci, On jej nie dopuści... Przysięgam
 70 60 |          nas pretorianie, bałam się śmierci i męki, ale teraz się już
 71 60 |        dobry i miłosierny. I nie ma śmierci. Ty mnie kochasz, więc pomyśl,
 72 61 |       cichymi głosami o miłości i o śmierci. Oboje mimo woli, w myślach
 73 61 |             od ziemi, a oddawał się śmierci. Rankiem gdy wychodził z
 74 61 |           czyste jak łzy. Pod grozą śmierci, wśród nędzy i cierpień,
 75 61 |             już pomocny. Oto po jej śmierci wyznam, żem jest chrześcijaninem,
 76 62 |          daje taką siłę wobec mąk i śmierci?" I powracali do domów w
 77 62 |     przebaczył ci w godzinie męki i śmierci, jakżeby ci Chrystus nie
 78 63 |         odepchniesz mnie w godzinie śmierci!" I spokój zstąpił widocznie
 79 64 |             nadziei ocalenia jej od śmierci i sam, oderwany na wpół
 80 64 |      wszystko inne traciło wagę. Po śmierci zaczynało się dla niej szczęście
 81 64 |             jakie życie czeka go po śmierci, że słuchali go ze zdziwieniem,
 82 66 |       półżyciem, sam pogrążył się w śmierci i zgodził się na śmierć
 83 66 |           Dość już miano krwi, dość śmierci, dość mąk. Zdławione łzami
 84 66 |           wprawdzie nienawiści i na śmierci Ligii nie zależało mu nic,
 85 66 |            ku dołowi palców na znak śmierci. Lecz Petroniusz trzymał
 86 67 |           to Zbawiciel ocalił ją od śmierci. Gdym ujrzał ją na rogach
 87 68 |             być panem ich życia lub śmierci. Raz, pod zachód słońca,
 88 69 |      Chrystus sam poddał się męce i śmierci, nie może uchylić się od
 89 69 |          nic prócz wspomnień, mąk i śmierci. Siejba wydała plon obfity,
 90 69 |           trzydzieści cztery lat od śmierci Pana swego nie zaznał spoczynku.
 91 71 |            w spokoju, czując, że od śmierci na Golgocie nie stało się
 92 71 |        przypominając sobie, iż przy śmierci Pana ziemia rozstępowała
 93 71 |             błogosławiąc w godzinie śmierci:~- Urbi et orbi!~ ~A w ten
 94 72 |        wydał się on w końcu bóstwem śmierci. Żałoba padła na miasto,
 95 72 |        dzień centurionów z wyrokami śmierci do podejrzanych domów. Skazani
 96 73 |         cierpliwości i odwagi wobec śmierci, więc przyjedź, zobacz,
 97 73 |           ni zmian, ni starości, ni śmierci. Bo gdy minie młodość i
 98 74 |             miał przynieść mu wyrok śmierci.~Petroniusz wysłuchał wieści
 99 74 |            moje siły i wzbudziło do śmierci ochotę. Rzym zatyka uszy
100 Epi|       koniec, że zbliża się godzina śmierci. Opanował go przestrach