Rozdzial

 1 1  |           wesołością, odmłodzon, pełen życia, wykwintny, tak niedościgniony,
 2 1  |                ogóle wygląda, jakby za życia jeszcze chodziła po łące
 3 1  |                lubo nagania mój sposób życia, ma do mnie pewną słabość,
 4 2  |             wiosenny pączku na drzewie życia, ty pierwsza zielona gałązko
 5 2  |               szkoła dla nieświadomych życia chłopców.~- Czego ty właściwie
 6 2  |                do ucha różne tajemnice życia? Jak można było nie spojrzeć
 7 2  |          wiosennym pąkowiem na drzewie życia - zapewne potrafisz lepiej
 8 2  |                 albowiem zjadł w ciągu życia więcej ryb, niż może ich
 9 2  |     olbrzymiego miasta zwabiła łatwość życia i widoki fortuny; nie brakło
10 2  |      zbliżający się do wieczornych dni życia, z głową pobieloną szronem,
11 2  |            najszczęśliwsze chwile mego życia spędziłem w Brytanii...~-
12 2  |        jakkolwiek schodziła z południa życia, zachowała niezwykłą świeżość
13 2  |               Miastam nie zaznał - ani życia, ani miłości.. Umiem na
14 2  |                tęsknota nie wyssała mu życia... Tak i ja bym umiał pokochać,
15 2  |                i tam dokonać spokojnie życia. Dość ma zimowych szronów
16 2  |               płynąca wprost z takiego życia, jakim tu wszyscy żyli.
17 4  |               którą ów król jeszcze za życia boskiego Klaudiusza oddał
18 4  |               że tak może być do kresu życia i że nadejść może chwila
19 11 |            nieprzepartym. Od zdrowia i życia małej Augusty mogły zależeć
20 13 |              zmuszony szukać innych do życia sposobów.~- Jakież są twoje?~-
21 15 |           niepewności i nudzie naszego życia, przychodzi mi do głowy,
22 16 |           jutra wieczór za każdy dzień życia Glauka strącam po sto sestercyj.
23 18 |           zmienionego w jedną, rozkosz życia. Chce nam się zapomnieć
24 19 |            nowo czuć młodość i rozkosz życia. Dawniejsze ponure cierpienie
25 20 |              czyści nie dlatego, by za życia mieć spokój, ale by po śmierci
26 20 |            prostu bez granic, a klęski życia stawały się czymś niesłychanie
27 20 |               bez granic i zapomnienie życia, i szczęście, i niezmierzoną
28 21 |               też z niebezpieczeństwem życia odszukał i wskazał ją. Ale
29 26 |               się jakichś szczegółów z życia Ligii przemogła.~Więc uspokoiwszy
30 26 |              która dla was jest końcem życia, dla nas jest tylko jego
31 27 |            nauką chrześcijańską nie ma życia, on, będąc już silniejszym,
32 28 |       zniechęcenie i poczucie marności życia. Zdawało mu się przy tym,
33 28 |               niego dotychczas interes życia, albo zupełnie dla niego
34 28 |                nieprzyjaciółmi naszego życia, naszych bogów i... naszych
35 29 |           smutku, i że powinien brać z życia, co się da. Postanowił zapomnieć
36 29 |           próba, rzucił się więc w wir życia z całą ślepą, właściwą mu
37 29 |                gdyż są nieprzyjaciółmi życia, jak choroby i jak śmierć
38 29 |             tych smutków i użyć trochę życia?~- Próbowałem - odpowiedział
39 29 |          niepokojem i zniszczyli zmysł życia. Niech ich Hades pochłonie!
40 30 |               to nie są nieprzyjaciele życia i ludzi... Obeszli się z
41 30 | chrześcijaninem.~- Boję się, byś sobie życia nie popsuł. Jeśli nie potrafisz
42 31 |              miłości, nie chcę waszego życia, waszych uczt, waszego bezwstydu
43 32 |    chrześcijańska jest nieprzyjaciółką życia, bo nakłada na nie więzy.
