Rozdzial

 1 20 |        Pomponia Grecyna.~Tymczasem Piotr począł mówić i mówił z początku
 2 20 |             rzekł: "Pan jest!" - a Piotr rzucił się wpław, by prędzej
 3 24 |        stołem podniósł się Apostoł Piotr, przez chwilę chwiał swą
 4 25 |         powstrzymać łez.~Po chwili Piotr, odjąwszy dłonie z czoła,
 5 25 |           z odmętu tylko ręce, ale Piotr raz po raz ratował tonących
 6 25 |            jakąś postać, ku której Piotr sterował. I w miarę jak
 7 27 |         ludzi, z których jeden był Piotr Apostoł. Drugiego nie mógł
 8 27 |       pozostała tak w milczeniu.~A Piotr rzekł:~- Pokój duszom waszym.~
 9 27 |           zaparła się Chrystusa...~Piotr zaś odpowiedział:~- Po trzykroć
10 27 |            jeszcze serca - odrzekł Piotr.~Na to Paweł z Torsu, który
11 27 |           A teraz, gdy mnie wezwał Piotr, mój zwierzchnik, wstąpię
12 28 |            największy między nimi, Piotr, który był uczniem Chrystusa.
13 28 |          jakieś czary i że teurgus Piotr, choć się powiada być prostym
14 29 |      Winicjusza, powiedział mu, że Piotr Apostoł zganił Kryspa za
15 32 |    zapomnij, gdzie mieszka Miriam, Piotr i Glaukus; zapomnij również
16 33 |         przyjaciela - odpowiedział Piotr. - Siądź, panie, i podziel
17 33 |    oczyszczone serce twoje - rzekł Piotr.~- Dziękuję ci, ale posłuchajcie
18 33 |           Przynosim miłość - rzekł Piotr. A Paweł z Tarsu dodał:~-
19 33 | wdzięcznością do ust przyciskać.~A Piotr ucieszył się, albowiem rozumiał,
20 33 |           im nawet przez myśl. Ale Piotr był w tej chwili pasterzem
21 33 |        jakkolwiek zasmucił się, że Piotr, któremu był tyle obowiązany,
22 33 |           dobre ze mną podzieli.~A Piotr Apostoł uśmiechnął się dobrotliwie
23 33 |            spojrzenia, Apostoł zaś Piotr zbliżył się do niej i rzekł:~-
24 33 |          chwili klęknął przy niej, Piotr zaś położył ręce na ich
25 34 |          dalej ziarno nowej nauki. Piotr łamał i błogosławił chleb;
26 35 |        pewność?~- Powiedział mi to Piotr Apostoł.~- A! Powiedział
27 35 |     Apostoł.~- A! Powiedział ci to Piotr Apostoł! Na to nie ma argumentu,
28 35 |    ostrożności, choćby dlatego, by Piotr nie okazał się fałszywym
29 35 |      fałszywym prorokiem, bo gdyby Piotr Apostoł wypadkiem się omylił,
30 36 |           W ciżbie znajdował się i Piotr Apostoł, który raz w życiu
31 36 |          znacznie naprzód. Apostoł Piotr przeżegnał go nieznacznym
32 36 |         Diany i Merkurego. Apostoł Piotr patrzył z wyżyny na otaczające
33 36 |        ogniu - powtórzyła Ligia. A Piotr przysłonił oczy ręką i rzekł:~-
34 37 |          cię uspokoić powinna: oto Piotr rzekł mi na wyjezdnym, abym
35 38 |            razem takich ludzi, jak Piotr Apostoł, jak Paweł z Tarsu
36 39 |            zdroju łaski obmyje cię Piotr, który pierwszy wyciągnął
37 39 |           na świat, skoro tak mówi Piotr, który był Jego uczniem,
38 39 |            był wówczas na świecie, Piotr zaś i Jan widzieli Go, i
39 42 |        Jeśliś jest taki, jak mówią Piotr i Paweł, to mi uratuj Ligię.
