Rozdzial

 1 1 |          jeśli cię łudzi swoboda, z jaką ja sam o mojej żądzy mówię,
 2 2 |           całą wymową i swobodą, na jaką było go stać, że przychodzi
 3 2 |           uśmiechając się, na dumę, jaka odbiła się w obliczu starego
 4 4 |        poczęła się modlić z tą siłą jaką jedynie bojaźń o drogą istotę
 5 5 |       Senece brakło tej siły duszy, jaką posiadał na przykład Kornutus
 6 5 |            użyj z nim całej wymowy, jaką cię stara przyjaźń dla mnie
 7 7 |           tym jest, jednakże cześć, jaką ludzie oddają Jowiszowi,
 8 8 |            ręce umilkła. Rozpacz, z jaką mówiła Ligia, nie znajdowała
 9 9 |            po czym pomyślała znów:~"Jaka ona inna ode mnie!"~I Ligia
10 10|       począł jej tłumaczyć różnicę, jaka być musi między wprawnym
11 11|           Bóg ci przebaczy krzywdę, jaką wyrządziłeś nam i Ligii.~
12 12|           ci Bóg przebaczy krzywdę, jaką wyrządziłeś Ligii i nam."~-
13 12|          liczył i na pewną słabość, jaką czuła dla niego Poppea,
14 13|           się znowu. Wobec nadziei, jaka mu zabłysła, chciałby, by
15 13|           Aulusa, czy możesz dać mi jaką o tym wiadomość?~- Nie mogę -
16 14|            mnie nim ta ryba. Patrz, jaka jednak w niej siła! I za
17 14|            nich przystęp otworzył i jaką wzbudził w nich ufność.~-
18 15|          postanowiona. A czy wiesz, jaka jego wina? Oto jest prawnukiem
19 15|      Korbulon dostanie taką władzę, jaką za czasów wojny z rozbójnikami
20 15|            boi się widocznie sławy, jaką na wypadek zwycięstw może
21 16|             Tymczasem obok miłości, jaką czuł dla Ligii, rodziła
22 16|            wolę się wyrzec nagrody, jaką mi obiecałeś, niż narażać
23 16| poszukiwania.~- Do czego zmierzasz? jaka jest rada? i co chcesz przedsięwziąć? -
24 16|           własną skórę i o nagrodę, jaką mi przyrzekłeś.~- Ile ci
25 18|        Ligii dowód, że gdy chodzi o jaką owieczkę z ich stada, umieją
26 19|        gniew przeciw niej, i uraza, jaką dla niej żywił, znikły.
27 19|          znak, pokaże się bowiem, z jaką trudnością przychodzi chrześcijanom
28 20|        ostrożność i tajemniczość, z jaką jej współwyznawcy zbierali
29 20|         prawdziwej za nim tęsknoty, jaką mogą mieć dzieci za ojcem
30 20|       twarzy taka siła przekonania, jaką posiada prawda sama. I Winicjusz,
31 20|          tajemniczego "Chrestosa" i jaka jest ta nauka, którą wyznają
32 21|         czci i żądzy. Czuł rozkosz, jaką sprawiał mu sam jej widok,
33 21|         całkiem odmienna od tej, za jaką ubiegał się on i Petroniusz,
34 23|         także tej czci. Do miłości, jaką czuł, przyłączyła się teraz
35 25|            najstraszliwszą krzywdę, jaką człowiek człowiekowi może
36 25|         niedoli - i żyć dla innych. Jaką zapłatę mieli ludzie ci
37 25|            przebaczenie za krzywdę, jaką mógł wyrządzić jego kościom,
38 26|    spokojniejsze i wieczyste. Zważ, jaką musi być nauka, która nakazuje
39 26|         męką. Wzruszyła ją cześć, z jaką do niej mówił. Czuła się
40 27|       choćby w milczeniu, tej czci, jaką wśród tych ludzi było otoczone
41 27|            nikczemność jej duszy, o jaką nie podejrzewała się dotąd.
