Rozdzial
1 1 | odpowiedział Petroniusz. - Cała moja familia w Rzymie nie przenosi
2 1 | żonami i dziećmi... Otóż moja Ligia jest córką owego wodza.~-
3 1 | moim dopóty, dopóki głowa moja nie będzie tak biała, jak
4 2 | obsypał bogactwy, tak jak ja moją ubóstwioną Chryzotemis,
5 2 | Brytana, i przez to mowa moja stała się świszczącą, a
6 2 | słuszność - pomyślał - a moja Chryzotemis jest stara,
7 3 | co, Marku?~- Słucham cię, moja Atene...~- Oto za kilka
8 4 | domina! Pozwólcie mi iść z moją panią, abym jej służył i
9 6 | Ligii.~- Wybacz mi, Kaju, moją porywczość - rzekł Winicjusz. -
10 6 | się do reszty.~- Wina jest moja - rzekł. - Jesteś dobry,
11 7 | nim mnie zabrali, i matka moja była przekonana, iż Nero
12 7 | bić w piersi, powtarzając: moja wina, moja wina! Akte, wziąwszy
13 7 | powtarzając: moja wina, moja wina! Akte, wziąwszy teraz
14 7 | gdym cię ujrzał, całą duszą moją wstrząsnęła taka radość,
15 7 | kocham, Kallino... boska moja!... - Marku, puść mnie -
16 7 | oczyma zaszłymi mgłą: - Boska moja! Kochaj mnie...~Lecz w tej
17 7 | cię wziął... Musisz być moją! Daj mi usta! Nie chcę czekać
18 9 | w tej chwili? Tak, droga moja, pójdę do niego i powiem
19 13| mnie po radę, gdyż sława moja obiła się o jej uszy.~-
20 13| spisywał moje myśli i zachował moją naukę dla świata.~- Do jakiejże
21 13| potrzebuję kupić pisarza. Inaczej moja mądrość umrze wraz ze mną.~-
22 13| wolicie szukać dziewicy z moją pomocą niż z pomocą wigilów
23 14| wierzyć potrzeba, i to jest moja filozofia, która zwłaszcza
24 14| rybę, on zaś odrzekł: "I moja nadzieja w Chrystusie."
25 15| później, a wówczas przyjdzie moja kolej. Kiedy to nastąpi,
26 16| zupełnie tyle, ile własna moja skóra. Ponieważ zaś chcę,
27 16| Ponieważ zaś chcę, by nauka moja mnie przeżyła, wolę się
28 16| albowiem pomijając nawet moją rzetelność, pomnij, że tu
29 16| chodzi o dwie inne rzeczy: o moją własną skórę i o nagrodę,
30 18| Bał się naprawdę! Brał moją rękę i przykładał ją sobie
31 19| dostanie! Ofiaruję ci za to moją wdzięczność, a jeśli wolisz
32 21| i nabrał odwagi.~- Cała moja nadzieja w tym - rzekł -
33 23| napoju - i niech śmierć moja spadnie na ciebie i na twoich
34 24| ale nie wiem, czy nawet moja modlitwa co wskóra - chyba
35 24| i zgubił mnie i rodzinę moją!...~Historia jego była znaną
36 26| wyręczył?~- Bo tak chciała, a moja rzecz słuchać. Tu oczy zasępiły
37 26| Dosyć. Idź spocząć, boska moja.~- Nie nazywaj mnie tak -
38 27| Bogu ofiaruję mój zawód i moją boleść - mówił - aleś ty
39 28| się, że ja, którego poza moją własną osobą mało rzeczy
40 28| zaszło, więc jest to poniekąd moja sprawa. Pisz śpiesznie,
41 28| doglądali ludzie moi lub nawet moja rodzina, miałbym zapewne
42 28| taką jak inni. Gdyby była moją siostrą lub moją małżonką,
43 28| Gdyby była moją siostrą lub moją małżonką, nie mogłaby mnie
44 29| dalej, nie dbam, i oto jest moja najnowsza filozofia.~- Wyznawałeś
45 29| naukę Chrystusa? - Chcę, ale moja natura jej nie znosi.~-
46 29| na Cypr, bo ta złotowłosa moja boginka życzy sobie, byśmy
47 30| pustynię, ale każę mu dać twarz moją. Wieki potomne będą mówiły
48 30| które jest głową świata i moją stolicą.~- Cezarze - odpowiedział
49 32| niewolnica, która miała spisywać moją naukę, uciekła zabrawszy
50 32| pomoc, Baalu, a przynoszę ci moją nędzę, moje łzy, moją miłość
51 32| ci moją nędzę, moje łzy, moją miłość i wreszcie wiadomości,
52 33| abyście poznali szczerość moją. Wiem, gdzie jest Ligia;
53 33| i czy zniesie ją natura moja, przeto żyję w niepewności
54 33| mnie za męża, jeśli dusza moja stanie się chrześcijańską,
55 34| bezpiecznie wówczas, gdy będziesz moja. Tak!... Bo gdyby cezar
56 34| diva, uczyń, carissima moja!~- Niech Pomponia zrobi,
57 36| Uchyl zasłony, radości moja, abym cię jeszcze ujrzał
58 36| nie tylko twoja, lecz i moja - domina!~To powiedziawszy
59 37| z rąk twoich, najdroższa moja. Stary to sługa naszego
60 37| brzegiem morskim, Augusto moja, z dala od Rzymu? Mam w
61 37| już bardzo zmieniła duszę moją i tak dalece, że do dawnego
62 38| się do domu Aulusów, Ligio moja. Ja dużo tu o tym myślałem.