44 33 |             Czy wyście nieprzyjaciółmi życia? Czy trzeba chrześcijaninowi
45 34 |              duszę... Innym przędą nić życia Parki, a jemu przędła ją
46 34 |             jak na odzyskane szczęście życia, i powtarzał jej imię, jakby
47 34 |                zaliśmy nieprzyjaciółmi życia i radości? Ów zaś odpowiedział:~-
48 35 |              że oni są nieprzyjaciółmi życia i radości, to nieprawda!~-
49 37 |              tak dalece, że do dawnego życia już bym nawet wrócić nie
50 38 |               póki starczy nam przędzy życia. Kocham cię i pozdrawiam
51 39 |    miłosierdzia z obawy przed troskami życia, lecz pomyśl, Petroniuszu,
52 39 |               weselsze? A co do ozdoby życia i piękności, jeśliście nabudowali
53 40 |              niepewność stanowi ponętę życia. Kto nie gra w kości, nie
54 40 |              nie chce się nam obarczać życia i służyć śmierci wpierw,
55 41 |            płaskość i lichota zwykłego życia i chciałby je wyplenić,
56 43 |           Chciał jednak choćby za cenę życia dotrzeć do domu Linusa.
57 50 |             Petroniusz nieprzyjacielem życia i rozkoszy! Nie bądźcie
58 50 |           Stary jestem, a nie zaznałem życia, niech odpocznę!...~- Chcesz
59 51 |          Nazywacie nas nieprzyjaciółmi życia, ale odpowiedz mi, Petroniuszu:
60 51 |        większej części tak plugawi, że życia nie warto żałować. Kto umiał
61 51 |             kłopotać ni zmieniać trybu życia. Bliższe niebezpieczeństwo
62 51 |              mają jakieś nowe podstawy życia, ale sądził, że wkrótce
63 53 |                 czekając z nich wyroku życia lub śmierci. W ciszy słychać
64 55 |             raz jeszcze zobaczyć go za życia. W liście jej nie znać było
65 55 |       uniesienie i to oderwanie się od życia, w którym żyli wszyscy uwięzieni,
66 56 |               świetle porannym i pełni życia. Ciała ich, błyszczące od
67 56 |            zaziemska, która jeszcze za życia znieczuliła ich na wszystka
68 56 |          grzechem waszym, któryście za życia popełnili, odnawialiście
69 58 |    rozciągnięty okropnie, straszny, za życia jeszcze do kościotrupa podobny,
70 60 |             pilnować tych gnijących za życia psów." Dozorca Dołów pocieszał
71 61 |         oddalali się coraz bardziej od życia i tracili jego poczucie.
72 61 |          święta, do wieczystego źródła życia.~A Petroniusz zdumiewał
73 61 |             mógł, ale nie mogę narażać życia. Dziś w nocy mają wyprowadzać
74 62 |             krwi, że przychodzi koniec życia i że wszystko znika naokół
75 64 |               sam, oderwany na wpół od życia, zatopiony zupełnie w Chrystusie,
76 64 |              skupionym uniesieniem. Za życia zmieniał się w istotę niemal
77 64 |              już przedsmak zagrobowego życia. Ów smutek, który unosił
78 64 |            prócz nadziei pozagrobowego życia. Śmierć przedstawiała się
79 64 |                wiary, który odrywał od życia i niósł poza grób tysiące
80 65 |               pewien, że nadszedł kres życia Ligii, iż nazajutrz wysłał
81 66 |               dołu. Lud pewien już był życia skazanych, gdyż od tej chwili
82 67 |               początek jakiegoś innego życia niż rzeczywistość. Od czasu
83 67 |            pogrążony w zachwyceniu, za życia jeszcze na wpół wniebowzięty.~
84 68 |           gdyby przestał być panem ich życia lub śmierci. Raz, pod zachód
85 68 |               które o mało nie wyssały życia Winicjuszowi. Lecz Winicjusz,
86 69 |          Janowi Pan nie oznaczył kresu życia, Paweł jest obywatelem rzymskim
87 70 |            chcieli się skąpać w wodzie życia.~I odtąd przychodził tam
88 71 |           wszystko wytrwa.~Oto mu wiek życia spłynął na nauczaniu ludzi
89 73 |             zanim śmiercią nie odkupił życia. Lecz do leżących w naszym
90 73 |               kiedyś, gdy spłynie czas życia naszego. Odnajdziem tych
91 73 |           zwykłych, powszednich dniach życia. Ludzie, widzisz, nie znali
92 73 |            prawda jest nieprzyjaciółką życia, a ja odpowiadam ci teraz,
93 73 |               Dla was poczyna się świt życia, a dla mnie słońce już zaszło
94 74 |               towarzysze ostatnich lat życia. Ale ja wam dam dobry przykład
95 Epi|               trzydziesty pierwszy rok życia i nikt nie śmiał się spodziewać,
96 Epi|              niego.~Nikt nie był pewny życia i mienia. Prawo przestało