40 42 |         tylko Ursus i Linus, ale i Piotr Apostoł. Na samo wspomnienie
41 42 |       otucha wstąpiła mu do serca. Piotr był zawsze dla niego istotą
42 42 |     niezachwianą wiarę. Więc skoro Piotr błogosławił jego miłości
43 42 |            wydało mu się możliwym: Piotr przeżegna płomienie, otworzy
44 42 |     bezpieczni wśród alei z ognia. Piotr wiedział przy tym rzeczy
45 43 |         ufność, z jaką wierzył, iż Piotr Apostoł uratuje Ligię, zamarła
46 43 |        Ligia, którą przyobiecał mu Piotr Apostoł. I nagle ogarnęła
47 45 |            się do Ostrianum, gdzie Piotr miał chrzcić całe gromady
48 45 |            ty możesz mi ją wrócić.~Piotr zaś położył mu rękę na głowie. -
49 48 |       Wstań i pójdź ze mną - rzekł Piotr biorąc za rękę młodego człowieka.~
50 48 |         widać było mdłe światełko. Piotr ukazał na nie ręką i rzekł:~-
51 48 |         Słudzy Chrystusa - odrzekł Piotr. - Pokój z tobą, Ursusie.~
52 48 |           dreszcz wiary i miłości, Piotr zaś Apostoł wziął glinianą
53 53 |            więcej znaczy niż jego. Piotr mu przyobiecał Ligię. Piotr
54 53 |        Piotr mu przyobiecał Ligię. Piotr go chrzcił, Piotr sam czynił
55 53 |           Ligię. Piotr go chrzcił, Piotr sam czynił cuda, niechże
56 53 |        rozdzierający smutek i żal.~Piotr był obecny. Klęczał na przodzie,
57 53 |            z otchłani, oto woła Go Piotr, więc lada chwila rozedrze
58 53 |     pogwizdywanie strażników. Wtem Piotr wstał i zwróciwszy się do
59 53 |            powtórnie chwila ciszy. Piotr stał przed klęczącą gromadą,
60 53 |            bezbrzeżna.~A tymczasem Piotr począł mówić głosem z początku
61 53 |            pobladłe ze wzruszenia.~Piotr, zapatrzony w widzenie,
62 53 |           może mu ją przywrócić.~A Piotr wzruszył się tą boleścią.
63 53 |      wysłucha! Wstaw się za nią!~A Piotr przymknął powieki i modlił
64 54 |         chaty, w której progu stał Piotr Apostoł. Wówczas on pokazał
65 54 |        obudzić, zbudź ty ją." Lecz Piotr odpowiedział: "Chrystus
66 56 |            jak błyskawica myśl, że Piotr Apostoł inaczej przemówiłby
67 56 |       amfiteatrze spoglądał na nie Piotr Apostoł. Nikt na niego nie
68 56 |         dołów, zwanych puticuli.~A Piotr Apostoł objął rękoma swą
69 57 |           nikomu, nawet matce, ale Piotr Apostoł obiecał przyjść
70 57 |         odpowie-dział Winicjusz. - Piotr Apostoł był w amfiteatrze
71 60 |               Gdybyś miała umrzeć, Piotr nie kazałby mi ufać, a on
72 60 |          ci na imię Zbawiciela, że Piotr modli się za ciebie!~Nastała
73 60 |      jestem, Marku? Słyszałam, jak Piotr mówił, że i on umrze umęczon,
74 64 |          opowiadał jej swego czasu Piotr Apostoł. Stróże, których
75 66 |            ten jeden sposób! Wszak Piotr mówił, że wiarą ziemię można
76 69 |        których krył się dotychczas Piotr Apostoł, a za nimi ściągali
77 69 |        trwał ciągle w dawnej mocy.~Piotr Apostoł długo nie śmiał
78 69 |            by w ciągu trzech dni i Piotr, i Paweł z Tarsu byli już
79 69 |           do domu Miriam, u której Piotr przebywał, położonego na
80 70 |          nich był Nazariusz, drugą Piotr Apostoł, który opuszczał
81 70 |       toczy się po drodze.~Wówczas Piotr zatrzymał się i rzekł:~-
82 70 |       odpowiedział Nazariusz.~Lecz Piotr po chwili ozwał się przysłoniwszy
83 70 |             szczęście z miłości.~A Piotr zrozumiał, że ni cezar,
84 71 |         wreszcie bramy więzienia i Piotr ukazał się wśród oddziału
85 71 |          podniosły się głosy: "Oto Piotr odchodzi do Pana." Wszyscy
86 71 |        podniósł się szmer modlitw. Piotr słuchał ich i twarz jaśniała
87 71 |          nieprzemożone, wieczyste.~Piotr zaś, otoczony żołnierzami,
88 73 |            zginąć jeszcze. Dla nas Piotr i Paweł nie zmarli, lecz
89 Epi|            gdzie nauczał i chrzcił Piotr. O świcie byli w willi Faona.