63 38| Palatyn ujrzy cezara, ty, moja boska, będziesz już mieszkała
64 39| pytała Ligia.~- Nie, droga moja - odpowiedział Winicjusz. -
65 39| kocham, droga, najdroższa moja!~- Wiedziałam, że przyjedziesz.
66 39| Dwa razy Ursus wybiegał na moją prośbę na Karyny i pytał
67 39| samego i ciebie, najdroższa moja... Jakże nie pokochać i
68 39| wdzięczność Chrystusowi. O, moja droga! Żyć razem, czcić
69 39| odchodnym rzekł jeszcze: "Wolę moją Eunice niż twoją naukę,
70 39| tylko ta jedna, i tylko ta moja nie odstąpi, nie zwiedzie
71 39| z radością:~- Tak, droga moja! Ziemie nasze znajdują się
72 40| bardzo cenisz mój talent i moją Troikę, skoro sądzisz, że
73 40| igrasz ze śmiercią.~- To jest moja arena - odrzekł niedbale
74 40| jeśli między nimi jest i moja, to mi przynajmniej towarzystwa
75 41| stopami.~- Wypowiedziałeś moją myśl - rzekł wreszcie Nero -
76 41| chwilami, gdy muzyka kołysze moją duszę, ja czuję się tak
77 48| was wszystkich. O droga moja!... Czy chcecie jechać ze
78 50| Rzymu pchnął mnie nożem, moją zaś żonę, moją piękną i
79 50| mnie nożem, moją zaś żonę, moją piękną i młodą Berenikę,
80 51| fiołkowej wodzie, po czym moja Złotowłosa sama mnie namaści
81 51| coś na twoją prośbę niż na moją. Nie licz jednak na to.
82 53| mówi wam: "Pójdźcie drogą moją", oto podnosi was ku sobie,
83 53| proś Chrystusa, aby wziął moją... Jam żołnierz. Niech mi
84 60| zostanę, a ona niech weźmie moją tesserę, niech owinie głowę
85 60| choć patrzyłeś na śmierć moją, i choć zostałeś w żalu,
86 60| zniesiesz cierpliwie śmierć moją?... Bo wówczas On nas połączy,
87 62| dosłyszeć:~- Ludu rzymski! Na moją śmierć przysięgam, że oto
88 62| I odtąd On jest miłością moją. A teraz ciebie nawiedził
89 63| niepokojem Barkus. - Żonę moją chcą zgubić wasze rozwódki,
90 69| przeto, bym poszedł za trzodą moją.~A gdy umilkli nie rozumiejąc,
91 73| sieć w jasne tonie. Żona moja przędzie czerwoną wełnę
92 73| czy to on rozkazał uwięzić moją familię w stolicy.~Po czym
93 73| Bityńczyków, którzy noszą moją lektykę, Egipcjan, którzy
94 73| przyjął z moimi gemmami, z moją wazą mirreńską i z wydaniami
95 73| wydaniami od Sozjuszów, i z moją Złotowłosą. Na myśl o tym
96 73| więcej, niż mniema Pirron, to moja zaleci do was po drodze
97 74| cześć bogów i na pomyślność moją.~Czary Petroniusza lśniły
98 74| naprawdę kochała, boska moja!...~A ona wyciągnęła ku
|