42 28|             i wreszcie o dobroci, z jaką byłem pielęgnowany, i o
43 29|          raz jeszcze z taką siłą, z jaką fala w chwili przypływu
44 29|         pierwszej scenie zazdrości, jaką Chryzotemis uczyniła mu
45 30|             Rubria! - rzekł Nero. - Jaką ona ma śnieżną szyję.~-
46 30|             nie zaproś go na ucztę, jaką nam Tygellinus obiecuje
47 30|          części przypisuję słabość, jaką mam do ciebie. Na Dianę
48 31|        nazwa: arbiter elegantiarum, jaką nadawano Petroniuszowi,
49 32|          mych zamiarów. Ale miłość, jaką do nich miałem, okazała
50 32|             mi otuchy ta łatwość, z jaką ani przebaczają wszelkie
51 32|           to właśnie, że jest taką, jaką jest? I nagle uczuł, że
52 32|             odszedł bez nagrody, na jaką zasługujesz, każę ci dać
53 33|           miałbym się wyrzec Ligii? Jaka jest wasza prawda? Wasze
54 38|           Tu wszyscy poczęli mówić, jaką tragedią niesłychaną byłby
55 39|        ciemięstwu wojnę straszliwą, jaką już nieraz podnosili. Bogatym
56 41|              Nie domyślą się nigdy, jaką im oddałeś w tej chwili
57 41|           złożyć największą ofiarę, jaką człowiek mógł złożyć. Mniemałem,
58 42|          prawdą. Bliższa znajomość, jaką zawarł z Apostołem w czasie
59 43|          podpalić Rzym, i pomsta, o jaką wołały tłumy, wydała mu
60 43|      rzeczywistością, owa ufność, z jaką wierzył, iż Piotr Apostoł
61 47|             niepohamowaną miłością, jaką ludzie pognębieni i nieszczęśni
62 48|             imię Baranka za radość, jaką sprawisz Kallinie. To rzekłszy
63 49|        domów.~Cała hojność i pomoc, jaką cezar okazał ludowi, nie
64 49|            walce na śmierć i życie, jaką prowadził z. patrycjuszami
65 49|             taką dumą na Kapitol, z jaką on stanął przed cezarem.~
66 51|            a coraz żywsza przyjaźń, jaką mu w ostatnich czasach okazywał
67 51|            o cezarze, o niełasce, w jaką popadł, o znikczemniałych
68 51|             przyjdę dowiedzieć się, jaką ci dała odpowiedź.~- Przyjdź -
69 56|            zarazem ilość sestercyj, jaką każdy stawiał za swoim wybranym.
70 56|            najsroższych kar i jeśli jaka obawa przejmowała serca,
71 57|            chory, ale że z miłości, jaką mam dla ciebie, chcę cię
72 58|             i dano im wszelką broń, jaka służyła szermierzom z zawodu
73 58|             by go pozbawić radości, jaką widok męstwa zwykł sprawiać.
74 58|           wam umrzeć taką śmiercią, jaką sam umarł. Może część win
75 60|          mnie kochasz, więc pomyśl, jaka będę szczęśliwa. O Marku
76 61|            otaczała ich cisza taka, jaka otacza dwie kolumny stojące
77 65|          zaproszę.~- Ucztę weselną? Jaką? - spytał Neron.~- Winicjusza
78 65|          spokojna pewność siebie, z jaką mówił Petroniusz, stropiły
79 66|          którzy słyszeli odpowiedź, jaką cezar dał Petroniuszowi
80 66|           amfiteatrze, nie wiedząc, jaką obmyślono dla niej mękę
81 68|    Petroniusz wiedząc o nienawiści, jaką płonął ku niemu wszechwładny
82 69|            trzeba podjąć na nowo. I jaką walkę! Z jednej strony cezar,
83 71|         twarzą tak pełną radości, z jaką robotnik, który przepracował